So, what I'm going to do is just give you the latest episode of India's -- maybe the world's -- longest running soap opera, which is cricket. And may it run forever, because it gives people like me a living. It's got everything that you'd want a normal soap opera to want: It's got love, joy, happiness, sadness, tears, laughter, lots of deceit, intrigue. And like all good soaps, it jumps 20 years when the audience interest changes. And that's exactly what cricket has done. It's jumped 20 years into 20-over game. And that's what I'm going to talk about, how a small change leads to a very big revolution.
Wat ik ga doen, is jullie gewoon de laatste aflevering geven van misschien 's werelds langst durende soap, cricket. Hopelijk blijft het eeuwig bestaan, want het geeft mensen zols ik een inkomen. Het heeft alles wat je verlangt van een normale soap. Het heeft liefde, vreugde, blijheid verdriet, een lach en een traan, veel sarcasme, intriges. En zoals alle goede soaps slaat het 20 jaar over als de interesse van het publiek verandert. En dat is exact wat cricket gedaan heeft. Het is 20 jaar vooruitgesprongen, naar de 20-over-match. Daar ga ik over praten, hoe een kleine verandering leidt tot een grote revolutie.
But it wasn't always like that. Cricket wasn't always this speed-driven generations game. There was a time when you played cricket, you played timeless test matches, when you played on till the game got over. And there was this game in March 1939 that started on the third of March and ended on the 14th of March. And it only ended because the English cricketers had to go from Durban to Cape Town, which is a two-hour train journey, to catch the ship that left on the 17th, because the next ship wasn't around for a long time. So, the match was ended in between. And one of the English batsmen said, "You know what? Another half an hour and we would have won." (Laughter) Another half an hour after 12 days. There were two Sundays in between. But of course, Sundays are church days, so you don't play on Sundays. And one day it rained, so they all sat around making friends with each other.
Maar het was niet altijd zo. Cricket was niet altijd deze snelheidsgedreven generatiesport. Er was een tijd dat, wanneer je cricket speelde, je tijdloze testmatchen speelde en je doorspeelde tot de match gedaan was. Er was een match in maart 1939 die gestart was op 3 maart en eindigde op 14 maart. Het einde kwam er alleen omdat de Engelse cricketspelers van Durban naar Kaapstad moesten gaan - dat 2 uur duurt per trein - om een schip te halen dat vertrok op de 17e omdat het volgende schip heel lang op zich zou laten wachten. Dus werd de match voortijdig beëindigd. Eén van de Engelse slagmannen zei: "Weet je wat? Nog een half uur en we zouden gewonnen hebben." (Gelach) Nog een half uur na 12 dagen. Er waren twee zondagen tussen. Maar natuurlijk zijn zondagen kerkdagen. Dus je speelt niet op zondagen. En op een dag regende het, en zaten ze daar maar wat te verbroederen.
But there is a reason why India fell in love with cricket: because we had about the same pace of life. (Laughter) The Mahabharata was like that as well, wasn't it? You fought by day, then it was sunset, so everyone went back home. And then you worked out your strategy, and you came and fought the next day, and you went back home again. The only difference between the Mahabharata and our cricket was that in cricket, everybody was alive to come back and fight the next day. Princes patronize the game, not because they love the game, but because it was a means of ingratiating themselves to the British rulers.
Maar er is een reden waarom India verliefd werd op cricket. Omdat we allemaal ongeveer hetzelfde levensritme hadden. (Gelach) De Mahabharata was ook zo. Je vocht overdag. Dan werd het avond, dus iedereen ging terug naar huis. Dan bedacht je je strategie, en je gebruikte hem de volgende dag, en je ging terug naar huis. Het enige verschil tussen de Mahabharata en ons cricket was dat in cricket iedereen bleef leven om de volgende dag terug te kunnen vechten. Prinsen sponsoren de sport, niet omdat ze van de sport houden, maar omdat het een manier was om goed over te komen bij de Britse bezetter.
But there is one other reason why India fell in love with cricket, which was, all you needed was a plank of wood and a rubber ball, and any number of people could play it anywhere. Take a look: You could play it in the dump with some rocks over there, you could play it in a little alley -- you couldn't hit square anywhere, because the bat hit the wall; don't forget the air conditioning and the cable wires. (Laughter) You could play it on the banks of the Ganges -- that's as clean as the Ganges has been for a long time. Or you could play many games in one small patch of land, even if you didn't know which game you were actually in. (Laughter) As you can see, you can play anywhere. But slowly the game moved on, you know, finally.
Maar er is een andere reden waarom India verliefd werd op cricket: alles wat je nodig had, was een houten plank, en een rubberen bal, en om het even welk aantal personen konden het overal spelen. Kijk. Je zou het op een stort kunnen spelen met een een paar stenen. Je kan het in een kleine straat spelen. Je zou niet overal een vierkant kunnen vormen, omdat de bat de muur zou raken. Vergeet ook de airconditioning en de kabels niet. (Gelach) Je zou het op de oevers van de Ganges kunnen spelen. De Ganges is allang niet meer zo proper geweest. Of je zou vele matchen kunnen spelen op een klein stuk grond, zelfs als je niet zou weten in welke match je eigenlijk zit. (Gelach) Zoals je ziet, je kan het overal spelen. Maar geleidelijk evolueerde het spel, uiteindelijk.
You don't always have five days. So, we moved on, and we started playing 50-over cricket. And then an enormous accident took place. In Indian sport we don't make things happen, accidents happen and we're in the right place at the right time, sometimes. And we won this World Cup in 1983. And suddenly we fell in love with the 50-over game, and we played it virtually every day. There was more 50-over cricket than anywhere.
Je hebt niet altijd 5 dagen. Dus we evolueerden, en we startten met 50-over cricket te spelen. En dan vond een enorm ongeluk plaats. In de Indische sport laten we geen dingen gebeuren. Ongelukken gebeuren en soms zijn we op de juiste plaats op het juiste moment. We wonnen de wereldbeker in 1983. Opeens werden we verliefd op het 50-over game. En we speelden ongeveer elke dag. Er was meer 50-over cricket dan waar ook.
But there was another big date. 1983 was when we won the World Cup. 1991,'92, we found a finance minister and a prime minister willing to let the world look at India, rather than be this great country of intrigue and mystery in this closed country. And so we allowed multinationals into India. We cut customs duties, we reduced import duties, and we got all the multinationals coming in, with multinational budgets, who looked at per-capita income and got very excited about the possibilities in India, and were looking for a vehicle to reach every Indian.
Maar er was een andere belangrijke datum. 1983 was het jaar wanneer we de wereldbeker wonnen. In '91-'92 vonden we een minister van financiën en een eerste minister die verkozen om de wereld naar India te laten kijken, liever dan dit grote land van intriges te zijn en dit gesloten land vol mysteries. Daarom lieten we multinationals toe in India. We schrapten de douanerechten, we reduceerden de invoerrechten. En alle multinationals kwamen naar ons, met multinationale budgets die keken naar het inkomen per hoofd en heel opgewonden werden over de mogelijkheden in India en streefden naar een manier om elke Indiër te bereiken.
And there are only two vehicles in India -- one real, one scripted. The scripted one is what you see in the movies, the real one was cricket. And so one of my friends sitting right here in front of me, Ravi Dhariwal from Pepsi, decided he's going to take it all over the world. And Pepsi was this big revolution, because they started taking cricket all over. And so cricket started becoming big; cricket started bringing riches in. Television started covering cricket. For a long time television said, "We won't cover cricket unless you pay us to cover it." Then they said, "OK, the next rights are sold for 55 million dollars. The next rights are sold for 612 million dollars." So, it's a bit of a curve, that.
Er zijn slechts twee manieren in India, één echt, en één virtueel. Het virtuele is wat je ziet in films. Het echte was cricket. En daarom besliste één van mijn vrienden die hier voor mij zit, Ravi Tarival van Pepsi, dat hij het over heel de wereld ging verspreiden. Pepsi was deze grote revolutie. Omdat ze cricket overal verspreidden. En zo begon cricket groot te worden. Cricket begon rijken aan te trekken. Televisie startte met cricket te coveren. Voor een lange periode zei de televisie: "We coveren geen cricket, behalve als jullie ons betalen om het te coveren." Dan zeiden ze: "Oké, de volgende rechten zijn verkocht voor 55 miljoen dollar. De volgende rechten zijn verkocht voor 612 miljoen dollar." Dus dat is wel een curve.
And then another big accident happened in our cricket. England invented 20 overs cricket, and said, "The world must play 20 overs cricket." Just as England invented cricket, and made the rest of the world play it. Thank God for them. (Laughter) And so, India had to go and play the T20 World Cup, you see. India didn't want to play the T20 World Cup. But we were forced to play it by an 8-1 margin. And then something very dramatic happened. We got to the final, and then this moment, that will remain enshrined forever, for everybody, take a look.
En dan vond een ander groot ongeluk plaats in ons cricket. Engeland vond 20-overs cricket uit en zei: "De wereld moet 20-overs cricket spelen." Precies zoals Engeland cricket uitvond, en zorgde dat de rest van de wereld het speelde. Dank God voor hen. (Gelach) En daarom moest India de T20 Wereldbeker spelen. India wilde de T20 wereldbeker niet spelen. Maar we moesten spelen met 8-1 verschil. En daarna gebeurde iets heel dramatisch. We geraakten in de finale, en dan op dat moment, dat voor eeuwig zal herinnerd worden, iedereen, kijk even.
(Crowd cheering)
(Het publiek juicht)
The Pakistani batsman trying to clear the fielder.
De Pakistaanse slagman probeert de fielder te verschalken.
Announcer: And Zishan takes it! India wins! What a match for a Twenty20 final. India, the world champions. (Cheering) India, T20 champions. But what a game we had, M. S. Dhoni got it right in the air, but Misbah-ul-Haq, what a player. A massive, massive success: India, the world TT champions.
Verslaggever: En Zishan vangt het! India wint! Wat een match voor de Twenty20-finale. India, de wereldkampioen. (Gejuich) India, T20-kampioen. Maar wat een match hebben we gezien, M.S. Dhoni plukte de bal uit de lucht, maar Misbah-ul-Haq, wat een speler. Een zeer zeer groot succes. India, de TT- wereldkampioen.
Harsha Bhogle: Suddenly India discovered this power of 20-overs cricket. The accident, of course, there, was that the batsman thought the bowler was bowling fast. (Laughter) If he had bowled fast, the ball would have gone where it was meant to go, but it didn't go. And we suddenly discovered that we could be good at this game. And what it also did was it led to a certain pride in the fact that India could be the best in the world. It was at a time when investment was coming in, India was feeling a little more confident about itself. And so there was a feeling that there was great pride in what we can do. And thankfully for all of us, the English are very good at inventing things, and then the gracious people that they are, they let the world become very good at it. (Laughter) And so England invented T20 cricket, and allowed India to hijack it. It was not like reengineering that we do in medicine, we just took it straight away, as is. (Laughter)
Harsha Bhogle: Opeens ontdekte India de kracht van 20-overs cricket. Het ongeluk, natuurlijk, was dat de slagman dacht dat de bowler heel snel gooide. (Gelach) Als hij snel had gegooid, was de bal gegaan waar hij moest gaan, maar het lukte niet. En opeens ontdekten we dat we misschien goed konden zijn in deze sport. Het gevolg was ook dat het een zekere trots teweegbracht over het feit dat India de beste van de wereld kon zijn. Toen de investeringen binnenkwamen, voelde India zich een beetje meer zelfzeker. Er heerste grote trots over wat we konden doen. En gelukkig voor iedereen van ons waren de Engelsen heel goed in uitvinden. En dan laten ze, gracieus als ze zijn, de wereld er heel goed in worden. (Gelach) Dus vond Engeland T20 cricket uit, en stond toe dat India het idee stal. Het was niet om te verbeteren zoals we dat doen bij medicijnen, we namen het gewoon zoals het was. (Gelach)
And so, we launched our own T20 league. Six weeks, city versus city. It was a new thing for us. We had only ever supported our country -- the only two areas in which India was very proud about their country, representing itself on the field. One was war, the Indian army, which we don't like to happen very often. The other was Indian cricket. Now, suddenly we had to support city leagues. But the people getting into these city leagues were people who were taking their cues from the West. America is a home of leagues. And they said, "Right, we'll build some glitzy leagues here in India." But was India ready for it? Because cricket, for a long time in India was always organized. It was never promoted, it was never sold -- it was organized. And look what they did with our beautiful, nice, simple family game. All of a sudden, you had that happening.
En zo lanceerden we onze eigen T20-league. 6 weken, stad versus stad. Het was iets nieuws voor ons. We hadden alleen maar voor ons eigen land gesupporterd. Er zijn maar twee domeinen waar India heel fier was op het land als het zich voorstelde op het veld. Eén was oorlog, het Indische leger, wat we niet vaak willen zien gebeuren. Het ander was het Indische cricket. Opeens moesten we supporteren voor stadscompetities. Maar de mensen die voor de stadscompetities waren, waren mensen die het idee uit het westen gehaald hadden. Amerika is het land van de competities. Ze zeiden: "Oké, wij zorgen voor een paar coole leagues hier in India. Maar was India er klaar voor? Omdat cricket in India voor een lange tijd altijd georganiseerd was. Het werd nooit gepromoot. Het werd nooit verkocht, het was georganiseerd. En kijk wat ze gedaan hebben met onze prachtige, leuke, eenvoudige familiesport. En dat gebeurde vanuit het niets.
(Music)
(Muziek)
An opening ceremony to match every other. This was an India that was buying Corvettes. This was an India that was buying Jaguar. This was an India that was adding more mobile phones per month than New Zealand's population twice over. So, it was a different India. But it was also a slightly more orthodox India that was very happy to be modern, but didn't want to say that to people. And so, they were aghast when the cheerleaders arrived. Everyone secretly watched them, but everyone claimed not to.
Een openingsceremony om "U" tegen te zeggen. Dit was een India dat Corvettes kocht. Dit was een India dat Jaguars kocht. Dit was een India dat meer gsm's per maand toevoegde dan 2 keer de bevolking van Nieuw-Zeeland. Het was een ander India. Maar het was ook beetje meer orthodox India dat heel gelukkig was omdat ze modern waren, maar het tegen niemand wilden zeggen. En dus waren ze ontzet toen de cheerleaders aankwamen. Iedereen bekeek hen stiekem. Maar niemand gaf dat toe.
(Music)
(Muziek)
(Laughter)
(Gelach)
The new owners of Indian cricket were not the old princes. They were not bureaucrats who were forced into sport because they didn't actually love it; these were people who ran serious companies. And so they started promoting cricket big time, started promoting clubs big time. And they've started promoting them with huge money behind it. I mean the IPL had 2.3 billion dollars before a ball was bowled, 1.6 billion dollars for television revenue over 10 years, and another 70 million dollars plus from all these franchises that were putting in money. And then they had to appeal to their cities, but they had to do it like the West, right? Because we are setting up leagues. But what they were very good at doing was making it very localized. So, just to give you an example of how they did it -- not Manchester United style promotion, but very Mumbai style promotion. Take a look.
De nieuwe eigenaars van het Indische cricket waren geen oude prinsen. Het waren geen bureaucraten die gedwongen werden in de sport te gaan hoewel ze het eigenlijk niet leuk vonden, het waren mensen die serieuze bedrijven bestuurden. En dus startten ze met cricket groots te promoten, en clubs groots te promoten. En ze startten de promotie met heel veel geld. Ik bedoel dat de IPL 2,3 miljard dollar had voor er een bal gegooid was. 1,6 miljard dollar voor tv-gelden gedurende 10 jaar, en nog eens 70 miljoen dollar van alle investeerders die geld investeerden. En dan moesten ze voor hun steden supporteren. Maar ze moesten het zoals in het Westen doen. Omdat we leagues aan het opstarten zijn. Maar waar ze heel goed in waren, was het heel lokaal houden. Gewoon om je een voorbeeld te geven van hoe ze het gedaan hebben, geen Manchester United-stijl promotie, maar een promotie in echte Mumbai-stijl, kijk maar.
(Music)
(Muziek)
Of course, a lot of people said, "Maybe they dance better than they play." (Laughter) But that's all right. What it did also is it changed the way we looked at cricket. All along, if you wanted a young cricketer, you picked him up from the bylanes of your own little locality, your own city, and you were very proud of the system that produced those cricketers. Now, all of the sudden, if you were to bowl a shot -- if Mumbai were to bowl a shot, for example, they needn't go to Kalbadevi or Shivaji Park or somewhere to source them, they could go to Trinidad. This was the new India, wasn't it? This was the new world, where you can source from anywhere as long as you get the best product at the best price. And all of a sudden, Indian sport had awakened to the reality that you can source the best product for the best price anywhere in the world.
Natuurlijk zeiden heel wat mensen dat ze misschien beter konden dansen dan spelen. (Gelach) Maar dat is oké. Het heeft ook de manier veranderd waarop we naar cricket keken. Als je vroeger een jonge cricketspeler wou, pikte je hem op uit de zijstraten van je eigen kleine omgeving, je eigen stad, en je was heel fier op het systeem dat deze cricketspelers produceerde. Opeens, als je een shot wilde gooien, of als Mumbai een shot wilde gooien, bijvoorbeeld, moesten ze niet naar Kalbadevi of Shivaji Park of ergens gaan, om hen te zoeken, maar konden ze naar Trinidad gaan. Dit was het nieuwe India, niet? Dit was de nieuwe wereld, waar je je overal kon bevoorraden zolang als je het beste product voor de beste prijs kon krijgen. En plotseling werd het in Indische sport de realiteit dat je het beste product voor de beste prijs kon krijgen overal in de wereld.
So, the Mumbai Indians flew in Dwayne Bravo from Trinidad and Tobago, overnight. And when he had to go back to represent the West Indies, they asked him, "When do you have to reach?" He said, "I have to be there by a certain time, so I have to leave today." We said, "No, no, no. It's not about when you have to leave; it's about when do you have to reach there?" And so he said, "I've got to reach on date X." And they said, "Fine, you play to date X, minus one." So, he played in Hyderabad, went, straight after the game, went from the stadium to Hyderabad airport, sat in a private corporate jet -- first refueling in Portugal, second refueling in Brazil; he was in West Indies in time. (Laughter) Never would India have thought on this scale before. Never would India have said, "I want a player to play one game for me, and I will use a corporate jet to send him all the way back to Kingston, Jamaica to play a game." And I just thought to myself, "Wow, we've arrived somewhere in the world, you know? We have arrived somewhere. We are thinking big."
De Mumbai-Indianen lieten Dwayne Bravo uit Trinidad en Tobago overkomen, onmiddellijk. En wanneer hij terug moest gaan om de West Indies te vertegenwoordigen, vroegen ze hem: "Wanneer moet je er aankomen?" Hij zei: "Ik moet daar op een bepaald moment zijn, dus ik moet vandaag vertrekken." We zeiden: "Nee, we bedoelen niet wanneer je moet vertrekken; wanneer moet je daar aankomen?" Hij zei: "Ik moet aankomen op datum X." Ze zeiden: "Oké, je speelt op datum X, min 1". Hij speelde in Hyderabad, en ging direct na de match van het stadion naar de luchthaven van Hyderabad, en zat in een privé-jet. Eerste tankbeurt in Portugal, tweede tankbeurt in Brazilië. Hij was op tijd in de West Indies. (Gelach) Nooit zou India op deze schaal nagedacht hebben. Nooit zou India gezegd hebben: "Ik wil een speler die 1 match voor me speelt, en ik zal een privé-jet gebruiken om hem terug naar Kingston, Jamaica te sturen om een match te spelen." En ik dacht bij mezelf: "Wow, we hebben iets bereikt in de wereld. We hebben iets bereikt. We zijn groot aan het denken."
But what this also did was it started marrying the two most important things in Indian cricket, which is cricket and the movies in Indian entertainment. There is cricket and the movies. And they came together because people in the movies now started owning clubs. And so, people started going to the cricket to watch Preity Zinta. They started going to the cricket to watch Shah Rukh Khan. And something very interesting happened. We started getting song and dance in Indian cricket. And so it started resembling the Indian movies more and more. And of course, if you were on Preity Zinta's team -- as you will see on the clip that follows -- if you did well, you got a hug from Preity Zinta. So that was the ultimate reason to do well. Take a look -- everyone's watching Preity Zinta.
Maar dit startte ook het samenbrengen van de 2 belangrijkste dingen in Indisch cricket: cricket en de films in het Indische entertainment. Er is cricket en er zijn de films. Ze kwamen samen omdat mensen uit de films clubs opkochten. Mensen begonnen naar het cricket te gaan om naar Preity Zinta kijken. Ze begonnen naar het cricket te gaan om Shah Rukh Khan te bekijken. Er gebeurde iets heel merkwaardigs. We begonnen zang en dans in het Indisch cricket te krijgen. En dus begon het meer en meer op de Indische films te lijken. En natuurlijk, als je in het Preity Zinta-team was -- wat je zal zien op de volgende clip -- dan kreeg je voor een goede prestatie een knuffel van Preity Zinta. Dus dat was de ultieme reden om goed te spelen. Kijk maar -- iedereen kijkt naar Preity Zinta.
(Music)
(Muziek)
And then of course there was Shah Rukh playing the Kolkata crowd. We'd all seen matches in Kolkata, but we'd never seen anything like this: Shah Rukh, with the Bengali song, getting the audiences all worked up for Kolkata -- not for India, but for Kolkata. But take a look at this.
En natuurlijk was er Shah Rukh die het Kolkata-publiek bespeelde. We hebben allemaal wedstrijden in Kolkata gezien, maar dit hebben we nog nooit gezien: Shah Rukh krijgt het publiek met het Bengali-lied helemaal enthousiast voor Kolkata -- niet voor India, maar voor Kolkata. Maar bekijk dit eens.
(Music)
(Muziek)
An Indian film star hugging a Pakistani cricketer because they'd won in Kolkata. Can you imagine? And do you know what the Pakistani cricketer said? (Applause) "I wish I was playing for Preity Zinta's team."
Een Indische filmster die een Pakistaanse cricketspeler omarmde omdat ze in Kolkata gewonnen hadden. Kan je je dat voorstellen? En weet je wat de Pakistaanse cricketspeler zei? (Applaus) "Ik wou dat ik voor het team van Preity Zinta speelde."
(Laughter)
(Gelach)
But I thought I'd take this opportunity -- there's a few people from Pakistan in here. I'm so happy that you're here because I think we can show that we can both be together and be friends, right? We can play cricket together, we can be friends. So thank you very much for coming, all of you from Pakistan.
Maar ik dacht dat ik deze kans moest grijpen -- er zijn hier een paar mensen uit Pakistan. Ik ben zo gelukkig dat jullie hier zijn omdat ik denk dat we kunnen tonen dat we allebei samen vrienden kunnen zijn, niet? We kunnen samen cricket spelen, we kunnen vrienden zijn. Heel erg bedankt om te komen, iedereen uit Pakistan.
(Applause)
(Applaus)
There was criticism too because they said, "Players are being bought and sold? Are they grain? Are they cattle?" Because we had this auction, you see. How do you fix a price for a player? And so the auction that followed literally had people saying, "Bang! so many million dollars for so-and-so player." There it is.
Er was ook kritiek omdat ze zeiden: "Worden spelers gekocht en verkocht? Zijn ze graan? Zijn ze vee?" Omdat we die veiling hadden. Hoe kan je een prijs op een speler plakken? En dus tijdens de veiling waren er mensen die letterlijk zeiden: "Wow! Zoveel miljoen dollar voor speler X." Daar is het.
(Music)
(Muziek)
Auctioneer: Going at 1,500,000 dollars. Chennai. Shane Warne sold for 450,000 dollars.
Veilingmeester: Ik heb 1.500.000 Shane Warne werd verkocht voor 450.000 dollar.
HB: Suddenly, a game which earned its players 50 rupees a day -- so 250 rupees for a test match, but if you finish in four days you only got 200. The best Indian players who played every test match -- every one of the internationals, the top of the line players -- standard contracts are 220,000 dollars in a whole year. Now they were getting 500,000 for six days' work. Then Andrew Flintoff came by from England, he got one and a half million dollars, and he went back and said, "For four weeks, I'm earning more than Frank Lampard and Steven Gerrard, and I'm earning more than the footballers, wow." And where was he earning it from? From a little club in India. Could you have imagined that day would come? One and a half million dollars for six weeks' work. That's not bad, is it?
HB: Opeens, in een match waarin de spelers 50 roepie per dag kregen -- en 250 roepie voor een testmatch, maar als de match in 4 dagen eindigde kreeg je maar 200. De beste Indische spelers die elke dag een testmatch speelden -- alle internationals, de top van de lijnspelers -- standaardcontracten van 220.000 dollar in een heel jaar. Nu kregen ze 500.000 voor 6 dagen werk. Dan kwam Andrew Flintoff van Engeland, hij kreeg anderhalf miljoen dollar, en hij ging terug en zei: "4 weken lang verdien ik meer dan Frank Lampard en Steven Gerrard en meer dan de voetballers, wow." En waar verdiende hij het? In een kleine club in India. Kon je je voorstellen dat die dag zou komen? Anderhalf miljoen dollar voor 6 weken werk. Niet slecht.
So, at 2.3 billion dollars before the first ball was bowled. What India was doing, though, was benchmarking itself against the best in the world, and it became a huge brand. Lalit Modi was on the cover of Business Today. IPL became the biggest brand in India and, because our elections, had to be moved to South Africa, and we had to start the tournament in three weeks. Move a whole tournament to South Africa in three weeks. But we did it. You know why? Because no country works as slowly as we do till three weeks before an event, and nobody works fast as we do in the last three weeks.
Dus, 2,3 miljard dollar voor de eerste bal gegooid was. Wat India aan het doen was, was zichzelf benchmarken ten opzichte van de rest van de wereld, en het werd een groot merk. Lalit Modi stond op de cover van Business Today. IPL werd het grootste merk in India en moest, door onze verkiezingen, naar Zuid-Afrika verplaatst worden, en we moesten een toernooi starten binnen de 3 weken. Een toernooi in 3 weken naar Zuid-Afrika verplaatsen. Maar we hebben het gedaan. Weet je hoe? Omdat geen enkel ander land zo traag werkt als wij tot 3 weken voor een evenement, en niemand werkt zo snel als wij in de laatste 3 weken.
(Applause)
(Applaus)
Our population, which for a long time we thought was a problem, suddenly became our biggest asset because there were more people watching -- the huge consuming class -- everybody came to watch the cricket. We'd also made cricket the only sport in India, which is a pity, but in India every other sport pushes cricket to become big, which is a bit of a tragedy of our times.
Onze bevolking, waarvan we lang dachten dat het een probleem was, werd opeens onze grootste troef omdat meer mensen -- de zeer grote consumerende klasse -- iedereen kwam naar het cricket kijken. We hebben ook van cricket de enige sport in India gemaakt, wat zonde is, maar in India helpt elke andere sport om cricket groot te maken, wat een beetje een tragedie van onze tijd is.
Now, this last minute before I go -- there's a couple of side effects of all this. For a long time, India was this country of poverty, dust, beggars, snake charmers, filth, Delhi belly -- people heard Delhi belly stories before they came. And, all of a sudden, India was this land of opportunity. Cricketers all over the world said, "You know, we love India. We love to play in India." And that felt good, you know? We said, "The dollar's quite powerful actually." Can you imagine, you've got the dollar on view and there's no Delhi belly in there anymore. There's no filth, there's no beggars, all the snake charmers have vanished, everybody's gone. This tells you how the capitalist world rules.
Deze laatste minuut voor ik vertrek -- er zijn een paar neveneffecten aan dit alles. Lange tijd was India een land van armoede, stof, bedelaars, slangenbezweerders, vuil, diarree -- mensen hoorden verhalen over diarree voor ze kwamen. Opeens was India dit land van mogelijkheden. Cricketers van over heel de wereld zeiden: "Weet je, we houden van India. We houden ervan om in India te spelen." En dat voelde goed, weet je? We zeiden: "De dollar is eigenlijk nogal belangrijk." Kan je je voorstellen dat je een dollarbriefje ziet en er is daar geen diarree meer. Er is geen vuil meer, er zijn geen bedelaars, alle slangenbezweerders zijn verdwenen, iedereen is weg. Dit vertelt je hoe de kapitalistenwereld regeert.
Right so, finally, an English game that India usurped a little bit, but T20 is going to be the next missionary in the world. If you want to take the game around the world, it's got to be the shortest form of the game. You can't take a timeless test to China and sit through 14 days with no result in the end, or you can't take it all over the world. So that's what T20 is doing. Hopefully, it'll make everyone richer, hopefully it'll make the game bigger and hopefully it'll give cricket commentators more time in the business.
Dus uiteindelijk, een Engelse sport die India een beetje afgesnoept heeft, maar T20 gaat de nieuwe missionaris in de wereld zijn. Als je de sport over de wereld wilt verspreiden, moet het de kortste vorm van de sport zijn. Je kan geen tijdloze test naar China nemen en 14 dagen zonder resultaat wachten, want dan kan je kan het niet over de hele wereld verspreiden. Dus dat is wat T20 aan het doen is. Hopelijk zal het iedereen rijker maken en de sport groter maken en hopelijk zal het cricketcommentators meer tijd geven in de business.
Thank you very much. Thank you.
Heel erg bedankt. Bedankt.
(Applause)
(Applaus)