Γεια σας. Είμαι ο Χασάν. Είμαι καλλιτέχνης. Και συνήθως όταν λέω στους ανθρώπους ότι είμαι καλλιτέχνης, με κοιτάνε απλώς και λένε, "Ζωγραφίζεις;" ή "Τι είδους υλικά χρησιμοποιείς στη δουλειά σου;" Το περισσότερο μέρος της δουλειάς μου αφορά κυρίως τη μεθοδολογία της εργασίας παρά με έναν συγκεκριμένο τομέα ή μια συγκεκριμένη τεχνική. Έτσι αυτό που πραγματικά με ενδιαφέρει είναι η δημιουργική επίλυση προβλημάτων. Κι είχα ένα προβληματάκι πριν μερικά χρόνια. Γι' αυτό αφήστε με να σας δείξω κάτι απ' αυτό.
Hi there. I'm Hasan. I'm an artist. And usually when I tell people I'm an artist, they just look at me and say, "Do you paint?" or "What kind of medium do you work in?" Well most of my work that I work with is really a little bit about methodologies of working rather than actually a specific discipline or a specific technique. So what I'm really interested in is creative problem solving. And I had a little bit of a problem a few years ago. So let me show you a little of that.
Λοιπόν ξεκίνησε εδώ. αυτό είναι το αεροδρόμιο του Ντιτρόϊτ στις 19 Ιουνίου το 2002. Επέστρεφα στις Η.Π.Α. από μια έκθεση στο εξωτερικό. Και καθώς επέστρεφα, με σταμάτησε το FBI, ένας πράκτορας του FBI, και με πήγε σ' ένα μικρό δωμάτιο και άρχισε να με ρωτάει σχεδόν για τα πάντα, όπως: 'Πού ήσουνα;Τι έκανες;Με ποιον μίλησες; Γιατί πήγες εκεί; Ποιος πληρώνει για τα ταξίδια σου;" -- και όλες αυτές τις λεπτομέρειες. Και μετά κυριολεκτικά απ' το πουθενά, ο τύπος με ρωτάει, "Που ήσουνα στις 12 Σεπτεμβρίου;" Και όταν ρωτάνε τους περισσότερους από μας, "Που ήσουν στις 12 Σεπτεμβρίου;" ή οποιαδήποτε άλλη ημερομηνία λέμε, "Δεν θυμάμαι ακριβώς, αλλά μπορώ να το κοιτάξω."
So it started over here. And this is the Detroit airport in June 19th of 2002. I was flying back to the U.S. from an exhibition overseas. And as I was coming back, well I was taken by the FBI, met by an FBI agent, and went into a little room and he asked me all sorts of questions -- "Where were you? What were you doing? Who were you talking with? Why were you there? Who pays for your trips?" -- all these little details. And then literally just out of nowhere, the guy asks me, "Where were you September 12th?" And when most of us get asked, "Where were you September 12th?" or any date for that fact, it's like, "I don't exactly remember, but I can look it up for you."
Έτσι έβγαλα το μικρό μου PDA, και τους είπα, "Εντάξει, ας δούμε τα ραντεβού μου για την 12η Σεπτεμβρίου." Την 12η Σεπτεμβρίου -- από τις 10.00 π.μ. μέχρι 10.30 π.μ., πλήρωσα το ενοίκιο για την αποθήκη μου. Από τις 10.00 π.μ. μέχρι τις 12.00 μ.μ., συναντήθηκα με την Τζούντιθ, η οποία τότε ήταν μία από τους τελειόφοιτους φοιτητές μου τότε. Από τις 12.00 μ.μ. μέχρι τις 3.00 μ.μ., είχα εισαγωγικό μάθημα 3.00 μ.μ μέχρι 6.00 μ.μ., είχα μάθημα στους προχωρημένους "Πού ήσουνα την 11η; Πού ήσουνα την 10η;" Πού ήσουνα την 29η; την 30η;" Πού ήσουνα την 5η Οκτωβρίου;" Διαβάσαμε περίπου έξι μήνες του ημερολογίου. Και δεν νομίζω να περίμενε να έχω τόσο λεπτομερείς καταγραφές των κινήσεών μου. Αλλά ευτυχώς είχα, γιατί δεν μου πάει καθόλου το ασπρόμαυρο ριγέ.
So I pulled out my little PDA, and I said, "Okay, let's look up my appointments for September 12th." I had September 12th -- from 10:00 a.m. to 10:30 a.m., I paid my storage bill. From 10:30 a.m. to 12:00 p.m., I met with Judith who was one of my graduate students at the time. From 12:00 p.m. to 3:00 p.m., I taught my intro class, 3:00 p.m. to 6:00 p.m., I taught my advanced class. "Where were you the 11th?" "Where were you the 10th?" "Where were you the 29th? the 30th?" "Where were you October 5th?" We read about six months of my calendar. And I don't think he was expecting me to have such detailed records of what I did. But good thing I did, because I don't look good in orange.
(Γέλιο)
(Laughter)
Συνεχίζει λοιπόν και με ρωτάει- (Χειροκρότημα) "Και σ' αυτόν τον αποθηκευτικό χώρο για το οποίο πλήρωνες νοίκι, τι είχες μέσα;" Αυτό ήταν στην Τάμπα, της Φλόριντα, έτσι του είπα, "Χειμερινά ρούχα που δεν χρησιμοποιώ στη Φλόριντα. Έπιπλα που δεν χωράνε στο μικρό μου διαμέρισμα. Απλά ξεχώριζα τη σαβούρα απ' τις δημόσιες αγορές γιατί μ' αρέσει να μαζεύω πράγματα." Και με κοιτάει πραγματικά μπερδεμένος και λέει, "Δεν έχεις εκρηκτικά;" (Γέλιο) Κι εγώ του λέω, "Όχι, όχι. Είμαι σίγουρος ότι δεν έχω εκρηκτικά. Αλλά αν υπήρχαν, νομίζω ότι θα το θυμόμουνα." Κι ακόμα είναι λιγάκι μπερδεμένος, αλλά νομίζω ότι οποιοσδήποτε μου μιλάει για λίγη ώρα καταλαβαίνει ότι δεν είμαι τρομοκράτης. Κι έτσι καθόμασταν εκεί, και τελικά μετά από περίπου μια, μιάμιση ώρα που επαναλαμβάναμε συνέχεια τα ίδια λέει, "Έχω αρκετές πληροφορίες τώρα. Θα το περάσω στο Τμήμα της Τάμπα. Αυτοί το ξεκίνησαν. Αυτοί θα το συνεχίσουν, και θα το τακτοποιήσουμε." Κι εγώ είπα, "Τέλεια"
So he asked me -- (Applause) "So this storage unit that you paid the rent on, what did you have in it?" This was in Tampa, Florida, so I was like, "Winter clothes that I have no use for in Florida. Furniture that I can't fit in my ratty apartment. Just assorted garage sale junk, because I'm a pack rat." And he looks at me really confused and says, "No explosives?" (Laughter) I was like, "No, no. I'm pretty certain there were no explosives. And if there were, I would have remembered that one." And he's still a little confused, but I think that anyone who talks to me for more than a couple of minutes realizes I'm not exactly a terrorist threat. And so we're sitting there, and eventually after about an hour, hour and a half of just going back and forth, he says, "Okay, I have enough information here. I'm going to pass this onto the Tampa office. They're the ones who initiated this. They'll follow up with you, and we'll take care of it." I was like, "Great."
Έτσι πήγα σπίτι και το τηλέφωνο χτυπάει, κι ένας άνδρας μου συστήθηκε. Όπως βλεπετε αυτά είναι τα γραφεία του FBI στην Τάμπα όπου πέρασα έξι μήνες της ζωής μου -- μέσα κι έξω, όχι έξι μήνες συνεχόμενους. Με την ευκαιρία, ξέρατε εσείς ότι στις Η.Π.Α., δεν μπορεί κάποιος να φωτογραφήσει ομοσπονδιακά κτίρια, αλλά μπορεί η Google να το κάνει για σας. Έτσι λοιπόν ευχαριστούμε τους τύπους στην Google. (Χειροκρότημα) Έτσι πέρασα πολύ χρόνο σ' αυτό το κτίριο. Ερωτήσεις όπως: "Ήσουν ποτέ μάρτυρας ή συμμέτοχος σε οποιαδήποτε πράξη η οποία μπορεί να ήταν καταστροφική για τις Η.Π.Α. ή οποιαδήποτε άλλη χώρα;" Και πρέπει να σκεφτείτε σε ποια νοητική κατάσταση βρίσκεται κάποιος όταν το περνά αυτό. Βασικά βρίσκεσαι πρόσωπο με πρόσωπο με κάποιον που στην ουσία αποφασίζει για τη ζωή ή τον θάνατο σου. Ή ερωτήσεις όπως -- βασικά, κατά τη διάρκεια του ανιχνευτή ψεύδους, κι κάπως έτσι τελείωσε αυτό μετά από εννιά συνεχόμενες φορές --
So I got home and the phone rings, and a man introduced himself. Basically this is the FBI offices in Tampa where I spent six months of my life -- back and forth, not six months continuously. By the way, you folks know that in the United States, you can't take photographs of federal buildings, but Google can do it for you. So to the folks from Google, thank you. (Applause) So I spent a lot of time in this building. Questions like: "Have you ever witnessed or participated in any act that may be detrimental to the United States or a foreign nation?" And you also have to consider the state of mind you're in when you're doing this. You're basically face-to-face with someone that essentially decides life or death. Or questions such as -- actually, during the polygraph, which was how it finally ended after nine consecutive of them --
μια ερώτηση του ανιχνευτή ήταν ... λοιπόν η πρώτη ήταν, "Το όνομα σου είναι Χασάν;" "Ναι." "Βρίσκεσαι στη Φλόριντα;" "Ναι." "Σήμερα είναι Πέμπτη;" "Ναι." Γιατί οι ερωτήσεις είναι μ' ένα ναι ή ένα όχι. Μέτα, βέβαια, η επόμενη ερώτηση είναι: Ανήκεις σε κάποια οργάνωση που θέλει να βλάψει τις Η.Π.Α.;" Δουλεύω σε πανεπιστήμιο. (Γέλιο) Και τους λέω, "Μήπως θα θέλατε να το ρωτήσετε αυτό σε κάποιους συναδέλφους μου." Αλλά μετά μου λένε, "Εντάξει, πέρα απ' αυτά που συζητήσαμε, ανήκεις σε κάποια οργάνωση που θέλει να βλάψει τις Η.Π.Α.;" Κι εγώ είπα, "Όχι."
one of the polygraph questions was ... well the first one was, "Is your name Hasan?" "Yes." "Are we in Florida?" "Yes." "Is today Tuesday?" "Yes." Because you have to base it on a yes or no. Then, of course, the next question is: "Do you belong to any groups that wish to harm the United States?" I work at a university. (Laughter) So I was like, "Maybe you want to ask some of my colleagues that directly." But they said, "Okay, aside from what we had discussed, do you belong to any groups that wish to harm the United States?" I was like, "No."
Έτσι μετά από έξι μήνες και εννιά τεστ στον ανιχνευτή ψεύδους, μου λένε, "Όλα είναι εντάξει.' Και τους λέω, "Το ξέρω. Αυτό προσπαθώ να σας πω απ' την αρχή. Φυσικά όλα είναι εντάξει." Και με κοιτάνε πραγματικά περίεργα. Και τους λέω, "Ρε παιδιά, ταξιδεύω πολύ." Αυτά με το FBI. Και τους λέω "Αυτό που χρειαζόμαστε είναι η Αλάσκα κι όχι το τελευταίο σημείωμα, και πάμε πάλι απ' την αρχή." Και υπήρχε πραγματικό ενδιαφέρον. Και μου λέει "Ξέρεις, αν ποτέ έχεις πρόβλημα, τηλεφώνησε μας -- θα το τακτοποιήσουμε εμείς."
So at the end of six months of this and nine consecutive polygraphs, they said, "Hey, everything's fine." I was like, "I know. That's what I've been trying to tell you guys all along. I know everything's fine." So they're looking at me really odd. And it's like, "Guys, I travel a lot." This is with the FBI. And I was like, "All we need is Alaska not to get the last memo, and here we go all over again." And there was a sincere concern there. And he was like, "You know, if you get into trouble, give us a call -- we'll take care of it."
Κι έτσι από τότε, πριν πάω οπουδήποτε, έπαιρνα τηλέφωνο το FBI. Και τους έλεγα, "Παιδιά, πηγαίνω εκεί. Αυτή είναι η πτήση μου. Βορειοδυτική πτήση επτά για Σιάτλ στις 12 Μαρτίου" ή κάτι τέτοιο. Μετά από δυο βδομάδες, τηλεφωνούσα πάλι, να τους ενημερώσω. Δεν ήταν ότι έπρεπε να το κάνω, αλλά το επέλεξα. Ήθελα απλώς να τους πω, "Γεια σας παιδιά. Δεν θέλω να φανεί ότι κάνω τίποτα ξαφνικές κινήσεις." (Γέλιο) 'δεν θέλω να νομίζετε ότι πάω να το σκάσω." Απλά ήθελα να το ξέρετε. Μη στενοχωριέστε" Κι έτσι συνέχισα να το κάνω αυτό ξανά και ξανά. Και μετά τα τηλέφωνα έγινα e-mail, και τα e-mail, γινόντουσαν όλο και μεγαλύτερα... με φωτογραφίες, με ταξιδιωτικές συμβουλές. Μετά έκανα κι ιστοσελίδες. Και μετά έφτιαξα αυτό εδώ. Ας πάμε λίγο πίσω εδωπέρα.
So ever since then, before I would go anywhere, I would call the FBI. I would tell them, "Hey guys, this is where I'm going. This is my flight. Northwest flight seven coming into Seattle on March 12th" or whatever. A couple weeks later, I'd call again, let them know. It wasn't that I had to, but I chose to. Just wanted to say, "Hey guys. Don't want to make it look like I'm making any sudden moves." (Laughter) "I don't want you guys to think that I'm about to flee. Just letting you know. Heads up." And so I just kept doing this over and over and over. And then the phone calls turned into emails, and the emails got longer and longer and longer ... with pictures, with travel tips. Then I'd make websites. And then I built this over here. Let me go back to it over here.
Έτσι, σχεδίασα αυτό το 2003. Αυτό εδώ βρίσκει τα ίχνη μου μια δεδομένη στιγμή. Έκανα κάποιους κωδικούς για το κινητό μου τηλέφωνο. Βασικά, αυτό που αποφάσισα είναι εντάξει παιδιά, θέλετε να με παρακολουθείτε, ωραία. Αλλά θα παρακολουθώ τον εαυτό μου. Μια χαρά. Δεν χρειάζεται να ξοδέψετε ούτε ενέργεια, ούτε χρήματα. Και θα σας βοηθήσω. Έτσι λοιπόν στην διαδικασία, άρχισα να σκέφτομαι, τι άλλο μπορεί να θέλουν να μάθουν για μένα; Μάλλον θα έχουν όλες τις καταγραφές για τα ταξίδια μου, κι έτσι αποφάσισα να βάλω όλα μου τα ταξίδια από τότε που γεννήθηκα στο ίντερνετ. Έτσι μπορείτε να δείτε, Delta 1252 πηγαίνοντας από την πόλη του Κάνσας στην Ατλάντα. Και μετά μπορείτε να δείτε κάποια από τα γεύματα που με τάισαν στα αεροπλάνα. Αυτό ήταν στην πτήση Delta 719 πηγαίνοντας από το αεροδρόμιο JFK στο Σαν Φρανσίσκο. Το βλέπετε αυτό; Δεν μ' αφήνουν ν' ανέβω σε αεροπλάνο μ' αυτό, αλλά μου το δίνουν πάνω στο αεροπλάνο. (Γέλιο) Αυτά τα αεροδρόμια που συχνάζω, γιατί μ' αρέσουν τα αεροδρόμια. Αυτό είναι το αεροδρόμιο Κένεντι την Πέμπτη, 19 Μαΐου. Αυτό είναι στη Βαρσοβία. Σιγκαπούρη. Όπως βλέπετε, είναι κάπως άδεια.
So I actually designed this back in 2003. So this kind of tracks me at any given moment. I wrote some code for my mobile phone. Basically, what I decided is okay guys, you want to watch me, that's cool. But I'll watch myself. It's okay. You don't have to waste your energy or your resources. And I'll help you out. So in the process, I start thinking, well what else might they know about me? Well they probably have all my flight records, so I decided to put all my flight records from birth online. So you can see, Delta 1252 going from Kansas City to Atlanta. And then you see, these are some of the meals that I've been fed on the planes. This was on Delta 719 going from JFK to San Francisco. See that? They won't let me on a plane with that, but they'll give it to me on the plane. (Laughter) These are the airports that I hang out in, because I like airports. That's Kennedy airport, May 19th, Tuesday. This is in Warsaw. Singapore. You can see, they're kind of empty.
Αυτές οι φωτογραφίες πάρθηκαν ανώνυμα σε βαθμό που θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε. Αλλά αν συνδυάσει κανείς αυτά με άλλα δεδομένα, τότε στην πραγματικότητα παίρνει το ρόλο του πράκτορα του FBI που τα συνδέει όλα μεταξύ τους. Και όταν βρίσκεσαι σε μια κατάσταση όπου θα πρέπει να δικαιολογήσεις κάθε στιγμή της ύπαρξης σου, μπαίνεις στη διαδικασία να αντιδράς με πολύ διαφορετικό τρόπο. Τη στιγμή που αυτό συνέβαινε, το τελευταίο πράγμα στο μυαλό μου ήταν "art project." Σίγουρα δε σκεφτόμουν ότι βρήκα καινούργια δουλειά. Αλλά αφού το πέρασα αυτό, αφού κατάλαβα, τότε σκέφτηκα τι έγινε τώρα; Αφού ένωσα αυτά μεταξύ τους, αυτό κι εκείνο, με τρόπο τέτοιο ώστε να καταλάβω τι μου συνέβει τελικά εξελίχθηκε σ' αυτό, και έφτασε να γίνει αυτό το project.
These images are shot really anonymously to the point where it could be anyone. But if you can cross-reference this with the other data, then you're basically replaying the roll of the FBI agent and putting it all together. And when you're in a situation where you have to justify every moment of your existence, you're put in the situation where you react in a very different manner. At the time that this was going on, the last thing on my mind was "art project." I was certainly not thinking, hey, I got new work here. But after going through this, after realizing, well what just happened? And after piecing together this, this and this, this way of actually trying to figure out what happened for myself eventually evolved into this, and it actually became this project.
Έτσι αυτά είναι τα μαγαζιά που ψωνίζω -- κάποια απ' αυτά -- γιατί πρέπει να ξέρουν. Εδώ είμαι εγώ που αγοράζω μακαρόνια με γεύση πάπιας στο Ranch 99 στην Daly City την Κυριακή, 15 Νοεμβρίου. Στο σούπερ-μάρκετ Coreana αγοράζω ψητά λαχανικά γιατί μου αρέσουν. Και αγόρασα και καβούρια, κάπου εδώ, και λίγα αντεράκια στο Safeway του Emoryville. Και απορρυπαντικά επίσης στο δυτικό Όακλαντ -- Ανατολικό Όακλαντ, συγγνώμη. Και μετά οι μέδουσες τουρσί στο σούπερ-μάρκετ στην οδό 18 του Χονγκ Κονγκ. Τώρα εάν πάτε στις τραπεζικές μου συναλλαγές, θα σας δείξει κάτι απ' αυτές, έτσι ώστε να ξέρετε ότι στις 9 Μαΐου, που έβαλα 14.79 δολάρια βενζίνη από το Safeway Vallejo.
So these are the stores that I shop in -- some of them -- because they need to know. This is me buying some duck flavored paste at the Ranch 99 in Daly City on Sunday, November 15th. At Coreana Supermarket buying my kimchi because I like kimchi. And I bought some crabs too right around there, and some chitlins at the Safeway in Emoryville. And laundry too. Laundry detergent at West Oakland -- East Oakland, sorry. And then my pickled jellyfish at the Hong Kong Supermarket on Route 18 in East Brunswick. Now if you go to my bank records, it'll actually show something from there, so you know that, on May 9th, that I bought $14.79 in fuel from Safeway Vallejo.
Έτσι δεν είναι ότι δίνω τις πληροφορίες αυτές διάσπαρτες, αλλά τώρα υπάρχει και τρίτο πρόσωπο, ένα ανεξάρτητο τρίτο πρόσωπο, η τράπεζα μου, η οποία βεβαιώνει ότι, ναι πράγματι, ήμουν σ' εκείνο το σημείο τότε. Έτσι υπάρχουν σημεία, κι αυτά τα σημεία συνδυάζονται. Και υπάρχει και μια επιβεβαίωση. Μερικές φορές είναι κάποιες πολύ μικρές αγορές. Έτσι, έχω 34 σεντς ως κόστος μεταφοράς χρημάτων. Όλα αυτά βγαίνουν κατευθείαν από τους τραπεζικούς μου λογαριασμούς, και όλα βγαίνουν αμέσως.
So not only that I'm giving this information here and there, but now there's a third party, an independent third party, my bank, that's verifying that, yes indeed, I was there at this time. So there's points, and these points are actually being cross-referenced. And there's a verification taking place. Sometimes they're really small purchases. So 34 cents foreign transaction fee. All of these are extracted directly from my bank accounts, and everything pops up right away.
Κάποιες φορές υπάρχουν πολλές πληροφορίες. Εδώ ακριβώς είναι το παλιό μου διαμέρισμα στο Σαν Φρανσίσκο. Και μετά κάποιες φορές βγαίνει αυτό. Κάποιες φορές απλά βγαίνει αυτό, ένας άδειος διάδρομος στο Σολτ Λέικ, στις 22 Ιανουαρίου. Και μπορώ να σας πω ακριβώς με ποιον ήμουν, που ήμουν, γιατί αυτό έπρεπε να κάνω με το FBI. Έπρεπε να τους πω κάθε μικρή λεπτομέρεια για τα πάντα. Πέρασα πολύ χρόνο στο δρόμο. Εδώ είναι ένα πάρκινγκ στο Elko της Νεβάδα από τον δρόμο 80 στις 8.01 π.μ. την 19η Αυγούστου. Πέρασα πολύ χρόνο και σε βενζινάδικα -- σε άδειους σιδηροδρομικούς σταθμούς. Έτσι υπάρχουν πολλές βάσεις δεδομένων. Και υπάρχουν χιλιάδες και χιλιάδες εικόνες. Στην πραγματικότητα υπάρχουν 46.000 εικόνες αυτή τη στιγμή στην ιστοσελίδα μου, και το FBI τις έχει δει όλες -- τουλάχιστον πιστεύω ότι τις έχουν δει όλες. Και κάποιες φορές δεν υπάρχουν και πολλές πληροφορίες, και υπάρχει απλώς αυτό το άδειο κρεβάτι. Και κάποιες φορές υπάρχουν πολλές πληροφορίες χωρίς εικόνα. Έτσι έχουμε κάτι σαν αυτό. Αυτό, με την ευκαιρία, είναι το αγαπημένο μου εστιατόριο στην Καλιφόρνια -- Βιετναμέζικα σάντουιτς.
Sometimes there's a lot of information. This is exactly where my old apartment in San Francisco was. And then sometimes you get this. Sometimes you just get this, just an empty hallway in Salt Lake City, January 22nd. And I can tell you exactly who I was with, where I was, because this is what I had to do with the FBI. I had to tell them every little detail of everything. I spend a lot of time on the road. This is a parking lot in Elko, Nevada off of Route 80 at 8:01 p.m. on August 19th. I spend a lot of time in gas stations too -- empty train stations. So there's multiple databases. And there's thousands and thousands and thousands of images. There's actually 46,000 images right now on my site, and the FBI has seen all of them -- at least I trust they've seen all of them. And then sometimes you don't get much information at all, you just get this empty bed. And sometimes you get a lot of text information and no visual information. So you get something like this. This, by the way, is the location of my favorite sandwich shop in California -- Vietnamese sandwich.
Έτσι, υπάρχουν διαφορετικές κατηγορίες από γεύματα που έφαγα έξω άδειους σταθμούς, άδεια βενζινάδικα. Υπάρχουν και κάποια γεύματα που μαγείρεψα στο σπίτι. και πως ξέρει κανείς ότι αυτά είναι στο σπίτι; Το ίδιο πιάτο εμφανίζεται ξανά και ξανά. Έτσι πάλι, πρέπει να κάνει κανείς το ντεντέκτιβ. Έτσι, κάποιες φορές οι βάσεις γίνονται τόσο συγκεκριμένες. Αυτά είναι όλα τάκος που έφαγα στο Μεξικό κοντά σ' έναν σιδηροδρομικό σταθμό την 5η προς την 6η Ιουλίου. Στις 11.39 μ.μ. ήταν αυτό. Στη 1.56 π.μ. ήταν αυτό. Στις 4.59 π.μ. ήταν αυτό. Κι έτσι σφράγιζα κάθε στιγμή της ζωής μου Κάθε λίγο έπαιρνα φωτογραφίες.
So there's different categorizations of meals eaten outside empty train stations, empty gas stations. These are some of the meals that I've been cooking at home. So how do you know these are meals eaten at home? Well the same plate shows up a whole bunch of times. So again, you have to do some detective work here. So sometimes the databases get so specific. These are all tacos eaten in Mexico City near a train station on July fifth to July sixth. At 11:39 a.m. was this one. At 1:56 p.m. was this one. At 4:59 p.m. was this one. So I time-stamp my life every few moments. Every few moments I shoot the image.
Τώρα τα κάνω όλα στο iPhone μου, και όλα πηγαίνουν κατευθείαν στο server μου, και αυτό κάνει όλη τη δουλειά και τα κατηγοριοποιεί και τα βάζει όλα μαζί. Θέλουν να ξέρουν που κάνω τη δουλειά μου, γιατί θέλουν να μάθουν για τη δουλειά μου. Έτσι, στις 4 Δεκεμβρίου, πήγα εδώ. Και την Παρασκευή, στις 14 Ιουνίου το 2009 -- αυτό βασικά ήταν περίπου 2 η ώρα το μεσημέρι στο Skowhegan, του Μέιν -- αυτό εδώ ήταν το διαμέρισμα μου. Έτσι, αυτό που βασικά βλέπετε εδώ είναι μικρά κομμάτια και όλες αυτές τις πληροφορίες.
Now it's all done on my iPhone, and it all goes straight up to my server, and my server does all the backend work and categorizes things and puts everything together. They need to know where I'm doing my business, because they want to know about my business. So on December 4th, I went here. And on Sunday, June 14th at 2009 -- this was actually about two o'clock in the afternoon in Skowhegan, Maine -- this was my apartment there. So what you're basically seeing here is all bits and pieces and all this information.
Αν πάτε στην ιστοσελίδα μου, υπάρχει άπειρα πραγματα. Και πραγματικά δεν είναι το πιο φιλικό περιβάλλον για τον χρήστη. Στην πραγματικότητα είναι εχθρικό προς τον χρήστη. Κι ένας από τους λόγους, που είναι εχθρικό προς τον χρήστη, είναι ότι όλα είναι εκεί, αλλά πρέπει να αφιερώσει κανείς χρόνο. Έτσι βάζοντας όλες τις πληροφορίες εκεί, αυτό που προσπαθώ βασικά να πω είναι ότι λέω τα πάντα. Αλλά μέσα σ' αυτόν το μπαράζ πληροφοριών που βγάζω στην πραγματικότητα ζω μια υπερβολικά ανώνυμη και προσωπική ζωή. Και στην πραγματικότητα ξέρετε πάρα πολύ λίγα για μένα. Κι έτσι ακριβώς οδηγήθηκα στο συμπέρασμα ότι ο τρόπος που προστατεύει κανείς την ιδιωτικότητά του ειδικά σε μια εποχή όπου όλα κατηγοριοποιούνται και όλα αρχειοθετούνται και όλα καταγράφονται, δεν υπάρχει κανένας λόγος να διαγράφουμε πληροφορίες πια.
If you go to my site, there's tons of things. And really, it's not the most user-friendly interface. It's actually quite user-unfriendly. And one of the reasons, also being part of the user-unfriendliness, is that everything is there, but you have to really work through it. So by me putting all this information out there, what I'm basically telling you is I'm telling you everything. But in this barrage of noise that I'm putting out, I actually live an incredibly anonymous and private life. And you know very little about me actually. And really so I've come to the conclusion that the way you protect your privacy, particularly in an era where everything is cataloged and everything is archived and everything is recorded, there's no need to delete information anymore.
Άρα τι κάνουμε όταν όλα είναι εκεί έξω; Λοιπόν πρέπει να πάρουμε τον έλεγχο τους. Και αν σας δώσω αυτή την πληροφορία άμεσα, είναι μια διαφορετικού τύπου ταυτότητα απ' ότι εάν προσπαθούσατε να περάσετε και να πάρετε μικρά κομμάτια πληροφοριών. Κάτι άλλο ενδιαφέρον που συμβαίνει εδώ είναι το γεγονός ότι οι υπηρεσίες πληροφοριών -- και δεν έχει σημασία ποιες είναι -- όλες λειτουργούν ως μια βιομηχανία όπου το προϊόν είναι η πληροφορία, ή η περιορισμένη πρόσβαση σ' αυτήν. Και ο λόγος που η πληροφορία τους έχει την όποια αξία είναι επειδή κανείς άλλος δεν έχει πρόσβαση σ' αυτή. Και με μένα να βγάζω έξω τον μεσάζοντα και να σας τη δίνω απευθείας σε σας, η πληροφορία που έχει το FBI δεν έχει καμιά αξία, και άρα υποτιμώ νόμισμά τους. Και καταλαβαίνω ότι, σε ατομικό επίπεδο, είναι καθαρά συμβολικό. Αλλά αν 300 εκατομμύρια ανθρώπων στις Η.Π.Α. άρχιζαν να το κάνουν, θα έπρεπε να σχεδιάσουμε ξανά ολόκληρο το σύστημα πληροφοριών από τη βάση του. Επειδή θα έπαυε να δουλεύει αν όλοι μοιράζονταν τα πάντα. Και είμαστε κοντά σ' αυτό.
So what do you do when everything is out there? Well you have to take control over it. And if I give you this information directly, it's a very different type of identity than if you were to try to go through and try to get bits and pieces. The other thing that's also interesting that's going on here is the fact that intelligence agencies -- and it doesn't matter who they are -- they all operate in an industry where their commodity is information, or restricted access to information. And the reason their information has any value is, well, because no one else has access to it. And by me cutting out the middle man and giving it straight to you, the information that the FBI has has no value, so thus devaluing their currency. And I understand that, on an individual level, it's purely symbolic. But if 300 million people in the U.S. started doing this, we would have to redesign the entire intelligence system from the ground up. Because it just wouldn't work if everybody was sharing everything. And we're getting to that.
Όταν ξεκίνησα αυτό το project, ο κόσμος με κοιτούσε κι έλεγε, "Γιατί να θέλεις να πεις σε όλους τι κάνεις και που είσαι; Γιατί βγάζεις αυτές τις φωτογραφίες;" Αυτή ήταν η εποχή πριν οι άνθρωποι χρησιμοποιήσουν το twitter και 750 εκατομμύρια ανθρώπων βγάλουν μηνύματα στους τοίχους τους ή κάνουν poke. Έτσι κατά ένα τρόπο, χαίρομαι που είμαι τελείως απαρχαιωμένος. Συνεχίζω αυτό το project, αλλά είναι απαρχαιωμένο, γιατί όλοι το κάνετε. Αυτό είναι κάτι που όλοι κάνουμε σε καθημερινή βάση, είτε το ξέρουμε είτε όχι. Έτσι, δημιουργούμε τα δικά μας αρχεία και τα λοιπά.
When I first started this project, people were looking at me and saying, "Why would you want to tell everybody what you're doing, where you're at? Why are you posting these photos?" This was an age before people were Tweeting everywhere and 750 million people were posting status messages or poking people. So in a way, I'm glad that I'm completely obsolete. I'm still doing this project, but it is obsolete, because you're all doing it. This is something that we all are doing on a daily basis, whether we're aware of it or not. So we're creating our own archives and so on.
Και ξέρετε, κάποιοι από τους φίλους μου πάντα έλεγαν, "Ε, είσαι απλώς παρανοϊκός. Γιατί το κάνεις αυτό; Γιατί πραγματικά κανένας δεν παρακολουθεί. Κανένας δεν πρόκειται να σε ενοχλήσει." Έτσι, ένα από τα πράγματα που κάνω είναι να βλέπω εξονυχιστικά τα αρχεία του server μου. Γιατί είναι για την επιτήρηση. Παρακολουθώ ποιος με παρακολουθεί. Κι έτσι επινόησα αυτά. Αυτά λοιπόν είναι μερικά δείγματα καταγραφής. Κι έτσι μικρά κομμάτια πληροφοριών, και μπορεί κανείς να δει κάποια απ' αυτά εδώ. Και ξεκαθάρισα λίγο τη λίστα για να μπορείτε να δείτε. Έτσι βλέπετε ότι η Ασφάλεια Εσωτερικού μπαίνει συχνά -- Τμήμα Ασφάλειας Εσωτερικού. Βλέπετε ότι η Εθνική Υπηρεσία Ασφαλείας μπαίνει συχνά. Κι έχω μετακομίσει κιόλας πολύ κοντά τους. Μένω λίγο πιο κάτω απ' αυτούς τώρα. Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών. Ανώτερο Γραφείο Προέδρου. Δεν ξέρω γιατί ακριβώς μπαίνουν αλλά μπαίνουν. Νομίζω ότι τους αρέσει κάπως να βλέπουν τέχνη. Και χαίρομαι πολύ που έχουμε προστάτες των τεχνών σ' αυτούς τους τομείς.
And you know, some of my friends have always said, "Hey, you're just paranoid. Why are you doing this? Because no one's really watching. No one's really going to bother you." So one of the things that I do is I actually look through my server logs very carefully. Because it's about surveillance. I'm watching who's watching me. And I came up with these. So these are some of my sample logs. And just little bits and pieces, and you can see some of the things there. And I cleaned up the list a little bit so you can see. So you can see that the Homeland Security likes to come by -- Department of Homeland Security. You can see the National Security Agency likes to come by. I actually moved very close to them. I live right down the street from them now. Central Intelligence Agency. Executive Office of the President. Not really sure why they show up, but they do. I think they kind of like to look at art. And I'm glad that we have patrons of the arts in these fields.
Έτσι σας ευχαριστώ πάρα πολύ. Το εκτιμώ.
So thank you very much. I appreciate it.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Μπρούνο Γκιουσιάνι: Χασάν, από περιέργεια. Είπες ότι, "Τώρα όλα ανεβαίνουν απευθείας από το iPhone μου, " αλλά στην πραγματικότητα παίρνεις τις φωτογραφίες και βάζεις τις πληροφορίες. Άρα πόσες ώρες την ημέρα παίρνει αυτό;
Bruno Giussani: Hasan, just curious. You said, "Now everything automatically goes from my iPhone," but actually you do take the pictures and put on information. So how many hours of the day does that take?
ΑΥΤΟΣ: Σχεδόν καμιά. Δεν έχει καμιά διαφορά απ' το να στέλνεις μήνυμα. Δεν είναι διαφορετικό απ' το να βλέπεις ένα email. Είναι ένα από εκείνα τα πράγματα, ήμασταν μια χαρά πριν χρειαστεί να κάνουμε κάποιο απ' αυτά. Έτσι έγινε απλώς μια ακόμα μέρα. Εννοώ, όταν ενημερώνουμε ένα μήνυμα κατάστασης στον "τοίχο" μας δεν σκεφτόμαστε πραγματικά πόσο μας παίρνει αυτό. Άρα είναι μόνο θέμα τηλεφώνου με κανένα δυο κλικ, το στέλνει, κι έχει γίνει. Και όλα είναι αυτοματοποιημένα και στην άλλη μεριά.
HE: Almost none. It's no different than sending a text. It's no different than checking an email. It's one of those things, we got by just fine before we had to do any of those. So it's just become another day. I mean, when we update a status message, we don't really think about how long that's going to take. So it's really just a matter of my phone clicking a couple of clicks, send, and then it's done. And everything's automated at the other end.
Μ.Γ.: Και τι γίνεται όταν είσαι κάπου που δεν έχεις σήμα, στο FBI τρελαίνονται;
BG: On the day you are in a place where there is no coverage, the FBI gets crazy?
ΑΥΤΟΣ: Λοιπόν πηγαίνουν στο τελευταίο σημείο που βρισκόμουν. Και μένουν σ' εκείνο το τελευταίο σημείο. Έτσι εάν είμαι σε μια 12ωρη πτήση, θα δείτε το τελευταίο αεροδρόμιο απ' το οποίο αναχώρησα.
HE: Well it goes to the last point that I was at. So it holds onto the very last point. So if I'm on a 12-hour flight, you'll see the last airport that I departed from.
Μ.Γ.: Σ' ευχαριστώ πολύ, Χασάν. (ΑΥΤΟΣ: Σ' ευχαριστώ.)
BG: Hasan, thank you very much. (HE: Thank you.)
(Χειροκρότημα)
(Applause)