Καρκίνος. Είναι μια ολέθρια ασθένεια με τεράστιο συναισθηματικό βάρος. Όχι μόνο για τον ασθενή, αλλά και για τους αγαπημένους του ασθενή. Είναι μια μάχη που δίνει η ανθρώπινη φυλή εδώ και αιώνες. Παρότι έχουμε κάνει κάποια πρόοδο, ακόμη δεν τον νικήσαμε. Δύο στους πέντε ανθρώπους στις ΗΠΑ θα πάθουν καρκίνο κάποια στιγμή. Από αυτούς, το 90 τοις εκατό θα υποκύψει στην ασθένεια λόγω μεταστάσεων.
Cancer. It's a devastating disease that takes an enormous emotional toll. Not only on the patient, but the patient's loved ones, as well. It is a battle that the human race has been fighting for centuries. And while we've made some advancements, we still haven't beaten it. Two out of five people in the US will develop cancer in their lifetime. Of those, 90 percent will succumb to the disease due to metastases.
Μετάσταση είναι η εξάπλωση του καρκίνου από το αρχικό σημείο σ' ένα απομακρυσμένο, μέσω του κυκλοφορικού ή του λεμφικού συστήματος. Για παράδειγμα, μια ασθενής με καρκίνο του στήθους δεν υποκύπτει στην ασθένεια απλά επειδή έχει έναν όγκο στο στήθος. Υποκύπτει στην ασθένεια επειδή αυτή εξαπλώνεται σε πνεύμονες, συκώτι, λεμφαδένες, εγκέφαλο, οστά, όπου γίνεται μη χειρουργήσιμη ή ανίατη. Η μετάσταση είναι μια περίπλοκη διαδικασία. Την οποία μελέτησα επί πολλά χρόνια. Κάτι που ανακαλύψαμε η ομάδα μου κι εγώ πρόσφατα ήταν ότι τα καρκινικά κύτταρα μπορούν να επικοινωνούν μεταξύ τους και να συντονίζουν την κίνησή τους, βάσει του πόσο κοντά βρίσκονται μεταξύ τους μέσα στον όγκο. Επικοινωνούν μεταξύ τους διαμέσου δύο μορίων που μεταφέρουν μηνύματα, την Ιντερλευκίνη-6 και την Ιντερλευκίνη-8.
Metastasis is a spread of cancer from a primary site to a distal site, through the circulatory or the lymphatic system. For instance, a female patient with breast cancer doesn't succumb to the disease simply because she has a mass on her breast. She succumbs to the disease because it spreads to the lungs, liver, lymph nodes, brain, bone, where it becomes unresectable or untreatable. Metastasis is a complicated process. One that I've studied for several years now. And something that my team and I discovered recently was that cancer cells are able to communicate with each other and coordinate their movement, based on how closely packed they are in the tumor microenvironment. They communicate with each other through two signaling molecules called Interleukin-6 and Interleukin-8.
Όπως καθετί άλλο στη φύση, όταν τα πράγματα είναι πολύ κοντά μεταξύ τους, το σήμα δυναμώνει, με αποτέλεσμα τα καρκινικά κύτταρα να φεύγουν ταχύτερα από το αρχικό σημείο και να εξαπλώνονται σε ένα νέο σημείο. Οπότε, αν μπλοκάρουμε το σήμα, με ένα μείγμα φαρμάκων που αναπτύξαμε, μπορούμε να σταματήσουμε την επικοινωνία μεταξύ των καρκινικών κυττάρων και να επιβραδύνουμε την εξάπλωση του καρκίνου. Θα κάνω μια παύση για πολύ λίγο και θα σας μεταφέρω πίσω στο 2010 όταν όλα αυτά ξεκίνησαν για μένα, όταν ήμουν μόλις δευτεροετής στο κολέγιο. Μόλις είχα αρχίσει να εργάζομαι στο εργαστήριο του Δρ. Ντάνυ Γουίρτζ στο Πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς. Για να είμαι ειλικρινής, ήμουν ένα νέο και αφελές κορίτσι από τη Σρι Λάνκα,
Now, like anything else in nature, when things get a little too tight, the signal is enhanced, causing the cancer cells to move away faster from the primary site and spread to a new site. So, if we block this signal, using a drug cocktail that we developed, we can stop the communication between cancer cells and slow down the spread of cancer. Let me pause here for a second and take you back to when this all began for me in 2010, when I was just a sophomore in college. I had just started working in Dr Danny Wirtz's lab at Johns Hopkins University. And I'll be honest: I was a young, naive, Sri Lankan girl,
(Γέλια)
(Laughter)
που δεν είχε καμία προηγούμενη ερευνητική εμπειρία. Η δουλειά μου ήταν να κοιτάζω πώς κινούνται τα καρκινικά κύτταρα μέσα σε μια μήτρα κολλαγόνου τύπου Ι τριών διαστάσεων υπό φυλογένεση, μέσα σε τρυβλίο, τις συνθήκες στις οποίες εκτίθενται τα καρκινικά κύτταρα μέσα στα σώματά μας. Αυτό ήταν συναρπαστικό για μένα, επειδή η προηγούμενη μελέτη είχε γίνει σε επίπεδα, πλαστικά τρυβλία 2 διαστάσεων που δεν ήταν πραγματικά αντιπροσωπευτική του περιβάλλοντος όπου εκτίθενται τα καρκινικά κύτταρα μέσα στο σώμα. Επειδή, για να είμαστε ειλικρινείς, τα καρκινικά κύτταρα στο σώμα μας δεν είναι κολλημένα σε πλαστικά τρυβλία. Εκείνο το διάστημα παρακολούθησα ένα σεμινάριο που πραγματοποίησε η Δρ Μπόνι Μπέισλερ από το Πανεπιστήμιο Πρίνστον, όπου μίλησε για το πώς τα κύτταρα των βακτηρίων επικοινωνούν μεταξύ τους, βάσει της πληθυσμιακής τους πυκνότητας και εκτελούν κάποια δραστηριότητα.
who had no previous research experience. And I was tasked to look at how cancer cells move in a 3D collagen I matrix that recapsulated, in a dish, the conditions that cancer cells are exposed to in our bodies. This was new and exciting for me, because previous work had been done on 2D, flat, plastic dishes that really weren't representative of what the cancer cells are exposed to in our bodies. Because, let's face it, the cancer cells in our bodies aren't stuck onto plastic dishes. It was during this time that I attended a seminar conducted by Dr Bonnie Bassler from Princeton University, where she talked about how bacteria cells communicate with each other, based on their population density, and perform a specific action.
Εκείνη τη στιγμή ένα λαμπάκι άναψε στο κεφάλι μου και σκέφτηκα, «Ουάου, το βλέπω αυτό στα καρκινικά μου κύτταρα κάθε μέρα, όσον αφορά στις κινήσεις τους». Οπότε γεννήθηκε η ιδέα για την εργασία μου. Υπέθεσα ότι τα καρκινικά κύτταρα έχουν την ικανότητα να επικοινωνούν μεταξύ τους και να συντονίζουν την κίνησή τους, βάσει πόσο κοντά βρίσκονται μεταξύ τους μέσα στο μικροπεριβάλλον του όγκου. Μου έγινε έμμονη ιδέα η έρευνα αυτής της υπόθεσης. Ευτυχώς, εργάζομαι για κάποιον που είναι πρόθυμος να ακολουθήσει τις τρελές ιδέες μου. Οπότε, αφοσιώθηκα σε αυτή την έρευνα.
It was at this moment that a light bulb went off in my head, and I thought, "Wow, I see this in my cancer cells every day, when it comes to their movement." The idea for my project was thus born. I hypothesized that cancer cells are able to communicate with each other and coordinate their movement, based on how closely packed they are in the tumor microenvironment. I became obsessed with pursuing this hypothesis. And fortunately, I work for someone who is open to running with my crazy ideas. So, I threw myself into this project.
Όμως, δεν μπορούσα να το κάνω μόνη μου. Χρειαζόμουν βοήθεια. Χρειαζόμουν οπωσδήποτε βοήθεια. Οπότε χρησιμοποιήσαμε προπτυχιακούς και μεταπτυχιακούς φοιτητές, μεταδιδακτορικούς συναδέλφους και καθηγητές από διαφορετικά ινστιτούτα και πολλαπλά πεδία για να γίνουμε ομάδα και να εργαστούμε επάνω σ' αυτήν την ιδέα που συνέλαβα ως τελειόφοιτη στο κολέγιο.
However, I couldn't do it by myself. I needed help. I definitely needed help. So we recruited undergraduate students, graduate students, postdoctoral fellows and professors from different institutions and multiple disciplines to come together and work on this idea that I conceived as a sophomore in college.
Μετά από χρόνια διεξαγωγής πειραμάτων με την ομάδα και τη συγχώνευση διαφορετικών ιδεών και αντιλήψεων, ανακαλύψαμε μια νέα δίοδο σηματοδοσίας που ελέγχει πώς επικοινωνούν τα καρκινικά κύτταρα μεταξύ τους και κινούνται, με βάση την κυτταρική πυκνότητά τους. Κάποιοι μπορεί να το έχετε ακούσει, επειδή τα περισσότερα κοινωνικά μέσα το γνωρίζουν ως το φαινόμενο Χάσινι.
After years of conducting experiments together and merging different ideas and perspectives, we discovered a new signaling pathway that controls how cancer cells communicate with each other and move, based on their cell density. Some of you might have heard this, because most of social media knows it as the Hasini effect.
(Γέλια)
(Laughter)
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Αλλά δεν είχαμε τελειώσει ακόμη. Τότε αποφασίσαμε ότι θέλαμε να μπλοκάρουμε τη δίοδο σηματοδοσίας και να δούμε αν μπορούμε να επιβραδύνουμε την εξάπλωση του καρκίνου. Κάτι που επιτύχαμε σε προκλινικά πειραματόζωα. Δημιουργήσαμε ένα μείγμα φαρμάκων που αποτελείται από tocilizumab, που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία ρευματοειδούς αρθρίτιδας, και reparixin, που δοκιμάζεται κλινικά κατά του καρκίνου του μαστού. Είναι ενδιαφέρον ότι αυτό που ανακαλύψαμε ήταν ότι αυτό το μείγμα φαρμάκων δεν είχε κανένα αποτέλεσμα στην ανάπτυξη του όγκου, αλλά στόχευσε κατευθείαν στις μεταστάσεις. Αυτό ήταν ένα πολύ σημαντικό εύρημα, διότι προς το παρόν δεν υπάρχουν εγκεκριμένες θεραπείες από το FDA που να στοχεύουν κατευθείαν στην εξάπλωση του καρκίνου.
And we weren't done yet. We then decided that we wanted to block this signaling pathway and see if we could slow down the spread of cancer. Which we did, in preclinical animal models. We came up with a drug cocktail consisting of tocilizumab, which is currently used to treat rheumatoid arthritis, and reparixin, which is currently in clinical trials against breast cancer. And interestingly, what we found was that this cocktail of drugs really had no effect on tumor growth, but directly targeted metastases. This was a significant finding, because currently, there aren't any FDA-approved therapeutics that directly target the spread of cancer.
Στην πραγματικότητα, η εξάπλωση του καρκίνου, η μετάσταση, θεωρείται υποπροϊόν της ανάπτυξης του όγκου. Όπου η άποψη είναι, αν μπορέσουμε να σταματήσουμε τον όγκο να μεγαλώνει, μπορούμε να εμποδίσουμε τον όγκο να εξαπλωθεί. Όμως, οι περισσότεροι από εμάς γνωρίζουμε ότι αυτό δεν είναι αλήθεια. Εμείς, ωστόσο, δημιουργήσαμε ένα μείγμα φαρμάκων που στοχεύει στη μετάσταση όχι στοχεύοντας την ανάπτυξη του όγκου, αλλά στοχεύοντας τους περίπλοκους μηχανισμούς που τον κυβερνούν, μέσω της στόχευσης του φαινομένου Χάσινι.
In fact, the spread of cancer, metastasis, is thought of as a byproduct of tumor growth. Where the idea is, if we can stop the tumor from growing, we can stop the tumor from spreading. However, most of us know that this is not true. We, on the other hand, came up with the drug cocktail that targets metastasis not by targeting tumor growth, but by targeting the complex mechanisms that govern it, through the targeting of the Hasini effect.
(Γέλια)
(Laughter)
Αυτή η έρευνα δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο περιοδικό «Nature Communications» και δεχθήκαμε ενθουσιώδη ανταπόκριση από όλο τον κόσμο. Κανένας από την ομάδα μου δεν μπορούσε να προβλέψει αυτή την ανταπόκριση. Φαίνεται ότι χτυπήσαμε νεύρο. Κοιτώντας πίσω, είμαι εξαιρετικά ευγνώμων για τη θετική ανταπόκριση που δεχθήκαμε, όχι μόνο από την ακαδημαϊκή κοινότητα, αλλά και από ασθενείς και προσβεβλημένους ανθρώπους από όλον τον κόσμο με αυτήν την φοβερή ασθένεια.
This work was recently published in "Nature Communications," and my team and I received an overwhelming response from around the world. Nobody on my team could have predicted this sort of response. We seem to have struck a nerve. Looking back, I am extremely grateful for the positive response that I received, not only from academia, but also patients, and people around the world affected by this terrible disease.
Καθώς συλλογίζομαι αυτή την επιτυχία που συνάντησα με το φαινόμενο Χάσινι, σκέφτομαι συνέχεια τους ανθρώπους με τους οποίους ήμουν τυχερή να συνεργαστώ. Τους προπτυχιακούς φοιτητές που προσπάθησαν πολύ σκληρά με πολλή δουλειά και αφοσίωση. Τους μεταπτυχιακούς φοιτητές και τους μεταδιδακτορικούς συναδέλφους, τους συντρόφους μου Avengers, που μου δίδαξαν νέες τεχνικές και διασφάλιζαν ότι μένω πάντα στο σωστό δρόμο. Οι καθηγητές, οι Γιόντα μου και οι Όμπι-Ουάν Κενόμπι μου, που με την εξειδίκευσή τους κατάφεραν να φτάσει σ' αυτό το σημείο αυτή η έρευνα. Το βοηθητικό προσωπικό, οι φίλοι και η οικογένεια, άνθρωποι που μας ανέβαζαν το ηθικό και δεν μας άφησαν ποτέ να παραιτηθούμε από τις φιλόδοξες επιδιώξεις μας. Το καλύτερο είδος βοηθών που θα μπορούσαμε να ζητήσουμε. Χρειάστηκα ένα χωριό να με βοηθήσει να μελετήσω τη μετάσταση. Πιστέψτε με, χωρίς το χωριό μου, δεν θα βρισκόμουν εδώ.
As I reflect on this success I've encountered with the Hasini effect, I keep coming back to the people that I was fortunate enough to work with. The undergraduate students who demonstrated superhuman powers through their hard work and dedication. The graduate students and the postdoctoral fellows, my fellow Avengers, who taught me new techniques and always made sure I stayed on track. The professors, my Yodas and my Obi-Wan Kenobis, who brought their expertise into making this work into what it is today. The support staff, the friends and family, people who lifted our spirits, and never let us give up on our ambitious endeavors. The best kind of sidekicks we could have asked for. It took a village to help me study metastasis. And believe me, without my village, I wouldn't be here.
Σήμερα, η ομάδα μας μεγάλωσε και χρησιμοποιούμε το φαινόμενο Χάσινι για να αναπτύξουμε συνδυαστικές θεραπείες που θα στοχεύσουν αποτελεσματικά ανάπτυξη όγκων και μεταστάσεις. Παρασκευάζουμε νέες αντικαρκινικές θεραπείες, που περιορίζουν την τοξικότητα και μειώνουν την αντίσταση στα φάρμακα. Αναπτύσσουμε πρωτοποριακά συστήματα που θα βοηθήσουν στην ανάπτυξη καλύτερων ανθρώπινων κλινικών δοκιμών. Με καταπλήσσει το γεγονός ότι όλο αυτό, η απίστευτη έρευνα που διεξάγω, το γεγονός ότι βρίσκομαι εδώ σήμερα και σας μιλώ, όλα προέκυψαν από αυτή τη μικροσκοπική ιδέα που είχα ενώ παρακολουθούσα ένα σεμινάριο όταν ήμουν μόνο 20 ετών.
Today, our team has grown, and we are using the Hasini effect to develop combination therapies that will effectively target tumor growth and metastases. We are engineering new anticancer therapeutics, to limit toxicity and to reduce drug resistance. And we are developing groundbreaking systems that will help for the development of better human clinical trials. It blows my mind to think that all this, the incredible work that I'm pursuing -- and the fact that I'm standing here, talking to you today -- all came from this tiny idea that I had when I was sitting at the back of a seminar when I was just 20 years old.
Αναγνωρίζω ότι αυτή τη στιγμή, βρίσκομαι σ' αυτό το απίστευτο ταξίδι που μου επιτρέπει να διεξάγω έρευνα με την οποία είμαι εξαιρετικά παθιασμένη, και είναι κάτι που τρέφει την περιέργειά μου σε καθημερινή βάση. Αλλά θα πρέπει να πω ότι το αγαπημένο μου σημείο σε όλο αυτό, εκτός, φυσικά, του ότι βρίσκομαι εδώ και σας μιλώ σήμερα, είναι ότι έχω την ευκαιρία να εργάζομαι με μια ποικιλόμορφη ομάδα ανθρώπων που κάνουν την εργασία μου ισχυρότερη, καλύτερη και πολύ πιο διασκεδαστική. Γι' αυτό, πρέπει να πω ότι η συνεργασία είναι η αγαπημένη μου υπεράνθρωπη δύναμη. Αυτό που λατρεύω σ' αυτή τη δύναμη είναι ότι δεν την έχω μόνο εγώ. Βρίσκεται μέσα σε όλους μας.
I recognize that right now, I am on this incredible journey that allows me to pursue work that I am extremely passionate about, and something that feeds my curiosity on a daily basis. But I have to say, my favorite part of all of this -- other than, of course, being here, talking to you, today -- is the fact that I get to work with a diverse group of people, who make my work stronger, better and just so much more fun. And because of this, I have to say that collaboration is my favorite superhuman power. And what I love about this power is that it's not unique to me. It's within all of us.
Η έρευνά μου δείχνει ότι ακόμη και τα καρκινικά κύτταρα μέσω της συνεργασίας εισβάλλουν στα σώματα και σκορπούν την οργή τους. Για τους ανθρώπους, είναι η υπερδύναμη που μας οδήγησε σε απίστευτες ανακαλύψεις στον ιατρικό και επιστημονικό χώρο. Είναι η υπερδύναμη που όλοι μπορούμε να επικαλεστούμε για να μας εμπνεύσει να δημιουργήσουμε κάτι μεγαλύτερο από εμάς, που θα μας βοηθήσει να κάνουμε τον κόσμο ένα καλύτερο μέρος. Η συνεργασία είναι η υπερδύναμη στην οποία στρέφομαι για να πολεμήσω τον καρκίνο. Είμαι σίγουρη ότι με τις σωστές συνεργασίες, θα νικήσουμε αυτή τη φοβερή ασθένεια.
My work shows that even cancer cells use collaboration to invade our bodies and spread their wrath. For us humans, it is a superpower that has produced incredible discoveries in the medical and scientific field. And it is the superpower that we can all turn to to inspire us to create something bigger than ourselves, that will help make the world a better place. Collaboration is the superpower that I turn to, to help me fight cancer. And I am confident that with the right collaborations, we will beat this terrible disease.
Σας ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)