Dogs have interests. They have interest sniffing each other, chasing squirrels. And if we don't make that a reward in training, that will be a distraction. It's always sort of struck me as really a scary thought that if you see a dog in a park, and the owner is calling it, and the owner says, you know, "Puppy, come here, come here," and the dog thinks, "Hmm, interesting. I'm sniffing this other dog's rear end, the owner's calling." It's a difficult choice, right? Rear end, owner. Rear end wins. I mean, you lose. You cannot compete with the environment, if you have an adolescent dog's brain. So, when we train, we're always trying to take into account the dog's point of view.
Psi imaju interese. Interesira ih međusobno njuškanje, lov na vjeverice. I ako to ne pretvorimo u nagradu u dresuri, onda će to odvlačiti pažnju. Uvijek sam smatrao da je pomalo strašno ako vidite psa u parku, i vlasnik ga zove, i, znate, vlasnik govori: "Dođi amo, mali, dođi amo", i pas misli: "Hm, zanimljivo. Njuškam stražnjicu drugog psa, vlasnik zove." Težak izbor, zar ne? Stražnjica, vlasnik. Stražnjica pobjeđuje. Mislim, vi gubite. Ne možete se natjecati s okolišem, ako imate mozak psa adolescenta. Tako, kad dresiramo, uvijek pokušavamo uzeti u obzir pseći pogled na stvari.
Now, I'm here largely because there's kind of a rift in dog training at the moment that -- on one side, we have people who think that you train a dog, number one, by making up rules, human rules. We don't take the dog's point of view into account. So the human says, "You're going to act this way, damn it. We're going to force you to act against your will, to bend to our will." Then, number two, we keep these rules a secret from the dog. And then number three, now we can punish the dog for breaking rules he didn't even know existed. So you get a little puppy, he comes. His only crime is he grew. When he was a little puppy, he puts his paws on your leg -- you know, isn't that nice? And you go, "Oh, there's a good boy." You bend down, you pat him -- you reward him for jumping up. His one mistake is he's a Tibetan mastiff, and a few months later, he weighs, you know, 80 pounds. Every time he jumps up, he gets all sorts of abuse. I mean, it is really very, very scary the abuse that dogs get.
Sad, tu sam uglavnom zato što postoji vrsta rascjepa u dresuri koja - s jedne strane su ljudi koji misle da dresirate psa, pod broj jedan, stvarajući pravila, ljudska pravila. Ne uzimamo pseći pogled na stvari u obzir. Pa onda ljudi kažu: "Ponašat ćeš se ovako, kvragu. Natjerat ćemo te da se pokoriš našoj volji, protiv svoje volje." Onda, broj dva, ova pravila tajimo pred psom. I broj tri, sad možemo kazniti psa što krši pravila za koja nije ni znao da postoje. Tako imate štene, evo ga. Jedini zločin mu je što je narastao. Kad je bio maleno štene, stavio bi šapu na vašu nogu - znate, zar to nije lijepo? A vi biste rekli: "Ooo, dobar dečko." Sagnuli biste se, potapšali ga - nagradili ga što skače. Njegova jedina pogreška je to što je tibetanski mastif, i par mjeseci kasnije, težak je, znate, 40 kg. Svaki put kad skoči, zlostavlja ga se na sve načine. Mislim, to zlostavljanje je zaista vrlo, vrlo strašno.
So, this whole dominance issue -- number one, what we get in dog training is this Mickey-Mouse interpretation of a very complicated social system. And they take this stuff seriously. Male dogs are very serious about a hierarchy, because it prevents physical fights. Of course, female dogs, bitches, on the other hand, have several bitch amendments to male hierarchical rule. The number one is, "I have it, you don't." And what you will find is a very, very low-ranking bitch will quite easily keep a bone away from a high-ranking male. So, we get in dog training this notion of dominances, or of the alpha dog. I'm sure that you've heard this.
Tako, cijeli ovaj problem dominacije - pod broj jedan, ono što u dresuri dobijemo je Mickey-Mouse-interpretacija veoma složenog društvenog sustava. I oni to ozbiljno shvaćaju. Mužjaci su jako ozbiljni u vezi hijerarhije, zato što to sprečava fizičke borbe. Naravno, ženke, kuje, s druge strane, imaju nekoliko ženskih dodataka pravilu muške hijerarhije. Prvo je: "Ja to imam, ti ne." I ono što vidite je da će jako nisko pozicionirana kuja prilično lako zadržati kost od visoko rangiranog mužjaka. Tako, u dresuri imamo ovaj vid dominacije, ili alfa psa. Siguran sam da ste čuli za to.
Dogs get so abused. Dogs, horses and humans -- these are the three species which are so abused in life. And the reason is built into their behavior -- is to always come back and apologize. Like, "Oh, I'm sorry you had to beat me. I'm really sorry, yes, it's my fault." They are just so beatable, and that's why they get beaten. The poor puppy jumps up, you open the dog book, what does it say? "Hold his front paws, squeeze his front paws, stamp on his hind feet, squirt him in the face with lemon juice, hit him on the head with a rolled-up newspaper, knee him in the chest, flip him over backwards." Because he grew? And because he's performing a behavior you've trained him to do? This is insanity. I ask owners, "Well, how would you like the dog to greet you?" And people say, "Well, I don't know, to sit, I guess." I said, "Let's teach him to sit." And then we give him a reason for sitting. Because the first stage is basically teaching a dog ESL. I could speak to you and say, "Laytay-chai, paisey, paisey." Go on, something should happen now. Why aren't you responding? Oh, you don't speak Swahili. Well, I've got news for you. The dog doesn't speak English, or American, or Spanish, or French.
Pse se često zlostavlja. Psi, konji i ljudi - ovo su tri vrste koje se u životu mnogo zlostavlja. A razlog je ugrađen u njihovo ponašanje - da se uvijek vrate i ispričaju. Kao: "O, žao mi je što si me morao pretući. Stvarno mi je jako žao, da, ja sam kriv." Jednostavno se daju tako lako istući, i zbog toga i budu pretučeni. Jadno štene skoči, vi otvorite knjigu za pse, što kaže? "Držite mu prednje šape, stisnite ih, ugazite ga po stražnjim nogama, štrcajte mu sok limuna u lice, udarite ga po glavi smotanim novinama, udarite ga koljenom u prsa, prevrnite ga na leđa." Zato što je narastao? I zato što ponavlja ono što ste ga naučili da čini? To je ludost. Pitam vlasnike: "Pa, kako biste htjeli da vas pas pozdravi?" I ljudi kažu: "Pa, ne znam, neka sjedne, valjda." Kažem: "Naučimo ga neka sjedne." I onda mu damo razlog da sjedi. Zato što je prvi stupanj u osnovi učenje psa engleskog kao drugog jezika. Mogao bih vam reći: "Laytay-chai, paisey, paisey." Hajmo, nešto bi se sad trebalo dogoditi. Zašto ne odgovarate? Aha, ne govorite Svahili. Pa, imam vijesti za vas. Pas ne govori engleski, američki, španjolski, francuski.
So the first stage in training is to teach the dog ESL, English as a second language. And that's how we use the food lure in the hand, and we use food because we're dealing with owners. My wife doesn't need food -- she's a great trainer, much better than I am. I don't need food, but the average owner says, "Puppy, sit." Or they go, "Sit, sit, sit." They're making a hand signal in front of the dog's rectum for some reason, like the dog has a third eye there -- it's insane. You know, "Sit, sit." No, we go, "Puppy, sit" -- boom, it's got it in six to 10 trials.
Tako da je prvi stupanj u dresuri učenje psa engleskoga kao drugog jezika. Engleski kao drugi jezik. I tako koristimo hranu kao mamac u ruci, i koristimo hranu zato što radimo s vlasnicima. Moja žena ne treba hranu, ona je odličan dreser, mnogo bolja od mene. Ja ne trebam hranu, ali običan vlasnik kaže: "Štene, sjedni." Ili ovako: "Sjedni, sjedni, sjedni." Rukom prave signal ispred psećeg rektuma zbog nekog razloga, kao da pas tamo ima treće oko - to je suludo. Znate: "Sjedni, sjedni." Sad, mi radimo ovako: "Štene, sjedni," - i bum, uspije u 6 od 10 pokušaja.
Then we phase out the food as a lure, and now the dog knows that "sit" means sit, and you can actually communicate to a dog in a perfectly constructed English sentence. "Phoenix, come here, take this, and go to Jamie, please." And I've taught her "Phoenix," "come here," "take this," "go to" and the name of my son, "Jamie." And the dog can take a note, and I've got my own little search-and-rescue dog. He'll find Jamie wherever he is, you know, wherever kids are, crushing rocks by a stream or something, and take him a little message that says, "Hey, dinner's ready. Come in for dinner."
Onda uklonimo hranu kao mamac, i sad pas zna da "sjedni" znači sjedni, i stvarno možete komunicirati sa psom u savršeno složenoj engleskoj rečenici. "Phoenix, dođi, uzmi ovo, idi Jamieju, molim te." I naučio sam je "Phoenix", "dođi", "uzmi ovo", "idi", i ime svog sina, "Jamie." I pas može uzeti poruku, i imam svog vlastitog psa tragača-spasitelja. Naći će Jamieja gdje god bio, znate, gdje god djeca bila, lomeći stijene na potoku ili nešto, i odnijeti mu malu poruku u kojoj stoji: "Hej, večera je spremna. Dođi jesti."
So, at this point, the dog knows what we want it to do. Will it do it? Not necessarily, no. As I said, if he's in the park and there's a rear end to sniff, why come to the owner? The dog lives with you, the dog can get you any time. The dog can sniff your butt, if you like, when he wants to. At the moment, he's in the park, and you are competing with smells, and other dogs, and squirrels.
Tako, na ovom stupnju, pas zna što želimo da radi. Hoće li to napraviti? Ne nužno, ne. Kao što sam rekao, ako je u parku i može ponjuškati neku stražnjicu, zašto bi došao vlasniku? Pas živi s vama, može do vas bilo kad. Pas može ponjušiti vašu guzu, ako to želite, kad god on želi. U ovom trenu, u parku je, i natječete se s mirisima, drugim psima, i vjevericama.
So the second stage in training is to teach the dog to want to do what we want him to do, and this is very easy. We use the Premack principle. Basically, we follow a low-frequency behavior -- one the dog doesn't want to do -- by a high-frequency behavior, commonly known as a behavior problem, or a dog hobby -- something the dog does like to do. That will then become a reward for the lower-frequency behavior. So we go, "sit," on the couch; "sit," tummy-rub; "sit," look, I throw a tennis ball; "sit," say hello to that other dog. Yes, we put "sniff butt" on queue. "Sit," sniff butt.
Tako da je drugi stupanj u dresuri naučiti psa da želi ono što mi želimo da napravi, a to je veoma lako. Koristimo Premackovo načelo. U osnovi, pratimo ponašanje niske frekvencije - ono koje pas ne želi činiti - ponašanjem visoke frekvencije, opće poznate kao problem u ponašanju, ili pseći hobi - nešto što pas voli činiti. To će onda postati nagrada za ponašanje niske frekvencije. Tako idemo, "sjedni" na kauč; "sjedni", češkanje trbuha; "sjedni", gledaj, bacam tenisku lopticu; "sjedni", pozdravi onog drugog psa. Da, na red dođe i "njuškanje guze". "Sjedni", njuškanje guze.
So now all of these distractions that worked against training now become rewards that work for training. And what we're doing, in essence, is we're teaching the dog, kind of like -- we're letting the dog think that the dog is training us. And I can imagine this dog, you know, speaking through the fence to, say, an Akita, saying, "Wow, my owners, they are so incredibly easy to train. They're like Golden Retrievers. All I have to do is sit, and they do everything. They open doors, they drive my car, they massage me, they will throw tennis balls, they will cook for me and serve the food. It's like, if I just sit, that's my command. Then I have my own personal doorman, chauffeur, masseuse, chef and waiter." And now the dog's really happy. And this, to me, is always what training is. So we really motivate the dog to want to do it, such that the need for punishment seldom comes up.
Tako sad sve što je odvlačilo pažnju od dresure postaje nagrada koja radi za dresuru. I ono što činimo, u biti je da psa učimo, nekako - puštamo psa da misli da on dresira nas. Mogu zamisliti tog psa, znate, kako govori kroz ogradu, recimo, Akiti, govori: "Opa, moje vlasnike je nevjerojatno lako izdresirati. Kao da su zlatni retriveri. Sve što moram je sjesti, i napravit će bilo što. Otvaraju vrata, voze moj auto, masiraju me, bacaju mi tenisku lopticu, kuhaju mi i serviraju hranu. Kao da, ako samo sjednem, to je moja zapovijed. Onda imam vlastitog vratara, šofera, masera, kuhara i konobara." I sad je pas stvarno sretan. I ovo je ono što je meni dresura uvijek bila. Tako stvarno motiviramo psa da to želi činiti, tako da se potreba za kaznom rijetko pojavi.
Now we move to phase three, when now -- there's times, you know, when daddy knows best. And I have a little sign on my fridge, and it says, "Because I'm the daddy, that's why." Sorry, no more explanation. "I'm the daddy, you're not. Sit." And there's times, for example, if my son's friends leave the door open, the dogs have to know you don't step across this line. This is a life-or-death thing. You leave this, the sanctity of your house, and you could be hit on the street. So some things we have to let the dog know, "You mustn't do this."
Sad prelazimo na stupanj tri, kad sad - ima prilika, znate, kad tata zna najbolje. I imam maleni znak na frižideru, i piše, "Zato što sam ja tata, eto zašto." Oprosti, nema daljnjih objašnjenja. "Ja sam tata, ti nisi. Sjedni." I ima prilika, na primjer, ako prijatelj mog sina ostavi otvorena vrata, psi moraju znati da ne prelaze preko te linije. To je pitanje života i smrti. Ostavite li ovo, svetost svoje kuće, netko vas može udariti na ulici. Tako da psima moramo neke stvari dati do znanja, "Ovo ne smiješ činiti."
And so we have to enforce, but without force. People here get very confused about what a punishment is. They think a punishment is something nasty. I bet a lot of you do, right? You think it's something painful, or scary, or nasty. It doesn't have to be. There's several definitions of what a punishment is, but one definition, the most popular, is: a punishment is a stimulus that reduces the immediately preceding behavior, such that it's less likely to occur in the future. It does not have to be nasty, scary or painful. And I would say, if it doesn't have to be, then maybe it shouldn't be.
I moramo ih prisiliti, bez upotrebe sile. Ljudi su često zbunjeni time što je kazna. Misle da je kazna nešto grozno. Kladim se vas mnogo to misli, je l' da? Mislite da je to nešto bolno, nešto strašno, grozno. Ne mora biti. Postoji nekoliko definicija toga što je kazna, ali jedna definicija, najpopularnija, je: kazna je poticaj koji smanjuje ponašanje koje je upravo prethodilo, tako da se ono rjeđe pojavljuje u budućnosti. Ne mora biti grozno, strašno ni bolno. I rekao bih, ako ne mora biti, možda ne bi smjelo biti.
I was working with a very dangerous dog about a year ago. And this was a dog that put both his owners in hospital, plus the brother-in-law, plus the child. And I only agreed to work with it if they promised it would stay in their house, and they never took it outside. The dog is actually euthanized now, but this was a dog I worked with for a while. A lot of the aggression happened around the kitchen, so while I was there -- this was on the fourth visit -- we did a four and a half hour down-stay, with the dog on his mat. And he was kept there by the owner's calm insistence. When the dog would try to leave the mat, she would say, "Rover, on the mat, on the mat, on the mat." The dog broke his down-stay 22 times in four and a half hours, while she cooked dinner, because we had a lot of aggression related towards food. The breaks got fewer and fewer. You see, the punishment was working. The behavior problem was going away. She never raised her voice. If she did, she would have got bitten. It's not a good dog you shout at. And a lot of my friends train really neat animals, grizzly bears -- if you've ever seen a grizzly bear on the telly or in film, then it's a friend of mine who's trained it -- killer whales. I love it because it wires you up. How are you going to reprimand a grizzly bear? "Bad bear, bad bear!" Voom! Your head now is 100 yards away, sailing through the air, OK? This is crazy.
Radio sam s jako opasnim psom pred nekih godinu dana. Ovo je bio pas koji je oboje vlasnika smjestio u bolnicu, plus šogora, plus dijete. I jedino sam se složio raditi s njim ako obećaju da će ostati s njima u kući, da ga nikad neće izvesti van. Pas je u stvari sad eutanaziran, ali s tim psom sam radio neko vrijeme. Mnogo agresije se događalo oko kuhinje, tako da dok sam bio tamo - ovo je bio četvrti posjet - četiri i pol sata smo radili ostani dolje, sa psom na svom prostiraču. I tamo smo ga zadržavali vlasnikovom mirnom upornošću. Kad bi pas pokušao napustiti prostirač, rekla bi: "Rover, na prostirač, na prostirač, na prostirač." Pas je to pokušao prekinuti 22 puta u četiri i pol sata, dok je kuhala večeru, zato što je mnogo agresije bilo usmjereno ka hrani. Prekidi su bivali rjeđi i rjeđi. Vidite, kazna je djelovala. Problem u ponašanju je nestajao. Nikad nije podigla glas. Da jest, ugrizao bi ju. Ne vičete na dobrog psa. I mnogo mojih prijatelja dresira stvarno cool životinje, grizlije - ako ste ikad vidjeli grizlija na TV-u ili filmu, onda ga je dresirao moj prijatelj - kitove orke. Volim ih jer se vežu za vas. Kako da ukorite grizlija? "Zločesti medo, zločesti medo!" Bum! Glava vam je 100 metara dalje, leti zrakom, OK? To je ludo.
So, where do we go from here? We want a better way. Dogs deserve better. But for me, the reason for this actually has to do with dogs. It has to do with watching people train puppies, and realizing they have horrendous interaction skills, horrendous relationship skills. Not just with their puppy, but with the rest of the family at class. I mean, my all-time classic is another "come here" one. You see someone in the park -- and I'll cover my mic when I say this, because I don't want to wake you up -- and there's the owner in the park, and their dog's over here, and they say, "Rover, come here. Rover, come here. Rover, come here, you son of a bitch." The dog says, "I don't think so." (Laughter) I mean, who in their right mind would think that a dog would want to approach them when they're screaming like that? Instead, the dog says, "I know that tone. I know that tone. Previously, when I've approached, I've gotten punished there." I was walking onto a plane -- this, for me, was a pivotal moment in my career, and it really cemented what I wanted to do with this whole puppy-training thing, the notion of how to teach puppies in a dog-friendly way to want to do what we want to do, so we don't have to force them. You know, I puppy-train my child. And the seminal moment was, I was getting on a plane in Dallas, and in row two was a father, I presume, and a young boy about five, kicking the back of the chair. "Johnny, don't do that." Kick, kick, kick. "Johnny, don't do that." Kick, kick, kick. I'm standing right here with my bag. The father leans over, grabs him like this and gives him ugly face. And ugly face is this -- when you go face-to-face with a puppy or a child, you say, "What are you doing! Now stop it, stop it, stop it!" And I went, "Oh my God, do I do something?" That child has lost everything -- that one of the two people he can trust in this world has absolutely pulled the rug from under his feet. And I thought, "Do I tell this jerk to quit it?" I thought, "Ian, stay out of it, stay out of it, you know, walk on." I walked to the back of the plane, I sat down, and a thought came to me. If that had been a dog, I would have laid him out. (Laughter) If he had kicked a dog, I would have punched him out. He kicked a child, grabs the child like this and I let it go.
Pa, odakle tu polazimo? Želimo bolji način. Psi zaslužuju bolje. Ali za mene, razlog za to zapravo ima veze sa psima. Ima veze sa gledanjem ljudi kako dresiraju štenad, i sa shvaćanjem da imaju strašne vještine interakcije, strašne vještine povezivanja. Ne samo sa svojim štencima, nego i s ostatkom obitelji. Mislim, moj svevremeni klasik je još jedan "dođi ovamo". Vidite nekog u parku, pokrit ću mikrofon kad to kažem, jer vas ne želim probuditi, i tu je vlasnik u parku, i njihov pas je tamo, i kažu: "Rover, dođi. Rover, dođi. Rover, dođi ovamo, kučkin sine." Pas kaže: "Ne bih rekao." (smijeh) Mislim, tko bi pri zdravoj pameti mislio da bi mu pas htio doći kad tako viče? Umjesto toga, pas kaže: "Znam taj ton. Znam taj ton. Prije, kad bih mu prišao, odmah bih bio kažnjen." Išao sam na avion - ovo je za mene prijelomni trenutak u mojoj karijeri, i stvarno je zacementirao ono što sam htio učiniti s cijelim ovim problemom dresure štenaca, načina učenja štenaca na prijateljski način da žele činiti ono što mi želimo da čine, tako da ih ne moramo siliti. Znate, dresiram svoje dijete kao štene. I ključan trenutak je bio, išao sam avionom za Dallas, i u drugom redu je bio otac, pretpostavljam, i dječak od pet godina, koji je udarao stražnji dio sjedala. "Johnny, ne čini to." Udarac, udarac, udarac. "Johnny, ne čini to". Udarac, udarac, udarac. Stojim tamo sa svojom torbom. Otac se nagne, zgrabi ga ovako i napravi ružnu grimasu. A ružna grimasa je ovakva - kad ste licem u lice sa štenetom ili djetetom, kažete: "Što to činiš? Sad prestani, prestani, prestani!" I pomislio sam: "O Bože, trebam li što učiniti?" To dijete je izgubilo sve - jedno od dvoje ljudi kojima u cijelom svijetu može vjerovati je očito izvuklo tepih pod njegovim nogama. I mislio sam: "Da li da kažem ovom kretenu da prestane?" Mislio sam: "Ian, drži se podalje, drži se podalje, znaš, nastavi hodati." Otišao sam do stražnjeg dijela aviona, sjeo sam, i misao mi je došla. Da je to bio pas, opalio bih tipa. (smijeh) Da je udario psa, opalio bih ga. Udario je dijete, tako je zgrabio dijete i nisam ništa učinio.
And this is what it's all about. These relationship skills are so easy. I mean, we as humans, our shallowness when we choose a life-mate based on the three Cs -- coat color, conformation, cuteness. You know, kind of like a little robot. This is how we go into a relationship, and it's hunky-dory for a year. And then, a little behavior problem comes up. No different from the dog barking. The husband won't clear up his clothes, or the wife's always late for meetings, whatever it is, OK? And it then starts, and we get into this thing, and our personal feedback -- there's two things about it. When you watch people interacting with animals or other people, there is very little feedback, it's too infrequent. And when it happens, it's bad, it's nasty. You see it's especially in families, especially with spouses, especially with children, especially with parents. You see it especially in the workplace, especially from boss to employee. It's as if there's some schadenfreude there, that we actually take delight in people getting things wrong, so that we can then moan and groan and bitch at them.
I u tome je bila stvar. Vještine povezivanja su tako lake. Mislim, mi kao ljudi, naša plitkost kad biramo životnog partnera se temelji na tri stvari - boja kaputa, građa, lijep izgled. Znate, pomalo kao mali robot. Tako uletimo u vezu, i onda se topimo godinu dana. A onda, iskrsne neki problem u ponašanju. Ništa drukčije od psa koji laje. Muž neće složiti svoju odjeću, ili žena uvijek kasni na sastanke, što god bilo, OK? I onda sve započne, i upadnemo u tu rutinu, i naša povratna informacija - dvije stvari postoje u vezi nje. Kad gledate ljude kako komuniciraju sa životinjama ili drugim ljudima, premalo je povratne informacije, prerijetko se javlja. I kad se dogodi, loša je, grozna. To osobito vidite u obiteljima, posebno kod supružnika, posebno kod djece, posebno kod roditelja. Posebno to vidite na poslu, posebno između šefa i zaposlenika. Kao da netko uživa u tuđoj muci, kao da stvarno uživamo kad ljudi nešto krivo shvate, tako da možemo gunđati i prigovarati i iskaljivati se na njima.
And this, I would say, is the biggest human foible that we have. It really is. We take the good for granted, and we moan and groan at the bad. And I think this whole notion of these skills should be taught. You know, calculus is wonderful. When I was a kid, I was a calculus whiz. I don't understand a thing about it now, but I could do it as a kid. Geometry, fantastic. You know, quantum mechanics -- these are cool things. But they don't save marriages and they don't raise children.
I ovo je, rekao bih, najveća ljudska slabost koju imamo. Stvarno jest. Uzimamo dobro zdravo za gotovo, i gunđamo i prigovaramo za loše. I mislim da bi se cijeli pogled na ove vještine trebao poučavati. Znate, matematika je krasna. Kad sam ja bio dijete, bio sam genij za matematiku. Ne razumijem u čemu je stvar sada, ali mogao sam to kao dijete. Geometrija, fantastično. Znate, kvantna mehanika - to su cool stvari, Ali one ne spašavaju brakove i ne odgajaju djecu.
And my look to the future is, and what I want to do with this doggy stuff, is to teach people that you know, your husband's just as easy to train. Probably easier -- if you got a Rottie -- much easier to train. Your kids are easy to train. All you've got to do is to watch them, to time-sample the behavior, and say, every five minutes, you ask the question, "Is it good, or is it bad?" If it's good, say, "That was really neat, thank you." That is such a powerful training technique. This should be taught in schools. Relationships -- how do you negotiate? How you do negotiate with your friend who wants your toy? You know, how to prepare you for your first relationship? How on earth about raising children? We think how we do it -- one night in bed, we're pregnant, and then we're raising the most important thing in life, a child. No, this is what should be taught -- the good living, the good habits, which are just as hard to break as bad habits. So, that would be my wish to the future. Ah, damn, I wanted to end exactly on time, but I got eight, seven, six, five, four, three, two -- so thank you very much. That's my talk, thank you. (Applause)
I moj pogled na budućnost je, ono što želim učiniti s ovim psećim stvarima je naučiti ljude da znate, vašeg muža je jednako lako dresirati. Vjerojatno lakše, ako imate rotvajlera, mnogo lakše dresirati. Vašu djecu je lako dresirati. Sve što morate je promatrati ih, uzeti vremenski uzorak njihova ponašanja, i recimo, svakih pet minuta, postavite si pitanje: "Je li to dobro, je li to loše?" Ako je dobro, kažete: "To je bilo baš super, hvala." To je tako moćna tehnika dresiranja. To bi se trebalo učiti u školama. Veze - kako pregovarate? Kako pregovarate s prijateljem koji želi vašu igračku? Znate, kako se pripremiti za prvu vezu? Kako pobogu za odgajanje djece? Mislimo o tome kako to činimo - jedna noć u krevetu, trudni smo, i onda odgajamo najvažniju stvar u životu, dijete. Ne, ovo bi se trebalo učiti - dobar život, dobre navike, koje je jednako teško slomiti kao i loše. Tako, to bi bila moja želja za budućnost. O, kvragu, htio sam završiti točno na vrijeme, ali imam osam, sedam, šest, pet, četiri, tri, dva - Mnogo vam hvala. Ovo je bio moj govor, hvala. (pljesak)