Ahoj. Jmenuji se Herman a vždy mě ohromí, jak ty nejdůležitější, nejpůsobivější změny o síle tsunami přicházejí do naší kultury a společnosti pokaždé z takových oblastí, u nichž bychom sotva čekali, že budou mít takový vliv.
Hello. My name is Herman, and I've always been struck by how the most important, impactful, tsunami-like changes to our culture and our society always come from those things that we least think are going to have that impact.
Jako počítačový vědec si pamatuji dobu, kdy byl Facebook jen o sdílení obrázků v rámci kolejí, a v závislosti na tom, koho se ptáte, nyní má Facebook podíl na převratech ve volbách. Pamatuji si, že kryptoměna nebo automatizované obchodování byly jen takové nápady několika odpadlíků ve finančních institucích světa automatizovaného obchodování, či online v případě kryptoměn, a nyní rychle začínají formovat způsoby našeho fungování. A myslím, že každý z vás si vybaví ten moment, kdy některý z těchto nápadů vypadal jako něco bezvýznamného, směšného, a pak najednou, a sakra, hodnota bitcoinu je taková, jaká je. Nebo, a sakra, hádejte, kdo byl zvolený.
I mean, as a computer scientist, I remember when Facebook was just image-sharing in dorm rooms, and depending upon who you ask, it's now involved in toppling elections. I remember when cryptocurrency or automated trading were sort of ideas by a few renegades in the financial institutions in the world for automated trading, or online, for cryptocurrency, and they're now coming to quickly shape the way that we operate. And I think each of you can recall that moment where one of these ideas felt like some ignorable, derisive thing, and suddenly, oh, crap, the price of Bitcoin is what it is. Or, oh, crap, guess who's been elected.
Víte, realita je taková, tedy já osobně si myslím, že se s tím brzy opět setkáme. Myslím, že jednou z největších, nejpůsobivějších změn v tom, jak žijeme své životy, od našeho vzdělávání možná až k tomu, jak si nakonec budeme vydělávat, nevyjde z umělé inteligence, ani z cestování vesmírem nebo biotechnologie – to vše jsou velmi důležité budoucí vynálezy – ale v příštích pěti letech tohle vše podle mě přijde z videoher.
The reality is that, you know, from my perspective, I think that we're about to encounter that again. And I think one of the biggest, most impactful changes in the way we live our lives, to the ways we're educated, probably even to how we end up making an income, is about to come not from AI, not from space travel or biotech -- these are all very important future inventions -- but in the next five years, I think it's going to come from video games.
To je odvážné tvrzení, jasně. Vidím v publiku pár skeptických tváří. Ale když se na chvilku zkusíme podívat na to, čím už se dnes stávají v našich životech videohry a jak málo technologického pokroku bude potřeba, začíná se to stávat stále více nevyhnutelným. A podle mě jsou tyto možnosti celkem vzrušující. Pojďme se chvilku podívat na ten rozsah.
So that's a bold claim, OK. I see some skeptical faces in the audience. But if we take a moment to try to look at what video games are already becoming in our lives today, and what just a little bit of technological advancement is about to create, it starts to become more of an inevitability. And I think the possibilities are quite electrifying. So let's just take a moment to think about scale.
Tím mám na mysli, že už nyní hraje hry 2,6 miliardy lidí. A to je ve skutečnosti o miliardu více než před pěti lety. O miliardu více lidí než tehdy. Žádné náboženství, žádná média, nic se tak rychle nerozšířilo. A bude jich pravděpodobně o miliardu více, až Afrika a Indie získají infrastrukturu, aby jaksi plně realizovaly herní možnosti. Ale co mi přijde opravdu výjimečné – a to často hodně lidí překvapí – to je průměrný věk hráče, takže si tipněte, promyslete si to. Není to šest, není to osmnáct, není to dvanáct. Je to třicet čtyři. [Průměrný věk hráče her v Americe] To je víc, než je mně. A to nám říká něco o tom, že už to není zábava pro děti. Tohle už je médium jako literatura nebo cokoli jiného, stává se to základní součástí života.
I mean, there's already 2.6 billion people who play games. And the reality is that's a billion more than five years ago. A billion more people in that time. No religion, no media, nothing has spread like that. And there's likely to be a billion more when Africa and India gain the infrastructure to sort of fully realize the possibilities of gaming. But what I find really special is -- and this often shocks a lot of people -- is that the average age of a gamer, like, have a guess, think about it. It's not six, it's not 18, it's not 12. It's 34. [Average age of an American gamer] It's older than me. And that tells us something, that this isn't entertainment for children anymore. This is already a medium like literature or anything else that's becoming a fundamental part of our lives.
Podle jedné mé oblíbené statistiky ti, kteří začali hrát v posledních asi 15, 20 letech, obecně nepřestanou. Něco se změnilo v tom, jak je tohle médium organizováno. A víc než jen to, už to není jenom hra, víte? Dnes jste o pár případech slyšeli, ale lidi si vydělávají tím, že hrají hry. A ne tím zjevným způsobem. Ano, jsou tu e-sporty, jsou tu ceny, je tu možnost získat peníze v rámci soutěžení. Ale jsou tu i lidé, kteří si vydělávají úpravami her, budováním jejich obsahu, dělají v nich umění. Podle mě je tu něco o podobném rozsahu jako florentská renesance, co se odehrává v obýváku na iPhonu vašeho dítěte. A nevšímáme si toho.
One stat I like is that people who generally picked up gaming in the last sort of 15, 20 years generally don't stop. Something changed in the way that this medium is organized. And more than that, it's not just play anymore, right? You've heard some examples today, but people are earning an income playing games. And not in the obvious ways. Yes, there's e-sports, there's prizes, there's the opportunity to make money in a competitive way. But there's also people earning incomes modding games, building content in them, doing art in them. I mean, there's something at a scale akin to the Florentine Renaissance, happening on your kid's iPhone in your living room. And it's being ignored.
Pro mě je mnohem víc vzrušující to, co teprve přijde. A když se nad hraním zamyslíte, už si určitě představujete, jak to vytváří tyhle obrovské, nekonečné světy, ale je pravda, že hry byly velmi dlouho výrazně omezované tím, jak jsme se v tomto odvětví tak hrozně moc snažili skrýt za co nejvíce triků. Když budu na chvíli fabulovat, metafora, kterou mám rád, je přirovnání k divadlu. Za posledních deset let ve hrách ohromně pokročily vizuální efekty, front end a tím i fyzické pohlcení hraním. Ale v zákulisí zůstal skutečný prožitek reality herního světa žalostně omezený. Na chvilku vám to uvedu v kontextu. Mohl bych ihned opustit tohle divadlo, mohl bych udělat nějaké grafiti, poprat se, zamilovat. Tohle všechno bych po tom všem opravdu mohl udělat, ale tady jde o to, že tohle vše by mělo své následky. Ovlivnilo by to skutečnost – všichni byste tím najednou byli ovlivněni. Bylo by to trvalé. A to jsou velmi důležité atributy toho, co činí skutečný svět skutečným.
Now, what's even more exciting for me is what's about to happen. And when you think about gaming, you're probably already imagining that it features these massive, infinite worlds, but the truth is, games have been deeply limited for a very long time in a way that kind of we in the industry have tried very hard to cover up with as much trickery as possible. The metaphor I like to use, if you'd let me geek out for a moment, is the notion of a theater. For the last 10 years, games have massively advanced the visual effects, the physical immersion, the front end of games. But behind the scenes, the actual experiential reality of a game world has remained woefully limited. I'll put that in perspective for a moment. I could leave this theater right now, I could do some graffiti, get in a fight, fall in love. I might actually do all of those things after this, but the point is that all of that would have consequence. It would ripple through reality -- all of you could interact with that at the same time. It would be persistent. And those are very important qualities to what makes the real world real.
Takže v zákulisí her jsme měli velmi dlouho určité omezení. A tímto limitem skrytým za vizuálem bylo, že skutečná informační výměna mezi hráči nebo subjekty v jediném herním světě byla nesmírně omezena skutečností, že se hry konají většinou jen na jediném serveru nebo jediném stroji. Dokonce i World of Warcraft je ve skutečnosti tisícem menších světů. Když slyšíte o koncertech ve Fornite, vlastně jde o tisíce malých koncertů. Víte, lidé, jak už dnes bylo řečeno, se scházejí nebo sedí na gauči. Ve skutečnosti to není možné spojit dohromady. Pojďme se na chvilku pokusit porozumět tomu, co to znamená. Když se podíváte na hru, můžete vidět tohle, krásný vizuál, všechny tyhle věci se dějí přímo před vámi.
Now, behind the scenes in games, we've had a limit for a very long time. And the limit is, behind the visuals, the actual information being exchanged between players or entities in a single game world has been deeply bounded by the fact that games mostly take place on a single server or a single machine. Even The World of Warcraft is actually thousands of smaller worlds. When you hear about concerts in Fortnite, you're actually hearing about thousands of small concerts. You know, individual, as was said earlier today, campfires or couches. There isn't really this possibility to bring it all together. Let's take a moment to just really understand what that means. When you look at a game, you might see this, beautiful visuals, all of these things happening in front of you.
Ale v zákulisí nějaké online hry to vypadá takhle. Počítačový vědec vidí pouze kousek informace, která se změní v hrstku užitečných entit nebo objektů. Možná si říkáte: "Hrál jsem v neomezeném světě." No to jste spíš hráli jako na běžeckém pásu. A jak jste se procházeli tím světem, my jsme vám chytře nechávali mizet to, kde už jste byli, a ukazovali vám to, co bylo před vámi. Je to dobrý trik, ale není to základ revoluce, kterou jsem vám slíbil na začátku přednášky.
But behind the scenes in an online game, this is what it looks like. To a computer scientist, all you see is just a little bit of information being exchanged by a tiny handful of meaningful entities or objects. You might be thinking, "I've played in an infinite world." Well it's more that you've played on a treadmill. As you've been walking through that world, we've been cleverly causing the parts of it that you're not in to vanish, and the parts of it in front of you to appear. A good trick, but not the basis for the revolution that I promised you in the beginning of this talk.
Nicméně pro vás, kteří jste vášnivými hráči a jste tím nadšeni, i pro vás, kteří se toho děsí a nadšeni nejsou, se tohle všechno změní. Konečně je totiž technologie tak daleko, že může klidně překonat limity, které tu byly dříve. Věnoval jsem tomu kariéru a pracovali na tom mnozí další ‒ těžko si mohu připisovat zásluhy, ale nyní jsme v okamžiku, kdy můžeme konečně provést něco obtížného až nemožného, tedy propojit tisíce různých zařízení do samostatných simulací, natolik jednoduchých a víceúčelových, aby si je mohl stvořit kdokoli. A tehdy budeme schopni začít prožívat takové věci, které zatím nedokážeme ani pochopit.
But the reality is, for those of you that are passionate gamers and might be excited about this, and for those of you that are afraid and may not be, all of that is about to change. Because finally, the technology is in place to go well beyond the limits that we've previously seen. I've dedicated my career to this, there are many others working on the problem -- I'd hardly take credit for it myself, but we're at the point now where we can finally do this impossible hard thing of weaving together thousands of disparate machines into single simulations that are convenient enough to not be one-offs, but to be buildable by anybody. And to be at the point where we can start to experience those things that we can't yet fathom.
Pojďme si to na chvilku ukázat. Už nemluvím o individuálních malých simulacích, ale o zásadní možnosti mít obrovské sítě interakcí. V nich se mohou odvíjet ohromné globální události. Věci, které jsou i v reálném světě tak náročné, aby mohly vznikat v takovém rozsahu. Vím, že někteří z vás hry hrají, takže vám ukážu pár záběrů z něčeho, o čem vím, že mohu, tedy od některých partnerů. S TED jsem to důkladně probral. Tohle je pár věcí, které zatím moc lidí nevidělo, nové zážitky, které vzešly z tohoto typu technologie. Teď vám tedy něco z toho ukážu.
Let's just take a moment to visualize that. I'm talking about not individual little simulations but a massive possibility of huge networks of interaction. Massive global events that can happen inside that. Things that even in the real world become challenging to produce at that kind of scale. And I know some of you are gamers, so I'm going to show you some footage of some things that I'm pretty sure I'm allowed to do, from some of our partners. TED and me had a back-and-forth on this. These are a few things that not many people have seen before, some new experiences powered by this type of technology. I'll just [take] a moment to show you some of this stuff.
Tohle je svět jediné hry s tisícem lidí, kteří se všichni současně zapojují do konfliktu. Má to i svůj vlastní ekosystém, své vlastní predátory a oběti. Každý objekt, který tu vidíte, je svým způsobem simulací. Tato hra vznikla v NetEase, obří čínské firmě, jedné z největších na světě. Vytvořili pomocnou kreativní simulaci, v níž mohou spolupracovat skupiny hráčů na různých zařízeních, ve světě, který nezmizí, když skončíte. Je to místo pro příběhy a dobrodružství. Nasimulováno je i počasí. A to je prostě úžasné.
This is a single game world with thousands of simultaneous people participating in a conflict. It also has its own ecosystem, its own sense of predator and prey. Every single object you see here is simulated in some way. This is a game being built by one of the biggest companies in the world, NetEase, a huge Chinese company. And they've made an assistant creative simulation where groups of players can cocreate together, across multiple devices, in a world that doesn't vanish when you're done. It's a place to tell stories and have adventures. Even the weather is simulated. And that's kind of awesome.
A toto je moje nejoblíbenější. Tihle lidé jsou průkopníci z Berlína, skupina zvaná Klang Games, jsou to úplní blázni a bude se jim líbit, že to říkám. Našli způsob, jak vymodelovat prakticky celou planetu. Budou mít simulaci s milionem NPC a zapojených hráčů. Odchytili si i Lawrence Lessiga, aby jim pomohl pochopit politické důsledky světa, který vytvářejí.
And this is my personal favorite. This is a group of people, pioneers in Berlin, a group called Klang Games, and they're completely insane, and they'll love me for saying that. And they found a way to model, basically, an entire planet. They're going to have a simulation with millions of non-player characters and players engaging. They actually grabbed Lawrence Lessig to help understand the political ramifications
To je ohromující soubor zážitků, jež přesahují to, co jsme si dosud představovali, že teď bude možné. A jde přitom jen o první krůček této technologie.
of the world they're creating. This is the sort of astounding set of experiences, well beyond what we might have imagined, that are now going to be possible. And that's just the first step in this technology.
Takže co nastane, pokud budeme pokračovat? Jakmile překonáme těžké problémy, poroste počítačová věda exponenciálně. Jsem si docela jistý, že velmi brzy dosáhneme bodu, kdy bude tato počítačová síla vypadat jako naprosté nic. A až tohle nastane, ty možnosti...
So if we step beyond that, what happens? Well, computer science tends to be all exponential, once we crack the really hard problems. And I'm pretty sure that very soon, we're going to be in a place where we can make this type of computational power look like nothing. And when that happens, the opportunities ...
Stojí za to pokusit se představit si, o čem to tady vlastně mluvím. Stovky tisíců nebo miliony lidí budou schopny společně obývat jeden prostor. Poslední takovou příležitost, abychom vybudovali nebo udělali něco společně, měl náš druh ve starověku. A připusťme, že podmínky tehdy nebyly úplně optimální. Většinou jen konflikty či stavba pyramid. To nebyly zrovna ty nejlepší způsoby, jak trávit čas. Ale když dáte dohromady tolik lidí, tak taková sdílená zkušenost, která tím může vzniknout... Podle mě tím procvičujeme své sociální dovednosti, které jsme ztratili a zapomněli.
It's worth taking a moment to try to imagine what I'm talking about here. Hundreds of thousands or millions of people being able to coinhabit the same space. The last time any of us as a species had the opportunity to build or do something together with that may people was in antiquity. And the circumstances were less than optimal, shall we say. Mostly conflicts or building pyramids. Not necessarily the best thing for us to be spending our time doing. But if you bring together that many people, the kind of shared experience that can create ... I think it exercises a social muscle in us that we've lost and forgotten.
A když půjdeme dále, rád bych se zamyslel nad tím, co to znamená pro vztahy, pro identitu. Pokud si navzájem můžeme dát svět, zkušenosti takového rozsahu, kde můžeme smysluplně trávit určitý čas, můžeme tím změnit to, co znamená být jedincem. Můžeme jít za identitu jedince až k rozmanité řadě osobních identit. Gender, rasa, osobnostní rysy, s nimiž jste se narodili, mohou být něčím, s čím chcete experimentovat jinak. Možná někdo chce být víc než jen jednou osobou. Uvnitř každého z nás je vícero osob. Zřídka dostaneme příležitost, abychom to změnili. Jde také o empatii.
Going even beyond that, I want to take a moment to think about what it means for relationships, for identity. If we can give each other worlds, experiences at scale where we can spend a meaningful amount of our time, we can change what it means to be an individual. We can go beyond a single identity to a diverse set of personal identities. The gender, the race, the personality traits you were born with might be something you want to experiment differently with. You might be someone that wants to be more than one person. We all are, inside, multiple people. We rarely get the opportunity to flex that.
Mám babičku, s níž nemám prakticky nic společného. Mám ji moc rád, ale každý její příběh začíná rokem 1940 a končí někde kolem roku 1950. A moje příběhy začínají o nějakých 50 let později. Kdybychom mohli koexistovat, zažívat spolu různé věci, bez ohledu na fyzickou slabost nebo nedostatek souvislostí, společně vytvářet možnosti, které něco změní, to lidi v mnoha směrech spojí. Jsem ohromen tím, jak sociální média zesilují mnohé naše odlišnosti a opravdu z nás dělají víc to, kým jsme v přítomnosti jiných lidí. Myslím si, že hry by mohly začít vytvářet příležitosti, abychom zase byli empatičtí. Abychom sdíleli své útrapy i své možnosti.
It's also about empathy. I have a grandmother who I have literally nothing in common with. I love her to bits, but every story she has begins in 1940 and ends sometime in 1950. And every story I have is like 50 years later. But if we could coinhabit, co-experience things together, that undiminished by physical frailty or by lack of context, create opportunities together, that changes things, that bonds people in different ways. I'm struck by how social media has amplified our many differences, and really made us more who we are in the presence of other people. I think games could really start to create an opportunity for us to empathize again. To have shared adversity, shared opportunity.
Statisticky v tuto chvíli existují lidé, kteří jsou na opačných stranách různých sporů, kteří spolu spolu byli propojeni do hry, a ani o tom nevědí. Je to úžasná příležitost, abychom změnili svůj pohled na věc.
I mean, statistically, at this moment in time, there are people who are on the opposite sides of a conflict, who have been matchmade together into a game and don't even know it. That's an incredible opportunity to change the way we look at things.
A pro vás, kdo jste možná k tomu všemu více cyničtí, kdo si možná myslíte, že virtuální svět a hry nejsou váš šálek kávy: existuje realita, kterou musíte přijmout, ekonomický dopad toho, o čem mluvím, bude významný. Už teď jsou tisíce lidí zaměstnány v herním průmyslu na plný úvazek. Brzy to budou miliony lidí. Kdekoli je mobilní telefon, tam bude práce. Příležitost k něčemu kreativnímu a bohatému, z čeho budete mít příjem a nezáleží na tom, odkud jste, bez ohledu na to, jaké si myslíte, že máte dovednosti a možnosti. Většina dětí, které se dnes narodí, si asi první dolar vydělá ve hrách. Bude to nová roznáška novin, bude to nová příležitost k výdělku v tom nejranějším období života.
Finally, for those of you who perhaps are more cynical about all of this, who maybe don't think that virtual worlds and games are your cup of tea. There's a reality you have to accept, and that is that the economic impact of what I'm talking about will be profound. Right now, thousands of people have full-time jobs in gaming. Soon, it will be millions of people. Wherever there's a mobile phone, there will be a job. An opportunity for something that is creative and rich and gives you an income, no matter what country you're in, no matter what skills or opportunities you might think you have. Probably the first dollar most kids born today make might be in a game. That will be the new paper route, that will be the new opportunity for an income
Takže bych to rád zakončil takovou téměř prosbou,
at the earliest time in your life.
opravdu víc než jen myšlenkou. V tom smyslu, že k této nové příležitosti se musíme postavit trochu jinak než k těm, kterým jsme čelili dříve. Je tak pokrytecké, když se další technolog postaví na jeviště a řekne: "Budoucnost bude skvělá, technologie to napraví." A realita je taková, že to bude mít své nevýhody. Ale tyto nevýhody se znásobí jen tehdy, když k příležitostem, které přinesou, budeme zase přistupovat s cynismem a posměchem. To nejhorší, co bychom asi mohli udělat, je nechat těch stejných 4 nebo 5 firem, aby dominovaly i v dalším příbuzném prostoru.
So I kind of want to end with almost a plea, really, more than thoughts. A sense of, I think, how we need to face this new opportunity a little differently to some we have in the past. It's so hypocritical for yet another technologist to stand up on stage and say, "The future will be great, technology will fix it." And the reality is, this is going to have downsides. But those downsides will only be amplified if we approach, once again, with cynicism and derision, the opportunities that this presents. The worst thing that we could possibly do is let the same four or five companies end up dominating yet another adjacent space.
(potlesk)
(Applause)
Protože ty nebudou jen dál určovat, jak a kdo si tímhle vydělá. Ve skutečnosti teď mluvíme o určování toho, jak přemýšlíme, jaká jsou pravidla ohledně identity a spolupráce, pravidla světa, v němž žijeme. Tohle musí být něčím, co vlastníme my všichni, co všichni společně tvoříme.
Because they're not just going to define how and who makes money from this. The reality is, we're now talking about defining how we think, what the rules are around identity and collaboration, the rules of the world we live in. This has got to be something we all own, we all cocreate.
Moje závěrečná prosba směřuje opravdu ke všem těm technikům, vědcům, umělcům, kteří tu dnes sedí v publiku. Možná někdo z vás snil o cestování vesmírem. Ale ve skutečnosti můžete světy vytvářet přímo tady, přímo nyní, a ty mohou měnit životy lidí. Stále tu jsou obří technologické limity, které je třeba překonat, podobné těm, kterým jsme čelili při budování internetu. Všechna ta technologie za virtuálními světy je jiná. Takže má prosba k vám je tato. Pojďme se zapojit, všichni se zapojme, pojďme se pokusit udělat z toho něco, co sami pozitivním způsobem utváříme, než aby to oni zase udělali za nás.
So, my final plea is really to those engineers, those scientists, those artists in the audience today. Maybe some of you dreamed of working on space travel. The reality is, there are worlds you can build right here, right now, that can transform people's lives. There are still huge technological frontiers that need to be overcome here, akin to those we faced when building the early internet. All the technology behind virtual worlds is different. So, my plea to you is this. Let's engage, let's all engage, let's actually try to make this something that we shape in a positive way, rather than once again have be done to us.
Děkuji.
Thank you.
(potlesk)
(Applause)