I'm here to enlist you in helping reshape the story about how humans and other critters get things done. Here is the old story -- we've already heard a little bit about it: biology is war in which only the fiercest survive; businesses and nations succeed only by defeating, destroying and dominating competition;
Ik ben hier om uw hulp in te roepen om het verhaal over hoe de mens… en andere schepsels dingen voor elkaar krijgen te hervormen. Hier is het oude verhaal. We hebben al een beetje over gehoord. Biologie is oorlog waarin alleen de sterksten overleven. Bedrijven en naties slagen alléén door het verslaan, vernietigen en domineren van de concurrentie.
politics is about your side winning at all costs. But I think we can see the very beginnings of a new story beginning to emerge. It's a narrative spread across a number of different disciplines, in which cooperation, collective action and complex interdependencies play a more important role. And the central, but not all-important, role of competition and survival of the fittest shrinks just a little bit to make room.
Politiek gaat over het winnen van jouw kant ten koste van alles. Maar ik denk dat we het prille begin van een nieuw verhaal kunnen zien ontstaan. Het is een vertelling verspreid over een aantal verschillende disciplines… waarin samenwerking, collectieve actie en complexe afhankelijkheden… een belangrijkere rol spelen. En de centrale, maar niet allerbelangrijkste rol van concurrentie en het overleven van de sterkste… krimpt een beetje om ruimte te maken.
I started thinking about the relationship between communication, media and collective action when I wrote "Smart Mobs," and I found that when I finished the book, I kept thinking about it. In fact, if you look back, human communication media and the ways in which we organize socially have been co-evolving for quite a long time. Humans have lived for much, much longer than the approximately 10,000 years of settled agricultural civilization
Ik begon na te denken over de relatie tussen communicatie, media… en collectieve actie toen ik Smart Mobs schreef… en ontdekte dat ik erover na bleef denken nadat klaar was met het boek. Als je terugkijkt, hebben menselijke communicatiemedia… en de manieren waarop we ons sociaal organiseren al lange tijd gecoëvolueerd. Mensen hebben zeer veel langer geleefd… dan de ongeveer 10.000 jaren van gevestigde agrarische beschaving.
in small family groups. Nomadic hunters bring down rabbits, gathering food. The form of wealth in those days was enough food to stay alive. But at some point, they banded together to hunt bigger game. And we don't know exactly how they did this, although they must have solved some collective action problems; it only makes sense that you can't hunt mastodons while you're fighting with the other groups.
In kleine familiegropen vangen nomadische jagers konijnen en verzamelen ze voedsel. De vorm van rijkdom in die dagen was voldoende voedsel om in leven te blijven. Maar op een gegeven moment kwamen ze samen om in een groter verband te jagen. En we weten niet precies hoe ze dit deden. Toch hebben ze enkele collectieve actieproblemen moeten oplossen. Het heeft geen zin om op mastodonten te jagen… terwijl je met andere groepen vecht.
And again, we have no way of knowing, but it's clear that a new form of wealth must have emerged. More protein than a hunter's family could eat before it rotted. So that raised a social question that I believe must have driven new social forms. Did the people who ate that mastodon meat owe something to the hunters and their families? And if so, how did they make arrangements? Again, we can't know, but we can be pretty sure that some form of symbolic communication must have been involved.
Nogmaals, we hebben geen idee… maar het is duidelijk dat een nieuwe vorm van rijkdom moest ontstaan. Meer eiwit dan een jagersfamilie kan eten voordat het verrot. Dat riep de sociale vraag op… waarvan ik geloof dat het nieuwe sociale vormen heeft opgeleverd. Hebben de mensen die dat mastodontenvlees aten iets te danken… aan de jagers en hun families? En zo ja, hoe regelden ze dat dan? Nogmaals, we kunnen het niet weten, maar we zijn er behoorlijk zeker van dat hierin een… bepaalde vorm van symbolische communicatie betrokken moest zijn.
Of course, with agriculture came the first big civilizations, the first cities built of mud and brick, the first empires. And it was the administers of these empires who began hiring people to keep track of the wheat and sheep and wine that was owed and the taxes that was owed on them by making marks; marks on clay in that time.
Natuurlijk leidde de landbouw tot de eerste grote beschavingen, de eerste steden van modder en steen, de eerste rijken. En het waren de beheerders van deze rijken… die mensen begonnen in te huren om het graan en de schapen en de wijn die verschuldigd was bij te houden… en de belastingen die daarvoor verschuldigd waren… door markeringen te zetten, destijds markeringen op klei.
Not too much longer after that, the alphabet was invented. And this powerful tool was really reserved, for thousands of years, for the elite administrators (Laughter) who kept track of accounts for the empires. And then another communication technology enabled new media: the printing press came along, and within decades, millions of people became literate. And from literate populations, new forms of collective action emerged in the spheres of knowledge, religion and politics. We saw scientific revolutions, the Protestant Reformation, constitutional democracies possible where they had not been possible before. Not created by the printing press, but enabled by the collective action that emerges from literacy. And again, new forms of wealth emerged.
Niet lang daarna werd het alfabet uitgevonden. En dit krachtige gereedschap was gedurende duizenden jaren gereserveerd… voor de elite van beheerders die de rekeningen voor de rijken bijhielden. En toen maakte een andere communicatietechnologie nieuwe media mogelijk. De drukpers was een feit en in decennia… werden miljoenen mensen geletterd. En vanuit geletterde bevolking… onstonden nieuwe vormen van gezamelijke actie in de gebieden van… kennis, religie en politiek. We zagen wetenschappelijke revoluties, de protestantse reformatie, constintutionele democratieën die daarvoor niet mogelijk waren. Niet gecreëerd door de drukpers… maar mogelijk gemaakt door de collectieve actie die ontstaat uit alfabetisme. En wederom onstonden nieuwe vormen van rijkdom.
Now, commerce is ancient. Markets are as old as the crossroads. But capitalism, as we know it, is only a few hundred years old, enabled by cooperative arrangements and technologies, such as the joint-stock ownership company, shared liability insurance, double-entry bookkeeping.
Nu is handel oud. Markten zijn zo oud als kruispunten. Maar kapitalisme zoals we het kennen is maar een paar honder jaar oud, mogelijk gemaakt door coöperatieve regelingen en technologieën, zoals bedrijven met gemeenschappelijke aandeelhouders, gedeelde aansprakelijkheidsverzekering en dubbel boekhouden.
Now of course, the enabling technologies are based on the Internet, and in the many-to-many era, every desktop is now a printing press, a broadcasting station, a community or a marketplace. Evolution is speeding up. More recently, that power is untethering and leaping off the desktops, and very, very quickly, we're going to see a significant proportion, if not the majority of the human race, walking around holding, carrying or wearing supercomputers linked at speeds greater than what we consider to be broadband today.
Nu zijn deze technologieën natuurlijk gebaseerd op het Internet. En in het veel-op-veeltijdperk is elke PC een drukpers, een zendstation, een gemeenschap of een marktplaats. Evolutie neemt in snelheid toe. Sinds kort maakt deze kracht zich los van de PCs en springt van de desktops. En zeer zeer snel zullen we een belangrijk deel, zo niet de meerderheid… van het menselijk ras rond zien lopen met supercomputers, verbonden met snelheden groter… dan wat wij vandaag beschouwen als breedband.
Now, when I started looking into collective action, the considerable literature on it is based on what sociologists call "social dilemmas." And there are a couple of mythic narratives of social dilemmas. I'm going to talk briefly about two of them: the prisoner's dilemma and the tragedy of the commons.
Toen ik op op onderzoek ging naar gezamelijke actie… spreekt de voornaamste literatuur over wat sociologen “sociale dilemma's” noemen. Er zijn een aantal mythische verhalen van sociale dilemma's. Ik zal er twee bespreken: het dilemma van de gevangene en de tragedie van de meent.
Now, when I talked about this with Kevin Kelly, he assured me that everybody in this audience pretty much knows the details of the prisoner's dilemma, so I'm just going to go over that very, very quickly. If you have more questions about it, ask Kevin Kelly later. (Laughter)
Toen ik er met Kevin Kelly over sprak… verzekerde hij mij dat iedereen in dit publiek de details wel kent… van het dilemma van de gevangene. Dus zal ik dat zeer zeer kort bespreken. Als je daar meer vragen over hebt, vraag Kevin Kelly. (gelach)
The prisoner's dilemma is actually a story that's overlaid on a mathematical matrix that came out of the game theory in the early years of thinking about nuclear war: two players who couldn't trust each other. Let me just say that every unsecured transaction is a good example of a prisoner's dilemma. Person with the goods, person with the money, because they can't trust each other, are not going to exchange. Neither one wants to be the first one or they're going to get the sucker's payoff, but both lose, of course, because they don't get what they want. If they could only agree, if they could only turn a prisoner's dilemma into a different payoff matrix called an assurance game, they could proceed.
Het dilemma van de gevangene is eigenlijk een verhaal dat bovenop… een wiskundige matrix uit de speltheorie ligt… uit de vroege jaren van het denken over kernoorlog: twee spelers die elkaar niet kunnen vertrouwen. Laat me zeggen dat elke ongedekte transactie… een goed voorbeeld van het dilemma van de gevangene is. Persoon met de goederen, persoon met het geld, omdat ze elkaar niet kunnen vertrouwen wisselen ze niets uit. Geen van beiden wil de eerste zijn… of ze krijgen het lid op de neus. Maar beiden verliezen ze, want ze krijgen niet wat ze willen. Als ze het maar eens kunnen worden, als ze het dillemma van de gevangene kunnen omzetten… in een andere beloningsmatrix, een verzekeringsspel genoemd, dan konden ze door.
Twenty years ago, Robert Axelrod used the prisoner's dilemma as a probe of the biological question: if we are here because our ancestors were such fierce competitors, how does cooperation exist at all? He started a computer tournament for people to submit prisoner's dilemma strategies and discovered, much to his surprise, that a very, very simple strategy won -- it won the first tournament, and even after everyone knew it won, it won the second tournament -- that's known as tit for tat.
20 jaar geleden gebruikte Robert Axelrod het dilemma van de gevangene… als de sonde voor de biologische vraag: Als wij hier zijn omdat onze voorouders zulke felle concurrenten waren, hoe bestaat samenwerking dan ooit? Hij begon een computertoernooi voor… mensen om strategieën voor het dillema van de gevangene in te dienen en ontdekte, tot zijn grote verbazing, dat een zeer zeer eenvoudige strategie won. Het won het eerste toernooi en, zelfs nadat iederen wist dat het won, won het het tweede toernooi. Dit staat bekend als oog-om-oog.
Another economic game that may not be as well known as the prisoner's dilemma is the ultimatum game, and it's also a very interesting probe of our assumptions about the way people make economic transactions. Here's how the game is played: there are two players; they've never played the game before, they will not play the game again, they don't know each other, and they are, in fact, in separate rooms. First player is offered a hundred dollars and is asked to propose a split: 50/50, 90/10, whatever that player wants to propose. The second player either accepts the split -- both players are paid and the game is over -- or rejects the split -- neither player is paid and the game is over.
Een ander economisch spel dat mogelijk minder bekend is dan het dillemma van de gevangene… is het ultimatumspel. Dat is ook een zeer interessante toets van… onze aannames over de manier waarop mensen economische transacties doen. Zo wordt het spel gespeeld. Er zijn twee spelers. Ze hebben het spel hiervoor nog nooit gespeeld. Ze zullen het spel niet nog een keer spelen. Ze kennen elkaar niet. En ze zijn, in feite, in gescheiden ruimtes. De eerste speler krijgt honderd dollar aangeboden… en wordt gevraagd een verdeling voor te stellen: 50/50, 90/10. Wat die speler ook wil voorstellen. Of de tweede speler accepteerd de verdeling, en beide spelers worden uitbetaald en het spel is voorbij, of verwerpt de verdeling en geen van de twee spelers wordt uitbetaald en het spel is voorbij.
Now, the fundamental basis of neoclassical economics would tell you it's irrational to reject a dollar because someone you don't know in another room is going to get 99. Yet in thousands of trials with American and European and Japanese students, a significant percentage would reject any offer that's not close to 50/50. And although they were screened and didn't know about the game and had never played the game before, proposers seemed to innately know this because the average proposal was surprisingly close to 50/50.
Nu vertelt de fundamentele basis van neoklassieke economie… dat het irrationeel is om een dollar te verwerpen… omdat iemand in een andere ruimte die je niet kent 99 dollar krijgt. Echter in duizenden experimenten met Amerikaanse, Europese en Japanse studenten… wijst een belangrijk percentage elk bod af dat niet dicht bij 50/50 ligt. En ondanks dat ze waren doorgelicht en het spel niet kenden… en daarvoor nooit gespeeld hadden… leken ze dit van nature te weten… omdat het gemiddelde voorstel verrassend dicht bij 50/50 lag.
Now, the interesting part comes in more recently when anthropologists began taking this game to other cultures and discovered, to their surprise, that slash-and-burn agriculturalists in the Amazon or nomadic pastoralists in Central Asia or a dozen different cultures -- each had radically different ideas of what is fair. Which suggests that instead of there being an innate sense of fairness, that somehow the basis of our economic transactions can be influenced by our social institutions, whether we know that or not.
Het interessantse stuk toont zich recentelijker… toen antropologen dit spel meenamen naar andere culturen… en ontdekten, tot hun verrassing, dat de kap-en-brand landbouwers in de Amazone, of nomadische grasboeren in Centraal-Azië, of een dozijn andere culturen— elk radikale verschillende ideeën over billijkheid hadden. Dit suggereert dat, in plaats van een natuurlijk gevoel voor billijkheid, ergens de basis van ons economische… transacties beïnvloed wordt door onze sociale instellingen— of we dat nou weten of niet.
The other major narrative of social dilemmas is the tragedy of the commons. Garrett Hardin used it to talk about overpopulation in the late 1960s. He used the example of a common grazing area in which each person by simply maximizing their own flock led to overgrazing and the depletion of the resource. He had the rather gloomy conclusion that humans will inevitably despoil any common pool resource in which people cannot be restrained from using it.
Het andere voorname verhaal van sociale dilemma's is de tragedie van de meent. Garret Hardin gebruikte dit om over overbevolking te praten in de late zestiger jaren. Hij gebruikte het voorbeeld van een gemeenschappelijk grasland waar elke persoon, eenvoudigweg om hun eigen veestapel te maximaliseren, leidde tot overbegrazing en de uitputting van de bron. Hij trok de nogal mistroostige conclusie dat… mensen onvermijdelijk elke gemeenschappelijke bronnen zullen plunderen… wanneer mensen in het gebruik ervan niet beperkt kunnen worden.
Now, Elinor Ostrom, a political scientist, in 1990 asked the interesting question that any good scientist should ask, which is: is it really true that humans will always despoil commons? So she went out and looked at what data she could find. She looked at thousands of cases of humans sharing watersheds, forestry resources, fisheries, and discovered that yes, in case after case, humans destroyed the commons that they depended on. But she also found many instances in which people escaped the prisoner's dilemma; in fact, the tragedy of the commons is a multiplayer prisoner's dilemma. And she said that people are only prisoners if they consider themselves to be. They escape by creating institutions for collective action. And she discovered, I think most interestingly, that among those institutions that worked, there were a number of common design principles, and those principles seem to be missing from those institutions that don't work.
Eleanor Ostrom, een politieke wetenschapper stelde… in 1990 de interessante vraag die elke goede wetenschapper dient te vragen: is het echt waar dat de mens altijd haar meent zal plunderen? Ze ging op onderzoek naar welke gegevens ze kon vinden. Ze bekeek duizenden gevallen waarin mensen deelden in stroomgebieden, bosbouw en visserijen en ontdekte dat, ja, geval voor geval… vernietigde de mens de meent waarvan ze afhankelijk waren. Maar ze vond ook veel gevallen waarin mensen het dilemma van de gevangene wisten te ontvluchten. De tragedie van de meent is in feite het dilemma van de gevangene met meerdere spelers. Ze zei dat mensen alleen gevangenen zijn als ze zichzelf zo beschouwen. Zo ontsnapten door instellingen voor collectieve actie te creëren. En ze ontdekte, volgens mij heel interessant, dat er bij die instellingen die werkten… een aantal gemeenschappelijke ontwerpprincipes hadden… en die principes leken… te ontbreken bij de instellingen die niet werkten.
I'm moving very quickly over a number of disciplines. In biology, the notions of symbiosis, group selection, evolutionary psychology are contested, to be sure. But there is really no longer any major debate over the fact that cooperative arrangements have moved from a peripheral role to a central role in biology, from the level of the cell to the level of the ecology. And again, our notions of individuals as economic beings have been overturned. Rational self-interest is not always the dominating factor. In fact, people will act to punish cheaters, even at a cost to themselves.
Ik ga snel over een aantaal… disciplines. In biologie worden de begrippen van symbiose, groepselectie en evolutionaire psychologie omstreden, dat is zeker. Maar er is zeker geen belangrijk debat meer over het feit dat… coöperatieve regelingen zich van een perifere rol naar een centrale rol hebben verplaatst… in biologie. Van het niveau van de cel naar het niveau van de ecologie. Nogmaals, ons begrippen van individuen als economische wezens… hebben zich omgedraaid. Rationele zelfinteresse is niet altijd de dominante factor. In feite zullen mensen handelen om bedriegers te bestraffen, zelfs als dat henzelf wat kost.
And most recently, neurophysiological measures have shown that people who punish cheaters in economic games show activity in the reward centers of their brain. Which led one scientist to declare that altruistic punishment may be the glue that holds societies together.
Onlangs toonden neurofysiologische maatregelen… dat mensen die bedriegers in economische spelen bestraffen… activiteiten vertonen in de beloningcentra van het brein. Dit liet een wetenschapper verklaren dat altruïstische bestraffing… wel eens de lijm kan zijn die samenlevingen samenhoudt.
Now, I've been talking about how new forms of communication and new media in the past have helped create new economic forms. Commerce is ancient. Markets are very old. Capitalism is fairly recent; socialism emerged as a reaction to that. And yet we see very little talk about how the next form may be emerging. Jim Surowiecki briefly mentioned Yochai Benkler's paper about open source, pointing to a new form of production: peer-to-peer production. I simply want you to keep in mind that if in the past, new forms of cooperation enabled by new technologies create new forms of wealth, we may be moving into yet another economic form that is significantly different from previous ones.
Nu, ik heb het gehad over hoe nieuwe vormen van communicatie en nieuwe media… in het verleden hielpen om nieuwe economische vormen te creëren. Handel is oud. Markten zijn zeer oud. Kapitalisme is redelijk recent. Socialisme onstond als een reactie hierop. En toch wordt er heel weinig gesproken over hoe de volgende vorm kan ontstaan. Jim Surowiecki vermeldde kort Yochai Benkler's rapport over open source, verwijzend naar een nieuwe productievorm: peer-to-peer productie. Ik wil dat je onthoudt dat, als in het verleden, nieuwe vormen van samenwerking, mogelijk gemaakt door nieuwe technologieën, nieuwe vormen van rijkdom creëerden, we wel eens naar weer een andere economische vorm kunnen bewegen. die belangrijk verschilt van de vorige.
Very briefly, let's look at some businesses. IBM, as you know, HP, Sun -- some of the most fierce competitors in the IT world are open sourcing their software, are providing portfolios of patents for the commons. Eli Lilly -- in, again, the fiercely competitive pharmaceutical world -- has created a market for solutions for pharmaceutical problems. Toyota, instead of treating its suppliers as a marketplace, treats them as a network and trains them to produce better, even though they are also training them to produce better for their competitors. Now none of these companies are doing this out of altruism; they're doing it because they're learning that a certain kind of sharing is in their self-interest.
Laten we eens kort naar wat bedrijven kijken. IBM, weet je, HP, Sun— sommigen als meest felle concurrenten in de IT-wereld maken hun software… open source en maken hun portfolio aan patenten beschikbaar voor de meent. Eli Lilly—in wederom een fel concurrerende farmaceutische wereld— heeft een markt gecreëerd voor oplossingen voor farmaceutische problemen. Toyota, in plaats van haar leveranciers als marktplaats te behandelen, behandelt ze als een netwerk en traint ze om beter te produceren, zelfs ondanks dat ze hiermee ook betere voor haar concurrenten produceren. Nu doet geen van deze bedrijven dit uit altruïsme. Ze doen dit omdat ze leren dat… en bepaalde manier van delen in hun zelfinteresse is.
Open source production has shown us that world-class software, like Linux and Mozilla, can be created with neither the bureaucratic structure of the firm nor the incentives of the marketplace as we've known them. Google enriches itself by enriching thousands of bloggers through AdSense. Amazon has opened its Application Programming Interface to 60,000 developers, countless Amazon shops. They're enriching others, not out of altruism but as a way of enriching themselves. eBay solved the prisoner's dilemma and created a market where none would have existed by creating a feedback mechanism that turns a prisoner's dilemma game into an assurance game.
Open source-productie heeft ons laten zien dat wereldklasse software, zoals Linux en Mozilla, gemaakt kan worden zonder de bureaucratische structuur van de firma… en zonder de prikkels van de marktplaats zoals we die kennen. Google verrijkt zichzelf door duizenden bloggers te verrijken door AdSense. Amazon heeft haar applikatie programmeerinterface opengesteld… voor 60,000 ontwikkelaars, ontelbare Amazon winkels. Ze verrijken anderen, niet vanwege altruïsme, maar als een manier om zichzelf te verrijken. Ebay heeft het dilemma van de gevangene opgelost en een markt gecreëerd… die niet zou hebben bestaan door het creëeren van een terugkoppelmechanisme… dat het dilemma van de gevangene omzet in een verzekeringsspel.
Instead of, "Neither of us can trust each other, so we have to make suboptimal moves," it's, "You prove to me that you are trustworthy and I will cooperate." Wikipedia has used thousands of volunteers to create a free encyclopedia with a million and a half articles in 200 languages in just a couple of years.
In plaats van “geen van ons kan de ander vertrouwen dus dienen we suboptimale keuzes te maken”… is het “jij bewijst mij dat je betrouwbaar bent en ik werk mee.” Wikipedia heeft duizenden vrijwilligers om een gratis encyclopedie te maken… met anderhalf miljoen artikelen in 200 talen in slechts enkele jaren.
We've seen that ThinkCycle has enabled NGOs in developing countries to put up problems to be solved by design students around the world, including something that's being used for tsunami relief right now: it's a mechanism for rehydrating cholera victims that's so simple to use it, illiterates can be trained to use it. BitTorrent turns every downloader into an uploader, making the system more efficient the more it is used.
We hebben gezien dat ThinkCycle het NGO's in ontwikkelingslanden mogelijk heeft gemaakt… om problemen op te laten lossen door design studenten over de hele wereld, inclusief iets dat nu voor noodhulp voor tsunami wordt gebruikt. Het is een mechanisme voor rehydratie van… choleraslachtoffers dat zo eenvoudig is om te gebruiken dat… analfabeten getraind kunnen worden om het te gebruiken. BitTorrent verandert elke ‘aflader’ in een ‘oplader’… waarmee het systeem efficiënter wordt naarmate het meer wordt gebruikt.
Millions of people have contributed their desktop computers when they're not using them to link together through the Internet into supercomputing collectives that help solve the protein folding problem for medical researchers -- that's Folding@home at Stanford -- to crack codes, to search for life in outer space.
Miljoenen mensen hebben hun desktop computers beschikbaar maken… wanneer ze ze niet gebruiken en ze via het internet samen te binden… tot een supercomputer collectief… die het probleem van eiwitvouwen voor medisch onderzoekers oplost. Dat heet Folding at Home bij Stanford. Om codes te kraken. Om leven te zoeken in de ruimte.
I don't think we know enough yet. I don't think we've even begun to discover what the basic principles are, but I think we can begin to think about them. And I don't have enough time to talk about all of them, but think about self-interest. This is all about self-interest that adds up to more. In El Salvador, both sides that withdrew from their civil war took moves that had been proven to mirror a prisoner's dilemma strategy.
Ik denk dat we nog niet genoeg weten. Ik denk dat we nog maar net begonnen zijn met te ontdekken van de grondbeginselen zijn. Maar ik denk dat we daarmee kunnen beginnen. En ik heb niet genoeg tijd om ze allemaal te bespreken. Maar denk eens na over zelfinteresse. Dit gaat allemaal over zelfinteresse en leidt tot meer. In El Salvador namen beide zijden die zich terugrokken uit de burgeroorlog… beslissingen die zich bewezen als een spiegeling van het dilemma van de gevangene.
In the U.S., in the Philippines, in Kenya, around the world, citizens have self-organized political protests and get out the vote campaigns using mobile devices and SMS. Is an Apollo Project of cooperation possible? A transdisciplinary study of cooperation? I believe that the payoff would be very big. I think we need to begin developing maps of this territory so that we can talk about it across disciplines. And I am not saying that understanding cooperation is going to cause us to be better people -- and sometimes people cooperate to do bad things -- but I will remind you that a few hundred years ago, people saw their loved ones die from diseases they thought were caused by sin or foreigners or evil spirits.
In de US, in de Filipijnen, in Kenia, over de hele wereld… hebben burgers politieke protesten en haal-de-stemmen-op-campagnes… met mobiele apparaten en SMS zelfgeorganiseerd. Is een Apolloproject van samenwerking mogelijk? Een transdisciplinair onderzoek van samenwerking? Ik geloof dat de beloning heel groot zal zijn. Ik denk dat we moeten beginnen om dit terrein in kaart te brengen… zodat we over de disciplines heen hierover kunnen praten. En ik zeg niet dat het begrijpen van samenwerking… ervoor gaat zorgen dat we betere mensen worden. En soms werken mensen samen om slechte dingen te doen. Maar ik help je eraan herinneren dat een paar honderd jaar geleden… mensen hun geliefden zagen sterven van ziekten waarvan ze dachten… dat ze veroorzaakt waren door zonde of vreemdelingen of boze geesten.
Descartes said we need an entire new way of thinking. When the scientific method provided that new way of thinking and biology showed that microorganisms caused disease, suffering was alleviated. What forms of suffering could be alleviated, what forms of wealth could be created if we knew a little bit more about cooperation? I don't think that this transdisciplinary discourse is automatically going to happen; it's going to require effort. So I enlist you to help me get the cooperation project started. Thank you. (Applause)
Decartes zei dat we een volledige nieuwe manier van denken nodig hebben. Toen de wetenschappelijke methode voorzag in een nieuwe manier van denken… en biologie aantoonde dat micro-organismen ziekte veroorzaakten… werd het leed vezacht. Welke vormen van leed kunnen verzacht worden, welke vormen van rijkdom kunnen gecreëerd worden… als we een beetje meer van samenwerken zouden weten? Ik denk dat deze transdisciplinaire verhandeling… niet automatisch gaat gebeuren. Het gaat inspanning vereisen. Daarom roep ik jou op om mij te helpen dit samenwerkingsproject te starten. Dankjewel. (Applaus)