In 1982, a young nurse was suffering from severe, unrelenting depression. She couldn’t work, socialize, or even concentrate well enough to read the newspaper.
W 1982 roku młoda pielęgniarka cierpiała na poważną, uporczywą depresję. Nie mogła pracować, spotykać się z ludźmi, ani nawet skupić się na lekturze gazety.
One treatment changed everything. After two courses of electroconvulsive therapy, or ECT, her symptoms lifted. She went back to work, then on to graduate school, where she earned high grades. At first, she talked openly about her life changing treatment. But as she realized many people had an extremely negative impression of ECT, she stopped sharing her experience.
Pewien zabieg wszystko zmienił. Objawy ustąpiły po dwóch seriach zabiegów elektrowstrząsowych (EW). Wróciła do pracy, a potem na studia, gdzie miała bardzo dobre wyniki. Początkowo otwarcie opowiadała o leczeniu, które odmieniło jej życie. Ale kiedy zorientowała się, że EW budzi u wielu osób bardzo złe skojarzenia, przestała się tym dzielić.
ECT carried a deep stigma, leftover from a history that bears little resemblance to the modern procedure. The therapy was first used in medicine in 1938. In its early years, doctors administered a strong electrical current to the brain, causing a whole-body seizure during which patients might bite their tongues or even break bones. Modern ECT is very different. While a patient is under general anesthesia, electrodes deliver a series of mild electrical pulses to the brain. This causes huge numbers of neurons to fire in unison: a brief, controlled seizure. A muscle relaxant keeps spasms from spreading to the rest of his body. The only physical indication of the electricity flooding the brain is a twitching foot. The treatment lasts for about a minute, and most patients are able to resume normal activities about an hour after each session.
Terapia EW cieszyła się złą sławą ze względu na swoją przeszłość, jednak stosowana dziś terapia nie przypomina dawnych zabiegów. Terapię zastosowano w medycynie po raz pierwszy w 1938 roku. Początkowo lekarze przepuszczali przez mózg silny prąd elektryczny, wywołując konwulsje obejmujące całe ciało. Pacjenci mogli wtedy przygryźć sobie język lub złamać kości. Dziś terapia EW wygląda zupełnie inaczej. Chory znajduje się w znieczuleniu ogólnym, a elektrody aplikują do mózgu serię delikatnych impulsów elektrycznych. Wywołuje to jednoczesne wyładowania wielu neuronów, czyli krótki i kontrolowany napad padaczkowy. Środki zwiotczające mięśnie blokują rozprzestrzenianie się drgawek. O tym, że mózg zalewa prąd, świadczą jedynie drgania stopy. Zabieg trwa około minuty i większość pacjentów może wrócić do normalnej aktywności po około godzinie.
ECT is commonly used to treat severe cases of major depression or bipolar disorder in patients who haven’t responded to other therapies, or who have had adverse reactions to medication. Half or more of those who undergo treatment experience an improvement in their symptoms.
Zabiegi EW często stosuje się w leczeniu ciężkiej depresji i choroby dwubiegunowej u chorych, u których inne rodzaje terapii okazały się nieskuteczne lub którzy źle reagowali na leki. Połowa lub więcej pacjentów doświadcza po terapii EW poprawy. Większość pacjentów przechodzi dwie lub trzy sesje tygodniowo przez kilka tygodni.
Most patients treated with ECT have two or three sessions per week for several weeks. Some begin to notice an improvement in their symptoms after just one session, while others take longer to respond. Patients often continue less frequent treatments for several months to a year, and some need occasional maintenance sessions for the rest of their lives.
Niektórzy dostrzegają poprawę już po jednej sesji, inni muszą dłużej czekać na efekty. Pacjenci często kontynuują rzadsze zabiegi przez kilka miesięcy do roku, a niektórzy do końca życia potrzebują sporadycznych sesji podtrzymujących. Terapia EW jest dziś znacznie bezpieczniejsza niż dawniej,
Modern ECT is much safer than it used to be, but patients can still experience side effects. They may feel achy, fatigued, or nauseated right after treatment. Some have trouble remembering what happened right before a session— for example, what they had for dinner the previous evening. Rarely, they might have trouble remembering up to weeks and months before. For most patients, this memory loss does improve over time.
ale pacjenci i tak mogą odczuwać skutki uboczne. Zaraz po zabiegu mogą być obolali, zmęczeni lub odczuwać mdłości. Niektórzy nie pamiętają, co działo się przed sesją, na przykład, co jedli poprzedniego dnia na kolację. Niepamięć może dotyczyć, choć rzadko, tygodni lub miesięcy przed zabiegiem. U większości pacjentów utrata pamięci z czasem mija.
What's fascinating is that despite its proven track record, we still don't know exactly why ECT works. Neurons in the brain communicate via electrical signals, which influence our brain chemistry, contributing to mood and behavior. The flood of electrical activity sparked by ECT alters that chemistry. For example, ECT triggers the release of certain neurotransmitters, molecules that help carry signals between neurons and influence mental health. ECT also stimulates the flow of hormones that may help reduce symptoms of depression. Interestingly, ECT maintenance works better when paired with medication, even in patients who were resistant to medication before. As we come to a better understanding of the brain, we’ll likely be able to make ECT even more effective.
Fascynujące jest to, że mimo udowodnionej skuteczności wciąż dokładnie nie wiemy, dlaczego EW działa. Neurony w mózgu komunikują się za pomocą sygnałów elektrycznych, co wpływa na chemię mózgu i tym samym nastrój i zachowanie. Wzmożona aktywność elektryczna wywołana przez EW zmienia tę chemię. Zabieg powoduje na przykład uwolnienie neuroprzekaźników, które przenoszą sygnały między neuronami i wpływają na zdrowie psychiczne. Pobudzając wydzielanie hormonów, EW może pomóc złagodzić objawy depresji. Co ciekawe, terapia EW działa lepiej, jeśli jednocześnie podawane są leki, nawet u pacjentów lekoopornych. Ponieważ coraz lepiej rozumiemy mózg, terapia EW prawdopodobnie stanie się jeszcze skuteczniejsza.
In 1995, more than a decade after her first course of ECT, the nurse decided to publish an account of her experience. Because of the stigma surrounding the treatment, she worried that doing so might negatively impact her personal and professional life, but she knew ECT could make a difference for patients when all else failed. Though misperceptions about ECT persist, accounts like hers have helped make doctors and patients alike aware of the treatment’s life changing potential.
W 1995 roku, ponad dekadę od pierwszej serii zabiegów EW, pielęgniarka postanowiła opublikować swoją historię. Z powodu skojarzeń, jakie wywołuje zabieg, obawiała się, że narazi swoje życie osobiste i zawodowe. Ale wiedziała, że EW może pomóc chorym, kiedy wszystko inne zawiodło. Chociaż terapia EW wciąż bywa błędnie rozumiana, relacje takie jak jej, pomogły uświadomić lekarzom i chorym, że zabieg może odmieć życie wielu osób.