Είμαστε εδώ σήμερα επειδή τα Ηνωμένα Έθνη έχουν καθορίσει στόχους για την πρόοδο των χωρών. Ονομάζονται Αναπτυξιακοί Στόχοι της Χιλιετίας. Και ο λόγος για τον οποίο μου αρέσουν αυτοί οι στόχοι είναι ότι είναι οκτώ. Και με το να καθορίσουν οκτώ διαφορετικούς στόχους, τα Ηνωμένα Έθνη είπαν ότι υπάρχουν τόσα πολλά που χρειάζεται να αλλάξουν σε μια χώρα ώστε να υπάρξει καλή ζωή για τους ανθρώπους. Κοιτάξτε εδώ, πρέπει να θέσετε τέρμα στη φτώχεια, εκπαίδευση, φύλο, παιδική και μητρική υγεία, να ελέγξετε τις μολύνσεις, να προστατέψετε το περιβάλλον και να έχετε καλές παγκόσμιες διασυνδέσεις ανάμεσα στα έθνη από κάθε άποψη από την αρωγή ως το εμπόριο.
We are here today because [the] United Nations have defined goals for the progress of countries. They're called Millennium Development Goals. And the reason I really like these goals is that there are eight of them. And by specifying eight different goals, the United Nations has said that there are so many things needed to change in a country in order to get the good life for people. Look here -- you have to end poverty, education, gender, child and maternal health, control infections, protect the environment and get the good global links between nations in every aspect from aid to trade.
Υπάρχει ένας δεύτερος λόγος που μου αρέσουν αυτοί οι αναπτυξιακοί στόχοι, και αυτός είναι επειδή κάθε ένας μετριέται. Πάρτε την παιδική θνησιμότητα. Ο σκοπός εδώ είναι η μείωση της παιδικής θνησιμόητας κατά δύο τρίτα από το 1990 ως το 2015. Αυτό σημαίνει 4% μείωση κάθε χρόνο. Και αυτό, με μετρήσεις. Και αυτό είναι που κάνει τη διαφορά ανάμεσα στην πολιτική συζήτηση όπως αυτό και στην πραγματική προσπάθεια επίτευξης του σημαντικού, μιας καλύτερης ζωής για τους ανθρώπους. Και ο λόγος που είμαι τόσο χαρούμενος για αυτό είναι ότι έχουμε ήδη τεκμηριώσει ότι υπάρχουν πολλές χώρες στην Ασία, στη Μέση Ανατολή, στη Λατινική Αμερική και στην Ανατολική Ευρώπη που μειώνουν με αυτό το ρυθμό. Και ακόμα και η ισχυρή Βραζιλία πέφτει με 5% κάθε χρόνο και η Τουρκία με 7% το χρόνο. Επομένως υπάρχουν καλά νέα. Αλλά τότε ακούω ανθρώπους που λένε, «Δεν υπάρχει καμιά πρόοδος στην Αφρική. Και δεν υπάρχουν καν στατιστικά για την Αφρική για να ξέρουμε τι συμβαίνει». Θα αποδείξω ότι έχουν άδικο και στα τα δύο.
There's a second reason I like these development goals, and that is because each and every one is measured. Take child mortality; the aim here is to reduce child mortality by two-thirds, from 1990 to 2015. That's a four percent reduction per year -- and this, with measuring. That's what makes the difference between political talking like this and really going for the important thing, a better life for people. And what I'm so happy about with this is that we have already documented that there are many countries in Asia, in the Middle East, in Latin America and East Europe that [are] reducing with this rate. And even mighty Brazil is going down with five percent per year, and Turkey with seven percent per year. So there's good news. But then I hear people saying, "There is no progress in Africa. And there's not even statistics on Africa to know what is happening." I'll prove them wrong on both points.
Ελάτε μαζί μου στον υπέροχο κόσμο της στατιστικής. Σας μεταφέρω στην ιστοσελίδα ChildMortality.org όπου μπορείτε να δείτε τους θανάτους σε παιδιά μικρότερα των πέντε ετών για όλες τις χώρες. Έχει γίνει από ειδικούς του Ο.Η.Ε. Και θα πάρω την Κένυα ως παράδειγμα. Εδώ βλέπετε τα δεδομένα. Μην πανικοβάλεστε. Μην πανικοβάλεστε. Θα σας βοηθήσω. Φαίνεται άσχημο, όπως στο κολλέγιο όταν δεν σας άρεσε η στατιστική. Αλλά πρώτον, όταν βλέπετε τελείες σαν αυτή, πρέπει να αναρωτηθείτε: από πού προέρχονται τα δεδομένα; Ποια είναι η προέλευση των δεδομένων; Είναι έτσι τα πράγματα που στην Κένυα υπάρχουν γιατροί και άλλοι ειδικοί που γράφουν το πιστοποιητικό θανάτου όταν πεθαίνει το παιδί, και αυτό στέλνεται στη στατιστική υπηρεσία; Όχι. Χώρες με χαμηλό εισόδημα όπως η Κένυα ακόμα δεν έχουν αυτό το επίπεδο οργάνωσης. Υπάρχει αλλά είναι δεν είναι τέλειο, επειδή τόσοι πολλοί θάνατοι συμβαίνουν στο σπίτι με την οικογένεια, και αυτό δεν καταγράφεται. Αυτό στο οποίο βασιζόμαστε δεν είναι ένα ελλιπές σύστημα. Έχουμε συνεντεύξεις, έχουμε έρευνες. Και αυτό σημαίνει άκρως επαγγελματίες γυναίκες που παίρνουν συνεντεύξεις που κάθονται μια ώρα με μια γυναίκα και τη ρωτούν για τις γέννες της. Πόσα παιδιά έκανες; Είναι ζωντανά; Αν πέθαναν, σε ποια ηλικία και ποια χρονιά; Και μετά αυτό γίνεται σε ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα χιλιάδων γυναικών στη χώρα και συγκεντρώνεται σε αυτό που συνηθίζεται να αποκαλείται έκθεση δημογραφικής έρευνας για την υγεία. Αλλά αυτές οι έρευνες κοστίζουν, έτσι μπορούν να γίνονται μόνο κάθε τρία με πέντε χρόνια. Αλλά έχουν καλή ποιότητα. Έτσι αυτό είναι ένας περιορισμός. Και όλες αυτές οι χρωματιστές γραμμές εδώ είναι αποτελέσματα, κάθε χρώμα είναι μια έρευνα. Αλλά αυτό παραείναι πολύπλοκο για σήμερα, έτσι θα σας το απλοποιήσω και θα σας δώσω μια μέση τιμή για κάθε έρευνα.
Come with me to the wonderful world of statistics. I bring you to the webpage, ChildMortality.org, where you can take deaths in children below five years of age for all countries -- it's done by U.N. specialists. And I will take Kenya as an example. Here you see the data. Don't panic -- don't panic now, I'll help you through this. It looks nasty, like in college when you didn't like statistics. But first thing, when you see dots like this, you have to ask yourself: from where do the data come? What is the origin of the data? Is it so that in Kenya, there are doctors and other specialists who write the death certificate at the death of the child and it's sent to the statistical office? No -- low-income countries like Kenya still don't have that level of organization. It exists, but it's not complete because so many deaths occur in the home with the family, and it's not registered. What we rely on is not an incomplete system. We have interviews, we have surveys. And this is highly professional female interviewers who sit down for one hour with a woman and ask her about [her] birth history. How many children did you have? Are they alive? If they died, at what age and what year? And then this is done in a representative sample of thousands of women in the country and put together in what used to be called a demographic health survey report. But these surveys are costly, so they can only be done [in] three- to five-year intervals. But they have good quality. So this is a limitation. And all these colored lines here are results; each color is one survey. But that's too complicated for today, so I'll simplify it for you, and I give you one average point for each survey.
Αυτό ήταν το 1977, το 1988, το 1992, το '97 και το 2002. Και όταν οι ειδικοί του Ο.Η.Ε. τοποθετήσουν αυτές τις έρευνες στην τράπεζα δεδομένων τους, στη συνέχεια χρησιμοποιούν μαθηματικές φόρμουλες για να παράγουν μια γραμμή τάσης και αυτή η γραμμή τάσης είναι σαν αυτή. Δείτε εδώ. Είναι η καλύτερη προσαρμογή που μπορούν να πάρουν από αυτό το σημείο. Αλλά προσέξτε. Προεκτείνουν τη γραμμή πέρα από το τελευταίο σημείο στο τίποτα. Και υπολόγισαν ότι, το 2008, η Κένυα είχε παιδική θνησιμότητα 128 [στα χίλια παιδιά]. Και στενοχωρήθηκα, επειδή μπορούσαμε να δούμε αυτή την αναστροφή στην Κένυα με μια αυξημένη παιδική θνησιμότητα στη δεκαετία του 90. Ήταν τόσο τραγικό. Αλλά τον Ιούνιο έλαβα ένα mail στα εισερχόμενά μου από τις Δημογραφικές Έρευνες Υγείας, και παρουσίασε καλά νέα από την Κένυα. Ήμουν τόσο χαρούμενος. Αυτό ήταν η εκτίμηση μιας νέας έρευνας. Μετά απλώς πήρε άλλους τρεις μήνες στον Ο.Η.Ε, να το βάλουν στο σέρβερ τους και την Παρασκευή πήραμε τη νέα γραμμή τάσης. Ήταν εδώ κάτω. Καλό δεν είναι; Καλό δεν είναι,έ; Ήμουν πράγματι, την Παρασκευή, καθισμένος μπροστά στον υπολογιστή μου, και είδα το ρυθμό θανάτων να πέφτει από το 128 στο 84 ακριβώς εκείνο το πρωί. Επομένως πανηγυρίσαμε.
This was 1977, 1988, 1992, '97 and 2002. And when the experts in the U.N. have got these surveys in place in their database, then they use advanced mathematical formulas to produce a trend line, and the trend line looks like this. See here -- it's the best fit they can get of this point. But watch out -- they continue the line beyond the last point out into nothing. And they estimated that in 2008, Kenya had per child mortality of 128. And I was sad, because we could see this reversal in Kenya with an increased child mortality in the 90s. It was so tragic. But in June, I got a mail in my inbox from Demographic Health Surveys, and it showed good news from Kenya. I was so happy. This was the estimate of the new survey. Then it just took another three months for [the] U.N. to get it into their server, and on Friday we got the new trend line -- it was down here. Isn't it nice -- isn't it nice, yeah? I was actually, on Friday, sitting in front of my computer, and I saw the death rate fall from 128 to 84 just that morning. So we celebrated.
Αλλά τώρα, όταν έχετε αυτή τη γραμμή τάσης, πώς μετράμε την πρόοδο; Μπαίνω σε κάποιες λεπτομέρειες εδώ, διότι ο Ο.Η.Ε το κάνει κάπως έτσι. Ξεκινούν το 1990, μετρούν μέχρι το 2009. Λένε, "0,9%, καμία πρόοδος." Αυτό είναι άδικο. Ως καθηγητής πανεπιστημίου, νομίζω έχω το δικαίωμα να προτείνω κάτι διαφορετικό. Θα έλεγα, τουλάχιστον θα έκανα αυτό. 10 χρόνια είναι αρκετά για να ακολουθήσεις την τάση. Είναι δυο έρευνες, και μπορείτε να δείτε τι συμβαίνει τώρα. Έχουν 2,4%. Αν ήμουν στο Υπουργείο Υγείας στην Κένυα, μπορεί να είχα ενώσει αυτά τα δυο σημεία. Έτσι αυτό που σας λέω είναι ότι ξέρουμε την παιδική θνησιμότητα. Έχουμε μια πτωτική τάση. Εισέρχεται σε κάποια δυσεπίλυτα θέματα στη συνέχεια όταν μετράμε MDGs (Αναπτυξιακοί Στόχοι της Χιλιετίας). Και ο λόγος εδώ για την Αφρική είναι ιδιαίτερα σημαντικός, επειδή τα ΄90 ήταν μια κακή δεκαετία, όχι μόνο στην Κένυα αλλά σε όλη την Αφρική. Η επιδημία του ΗΙV ήταν σε έξαρση. Υπήρχε ανθεκτικότητα για τα παλιά φάρμακα της ελονοσίας, μέχρι να πάρουμε τα νέα φάρμακα. Πήραμε, αργότερα, τις κουνουπιέρες. Και υπήρχαν κοινωνικοοικονομικά προβλήματα, που τώρα επιλύονται σε μια πολύ καλύτερη κλίμακα. Έτσι κοιτάξτε αυτό το μέσο όρο εδώ. Αυτό είναι ο μέσος όρος για όλη την υποσαχάρια Αφρική. Και ο Ο.Η.Ε. λέει είναι μείωση κατά 1,8%.
But now, when you have this trend line, how do we measure progress? I'm going into some details here, because [the] U.N. do it like this. They start [in] 1990 -- they measure to 2009. They say, "0.9 percent, no progress." That's unfair. As a professor, I think I have the right to propose something differently. I would say, at least do this -- 10 years is enough to follow the trend. It's two surveys, and you can see what's happening now. They have 2.4 percent. Had I been in the Ministry of Health in Kenya, I may have joined these two points. So what I'm telling you is that we know the child mortality. We have a decent trend. It's coming into some tricky things then when we are measuring MDGs. And the reason here for Africa is especially important, because '90s was a bad decade, not only in Kenya, but across Africa. The HIV epidemic peaked. There was resistance for the old malaria drugs, until we got the new drugs. We got, later, the mosquito netting. And there was socio-economic problems, which are now being solved at a much better scale. So look at the average here -- this is the average for all of sub-Saharan Africa. And [the] U.N. says it's a reduction with 1.8 percent.
Τώρα αυτό ακούγεται λίγο θεωρητικό, αλλά δεν είναι τόσο θεωρητικό. Ξέρετε, αυτοί οι οικονομολόγοι, αγαπούν το χρήμα, θέλουν όλο και περισσότερο, θέλουν να αυξάνεται. Έτσι υπολογίζουν τον εκατοστιαίο ετήσιο ρυθμό αύξησης της οικονομίας. Εμείς στη δημόσια υγεία, μισούμε το θάνατο των παιδιών έτσι θέλουμε λιγότερους και λιγότερους και λιγότερους θανάτους παιδιών. Έτσι υπολογίζουμε την εκατοστιαία μείωση ανά έτος. Αλλά είναι περίπου το ίδιο ποσοστό. Αν η οικονομία σας αυξάνεται κατά 4%, οφείλετε να μειώσετε την παιδική θνησιμότητα κατά 4%, αν χρησιμοποιείται καλά και οι άνθρωποι εμπλέκονται πραγματικά και μπορούν να χρησιμοποιήσουν τους φυσικούς πόρους με τον τρόπο που θέλουν. Έτσι είναι δίκαιο τώρα να το μετράς για 19 χρόνια; Ένας οικονομολόγος ποτέ δεν θα το έκανε αυτό. Το έχω απλά διαιρέσει σε δυο περιόδους. Στα '90, μόνο 1,2%, μόνο 1,2%. Ενώ τώρα, δεύτερη ταχύτητα -- είναι σαν η Αφρική να πήγαινε με πρώτη ταχύτητα, τώρα βάζει τη δευτέρα. Αλλά ακόμα και αυτό δεν είναι δίκαιη αναπαράσταση της Αφρικής, διότι είναι ένας μέσος όρος. είναι μια μέση ταχύτητα μείωσης στην Αφρική.
Now this sounds a little theoretical, but it's not so theoretical. You know, these economists, they love money, they want more and more of it, they want it to grow. So they calculate the percent annual growth rate of [the] economy. We in public health, we hate child death, so we want less and less and less of child deaths. So we calculate the percent reduction per year, but it's sort of the same percentage. If your economy grows with four percent, you ought to reduce child mortality four percent; if it's used well and people are really involved and can get the use of the resources in the way they want it. So is this fair now to measure this over 19 years? An economist would never do that. I have just divided it into two periods. In the 90s, only 1.2 percent, only 1.2 percent. Whereas now, second gear -- it's like Africa had first gear, now they go into second gear. But even this is not a fair representation of Africa, because it's an average, it's an average speed of reduction in Africa.
Και κοιτάξτε εδώ όταν σας πηγαίνω στα δικά μου γραφήματα φυσαλίδων. Ακόμα εδώ, θάνατοι ανά χίλια παιδιά σε αυτό τον άξονα. Εδώ έχουμε τη χρονιά. Και τώρα σας δίνω μια ευρύτερη εικόνα από τους MDG. Ξεκίνησα 50 χρόνια πριν όταν η Αφρική γιόρταζε την ανεξαρτησία στις περισσότερες χώρες. Σας παρουσιάζω το Κονγκό, που ήταν ψηλά, την Γκάνα, χαμηλότερα, και την Κένυα, ακόμα χαμηλότερα. Και τι συνέβη όλα αυτά τα χρόνια από τότε; Ξεκινάμε. Μπορείτε να δείτε, με την ανεξαρτησία, το μορφωτικό επίπεδο βελτιώθηκε και οι εμβολιασμοί ξεκίνησαν, η ευλογιά εξαλείφθηκε, η υγιεινή βελτιώθηκε και τα πράγματα καλυτέρεψαν. Αλλά τότε, στα '80, προσέξτε εδώ. Το Κονγκό μπήκε σε εμφύλιο πόλεμο και το επίπεδό τους έπεσε εδώ. Η Γκάνα πήγε πολύ μπροστά, γρήγορα. Αυτό ήταν η αρνητική αντίδραση στην Κένυα, και η Γκάνα προσπέρασε, αλλά τότε η Κένυα και η Γκάνα πέφτουν μαζί -- ακόμα στασιμότητα στο Κονγκό. Να πού είμαστε σήμερα. Μπορείτε να δείτε, δεν έχει νόημα να βγάζεις το μέσο όρο από αυτή τη μηδενική βελτίωση και από αυτή την πολύ γρήγορη βελτίωση. Έχει έρθει η ώρα να σταματήσουμε να θεωρούμε την υποσαχάρια Αφρική ένα μέρος. Οι χώρες τους είναι τόσο διαφορετικές και αξίζουν να αναγνωρίζονται με τον ίδιο τρόπο, με τον οποίο δεν μιλάμε για την Ευρώπη ως ένα μέρος. Μπορώ να σας πω ότι η οικονομία σε Ελλάδα και Σουηδία είναι πολύ διαφορετικές. Όλοι το ξέρουν αυτό. Και κρίνονται, κάθε χώρα, από το πώς τα πάνε.
And look here when I take you into my bubble graphs. Still here, child death per 1,000 on that axis. Here we have [the] year. And I'm now giving you a wider picture than the MDG. I start 50 years ago when Africa celebrated independence in most countries. I give you Congo, which was high, Ghana -- lower. And Kenya -- even lower. And what has happened over the years since then? Here we go. You can see, with independence, literacy improved and vaccinations started, smallpox was eradicated, hygiene was improved, and things got better. But then, in the '80s, watch out here. Congo got into civil war, and they leveled off here. Ghana got very ahead, fast. This was the backlash in Kenya, and Ghana bypassed, but then Kenya and Ghana go down together -- still a standstill in Congo. That's where we are today. You can see it doesn't make sense to make an average of this zero improvement and this very fast improvement. Time has come to stop thinking about sub-Saharan Africa as one place. Their countries are so different, and they merit to be recognized in the same way, as we don't talk about Europe as one place. I can tell you that the economy in Greece and Sweden are very different -- everyone knows that. And they are judged, each country, on how they are doing.
Έτσι αφήστε με να σας δείξω την ευρύτερη εικόνα. Η χώρα μου, η Σουηδία: το 1800 ήμασταν εκεί πάνω. Τι παράξενη διαταραχή προσωπικότητας πρέπει να έχουμε, να μετράμε τα παιδιά τόσο σχολαστικά παρά τον υψηλό ρυθμό παιδικών θανάτων. Είναι πολύ παράξενο. Είναι κάπως ενοχλητικό. Αλλά είχαμε αυτή τη συνήθεια στη Σουηδία, ξέρετε, να μετράμε όλους τους θανάτους παιδιών, ακόμα και αν δεν κάναμε τίποτα για αυτό. Και τότε, βλέπετε, αυτά ήταν χρόνια λιμού. Αυτές ήταν κακιές χρονιές και οι άνθρωποι βαρέθηκαν τη Σουηδία. Οι πρόγονοί μου μετανάστευσαν στις ΗΠΑ. Και τελικά, σύντομα, άρχισαν να τα πηγαίνουν όλο και καλύτερα εδώ. Και εδώ είχαμε καλύτερη εκπαίδευση και είχαμε καλύτερες υπηρεσίες υγείας, και η παιδική θνησιμότητα μειώθηκε. Ποτέ δεν είχαμε πόλεμο, η Σουηδία είχε ειρήνη συνεχώς. Αλλά κοιτάξτε, ο ρυθμός μείωσης στη Σουηδία δεν ήταν γρήγορος. Η Σουηδία πέτυχε μια χαμηλή παιδική θνησιμότητα διότι ξεκινήσαμε νωρίς. Είχαμε το δημοτικό σχολείο στην πραγματικότητα για πρώτη φορά το 1842. Και μετά παίρνετε αυτό το θαυμάσιο αποτέλεσμα όταν οι γυναίκες μορφώθηκαν μια γενιά αργότερα. Πρέπει να συνειδητοποιήσετε ότι οι επενδύσεις που κάνουμε και βρίσκονται σε εξέλιξη είναι μακροπρόθεσμες επενδύσεις. Δεν είναι απλώς για περίπου πέντε χρόνια. Είναι μακροπρόθεσμες επενδύσεις. Και η Σουηδία ποτέ δεν έφτασε το ρυθμό του Αναπτυξιακού Στόχου της Χιλιετίας, 3,1 % όταν υπολόγισα. Έτσι είμαστε εκτός πορείας, αχά. Να τι είναι η Σουηδία. Αλλά δεν μιλάτε γι' αυτό τόσο πολύ. Θέλουμε οι άλλοι να είναι καλύτεροι από ότι ήμασταν εμείς. Και πράγματι, άλλοι είναι καλύτεροι.
So let me show the wider picture. My country, Sweden: 1800, we were up there. What a strange personality disorder we must have, counting the children so meticulously in spite of a high child death rate. It's very strange. It's sort of embarrassing. But we had that habit in Sweden, you know, that we counted all the child deaths, even if we didn't do anything about it. And then, you see, these were famine years. These were bad years, and people got fed up with Sweden. My ancestors moved to the United States. And eventually, soon they started to get better and better here. And here we got better education, and we got health service, and child mortality came down. We never had a war; Sweden was in peace all this time. But look, the rate of lowering in Sweden was not fast. Sweden achieved a low child mortality because we started early. We had primary school actually started in 1842. And then you get that wonderful effect when we got female literacy one generation later. You have to realize that the investments we do in progress are long-term investments. It's not about just five years -- it's long-term investments. And Sweden never reached [the] Millennium Development Goal rate, 3.1 percent when I calculated. So we are off track -- that's what Sweden is. But you don't talk about it so much. We want others to be better than we were, and indeed, others have been better.
Αφήστε με να σας δείξω την Ταϊλάνδη, δείτε τι ιστορία επιτυχίας, η Ταϊλάνδη από τα 1960 -- πώς έπεσαν εδώ και έφτασαν σχεδόν τα ίδια επίπεδα παιδικής θνησιμότητας με τη Σουηδία. Και θα σας αναφέρω μια άλλη ιστορία, την Αίγυπτο, την πιο κρυφή, δοξασμένη επιτυχία στη δημόσια υγεία. Η Αίγυπτος ήταν εδώ πάνω το 1960, ψηλότερα από το Κονγκό. Το δέλτα του Νείλου ήταν μια δυστυχία για τα παιδιά με διάρροια και ελονοσία και πολλά προβλήματα. Και τότε απέκτησαν το φράγμα του Ασουάν. Είχαν ηλεκτρισμό στα σπίτια τους. Αύξησαν την εκπαίδευση. Και είχαν πρωτογενή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Και συνέχισαν να κατεβαίνουν, ξέρετε. Και είχαν ασφαλέστερο νερό, εξάλειψαν την ελονοσία. Και δεν είναι αυτή μια ιστορία επιτυχίας; Οι ρυθμοί παιδικής θνησιμότητας του Αναπτυξιακού Στόχου της Χιλιετίας είναι απολύτως εφικτοί. Και το καλό είναι ότι η Γκάνα σήμερα προχωρά με τον ίδιο ρυθμό που είχε η Αίγυπτος στο πιο ταχύ σημείο της. Η Κένυα τώρα επιταχύνει. Εδώ έχουμε ένα πρόβλημα. Έχουμε ένα σοβαρό πρόβλημα σε χώρες που είναι σε στασιμότητα.
Let me show you Thailand, see what a success story, Thailand from the 1960s -- how they went down here and reached almost the same child mortality levels as Sweden. And I'll give you another story -- Egypt, the most hidden, glorious success in public health. Egypt was up here in 1960, higher than Congo. The Nile Delta was a misery for children with diarrheal disease and malaria and a lot of problems. And then they got the Aswan Dam. They got electricity in their homes, they increased education and they got primary health care. And down they went, you know. And they got safer water, they eradicated malaria. And isn't it a success story. Millennium Development Goal rates for child mortality is fully possible. And the good thing is that Ghana today is going with the same rate as Egypt did at its fastest. Kenya is now speeding up. Here we have a problem. We have a severe problem in countries which are at a standstill.
Λοιπόν, αφήστε με να σας μεταφέρω μια ευρύτερη εικόνα, μια ευρύτερη εικόνα της παιδικής θνησιμότητας. Θα σας δείξω τη σχέση ανάμεσα στην παιδική θνησιμότητα σε αυτό τον άξονα εδώ -- αυτός ο άξονας εδώ είναι η παιδική θνησιμότητα -- και εδώ έχω το μέγεθος της οικογένειας. Η σχέση ανάμεσα στην παιδική θνησιμότητα και το μέγεθος της οικογένειας. Ένα, δύο, τρία, τέσσερα παιδιά ανά γυναίκα. Έξι, επτά, οκτώ παιδιά ανά γυναίκα. Αυτό είναι, για μια φορά ακόμα, το 1960, 50 χρόνια πριν. Κάθε φυσαλίδα είναι μια χώρα. Το χρώμα, μπορείτε να δείτε, μια ήπειρος. Το σκούρο μπλε εδώ είναι η υποσαχάρια Αφρική. Και το μέγεθος της φυσαλίδας είναι ο πληθυσμός. Και αυτές είναι οι επονομαζόμενες "αναπτυσσόμενες" χώρες. Είχαν υψηλή, ή πολύ υψηλή, παιδική θνησιμότητα και μέγεθος οικογενείας, από έξι ως οκτώ. Και αυτές εκεί, ήταν οι επονομαζόμενες Δυτικές χώρες. Είχαν χαμηλή παιδική θνησιμότητα και μικρές οικογένειες. Τι συνέβη; Αυτό που θέλω να κάνετε τώρα είναι να δείτε με τα ίδια σας τα μάτια τη σχέση ανάμεσα στην πτώση της παιδικής θνησιμότητας και τη μείωση του μεγέθους της οικογένειας. Απλά θέλω να μην αφήσετε κανένα περιθώριο αμφιβολιών. Πρέπει να το δείτε οι ίδιοι. Αυτό είναι που συνέβη. Τώρα ξεκινώ τον κόσμο. Εδώ κατεβαίνουμε με την εξάλειψη της ευλογιάς, την καλύτερη εκπαίδευση, τις υπηρεσίες υγείας. Κατέβηκε εκεί -- η Κίνα μπαίνει στο κουτί της Δύσης εδώ. Και εδώ η Βραζιλία είναι στο κουτί της Δύσης. Η Ινδία πλησιάζει. Οι πρώτες Αφρικανικές χώρες μπαίνουν στο κουτί της Δύσης. Και έχουμε πολλούς νέους γείτονες. Καλώς ήλθατε σε μια ζωή της προκοπής. Ελάτε. Θέλουμε τον καθένα εκεί κάτω. Αυτό είναι το όραμα που έχουμε, έτσι; Και κοιτάξτε τώρα, οι πρώτες Αφρικανικές χώρες εδώ εισέρχονται. Εδώ βρισκόμαστε σήμερα.
Now, let me now bring you to a wider picture, a wider picture of child mortality. I'm going to show you the relationship between child mortality on this axis here -- this axis here is child mortality -- and here I have the family size. The relationship between child mortality and family size. One, two, three, four children per woman: six, seven, eight children per woman. This is, once again, 1960 -- 50 years ago. Each bubble is a country -- the color, you can see, a continent. The dark blue here is sub-Saharan Africa. And the size of the bubble is the population. And these are the so-called "developing" countries. They had high, or very high, child mortality and family size, six to eight. And the ones over there, they were so-called Western countries. They had low child mortality and small families. What has happened? What I want you [to do] now is to see with your own eyes the relation between fall in child mortality and decrease in family size. I just want not to have any room for doubt -- you have to see that for yourself. This is what happened. Now I start the world. Here we come down with the eradication of smallpox, better education, health service. It got down there -- China comes into the Western box here. And here Brazil is in the Western Box. India is approaching. The first African countries coming into the Western box, and we get a lot a new neighbors. Welcome to a decent life. Come on. We want everyone down there. This is the vision we have, isn't it. And look now, the first African countries here are coming in. There we are today.
Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως "Δυτικός κόσμος" και "αναπτυσσόμενος κόσμος." Αυτή είναι η αναφορά από τον Ο.Η.Ε., που δημοσιεύτηκε την Παρασκευή. Είναι πολύ καλή --"Επίπεδα και Τάσεις στην Παιδική Θνησιμότητα" -- εκτός από αυτή τη σελίδα. Αυτή η σελίδα είναι πολύ κακή. Είναι μια κατηγοριοποίηση των χωρών. Χαρακτηρίζει "αναπτυσσόμενες χώρες" -- μπορώ να διαβάσω από αυτή τη λίστα εδώ -- αναπτυσσόμενες χώρες: Δημοκρατία της Κορέας -- Νότια Κορέα. Ε; Έχουν τη Samsung, πώς μπορεί να είναι αναπτυσσόμενη χώρα. Έχουν εδώ τη Σιγκαπούρη. Έχουν τη χαμηλότερη παιδική θνησιμότητα στον κόσμο, Σιγκαπούρη. Προσπέρασαν τη Σουηδία πέντε χρόνια πριν, και χαρακτηρίζονται αναπτυσσόμενη χώρα. Έχουν εδώ το Κατάρ. Είναι η πλουσιότερη χώρα στον κόσμο με το Al Jazeera. Πώς στην ευχή θα μπορούσαν να είναι αναπτυσσόμενη χώρα; Αυτά είναι βλακείες. (Χειροκρότημα) Το υπόλοιπο εδώ είναι καλό. Το υπόλοιπο είναι καλό.
There is no such thing as a "Western world" and "developing world." This is the report from [the] U.N., which came out on Friday. It's very good -- "Levels and Trends in Child Mortality" -- except this page. This page is very bad; it's a categorization of countries. It labels "developing countries," -- I can read from the list here -- developing countries: Republic of Korea -- South Korea. Huh? They get Samsung, how can they be [a] developing country? They have here Singapore. They have the lowest child mortality in the world, Singapore. They bypassed Sweden five years ago, and they are labeled a developing country. They have here Qatar. It's the richest country in the world with Al Jazeera. How the heck could they be [a] developing country? This is crap. (Applause) The rest here is good -- the rest is good.
Πρέπει να έχουμε μια σύγχρονη αντίληψη, που ταιριάζει με τα δεδομένα. Και πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι όλοι μπαίνουμε σε αυτό, κάτω ως εδώ. Ποιο είναι το σημαντικό τώρα με τις σχέσεις εδώ. Κοιτάξτε. Ακόμα και αν κοιτάξουμε την Αφρική. Αυτές είναι οι Αφρικανικές χώρες. Μπορείτε να δείτε καθαρά τη σχέση με την πτωτική παιδική θνησιμότητα και το μειούμενο μέγεθος της οικογένειας, ακόμα και εντός της Αφρικής. Είναι πολύ σαφές ότι αυτό είναι που συμβαίνει. Και μια πολύ σημαντική έρευνα δημοσιεύτηκε την Παρασκευή από το Ινστιτούτο Μέτρησης και Εκτίμησης της Υγείας, στο Σηάτλ που δείχνει ότι σχεδόν το 50% της πτώσης στην παιδική θνησιμότητα μπορεί να αποδοθεί στην εκπαίδευση των γυναικών. Αυτό σημαίνει, όταν στέλνουμε τα κορίτσια στο σχολείο θα έχουμε μια επίπτωση 15 ως 20 χρόνια αργότερα, που είναι μια λαϊκή τάση που είναι πολύ ισχυρή. Να γιατί πρέπει να έχουμε αυτή τη μακροπρόθεσμη προοπτική, αλλά πρέπει να μετράμε την επίπτωση σε δεκαετείς περιόδους. Είναι απολύτως εφικτό να μειώσουμε την παιδική θνησιμότητα σε όλες αυτές τις χώρες και να τις έχουμε κάτω στη γωνία όπου σε όλους μας θα άρεσε να ζούμε μαζί.
We have to have a modern concept, which fits to the data. And we have to realize that we are all going to into this, down to here. What is the importance now with the relations here. Look -- even if we look in Africa -- these are the African countries. You can clearly see the relation with falling child mortality and decreasing family size, even within Africa. It's very clear that this is what happens. And a very important piece of research came out on Friday from the Institute of Health Metrics and Evaluation in Seattle showing that almost 50 percent of the fall in child mortality can be attributed to female education. That is, when we get girls in school, we'll get an impact 15 to 20 years later, which is a secular trend which is very strong. That's why we must have that long-term perspective, but we must measure the impact over 10-year periods. It's fully possible to get child mortality down in all of these countries and to get them down in the corner where we all would like to live together.
Και φυσικά, η μείωση της παιδικής θνησιμότητας είναι ένα θέμα υψίστης σημασίας από ανθρωπιστική άποψη. Είναι μια ζωή της προκοπής για τα παιδιά, αυτό που συζητάμε. Αλλά είναι επίσης μια στρατηγική επένδυση στο μέλλον όλης της ανθρωπότητας, διότι πρόκειται για το περιβάλλον. Δε θα μπορέσουμε να διαχειριστούμε το περιβάλλον και να αποφύγουμε την τρομερή κλιματική κρίση αν δεν σταθεροποιήσουμε τον παγκόσμιο πληθυσμό. Ας είμαστε σαφείς σχετικά με αυτό. Και ο τρόπος να το κάνουμε, είναι να μειώσουμε την παιδική θνησιμότητα, να έχουμε πρόσβαση στον οικογενειακό προγραμματισμό και από την άλλη πλευρά να προωθήσουμε την εκπαίδευση των γυναικών. Και αυτό είναι απολύτως εφικτό. Ας το κάνουμε.
And of course, lowering child mortality is a matter of utmost importance from humanitarian aspects. It's a decent life for children, we are talking about. But it is also a strategic investment in the future of all mankind, because it's about the environment. We will not be able to manage the environment and avoid the terrible climate crisis if we don't stabilize the world population. Let's be clear about that. And the way to do that, that is to get child mortality down, get access to family planning and behind that drive female education. And that is fully possible. Let's do it.
Σας ευχαριστώ πολύ.
Thank you very much.
(Χειροκρότημα)
(Applause)