Δεν υπάρχει χειρότερο από το να ζητάς βοήθεια, έτσι; Δεν το έχω δει βέβαια στις λίστες με τα δέκα πράγματα που φοβούνται οι άνθρωποι περισσότερο, όπως τη δημόσια ομιλία και τον θάνατο, αλλά είμαι σίγουρη ότι ανήκει εκεί. Ο φόβος να παραδεχτούμε ότι θέλουμε βοήθεια, είναι κουτός από πολλές πλευρές, είτε είναι βοήθεια από σύντροφο ή κάποιον φίλο ή συνάδελφο ή ακόμα και από κάποιον ξένο, αλλά πάντα μοιάζει κάπως άβολο και ντροπιαστικό να ζητήσει κανείς βοήθεια, και για αυτό ακριβώς το αποφεύγουμε οι περισσότεροι όποτε είναι ανθρωπίνως δυνατό.
So, asking for help is basically the worst, right? I've actually never seen it on one of those top ten lists of things people fear, like public speaking and death, but I'm pretty sure it actually belongs there. Even though in many ways it's foolish for us to be afraid to admit we need help, whether it's from a loved one or a friend or from a coworker or even from a stranger, somehow it always feel just a little bit uncomfortable and embarrassing to actually ask for help, which is, of course, why most of us try to avoid asking for help whenever humanly possible.
Ο πατέρας μου ανήκε σε εκείνη τη λεγεώνα των πατεράδων που, αλήθεια λέω, προτιμούσε να οδηγήσει μέσα από ένα έλος με αλιγάτορες αντί να ζητήσει βοήθεια για να ξαναβρεί τον σωστό δρόμο. Όταν ήμουν παιδί, πήγαμε οικογενειακές διακοπές. Οδηγήσαμε από το Νότιο Τζέρσεϊ ως το αποικιακό Γουιλίαμσμπεργκ. Και θυμάμαι ότι χαθήκαμε εντελώς. Η μαμά μου και εγώ τον εκλιπαρούσαμε να κάνει στην άκρη και να ρωτήσει κάποιον για οδηγίες για τον αυτοκινητόδρομο, και αρνιόταν πεισματικά, και μάλιστα μας διαβεβαίωνε ότι δεν είχαμε χαθεί, απλά πάντα ήθελε να εξερευνήσει εκείνη την περιοχή.
My father was one of those legions of fathers who, I swear, would rather drive through an alligator-infested swamp than actually ask someone for help getting back to the road. When I was a kid, we took a family vacation. We drove from our home in South Jersey to Colonial Williamsburg. And I remember we got really badly lost. My mother and I pleaded with him to please just pull over and ask someone for directions back to the highway, and he absolutely refused, and, in fact, assured us that we were not lost, he had just always wanted to know what was over here.
(Γέλια)
(Laughter)
Όταν, λοιπόν, είναι να ζητήσουμε βοήθεια -- και πρέπει να το κάνουμε, όλοι μας, σχεδόν κάθε μέρα -- ο μόνος τρόπος να συνηθίσουμε σε αυτό είναι να γίνουμε καλοί σε αυτό, να αυξήσουμε τις πιθανότητες ότι, όταν θα ζητήσουμε βοήθεια, θα μας τη δώσουν. Και όχι μόνο αυτό, αλλά ότι θα αντλήσουν ικανοποίηση και ηθική ανταμοιβή, γιατί έτσι θα έχουν κίνητρο να μας βοηθήσουν πάλι στο μέλλον.
So if we're going to ask for help -- and we have to, we all do, practically every day -- the only way we're going to even begin to get comfortable with it is to get good at it, to actually increase the chances that when you ask for help from someone, they're actually going to say yes. And not only that, but they're going to find it actually satisfying and rewarding to help you, because that way, they'll be motivated to continue to help you into the future.
Η έρευνα που έχουμε κάνει με τους συναδέλφους μου έχει ρίξει φως στο γιατί κάποιες φορές ο κόσμος λέει ναι όταν ζητάμε βοήθεια και κάποιες φορές όχι. Να ξεκινήσω λοιπόν με το εξής: Αν χρειάζεστε βοήθεια, πρέπει να τη ζητήσετε. Φωναχτά. Εντάξει; Όλοι μας, λίγο πολύ, πάσχουμε από αυτό που οι ψυχολόγοι αποκαλούν «ψευδαίσθηση της διαφάνειας» -- που είναι η λανθασμένη πεποίθηση ότι οι σκέψεις, τα συναισθήματα και οι ανάγκες μας είναι ολοφάνερα στους άλλους. Αυτό δεν ισχύει, αλλά το πιστεύουμε. Και έτσι καθόμαστε απλώς περιμένοντας κάποιον να προσέξει τις ανάγκες μας και να προσφερθεί αυθόρμητα να μας βοηθήσει. Πρόκειται για μια πραγματικά λάθος υπόθεση. Διότι δεν είναι μόνο δύσκολο να καταλάβουν οι άλλοι τις ανάγκες μας, αλλά ακόμη και οι κοντινοί μας άνθρωποι συχνά παλεύουν να καταλάβουν πώς μπορούν να βοηθήσουν.
So research that I and some of my colleagues have done has shed a lot of light on why it is that sometimes people say yes to our requests for help and why sometimes they say no. Now let me just start by saying right now: if you need help, you are going to have to ask for it. Out loud. OK? We all, to some extent, suffer from something that psychologists call "the illusion of transparency" -- basically, the mistaken belief that our thoughts and our feelings and our needs are really obvious to other people. This is not true, but we believe it. And so, we just mostly stand around waiting for someone to notice our needs and then spontaneously offer to help us with it. This is a really, really bad assumption. In fact, not only is it very difficult to tell what your needs are, but even the people close to you often struggle to understand how they can support you.
Ο σύντροφός μου αναγκάστηκε μάλιστα να αρχίσει να με ρωτά πολλές φορές τη μέρα, «Είσαι καλά; Χρειάζεσαι κάτι;» γιατί είμαι τόσο αδέξια στο να δείχνω πότε χρειάζομαι βοήθεια. Έχει περισσότερη υπομονή απ'όση αξίζω και είναι περισσότερο προνοητικός, πολύ περισσότερο, στο να με στηρίζει σε σχέση με το τι μπορούμε να περιμένουμε από τους άλλους. Αν λοιπόν χρειάζεστε βοήθεια, πρέπει να τη ζητήσετε. Και παρεμπιπτόντως, ακόμα και αν κάποιος καταλαβαίνει ότι τη χρειάζεστε, πώς να ξέρει ότι τη θέλετε κιόλας; Έτυχε ποτέ να προσφέρετε αυτοβούλως βοήθεια σε κάποιον που, όπως φάνηκε, δεν ήθελε καν τη βοήθειά σας; Γίνονται αμέσως κάπως κακοί, έτσι;
My partner has actually had to adopt a habit of asking me multiple times a day, "Are you OK? Do you need anything?" because I am so, so bad at signaling when I need someone's help. Now, he is more patient than I deserve and much more proactive, much more, about helping than any of us have any right to expect other people to be. So if you need help, you're going to have to ask for it. And by the way, even when someone can tell that you need help, how do they know that you want it? Did you ever try to give unsolicited help to someone who, it turns out, did not actually want your help in the first place? They get nasty real quick, don't they?
Τις προάλλες -- πράγματι-- η έφηβη κόρη μου ντυνόταν για το σχολείο και αποφάσισα από μόνη μου να τη βοηθήσω.
The other day -- true story -- my teenage daughter was getting dressed for school, and I decided to give her some unsolicited help about that.
(Γέλια)
(Laughter)
Πιστεύω ότι τα πιο φωτεινά χρώματα της ταιριάζουν περισσότερο. Εκείνη τείνει να προτιμά πιο σκούρους, ουδέτερους τόνους. Και έτσι είπα, για να βοηθήσω, ότι ίσως καλύτερα να ανέβαινε πάνω και να έβρισκε κάτι λιγότερο καταθλιπτικό.
I happen to think she looks amazing in brighter colors. She tends to prefer sort of darker, more neutral tones. And so I said, very helpfully, that I thought maybe she could go back upstairs and try to find something a little less somber.
(Γέλια)
(Laughter)
Αν το βλέμμα μπορούσε να σκοτώσει άνθρωπο, δεν θα βρισκόμουν εδώ τώρα. Δεν μπορούμε να κατηγορούμε τους άλλους επειδή δεν μας βοηθούν αυθόρμητα όταν δεν ξέρουν καν ότι αυτό θα θέλαμε. Στην πραγματικότητα, έρευνες δείχνουν ότι το 90% της βοήθειας μεταξύ συναδέλφων στον εργασιακό χώρο προέρχεται από ξεκάθαρα αιτήματα για βοήθεια. Πρέπει λοιπόν να πείτε τις λέξεις «Χρειάζομαι τη βοήθειά σου». Έτσι; Δεν γίνεται αλλιώς.
So, if looks could kill, I would not be standing here right now. We really can't blame other people for not just spontaneously offering to help us when we don't actually know that that's what is wanted. In fact, actually, research shows that 90 percent of the help that coworkers give one another in the workplace is in response to explicit requests for help. So you're going to have to say the words "I need your help." Right? There's no getting around it.
Για να είστε καλοί σε αυτό, για να είστε σίγουροι ότι οι άλλοι όντως θα σας βοηθήσουν, πρέπει να συγκρατήσετε και κάποια άλλα πραγματάκια.
Now, to be good at it, to make sure that people actually do help you when you ask for it, there are a few other things that are very helpful to keep in mind.
Πρώτον: όταν ζητάτε τη βοήθεια κάποιου, να είστε πολύ, πολύ συγκεκριμένοι για το τι θέλετε και γιατί. Ασαφή και έμμεσα αιτήματα για βοήθεια δεν βοηθούν και πολύ αυτόν που θα σας βοηθήσει, σωστά; Δεν ξέρουμε τι είναι αυτό που θέλετε από εμάς, και, κάτι εξίσου σημαντικό, δεν ξέρουμε αν μπορούμε ή όχι να βοηθήσουμε με επιτυχία. Κανείς δεν θέλει να τα κάνει χειρότερα. Ίσως, όπως και εγώ, να δέχεστε τέτοια αιτήματα από παντελώς αγνώστους στο LinkedIn που θέλουν να κάνουν πράγματα όπως «να βρεθούμε για καφέ να γνωριστούμε» ή «να πάρουν ιδέες». Κάθε φορά αγνοώ τέτοια αιτήματα. Και δεν είναι ότι είμαι κακός άνθρωπος. Απλώς όταν δεν ξέρω τι θες από μένα, όπως το είδος της βοήθειας που περιμένεις από εμένα, δεν ενδιαφέρομαι. Κανείς δεν ενδιαφέρεται. Θα ήμουν πολύ πιο πρόθυμη αν απλά μου έλεγαν τι είναι αυτό που περιμένουν από εμένα, γιατί είμαι σχεδόν βέβαιη ότι κάτι έχουν στο μυαλό τους. Πείτε το λοιπόν κατευθείαν, «Θα ήθελα να συζητήσουμε για θέσεις εργασίας στην εταιρεία σας,» ή «θα ήθελα να προτείνω συνεργασία για ένα πρόγραμμα σε έναν τομέα που ξέρω πως σας ενδιαφέρει,» ή «θα ήθελα τη συμβουλή σας για να μπω στην ιατρική σχολή». Δεν μπορώ να βοηθήσω με το τελευταίο γιατί δεν είμαι δόκτωρ στην ιατρική, αλλά θα μπορούσα να υποδείξω κάποιον άλλο.
First thing: when you ask for help, be very, very specific about the help you want and why. Vague, sort of indirect requests for help actually aren't very helpful to the helper, right? We don't actually know what it is you want from us, and, just as important, we don't know whether or not we can be successful in giving you the help. Nobody wants to give bad help. Like me, you probably get some of these requests from perfectly pleasant strangers on LinkedIn who want to do things like "get together over coffee and connect" or "pick your brain." I ignore these requests literally every time. And it's not that I'm not a nice person. It's just that when I don't know what it is you want from me, like the kind of help you're hoping that can I provide, I'm not interested. Nobody is. I'd have been much more interested if they had just come out and said whatever it is was they were hoping to get from me, because I'm pretty sure they had something specific in mind. So go ahead and say, "I'm hoping to discuss opportunities to work in your company," or, "I'd like to propose a joint research project in an area I know you're interested in," or, "I'd like your advice on getting into medical school." Technically, I can't help you with that last one because I'm not that kind of doctor, but I could point you in the direction of someone who could.
Ωραία, δεύτερη συμβουλή. Είναι πολύ σημαντικό: να αποφεύγετε προλόγους, συγγνώμες και ανταλλάγματα. Είναι πραγματικά πολύ σημαντικό. Ακούγονται γνωστά αυτά;
OK, second tip. This is really important: please avoid disclaimers, apologies and bribes. Really, really important. Do any of these sound familiar?
(Καθαρίζει τη φωνή)
(Clears throat)
«Λυπάμαι τόσο πολύ που σας το ζητάω αυτό». «Συγγνώμη που σας ενοχλώ με αυτά». «Αν γινόταν και χωρίς τη βοήθειά σας, θα το έκανα».
'I'm so, so sorry that I have to ask you for this." "I really hate bothering you with this." "If I had any way of doing this without your help, I would."
(Γέλια)
(Laughter)
Καμιά φορά οι άνθρωποι μοιάζουν να έχουν τόσο ανάγκη να αποδείξουν ότι δεν είναι αδύναμοι και άπληστοι όταν ζητούν βοήθεια, που δεν καταλαβαίνουν το ότι σας φέρνουν σε πολύ δύσκολη θέση. Και στην τελική -- πώς να χαρώ να σας βοηθήσω όταν με τέτοια δυσκολία ζητάτε βοήθεια; Και αν και είναι λογικό να πληρώσετε κάποιον ξένο για μια δουλειά, πρέπει να είστε πολύ προσεκτικοί όταν δίνετε κίνητρα σε φίλους και συναδέλφους. Όταν έχετε μια σχέση με κάποιον, το να βοηθάτε ο ένας τον άλλον είναι αναμενόμενο κομμάτι της σχέσης. Έτσι δείχνουμε το ενδιαφέρον μας ο ένας στον άλλον. Αν βάλετε στη σχέση αυτή κίνητρα ή ανταλλάγματα, αυτό που θα συμβεί είναι ότι δεν θα πρόκειται πια για σχέση. Θα πρόκειται για συναλλαγή. Και αυτό λαμβάνεται ως απομάκρυνση, που τελικά κάνει τους άλλους λιγότερο πρόθυμους να βοηθήσουν. Ένα αυθόρμητο δώρο αφού κάποιος σας βοήθησε ως ένδειξη εκτίμησης και ευγνωμοσύνης -- είναι μια χαρά. Το να προσφέρετε χρήματα στον κολλητό σας για να σας βοηθήσει στη μετακόμιση δεν είναι.
Sometimes it feels like people are so eager to prove that they're not weak and greedy when they ask your for help, they're completely missing out on how uncomfortable they're making you feel. And by the way -- how am I supposed to find it satisfying to help you if you really hated having to ask me for help? And while it is perfectly, perfectly acceptable to pay strangers to do things for you, you need to be very, very careful when it comes to incentivizing your friends and coworkers. When you have a relationship with someone, helping one another is actually a natural part of that relationship. It's how we show one another that we care. If you introduce incentives or payments into that, what can happen is, it starts to feel like it isn't a relationship, it's a transaction. And that actually is experienced as distancing, which, ironically, makes people less likely to help you. So a spontaneous gift after someone gives you some help to show your appreciation and gratitude -- perfectly fine. An offer to pay your best friend to help you move into your new apartment is not.
Εντάξει, τρίτος κανόνας, και το εννοώ πραγματικά: μην ζητάτε βοήθεια μέσω μέιλ ή μηνύματος. Σοβαρά τώρα, μην το κάνετε. Τα μέιλ και τα μηνύματα είναι απρόσωπα. Κατανοώ ότι μπορεί να μην υπάρχει εναλλακτική, αλλά αυτό που συνήθως συμβαίνει είναι ότι προτιμάμε τα μέιλ ή τα μηνύματα γιατί έτσι μας είναι λιγότερο αμήχανο. Ξέρετε τι άλλο είναι λιγότερο αμήχανο μέσω μέιλ ή μηνύματος; Το να σας πουν όχι. Και απ' ό,τι φαίνεται, υπάρχει έρευνα επ' αυτού. Άμεσα αιτήματα για βοήθεια έχουν 30 φορές περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας σε σχέση με ένα αίτημα με μέιλ. Άρα, όταν κάτι είναι πολύ σημαντικό και θέλετε οπωσδήποτε βοήθεια, ζητήστε βοήθεια κατά πρόσωπο, ή χρησιμοποιείστε το τηλέφωνό σας σαν τηλέφωνο
OK, third rule, and I really mean this one: please do not ask for help over email or text. Really, seriously, please don't. Email and text are impersonal. I realize sometimes there's no alternative, but mostly what happens is, we like to ask for help over email and text because it feels less awkward for us to do so. You know what else feels less awkward over email and text? Telling you no. And it turns out, there's research to support this. In-person requests for help are 30 times more likely to get a yes than a request made by email. So when something is really important and you really need someone's help, make face time to make the request, or use your phone as a phone --
(Γέλια)
(Laughter)
για να ζητήσετε βοήθεια.
to ask for the help that you need.
Εντάξει. Τελευταίο και πολύ πολύ σημαντικό και πιθανόν αυτό που πιο συχνά παραβλέπουμε όταν ζητάμε βοήθεια: όταν ζητάτε βοήθεια από κάποιον και λέει ναι, κρατήστε τον ενήμερο μετά. Υπάρχει μια συχνή παρανόηση ότι όταν προσφέρεις βοήθεια, παίρνεις αρκετή ικανοποίηση από αυτό και μόνο. Αυτό δεν ισχύει. Παίρνεις ικανοποίηση ξέροντας ότι η βοήθειά σου έπιασε τόπο, ότι είχε αντίκτυπο, ότι ήσουν αποτελεσματικός. Αν δεν έχω ιδέα πώς λειτούργησε η βοήθεια, πώς πρέπει να νιώσω για αυτό;
OK. Last one, and this is actually a really, really important one and probably the one that is most overlooked when it comes to asking for help: when you ask someone for their help and they say yes, follow up with them afterward. There's a common misconception that what's rewarding about helping is the act of helping itself. This is not true. What is rewarding about helping is knowing that your help landed, that it had impact, that you were effective. If I have no idea how my help affected you, how am I supposed to feel about it?
Να τι συνέβη: ήμουν ακαδημαϊκή καθηγήτρια για πολλά χρόνια, έγραψα πάρα πολλές συστατικές επιστολές για όσους έψαχναν δουλειά ή θα συνέχιζαν τις σπουδές τους. Και για το 95% αυτών δεν έχω ιδέα πώς κατέληξαν. Πώς πρέπει λοιπόν να νιώσω για την προσπάθεια που κατέβαλα όταν δεν έχω καν ιδέα αν βοήθησα, αν όντως βοήθησα να πάρεις αυτό που ήθελες; Το αίσθημα του να νιώθεις αποτελεσματικός εξηγεί και γιατί κάποιες προσεγγίσεις για δωρεές είναι τόσο πειστικές -- σου επιτρέπουν να φανταστείς ολοζώντανα το αντίκτυπο που θα έχει η βοήθεια που θα προσφέρεις.
This happened; I was a university professor for many years, I wrote lots and lots of letters of recommendation for people to get jobs or to go into graduate school. And probably about 95 percent of them, I have no idea what happened. Now, how do I feel about the time and effort I took to do that, when I really have no idea if I helped you, if it actually helped you get the thing that you wanted? In fact, this idea of feeling effective is part of why certain kinds of donor appeals are so, so persuasive -- because they allow you to really vividly imagine the effect that your help is going to have.
Πάρτε ως παράδειγμα το DonorsChoose. Μπαίνεις στο διαδίκτυο, διαλέγεις με το όνομά του τον καθηγητή την τάξη του οποίου θα βοηθήσεις αγοράζοντας τον συγκεκριμένο εξοπλισμό που χρειάζεται, όπως μικροσκόπια ή λάπτοπ ή πτυσσόμενες καρέκλες. Μια τέτοια προσέγγιση το κάνει εύκολο να φανταστείς το καλό που θα κάνει η δωρεά, με αποτέλεσμα να νιώθεις ένα αίσθημα αποτελεσματικότητας τη στιγμή που υπόσχεσαι να βοηθήσεις.
Take something like DonorsChoose. You go online, you can choose the individual teacher by name whose classroom you're going to be able to help by literally buying the specific items they've requested, like microscopes or laptops or flexible seating. An appeal like that makes it so easy for me to imagine the good that my money will do, that I actually get an immediate sense of effectiveness the minute I commit to giving.
Αλλά ξέρετε τι άλλο κάνουν; Κρατάνε επαφή. Οι δωρητές παίρνουν γράμματα από τα παιδιά της τάξης. Παίρνουν φωτογραφίες. Βλέπουν την αλλαγή που προκάλεσαν. Και αυτό πρέπει να κάνουμε όλοι καθημερινά, ιδίως αν θέλουμε να συνεχίσουμε να λαμβάνουμε βοήθεια μακροπρόθεσμα. Αφιερώστε χρόνο για να πείτε στο συνάδελφό σας ότι η βοήθειά του σας βοήθησε να κλείσετε μια μεγάλη συμφωνία, ή να κλείσετε εκείνη τη συνέντευξη που τόσο θέλατε. Αφιερώστε χρόνο για να πείτε στο σύντροφό σας ότι η βοήθειά του σας βοήθησε να τα βγάλετε πέρα σε μια δύσκολη στιγμή. Αφιερώστε χρόνο και πείτε σε αυτόν που φροντίζει τις γάτες ότι χαίρεστε που, για κάποιο λόγο, οι γάτες δεν έσπασαν τίποτα όσο λείπατε αυτή τη φορά, οπότε πρέπει να έκανε καλή δουλειά.
But you know what else they do? They follow up. Donors actually get letters from the kids in the classroom. They get pictures. They get to know that they made a difference. And this is something we need to all be doing in our everyday lives, especially if we want people to continue to give us help over the long term. Take time to tell your colleague that the help that they gave you really helped you land that big sale, or helped you get that interview that you were really hoping to get. Take time to tell your partner that the support they gave you really made it possible for you to get through a tough time. Take time to tell your catsitter that you're super happy that for some reason, this time the cats didn't break anything while you were away, and so they must have done a really good job.
Το συμπέρασμα είναι: Ξέρω --πιστέψτε με-- ότι δεν είναι εύκολο να ζητάμε βοήθεια. Όλοι φοβόμαστε να το κάνουμε. Μας κάνει να νιώθουμε ευάλωτοι. Αλλά η πραγματικότητα του σύγχρονου τρόπου εργασίας και ζωής είναι ότι κανένας δεν τα καταφέρνει μόνος. Κανείς δεν πετυχαίνει από το πουθενά. Περισσότερο από ποτέ, πρέπει να βασιζόμαστε στους άλλους, στη στήριξη και τη συνεργασία τους, προκειμένου να επιτύχουμε.
The bottom line is: I know -- believe me, I know -- that it is not easy to ask for help. We are all a little bit afraid to do it. It makes us feel vulnerable. But the reality of modern work and modern life is that nobody does it alone. Nobody succeeds in a vacuum. More than ever, we actually do have to rely on other people, on their support and collaboration, in order to be successful.
Όταν θα χρειάζεστε λοιπόν βοήθεια, να τη ζητάτε φωναχτά. Και όταν το κάνετε, να το κάνετε με τρόπο που να αυξάνει τις πιθανότητες να λάβετε θετική απάντηση και που να κάνει τον άλλον να χαίρεται που σας βοήθησε, γιατί το αξίζετε και οι δύο.
So when you need help, ask for it out loud. And when you do, do it in a way that increases your chances that you'll get a yes and makes the other person feel awesome for having helped you, because you both deserve it.
Σας ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)