Dogs have interests. They have interest sniffing each other, chasing squirrels. And if we don't make that a reward in training, that will be a distraction. It's always sort of struck me as really a scary thought that if you see a dog in a park, and the owner is calling it, and the owner says, you know, "Puppy, come here, come here," and the dog thinks, "Hmm, interesting. I'm sniffing this other dog's rear end, the owner's calling." It's a difficult choice, right? Rear end, owner. Rear end wins. I mean, you lose. You cannot compete with the environment, if you have an adolescent dog's brain. So, when we train, we're always trying to take into account the dog's point of view.
Honden hebben interesses. Ze hebben interesse om aan elkaar te snuffelen, eekhoorns na te jagen... en als we dat geen beloning maken in training, dan wordt het een afleiding. Het is altijd op me overgekomen als een enge gedachte dat wanneer je een hond ziet in het park en de hond roept het baasje en het baasje zegt: "Puppy kom hier, kom hier" en de hond denkt: "Hmm, interessant". Ik snuffel aan het achterste van deze andere hond en het baasje roept, het is een lastige keuze". Klopt toch? Achterste, baasje -> achterste wint. Ik bedoel: jij verliest. Je kunt niet concurreren met de omgeving wanneer je de hersenen van een puberende hond hebt. Dus, wanneer we trainen houden we altijd rekening met het perspectief van de hond.
Now, I'm here largely because there's kind of a rift in dog training at the moment that -- on one side, we have people who think that you train a dog, number one, by making up rules, human rules. We don't take the dog's point of view into account. So the human says, "You're going to act this way, damn it. We're going to force you to act against your will, to bend to our will." Then, number two, we keep these rules a secret from the dog. And then number three, now we can punish the dog for breaking rules he didn't even know existed. So you get a little puppy, he comes. His only crime is he grew. When he was a little puppy, he puts his paws on your leg -- you know, isn't that nice? And you go, "Oh, there's a good boy." You bend down, you pat him -- you reward him for jumping up. His one mistake is he's a Tibetan mastiff, and a few months later, he weighs, you know, 80 pounds. Every time he jumps up, he gets all sorts of abuse. I mean, it is really very, very scary the abuse that dogs get.
Nou ben ik hier voornamelijk omdat er momenteel een soort scheiding is binnen de hondentraining. Aan de ene kant zijn er mensen die denken dat je een hond traint, nummer één: beginnend met het opstellen van menselijke regels. We houden geen rekening met het perspectief van de hond. Dus zegt de mens: "Je gaat je $%^&* je op de volgende manier gedragen, we laten je dingen tegen je zin in doen, je moet hetzelfde willen als wij." Als nummer twee houden we deze regels geheim voor onze hond. En als nummer drie kunnen we nu de hond straffen voor het breken van de regels waarvan hij niet eens wist dat ze bestonden. Je neemt een kleine pup, die vervolgens thuis komt. Zijn enige misdaad is dat hij is gegroeid. Toen het nog een kleine pup was legde hij zijn poten op je been, weet je wel: is dat niet lief? En je zegt: "Oh, wat een lieve hond." Je bukt, je raakt hem zacht aan, je beloont de hond voor het omhoog springen. Zijn enige fout is dat hij een Tibetaanse Mastiff is en dat hij een paar maanden later zeg maar 35 kilo weegt. Elke keer dat hij omhoog springt, wordt hij op allerlei manieren mishandeld. Ik bedoel, het is eigenlijk heel eng hoe erg honden mishandeld worden.
So, this whole dominance issue -- number one, what we get in dog training is this Mickey-Mouse interpretation of a very complicated social system. And they take this stuff seriously. Male dogs are very serious about a hierarchy, because it prevents physical fights. Of course, female dogs, bitches, on the other hand, have several bitch amendments to male hierarchical rule. The number one is, "I have it, you don't." And what you will find is a very, very low-ranking bitch will quite easily keep a bone away from a high-ranking male. So, we get in dog training this notion of dominances, or of the alpha dog. I'm sure that you've heard this.
Deze hele dominantiekwestie. Ten eerste krijgen we in hondentraining een Mickey Mouse-interpretatie van een heel gecompliceerd sociaal systeem. En dat wordt heel serieus genomen. Mannelijke honden zijn erg serieus over hiërarchie, omdat het gevechten voorkomt. Natuurlijk, vrouwelijke honden -- teefjes -- aan de andere kant hebben meerdere opstandige aanpassingen voor de mannelijke hiërarchische regel. De nummer één is: "Ik heb het, jij niet." En wat je zult zien is dat een heel erg laag gerangeerde teef vrij gemakkelijk een bot weg kan houden van een hoog gerangeerd mannetje. Zo krijgen we in hondentraining dit besef van dominantie of van het Alfa-mannetje -- Ik weet zeker dat je daar van gehoord hebt.
Dogs get so abused. Dogs, horses and humans -- these are the three species which are so abused in life. And the reason is built into their behavior -- is to always come back and apologize. Like, "Oh, I'm sorry you had to beat me. I'm really sorry, yes, it's my fault." They are just so beatable, and that's why they get beaten. The poor puppy jumps up, you open the dog book, what does it say? "Hold his front paws, squeeze his front paws, stamp on his hind feet, squirt him in the face with lemon juice, hit him on the head with a rolled-up newspaper, knee him in the chest, flip him over backwards." Because he grew? And because he's performing a behavior you've trained him to do? This is insanity. I ask owners, "Well, how would you like the dog to greet you?" And people say, "Well, I don't know, to sit, I guess." I said, "Let's teach him to sit." And then we give him a reason for sitting. Because the first stage is basically teaching a dog ESL. I could speak to you and say, "Laytay-chai, paisey, paisey." Go on, something should happen now. Why aren't you responding? Oh, you don't speak Swahili. Well, I've got news for you. The dog doesn't speak English, or American, or Spanish, or French.
Honden worden misbruikt. Honden, paarden en mensen dat zijn de drie diersoorten die vaak mishandeld worden in het leven. En de reden, ingebouwd in hun gedrag, is het altijd terugkomen en excuses aanbieden. Zoals: "Oh, het spijt me dat je me moest slaan, het spijt me zeer, het is mijn schuld." Ze zijn gewoon erg gemakkelijk om te slaan. En daarom worden ze geslagen. De arme pup springt op, jij opent het hondenboek, wat zegt het? "Houd zijn voorpoten vast, knijp daarin, stamp op zijn achterpoten, spuit citroensap in zijn gezicht, sla hem op zijn gezicht met een opgerolde krant, geef een knietje in zijn maag, draai hem ondersteboven." Omdat hij groeide? En omdat hij gedrag vertoont dat jij hem hebt aangeleerd? Dit is waanzin. Ik vraag baasjes: "Hoe wil je dat de hond je begroet?" En zij zeggen: "Ik weet het niet, door te zitten denk ik." Ik zei: "Laten we hem leren zitten." En dan geven we hem een reden om te zitten. Want de eerste stap is eigenlijk een hond Engels als tweede taal leren. Ik zou tegen jullie kunnen zeggen: "Laytay-chai, paisey, paisey." Ga door, er zou nu iets moeten gebeuren. Waarom reageer je niet? Oh, je spreekt geen Swahili. Nou, dan heb ik nieuws voor jullie. De hond spreekt ook geen Engels, Amerikaans, Spaans of Frans.
So the first stage in training is to teach the dog ESL, English as a second language. And that's how we use the food lure in the hand, and we use food because we're dealing with owners. My wife doesn't need food -- she's a great trainer, much better than I am. I don't need food, but the average owner says, "Puppy, sit." Or they go, "Sit, sit, sit." They're making a hand signal in front of the dog's rectum for some reason, like the dog has a third eye there -- it's insane. You know, "Sit, sit." No, we go, "Puppy, sit" -- boom, it's got it in six to 10 trials.
Dus is de eerste stap in training om de hond een nieuwe taal te leren: Engels als tweede taal. En zo gebruiken we voedsel als aas in de hand. En we gebruiken voedsel omdat we met baasjes te maken hebben. Mijn vrouw heeft geen voedsel nodig, zij is een fantastisch trainer, veel beter dan ik. Ik heb geen voedsel nodig, maar de gemiddelde eigenaar zegt: "Puppy, zit." Of ze zeggen: "Zit, zit, zit." Ze maken een handgebaar recht voor het achterste van de hond, om een of andere reden. Alsof de hond daar een derde oog heeft; het is waanzin. Je weet wel: "Zit, zit." Nee, we doen: "Puppy, zit"; boem, hij heeft het goed in 6 tot 10 pogingen.
Then we phase out the food as a lure, and now the dog knows that "sit" means sit, and you can actually communicate to a dog in a perfectly constructed English sentence. "Phoenix, come here, take this, and go to Jamie, please." And I've taught her "Phoenix," "come here," "take this," "go to" and the name of my son, "Jamie." And the dog can take a note, and I've got my own little search-and-rescue dog. He'll find Jamie wherever he is, you know, wherever kids are, crushing rocks by a stream or something, and take him a little message that says, "Hey, dinner's ready. Come in for dinner."
Vervolgens verminderen we langzaamaan het gebruik van voedsel als aas en nu weet de hond dat "zit" zit betekent en nu kan je daadwerkelijk communiceren met een hond. In een perfect geconstrueerde Engelse zin. "Phoenix, kom hier, neem dit en ga naar Jamie, alstublieft." En ik heb haar "Phoenix", "kom hier", "neem dit", "ga naar" en de naam van mijn zoon "Jamie" geleerd. En de hond kan een notitie maken en zo heb ik mijn eigen kleine zoek-en-red hond. Hij zal Jamie vinden waar hij ook is, waar dan ook kinderen zijn, steentjes brekend bij een riviertje of iets dergelijks, en dan geef ik hem een klein bericht dat zegt: "Heej, het avondeten is klaar, kom binnen voor het avondeten.
So, at this point, the dog knows what we want it to do. Will it do it? Not necessarily, no. As I said, if he's in the park and there's a rear end to sniff, why come to the owner? The dog lives with you, the dog can get you any time. The dog can sniff your butt, if you like, when he wants to. At the moment, he's in the park, and you are competing with smells, and other dogs, and squirrels.
Dus op dat moment weet de hond wat we willen dat hij doet. Zal hij dit doen? Niet per se, nee. Zoals ik zei: "Als hij in het park is en er is een achterste om te besnuffelen, waarom dan naar het baasje toekomen?" De hond woont bij jou, hij kan jou altijd krijgen. De hond kan aan jouw achterste snuffelen wanneer hij dat wil. Op hetzelfde moment is hij in het park en concurreer jij met geuren, met andere honden en met eekhoorns.
So the second stage in training is to teach the dog to want to do what we want him to do, and this is very easy. We use the Premack principle. Basically, we follow a low-frequency behavior -- one the dog doesn't want to do -- by a high-frequency behavior, commonly known as a behavior problem, or a dog hobby -- something the dog does like to do. That will then become a reward for the lower-frequency behavior. So we go, "sit," on the couch; "sit," tummy-rub; "sit," look, I throw a tennis ball; "sit," say hello to that other dog. Yes, we put "sniff butt" on queue. "Sit," sniff butt.
Dus is de tweede stap in training het leren aan de hond om te willen doen wat wij willen dat hij doet en dat is erg eenvoudig. We gebruiken het Premack-principe. Simpel gezegd wisselen we weinig voorkomend gedrag -- iets dat de hond niet wil doen -- af met veel voorkomend gedrag; vooral bekend als een gedragsprobleem of een hondenhobby -- iets dat de hond leuk vindt om te doen -- De hondenhobby wordt dan een beloning voor weinig voorkomend gedrag. Dus gaan we: "Zit", "op de bank", "zit", "buik aaien", "zit" Kijk, ik gooi een tennisbal, "zit", zeg hallo tegen de andere hond. Ja, we zetten "besnuffel hun achterste" in de wachtrij. "Zit", besnuffel hun achterste.
So now all of these distractions that worked against training now become rewards that work for training. And what we're doing, in essence, is we're teaching the dog, kind of like -- we're letting the dog think that the dog is training us. And I can imagine this dog, you know, speaking through the fence to, say, an Akita, saying, "Wow, my owners, they are so incredibly easy to train. They're like Golden Retrievers. All I have to do is sit, and they do everything. They open doors, they drive my car, they massage me, they will throw tennis balls, they will cook for me and serve the food. It's like, if I just sit, that's my command. Then I have my own personal doorman, chauffeur, masseuse, chef and waiter." And now the dog's really happy. And this, to me, is always what training is. So we really motivate the dog to want to do it, such that the need for punishment seldom comes up.
Zo zijn al deze afleidingen die tegen de training werkten ineens beloningen die training stimuleren. En wat we in essentie doen is de hond soort van leren -- of laten denken -- dat de hond ons traint. Ik kan de hond al voor me zien sprekend door de schutting tegen bijvoorbeeld een Akita. De hond zegt: "Wow, mijn baasjes zijn ongelofelijk gemakkelijk te trainen, ze zijn als Golden Retrievers. Ik hoef slechts te zitten en ze doen alles voor me. Ze openen de deur, rijden met de auto, geven me massages, ze gooien tennisballen, ze koken voor me en ze serveren het eten. Het is alsof ik een commando geef wanneer ik ga zitten. Dan heb ik mijn persoonlijke portier, chauffeur, masseur, chef-kok en serveerder." Nu is de hond echt gelukkig. En dat is waar voor mij de training om draait. We motiveren de hond om het echt te willen doen, zodat er zelden noodzaak is om de hond te straffen.
Now we move to phase three, when now -- there's times, you know, when daddy knows best. And I have a little sign on my fridge, and it says, "Because I'm the daddy, that's why." Sorry, no more explanation. "I'm the daddy, you're not. Sit." And there's times, for example, if my son's friends leave the door open, the dogs have to know you don't step across this line. This is a life-or-death thing. You leave this, the sanctity of your house, and you could be hit on the street. So some things we have to let the dog know, "You mustn't do this."
Nu gaan we naar fase drie, naar de momenten dat de vader/het baasje het gewoon het beste weet. En ik heb een klein tekentje op mijn koelkast dat zegt: "Omdat ik de vader ben, daarom." Sorry, geen uitleg meer -- "Ik ben het baasje, jij niet, ga zitten." En er zijn momenten dat bijvoorbeeld een van de vrienden van mijn zoon de deur open laat en de hond moet weten dat je niet die lijn mag passeren. Dit is van levensbelang. Wanneer je dit gebied, de geborgenheid van je huis, verlaat kan je geraakt worden op de straat. Sommige dingen moeten we de hond dus laten weten: "Je moet dit niet doen."
And so we have to enforce, but without force. People here get very confused about what a punishment is. They think a punishment is something nasty. I bet a lot of you do, right? You think it's something painful, or scary, or nasty. It doesn't have to be. There's several definitions of what a punishment is, but one definition, the most popular, is: a punishment is a stimulus that reduces the immediately preceding behavior, such that it's less likely to occur in the future. It does not have to be nasty, scary or painful. And I would say, if it doesn't have to be, then maybe it shouldn't be.
We moeten dit bewerkstelligen, maar zonder het door te drukken. Men raakt vaak erg verward over wat straffen is. Men denkt dat het iets akeligs is. Ik wed dat velen van jullie dit ook denken. Je denkt dat het iets pijnlijks, engs of akeligs is. Dat hoeft niet zo te zijn. Er zijn verschillende definities van wat straffen is, maar één definitie, de meest populaire is: "Een straf is een stimulatie die het direct daarvoor vertoonde gedrag vermindert, zodat het minder snel zal voorkomen in de toekomst." Het hoeft niet akelig, eng of pijnlijk te zijn. En ik zeg dan altijd maar: "Als het niet zo hoeft te zijn, misschien moet het dan ook niet zo zijn."
I was working with a very dangerous dog about a year ago. And this was a dog that put both his owners in hospital, plus the brother-in-law, plus the child. And I only agreed to work with it if they promised it would stay in their house, and they never took it outside. The dog is actually euthanized now, but this was a dog I worked with for a while. A lot of the aggression happened around the kitchen, so while I was there -- this was on the fourth visit -- we did a four and a half hour down-stay, with the dog on his mat. And he was kept there by the owner's calm insistence. When the dog would try to leave the mat, she would say, "Rover, on the mat, on the mat, on the mat." The dog broke his down-stay 22 times in four and a half hours, while she cooked dinner, because we had a lot of aggression related towards food. The breaks got fewer and fewer. You see, the punishment was working. The behavior problem was going away. She never raised her voice. If she did, she would have got bitten. It's not a good dog you shout at. And a lot of my friends train really neat animals, grizzly bears -- if you've ever seen a grizzly bear on the telly or in film, then it's a friend of mine who's trained it -- killer whales. I love it because it wires you up. How are you going to reprimand a grizzly bear? "Bad bear, bad bear!" Voom! Your head now is 100 yards away, sailing through the air, OK? This is crazy.
Ik werkte ongeveer een jaar geleden met een erg gevaarlijke hond. Deze hond had zijn beide baasjes naar het ziekenhuis gestuurd evenals de zwager en het kind. En ik accepteerde alleen om met de hond te werken als ze zouden beloven dat hij in huis zou blijven en dus namen ze hem nooit naar buiten. De hond is later laten inslapen, maar dit is een hond waar ik lang mee heb gewerkt. Veel agressie ontstond in de buurt van de keuken, dus toen ik daar was tijdens het vierde bezoek deden we een 4,5 uur durende blijf-oefening met de hond op zijn mat. En hij bleef daar doordat het baasje daar kalmpjes nadruk op legde. Wanneer de hond probeerde om van de mand te gaan zei zij: "Rover, op de mat, op de mat, op de mat." De hond verbrak zijn blijf-periode 22 keer in 4,5 uur terwijl ze het avondeten kookte, omdat de hond veel agressie had jegens eten. De verbrekingen kwamen steeds minder voor. Het straffen werkte. Het gedragsprobleem was aan het verdwijnen. Ze heeft niet haar stem verheven. Als ze dat had gedaan, zou ze zijn gebeten. Het is geen goede hond om naar te schreeuwen. En veel van mijn vrienden trainen geweldige dieren. Grizzly beren, als je ooit een grizzly beer hebt gezien op de TV of in een film, dan was het een vriend van mij die hem getraind heeft. Orka's - fantastisch, omdat je er energie van krijgt. Hoe bekritiseer je een grizzly beer? "Slechte beer, slechter beer!" Bam! Je hoofd is nu 100 meter verder, vliegend door de lucht, oké? Dat is gekkenwerk.
So, where do we go from here? We want a better way. Dogs deserve better. But for me, the reason for this actually has to do with dogs. It has to do with watching people train puppies, and realizing they have horrendous interaction skills, horrendous relationship skills. Not just with their puppy, but with the rest of the family at class. I mean, my all-time classic is another "come here" one. You see someone in the park -- and I'll cover my mic when I say this, because I don't want to wake you up -- and there's the owner in the park, and their dog's over here, and they say, "Rover, come here. Rover, come here. Rover, come here, you son of a bitch." The dog says, "I don't think so." (Laughter) I mean, who in their right mind would think that a dog would want to approach them when they're screaming like that? Instead, the dog says, "I know that tone. I know that tone. Previously, when I've approached, I've gotten punished there." I was walking onto a plane -- this, for me, was a pivotal moment in my career, and it really cemented what I wanted to do with this whole puppy-training thing, the notion of how to teach puppies in a dog-friendly way to want to do what we want to do, so we don't have to force them. You know, I puppy-train my child. And the seminal moment was, I was getting on a plane in Dallas, and in row two was a father, I presume, and a young boy about five, kicking the back of the chair. "Johnny, don't do that." Kick, kick, kick. "Johnny, don't do that." Kick, kick, kick. I'm standing right here with my bag. The father leans over, grabs him like this and gives him ugly face. And ugly face is this -- when you go face-to-face with a puppy or a child, you say, "What are you doing! Now stop it, stop it, stop it!" And I went, "Oh my God, do I do something?" That child has lost everything -- that one of the two people he can trust in this world has absolutely pulled the rug from under his feet. And I thought, "Do I tell this jerk to quit it?" I thought, "Ian, stay out of it, stay out of it, you know, walk on." I walked to the back of the plane, I sat down, and a thought came to me. If that had been a dog, I would have laid him out. (Laughter) If he had kicked a dog, I would have punched him out. He kicked a child, grabs the child like this and I let it go.
Dus, hoe gaan we nou verder? We willen een betere manier. Honden verdienen beter. Maar voor mij heeft de reden eigenlijk ook te maken met honden. Het heeft te maken met het kijken naar hoe mensen hun puppy's trainen en het realiseren dat zij vreselijke interactie vaardigheden hebben, vreselijke relationele vaardigheden. Niet alleen met de puppy, maar ook met de rest van de familie tijdens de cursus. Ik bedoel, mijn favoriete klassieker is een andere "kom hier". Je ziet iemand in het park -- en ik bedek mijn microfoon terwijl ik dit zeg, want ik wil jullie niet wakker maken -- en daar is het baasje in het park en hun hond zit hier en ze zeggen: "Rover, kom hier. Rover, kom hier. Rover, kom hier, $%^&*." De hond zegt: "Ik dacht het niet." (Gelach) Ik bedoel: wie, bij goed verstand, denkt dat een hond hen wil benaderen wanneer zij zo naar hem schreeuwen? In de plaats daarvan zegt de hond: "Ik ken die toon, ik ken die toon. De vorige keer dat ik kwam werd ik daar gestraft." Ik liep een keer bij een vliegtuig naar binnen -- Dit was voor mij een cruciaal moment in mijn carriëre en het moment beschrijft exact wat ik wilde doen met dit hele puppytraining gebeuren -- Het concept om puppy's op hondvriendelijke manier te leren om te willen doen wat wij willen dat ze doen, zodat we geen druk op hen hoeven uit te oefenen. Weet je, ik puppy-train mijn kind. En het moment was als volgt: Ik ging in Dallas in het vliegtuig en in rij twee zat een vader, neem ik aan, en een jongen van ongeveer 5 jaar oud, die tegen de achterkant van de stoel aantrapte. "Johnny, doe dat niet." Trap, trap, trap. "Johnny, doe dat niet." Trap, trap, trap. Ik sta daar met mijn tas. De vader leunt naar voren, pakt hem zo vast en geeft een lelijk gezicht. Een lelijk gezicht is dit: wanneer je recht tegenover een puppy of kind zit en je zegt: "Wat doe je! Stop daar nu mee, stop, stop daarmee!" En ik reageerde: "Oh mijn god, ga ik hier iets aan doen?" Dat kind heeft alles verloren. Één van de twee personen die hij kan vertrouwen in de wereld heeft zojuist alles waar hij op kon bouwen weggenomen. En ik dacht: "Vertel ik deze eikel dat hij moet stoppen?" Ik dacht: "Ian, blijf erbuiten, blijf erbuiten, je weet wel: loop door." Ik liep naar de achterkant van het vliegtuig. Ik ging zitten en een gedachte kwam in me op. Als dat een hond was had ik hem gestraft. (Gelach) Als hij een hond had getrapt had ik hem knock-out geslagen. Hij trapte een kind, pakte hem zo vast en ik liet hem gaan.
And this is what it's all about. These relationship skills are so easy. I mean, we as humans, our shallowness when we choose a life-mate based on the three Cs -- coat color, conformation, cuteness. You know, kind of like a little robot. This is how we go into a relationship, and it's hunky-dory for a year. And then, a little behavior problem comes up. No different from the dog barking. The husband won't clear up his clothes, or the wife's always late for meetings, whatever it is, OK? And it then starts, and we get into this thing, and our personal feedback -- there's two things about it. When you watch people interacting with animals or other people, there is very little feedback, it's too infrequent. And when it happens, it's bad, it's nasty. You see it's especially in families, especially with spouses, especially with children, especially with parents. You see it especially in the workplace, especially from boss to employee. It's as if there's some schadenfreude there, that we actually take delight in people getting things wrong, so that we can then moan and groan and bitch at them.
En dit is waar het allemaal om draait. Deze relationele vaardigheden zijn zo gemakkelijk. Ik bedoel, wij als mensen, onze oppervlakkigheid wanneer we onze partner kiezen gebaseerd op de 3 K's - Kleur van het jasje, kennisgeving van toestemming en knapheid. Eigenlijk net als bij een kleine robot. Dat is hoe wij een relatie aangaan en dat is prima gedurende één jaar. En dan tonen de kleine gedragsproblemen zich. Niet anders dan wanneer een hond begint te blaffen. De man ruimt zijn kleren niet op of de vrouw is altijd te laat voor afspraken, wat die ook zijn, oké? En dan begint het en we raken erin betrokken. En er zijn twee dingen m.b.t. onze eigen feedback. Wanneer we kijken hoe mensen omgaan met dieren of andere mensen, dan is er erg weinig feedback, het is te onregelmatig. En wanneer het gebeurt, is het erg en afschuwelijk. Het is namelijk vooral zo in families, vooral met partners, vooral met kinderen, vooral met ouders. Je ziet het vooral in de werkomgeving, vooral van baas tot medewerker. Het is alsof men blij is dat de ander er last van heeft. Dat we er van genieten wanneer anderen het fout hebben, zodat we kunnen zeuren, klagen en protesteren.
And this, I would say, is the biggest human foible that we have. It really is. We take the good for granted, and we moan and groan at the bad. And I think this whole notion of these skills should be taught. You know, calculus is wonderful. When I was a kid, I was a calculus whiz. I don't understand a thing about it now, but I could do it as a kid. Geometry, fantastic. You know, quantum mechanics -- these are cool things. But they don't save marriages and they don't raise children.
En dat is denk ik de grootste typische zwakte van de mens. Dat is het echt. We vinden het goede vanzelfsprekend en klagen over het slechte. En ik vind dat het gehele concept van deze vaardigheden aangeleerd moet worden. Rekenen is geweldig, hoor. Toen ik een kind was, was ik er heel goed in. Ik begrijp er nu niks meer van, maar ik kon het als kind. Geometrie, fantastisch, kwantumfysica, dat zijn gave dingen. Maar daarmee red je geen huwelijken en voed je geen kinderen op.
And my look to the future is, and what I want to do with this doggy stuff, is to teach people that you know, your husband's just as easy to train. Probably easier -- if you got a Rottie -- much easier to train. Your kids are easy to train. All you've got to do is to watch them, to time-sample the behavior, and say, every five minutes, you ask the question, "Is it good, or is it bad?" If it's good, say, "That was really neat, thank you." That is such a powerful training technique. This should be taught in schools. Relationships -- how do you negotiate? How you do negotiate with your friend who wants your toy? You know, how to prepare you for your first relationship? How on earth about raising children? We think how we do it -- one night in bed, we're pregnant, and then we're raising the most important thing in life, a child. No, this is what should be taught -- the good living, the good habits, which are just as hard to break as bad habits. So, that would be my wish to the future. Ah, damn, I wanted to end exactly on time, but I got eight, seven, six, five, four, three, two -- so thank you very much. That's my talk, thank you. (Applause)
En mijn visie op de toekomst is en wat ik wil doen met deze hondgerelateerde dingen, is om mensen te leren dat je man net zo gemakkelijk te trainen is. Waarschijnlijk veel makkelijker, als je een Rotty hebt, veel gemakkelijker te trainen. Je kinderen zijn gemakkelijk te trainen. Alles dat je hoeft te doen is hen bekijken, tijdsgewijs hun gedrag bijhouden en zeg maar elke 5 minuten jezelf de vraag stellen: "Is dit goed of is het slecht?" Als het goed is, zeggen: "Dat was heel goed, bedankt." Dat is een hele sterke trainingstechniek. Dit zou in scholen geleerd moeten worden. Relaties -- hoe onderhandel je? Hoe onderhandel je met je vriend die jouw speelgoed wilt? Hoe bereid je jezelf voor op je eerste relatie? Hoe ga je om met het opvoeden van kinderen? We denken erover hoe we dit doen, één nacht in bed en we zijn zwanger. En dan moeten we het belangrijkste opvoeden dat er is: een kind. Nee, dat is wat aangeleerd zou moeten worden -- goed leven, goede gewoonten, die zijn net zo moeilijk te verbreken als slechte gewoonten. Dat zou mijn wens voor de toekomst zijn. Balen, ik wilde precies op tijd eindigen, maar ik heb nog 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, dus hartelijk bedankt, dat was mijn presentatie, bedankt. (Applaus)