Είμαι καθηγητής του MIT, αλλά δεν σχεδιάζω κτίρια ή υπολογιστικά συστήματα. Αντίθετα, κατασκευάζω μέλη σώματος, βιονικά πόδια που επαυξάνουν το ανθρώπινο περπάτημα και τρέξιμο.
I'm an MIT professor, but I do not design buildings or computer systems. Rather, I build body parts, bionic legs that augment human walking and running.
Το 1982, είχα ένα ορειβατικό ατύχημα, και τα πόδια μου ακρωτηριάστηκαν λόγω τραυματισμένου ιστού από κρυοπαγήματα. Εδώ μπορείτε να δείτε τα πόδια μου: 24 αισθητήρες, έξι μικροεπεξεργαστές και ενεργοποιητές τύπου μυϊκού τένοντα. Από το γόνατο και κάτω είμαι γεμάτος παξιμάδια και μπουλόνια. Αλλά, με αυτήν την εξελιγμένη βιονική τεχνολογία μπορώ να πηδήξω, να χορέψω και να τρέξω.
In 1982, I was in a mountain-climbing accident, and both of my legs had to be amputated due to tissue damage from frostbite. Here, you can see my legs: 24 sensors, six microprocessors and muscle-tendon-like actuators. I'm basically a bunch of nuts and bolts from the knee down. But with this advanced bionic technology, I can skip, dance and run.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Σας ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Είμαι ένας βιονικός άνθρωπος, αλλά όχι ακόμα κυβερνοργανισμός. Όταν σκέφτομαι να κινήσω τα πόδια μου, νευρικά σήματα από το κεντρικό νευρικό μου σύστημα διέρχονται από τα νεύρα μου κι ενεργοποιούν μύες εντός των εναπομείναντων άκρων μου. Τεχνητά ηλεκτρόδια ανιχνεύουν αυτά τα σήματα και μικροί υπολογιστές στο βιονικό άκρο αποκωδικοποιούν τους νευρικούς παλμούς στην κίνηση που θέλω να κάνω. Με απλά λόγια, όταν σκέφτομαι να κινηθώ, η εντολή αυτή κοινοποιείται στο συνθετικό μέρος του σώματός μου. Ωστόσο, αυτοί οι υπολογιστές δεν εισάγουν πληροφορίες στο νευρικό μου σύστημα. Όταν αγγίζω και μετακινώ τα συνθετικά άκρα μου, δεν βιώνω φυσιολογική αφή και αίσθηση κίνησης. Εάν ήμουν κυβερνοργανισμός κι ένιωθα τα πόδια μου μέσω υπολογιστών που εισάγουν πληροφορίες στο νευρικό μου σύστημα, θα άλλαζε θεμελιωδώς, πιστεύω, τη σχέση μου με το συνθετικό μου σώμα. Σήμερα, δεν νιώθω τα πόδια μου και λόγω αυτού, τα πόδια μου είναι ξεχωριστά εργαλεία από το μυαλό και το σώμα μου. Δεν είναι μέρος του εαυτού μου. Πιστεύω ότι αν ήμουν κυβερνοργανισμός κι ένιωθα τα πόδια μου, θα ήταν μέρος του εαυτού μου.
I'm a bionic man, but I'm not yet a cyborg. When I think about moving my legs, neural signals from my central nervous system pass through my nerves and activate muscles within my residual limbs. Artificial electrodes sense these signals, and small computers in the bionic limb decode my nerve pulses into my intended movement patterns. Stated simply, when I think about moving, that command is communicated to the synthetic part of my body. However, those computers can't input information into my nervous system. When I touch and move my synthetic limbs, I do not experience normal touch and movement sensations. If I were a cyborg and could feel my legs via small computers inputting information into my nervous system, it would fundamentally change, I believe, my relationship to my synthetic body. Today, I can't feel my legs, and because of that, my legs are separate tools from my mind and my body. They're not part of me. I believe that if I were a cyborg and could feel my legs, they would become part of me, part of self.
Στο MIT, σκεφτόμαστε το νευρο-ενσωματωμένο σχεδιασμό. Σε αυτή τη σχεδιαστική διαδικασία, ο σχεδιαστής σχεδιάζει ανθρώπινη σάρκα και οστά, το ίδιο το βιολογικό σώμα, μαζί με συνθετικά για να ενισχύσει την αμφίδρομη επικοινωνία μεταξύ του νευρικού συστήματος και του χτιστού κόσμου. Αυτός ο σχεδιασμός αποτελεί τη μέθοδο δημιουργίας λειτουργίας κυβερνοργανισμών. Σε αυτή τη διαδικασία σχεδιασμού, οι σχεδιαστές σκέφτονται ένα μέλλον, όπου η τεχνολογία δεν διακυβεύει πλέον χωριστά, άψυχα εργαλεία από το μυαλό και το σώμα μας, ένα μέλλον στο οποίο η τεχνολογία έχει ενσωματωθεί προσεκτικά μέσα στη φύση μας, έναν κόσμο στον οποίο τι είναι βιολογικό και τι δεν είναι, τι είναι ανθρώπινο και τι δεν είναι, τι είναι η φύση και τι δεν είναι θα είναι για πάντα θολό. Αυτό το μέλλον θα προσφέρει στην ανθρωπότητα νέα σώματα. Ο νευρο-ενσωματωμένος σχεδιασμός θα επεκτείνει το νευρικό σύστημα στον συνθετικό κόσμο και ο συνθετικός κόσμος σε εμάς, αλλάζοντας θεμελιωδώς το ποιοι είμαστε. Σχεδιάζοντας το βιολογικό σώμα ώστε να επικοινωνεί καλύτερα με τον χτιστό σχεδιασμένο κόσμο, η ανθρωπότητα θα τερματίσει την αναπηρία σε αυτόν τον 21ο αιώνα και θα καθιερώσει την επιστημονική και τεχνολογική βάση για την ανθρώπινη επαύξηση, επεκτείνοντας την ανθρώπινη ικανότητα πέρα από τα εγγενή, φυσιολογικά επίπεδα, διανοητικά, συναισθηματικά και σωματικά.
At MIT, we're thinking about NeuroEmbodied Design. In this design process, the designer designs human flesh and bone, the biological body itself, along with synthetics to enhance the bidirectional communication between the nervous system and the built world. NeuroEmbodied Design is a methodology to create cyborg function. In this design process, designers contemplate a future in which technology no longer compromises separate, lifeless tools from our minds and our bodies, a future in which technology has been carefully integrated within our nature, a world in which what is biological and what is not, what is human and what is not, what is nature and what is not will be forever blurred. That future will provide humanity new bodies. NeuroEmbodied Design will extend our nervous systems into the synthetic world, and the synthetic world into us, fundamentally changing who we are. By designing the biological body to better communicate with the built design world, humanity will end disability in this 21st century and establish the scientific and technological basis for human augmentation, extending human capability beyond innate, physiological levels, cognitively, emotionally and physically.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι δημιουργίας νέων σωμάτων σε όλες τις κλίμακες, από τη βιομοριακή έως την κλίμακα ιστών και οργάνων. Σήμερα, θα μιλήσω για μια περιοχή Νευρο-ενσωματωμένου Σχεδιασμού στην οποία οι ιστοί του σώματος χειρίζονται και σμιλεύονται χρησιμοποιώντας χειρουργικές και αναγεννητικές διεργασίες. Το τρέχον παράδειγμα ακρωτηριασμού δεν έχει αλλάξει θεμελιωδώς από τον εμφύλιο πόλεμο των ΗΠΑ και έχει ξεπεραστεί υπό το φως των δραματικών εξελίξεων σε ενεργοποιητές, συστήματα ελέγχου και τεχνολογίες νευρικής διεπαφής. Μία σημαντική έλλειψη είναι η έλλειψη δυναμικών αλληλεπιδράσεων των μυών για τον έλεγχο και την ιδιοδεκτικότητα.
There are many ways in which to build new bodies across scale, from the biomolecular to the scale of tissues and organs. Today, I want to talk about one area of NeuroEmbodied Design, in which the body's tissues are manipulated and sculpted using surgical and regenerative processes. The current amputation paradigm hasn't changed fundamentally since the US Civil War and has grown obsolete in light of dramatic advancements in actuators, control systems and neural interfacing technologies. A major deficiency is the lack of dynamic muscle interactions for control and proprioception.
Τι είναι η ιδιοδεκτικότητα; Όταν κάμπτετε τον αστράγαλο, συστέλλονται οι μπροστινοί μύες σας τεντώνοντας ταυτόχρονα τους μύες στο πίσω μέρος του ποδιού σας. Το αντίθετο συμβαίνει όταν επεκτείνετε τον αστράγαλο. Εδώ, οι μύες στο πίσω μέρος συστέλλονται τεντώνοντας τους εμπρόσθιους μύες. Καθώς κάμπτονται κι επεκτείνονται, βιολογικοί αισθητήρες εντός των μυϊκών τενόντων στείλνουν πληροφορίες μέσω των νεύρων στον εγκέφαλο. Έτσι μπορούμε να νιώσουμε πού είναι τα πόδια μας, χωρίς να τα βλέπουμε με τα μάτια μας.
What is proprioception? When you flex your ankle, muscles in the front of your leg contract, simultaneously stretching muscles in the back of your leg. The opposite happens when you extend your ankle. Here, muscles in the back of your leg contract, stretching muscles in the front. When these muscles flex and extend, biological sensors within the muscle tendons send information through nerves to the brain. This is how we're able to feel where our feet are without seeing them with our eyes.
Το τρέχον παράδειγμα ακρωτηριασμού σπάει αυτές τις δυναμικές σχέσεις μυών και με αυτόν τον τρόπο εξαλείφει τις κανονικές αισθήσεις ιδιοδεκτικότητας. Κατά συνέπεια, ένα τυπικό τεχνητό άκρο δεν μπορεί να ανατροφοδοτήσει πληροφορία στο νευρικό σύστημα για το πού βρίσκεται χωρικά το πρόσθετο μέλος. Ο ασθενής, ως εκ τούτου, δεν μπορεί να εντοπίσει και να αισθανθεί τη θέση και την κίνηση της προσθετικής άρθρωσης χωρίς να τη βλέπει με τα μάτια του. Τα πόδια μου ακρωτηριάστηκαν με αυτή τη μεθοδολογία του Εμφυλίου Πολέμου. Αισθάνομαι τα πόδια μου, τα αισθάνομαι τώρα ως φαντασματική συνείδηση. Αλλά δεν μπορώ να τα μετακινήσω. Τα νιώθω σαν να είναι κολλημένα μέσα σε άκαμπτες μπότες του σκι.
The current amputation paradigm breaks these dynamic muscle relationships, and in so doing eliminates normal proprioceptive sensations. Consequently, a standard artificial limb cannot feed back information into the nervous system about where the prosthesis is in space. The patient therefore cannot sense and feel the positions and movements of the prosthetic joint without seeing it with their eyes. My legs were amputated using this Civil War-era methodology. I can feel my feet, I can feel them right now as a phantom awareness. But when I try to move them, I cannot. It feels like they're stuck inside rigid ski boots.
Για να λυθούν αυτά, στο MIT, επινοήσαμε την μυονευρική διασύνδεση αγωνιστή-ανταγωνιστή ή AMI, για συντομία. Το AMI είναι μια μέθοδος σύνδεσης νεύρων εντός του εναπομείναντος τμήματος σε ένα εξωτερικό, βιονικό προσθετικό. Πώς έχει σχεδιαστεί το AMI και πώς λειτουργεί; Το AMI περιλαμβάνει δύο μύες που συνδέονται χειρουργικά, ένας αγωνιστής που συνδέεται με έναν ανταγωνιστή. Όταν ο αγωνιστής μικραίνει κατά την ηλεκτρική ενεργοποίηση, τεντώνει τον ανταγωνιστή. Αυτή η δυναμική αλληλεπίδραση μυών προκαλεί στους βιολογικούς αισθητήρες εντός του μυϊκού τένοντα να στείλουν πληροφορίες μέσω του νεύρου στο κεντρικό νευρικό σύστημα, σχετικές με το μήκος, την ταχύτητα και τη δύναμη του τένοντα. Έτσι λειτουργεί η ιδιοδεκτικότητα στους μύες τένοντα και είναι ο πρωταρχικός τρόπος που εμείς, ως άνθρωποι, μπορούμε να αισθανόμαστε τη θέση, την κίνηση και τη δύναμη στα άκρα μας.
To solve these problems, at MIT, we invented the agonist-antagonist myoneural interface, or AMI, for short. The AMI is a method to connect nerves within the residuum to an external, bionic prosthesis. How is the AMI designed, and how does it work? The AMI comprises two muscles that are surgically connected, an agonist linked to an antagonist. When the agonist contracts upon electrical activation, it stretches the antagonist. This muscle dynamic interaction causes biological sensors within the muscle tendon to send information through the nerve to the central nervous system, relating information on the muscle tendon's length, speed and force. This is how muscle tendon proprioception works, and it's the primary way we, as humans, can feel and sense the positions, movements and forces on our limbs.
Όταν ένα άκρο ακρωτηριάζεται, ο χειρουργός συνδέει αυτούς τους αντίπαλους μύες μέσα στο υπόλειμμα για τη δημιουργία ενός AMI. Τώρα, πολλαπλές δομές AMI μπορούν να δημιουργηθούν για τον έλεγχο και την αίσθηση πολλαπλών προσθετικών αρθρώσεων. Στη συνέχεια τοποθετούνται τεχνητά ηλεκτρόδια σε κάθε AMI μυ και μικροί υπολογιστές εντός του βιονικού άκρου αποκωδικοποιούν αυτά τα σήματα για τον έλεγχο των ισχυρών κινητήρων στο βιονικό άκρο. Όταν το βιονικό άκρο μετακινείται, οι AMI μύες κινούνται μπρος-πίσω, στέλνοντας σήματα μέσω του νεύρου στον εγκέφαλο, επιτρέποντας στο άτομο που φοράει το πρόσθετο να βιώσει φυσικές αισθήσεις της θέσης και των κινήσεων του πρόσθετου.
When a limb is amputated, the surgeon connects these opposing muscles within the residuum to create an AMI. Now, multiple AMI constructs can be created for the control and sensation of multiple prosthetic joints. Artificial electrodes are then placed on each AMI muscle, and small computers within the bionic limb decode those signals to control powerful motors on the bionic limb. When the bionic limb moves, the AMI muscles move back and forth, sending signals through the nerve to the brain, enabling a person wearing the prosthesis to experience natural sensations of positions and movements of the prosthesis.
Μπορούν αυτές οι αρχές σχεδιασμού ιστού να χρησιμοποιηθούν στον άνθρωπο; Πριν από μερικά χρόνια, ο καλός φίλος μου Τζιμ Γιούιν -- 34 ετών -- ήρθε σε μένα για βοήθεια. Ο Τζιμ είχε ένα τρομερό ατύχημα αναρρίχησης. Έπεσε από τα 15 μέτρα στα Νησιά Κέιμαν, όταν το σχοινί του δεν τον στήριξε και χτύπησε στο έδαφος. Υπέστη πάρα πολλούς τραυματισμούς: διάτρηση στους πνεύμονες και πολλά σπασμένα οστά. Μετά το ατύχημά του, ονειρεύτηκε να επιστρέψει στο αγαπημένο του άθλημα την ορειβασία, αλλά πώς θα μπορούσε αυτό να είναι δυνατό;
Can these tissue-design principles be used in an actual human being? A few years ago, my good friend Jim Ewing -- of 34 years -- reached out to me for help. Jim was in an a terrible climbing accident. He fell 50 feet in the Cayman Islands when his rope failed to catch him hitting the ground's surface. He suffered many, many injuries: punctured lungs and many broken bones. After his accident, he dreamed of returning to his chosen sport of mountain climbing, but how might this be possible?
Η απάντηση ήταν η Ομάδα Cyborg, μια ομάδα χειρουργών, επιστημόνων και μηχανικών που συγκροτήθηκε στο MIT για να επιστρέψει ο Τζιμ στην αναρρίχηση. Ο Δρ. Μάθιου Κάρτι ακρωτηρίασε το άκρως κατεστραμμένο πόδι του Τζιμ στο νοσοκομείο Brigham & Women's στη Βοστόνη, χρησιμοποιώντας τη χειρουργική επέμβαση AMI. Δημιουργήθηκαν τροχοειδής τένοντες που προσαρτήθηκαν στο οστό κνήμης του Τζιμ για να επανασυνδεθούν οι αντίπαλοι μύες. Η διαδικασία AMI επανέφερε τον νευρικό σύνδεσμο ανάμεσα στον αστράγαλο, τους μύες και τον εγκέφαλο του Τζιμ. Όταν ο Τζιμ κινεί το φαντασματικό του άκρο, οι επανασυνδεδεμένοι μύες κινούνται σε δυναμικά ζεύγη, προκαλώντας στα σήματα ιδιοδεκτικότητας να περάσουν από τα νεύρα του εγκεφάλου, ώστε ο Τζιμ να αισθάνεται τις θέσεις και τις κινήσεις του αστραγάλου, ακόμα και με δεμένα μάτια.
The answer was Team Cyborg, a team of surgeons, scientists and engineers assembled at MIT to rebuild Jim back to his former climbing prowess. Team member Dr. Matthew Carty amputated Jim's badly damaged leg at Brigham and Women's Hospital in Boston, using the AMI surgical procedure. Tendon pulleys were created and attached to Jim's tibia bone to reconnect the opposing muscles. The AMI procedure reestablished the neural link between Jim's ankle-foot muscles and his brain. When Jim moves his phantom limb, the reconnected muscles move in dynamic pairs, causing signals of proprioception to pass through nerves to the brain, so Jim experiences normal sensations with ankle-foot positions and movements, even when blindfolded.
Εδώ ο Τζιμ είναι στο εργαστήριο του MIT μετά τις χειρουργικές επεμβάσεις. Συνδέσαμε ηλεκτρικά τους μύες AMI του Τζιμ μέσω ηλεκτροδίων, σε ένα βιονικό άκρο, και ο Τζιμ έμαθε γρήγορα πώς να μετακινεί το βιονικό άκρο σε τέσσερις ξεχωριστές κατευθύνσεις κίνησης του ποδιού. Ήμασταν ενθουσιασμένοι από τα αποτελέσματα, αλλά όταν ο Τζιμ σηκώθηκε, αυτό που συνέβη ήταν πραγματικά αξιοσημείωτο. Όλη η φυσική βιο-μηχανική που προκαλείται από το κεντρικό νευρικό σύστημα προέκυψε μέσω του συνθετικού άκρου ως ακούσια, αντανακλαστική δράση. Όλες οι περιπλοκές τοποθέτησης του ποδιού κατά την ανάβαση σκαλοπατιών -
Here's Jim at the MIT laboratory after his surgeries. We electrically linked Jim's AMI muscles, via the electrodes, to a bionic limb, and Jim quickly learned how to move the bionic limb in four distinct ankle-foot movement directions. We were excited by these results, but then Jim stood up, and what occurred was truly remarkable. All the natural biomechanics mediated by the central nervous system emerged via the synthetic limb as an involuntary, reflexive action. All the intricacies of foot placement during stair ascent --
(Χειροκρότημα)
(Applause)
εμφανίστηκαν μπροστά στα μάτια μας. Εδώ ο Τζιμ κατεβαίνει τα σκαλιά, με το βιονικό του δάκτυλο να φτάνει στο επόμενο σκαλοπάτι, παρουσιάζοντας αυτόματα φυσικές κινήσεις, χωρίς καν να προσπαθήσει να μετακινήσει το άκρο του. Επειδή το κεντρικό νευρικό σύστημα του Τζιμ λαμβάνει σήματα ιδιοδεκτικότητας, ξέρει ακριβώς πώς να ελέγξει το συνθετικό άκρο με φυσικό τρόπο.
emerged before our eyes. Here's Jim descending steps, reaching with his bionic toe to the next stair tread, automatically exhibiting natural motions without him even trying to move his limb. Because Jim's central nervous system is receiving the proprioceptive signals, it knows exactly how to control the synthetic limb in a natural way.
Τώρα, ο Τζιμ κινείται και συμπεριφέρεται σαν το συνθετικό άκρο να είναι μέρος του. Για παράδειγμα, μια μέρα στο εργαστήριο, πάτησε τυχαία ένα ρολό μονωτικής ταινίας. Τι κάνεις, λοιπόν, όταν κάτι κολλήσει στο παπούτσι σου; Δεν σκύβεις έτσι. Είναι πολύ δύσκολο. Αντί αυτού, το τινάζετε, και αυτό ακριβώς έκανε ο Τζιμ μετά από τη νευρική σύνδεση με το άκρο για λίγες μόνο ώρες. Αυτό που ήταν πολύ ενδιαφέρον για μένα είναι αυτό που είπε ο Τζιμ ότι βίωνε. Είπε: «Το ρομπότ έγινε μέρος μου».
Now, Jim moves and behaves as if the synthetic limb is part of him. For example, one day in the lab, he accidentally stepped on a roll of electrical tape. Now, what do you do when something's stuck to your shoe? You don't reach down like this; it's way too awkward. Instead, you shake it off, and that's exactly what Jim did after being neurally connected to the limb for just a few hours. What was most interesting to me is what Jim was telling us he was experiencing. He said, "The robot became part of me."
Τζιμ Γιούιν: Το πρωί μετά την πρώτη σύνδεση με το ρομπότ, η κόρη μου κατέβηκε κάτω και με ρώτησε πώς αισθάνομαι που είμαι κυβερνοργανισμός και η απάντησή μου ήταν ότι δεν ένιωθα σαν κυβερνοργανισμός. Ένιωθα σαν να είχα το πόδι μου και δεν ήταν σαν να ήμουν συνδεδεμένος με το ρομπότ, όσο το ρομπότ ήταν προσκολλημένο σε μένα, και το ρομπότ έγινε μέρος μου. Γρήγορα έγινε το πόδι μου σύντομα.
Jim Ewing: The morning after the first time I was attached to the robot, my daughter came downstairs and asked me how it felt to be a cyborg, and my answer was that I didn't feel like a cyborg. I felt like I had my leg, and it wasn't that I was attached to the robot so much as the robot was attached to me, and the robot became part of me. It became my leg pretty quickly.
Χιού Χερ: Σας ευχαριστώ.
Hugh Herr: Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Συνδέοντας το νευρικό σύστημα του Τζιμ αμφίδρομα στο συνθετικό άκρο του, πραγματοποιήθηκε νευρολογική υλοποίηση. Υπέθεσα ότι επειδή ο Τζιμ μπορεί να σκεφθεί και να κινεί το συνθετικό άκρο και επειδή μπορεί να νιώσει αυτές τις κινήσεις μέσα στο νευρικό του σύστημα, το πρόσθετο δεν είναι πλέον ένα ξεχωριστό εργαλείο, αλλά ένα αναπόσπαστο κομμάτι του Τζιμ, ένα αναπόσπαστο μέρος του σώματός του. Λόγω αυτής της νευρολογικής ενσωμάτωσης, ο Τζιμ δεν νοιώθει σαν κυβερνοργανισμός. Αισθάνεται σαν να έχει το πόδι του ξανά, ότι έχει το σώμα του ξανά.
By connecting Jim's nervous system bidirectionally to his synthetic limb, neurological embodiment was achieved. I hypothesized that because Jim can think and move his synthetic limb, and because he can feel those movements within his nervous system, the prosthesis is no longer a separate tool, but an integral part of Jim, an integral part of his body. Because of this neurological embodiment, Jim doesn't feel like a cyborg. He feels like he just has his leg back, that he has his body back.
Τώρα με ρωτάνε συχνά πότε πρόκειται να συνδεθώ νευρικά με τα συνθετικά άκρα μου αμφίδρομα, πότε θα να γίνω κυβερνοργανισμός. Η αλήθεια είναι ότι διστάζω να γίνω κυβερνοργανισμός. Πριν ακρωτηριαστούν τα πόδια μου, ήμουν φρικτός μαθητής. Έπαιρνα συχνά Δ' και Ε' στο σχολείο. Στη συνέχεια, μετά τον ακρωτηριασμό των άκρων μου, ξαφνικά έγινα καθηγητής του MIT.
Now I'm often asked when I'm going to be neurally linked to my synthetic limbs bidirectionally, when I'm going to become a cyborg. The truth is, I'm hesitant to become a cyborg. Before my legs were amputated, I was a terrible student. I got D's and often F's in school. Then, after my limbs were amputated, I suddenly became an MIT professor.
(Γέλια)
(Laughter)
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Τώρα ανησυχώ ότι μόλις συνδεθώ νευρικά με τα άκρα μου ξανά, ο εγκέφαλός μου θα αποκατασταθεί πίσω στον όχι και τόσο φωτεινό εαυτό του.
Now I'm worried that once I'm neurally connected to my limbs once again, my brain will remap back to its not-so-bright self.
(Γέλια)
(Laughter)
Αλλά ξέρετε, δεν πειράζει, γιατί έχω ήδη θητεία στο MIT.
But you know what, that's OK, because at MIT, I already have tenure.
(Γέλια)
(Laughter)
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Πιστεύω ότι η έκταση του νευροδιαμορφωμένου σχεδιασμού θα επεκταθεί πολύ πέρα από την αντικατάσταση των άκρων και θα πάει την ανθρωπότητα σε μέρη, που θεμελιωδώς επαναπροσδιορίζουν την ανθρώπινη δυναμική. Σε αυτόν τον 21ο αιώνα, οι σχεδιαστές θα επεκτείνουν το νευρικό σύστημα σε δυναμικά ισχυρούς εξωσκελετούς που οι άνθρωποι θα ελέγχουν και θα νιώθουν με το μυαλό τους. Οι μύες μέσα στο σώμα μπορεί να αναδιαρθρωθούν για τον έλεγχο ισχυρών κινητήρων και να αισθάνονται εξωσκελετικές κινήσεις, επαυξάνοντας την ανθρώπινη δύναμη, το ύψος άλματος και την ταχύτητα τρεξίματος. Σε αυτόν τον 21ο αιώνα, πιστεύω ότι οι άνθρωποι θα γίνουν υπερήρωες. Οι άνθρωποι θα μπορούν επίσης να επεκτείνουν το σώμα τους με μη ανθρωπομορφικές δομές, όπως τα φτερά, ελέγχοντας και αισθάνοντας κάθε κίνηση του φτερού στο νευρικό σύστημα. Ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι είπε, «Μόλις δοκιμάσετε την πτήση, θα περπατάτε στη γη με τα μάτια σας στραμμένα προς τα πάνω για πάντα, γιατί από εκεί ήρθατε και εκεί πάντα θα θέλετε να επιστρέψετε». Στο λυκόφως των χρόνων αυτού του αιώνα, πιστεύω ότι οι άνθρωποι θα είναι αγνώριστοι μορφολογικά και δυναμικά από αυτό που είμαστε σήμερα. Η ανθρωπότητα θα πετάξει και θα ανυψωθεί. Ο Τζιμ Γιούιν έπεσε στη γη και έσπασε πολλά, αλλά τα μάτια του στράφηκαν στον ουρανό, όπου πάντα επιθυμούσε να επιστρέψει. Μετά το ατύχημα, όχι μόνο ονειρεύτηκε να περπατήσει ξανά, αλλά και να επιστρέψει στο αγαπημένο του άθλημα την ορειβασία. Στο MIT, η ομάδα Cyborg του έφτιαξε ένα ειδικό μέλος για τον κατακόρυφο κόσμο, ένα εγκεφαλικά ελεγχόμενο πόδι με πλήρη αίσθηση θέσης και κίνησης. Χρησιμοποιώντας αυτήν την τεχνολογία, ο Τζιμ επέστρεψε στα νησιά Κέιμαν, τον τόπο του ατυχήματός του, ως κυβερνοργανισμός για να ανέβει ξανά προς τον ουρανό.
I believe the reach of NeuroEmbodied Design will extend far beyond limb replacement and will carry humanity into realms that fundamentally redefine human potential. In this 21st century, designers will extend the nervous system into powerfully strong exoskeletons that humans can control and feel with their minds. Muscles within the body can be reconfigured for the control of powerful motors, and to feel and sense exoskeletal movements, augmenting humans' strength, jumping height and running speed. In this 21st century, I believe humans will become superheroes. Humans may also extend their bodies into non-anthropomorphic structures, such as wings, controlling and feeling each wing movement within the nervous system. Leonardo da Vinci said, "When once you have tasted flight, you will forever walk the earth with your eyes turned skyward, for there you have been and there you will always long to return." During the twilight years of this century, I believe humans will be unrecognizable in morphology and dynamics from what we are today. Humanity will take flight and soar. Jim Ewing fell to earth and was badly broken, but his eyes turned skyward, where he always longed to return. After his accident, he not only dreamed to walk again, but also to return to his chosen sport of mountain climbing. At MIT, Team Cyborg built Jim a specialized limb for the vertical world, a brain-controlled leg with full position and movement sensations. Using this technology, Jim returned to the Cayman Islands, the site of his accident, rebuilt as a cyborg to climb skyward once again.
(Παφλάζοντα κύματα)
(Crashing waves)
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Κυρίες και κύριοι, ο Τζιμ Γιούιν, ο πρώτος κυβερνοργανισμός αναρριχητής.
Ladies and gentlemen, Jim Ewing, the first cyborg rock climber.
(Χειροκρότημα)
(Applause)