Πώς θα σας φαινόταν να ήσασταν καλύτεροι απ' ότι είστε; Υποθέστε ότι έλεγα ότι, με λίγες μόνο αλλαγές στα γονίδιά σας, θα μπορούσατε να έχετε καλύτερη μνήμη -- ακριβέστερη, πιστότερη και γρηγορότερη. Ή ίσως θα θέλατε να είστε υγιέστεροι, δυνατότεροι, με περισσότερη αντοχή. Θα θέλατε να είστε πιο ελκυστικοί και με περισσότερη αυτοπεποίθηση; Τι θα λέγατε για περισσότερα χρόνια ζωής με καλή υγεία; Ή ίσως είστε ένας από εκείνους που πάντα επιζητούσαν περισσότερη δημιουργικότητα. Τι θα σας άρεσε περισσότερο; Τι θα σας άρεσε, αν μπορούσατε να έχετε μόνο ένα; (Μέλος του κοινού: Δημιουργικότητα.) Δημιουργικότητα. Πόσοι θα διάλεγαν τη δημιουργικότητα; Σηκώστε τα χέρια σας. Για να δω. Λίγοι. Πιθανώς περίπου τόσοι όσοι δημιουργικοί άνθρωποι βρίσκονται εδώ. Αυτό είναι πολύ καλό. Πόσοι θα προτιμούσαν τη μνήμη; Αρκετά περισσότεροι. Τι θα λέγατε για τη φυσική κατάσταση; Λίγο λιγότεροι. Τι θα λέγατε για τη μακροζωία; Α, η πλειοψηφία. Αυτό με κάνει να αισθάνομαι πολύ καλά ως γιατρός. Αν μπορούσατε να έχετε οποιοδήποτε από αυτά, ο κόσμος θα ήταν πολύ διαφορετικός. Είναι απλά μόνο στην φαντασία μας; Ή, είναι ίσως πιθανό;
How would you like to be better than you are? Suppose I said that, with just a few changes in your genes, you could get a better memory -- more precise, more accurate and quicker. Or maybe you'd like to be more fit, stronger, with more stamina. Would you like to be more attractive and self-confident? How about living longer with good health? Or perhaps you're one of those who's always yearned for more creativity. Which one would you like the most? Which would you like, if you could have just one? (Audience Member: Creativity.) Creativity. How many people would choose creativity? Raise your hands. Let me see. A few. Probably about as many as there are creative people here. (Laughter) That's very good. How many would opt for memory? Quite a few more. How about fitness? A few less. What about longevity? Ah, the majority. That makes me feel very good as a doctor. If you could have any one of these, it would be a very different world. Is it just imaginary? Or, is it, perhaps, possible?
Η εξέλιξη αποτελεί μακροχρόνιο θέμα εδώ στο ΤΕD Conference, αλλά θέλω σήμερα να σας παρουσιάσω την άποψη ενός γιατρού πάνω στο θέμα. Ο σπουδαίος γενετιστής του 20ου αιώνα, Θ. Γ. Ντομπζάνσκυ, που ήταν επίσης μέλος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, κάποτε έγραψε μια εργασία στην οποία έβαλε τον τίτλο "Τίποτα στη Βιολογία δεν έχει νόημα παρά μόνο υπό το φως της Εξέλιξης." Τώρα αν ανήκετε σε εκείνους που δεν αποδέχονται τα στοιχεία υπέρ της βιολογικής εξέλιξης, αυτή θα ήταν μια πολύ καλή στιγμή για να κλείσετε το ακουστικό σας, να βγάλετε τις συσκευές προσωπικής σας επικοινωνίας -- σας δίνω την άδεια -- και ίσως να ξαναρίξετε μια ματιά στο βιβλίο της Κάθριν Σουλτς για τα λάθη που κάνουμε, διότι τίποτα στην υπόλοιπη ομιλία δεν πρόκειται να έχει κάποιο νόημα για σας. (Γέλια) Αλλά αν πράγματι αποδέχεστε τη βιολογική εξέλιξη, σκεφτείτε το εξής: σχετίζεται απλά με το παρελθόν, ή σχετίζεται με το μέλλον; Ισχύει για τους άλλους, ή ισχύει για εμάς;
Evolution has been a perennial topic here at the TED Conference, but I want to give you today one doctor's take on the subject. The great 20th-century geneticist, T.G. Dobzhansky, who was also a communicant in the Russian Orthodox Church, once wrote an essay that he titled "Nothing in Biology Makes Sense Except in the Light of Evolution." Now if you are one of those who does not accept the evidence for biological evolution, this would be a very good time to turn off your hearing aid, take out your personal communications device -- I give you permission -- and perhaps take another look at Kathryn Schultz's book on being wrong, because nothing in the rest of this talk is going to make any sense whatsoever to you. (Laughter) But if you do accept biological evolution, consider this: is it just about the past, or is it about the future? Does it apply to others, or does it apply to us?
Αυτή είναι άλλη μια ματιά στο δέντρο της ζωής. Σε αυτή την εικόνα, έχω βάλει ένα θάμνο με μια κεντρική διακλάδωση προς όλες τις κατευθύνσεις, διότι αν κοιτάξετε τις άκρες του δέντρου της ζωής, κάθε υπάρχον είδος στις άκρες αυτών των κλάδων έχει επιτύχει από εξελικτική άποψη: έχει επιβιώσει έχει επιδείξει μια προσαρμογή στο περιβάλλον του. Το ανθρώπινο τμήμα αυτού του κλάδου, σε μια άκρη, είναι, φυσικά, αυτό που μας ενδιαφέρει περισσότερο. Αποκλίναμε από έναν κοινό πρόγονο με τους σύγχρονους χιμπατζήδες περίπου πριν έξι ή οκτώ εκατομμύρια χρόνια. Στο μεσοδιάστημα, υπήρξαν ίσως 20 ή 25 διαφορετικά είδη ανθρωποειδών. Μερικά εμφανίστηκαν και εξαφανίστηκαν. Εμείς βρισκόμαστε εδώ περίπου 130.000 χρόνια. Μπορεί να φαίνεται ότι είμαστε αρκετά απομακρυσμένοι από άλλα μέρη αυτού του δέντρου της ζωής, αλλά στην πραγματικότητα, στην πλειονότητά του, ο βασικός μηχανισμός των κυττάρων μας είναι περίπου ο ίδιος.
This is another look at the tree of life. In this picture, I've put a bush with a center branching out in all directions, because if you look at the edges of the tree of life, every existing species at the tips of those branches has succeeded in evolutionary terms: it has survived; it has demonstrated a fitness to its environment. The human part of this branch, way out on one end, is, of course, the one that we are most interested in. We branch off of a common ancestor to modern chimpanzees about six or eight million years ago. In the interval, there have been perhaps 20 or 25 different species of hominids. Some have come and gone. We have been here for about 130,000 years. It may seem like we're quite remote from other parts of this tree of life, but actually, for the most part, the basic machinery of our cells is pretty much the same.
Συνειδητοποιείτε ότι μπορούμε να εκμεταλλευτούμε και να χρησιμοποιήσουμε το μηχανισμό ενός κοινού βακτηρίου για να παράγουμε την πρωτεΐνη της ανθρώπινης ινσουλίνης που χρησιμοποιείται στη θεραπεία του διαβήτη; Δεν είναι σαν την ανθρώπινη ινσουλίνη· είναι η ίδια πρωτεΐνη που χημικά δε μπορεί να διακριθεί από αυτή που παράγεται από το πάγκρεάς μας. Και μιλώντας για βακτήρια, συνειδητοποιείτε ότι καθένας από εμάς μεταφέρει στο έντερό του περισσότερα βακτήρια από τα κύτταρα που υπάρχουν στο υπόλοιπο σώμα μας; Ίσως 10 φορές περισσότερα. Εννοώ σκεφτείτε το, όταν ο Αντόνιο Νταμάσιο ρωτά για την εικόνα που έχετε για τον εαυτό σας, σκέφτεστε τα βακτήρια; Το έντερό μας είναι ένα εξαιρετικά φιλόξενο περιβάλλον γι' αυτά τα βακτήρια. Είναι ζεστό, είναι σκοτεινό, είναι υγρό, είναι πολύ άνετο. Και θα τους παρέχετε όλα τα θρεπτικά που θα μπορούσαν να θέλουν χωρίς καμιά προσπάθεια εκ μέρους τους. Είναι πραγματικά σαν ένας εύκολος δρόμος για τα βακτήρια, με την περιστασιακή διακοπή της ακούσιας αναγκαστικής βιαστικής κίνησης προς την έξοδο. Αλλά εκτός από αυτό, είστε ένα υπέροχο περιβάλλον γι' αυτά τα βακτήρια, όπως και αυτά είναι βασικά για τη ζωή σας. Βοηθούν στην πέψη απαραίτητων θρεπτικών. Και σας προστατεύουν από ορισμένες ασθένειες.
Do you realize that we can take advantage and commandeer the machinery of a common bacterium to produce the protein of human insulin used to treat diabetics? This is not like human insulin; this is the same protein that is chemically indistinguishable from what comes out of your pancreas. And speaking of bacteria, do you realize that each of us carries in our gut more bacteria than there are cells in the rest of our body? Maybe 10 times more. I mean think of it, when Antonio Damasio asks about your self-image, do you think about the bacteria? Our gut is a wonderfully hospitable environment for those bacteria. It's warm, it's dark, it's moist, it's very cozy. And you're going to provide all the nutrition that they could possibly want with no effort on their part. It's really like an Easy Street for bacteria, with the occasional interruption of the unintended forced rush to the exit. But otherwise, you are a wonderful environment for those bacteria, just as they are essential to your life. They help in the digestion of essential nutrients, and they protect you against certain diseases.
Αλλά τι θα γίνει στο μέλλον; Είμαστε σε κάποιο είδος εξελικτικής ισορροπίας ως είδος; Ή, προοριζόμαστε να γίνουμε κάτι διαφορετικό -- κάτι ίσως ακόμα καλύτερα προσαρμοσμένο στο περιβάλλον; Τώρα ας κάνουμε ένα βήμα πίσω στο χρόνο στο Μπιγκ Μπανγκ, πριν 14 δισεκατομμύρια χρόνια -- στη Γη, στο ηλιακό σύστημα, περίπου πριν τεσσερισήμιση δισεκατομμύρια χρόνια -- στα πρώτα σημάδια της πρωτο-ζωής, ίσως πριν 3 με 4 δισεκατομμύρια χρόνια στη Γη -- στους πρώτους πολυκύτταρους οργανισμούς, ίσως κάπου 800 ή ένα δισεκατομμύριο χρόνια πριν -- και μετά στο ανθρώπινο είδος, που εμφανίζεται τελικά τα τελευταία 130.000 χρόνια. Σε αυτή την τεράστια ημιτελή συμφωνία του σύμπαντος, η ζωή στη Γη είναι ένα σύντομο διάστημα· το ζωικό βασίλειο, σαν ένα μοναδιαίο διάστημα και η ανθρώπινη ζωή, μία μικρή υποσημείωση. Αυτό ήμασταν. Αυτό επίσης συνιστά το διασκεδαστικό τμήμα αυτής της ομιλίας, άρα ελπίζω να το απολαύσατε.
But what will come in the future? Are we at some kind of evolutionary equipoise as a species? Or, are we destined to become something different -- something, perhaps, even better adapted to the environment? Now let's take a step back in time to the Big Bang, 14 billion years ago -- the Earth, the solar system, about four and a half billion years -- the first signs of proto-life, maybe three to four billion years ago on Earth -- the first multi-celled organisms, perhaps as much as 800 or a billion years ago -- and then the human species, finally emerging in the last 130,000 years. In this vast unfinished symphony of the universe, life on Earth is like a brief measure; the animal kingdom, like a single measure; and human life, a small grace note. That was us. That also constitutes the entertainment portion of this talk, so I hope you enjoyed it.
(Γέλια)
(Laughter)
Λοιπόν όταν ήμουν πρωτοετής στο κολλέγιο, πήρα το πρώτο μου μάθημα βιολογίας. Ήμουν γοητευμένος από την κομψότητα και την ομορφιά της βιολογίας. Γοητεύτηκα από τη δύναμη της εξέλιξης, και συνειδητοποίησα κάτι πολύ βασικό: στο μεγαλύτερο μέρος της ύπαρξης της ζωής στους μονοκύτταρους οργανισμούς, κάθε κύτταρο απλά διαιρείται, και όλη η γενετική ενέργεια αυτού του κυττάρου μεταφέρεται και στα δυο θυγατρικά κύτταρα. Αλλά τη στιγμή που οι πολυκύτταροι οργανισμοί έρχονται στο προσκήνιο, τα πράγματα αρχίζουν να αλλάζουν. Η φυλετική αναπαραγωγή μπαίνει στην εικόνα. Και πράγμα πολύ σημαντικό, με την είσοδο της φυλετικής αναπαραγωγής που κληροδοτεί το γονιδίωμα, το υπόλοιπο σώμα γίνεται αναλώσιμο. Στην πραγματικότητα, θα μπορούσατε να πείτε ότι το αναπόφευκτο του θανάτου των σωμάτων μας εισέρχεται στον εξελικτικό χρόνο την ίδια στιγμή με τη φυλετική αναπαραγωγή.
Now when I was a freshman in college, I took my first biology class. I was fascinated by the elegance and beauty of biology. I became enamored of the power of evolution, and I realized something very fundamental: in most of the existence of life in single-celled organisms, each cell simply divides, and all of the genetic energy of that cell is carried on in both daughter cells. But at the time multi-celled organisms come online, things start to change. Sexual reproduction enters the picture. And very importantly, with the introduction of sexual reproduction that passes on the genome, the rest of the body becomes expendable. In fact, you could say that the inevitability of the death of our bodies enters in evolutionary time at the same moment as sexual reproduction.
Τώρα πρέπει να ομολογήσω όταν ήμουν στο κολλέγιο, σκεφτόμουν, εντάξει, σεξ/θάνατος, σεξ/θάνατος, θάνατος για σεξ -- φαινόταν αρκετά λογικό τότε, αλλά με κάθε χρόνο που περνά, έχω όλο και περισσότερες αμφιβολίες. Τελικά κατάλαβα τα αισθήματα του Τζορτζ Μπερνς, που εμφανιζόταν ακόμα στο Λας Βέγκας αν και είχε περάσει τα 90. Και μια νύχτα, ακούστηκε ένα χτύπημα στην πόρτα του δωματίου του στο ξενοδοχείο. Ανοίγει την πόρτα. Μπροστά του στέκεται μια πανέμορφη προκλητικά ντυμένη χορεύτρια. Τον κοιτάζει και λέει, "Είμαι εδώ για σούπερ σεξ." 'Ωραία," λέει ο Τζορτζ, " θα πάρω τη σούπα."
Now I have to confess, when I was a college undergraduate, I thought, okay, sex/death, sex/death, death for sex -- it seemed pretty reasonable at the time, but with each passing year, I've come to have increasing doubts. I've come to understand the sentiments of George Burns, who was performing still in Las Vegas well into his 90s. And one night, there's a knock at his hotel room door. He answers the door. Standing before him is a gorgeous, scantily clad showgirl. She looks at him and says, "I'm here for super sex." "That's fine," says George, "I'll take the soup."
(Γέλια)
(Laughter)
Τελικά συνειδητοποίησα ως γιατρός ότι εργαζόμουν με ένα στόχο που ήταν διαφορετικός από τον στόχο της εξέλιξης -- όχι απαραίτητα αντικρουόμενος, απλά διαφορετικός. Προσπαθούσα να διατηρήσω το σώμα. Ήθελα να μας κρατήσω υγιείς. Ήθελα να αποκαταστήσω την υγεία μετά από την ασθένεια. Ήθελα να ζούμε πολύχρονες και υγιείς ζωές. Όλα στην εξέλιξη αφορούν την κληροδότηση του γονιδιώματος στην επόμενη γενιά, προσαρμογή και επιβίωση μέσω των διαδοχικών γενεών. Από μια εξελικτική άποψη, εσείς κι εγώ είμαστε σαν τους προωθητικούς πυραύλους που έχουν σχεδιαστεί για να στείλουν το γενετικό φορτίο στο επόμενο επίπεδο τροχιάς και μετά να πέσουν στη θάλασσα. Νομίζω ότι όλοι καταλαβαίνουμε τα αισθήματα που εξέφρασε ο Γούντι ΄Αλεν όταν είπε, "Δεν θέλω να επιτύχω την αθανασία μέσω της δουλειάς μου. Θέλω να την επιτύχω με το να μην πεθάνω."
I came to realize, as a physician, that I was working toward a goal which was different from the goal of evolution -- not necessarily contradictory, just different. I was trying to preserve the body. I wanted to keep us healthy. I wanted to restore health from disease. I wanted us to live long and healthy lives. Evolution is all about passing on the genome to the next generation, adapting and surviving through generation after generation. From an evolutionary point of view, you and I are like the booster rockets designed to send the genetic payload into the next level of orbit and then drop off into the sea. I think we would all understand the sentiment that Woody Allen expressed when he said, "I don't want to achieve immortality through my work. I want to achieve it through not dying."
(Γέλια)
(Laughter)
Η εξέλιξη δεν ευνοεί απαραίτητα αυτόν που ζει περισσότερο. Δεν ευνοεί απαραίτητα το μεγαλύτερο ή το δυνατότερο ή το γρηγορότερο, ούτε καν τον εξυπνότερο. Η εξέλιξη ευνοεί τα πλάσματα εκείνα που είναι καλύτερα προσαρμοσμένα στο περιβάλλον τους. Αυτό είναι το μόνο τεστ επιβίωσης και επιτυχίας. Στον πυθμένα του ωκεανού, βακτήρια που είναι θερμόφιλα και μπορούν να επιβιώσουν στη θερμότητα των υδροθερμικών πόρων που σε άλλη περίπτωση θα παρήγαγαν, αν υπήρχαν ψάρια εκεί, ψάρι μαγειρεμένο σε κενό αέρος, παρ' όλα αυτά, έχουν καταφέρει να το κάνουν ένα φιλόξενο περιβάλλον γι' αυτά.
Evolution does not necessarily favor the longest-lived. It doesn't necessarily favor the biggest or the strongest or the fastest, and not even the smartest. Evolution favors those creatures best adapted to their environment. That is the sole test of survival and success. At the bottom of the ocean, bacteria that are thermophilic and can survive at the steam vent heat that would otherwise produce, if fish were there, sous-vide cooked fish, nevertheless, have managed to make that a hospitable environment for them.
Λοιπόν τι σημαίνει αυτό, καθώς κοιτάμε πίσω στο τι συμβαίνει στην εξέλιξη, και καθώς ξανασκεφτόμαστε τη θέση των ανθρώπων στην εξέλιξη, και κυρίως καθώς κοιτάμε μπροστά στην επόμενη φάση, θα έλεγα ότι υπάρχουν αρκετές πιθανότητες. Η πρώτη είναι ότι δεν θα εξελιχθούμε. Έχουμε φτάσει σε ένα είδος ισορροπίας. Και η ατιολογία για αυτό θα ήταν, πρώτον, έχουμε, μέσω της ιατρικής, καταφέρει να διατηρήσουμε πολλά γονίδια που αλλιώς δεν θα είχαν επιλεγεί και θα είχαν απομακρυνθεί από τον πληθυσμό. Και δεύτερον, εμείς ως είδος έχουμε αλλάξει τόσο πολύ το περιβάλλον μας που έχουμε καταφέρει να το προσαρμόσουμε σε εμάς όσο καλά εμείς έχουμε προσαρμοστεί σε αυτό. Και παρεμπιπτόντως, μεταναστεύουμε και κυκλοφορούμε και αναμειγνυόμαστε τόσο πολύ που δεν μπορούμε πια να έχουμε την απομόνωση που είναι απαραίτητη ώστε να λάβει χώρα η εξέλιξη.
So what does this mean, as we look back at what has happened in evolution, and as we think about the place again of humans in evolution, and particularly as we look ahead to the next phase, I would say that there are a number of possibilities. The first is that we will not evolve. We have reached a kind of equipoise. And the reasoning behind that would be, first, we have, through medicine, managed to preserve a lot of genes that would otherwise be selected out and be removed from the population. And secondly, we as a species have so configured our environment that we have managed to make it adapt to us as well as we adapt to it. And by the way, we immigrate and circulate and intermix so much that you can't any longer have the isolation that is necessary for evolution to take place.
Μια δεύτερη πιθανότητα είναι ότι θα υπάρξει παραδοσιακή εξέλιξη, φυσική, επιβαλλόμενη από τις δυνάμεις της φύσης. Και το επιχείρημα εδώ θα ήταν ότι οι τροχοί της εξέλιξης γυρίζουν αργά, αλλά δεν σταματούν. Και όσο αφορά την απομόνωση, όταν εμείς ως είδος πράγματι αποικήσουμε μακρινούς πλανήτες, θα υπάρχουν η απομόνωση και οι περιβαλλοντικές αλλαγές που θα μπορούσαν να παράγουν εξέλιξη με το φυσικό τρόπο.
A second possibility is that there will be evolution of the traditional kind, natural, imposed by the forces of nature. And the argument here would be that the wheels of evolution grind slowly, but they are inexorable. And as far as isolation goes, when we as a species do colonize distant planets, there will be the isolation and the environmental changes that could produce evolution in the natural way.
Αλλά υπάρχει μια τρίτη πιθανότητα, μια δελεαστική, ενδιαφέρουσα και τρομακτική πιθανότητα. Την αποκαλώ νεο-εξέλιξη -- η νέα εξέλιξη που δεν είναι απλά φυσική, αλλά καθοδηγούμενη και επιλεγμένη από εμάς ως άτομα με τις επιλογές που εμείς θα κάνουμε. Τώρα πώς θα μπορούσε να συμβεί αυτό; Πώς θα μπορούσε να είναι δυνατό να το κάνουμε; Σκεφτείτε πρώτα την πραγματικότητα ότι οι άνθρωποι σήμερα, σε κάποιες κουλτούρες, κάνουν επιλογές σχετικά με τα παιδιά τους. Αυτοί οι άνθρωποι, σε κάποιες κουλτούρες, επιλέγουν να αποκτήσουν περισσότερα αγόρια παρά κορίτσια. Αυτό δεν είναι απαραιτήτως καλό για την κοινωνία, αλλά είναι αυτό που επιλέγουν το άτομο και η οικογένεια.
But there's a third possibility, an enticing, intriguing and frightening possibility. I call it neo-evolution -- the new evolution that is not simply natural, but guided and chosen by us as individuals in the choices that we will make. Now how could this come about? How could it be possible that we would do this? Consider, first, the reality that people today, in some cultures, are making choices about their offspring. They're, in some cultures, choosing to have more males than females. It's not necessarily good for the society, but it's what the individual and the family are choosing.
Σκεφτείτε επίσης, αν ήταν κάποτε δυνατό να επιλέγετε, όχι απλά να επιλέγετε το φύλο του παιδιού σας, αλλά για σας στο σώμα σας να κάνετε τις γενετικές τροποποιήσεις που θα θεράπευαν ή θα απέτρεπαν ασθένειες. Τι θα γινόταν αν μπορούσατε να κάνετε τις γενετικές αλλαγές για να εξαλείψετε το διαβήτη ή το Αλτζχάιμερ ή να μειώσετε τον κίνδυνο του καρκίνου ή να εξελείψετε τα εγκεφαλικά; Δεν θα θέλατε να κάνετε αυτές τις αλλαγές στα γονίδιά σας; Αν κοιτάξουμε μπροστά, τέτοιες αλλαγές γίνονται όλο και πιο πιθανές.
Think also, if it were possible ever for you to choose, not simply to choose the sex of your child, but for you in your body to make the genetic adjustments that would cure or prevent diseases. What if you could make the genetic changes to eliminate diabetes or Alzheimer's or reduce the risk of cancer or eliminate stroke? Wouldn't you want to make those changes in your genes? If we look ahead, these kind of changes are going to be increasingly possible.
Το Πρόγραμμα του Ανθρώπινου Γονιδιώματος ξεκίνησε το 1990, και διήρκησε 13 χρόνια. Κόστισε 2,7 δισεκατομμύρια δολλάρια. Την επόμενη χρονιά αφότου τελείωσε το 2004, μπορούσατε να κάνετε την ίδια δουλειά με 20 εκατομμύρια δολλάρια σε τρεις με τέσσερις μήνες. Σήμερα, μπορείτε να έχετε μια πλήρη αλληλουχία των τριών δισεκατομμυρίων ζευγών βάσεων του ανθρώπινου γονιδιώματος με ένα κόστος περίπου 20.000 $ και σε διάστημα περίπου μιας εβδομάδας. Δεν θα είναι πολύ μακριά η στιγμή που η πραγματικότητα θα είναι το ανθρώπινο γονιδίωμα των 1.000 $, και θα είναι όλο και περισσότερο διαθέσιμο για τον καθένα. Μόλις πριν μια εβδομάδα, η Εθνική Ακαδημία Μηχανικής απένειμε το Βραβείο Draper στους Φράνσις Άρνολντ και Βίλεμ Στέμερ, δυο επιστήμονες που ανεξάρτητα ανέπτυξαν τεχνικές για να ενθαρρύνουν τη φυσική διαδικασία της εξέλιξης να δουλέψει γρηγορότερα και να οδηγήσει σε επιθυμητές πρωτεΐνες με έναν αποτελεσματικότερο τρόπο -- αυτό που ο Φράνσις Άρνολντ αποκαλεί "κατευθυνόμενη εξέλιξη." Πριν μερικά χρόνια, το Βραβείο Λάσκερ απονεμήθηκε στον επιστήμονα Σίνια Γιαμανάκα για την έρευνά του στην οποία πήρε ένα δερματικό κύτταρο ενήλικα, έναν ινοβλάστη, και αλλάζοντας μόνο τέσσερα γονίδια, έκανε αυτό το κύτταρο να μετατραπεί σε ένα πολυδύναμο βλαστοκύτταρο -- ένα κύτταρο δυνητικά ικανό να μετατραπεί σε οποιοδήποτε κύτταρο στο σώμα σας.
The Human Genome Project started in 1990, and it took 13 years. It cost 2.7 billion dollars. The year after it was finished in 2004, you could do the same job for 20 million dollars in three to four months. Today, you can have a complete sequence of the three billion base pairs in the human genome at a cost of about 20,000 dollars and in the space of about a week. It won't be very long before the reality will be the 1,000-dollar human genome, and it will be increasingly available for everyone. Just a week ago, the National Academy of Engineering awarded its Draper Prize to Francis Arnold and Willem Stemmer, two scientists who independently developed techniques to encourage the natural process of evolution to work faster and to lead to desirable proteins in a more efficient way -- what Frances Arnold calls "directed evolution." A couple of years ago, the Lasker Prize was awarded to the scientist Shinya Yamanaka for his research in which he took an adult skin cell, a fibroblast, and by manipulating just four genes, he induced that cell to revert to a pluripotential stem cell -- a cell potentially capable of becoming any cell in your body.
Αυτές οι αλλαγές έρχονται. Η ίδια τεχνολογία που παρήγαγε την ανθρώπινη ινσουλίνη σε βακτήρια μπορεί να φτιάξει ιούς που όχι μόνο θα σας προστατεύουν από τους ίδιους, αλλά θα επιφέρουν ανοσία σε άλλους ιούς. Το πιστεύετε ή όχι, υπάρχει μια πειραματική δοκιμή σε εξέλιξη για ένα εμβόλιο κατά της γρίπης που αναπτύσσεται στα κύτταρα του φυτού του καπνού. Μπορείτε να φανταστείτε κάτι καλό να βγαίνει από τον καπνό;
These changes are coming. The same technology that has produced the human insulin in bacteria can make viruses that will not only protect you against themselves, but induce immunity against other viruses. Believe it or not, there's an experimental trial going on with vaccine against influenza that has been grown in the cells of a tobacco plant. Can you imagine something good coming out of tobacco?
Αυτά είναι όλα πραγματικότητα σήμερα, και στο μέλλον, θα είναι ακόμα πιο πιθανά. Φανταστείτε τότε μόλις δύο ακόμα μικρές αλλαγές. Μπορείτε να αλλάξετε τα κύτταρα στο σώμα σας, αλλά αν μπορούσατε να αλλάξετε τα κύτταρα στα παιδιά σας; Τι θα γινόταν αν μπορούσατε να αλλάξετε το σπερματοζωάριο και το ωάριο, ή να αλλάξετε το μόλις γονιμοποιημένο ωάριο, και να δώσετε στο παιδί σας μια καλύτερη ευκαιρία για μια πιο υγιή ζωή -- να εξαλείψετε το διαβήτη, να εξαλείψετε την αιμοφιλία, να μειώσετε τον κίνδυνο του καρκίνου; Ποιος δεν θέλει πιο υγιή παιδιά; Και τότε, η ίδια αναλυτική τεχνολογία, αυτή η ίδια μηχανή της επιστήμης που μπορεί να παράγει τις αλλαγές για την αποφυγή ασθενειών, θα μας επιτρέψει επίσης να υιοθετήσουμε υπερ-ιδιότητες, υπερ-ικανότητες -- εκείνη την καλύτερη μνήμη. Γιατί να μην έχετε την ευστροφία ενός Κεν Τζένιγκς, ειδικά αν μπορείτε να την αυξήσετε με την επόμενη γενιά της μηχανής Γουάτσον; Γιατί να μην έχετε τη γρήγορη μυική σύσπαση που θα σας επιτρέψει να τρέχετε γρηγορότερα και περισσότερο; Γιατί να μη ζούμε περισσότερο; Αυτά θα είναι ακαταμάχητα.
These are all reality today, and [in] the future, will be evermore possible. Imagine then just two other little changes. You can change the cells in your body, but what if you could change the cells in your offspring? What if you could change the sperm and the ova, or change the newly fertilized egg, and give your offspring a better chance at a healthier life -- eliminate the diabetes, eliminate the hemophilia, reduce the risk of cancer? Who doesn't want healthier children? And then, that same analytic technology, that same engine of science that can produce the changes to prevent disease, will also enable us to adopt super-attributes, hyper-capacities -- that better memory. Why not have the quick wit of a Ken Jennings, especially if you can augment it with the next generation of the Watson machine? Why not have the quick twitch muscle that will enable you to run faster and longer? Why not live longer? These will be irresistible.
Και όταν είμαστε σε θέση να μπορούμε να το κληροδοτήσουμε στην επόμενη γενιά, και να μπορούμε να υιοθετήσουμε τις ιδιότητες που θέλουμε, θα έχουμε μετατρέψει την παραδοσιακή εξέλιξη σε νεο-εξέλιξη. Θα πάρουμε μια διαδικασία που κανονικά μπορεί να απαιτεί 100.000 χρόνια, και θα μπορούμε να τη μειώσουμε στα χίλια χρόνια -- και ίσως ακόμα στα επόμενα εκατό χρόνια. Αυτές είναι επιλογές που τα εγγόνια σας, ή τα εγγόνια τους, θα έχουν ενώπιόν τους. Θα χρησιμοποιήσουμε αυτές τις επιλογές για να φτιάξουμε μια κοινωνία που είναι καλύτερη, που είναι πιο επιτυχημένη, που είναι πιο ευγενική; Ή, επιλεκτικά θα διαλέξουμε διαφορετικές ιδιότητες που θέλουμε για κάποιους από εμάς και όχι για άλλους; Θα φτιάξουμε μια κοινωνία που είναι πιο βαρετή και πιο ομοιόμορφη, ή πιο εύρωστη και πιο ευπροσάρμοστη; Αυτά είναι τα είδη των ερωτήσεων που θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε.
And when we are at a position where we can pass it on to the next generation, and we can adopt the attributes we want, we will have converted old-style evolution into neo-evolution. We'll take a process that normally might require 100,000 years, and we can compress it down to a thousand years -- and maybe even in the next 100 years. These are choices that your grandchildren, or their grandchildren, are going to have before them. Will we use these choices to make a society that is better, that is more successful, that is kinder? Or, will we selectively choose different attributes that we want for some of us and not for others of us? Will we make a society that is more boring and more uniform, or more robust and more versatile? These are the kinds of questions that we will have to face.
Και πιο βαθιά απ' όλα, θα μπορέσουμε ποτέ να αναπτύξουμε τη σοφία, και να κληρονομήσουμε τη σοφία, που θα χρειαστούμε για να κάνουμε αυτές τις επιλογές σοφά; Είτε για καλό είτε για κακό, και νωρίτερα απ' ότι μπορεί να νομίζετε, αυτές οι επιλογές θα εξαρτηθούν από εμάς.
And most profoundly of all, will we ever be able to develop the wisdom, and to inherit the wisdom, that we'll need to make these choices wisely? For better or worse, and sooner than you may think, these choices will be up to us.
Σας ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)