We are here today because [the] United Nations have defined goals for the progress of countries. They're called Millennium Development Goals. And the reason I really like these goals is that there are eight of them. And by specifying eight different goals, the United Nations has said that there are so many things needed to change in a country in order to get the good life for people. Look here -- you have to end poverty, education, gender, child and maternal health, control infections, protect the environment and get the good global links between nations in every aspect from aid to trade.
We zijn hier vandaag omdat de Verenigde Naties doelen hebben gesteld voor de vooruitgang van de landen. Ze heten Millenniumdoelen. De reden waarom ik van deze doelen hou, is dat er acht zijn. Door acht verschillende doelen te specificeren, hebben de Verenigde Naties gezegd dat er zoveel dingen moeten veranderen in een land om een goed leven voor de mensen te krijgen. Kijk hier, je moet een eind maken aan armoede, onderwijs, geslacht, gezondheid van kinderen en moeders, je moet infecties controleren, het milieu beschermen en de juiste globale verbanden tussen naties leggen, op alle vlakken, van hulp tot handel.
There's a second reason I like these development goals, and that is because each and every one is measured. Take child mortality; the aim here is to reduce child mortality by two-thirds, from 1990 to 2015. That's a four percent reduction per year -- and this, with measuring. That's what makes the difference between political talking like this and really going for the important thing, a better life for people. And what I'm so happy about with this is that we have already documented that there are many countries in Asia, in the Middle East, in Latin America and East Europe that [are] reducing with this rate. And even mighty Brazil is going down with five percent per year, and Turkey with seven percent per year. So there's good news. But then I hear people saying, "There is no progress in Africa. And there's not even statistics on Africa to know what is happening." I'll prove them wrong on both points.
Er is een andere reden waarom ik van deze ontwikkelingsdoelen hou, en dat is omdat ze allemaal gemeten worden. Neem nu kindersterfte. Het doel is om kindersterfte terug te dringen met twee derden, tussen 1990 en 2015. Dat is een vermindering van vier procent per jaar. En het wordt gemeten. Dat is wat het verschil maakt tussen politiek gepraat en echt gaan voor het belangrijke ding, een beter leven voor de mensen. Waar ik zo blij om ben, is dat we al gedocumenteerd hebben dat er vele landen zijn in Azië, in het Midden-Oosten, in Latijns-Amerika en Oost-Europa, die met dat percentage zakken. Zelfs het machtige Brazilië daalt met 5 procent per jaar, en Turkije met 7 procent per jaar. Er is dus goed nieuws. Maar dan zeggen mensen: "Er is geen vooruitgang in Afrika. Er zijn zelfs geen statistieken over Afrika, om te weten wat er gebeurt." Ik zal bewijzen dat ze op beide punten ongelijk hebben.
Come with me to the wonderful world of statistics. I bring you to the webpage, ChildMortality.org, where you can take deaths in children below five years of age for all countries -- it's done by U.N. specialists. And I will take Kenya as an example. Here you see the data. Don't panic -- don't panic now, I'll help you through this. It looks nasty, like in college when you didn't like statistics. But first thing, when you see dots like this, you have to ask yourself: from where do the data come? What is the origin of the data? Is it so that in Kenya, there are doctors and other specialists who write the death certificate at the death of the child and it's sent to the statistical office? No -- low-income countries like Kenya still don't have that level of organization. It exists, but it's not complete because so many deaths occur in the home with the family, and it's not registered. What we rely on is not an incomplete system. We have interviews, we have surveys. And this is highly professional female interviewers who sit down for one hour with a woman and ask her about [her] birth history. How many children did you have? Are they alive? If they died, at what age and what year? And then this is done in a representative sample of thousands of women in the country and put together in what used to be called a demographic health survey report. But these surveys are costly, so they can only be done [in] three- to five-year intervals. But they have good quality. So this is a limitation. And all these colored lines here are results; each color is one survey. But that's too complicated for today, so I'll simplify it for you, and I give you one average point for each survey.
Kom met mij mee naar de wonderlijke wereld van de statistiek. Ik breng je naar de webpagina, ChildMortality.org, waar je de kindersterfte kan krijgen onder de 5 jaar, voor alle landen. Ze wordt gemaakt door specialisten van de VN. Ik zal Kenia als voorbeeld nemen. Hier zie je de data. Geen paniek. Ik help jullie hier doorheen. Het ziet er lelijk uit, zoals op de universiteit, toen je niet van statistiek hield. Maar als je punten als deze ziet, is het eerste dat je je moet afvragen: waar komen de data vandaan? Wat is de oorsprong van de data? Is het zo dat er in Kenia dokters en andere specialisten zijn die een certificaat schrijven bij de dood van het kind, dat dan naar het bureau voor statistiek gaat? Nee. Lage-inkomenslanden zoals Kenia hebben nog steeds niet dat niveau van organisatie. Het bestaat, maar het is niet volledig omdat zoveel mensen thuis sterven, bij de familie. Ze worden niet geregistreerd. Waar we op vertrouwen is geen onvolledig systeem. We hebben interviews, we hebben enquêtes. Dit zijn zeer professionele vrouwelijke interviewers die een uur bij een vrouw zitten en vragen naar haar geboortegeschiedenis. Hoeveel kinderen heb je gekregen? Zijn ze in leven? Als ze gestorven zijn, op welke leeftijd en in welk jaar? Dit gebeurt in een representatief staal van duizenden vrouwen in het land, en wordt verzameld in wat vroeger een verslag van de demografische gezondheidsenquête werd genoemd. Maar deze enquêtes zijn duur, dus kunnen ze maar om de 3 tot 5 jaar gebeuren. Maar ze zijn goed van kwaliteit. Dit is dus een beperking. Al deze gekleurde lijnen hier zijn resultaten. Elke kleur is één enquête. Maar dat is te ingewikkeld voor vandaag, dus zal ik het voor jullie vereenvoudigen. Ik geef jullie één gemiddeld punt voor elke enquête.
This was 1977, 1988, 1992, '97 and 2002. And when the experts in the U.N. have got these surveys in place in their database, then they use advanced mathematical formulas to produce a trend line, and the trend line looks like this. See here -- it's the best fit they can get of this point. But watch out -- they continue the line beyond the last point out into nothing. And they estimated that in 2008, Kenya had per child mortality of 128. And I was sad, because we could see this reversal in Kenya with an increased child mortality in the 90s. It was so tragic. But in June, I got a mail in my inbox from Demographic Health Surveys, and it showed good news from Kenya. I was so happy. This was the estimate of the new survey. Then it just took another three months for [the] U.N. to get it into their server, and on Friday we got the new trend line -- it was down here. Isn't it nice -- isn't it nice, yeah? I was actually, on Friday, sitting in front of my computer, and I saw the death rate fall from 128 to 84 just that morning. So we celebrated.
Dit was 1977, 1988, 1992, 1997 en 2002. En als de experts van de VN deze enquêtes in hun database hebben opgenomen, gebruiken ze geavanceerde wiskundige formules om een trendlijn te produceren, en die ziet er zo uit. Kijk hier. Dat is hun beste gissing voor dit punt. Maar kijk uit. Ze zetten de lijn verder na het laatste punt tot in het niets. Ze schatten voor 2008 dat Kenia een kindsterfte van 128 had. Ik was bedroefd, omdat we deze ommekeer konden zien in Kenia met een verhoogde kindsterfte in de jaren '90. Het was zo tragisch. Maar in juni kreeg ik een bericht in mijn inbox van de demografische gezondheidsenquêtes, en het bracht goed nieuws uit Kenia. Ik was zo gelukkig. Dit was de schatting van de nieuwe enquête. Toen duurde het nog eens drie maanden voor de VN het op hun server hadden, en vrijdag kregen we de nieuwe trendlijn. Ze zat hier beneden. Is dat niet fijn? Is dat niet fijn, toch? Ik zat op vrijdag voor mijn computer en ik zag dat de overlijdensratio daalde van 128 naar 84 op die ene ochtend. Dus vierden we.
But now, when you have this trend line, how do we measure progress? I'm going into some details here, because [the] U.N. do it like this. They start [in] 1990 -- they measure to 2009. They say, "0.9 percent, no progress." That's unfair. As a professor, I think I have the right to propose something differently. I would say, at least do this -- 10 years is enough to follow the trend. It's two surveys, and you can see what's happening now. They have 2.4 percent. Had I been in the Ministry of Health in Kenya, I may have joined these two points. So what I'm telling you is that we know the child mortality. We have a decent trend. It's coming into some tricky things then when we are measuring MDGs. And the reason here for Africa is especially important, because '90s was a bad decade, not only in Kenya, but across Africa. The HIV epidemic peaked. There was resistance for the old malaria drugs, until we got the new drugs. We got, later, the mosquito netting. And there was socio-economic problems, which are now being solved at a much better scale. So look at the average here -- this is the average for all of sub-Saharan Africa. And [the] U.N. says it's a reduction with 1.8 percent.
Maar nu we die trendlijn eenmaal hebben, hoe meten we nu vooruitgang? Ik ga hier wat verder in detail, omdat de VN het zo doen. Ze beginnen in 1990 en meten tot 2009. Ze zeggen: "0,9%, geen vooruitgang." Dat is niet fair. Als professor denk ik dat ik het recht heb iets anders voor te stellen. Ik zou zeggen: doe minstens dit. 10 jaar is genoeg om de trend te volgen. Dat zijn twee enquêtes, en je kan zien wat er nu gebeurt. Ze krijgen 2,4 procent. Als ik het Keniaanse Ministerie van Gezondheid was geweest, dan had ik deze twee punten verbonden. Wat ik jullie zeg is dat we de kindersterfte kennen. We hebben een degelijke trend. Het wordt wat gevaarlijker als we Millenniumdoelen meten. De reden waarom is erg belangrijk voor Afrika, omdat de jaren '90 een slecht decennium waren, niet alleen in Kenia, maar doorheen Afrika. De HIV-epidemie piekte. Er was resistentie tegen de oude malariamedicijnen, tot we er nieuwe kregen. Later kregen we de klamboes. Er waren socio-economische problemen, die nu worden opgelost op veel betere schaal. Kijk naar het gemiddelde. Dit is het gemiddelde voor heel de Afrikaanse Sub-Sahara. De VN zegt: dat is een daling met 1,8 procent.
Now this sounds a little theoretical, but it's not so theoretical. You know, these economists, they love money, they want more and more of it, they want it to grow. So they calculate the percent annual growth rate of [the] economy. We in public health, we hate child death, so we want less and less and less of child deaths. So we calculate the percent reduction per year, but it's sort of the same percentage. If your economy grows with four percent, you ought to reduce child mortality four percent; if it's used well and people are really involved and can get the use of the resources in the way they want it. So is this fair now to measure this over 19 years? An economist would never do that. I have just divided it into two periods. In the 90s, only 1.2 percent, only 1.2 percent. Whereas now, second gear -- it's like Africa had first gear, now they go into second gear. But even this is not a fair representation of Africa, because it's an average, it's an average speed of reduction in Africa.
Dat klinkt wat theoretisch, maar het is het niet. Economen, weet u, houden van geld, willen er meer, willen het zien groeien. Dus berekenen ze het jaarlijkse groeipercentage van de economie. Wij van openbare gezondheid haten kindersterfte, dus willen we minder en minder kindersterfte. Wij berekenen dus de jaarlijkse procentuele daling. Maar dat is hetzelfde soort percentage. Als je economie groeit met 4 procent, dan zou de kindersterfte met 4 procent moeten dalen, als het goed besteed wordt en de mensen echt betrokken worden en ze de middelen kunnen besteden zoals ze willen. Is het fair om dit over 19 jaar te meten? Een econoom zou dat nooit doen. Ik heb het onderverdeeld in twee periodes. In de jaren '90 slechts 1,2 procent, slechts 1,2 procent. Terwijl nu, tweede versnelling -- het lijkt alsof Afrika eerst in eerste versnelling stond en nu naar tweede versnelling schakelt. Maar zelfs dit is geen eerlijke voorstelling van Afrika, omdat het een gemiddelde is, het is een gemiddelde afnamesnelheid in Afrika.
And look here when I take you into my bubble graphs. Still here, child death per 1,000 on that axis. Here we have [the] year. And I'm now giving you a wider picture than the MDG. I start 50 years ago when Africa celebrated independence in most countries. I give you Congo, which was high, Ghana -- lower. And Kenya -- even lower. And what has happened over the years since then? Here we go. You can see, with independence, literacy improved and vaccinations started, smallpox was eradicated, hygiene was improved, and things got better. But then, in the '80s, watch out here. Congo got into civil war, and they leveled off here. Ghana got very ahead, fast. This was the backlash in Kenya, and Ghana bypassed, but then Kenya and Ghana go down together -- still a standstill in Congo. That's where we are today. You can see it doesn't make sense to make an average of this zero improvement and this very fast improvement. Time has come to stop thinking about sub-Saharan Africa as one place. Their countries are so different, and they merit to be recognized in the same way, as we don't talk about Europe as one place. I can tell you that the economy in Greece and Sweden are very different -- everyone knows that. And they are judged, each country, on how they are doing.
En kijk hier, als ik je meeneem naar mijn bubbelgrafieken. Hier nog steeds kindersterfte per 1.000 op die as. Hier staat het jaar. En nu geef ik jullie een breder beeld dan de Millenniumdoelen. Ik start 50 jaar geleden, toen Afrika in de meeste landen onafhankelijkheid vierde. Ik geef jullie Congo, dat hoog was, Ghana, lager, en Kenia, nog lager. En wat is er sindsdien gebeurd door de jaren heen? Daar gaan we. Je ziet dat met de onafhankelijkheid de geletterdheid toenam, vaccinaties werden gestart, de pokken werden uitgeroeid, de hygiëne verbeterde en de dingen beter werden. Maar kijk dan uit in de jaren '80. Congo raakte in een burgeroorlog verstrikt en bleef hier steken. Ghana ging erg snel. Dit was de weerslag in Kenia, en Ghana werd voorbijgestoken, maar dan gaan Kenia en Ghana samen naar beneden -- nog steeds stilstand in Congo. Daar staan we vandaag. Je ziet dat het geen zin heeft om een gemiddelde te maken van deze nulverbetering en deze snelle verbetering. De tijd is gekomen om de Afrikaanse Sub-Sahara niet langer als één plek te zien. De landen zijn zo verschillend en ze verdienen het om te worden erkend net zoals we niet over Europa spreken als één plek. Ik kan je zeggen dat de economie van Griekenland erg verschilt van de Zweedse. Iedereen weet dat. En elk land wordt beoordeeld op hoe ze het doen.
So let me show the wider picture. My country, Sweden: 1800, we were up there. What a strange personality disorder we must have, counting the children so meticulously in spite of a high child death rate. It's very strange. It's sort of embarrassing. But we had that habit in Sweden, you know, that we counted all the child deaths, even if we didn't do anything about it. And then, you see, these were famine years. These were bad years, and people got fed up with Sweden. My ancestors moved to the United States. And eventually, soon they started to get better and better here. And here we got better education, and we got health service, and child mortality came down. We never had a war; Sweden was in peace all this time. But look, the rate of lowering in Sweden was not fast. Sweden achieved a low child mortality because we started early. We had primary school actually started in 1842. And then you get that wonderful effect when we got female literacy one generation later. You have to realize that the investments we do in progress are long-term investments. It's not about just five years -- it's long-term investments. And Sweden never reached [the] Millennium Development Goal rate, 3.1 percent when I calculated. So we are off track -- that's what Sweden is. But you don't talk about it so much. We want others to be better than we were, and indeed, others have been better.
Laat me jullie dus het bredere plaatje geven. Mijn land, Zweden. In 1800 stonden we daarboven. Wat een rare persoonlijkheidsstoornis moeten we hebben om kinderen zo zorgvuldig te tellen bij een zo hoge kindersterfte. Het is erg vreemd. Het is wat gênant. Maar wij hadden die gewoonte in Zweden om alle kindersterfte te meten zelfs als we er niets aan deden. Deze jaren hier was er hongersnood. Dit waren slechte jaren en mensen raakten Zweden beu. Mijn voorouders verhuisden naar de Verenigde Staten. Uiteindelijk, al snel, deden ze het beter en beter. Hier krijgen we beter onderwijs, gezondheidsdiensten, en de kindersterfte daalde. We waren nooit in oorlog, Zweden leefde al die tijd in vrede. Maar kijk, de dalingsgraad in Zweden was niet snel. Zweden bereikte een lage kindersterfte omdat we vroeg begonnen zijn. We hadden al een lagere school vanaf 1842. En dan krijg je dat heerlijke effect van de vrouwelijke geletterdheid, een generatie later. Je moet beseffen dat investeringen in vooruitgang langetermijninvesteringen zijn. Het gaat niet om slechts 5 jaar. Het zijn langetermijninvesteringen. Zweden bereikte nooit de ratio van de Millenniumdoelen: 3,1%, tijdens mijn berekeningen. We zijn dus niet op schema. Daar staat Zweden. Maar daarover praten we weinig. We willen dat anderen het beter doen dan wij destijds. En dat doen ze inderdaad.
Let me show you Thailand, see what a success story, Thailand from the 1960s -- how they went down here and reached almost the same child mortality levels as Sweden. And I'll give you another story -- Egypt, the most hidden, glorious success in public health. Egypt was up here in 1960, higher than Congo. The Nile Delta was a misery for children with diarrheal disease and malaria and a lot of problems. And then they got the Aswan Dam. They got electricity in their homes, they increased education and they got primary health care. And down they went, you know. And they got safer water, they eradicated malaria. And isn't it a success story. Millennium Development Goal rates for child mortality is fully possible. And the good thing is that Ghana today is going with the same rate as Egypt did at its fastest. Kenya is now speeding up. Here we have a problem. We have a severe problem in countries which are at a standstill.
Laat me jullie Thailand tonen. Kijk, wat een succesverhaal, Thailand sinds de jaren '60, hoe ze hier gedaald zijn en bijna hetzelfde kindersterfteniveau als Zweden haalden. Ik geef je nog een verhaal, Egypte, het best verborgen, glorieuze succes van de openbare gezondheid. Egypte zat hierboven in 1960, hoger dan Congo. De Nijldelta was een ellende voor kinderen, met diarree en malaria en een hoop problemen. En toen kregen ze de Aswandam. Ze kregen elektriciteit in huis. Ze kregen meer onderwijs. En ze kregen basisgezondheidszorg. En ze gingen naar beneden. Ze kregen veiliger water. Ze roeiden malaria uit. Als dat geen succesverhaal is. De Millenniumdoelen voor kindersterfte zijn echt haalbaar. Het goede is dat Ghana vandaag met dezelfde ratio daalt als Egypte op haar snelste. Kenia is aan het versnellen. Hier hebben we een probleem. We hebben een ernstig probleem in landen die stilstaan.
Now, let me now bring you to a wider picture, a wider picture of child mortality. I'm going to show you the relationship between child mortality on this axis here -- this axis here is child mortality -- and here I have the family size. The relationship between child mortality and family size. One, two, three, four children per woman: six, seven, eight children per woman. This is, once again, 1960 -- 50 years ago. Each bubble is a country -- the color, you can see, a continent. The dark blue here is sub-Saharan Africa. And the size of the bubble is the population. And these are the so-called "developing" countries. They had high, or very high, child mortality and family size, six to eight. And the ones over there, they were so-called Western countries. They had low child mortality and small families. What has happened? What I want you [to do] now is to see with your own eyes the relation between fall in child mortality and decrease in family size. I just want not to have any room for doubt -- you have to see that for yourself. This is what happened. Now I start the world. Here we come down with the eradication of smallpox, better education, health service. It got down there -- China comes into the Western box here. And here Brazil is in the Western Box. India is approaching. The first African countries coming into the Western box, and we get a lot a new neighbors. Welcome to a decent life. Come on. We want everyone down there. This is the vision we have, isn't it. And look now, the first African countries here are coming in. There we are today.
Laat me jullie nu een breder plaatje geven, een breder plaatje van kindersterfte. Ik zal jullie het verband tonen tussen kindersterfte op deze as -- deze as hier is kindersterfte -- en hier heb ik de gezinsgrootte. Het verband tussen kindersterfte en gezinsgrootte. 1, 2, 3, 4 kinderen per vrouw. 6, 7, 8 kinderen per vrouw. Dit is nog eens 1960, 50 jaar geleden. Elke bubbel is een land. De kleuren zijn een continent. Het donkerblauwe hier is de Afrikaanse Sub-Sahara. De grootte van de bubbel is de bevolking. Dit zijn de zogenaamde "ontwikkelingslanden". Ze hadden hoge of zeer hoge kindersterfte en een gezinsgrootte van 6 tot 8. En deze hier zijn de zogenaamde Westerse landen. Ze hadden lage kindersterfte en kleine gezinnen. Wat is er gebeurd? Wat ik jullie nu met eigen ogen wil laten zien, is het verband tussen de daling in kindersterfte en de afname van de gezinsgrootte. Ik vraag het iedereen. Je moet het zelf zien. Dit is wat er gebeurde. Nu start ik de wereld. Hier dalen we met onderwijs, pokken, beter onderwijs, gezondheidszorg. Het daalde hier -- China komt hier het Westerse vak binnen. En hier is Brazilië in het Westerse vak. India nadert. De eerste Afrikaanse landen bereiken het Westerse vak. We krijgen een hoop nieuwe buren. Welkom bij een fatsoenlijk leven. Komaan. We willen iedereen hier beneden. Dit is onze visie, niet? En kijk nu, de eerste Afrikaanse landen komen aan. Hier zijn we vandaag.
There is no such thing as a "Western world" and "developing world." This is the report from [the] U.N., which came out on Friday. It's very good -- "Levels and Trends in Child Mortality" -- except this page. This page is very bad; it's a categorization of countries. It labels "developing countries," -- I can read from the list here -- developing countries: Republic of Korea -- South Korea. Huh? They get Samsung, how can they be [a] developing country? They have here Singapore. They have the lowest child mortality in the world, Singapore. They bypassed Sweden five years ago, and they are labeled a developing country. They have here Qatar. It's the richest country in the world with Al Jazeera. How the heck could they be [a] developing country? This is crap. (Applause) The rest here is good -- the rest is good.
Er is niet zoiets als een "Westerse wereld" en een "ontwikkelingswereld". Dit is het rapport van de VN, dat vrijdag verscheen. Het is heel goed -- "Niveaus en trends in kindersterfte" -- behalve deze bladzijde. Deze bladzijde is erg slecht. Het is de categorisering van de landen. Het noemt als "ontwikkelingslanden" -- ik lees de lijst voor -- ontwikkelingslanden: Zuid-Koreaanse Republiek. Pardon? Ze hebben Samsung, hoe kunnen ze een ontwikkelingsland zijn? Hier staat Singapore. Singapore heeft de laagste kindersterfte ter wereld. Ze staken Zweden vijf jaar geleden voorbij, en ze krijgen het etiket ontwikkelingsland. Hier staat Qatar. Het is het rijkste land ter wereld, met Al Jazeera. Hoe kan dat verdorie een ontwikkelingsland zijn? Dit deugt niet. (Applaus) De rest is goed. De rest is goed.
We have to have a modern concept, which fits to the data. And we have to realize that we are all going to into this, down to here. What is the importance now with the relations here. Look -- even if we look in Africa -- these are the African countries. You can clearly see the relation with falling child mortality and decreasing family size, even within Africa. It's very clear that this is what happens. And a very important piece of research came out on Friday from the Institute of Health Metrics and Evaluation in Seattle showing that almost 50 percent of the fall in child mortality can be attributed to female education. That is, when we get girls in school, we'll get an impact 15 to 20 years later, which is a secular trend which is very strong. That's why we must have that long-term perspective, but we must measure the impact over 10-year periods. It's fully possible to get child mortality down in all of these countries and to get them down in the corner where we all would like to live together.
We hebben een modern concept nodig, dat past bij de data. En we moeten beseffen dat we hier allemaal inzitten, tot hier. Wat is nu belangrijk, met de relaties? Kijk, zelfs als we naar Afrika kijken. Dit zijn de Afrikaanse landen. Je kan duidelijk het verband zien tussen dalende kindersterfte en afnemende gezinsgrootte, zelfs binnen Afrika. Het is heel duidelijk dat dit gebeurt. Vrijdag is een heel belangrijk onderzoek verschenen van het Instituut voor Meting en Evaluatie van Gezondheid in Seattle. Het toont dat bijna 50 procent van de daling in kindersterfte kan worden toegeschreven aan vrouwelijk onderwijs. Dat betekent dat als we meisjes naar school krijgen, we 15 tot 20 jaar later een impact zien. Dat is een zeer sterke trend. Daarom moeten we dat langetermijnperspectief hebben, maar we moeten de impact meten van een tienjarige periode. Het is echt mogelijk om kindersterfte te doen dalen in al deze landen en om ze in de benedenhoek te krijgen waar we graag allemaal samen zouden leven.
And of course, lowering child mortality is a matter of utmost importance from humanitarian aspects. It's a decent life for children, we are talking about. But it is also a strategic investment in the future of all mankind, because it's about the environment. We will not be able to manage the environment and avoid the terrible climate crisis if we don't stabilize the world population. Let's be clear about that. And the way to do that, that is to get child mortality down, get access to family planning and behind that drive female education. And that is fully possible. Let's do it.
En natuurlijk is het doen dalen van kindersterfte een zaak van het allergrootste belang vanuit humanitair standpunt. Het is een fatsoenlijk leven voor kinderen waar we over spreken. Maar het is ook een strategische investering in de toekomst van de hele mensheid, omdat het over het milieu gaat. We zullen niet in staat zijn het milieu te beheren en een vreselijke klimaatcrisis te vermijden als we de wereldbevolking niet stabiliseren. Laten we daar duidelijk over zijn. De manier om dat te doen is kindersterfte doen dalen, toegang tot gezinsplanning, en als drijvende kracht vrouwelijk onderwijs. Dat is zeker haalbaar. Laten we het doen.
Thank you very much.
Hartelijk dank.
(Applause)
(Applaus)