Αυτό που αισθάνομαι αυτή τη στιγμή είναι ότι όλοι οι άλλοι ομιλητές είπαν αυτό ακριβώς που ήθελα να πω. (Γέλια) Και απ' ότι φαίνεται το μόνο που μένει για μένα να πω είναι ένα ευχαριστώ για την καλοσύνη σας.
Tyler Dewar: The way I feel right now is that all of the other speakers have said exactly what I wanted to say. (Laughter) And it seems that the only thing left for me to say is to thank you all for your kindness.
Αλλά ίσως στο πνεύμα της εκτίμησης της καλοσύνης όλων σας θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μια σύντομη προσωπική ιστορία.
TD: But maybe in the spirit of appreciating the kindness of you all, I could share with you a little story about myself.
Από τότε που ήμουν πολύ μικρός και μετά, μου ανατέθηκαν πολλά και διαφορετικά καθήκοντα, και πάντοτε όταν ήμουν μικρός μου φαινόταν ότι όλα ήταν προδιαγεγραμμένα για μένα. Όλα τα σχέδια για μένα είχαν ήδη γίνει. Μου έδιναν τα ρούχα που χρειαζόμουν να φορέσω και μου έλεγαν που έπρεπε να παρευρίσκομαι, δίνοντάς μου αυτά τα ανεκτίμητα και ιεροφανή ράσα, έχοντας στο μυαλό μου ότι επρόκειτο για κάτι ιερό ή σημαντικό.
TD: From the time I was very young, onward, I was given a lot of different responsibilities, and it always seemed to me, when I was young, that everything was laid out before me. All of the plans for me were already made. I was given the clothes that I needed to wear and told where I needed to be, given these very precious and holy looking robes to wear, with the understanding that it was something sacred or important.
Αλλά πριν αρχίσω τον εθιμοτυπικό τρόπο ζωής αυτού του είδους, ζούσα στο ανατολικό Θιβέτ με την οικογένειά μου. Και όταν ήμουν 7 ετών, ξαφνικά, έφτασε στο σπίτι μου μια ερευνητική επιτροπή. Έψαχναν τον επόμενο Κάρμαπα και παρατήρησα ότι μιλούσαν με τη μαμά και το μπαμπά μου, και έμαθα τα νέα, ότι δηλαδή μου έλεγαν ότι είμαι ο Κάρμαπα. Και αυτές τις μέρες ο κόσμος με ρωτά συνέχεια πως αισθάνθηκα για το γεγονός αυτό. Πως ένοιωσες όταν ήρθαν και σε πήραν και σε άρπαξαν και άλλαξε τελείως ο τρόπος ζωής σου; Και αυτό που απαντώ συνήθως είναι ότι εκείνη την εποχή ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα για μένα. Σκεφτόμουν ότι θα είχε πλάκα και ότι θα είχα περισσότερα πράγματα για να παίζω.
TD: But before that kind of formal lifestyle happened for me, I was living in eastern Tibet with my family. And when I was seven years old, all of a sudden, a search party arrived at my home. They were looking the next Karmapa, and I noticed they were talking to my mom and dad, and the news came to me that they were telling me that I was the Karmapa. And these days, people ask me a lot, how did that feel. How did that feel when they came and whisked you away, and your lifestyle completely changed? And what I mostly say is that, at that time, it was a pretty interesting idea to me. I thought that things would be pretty fun and there would be more things to play with.
(Γέλια)
(Laughter)
Αλλά δεν εξελίχθηκε σε κάτι τόσο κεφάτο και διασκεδαστικό, όπως φανταζόμουν ότι θα ήταν. Τοποθετήθηκα σε ένα αυστηρότατα ελεγχόμενο περιβάλλον. Και αμέσως, επιφορτίστηκα με πολλά και διαφορετικά καθήκοντα, μόρφωση και άλλα. Αποκόπηκα σε μεγάλο βαθμό από την οικογένειά μου, συμπεριλαμβανομένης της μητέρας και του πατέρα μου. Δεν είχα πολλούς προσωπικούς φίλους για να περάσω χρόνο μαζί τους αλλά περίμεναν από εμένα να εκτελώ τα υπαγορευμένα καθήκοντα. Έτσι αποδείχτηκε ότι η φαντασίωσή μου για μια διασκεδαστική ζωή όντας ο Κάρμαπα δεν θα πραγματοποιούνταν. Εγώ αισθανόμουν ότι μου φέρονταν σαν να ήμουν ένα άγαλμα και ότι έπρεπε να κάθομαι σε ένα σημείο όπως ακριβώς τα αγάλματα.
TD: But it didn't turn out to be so fun and entertaining, as I thought it would have been. I was placed in a pretty strictly controlled environment. And immediately, a lot of different responsibilities, in terms of my education and so forth, were heaped upon me. I was separated, largely, from my family, including my mother and father. I didn't have have many personal friends to spend time with, but I was expected to perform these prescribed duties. So it turned out that my fantasy about an entertaining life of being the Karmapa wasn't going to come true. It more felt to be the case to me that I was being treated like a statue, and I was to sit in one place like a statue would.
Κι όμως, είχα αυτή την αίσθηση, και ας είχα αποχωριστεί από τα αγαπημένα μου πρόσωπα και φυσικά τώρα είμαι ακόμα πιο μακριά. Όταν ήμουν 14 ετών, δραπέτευσα από το Θιβέτ και απομακρύνθηκα ακόμη περισσότερο από τη μητέρα και τον πατέρα μου, τους συγγενείς, τους φίλους και την ιδιαίτερη πατρίδα μου. Όμως, παρ'όλα αυτά, μέσα στην καρδιά μου δεν έχω την αίσθηση του αποχωρισμού, όσον αφορά την αγάπη που νιώθω για τους ανθρώπους αυτούς. Εξακολουθώ να αισθάνομαι δυνατό δεσμό αγάπης για όλους αυτούς τους ανθρώπους και τον τόπο μου.
TD: Nevertheless, I felt that, even though I've been separated from my loved ones -- and, of course, now I'm even further away. When I was 14, I escaped from Tibet and became even further removed from my mother and father, my relatives, my friends and my homeland. But nevertheless, there's no real sense of separation from me in my heart, in terms of the love that I feel for these people. I feel, still, a very strong connection of love for all of these people and for the land.
Και εξακολουθώ να κρατώ την επαφή με τη μητέρα και τον πατέρα μου, αν και αυτό συμβαίνει σπάνια. Μιλώ με τη μητέρα μου στο τηλέφωνο μια φορά στο τόσο. Και αυτό που βιώνω, είναι ότι όταν της μιλώ κάθε δευτερόλεπτο της συζήτησής μας το συναίσθημα της αγάπης που μας δένει μας φέρνει όλο και πιο κοντά τον έναν στον άλλον.
TD: And I still do get to keep in touch with my mother and father, albeit infrequently. I talk to my mother once in a blue moon on the telephone. And my experience is that, when I'm talking to her, with every second that passes during our conversation, the feeling of love that binds us is bringing us closer and closer together.
Τα παραπάνω αποτελούν μόνο μερικές παρατηρήσεις από το προσωπικό μου παρελθόν. Και σε σχέση με άλλα πράγματα που ήθελα να μοιραστώ μαζί σας σχετικά με τις ιδέες, νομίζω ότι είναι υπέροχο να βιώνουμε μια τέτοια κατάσταση, όπου τόσοι πολλοί άνθρωποι με διαφορετικό παρελθόν και καταγωγή συγκεντρώνονται, ανταλλάσουν ιδέες και χτίζουν σχέσεις φιλίας μεταξύ τους. Και νομίζω ότι αυτό είναι ένα δείγμα του τι βλέπουμε γενικότερα στον κόσμο ότι ο κόσμος ολοένα και μικραίνει και ότι όλοι οι άνθρωποι στον κόσμο απολαμβάνουν περισσότερες ευκαιρίες σύνδεσης. Αυτό είναι υπέροχο, όμως θα πρέπει επίσης να θυμόμαστε ότι θα πρέπει να συντελείται και μια παρόμοια διαδικασία μέσα μας. Μαζί με την εξελιξή μας σε σχέση με το εξωτερικό περιβάλλον και την αύξηση των ευκαιριών, θα πρέπει να υπάρχει εσωτερική εξέλιξη και να εμβαθύνουμε τόσο στους δεσμούς της καρδιάς μας όσο και στις εξωτερικές μας επαφές. Μιλήσαμε και ακούσαμε για το ντιζάιν αυτή την εβδομάδα. Θεωρώ ότι είναι σημαντικό για εμάς να θυμόμαστε ότι έχουμε ανάγκη να συνεχίσουμε να προχωράμε δυναμικά προς τα εμπρός στην προσπάθεια να κατανοήσουμε το ντιζάιν της καρδιάς. Αυτή την εβδομάδα ακούσαμε πολλά για την τεχνολογία και είναι σημαντικό να ενθυμούμαστε να επενδύουμε μεγάλο μέρος της ενέργειάς μας στη βελτίωση της τεχνολογίας της καρδιάς.
TD: So those were just a few remarks about my personal background. And in terms of other things that I wanted to share with you, in terms of ideas, I think it's wonderful to have a situation like this, where so many people from different backgrounds and places can come together, exchange their ideas and form relationships of friendship with each other. And I think that's symbolic of what we're seeing in the world in general, that the world is becoming smaller and smaller, and that all of the peoples in the world are enjoying more opportunities for connection. That's wonderful, but we should also remember that we should have a similar process happening on the inside. Along with outward development and increase of opportunity, there should be inward development and deepening of our heart connections as well as our outward connections. So we spoke and we heard some about design this week. I think that it's important for us to remember that we need to keep pushing forward on the endeavor of the design of the heart. We heard a lot about technology this week, and it's important for us to remember to invest a lot of our energy in improving the technology of the heart.
Αν και είμαι, κατά κάποιον τρόπο, χαρούμενος για όλα αυτά τα θαυμαστά επιτεύγματα που συμβαίνουν στον κόσμο, εξακολουθώ να αισθάνομαι κάτι να με τραβά πίσω όταν τίθεται το ζήτημα της ικανότητας που έχουμε να συνδεόμαστε μεταξύ μας σε επίπεδο καρδιάς ή μυαλού. Αισθάνομαι ότι υπάρχουν κάποια πράγματα που εμποδίζουν.
TD: So, even though I'm somewhat happy about the wonderful developments that are happening in the world, still, I feel a sense of impediment, when it comes to the ability that we have to connect with each other on a heart-to-heart, or a mind-to-mind, level. I feel that there are some things that are getting in the way.
Η σχέση μου με αυτή την ιδέα της επαφής της μιας καρδιάς με την άλλη ή του ενός μυαλού με το άλλο είναι ενδιαφέρουσα καθώς, ως πνευματικός ηγέτης, επιχειρώ πάντα να ανοίξω την καρδιά μου στους άλλους και να προσφέρω τον εαυτό μου για να συνδεθώ με μοναδικό τρόπο με την καρδιά και το μυαλό των συνανθρώπων μου, αλλά ταυτόχρονα, με συμβούλευαν πάντοτε ότι πρέπει να δίνω έμφαση περισσότερο στη διάνοια και λιγότερο στους δεσμούς καρδιάς, γιατί όντας κανείς σε μια θέση σαν τη δική μου, εάν δεν επαφίεμαι κυρίως στη διάνοια μου, θα μου συμβεί κάτι κακό. Παρουσιάζεται λοιπόν εδώ ένα ενδιαφέρον παράδοξο. Κάποια στιγμή όμως είχα μια εντυπωσιακή εμπειρία όταν μια ομάδα ανθρώπων από το Αφγανιστάν με επισκέφθηκε και είχαμε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συζήτηση.
TC: My relationship to this concept of heart-to-heart connection, or mind-to-mind connection, is an interesting one, because, as a spiritual leader, I'm always attempting to open my heart to others and offer myself up for heart-to-heart and mind-to-mind connections in a genuine way with other people, but at the same time, I've always been advised that I need to emphasize intelligence over the heart-to-heart connections, because, being someone in a position like mine, if I don't rely primarily on intelligence, then something dangerous may happen to me. So it's an interesting paradox at play there. But I had a really striking experience once, when a group from Afghanistan came to visit me, and we had a really interesting conversation.
Έτσι, καταλήξαμε να συζητάμε για τους Βούδες του Μπαμιγιάν, οι οποίοι, όπως γνωρίζετε, καταστράφηκαν πριν από μερικά χρόνια στο Αφγανιστάν. Η βάση της συζήτησής μας όμως ήταν η διαφορετική πρόσεγγιση της πνευματικότητας από πλευράς Μουσουλμανισμού και Βουδιστικών παραδόσεων. Βέβαια, στο Μουσουλμανισμό, λόγω των διδασκαλιών σχετικά με την ιδέα της ειδωλολατρείας, δεν βρίσκει κανείς τόσες πολλές φυσικές εκπροσωπήσεις του θείου ή της πνευματικής απελευθέρωσης όσες στη Βουδιστική παράδοση, όπου, φυσικά, συναντάμε πολλά αγάλματα του Βούδα τα οποία τιμώνται πολύ. Συζητούσαμε λοιπόν για τις διαφορές μεταξύ των παραδόσεων και αυτό το γεγονός της καταστροφής των Βουδών του Μπαμιγιάν που πολλοί άνθρωποι ερμήνευσαν ως τραγωδία εγώ πρότεινα ότι ίσως θα μπορούσαμε να το δούμε από μια θετική πλευρά. Αυτό που είδαμε στην καταστροφή των Βουδών του Μπαμιγιάν ήταν η αποδόμηση της ύλης ένα συμπαγές υλικό που καταρρέει και αποσυντίθεται. Ίσως θα μπορούσαμε να το δούμε σαν κάτι παρόμοιο με την πτώση του τείχους του Βερολίνου όπου ένας διαχωρισμός που κρατούσε σε απόσταση δύο τύπους ανθρώπων κατέρρευσε και άνοιξε μια πόρτα για περαιτέρω επικοινωνία. Θεωρώ, λοιπόν, σκεπτόμενος με τον τρόπο αυτό, ότι είναι πάντοτε εφικτό για εμάς να αποκομίσουμε κάτι θετικό που θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε αλλήλους καλύτερα.
TD: So we ended up talking about the Bamiyan Buddhas, which, as you know, were destroyed some years ago in Afghanistan. But the basis of our conversation was the different approach to spirituality on the part of the Muslim and Buddhist traditions. Of course, in Muslim, because of the teachings around the concept of idolatry, you don't find as many physical representations of divinity or of spiritual liberation as you do in the Buddhist tradition, where, of course, there are many statues of the Buddha that are highly revered. So, we were talking about the differences between the traditions and what many people perceived as the tragedy of the destruction of the Bamiyan Buddhas, but I offered the suggestion that perhaps we could look at this in a positive way. What we saw in the destruction of the Bamiyan Buddhas was the depletion of matter, some solid substance falling down and disintegrating. Maybe we could look at that to be more similar to the falling of the Berlin Wall, where a divide that had kept two types of people apart had collapsed and opened up a door for further communication. So I think that, in this way, it's always possible for us to derive something positive that can help us understand one another better.
Λαμβάνοντας υπόψη την εξέλιξη για την οποία μιλούσαμε σε αυτό το συνέδριο, αισθάνομαι πραγματικά ότι τα επιτεύγματα που καταφέρνουμε δεν θα πρέπει να δημιουργούν ένα ακόμη βάρος σε εμάς τους ανθρώπους αλλά θα πρέπει να χρησιμοποιούνται για να βελτιώσουν το στοιχειώδη τρόπο ζωής μας τον τρόπο με τον οποίο διάγουμε το βίο μας στον κόσμο.
TD: So, with regard to the development that we've been talking about here at this conference, I really feel that the development that we make shouldn't create a further burden for us as human beings, but should be used to improve our fundamental lifestyle of how we live in the world.
Φυσικά και χαίρομαι για την εξέλιξη, την ανάπτυξη και την άνοδο της μεγαλοπρεπούς χώρας της Ινδίας, της μεγάλης χώρας της Ινδίας, αλλά ταυτόχρονα σκέφτομαι, όπως γνωρίζουν κάποιοι από εμάς, ότι πρέπει να έχουμε επίγνωση ότι μερικές πτυχές της ανόδου αυτής έρχονται μαζί με το κόστος του ίδου του εδάφους στο οποίο πατάμε. Καθώς σκαρφαλώνουμε στο δέντρο κάποια πράγματα από αυτά που κάνουμε για να ανέβουμε στο δέντρο ουσιαστικά υποσκάπτουν αυτές καθαυτές τις ρίζες του δέντρου. Και, έτσι αυτό που θεωρώ ότι τίθεται επί τάπητος δεν είναι μόνο η πληροφόρηση περί τίνος πρόκειται αλλά και το να δίνουμε την προσοχή μας σε αυτό και να αφήνουμε ένα μόνο πράγμα να είναι κίνητρο των πράξεων μάς, το να γίνουμε πιο ειληκρινείς και αληθινά θετικοί. Αυτή την εβδομάδα, ακούσαμε για τα φρικτά δεινά, π.χ. ότι πολλές γυναίκες στον κόσμο προσπαθούν να ανταπεξέλθουν μέρα με τη μέρα. Έχουμε αυτή την πληροφορία αλλά αυτό που συνήθως μας συμβαίνει είναι ότι δεν επιλέγουμε πραγματικά να δώσουμε την προσοχή μας σε αυτή. Ουσιαστικά δεν επιλέγουμε να επιτρέψουμε σε αυτήν να προκαλέσει μια αλλαγή στις καρδιές μας. Θεωρώ ότι η πρόοδος για τον κόσμο-- ένας κόσμος που θα μας φέρει στο μονοπάτι της εξωτερικής εξέλιξης προς την αρμονία με την πραγματική ρίζα ευτυχίας-- θα έρθει αν επιτρέπουμε στην πληροφορία που έχουμε να προκαλέσει μια αλλαγή στην καρδιά μας.
TD: Of course, I rejoice in the development and the growth and the rise of the noble land of India, the great country of India, but at the same time, I think, as some of us have acknowledged, we need to be aware that some aspects of this rise are coming at the cost of the very ground on which we stand. So, as we are climbing the tree, some of the things that we're doing in order to climb the tree are actually undermining the tree's very root. And so, what I think it comes down to is a question of, not only having information of what's going on, but paying attention to that and letting that shift our motivation to become more sincere and genuinely positive. We have hear, this week, about the horrible sufferings, for example, that so many women of the world are enduring day-to-day. We have that information, but what often happens to us is that we don't really choose to pay attention to it. We don't really choose to allow that to cause there to be a shift in our hearts. So I think the way forward for the world -- one that will bring the path of outer development in harmony with the real root of happiness -- is that we allow the information that we have to really make a change in our heart.
Νομίζω ότι αυτό το ειλικρινές κίνητρο είναι πολύ σημαντικό για τη μελλοντική μας ευημερία ή τη βαθιά αίσθηση αγαλλίασης των ανθρώπινων όντων και νομίζω ότι αυτό σημαίνει να καταβυθιστούμε σε οτιδήποτε πράττουμε αυτή τη στιγμή. Όποια πράξη κι αν προσπαθείτε να κάνετε τώρα προς όφελος του κόσμου καταβυθιστείτε σε αυτή γευθείτε τη στην ολότητά της.
TD: So I think that sincere motivation is very important for our future well-being, or deep sense of well-being as humans, and I think that means sinking in to whatever it is you're doing now. Whatever work you're trying to do now to benefit the world, sink into that, get a full taste of that.
Αφού λοιπόν ήμασταν εδώ αυτήν την εβδομάδα πήραμε εκατομμύρια αναπνοές, συλλογικά, και ίσως δεν βιώσαμε καμιά αλλαγή πορείας να συμβαίνει στις ζωές μας αλλά συνήθως χάνουμε τις λεπτοφυείς αλλαγές. Και νομίζω ότι μερικές φορές αναπτύσσουμε μεγαλόπνοες ιδέες για το τι σημαίνει η ευτυχία για εμάς, αλλά, εάν δώσουμε προσοχή, μπορούμε να δούμε ότι υπάρχουν μερικά σύμβολα ευτυχίας σε κάθε αναπνοή που παίρνουμε.
TD: So, since we've been here this week, we've taken millions of breaths, collectively, and perhaps we haven't witnessed any course changes happening in our lives, but we often miss the very subtle changes. And I think that sometimes we develop grand concepts of what happiness might look like for us, but that, if we pay attention, we can see that there are little symbols of happiness in every breath that we take.
Κάθε ένας από εσας που έχει έρθει εδώ είναι τόσο χαρισματικός και έχετε τόσα πολλά να προσφέρετε στον κόσμο, νομίζω θα ήταν καλό να έχουμε κατά νου όταν εργαζόμαστε προς αυτήν την κατεύθυνση να διαθέσουμε απλά μια στιγμή για να εκτιμήσουμε πόσο τυχεροί είμαστε που συγκεντρωθήκαμε με αυτόν τον τρόπο και ανταλλάξαμε ιδέες και να δημιουργήσουμε πραγματικά μια δυνατή προσδοκία και να συγκεντρώσουμε ενέργεια εντός μας με σκοπό να εκλάβουμε το καλό που προέκυψε από το συνέδριο αυτό, την ορμή, τη θετικότητα, και να το διαδώσουμε και να το φυτέψουμε σε όλες τις γωνιές του κόσμου.
TD: So, every one of you who has come here is so talented, and you have so much to offer to the world, I think it would be a good note to conclude on then to just take a moment to appreciate how fortunate we are to have come together in this way and exchanged ideas and really form a strong aspiration and energy within ourselves that we will take the good that has come from this conference, the momentum, the positivity, and we will spread that and plant it in all of the corners of the world.
Η Αυτού Αγιότης ο Κάρμαπα: Η ομιλία μου είναι αύριο.
His Holiness the Karmapa: Tomorrow is my Talk.
Η Λάκσμι δούλεψε πολύ σκληρά ακόμη και για να με προσκαλέσει εδώ ας αφήσουμε στην άκρη, ό,τι άλλο έχει κάνει για να το πραγματοποιήσει την παρουσία μου εδώ, και ήμουν κατα κάποιο τρόπο αντιδραστικός μερικές φορές και επίσης ήμουν πολύ αγχωμένος όλη αυτήν την εβδομάδα Αισθανόμουν ότι με επηρέαζε ο καιρός, είχα πονοκέφαλο και τα λοιπά, και ότι ο κόσμος θα με ρωτούσε γιατί. Θα τους έλεγα: Είναι επειδή πρέπει να μιλήσω αύριο". Η Λακσμι έπρεπε να με ανεχτεί σε όλο αυτό αλλά εκτιμώ πολυ την ευκαιρία που μου έδωσε να είμαι εδώ. Ευχαριστώ πάρα πολύ τον καθένα από εσάς.
TD: Lakshmi has worked incredibly hard, even in inviting me, let alone everything else that she has done to make this happen, and I was somewhat resistant at times, and I was also very nervous throughout this week. I was feeling under the weather and dizzy and so forth, and people would ask me, why. I would tell them, "It's because I have to talk tomorrow." And so Lakshmi had to put up with me through all of that, but I very much appreciate the opportunity she's given me to be here. And to you, everyone, thank you very much.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Σας ευχαριστούμε πολύ
HH: Thank you very much.
(Χειροκρότημα)
(Applause)