I'm going to talk about your mindset. Does your mindset correspond to my dataset? (Laughter) If not, one or the other needs upgrading, isn't it?
می خواهم در مورد طرز فکرشما صحبت کنم. آیا طرز فکر شما به مجموعه داده های من ارتباطی دارد؟ (خنده) اگر نه، یکی از اینها باید ارتقا پیدا کند، اینطور نیست؟
When I talk to my students about global issues, and I listen to them in the coffee break, they always talk about "we" and "them." And when they come back into the lecture room I ask them, "What do you mean with "we" and "them"? "Oh, it's very easy. It's the western world and it's the developing world," they say. "We learned it in college." And what is the definition then? "The definition? Everyone knows," they say.
زمانی که با دانشجویانم درباره مسایل جهانی صحبت می کنم، و به حرفهای آنها در زمان قهوه خوردن گوش می دهم، آنها همیشه درباره "ما" و "آنها" حرف می زنند. و زمانیکه به اتاق سخنرانی بر می گردند از آنها می پرسم منظورتان از "ما" و"آنها" چیست؟ آنها می گویند: "خیلی ساده است. منظور ما دنیای غرب و دنیای در حال توسعه است." "ما این را در کالج یاد گرفتیم." و در این صورت تعریف این دنیاها چیست؟ آنها می گویند: "تعریف؟ هر کسی می داند."
But then you know, I press them like this. So one girl said, very cleverly, "It's very easy. Western world is a long life in a small family. Developing world is a short life in a large family." And I like that definition, because it enabled me to transfer their mindset into the dataset. And here you have the dataset. So, you can see that what we have on this axis here is size of family. One, two, three, four, five children per woman on this axis. And here, length of life, life expectancy, 30, 40, 50. Exactly what the students said was their concept about the world.
اما شما می دانید من آنها را مانند این تحت فشار قرار می دهم. بعد یک دختری با زرنگی گفت: "خیلی ساده است. دنیای غرب زندگی طولانی در خانواده ای کوچک است. دنیای در حال توسعه زندگی کوتاه در خانواده ای بزرگ است." من این تعریف را دوست دارم چون مرا قادر می سازد تا طرز فکر آنها را به مجموعه داده ها منتقل کنم. و اینجا شما مجموعه داده ها را دارید. می بینید که آنچه ما اینجا در این محور داریم تعداد افراد خانوار است. یک، دو، سه، چهار، پنج تعداد کودکان به ازای هر زن در این محور. و اینجا طول عمر، امید به زندگی، سی، چهل، پنجاه. به درستی آنچه دانشجویان گفتند درک آنها درباره دنیا بود.
And really this is about the bedroom. Whether the man and woman decide to have small family, and take care of their kids, and how long they will live. It's about the bathroom and the kitchen. If you have soap, water and food, you know, you can live long. And the students were right. It wasn't that the world consisted -- the world consisted here, of one set of countries over here, which had large families and short life. Developing world. And we had one set of countries up there which was the western world. They had small families and long life.
و به راستی این درباره اتاق خواب است. اینکه مرد و زن تصمیم بگیرند تا خانواده کوچکی داشته باشند، و به کودکانشان و اینکه چقدر زندگی خواهند کرد، اهمیت دهند. در مورد اتاق خواب و آشپزخانه است. می دانید اگر شما صابون، آب و غذا دارید، می توانید بیشتر زندگی کنید. حق با دانشجویان است. این طور نیست؟ دنیا اینجا متشکل از یک مجموعه از کشورها بود، که خانواده های بزرگ و عمری کوتاه داشتند. دنیای در حال توسعه. و ما یک مجموعه از کشورها را آن بالا داشتیم که دنیای غرب بود. آنها خانواده های کوچک و عمر طولانی داشتند.
And you are going to see here the amazing thing that has happened in the world during my lifetime. Then the developing countries applied soap and water, vaccination. And all the developing world started to apply family planning. And partly to USA who help to provide technical advice and investment. And you see all the world moves over to a two child family, and a life with 60 to 70 years.
و اینجا شما خواهید دید چیز جالبی را که در طول زندگی من در جهان اتفاق افتاده است. و سپس کشورهای در حال توسعه صابون، آب و واکسیناسیون را به کار گرفتند. و کل کشورهای در حال توسعه شروع به اجرای برنامه تنظیم خانواده نمودند. و تا حدی به خاطر ایالات متحده آمریکا که در فراهم کردن توصیه های فنی و سرمایه گذاری کمک می کند. و شما می بینید که کل دنیا به سوی خانواده دو فرزندی و طول عمر 60 تا 70 سال حرکت می کند.
But some countries remain back in this area here. And you can see we still have Afghanistan down here. We have Liberia. We have Congo. So we have countries living there. So the problem I had is that the worldview that my students had corresponds to reality in the world the year their teachers were born. (Laughter) (Applause)
اما برخی کشورها اینجا در این منطقه عقب می مانند. و شما می توانید ببینید که ما هنوز افغانستان را این پایین داریم. لیبریا را داریم. کنگو را داریم. بنابرین ما کشورهایی را داریم که در آنجا زندگی می کنند. پس مشکلی که من داشتم این است که جهان بینی که دانشجویان من داشتند مربوط به واقعیت دنیا در زمانی می شود که آموزگاران آنها به دنیا آمدند. (خنده) (تشویق)
And we, in fact, when we have played this over the world. I was at the Global Health Conference here in Washington last week, and I could see the wrong concept even active people in United States had, that they didn't realize the improvement of Mexico there, and China, in relation to United States. Look here when I move them forward. Here we go. They catch up. There's Mexico. It's on par with United States in these two social dimensions. There was less than five percent of the specialists in Global Health that was aware of this. This great nation, Mexico, has the problem that arms are coming from North, across the borders, so they had to stop that, because they have this strange relationship to the United States, you know.
و درواقع، هفته پیش من در کنفرانس جهانی سلامت اینجا در واشنگتن بودم و زمانی که این را نمایش دادیم، می توانستم ببینم برداشت غلطی را که حتی مردم فعال در ایالات متحده داشتند که آنها ارتقای مکزیک را آنجا و چین را نسبت به ایالات متحده تشخیص ندادند. اینجا نگاه کنید وقتی من آنها را به جلو حرکت می دهم. شروع می کنیم. آنها به ما می رسند. آنجا مکزیک است. آنها در این دو بعد اجتماعی هم سطح ایالات متحده هستند. کمتر از 5 درصد از متخصصین جهانی بهداشت از این آگاه بودند. این ملت بزرگ، مکزیک، با این مشکل روبروست که اسلحه ها از شمال به این طرف مرزها می آیند. بنابراین آنها باید جلوی آن را می گرفتند . چون می دانید، آنها این ارتباط عجیب را با ایالات متحده دارند.
But if I would change this axis here, I would instead put income per person. Income per person. I can put that here. And we will then see a completely different picture. By the way, I'm teaching you how to use our website, Gapminder World, while I'm correcting this, because this is a free utility on the net. And when I now finally got it right, I can go back 200 years in history. And I can find United States up there. And I can let the other countries be shown. And now I have income per person on this axis. And United States only had some, one, two thousand dollars at that time. And the life expectancy was 35 to 40 years, on par with Afghanistan today.
اما اگر اینجا این محور را تغییر دهم، ببینید، و به جای آن اینجا در آمد به ازای هر نفر را قرار بدهم. در آمد به ازای هر نفر. من می توانم آن را اینجا قرار دهم. و ما بنابراین تصویری کاملا متفاوت را خواهیم دید. در ضمن، من دارم به شما یاد می دهم که چگونه از وب سایت ما "گپ مایندر ورلد" استفاده کنید در حالی که دارم آن را تغییر می دهم. چون این برنامه ای است رایگان در شبکه. و حالا که من سرانجام آن را درست کردم، می توانم 200 سال در تاریخ به عقب برگردم. و می توانم ایالات متحده را آن بالا پیدا کنم. و می توانم کشورهای دیگر را هم نشان بدهم. و حالا در این محور درآمد به ازای هر نفر است. و ایالات متحده در آن زمان دو هزار دلار به ازای هر نفر در آمد داشت. و امید به زندگی 35 الی 40 سال بود، در همان سطحی که امروزه افغانستان در آن قرار دارد.
And what has happened in the world, I will show now. This is instead of studying history for one year at university. You can watch me for one minute now and you'll see the whole thing. (Laughter) You can see how the brown bubbles, which is west Europe, and the yellow one, which is the United States, they get richer and richer and also start to get healthier and healthier. And this is now 100 years ago, where the rest of the world remains behind. Here we come. And that was the influenza. That's why we are so scared about flu, isn't it? It's still remembered. The fall of life expectancy. And then we come up. Not until independence started.
و حالا نشان خواهم داد که چه اتفاقی در دنیا روی داده است. این به جای مطالعه تاریخ به مدت یک سال در دانشگاه است. شما می توانید یک دقیقه به من نگاه کنید و کل قضیه را خواهید دید. (خنده) شما می توانید حبابهای قهوه ای را ببینید که اروپای غربی است، و حبابهای زرد که ایالات متحده است، آنها ثروتمندتر و ثروتمندتر می شوند و همچنین شروع می کنند به سالمتر و سالمتر شدن. و این حالا صد سال پیش است جایی که بقیه دنیا عقب می ماند. داریم می آییم و اینجا آنفولانزا بود. و برای این است که ما از آنفولانزا خیلی می ترسیم. اینطور نیست؟ هنوز در یادهاست. کاهش امید به زندگی. و سپس ما به طرف بالا حرکت می کنیم. و نه تا زمانی که استقلال شروع شد.
Look here You have China over there, you have India over there, and this is what has happened. Did you note there, that we have Mexico up there? Mexico is not at all on par with the United States, but they are quite close. And especially, it's interesting to see China and the United States during 200 years, because I have my oldest son now working for Google, after Google acquired this software. Because in fact, this is child labor. My son and his wife sat in a closet for many years and developed this. And my youngest son, who studied Chinese in Beijing. So they come in with the two perspectives I have, you know? And my son, youngest son who studied in Beijing, in China, he got a long-term perspective. Whereas when my oldest son, who works for Google, he should develop by quarter, or by half-year. Or Google is quite generous, so he can have one or two years to go.
اینجا را ببینید چین را در آنجا دارید، هندوستان را در آنجا دارید، و این چیزی است که روی داده است. دقت کنید که مکزیک آن بالاست. مکزیک اصلا هم سطح با ایالات متحده نیست. ولی آنها خیلی نزدیک هستند. و به ویژه جالب است که چین و ایالات متحده را در طی دویست سال ببینیم. چون پسر بزرگ من الان دارد برای گوگل کار می کند، بعد از اینکه گوگل این نرم افزار را خرید. در واقع چون این نرم افزار کار خردسالان است. پسرم و همسرش برای سالها در کمدی نشستند و این را نوشتند. و کوچک ترین پسر من که در پکن چینی خواند. آنها با دو طرز فکر جلو آمدند. شما می دانید؟ و پسرم، جوان ترین پسرم که در پکن، در چین درسش را خواند؛ او نگاه بلند مدتی دارد. در حالی که پسر بزرگم که در گوگل کار می کند، او باید برنامه ها را در عرض یک فصل و یا نیم سال تمام کند. یا گوگل خیلی سخاوتمند است، و او یک یا دو سال می تواند وقت داشته باشد.
But in China they look generation after generation because they remember the very embarrassing period, for 100 years, when they went backwards. And then they would remember the first part of last century, which was really bad, and we could go by this so-called Great Leap Forward. But this was 1963. Mao Tse-Tung eventually brought health to China, and then he died, and then Deng Xiaoping started this amazing move forward.
اما در چین آنها نسل به نسل نگاه می کنند چون آنها به یاد می آورند یک دوره خجالت آور به مدت صد سال را، که آنها به عقب برگشتند. و سپس آنها به یاد می آورند اولین بخش از قرن گذشته، که به راستی بد بود. و ما می توانیم با این خیز بلند به جلو برویم . اما این سال 1963 بود. مائو تسه تونگ (Mao Tse-Tung) سر انجام سلامت را در چین به ارمغان آورد. و سپس او فوت کرد. و سپس دنگ ژیائوپینگ (Deng Xiaoping) این حرکت شگفت آور به جلو را شروع کرد.
Isn't it strange to see that the United States first grew the economy, and then gradually got rich? Whereas China could get healthy much earlier, because they applied the knowledge of education, nutrition, and then also benefits of penicillin and vaccines and family planning. And Asia could have social development before they got the economic development. So to me, as a public health professor, it's not strange that all these countries grow so fast now.
آیا این عجیب نیست که ایالات متحده اول اقتصادش را رونق داد و بعد به تدریج ثروتمند شد؟ جایی که چین خیلی زودتر سالم شد. چون آنها دانش آموزش، تغذیه، و سپس فواید پنی سیلین و واکسن و تنظیم خانواده را به کار بستند. و آسیا توانست توسعه اجتماعی داشته باشد قبل از این که به توسعه اقتصادی برسد. بنابراین به نظر من به عنوان یک استاد سلامت عمومی، عجیب نیست که حالا تمام این کشورها خیلی سریع رشد می کنند.
Because what you see here, what you see here is the flat world of Thomas Friedman, isn't it. It's not really, really flat. But the middle income countries -- and this is where I suggest to my students, stop using the concept "developing world." Because after all, talking about the developing world is like having two chapters in the history of the United States.
چون آنچه که شما اینجا می بینید دنیای مسطح توماس فریدمن (Thomas Friedman) است. اینطور نیست؟ آن واقعا مسطح نیست. اما کشورهای با درآمد متوسط، و این جایی است که من به دانشجویانم پیشنهاد می کنم، دست از استفاده ی مفهوم دنیای در حال توسعه بردارید. چون بعد از همه ی اینها، صحبت از دنیای درحال توسعه مثل داشتن دو فصل در تاریخ ایالات متحده است.
The last chapter is about present, and president Obama, and the other is about the past, where you cover everything from Washington to Eisenhower. Because Washington to Eisenhower, that is what we find in the developing world. We could actually go to Mayflower to Eisenhower, and that would be put together into a developing world, which is rightly growing its cities in a very amazing way, which have great entrepreneurs, but also have the collapsing countries.
فصل آخر درباره حال است و رییس جمهور اوباما. و فصل دیگر درباره گذشته. جایی که شما هر چیزی از واشنگتن (Washington) گرفته تا آیزنهاور (Eisenhower) را پوشش می دهید. چون واشنگتن تا آیزنهاور این چیزی است که ما در دنیای درحال توسعه می یابیم. ما واقعا می توانیم از "می فلاور" (Mayflower) تا آیزنهاور برویم، و آن دنیای درحال توسعه را بوجود می آورد. که به درستی در حال رشد دادن شهرهایش به شکلی بسیار شگفت انگیز است. که دارای کارآفرینهای بزرگی است، اما همچنین کشورهای در حال افت را هم داریم،
So, how could we make better sense about this? Well, one way of trying is to see whether we could look at income distribution. This is the income distribution of peoples in the world, from $1. This is where you have food to eat. These people go to bed hungry. And this is the number of people. This is $10, whether you have a public or a private health service system. This is where you can provide health service for your family and school for your children, and this is OECD countries: Green, Latin America, East Europe. This is East Asia, and the light blue there is South Asia.
بنابرین چگونه می توانیم این را بهتر بفهمیم؟ خوب یک روش این است که ببینیم آیا می توانیم به توزیع درآمد نگاهی بیندازیم. این توزیع درآمد مردم در سطح دنیاست، از یک دلار. این جایی است که شما غذا برای خوردن دارید. این مردم شب گرسنه به بستر می روند. و این تعداد افراد است. این ده دلار است، که شما سیستم خدمات سلامت همگانی یا خصوصی دارید. این جایی است که شما می توانید برای خانواده تان خدمات بهداشتی و برای فرزندانتان مدرسه فراهم نمایید. و این کشورهای عضو سازمان توسعه و همکاری اقتصادی (او ای سی دی) (OECD) است. رنگ سبز، آمریکای لاتین است، و این اروپای شرقی. این آسیای شرقی است. و آبی کمرنگ آسیای جنوبی است.
And this is how the world changed. It changed like this. Can you see how it's growing? And how hundreds of millions and billions is coming out of poverty in Asia? And it goes over here? And I come now, into projections, but I have to stop at the door of Lehman Brothers there, you know, because -- (Laughter) that's where the projections are not valid any longer. Probably the world will do this. and then it will continue forward like this. But more or less, this is what will happen, and we have a world which cannot be looked upon as divided.
و دنیا اینگونه تغییر کرد. دنیا مثل این تغییر کرد. آیا می توانید ببینید چگونه دنیا در حال رشد است؟ و اینکه چگونه صدها میلیون و میلیاردها نفر در آسیا از فقر خارج می شوند؟ و اینجا ادامه پیدا می کند. و الان نوبت پيشگويي است. اما من مجبورم جلوی در "برادران لیمن" (Lehman Brothers) متوقف شوم. می دانید. چون ... (خنده) چون آنجا پیش بینی ها دیگر معتبر نیستند. احتمالا دنیا این را انجام خواهد داد. و سپس بدینگونه به جلو پیش می رود. و کم وبیش این چیزی است که اتفاق خواهد افتاد. و ما دنیایی داریم که نمی توان به آن به طور تقسیم شده و مجزا نگریست.
We have the high income countries here, with the United States as a leading power; we have the emerging economies in the middle, which provide a lot of the funding for the bailout; and we have the low income countries here. Yeah, this is a fact that from where the money comes, they have been saving, you know, over the last decade. And here we have the low income countries where entrepreneurs are. And here we have the countries in collapse and war, like Afghanistan, Somalia, parts of Congo, Darfur. We have all this at the same time.
ما اینجا کشورهای با درآمد بالا را داریم، با ایالات متحده به عنوان قدرت پیش رو. اقتصادهای در حال ظهور را در وسط داریم که مقادیر بالایی از پول را برای کمک مالی فراهم می کنند. و کشورهای با درآمد پایین را اینجا داریم. بله این واقعیتی است که از آنجا پول می آید. می دانید، آنها در طول دهه گذشته در حال ذخیره کردن بوده اند. اینجا کشورهای با درآمد پایین را داریم که کار آفرینها هستند. و اینجا کشورهایی را داریم که در حال افت و در جنگ هستند، مانند افغانستان، سومالی، بخشهایی ازکنگو و دارفور. ما همه اینها را هم زمان با هم داریم.
That's why it's so problematic to describe what has happened in the developing world. Because it's so different, what has happened there. And that's why I suggest a slightly different approach of what you would call it. And you have huge differences within countries also. I heard that your departments here were by regions. Here you have Sub-Saharan Africa, South Asia, East Asia, Arab states, East Europe, Latin America, and OECD. And on this axis, GDP. And on this, heath, child survival, and it doesn't come as a surprise that Africa south of Sahara is at the bottom.
به این دلیل است که توضیح آنچه در دنیای در حال توسعه اتفاق افتاده، مشکل است. چون آن خیلی متفاوت است، آنچه آنجا اتفاق افتاده است. و به این دلیل من روشی را پیشنهاد می کنم که کمی متفاوت از چیزی است که شما آن را می نامید. و شما همچنین تفاوت های عظیمی در درون کشورها دارید. من شنیدم که بخشهای شما اینجا بر حسب مناطق بودند. اینجا شما منطقه جنوب صحرای آفریقا، آسیای جنوبی، آسیای شرقی، ممالک عربی، اروپای شرقی، آمریکای لاتین و کشورهای عضو سازمان توسعه و همکاری های اقتصادی را دارید. روی این محور تولید ناخالص داخلی. و روی این سلامت و زنده ماندن کودک است . و جای تعجب نیست که آفریقا، جنوب صحرا، در پایین است.
But when I split it, when I split it into country bubbles, the size of the bubbles here is the population. Then you see Sierra Leone and Mauritius, completely different. There is such a difference within Sub-Saharan Africa. And I can split the others. Here is the South Asian, Arab world. Now all your different departments. East Europe, Latin America, and OECD countries. And here were are. We have a continuum in the world. We cannot put it into two parts.
اما وقتی من آن را تقسیم می کنم به حبابهای کشوری، اندازه حبابها اینجا جمعیت را نشان می دهد. آن وقت شما می بینید که سیرالئون و موریس کاملا متفاوت هستند. چنان تفاوتی در داخل منطقه جنوب صحرای آفریقا نیز وجود دارد. و من می توانم بقیه را نیز تقسیم کنم. اینجا آسیای جنوبی است. دنیای عرب. حالا تمام بخشهای مختلف شما. اروپای شرقی، آمریکای لاتین و کشورهای عضو سازمان توسعه و همکاری های اقتصادی. و ما اینجا هستیم. ما یک طیف در دنیا داریم. نمی توانیم آن را به دو بخش تقسیم کنیم.
It is Mayflower down here. It is Washington here, building, building countries. It's Lincoln here, advancing them. It's Eisenhower bringing modernity into the countries. And then it's United States today, up here. And we have countries all this way. Now, this is the important thing of understanding how the world has changed. At this point I decided to make a pause. (Laughter)
این پایین، می فلاور است. آنجا واشنگتن است، در حال ساختن کشورها. اینجا لینکلن (Lincoln) است در حال توسعه آنها. آن آیزنهاور است در حال آوردن مدرنیته به کشورها. و بعد آمریکای کنونی این بالا است. و ما کشورهایی را در طول راه داریم. حالا این چیز مهمی از فهم این مساله هست که چگونه دنیا تغییر کرده است. در این نقطه من تصمیم گرفتم ژست بگیرم. (خنده)
And it is my task, on behalf of the rest of the world, to convey a thanks to the U.S. taxpayers, for Demographic Health Survey. Many are not aware of -- no, this is not a joke. This is very serious. It is due to USA's continuous sponsoring during 25 years of the very good methodology for measuring child mortality that we have a grasp of what's happening in the world. (Applause) And it is U.S. government at its best, without advocacy, providing facts, that it's useful for the society. And providing data free of charge on the internet, for the world to use. Thank you very much.
و وظیفه من است که از طرف بقیه دنیا، از مالیات دهندگان ایالات متحده تشکر کنم، برای مطالعات جمعیت شناختی سلامت. خیلی ها از این آگاه نیستند -- نه این یک شوخی نیست. این خیلی جدی است. این به دلیل حمایت مستمر ایالات متحده در طی 25 سال از روش خیلی خوب برای اندازه گیری مرگ و میر کودکان است که ما درک می کنیم که چه اتفاقی در دنیا در حال روی دادن است. (تشویق) و آن دولت ایالات متحده است که در بهترین حالت بدون حمایت شدن، واقعیتها یی را فراهم می کند، که برای جامعه مفید است. و داده ها را رایگان برای استفاده جهان در اینترنت فراهم می کند. بسیار متشکرم.
Quite the opposite of the World Bank, who compiled data with government money, tax money, and then they sell it to add a little profit, in a very inefficient, Gutenberg way. (Applause) But the people doing that at the World Bank are among the best in the world. And they are highly skilled professionals. It's just that we would like to upgrade our international agencies to deal with the world in the modern way, as we do. And when it comes to free data and transparency, United States of America is one of the best. And that doesn't come easy from the mouth of a Swedish public health professor. (Laughter) And I'm not paid to come here, no.
کاملا بر عکس بانک جهانی، که داده ها را با پول دولت و پول مالیات جمع کرده و سپس آنها را برای اضافه کردن اندکی سود بیشتر می فروشد، به روش خیلی ناکارای گوتنبرگ (Guttenberg). (تشویق) اما افرادی که آن را در بانک جهانی انجام می دهند در زمره بهترین ها در دنیا هستند. و آنها متخصصین بسیار ماهری هستند. این است که ما می خواهیم آژانسهای بین المللی مان را ارتقا دهیم تا به روشی مدرن با دنیا تقابل کند، همانطوری که ما می کنیم . و وقتی صحبت از داده های رایگان و شفافیت به میان می آید، ایالات متحده آمریکا یکی از بهترین هاست . و خارج شدن چنین حرفی از زبان یک استاد سوئدی بهداشت عمومی به این آسانی نیست. (خنده) و برای آمدن به اینجا پولی به من پرداخت نشده است، نه.
I would like to show you what happens with the data, what we can show with this data. Look here. This is the world. With income down there and child mortality. And what has happened in the world? Since 1950, during the last 50 years we have had a fall in child mortality. And it is the DHS that makes it possible to know this. And we had an increase in income. And the blue former developing countries are mixing up with the former industrialized western world. We have a continuum. But we still have, of course, Congo, up there. We still have as poor countries as we have had, always, in history. And that's the bottom billion, where we've heard today about a completely new approach to do it.
می خواهم به شما نشان بدهم که چه اتفاقی برای داده ها می افتد، چه چیزی را می توانیم با این داده ها نشان بدهیم. اینجا را ببینید. این دنیا است. درآمد آن پایین و مرگ و میر کودکان. و چه اتفاقی در دنیا افتاده است؟ از سال 1950، در طول 50 سال گذشته، ما کاهش در مرگ و میر کودکان را داشتیم. و این دی اچ اس هست که این امکان را بوجود می آورد تا این را بدانیم. و ما افزایش در درآمد را داشتیم. وکشورهای در حال توسعه که قبلا آبی بودند با کشورهای غربی صنعتی قبلی مخلوط می شوند. و ما یک طیف داریم. اما هنوز کنگو را آن بالا داریم. ما هنوز کشورهای فقیری را داریم همانطوری که همیشه در طول تاریخ داشتیم. و آن یک میلیارد پایینی است که ما امروز شنیدیم، درباره روش کاملا جدیدی برای انجام آن.
And how fast has this happened? Well, MDG 4. The United States has not been so eager to use MDG 4. But you have been the main sponsor that has enabled us to measure it, because it's the only child mortality that we can measure. And we used to say that it should fall four percent per year. Let's see what Sweden has done. We used to boast about fast social progress. That's where we were, 1900. 1900, Sweden was there. Same child mortality as Bangladesh had, 1990, though they had lower income. They started very well. They used the aid well. They vaccinated the kids. They get better water. And they reduced child mortality, with an amazing 4.7 percent per year. They beat Sweden. I run Sweden the same 16 year period.
این با چه سرعتی روی داده است؟ خوب ام دی جی 4 (MDG). ایالات متحده خیلی مشتاق نبوده است تا از ام دی جی 4 استفاده کند. ولی شما حامی اصلی بوده اید که ما را قادر به اندازه گیری آن کرده است. چون آن تنها میزان مرگ و میر کودکان است که ما می توانیم اندازه بگیریم. و ما سابقا می گفتیم که آن باید 4 درصد در سال کاهش پیدا کند. اجازه بدهید ببینیم سوئد چه کار انجام داده است. ما سابقا پیشرفت سریع اجتماعی را به رخ دیگران می کشیدیم. آن جایی است که ما بودیم، سال 1900. در سال 1900 سوئد آنجا بود. میزان مرگ و میر کودکان به همان اندازه بنگلادش بود در سال 1990. گرچه آنها درآمد پایین تری داشتند. آنها خیلی خوب شروع کردند. به خوبی از کمکها استفاده کردند. کودکان را واکسینه کردند. آب بهتری فراهم کردند . و مرگ و میر کودکان را کاهش دادند، با میزان شگفت انگیز 4.7 درصد در سال. آنها از سوئد پیشی گرفتند. من همان دوره 16 ساله را برای سوئد اجرا می کنم.
Second round, it's Sweden, 1916, against Egypt, 1990. Here we go. Once again the USA is part of the reason here. They get safe water, they get food for the poor, and they get malaria eradicated. 5.5 percent. They are faster than the millennium development goal.
دور دوم سوئد در سال 1916 است، در برابر مصر در 1990. شروع کنیم. یک بار دیگر اینجا ایالات متحده آمریکا بخشی از علت است. آنها آب سالم فراهم می کنند. غذا برای فقیرها فراهم می کنند. و مالاریا را ریشه کن می کنند. 5.5 درصد. آنها خیلی سریع تر از هدف توسعه هزاره هستند.
And third chance for Sweden, against Brazil here. Brazil here has amazing social improvement over the last 16 years, and they go faster than Sweden. This means that the world is converging. The middle income countries, the emerging economy, they are catching up. They are moving to cities, where they also get better assistance for that.
و شانس سوم برای سوئد، اینجا در برابر برزیل. و برزیل اینجا پیشرفت اجتماعی شگفت آوری دارد. در طول 16 سال گذشته. و آنها سریع تر از سوئد به پیش می روند. این بدین معنی است که دنیا در حال همگرایی است. کشورهای با درآمد متوسط، اقتصاد در حال ظهور، آنها فاصله شان را کم می کنند. آنها در حال حرکت به شهرها هستند، جایی که آنها کمک بهتری برای آن دریافت خواهند کرد.
Well the Swedish students protest at this point. They say, "This is not fair, because these countries had vaccines and antibiotics that were not available for Sweden. We have to do real-time competition." Okay. I give you Singapore, the year I was born. Singapore had twice the child mortality of Sweden. It's the most tropical country in the world, a marshland on the equator. And here we go. It took a little time for them to get independent. But then they started to grow their economy. And they made the social investment. They got away malaria. They got a magnificent health system that beat both the U.S. and Sweden. We never thought it would happen that they would win over Sweden! (Applause)
چیزی که سوئدی ها در این زمان انجام می داهند اعتراض است. آنها می گویند، "این انصاف نیست. چون این کشورها واکسن و آنتی بیوتیکی را داشتند که برای سوئدی ها فراهم نبود. ما مجبوریم رقابت بلادرنگ انجام دهیم." بسیار خوب. من سنگاپور را نشان می دهم، سالی که من به دنیا آمدم. سنگاپور دو برابر میزان مرگ میر کودکان در سوئد را داشت. آن گرمسیری ترین کشور در جهان است. تالابی در خط استوا. و شروع کنیم. زمان اندکی را برای استقلال صرف کردند. اما بعد شروع به رشد اقتصادشان نمودند. آنها سرمایه گذاری اجتماعی کردند. خودشان را از دست مالاریا خلاص کردند. نظام بهداشتی عظیمی ساختند که از ایالات متحده و سوئد پیشی گرفت. ما هرگز فکر نمی کردیم که آنها از سوئد پیشی بگیرند! (تشویق)
All these green countries are achieving millennium development goals. These yellow are just about to be doing this. These red are the countries that doesn't do it, and the policy has to be improved. Not simplistic extrapolation. We have to really find a way of supporting those countries in a better way. We have to respect the middle income countries on what they are doing. And we have to fact-base the whole way we look at the world.
همه این کشورهای سبز در حال دستیابی به هدف های توسعه هزاره هستند. این زردها در صدد هستند به این اهداف برسند. این کشورهای قرمز که آن را انجام نمی دهند و سیاست هایشان باید بهبود یابد. برون یابی ساده ای نیست. ما باید واقعا راهی بهتر برای حمایت از آن کشورها پیدا کنیم. ما باید به کشورهای با درآمد متوسط احترام بگذاریم در مورد آنچه در حال انجام دادن هستند. و ما باید روش نگاهمان به دنیا را بر اساس واقعیت کنیم.
This is dollar per person. This is HIV in the countries. The blue is Africa. The size of the bubbles is how many are HIV affected. You see the tragedy in South Africa there. About 20 percent of the adult population are infected. And in spite of them having quite a high income, they have a huge number of HIV infected. But you also see that there are African countries down here. There is no such thing as an HIV epidemic in Africa. There's a number, five to 10 countries in Africa that has the same level as Sweden and United States. And there are others who are extremely high.
این دلار به ازای هر نفر است. این اچ آی وی (HIV) در کشورهاست . آبی آفریقاست. اندازه حباب ها تعداد افراد مبتلا به اچ آی وی است. شما تراژدی در آفریقای جنوبی را اینجا می بینید. در حدود 20 درصد جمعیت بزرگسال آلوده هستند. و علی رغم داشتن درآمد نسبتا بالا تعداد زیادی مورد مبتلا به اچ آی وی دارند. اما شما همچنین می بینید کشورهای آفریقایی این پایین وجود دارد. چیزی به عنوان همه گيری اچ آی وی در آفریقا وجود ندارد. تعداد 5 الی 10 کشور در آفریقا وجود دارد که در سطح یکسانی با سوئد و ایالات متحده قرار دارند. و بعضی ها در سطح خیلی بالایی قرار دارند.
And I will show you that what has happened in one of the best countries, with the most vibrant economy in Africa and a good governance, Botswana. They have a very high level. It's coming down. But now it's not falling, because there, with help from PEPFAR, it's working with treatment. And people are not dying. And you can see it's not that easy, that it is war which caused this. Because here, in Congo, there is war. And here, in Zambia, there is peace.
و من به شما نشان خواهم داد که چه اتفاقی افتاده است در یکی از بهترین کشورها با پر جنب و جوش ترین اقتصاد در آفریقا، و مدیریتی خوب که بوتسوانا هست. آنها سطح خیلی بالایی را دارند. آن دارد پایین می آید. ولی حالا در حال پایین آمدن نیست. چون آنجا با کمک پپفار (PEPFAR) درمان در حال انجام است و مردم نمی میرند. و شما می توانید ببینید که آنقدرها هم ساده نیست، آن جنگ است که این را ایجاد کرده است. چون اینجا در کنگو جنگ است. و اینجا در زامبیا صلح برقرار است.
And it's not the economy. Richer country has a little higher. If I split Tanzania in its income, the richer 20 percent in Tanzania has more HIV than the poorest one. And it's really different within each country. Look at the provinces of Kenya. They are very different. And this is the situation you see. It's not deep poverty. It's the special situation, probably of concurrent sexual partnership among part of the heterosexual population in some countries, or some parts of countries, in south and eastern Africa.
و آن اقتصاد نیست. کشور ثروتمندتر اندکی بالاتر است. و اگر من تانزانیا را بر حسب درآمد تقسیم کنم. 20 درصد ثروتمندتر در تانزانیا اچ آی وی بیشتری نسبت به فقیرترین بخش آن دارد. و به راستی داخل کشور متفاوت است. به استانهای کنیا نگاه کنید. آنها خیلی متفاوت هستند. و این موقعیتی است که شما می بینید. فقر عمیقی وجود ندارد. موقعیت ویژه ای است. احتمالا به خاطر شراکت جنسی همزمان در میان بخشی از جمعیت غیر همجنس گرا در برخی کشورها یا برخی بخشهای کشورها، در آفریقای جنوبی و شرقی.
Don't make it Africa. Don't make it a race issue. Make it a local issue. And do prevention at each place, in the way it can be done there. So to just end up, there are things of suffering in the one billion poorest, which we don't know. Those who live beyond the cellphone, those who have yet to see a computer, those who have no electricity at home.
نگویید آفریقا. آن را یک مساله نژادی نکنید. آن را مساله ای محلی فرض کنید. و در هر جایی پیشگیری انجام دهید، به روشی که آنجا می تواند انجام بشود. بنابراین برای خاتمه. مواردی از ابتلا در میان یک میلیارد فقیرترین ها وجود دارد که ما نمی دانیم. آنهایی که ورای تلفن های همراه زندگی می کنند، آنهایی که هنوز رایانه ندیده اند، آنهایی که در خانه برق ندارند.
This is the disease, Konzo, I spent 20 years elucidating in Africa. It's caused by fast processing of toxic cassava root in famine situation. It's similar to the pellagra epidemic in Mississippi in the '30s. It's similar to other nutritional diseases. It will never affect a rich person.
این بیماری کنزو است، من 20 سال را صرف توضيح دادن آن در آفریقا کردم. آن در موقعیت قحطی با مصرف ریشه منهوت سمی که سریع فرآوری شده، ایجاد می شود. چیزی شبیه پلاگرا (pellagra) در می سی سی پی (Mississippi) در دهه سی هست. شبیه به سایر بیماری های تغذیه ای است. هرگز یک شخص ثروتمند را مبتلا نمی کند.
We have seen it here in Mozambique. This is the epidemic in Mozambique. This is an epidemic in northern Tanzania. You never heard about the disease. But it's much more than Ebola that has been affected by this disease. Cause crippling throughout the world. And over the last two years, 2,000 people has been crippled in the southern tip of Bandundu region. That used to be the illegal diamond trade, from the UNITA-dominated area in Angola. That has now disappeared, and they are now in great economic problem. And one week ago, for the first time, there were four lines on the Internet.
ما آن را اینجا در موزامبیک مشاهده کرده ایم. این در موزامبیک همه گیر است. این در تانزانیای شمالی همه گیر است. شما در مورد این بیماری هرگز چیزی نشنیده اید. اما این بیماری تعداد بیشتری را نسبت به ابولا (ebola) تحت تاثیر قرار داده است. در سراسر دنیا مردم را فلج کرده است. و در طول 2 سال گذشته 2000 نفر فلج شده اند در نوک جنوبی منطقه باندوندا (Bandunda). آن سابقا محل تجارت غیر قانونی الماس بود. از زمانی که یونیتا (UNITA) بر منطقه آنگولا (Angola) سلطه کرد. که حالا دیگر وجود ندارد. و آنها حالا با مشکلات اقتصادی بزرگی روبرو هستند. و هفته پیش، برای اولین بار، آنجا 4 خط اینترنت وجود داشت.
Don't get confused of the progress of the emerging economies and the great capacity of people in the middle income countries and in peaceful low income countries. There is still mystery in one billion. And we have to have more concepts than just developing countries and developing world. We need a new mindset. The world is converging, but -- but -- but not the bottom billion. They are still as poor as they've ever been. It's not sustainable, and it will not happen around one superpower. But you will remain one of the most important superpowers, and the most hopeful superpower, for the time to be. And this institution will have a very crucial role, not for United States, but for the world. So you have a very bad name, State Department. This is not the State Department. It's the World Department. And we have a high hope in you. Thank you very much. (Applause)
در مورد پیشرفت اقتصادهای در حال ظهور گمراه نشوید، و ظرفیت بالای مردم در کشورهای با درآمد متوسط، و در کشورهای با درآمد پایینی که در صلح به سر می برند. هنوز راز و رمز در یک میلیارد هست. و ما باید مفاهیم بیشتری از کشورهای در حال توسعه و جهان در حال توسعه داشته باشیم. ما نیاز به طرز فکر جدیدی داریم. دنیا دارد همگرا می شود. اما، اما ، اما، نه یک میلیارد پایینی. آنها هنوز به همان فقیری هستند که تا به حال بوده اند. آن پایدار نیست. و حول محور یک ابر قدرت اتفاق نخواهد افتاد. اما شما یکی از مهم ترین ابر قدرتها باقی می مانید. و امیدوارترین ابر قدرتها. و این موسسه نقشی خیلی مهم خواهد داشت، نه برای ایالات متحده، بلکه برای دنیا. شما یک نام خیلی بدی دارید، دپارتمان ایالتی، این دپارتمان ایالتی نیست. این دپارتمان جهانی است. و ما به شما خیلی امید داریم. بسیار سپاسگزارم. (تشویق)