I was recently traveling in the Highlands of New Guinea, and I was talking with a man who had three wives. I asked him, "How many wives would you like to have?" And there was this long pause, and I thought to myself, "Is he going to say five? Is he going to say 10? Is he going to say 25?" And he leaned towards me and he whispered, "None."
Onlangs was ik op reis in de Highlands van Nieuw-Guinea, en ik praatte met een man die drie vrouwen had. Ik vroeg: "Hoeveel vrouwen zou je willen hebben?" Toen kwam er een lange pauze en ik dacht bij mezelf: zal hij vijf zeggen? Zal hij tien zeggen? Zal hij 25 zeggen? En hij boog voorover en fluisterde: "Geen enkele."
(Laughter)
(Gelach)
Eighty-six percent of human societies permit a man to have several wives: polygyny. But in the vast majority of these cultures, only about five or ten percent of men actually do have several wives. Having several partners can be a toothache. In fact, co-wives can fight with each other, sometimes they can even poison each other's children. And you've got to have a lot of cows, a lot of goats, a lot of money, a lot of land, in order to build a harem.
In 86% van de menselijke samenlevingen mogen mannen meerdere vrouwen hebben: polygynie. Maar in de meerderheid van deze culturen hebben maar zowat 5% à 10% van de mannen daadwerkelijk meerdere vrouwen. Meerdere partners hebben kan een ramp zijn. De vrouwen kunnen daadwerkelijk met elkaar vechten, soms kunnen ze elkaars kinderen zelfs vergiftigen. En je moet veel koeien hebben, en veel geiten, veel geld en veel land om een harem op te bouwen.
We are a pair-bonding species. Ninety-seven percent of mammals do not pair up to rear their young; human beings do. I'm not suggesting that we're not -- that we're necessarily sexually faithful to our partners. I've looked at adultery in 42 cultures, I understand, actually, some of the genetics of it, and some of the brain circuitry of it. It's very common around the world, but we are built to love.
We zijn een soort die zich in paren bindt. 97% van de zoogdieren vormen geen koppel om jongen te hebben, mensen doen dat wel. Ik suggereer niet dat we niet -- dat we per se seksueel trouw zijn aan onze partners. Ik heb overspel onderzocht in 42 culturen, ik begrijp eigenlijk best hoe dat allemaal kan gebeuren en hoe dat in ons brein werkt. Het gebeurt heel veel overal ter wereld, maar we zijn gemaakt om lief te hebben.
How is technology changing love? I'm going to say almost not at all. I study the brain. I and my colleagues have put over 100 people into a brain scanner -- people who had just fallen happily in love, people who had just been rejected in love and people who are in love long-term. And it is possible to remain "in love" long-term. And I've long ago maintained that we've evolved three distinctly different brain systems for mating and reproduction: sex drive, feelings of intense romantic love and feelings of deep cosmic attachment to a long-term partner. And together, these three brain systems -- with many other parts of the brain -- orchestrate our sexual, our romantic and our family lives.
Hoe verandert technologie nu de liefde? Ik zou zeggen bijna helemaal niet. Ik bestudeer het brein. Met mijn collega's heb ik ruim 100 mensen door een breinscanner gehaald, mensen die net heerlijk verliefd waren geworden, mensen wiens liefde net afgewezen was en mensen die langdurig verliefd zijn. En het is mogelijk om 'verliefd' te blijven. Ik ben al lange tijd overtuigd dat we drie verschillende hersensystemen hebben ontwikkeld voor het paren en de reproductie: het sexuele instinct, gevoelens van intense romantische liefde en gevoelens van diepe alomvattende liefde voor een langdurige partner. En samen orkestreren deze drie breinsystemen, samen met andere delen van het brein, ons sexuele, ons romantische en ons familieleven.
But they lie way below the cortex, way below the limbic system where we feel our emotions, generate our emotions. They lie in the most primitive parts of the brain, linked with energy, focus, craving, motivation, wanting and drive. In this case, the drive to win life's greatest prize: a mating partner. They evolved over 4.4 million years ago among our first ancestors, and they're not going to change if you swipe left or right on Tinder.
Maar ze liggen ver onder de cortex, ver onder het limbische systeem waar we onze emoties voelen, onze emoties produceren. Ze liggen in de meest primitieve delen van de hersenen, waar je energie, ambitie, begeerte, motivatie, verlangen en instinct vindt. In dit geval het instinct om dé prijs van het leven te winnen: een liefdespartner. Meer dan 4,4 miljoen jaren geleden zijn ze onder onze voorouders geëvolueerd, en ze zullen niet veranderen, of je nu naar rechts of links veegt op Tinder.
(Laughter)
(Gelach)
(Applause)
(Applaus)
There's no question that technology is changing the way we court: emailing, texting, emojis to express your emotions, sexting, "liking" a photograph, selfies ... We're seeing new rules and taboos for how to court. But, you know -- is this actually dramatically changing love? What about the late 1940s, when the automobile became very popular and we suddenly had rolling bedrooms?
De technologie verandert wel de manier waarop we het hof maken: e-mail, SMS, emoticons om je emoties te tonen, sexting, het vind-ik-leuken van een foto, selfies ... We zien nu nieuwe regels en taboes over hoe je iemand het hof maakt. Maar, weet je, zal dit nu de liefde echt fundamenteel veranderen? Wat denk je van het einde van de jaren 40, toen de auto razend populair werd en we plots rijdende slaapkamers hadden?
(Laughter)
(Gelach)
How about the introduction of the birth control pill? Unchained from the great threat of pregnancy and social ruin, women could finally express their primitive and primal sexuality.
Wat denk je van de lancering van de anticonceptiepil? Bevrijd van de grote bedreiging van zwangerschap en sociale ondergang konden de vrouwen eindelijk hun primordiale seksualiteit uitdrukken.
Even dating sites are not changing love. I'm Chief Scientific Advisor to Match.com, I've been it for 11 years. I keep telling them and they agree with me, that these are not dating sites, they are introducing sites. When you sit down in a bar, in a coffee house, on a park bench, your ancient brain snaps into action like a sleeping cat awakened, and you smile and laugh and listen and parade the way our ancestors did 100,000 years ago. We can give you various people -- all the dating sites can -- but the only real algorithm is your own human brain. Technology is not going to change that.
Zelfs dating-websites zijn de liefde niet aan het veranderen. Ik ben Hoofd Wetenschappelijk Adviseur bij Match.com, en ik ben dat al 11 jaar. Ik blijf zeggen en ze zijn het met me eens dat dat geen dating-sites zijn, het zijn introducerende sites. Wanneer je in een bar gaat zitten, in een café, of op een bank in een park, schiet je oerbrein in actie, zoals een slapende kat wakker schiet, en je glimlacht en lacht en luistert en paradeert zoals onze voorouders dat 100.000 jaar geleden deden. We kunnen je meerdere mensen voorstellen, alle dating sites kunnen dat, maar het enige echte algoritme is je eigen menselijke brein. En de technologie zal daar niets aan veranderen.
Technology is also not going to change who you choose to love. I study the biology of personality, and I've come to believe that we've evolved four very broad styles of thinking and behaving, linked with the dopamine, serotonin, testosterone and estrogen systems. So I created a questionnaire directly from brain science to measure the degree to which you express the traits -- the constellation of traits -- linked with each of these four brain systems. I then put that questionnaire on various dating sites in 40 countries. Fourteen million or more people have now taken the questionnaire, and I've been able to watch who's naturally drawn to whom.
De technologie zal ook niet veranderen wie je beslist lief te hebben. Ik bestudeer de biologie van de persoonlijkheid en ik denk inmiddels dat we vier zeer ruime stijlen van denken en gedrag hebben ontwikkeld, gekoppeld aan dopamine-, serotonine-, testosterone- en estrogeensystemen. Dus heb ik een questionnaire ontwikkeld gebaseerd op hersenwetenschap om te meten in welke mate iemand de trekken vertoont, en de samenhang van deze trekken, gekoppeld aan elke van deze vier hersensystemen. Ik heb deze questionnaire dan gepost op verschillende dating sites in 40 landen. Ruim veertien miljoen mensen hebben nu deze questionnaire beantwoord en zo heb ik kunnen zien wie van nature aangetrokken is door wie.
And as it turns out, those who were very expressive of the dopamine system tend to be curious, creative, spontaneous, energetic -- I would imagine there's an awful lot of people like that in this room -- they're drawn to people like themselves. Curious, creative people need people like themselves. People who are very expressive of the serotonin system tend to be traditional, conventional, they follow the rules, they respect authority, they tend to be religious -- religiosity is in the serotonin system -- and traditional people go for traditional people. In that way, similarity attracts. In the other two cases, opposites attract. People very expressive of the testosterone system tend to be analytical, logical, direct, decisive, and they go for their opposite: they go for somebody who's high estrogen, somebody who's got very good verbal skills and people skills, who's very intuitive and who's very nurturing and emotionally expressive. We have natural patterns of mate choice. Modern technology is not going to change who we choose to love.
En zo blijkt nu dat degene die sterk stonden in het dopamine systeem eerder nieuwsgierig, creatief, spontaan en energetisch zijn. Ik neem aan dat er hier een heleboel van dergelijke mensen zijn. Ze worden aangetrokken door soortgelijke mensen. Nieuwsgierige, creatieve mensen hebben mensen zoals hen nodig. Mensen die het serotonine systeem vertegenwoordigen zijn meestal traditioneel, conventioneel, ze volgen de regels, ze hebben respect voor het gezag, ze zijn meestal gelovig -- godsvrucht ligt in het serotoninesysteem -- en traditionele mensen kiezen traditionele mensen. Soort zoekt soort zou je kunnen zeggen. In de andere twee gevallen geldt het omgekeerde. Mensen die meer testosterone gericht zijn zijn meestal analytisch, logisch, direct en vastbesloten, en ze kiezen hun tegenpool: ze gaan voor iemand die estrogeen gericht is, iemand die sterk is in verbale communicatie en de omgang met mensen, die heel intuïtief is, die zeer zorgzaam is en zijn gevoelens sterk uitdrukt. Onze partnerselectie volgt natuurlijke patronen. De moderne technologie zal niet veranderen van wie we beslissen te houden.
But technology is producing one modern trend that I find particularly important. It's associated with the concept of paradox of choice. For millions of years, we lived in little hunting and gathering groups. You didn't have the opportunity to choose between 1,000 people on a dating site. In fact, I've been studying this recently, and I actually think there's some sort of sweet spot in the brain; I don't know what it is, but apparently, from reading a lot of the data, we can embrace about five to nine alternatives, and after that, you get into what academics call "cognitive overload," and you don't choose any.
Maar de technologie heeft nu een nieuwe trend ingeleid die ik bijzonder belangrijk vind. Het heeft te maken met het concept van de paradox van de keuzes. Gedurende miljoenen jaren hebben we in kleine jagersgroepen geleefd. Je had de mogelijkheid niet om te kiezen uit 1.000 mensen op een dating site. Nu heb ik dat recent bestudeerd en eigenlijk denk ik dat het brein een soort optimum heeft; wat het precies is weet ik niet, maar nu ik veel data erover heb gelezen, blijkt dat we met 5 à 9 alternatieven kunnen omgaan, maar daarna geraak je in wat de academici 'cognitieve overbelasting' noemen, en je kiest er geen enkel.
So I've come to think that due to this cognitive overload, we're ushering in a new form of courtship that I call "slow love." I arrived at this during my work with Match.com. Every year for the last six years, we've done a study called "Singles in America." We don't poll the Match population, we poll the American population. We use 5,000-plus people, a representative sample of Americans based on the US census.
Dus ben ik nu van mening dat deze cognitieve overbelasting tot een nieuwe vorm van hofmakerij aan het leiden is die ik 'slow love' zou noemen. Mijn werk bij Match.com heeft me hiertoe gebracht. Gedurende elk van de laatste zes jaar hebben we een studie gedaan over 'Alleenstaanden in de VS'. We ondervragen niet de Match-leden, we ondervragen de Amerikaanse bevolking. We gebruiken daarbij ruim 5.000 mensen, een proefbevolking van Amerikanen gebaseerd op de volkstelling.
We've got data now on over 30,000 people, and every single year, I see some of the same patterns. Every single year when I ask the question, over 50 percent of people have had a one-night stand -- not necessarily last year, but in their lives -- 50 percent have had a friends with benefits during the course of their lives, and over 50 percent have lived with a person long-term before marrying. Americans think that this is reckless. I have doubted that for a long time; the patterns are too strong. There's got to be some Darwinian explanation -- Not that many people are crazy.
We hebben nu gegevens over ruim 30.000 mensen en elk jaar zie ik dezelfde patronen. Elk jaar wanneer ik de vraag stel, hebben ruim 50% van de mensen een one-nightstand gehad, niet noodzakelijk vorig jaar, maar gedurende hun leven -- 50% hebben het in de loop van hun leven af en toe met vrienden gedaan, en meer dan 50% hebben lange tijd met iemand samengewoond voor ze trouwden. De Amerikanen vinden dit lichtzinnig. Ik heb daar lange tijd aan getwijfeld; de patronen zijn te duidelijk. Ergens moet daar een Darwiniaanse uitleg voor zijn. Het is onmogelijk dat zoveel mensen gek zijn.
And I stumbled, then, on a statistic that really came home to me. It was a very interesting academic article in which I found that 67 percent of singles in America today who are living long-term with somebody, have not yet married because they are terrified of divorce. They're terrified of the social, legal, emotional, economic consequences of divorce. So I came to realize that I don't think this is recklessness; I think it's caution. Today's singles want to know every single thing about a partner before they wed. You learn a lot between the sheets, not only about how somebody makes love, but whether they're kind, whether they can listen and at my age, whether they've got a sense of humor.
En toen vond ik toevallig gegevens die alles voor mij verduidelijkten. Het was een heel interessant academisch artikel dat onthulde dat vandaag de dag 67% van de alleenstaanden in de VS die lange tijd met iemand samenwonen, nog niet getrouwd zijn omdat ze als de dood zijn voor een echtscheiding. Ze zijn als de dood voor de sociale, wettelijke, emotionele, en economische gevolgen van een echtscheiding. Dus besef ik nu dat ik niet denk dat dit lichtzinnigheid is, ik denk dat dit voorzichtigheid is. De alleenstaanden van vandaag willen alles weten over hun partner vóór ze ermee trouwen. Je leert heel veel onder de lakens, niet alleen hoe iemand in bed is, maar ook of ze aardig zijn, of ze kunnen luisteren, en op mijn leeftijd, of ze gevoel voor humor hebben.
(Laughter)
(Gelach)
And in an age where we have too many choices, we have very little fear of pregnancy and disease and we've got no feeling of shame for sex before marriage, I think people are taking their time to love.
In een tijdperk waarin we te veel keuzes hebben, zijn we niet echt bang van zwangerschappen en ziektes, en is sex voor het huwelijk geen probleem meer. Ik denk dat de mensen gewoon hun tijd nemen om lief te hebben.
And actually, what's happening is, what we're seeing is a real expansion of the precommitment stage before you tie the knot. Where marriage used to be the beginning of a relationship, now it's the finale. But the human brain --
Wat er nu aan het gebeuren is, wat we wel zien, is een forse verlenging van het verlovingsstadium, vóór je de grote step zet. Eens was het huwelijk het begin van een relatie, nu is het het slotstuk. Maar het menselijk brein --
(Laughter)
(Gelach)
The human brain always triumphs, and indeed, in the United States today, 86 percent of Americans will marry by age 49. And even in cultures around the world where they're not marrying as often, they are settling down eventually with a long-term partner.
Het menselijk brein triomfeert altijd, en inderdaad, tegenwoordig huwen in de VS 86% van de Amerikanen vóór de leeftijd van 49. En zelfs in culturen buiten de VS waar mensen niet zo vaak trouwen, gaan mensen uiteindelijk samenwonen met een partner voor lange duur.
So it began to occur to me: during this long extension of the precommitment stage, if you can get rid of bad relationships before you marry, maybe we're going to see more happy marriages. So I did a study of 1,100 married people in America -- not on Match.com, of course -- and I asked them a lot of questions. But one of the questions was, "Would you re-marry the person you're currently married to?" And 81 percent said, "Yes."
Dus begon ik me te realiseren: gedurende deze verlengde verlovingsperiode, indien je de slechte relaties kan stoppen vóór je trouwt, dan zien we misschien meer gelukkige huwelijken. En zo heb ik een studie gedaan van 1.100 getrouwde mensen in de VS, niet op Match.com natuurlijk, en ik heb hen veel vragen gesteld. Maar één van de vragen was: "Zou je opnieuw met de persoon trouwen met wie je nu getrouwd bent?" En 81% van de mensen zei: "Ja."
In fact, the greatest change in modern romance and family life is not technology. It's not even slow love. It's actually women piling into the job market in cultures around the world. For millions of years, our ancestors lived in little hunting and gathering groups. Women commuted to work to gather their fruits and vegetables. They came home with 60 to 80 percent of the evening meal. The double-income family was the rule. And women were regarded as just as economically, socially and sexually powerful as men.
Eigenlijk is de grootste verandering in de moderne liefde en het familieleven niet de technologie. Zelfs niet de 'slow love'. Het zijn de vrouwen die overal ter wereld de arbeidsmarkt overstroomd hebben. Gedurende miljoenen jaren hebben onze voorouders in kleine jagersgemeenschappen geleefd. Vrouwen gingen erop uit om groenten en fruit te verzamelen. Zij brachten 60 tot 80% van het avondeten mee naar huis. Familie met dubbel inkomen dus. En vrouwen werden beschouwd als even economisch, sociaal en seksueel sterk als de mannen.
Then the environment changed some 10,000 years ago, we began to settle down on the farm and both men and women became obliged, really, to marry the right person, from the right background, from the right religion and from the right kin and social and political connections. Men's jobs became more important: they had to move the rocks, fell the trees, plow the land. They brought the produce to local markets, and came home with the equivalent of money.
Zo'n 10.000 jaar geleden veranderden de levensomstandigheden en we begonnen boerderijen te bouwen, en zowel mannen als vrouwen werden eigenlijk verplicht om de juiste persoon te huwen, van de juiste afkomst, van de juiste godsdienst, van de juiste familie met sociale en politieke connecties. Mannenwerk werd belangrijker: de mannen moesten rotsen verzetten, bomen kappen, ploegen. De producten brachten ze naar de markt en ze kwamen thuis met het equivalent aan geld.
Along with this, we see a rise of a host of beliefs: the belief of virginity at marriage, arranged marriages -- strictly arranged marriages -- the belief that the man is the head of the household, that the wife's place is in the home and most important, honor thy husband, and 'til death do us part. These are gone. They are going, and in many places, they are gone.
Daarnaast zien we de opkomst van een reeks opvattingen: het geloof in maagdelijkheid vóór het huwelijk, gearrangeerde huwelijken -- strict gearrangeerde huwelijken -- het geloof dat de man het hoofd is van het huishouden, dat de plaats van de vrouw thuis is, en nog belangrijker, vereer je echtgenoot en tot de dood ons scheidt. Die zijn er nu niet meer. Het is een evolutie, maar in veel plaatsen zijn ze er niet meer.
We are right now in a marriage revolution. We are shedding 10,000 years of our farming tradition and moving forward towards egalitarian relationships between the sexes -- something I regard as highly compatible with the ancient human spirit.
We zijn nu in een revolutie van het huwelijk. We zijn 10.000 jaar van onze boerentraditie aan het wegwerken ten voordele van een evolutie naar egalitaire man-vrouw relaties, die volgens mij uitstekend passen bij onze oorspronkelijke menselijke geest.
I'm not a Pollyanna; there's a great deal to cry about. I've studied divorce in 80 cultures, I've studied, as I say, adultery in many -- there's a whole pile of problems. As William Butler Yeats, the poet, once said, "Love is the crooked thing." I would add, "Nobody gets out alive."
Geen rozengeur en maneschijn, er is nog zoveel om over te huilen. Ik heb de echtscheiding bestudeerd, zoals ik al zei heb ik overspel bestudeerd en er is een hele reeks problemen. De dichter William Butler Yeats zei ooit: "De liefde is oneerlijk." Ik zou hieraan toevoegen: "Niemand kom hier levend uit."
(Laughter)
(Gelach)
We all have problems. But in fact, I think the poet Randall Jarrell really sums it up best. He said, "The dark, uneasy world of family life -- where the greatest can fail, and the humblest succeed."
We hebben allemaal problemen. Ik denk wel dat de dichter Randall Jarrell de beste beschrijving geeft. Hij zei: "De donkere, ongemakkelijke wereld van het familieleven, waar de besten kunnen falen en de nederigsten kunnen slagen."
But I will leave you with this: love and attachment will prevail, technology cannot change it. And I will conclude by saying any understanding of human relationships must take into account one the most powerful determinants of human behavior: the unquenchable, adaptable and primordial human drive to love.
Maar ik wil jullie nog dit meegeven: liefde en gehechtheid zullen zegevieren, de technologie kan dat niet veranderen. En om af te sluiten zou ik nog zeggen dat je om menselijke relaties te begrijpen, rekening moet houden met één van de sterkste fundamenten van het menselijke gedrag: het onuitblusbare, flexibele en primordiale menselijke verlangen naar liefde.
Thank you.
Dankjewel.
(Applause)
(Applaus)
Kelly Stoetzel: Thank you so much for that, Helen. As you know, there's another speaker here with us that works in your same field. She comes at it from a different perspective. Esther Perel is a psychotherapist who works with couples. You study data, Esther studies the stories the couples tell her when they come to her for help. Let's have her join us on the stage. Esther?
Kelly Stoetzel: Hartelijk dank Helen. Je weet dat we ook een andere spreker hebben die in jouw domein werkt. Ze beschouwt het wel vanuit een andere invalshoek. Esther Perel is een psychotherapeute die met koppels werkt. Jij bestudeert gegevens, Esther bekijkt de verhalen die de koppels vertellen wanneer ze haar om hulp vragen. Laten we haar erbij roepen. Esther?
(Applause)
(Applaus)
So Esther, when you were watching Helen's talk, was there any part of it that resonated with you through the lens of your own work that you'd like to comment on?
Dus Esther, terwijl je naar Helen luisterde, is er iets in haar talk dat je vanuit het perspectief van je werk heeft getroffen en dat je zou willen toelichten?
Esther Perel: It's interesting, because on the one hand, the need for love is ubiquitous and universal. But the way we love -- the meaning we make out of it -- the rules that govern our relationships, I think, are changing fundamentally.
Esther Perel: Het is interessant omdat enerzijds de behoefte aan liefde alomtegenwoordig en universeel is. Maar hoe we van iemand houden, het belang dat we eraan geven, de regels die onze relaties beheren zijn, denk ik, grondig aan het veranderen.
We come from a model that, until now, was primarily regulated around duty and obligation, the needs of the collective and loyalty. And we have shifted it to a model of free choice and individual rights, and self-fulfillment and happiness. And so, that was the first thing I thought, that the need doesn't change, but the context and the way we regulate these relationships changes a lot.
We komen van een model dat, tot nu toe, hoofdzakelijk gebaseerd was op plicht en verantwoordelijkheid, de collectieve behoeften en trouw. En nu evolueren we naar een model van vrije keuze en individuele rechten, van zelfontplooiing en geluk. En dus was dit het eerste waar ik aan dacht, dat de behoefte niet verandert, maar de context en de manier waarop we onze relaties opbouwen veranderen sterk.
On the paradox of choice -- you know, on the one hand we relish the novelty and the playfulness, I think, to be able to have so many options. And at the same time, as you talk about this cognitive overload, I see many, many people who ... who dread the uncertainty and self-doubt that comes with this massa of choice, creating a case of "FOMO" and then leading us -- FOMO, fear of missed opportunity, or fear of missing out -- it's like, "How do I know I have found 'the one' -- the right one?"
Over de paradox van de keuzes dan. Enerzijds genieten we van de nieuwigheid en van de speelsheid, denk ik, dat we zoveel keuzes hebben. En tegelijkertijd -- en jij noemde al die cognitieve overbelasting -- zie ik zoveel mensen die .... die de onzekerheid en de zelftwijfel vrezen waar deze massa aan keuzes mee gepaard gaat en zo een geval van 'FOMO' creëren wat ons brengt tot -- FOMO: fear of missed opportunity, bang zijn om iets te missen -- een vraag als: hoe weet ik nu dat ik de ware gevonden heb, de enige echte?
So we've created what I call this thing of "stable ambiguity." Stable ambiguity is when you are too afraid to be alone but also not really willing to engage in intimacy-building. It's a set of tactics that kind of prolong the uncertainty of a relationship but also the uncertainty of the breakup. So, here on the internet you have three major ones. One is icing and simmering, which are great stalling tactics that offer a kind of holding pattern that emphasizes the undefined nature of a relationship but at the same time gives you enough of a comforting consistency and enough freedom of the undefined boundaries.
Dus hebben we dat ding gecreëerd dat ik 'stabiele ambiguïteit' noem. Stabiele ambiguïteit is wanneer je doodsbang bent om alleen te zijn, maar tegelijk niet echt een intieme relatie wenst op te bouwen. Het zijn trucjes die de onzekerheid van een relatie in stand houden maar ook de onzekerheid van een breuk. Als je kijkt op het internet zijn dit de drie belangrijkste. De eerste is bevriezen en sudderen, dat zijn fantastische vertragende tactieken die een soort status quo aanbieden die het onbepaalde karakter van een relatie benadrukt, maar die je tegelijkertijd net genoeg stabiliteit biedt en genoeg vrijheid door de onduidelijke grenzen.
(Laughter)
(Gelach)
Yeah?
Ja?
And then comes ghosting. And ghosting is, basically, you disappear from this massa of texts on the spot, and you don't have to deal with the pain that you inflict on another, because you're making it invisible even to yourself.
En dan heb je 'ghosting'. En ghosting is eigenlijk, dat je ter plaatse voor deze massa van SMSjes verdwijnt, en je wordt niet geconfronteerd met de pijn die je de ander aandoet, omdat je het onzichtbaar maakt, zelfs voor jezelf.
(Laughter)
(Gelach)
Yeah?
Ja?
So I was thinking -- these words came up for me as I was listening to you, like how a vocabulary also creates a reality, and at the same time, that's my question to you: Do you think when the context changes, it still means that the nature of love remains the same?
Dus, bedacht ik me terwijl ik naar jou zat te luisteren, dat woorden ook een realiteit creëren, en tegelijkertijd is dat mijn vraag aan jou: denk je dat wanneer de context verandert, het karakter van de liefde toch hetzelfde blijft?
You study the brain and I study people's relationships and stories, so I think it's everything you say, plus. But I don't always know the degree to which a changing context ... Does it at some point begin to change -- If the meaning changes, does it change the need, or is the need clear of the entire context?
Jij bestudeert het brein en ik bestudeer de relaties en de verhalen van mensen, dus ik denk dat het alles is wat je gezegd hebt, plus. Maar ik weet niet altijd de mate waarin een veranderende context ... Begint het op een bepaald moment te veranderen? Als de betekenis verandert, verandert die de behoefte, of staat de behoefte los van de volledige context?
HF: Wow! Well --
HF: Wauw! Wel,
(Laughter)
(Gelach)
(Applause)
(Applaus)
Well, I've got three points here, right? First of all, to your first one: there's no question that we've changed, that we now want a person to love, and for thousands of years, we had to marry the right person from the right background and right kin connection. And in fact, in my studies of 5,000 people every year, I ask them, "What are you looking for?" And every single year, over 97 percent say --
Ik zie hier drie vragen, correct? Eerst over je eerste punt: het is zeker dat we zijn veranderd, dat we nu van iemand willen houden, en duizenden jaren lang moesten we de juiste persoon huwen van goede afkomst en met de goede connecties. In mijn studies van 5.000 mensen elk jaar vraag ik trouwens ook: "Wat zoek je?" En elk jaar zeggen 97% --
EP: The list grows --
EP: De lijst wordt langer --
HF: Well, no. The basic thing is over 97 percent of people want somebody that respects them, somebody they can trust and confide in, somebody who makes them laugh, somebody who makes enough time for them and somebody who they find physically attractive. That never changes. And there's certainly -- you know, there's two parts --
HF: Niet echt. Het feit is dat ruim 97% van de mensen iemand willen die hen respecteert, iemand die ze vertrouwen en op wie ze rekenen, iemand die hen doet lachen, iemand die genoeg tijd voor hen maakt en iemand die ze fysiek aantrekkelijk vinden. Dat verandert nooit. En er is zeker -- weet je, er zijn twee delen --
EP: But you know how I call that? That's not what people used to say --
EP: Maar weet je hoe ik dat noem? Dat is niet wat de mensen vroeger zeiden.
HF: That's exactly right.
HF: Dat klopt volledig.
EP: They said they wanted somebody with whom they have companionship, economic support, children. We went from a production economy to a service economy.
EP: Toen zochten ze kameraadschap, materiële hulp, kinderen. We gingen van productie-economie naar service-economie.
(Laughter)
(Gelach)
We did it in the larger culture, and we're doing it in marriage.
We doen dat in het algemeen, we doen het nu in het huwelijk.
HF: Right, no question about it. But it's interesting, the millennials actually want to be very good parents, whereas the generation above them wants to have a very fine marriage but is not as focused on being a good parent. You see all of these nuances.
HF: Precies, dat is duidelijk. Maar het is interessant, de millennials willen nu zeer goede ouders zijn, terwijl de vorige generatie een zeer goed huwelijk wil hebben, maar niet zo gefocust is op een goede ouder zijn. Je kan de verschillende nuances zien.
There's two basic parts of personality: there's your culture -- everything you grew up to do and believe and say -- and there's your temperament. Basically, what I've been talking about is your temperament. And that temperament is certainly going to change with changing times and changing beliefs.
Er zijn twee basisdelen in de persoonlijkheid: je cultuur -- alles wat je geleerd hebt te doen, te geloven en te zeggen -- en jouw temperament. Wat ik nu allemaal heb verteld gaat over jouw temperament. Dat temperament zal vast veranderen met het veranderen van mentaliteit en overtuigingen.
And in terms of the paradox of choice, there's no question about it that this is a pickle. There were millions of years where you found that sweet boy at the other side of the water hole, and you went for it.
En wat betreft de paradox van de keuzes, dat is nu echt wel een probleem. Gedurende miljoenen jaren vond je die leuke jongen aan de overkant van de drinkplaats, en je ging ervoor.
EP: Yes, but you --
EP: Ja, maar je ...
HF: I do want to say one more thing. The bottom line is, in hunting and gathering societies, they tended to have two or three partners during the course of their lives. They weren't square! And I'm not suggesting that we do, but the bottom line is, we've always had alternatives. Mankind is always -- in fact, the brain is well-built to what we call "equilibrate," to try and decide: Do I come, do I stay? Do I go, do I stay? What are the opportunities here? How do I handle this there? And so I think we're seeing another play-out of that now.
HF: Ik wil nog één ding zeggen. Het punt is dat ze in gemeenschappen van jagers normaal gezien twee of drie partners in de loop van hun leven hadden. Bekrompen waren ze niet! Ik insinueer niet dat wij zo zijn, maar het punt is, dat we altijd alternatieven hebben gehad. De mensheid is altijd -- het brein is geprogrammeerd om wat we noemen te 'equilibreren', om te proberen te beslissen: kom ik, blijf ik? Ga ik, blijf ik? Welke opportuniteiten heb ik? Wat moet ik hiermee doen? En dus denk ik dat we hier een repetitie daarvan zien.
KS: Well, thank you both so much. I think you're going to have a million dinner partners for tonight!
KS: Wel, bedankt aan alle twee. Ik denk dat je een miljoen uitnodigingen zult hebben voor vanavond!
(Applause)
(Applaus)
Thank you, thank you.
Dank je, dank je.