Χανς Ρόσλινγκ: Θα σας κάνω τρεις ερωτήσεις πολλαπλών επιλογών. Χρησιμοποιήστε αυτή τη συσκευή για να απαντήσετε. Η πρώτη ερώτηση είναι, πώς ο αριθμός θανάτων ανά έτος από φυσικές καταστροφές, πώς άλλαξε τον τελευταίο αιώνα; Διπλασιάστηκε, έμεινε περίπου στα ίδια γενικά στον κόσμο, ή μειώθηκε σε λιγότερο από μισό; Παρακαλώ απαντήστε Α, Β ή Γ. Βλέπω πολλές απαντήσεις. Είναι πολύ πιο γρήγορο απ' ό,τι στα πανεπιστήμια. Είναι πολύ αργοί. Σκέφτονται και σκέφτονται και σκέφτονται. Ω, πολύ ωραία.
Hans Rosling: I'm going to ask you three multiple choice questions. Use this device. Use this device to answer. The first question is, how did the number of deaths per year from natural disaster, how did that change during the last century? Did it more than double, did it remain about the same in the world as a whole, or did it decrease to less than half? Please answer A, B or C. I see lots of answers. This is much faster than I do it at universities. They are so slow. They keep thinking, thinking, thinking. Oh, very, very good.
Πάμε στην επόμενη ερώτηση. Για πόσο καιρό πήγαν οι γυναίκες των 30 ετών στο σχολείο σε όλο τον κόσμο: Επτά χρόνια, πέντε χρόνια ή τρία χρόνια; Α, Β ή Γ; Παρακαλώ απαντήστε.
And we go to the next question. So how long did women 30 years old in the world go to school: seven years, five years or three years? A, B or C? Please answer.
Και πάμε στην επόμενη ερώτηση. Τα τελευταία 20 χρόνια, πώς άλλαξε το ποσοστό των ατόμων στον κόσμο που ζουν σε ακραία φτώχεια; Ακραία φτώχεια - να μην έχεις αρκετό φαγητό για την ημέρα. Σχεδόν διπλασιάστηκε, παρέμεινε πάνω- κάτω το ίδιο, ή μειώθηκε στο μισό; Α, Β ή Γ;
And we go to the next question. In the last 20 years, how did the percentage of people in the world who live in extreme poverty change? Extreme poverty — not having enough food for the day. Did it almost double, did it remain more or less the same, or did it halve? A, B or C?
Τώρα, απαντήσεις. Βλέπετε, οι θάνατοι από φυσικές καταστροφές στον κόσμο, το βλέπετε από αυτό το γράφημα εδώ, από το 1900 έως το 2000. Το 1900, περίπου μισό εκατομμύριο άνθρωποι πέθαιναν κάθε χρόνο από φυσικές καταστροφές: πλημμύρες, σεισμοί, ηφαίστεια, οτιδήποτε, ξηρασίες. Και μετά, πώς άλλαξε αυτό;
Now, answers. You see, deaths from natural disasters in the world, you can see it from this graph here, from 1900 to 2000. In 1900, there was about half a million people who died every year from natural disasters: floods, earthquakes, volcanic eruption, whatever, droughts. And then, how did that change?
Η Gapminder ρώτησε το κοινό στη Σουηδία. Να πώς απάντησαν. Το σουηδικό κοινό απάντησε ως εξής: Το 50% νόμιζε ότι διπλασιάστηκε, το 38% είπε ότι είναι πάνω κάτω το ίδιο, και το 12 είπε ότι μειώθηκε στο μισό. Αυτά είναι τα καλύτερα δεδομένα από ερευνητές καταστροφών, και ανεβοκατεβαίνει, πάει στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, και μετά αρχίζει να πέφτει και συνεχίζει να πέφτει και έχει πέσει σε λιγότερο από το μισό. Ο κόσμος είναι όλο και περισσότερο ικανός όσο περνούν οι δεκαετίες να προστατεύσουν τους ανθρώπους από αυτό, ξέρετε. Έτσι μόνο το 12% των Σουηδών το γνωρίζουν αυτό.
Gapminder asked the public in Sweden. This is how they answered. The Swedish public answered like this: Fifty percent thought it had doubled, 38 percent said it's more or less the same, 12 said it had halved. This is the best data from the disaster researchers, and it goes up and down, and it goes to the Second World War, and after that it starts to fall and it keeps falling and it's down to much less than half. The world has been much, much more capable as the decades go by to protect people from this, you know. So only 12 percent of the Swedes know this.
Πήγα λοιπόν στον ζωολογικό κήπο και ρώτησα τους χιμπατζήδες. (Γέλια) (Χειροκρότημα) Οι χιμπατζήδες δεν βλέπουν τις ειδήσεις το βράδυ, έτσι οι χιμπατζήδες, επέλεξαν τυχαία, άρα οι Σουηδοί απάντησαν χειρότερα από τυχαία. Πώς τα πήγατε εσείς; Αυτοί είστε εσείς. Σας νίκησαν οι χιμπατζήδες. (Γέλια) Αλλά ήσασταν κοντά. Ήσασταν τρεις φορές καλύτεροι από τους Σουηδούς, αλλά δεν είναι αρκετό. Δεν θα πρέπει να συγκρίνεστε με τους Σουηδούς. Πρέπει να έχετε μεγαλύτερες φιλοδοξίες στον κόσμο.
So I went to the zoo and I asked the chimps. (Laughter) (Applause) The chimps don't watch the evening news, so the chimps, they choose by random, so the Swedes answer worse than random. Now how did you do? That's you. You were beaten by the chimps. (Laughter) But it was close. You were three times better than the Swedes, but that's not enough. You shouldn't compare yourself to Swedes. You must have higher ambitions in the world.
Ας δούμε την επόμενη απάντηση εδώ: γυναίκες στο σχολείο. Εδώ, βλέπετε ότι οι άντρες πήγαν οκτώ χρόνια. Πόσο καιρό πήγαν σχολείο οι γυναίκες; Ρωτήσαμε τους Σουηδούς έτσι, και αυτό σας δίνει μια ιδέα, έτσι δεν είναι; Η σωστή απάντηση είναι μάλλον αυτή που επέλεξαν οι λιγότεροι Σουηδοί, έτσι δεν είναι; (Γέλια) Για να δούμε, για να δούμε. Εδώ είμαστε. Ναι, ναι, ναι, οι γυναίκες σχεδόν μας έφτασαν. Αυτό είναι το κοινό των Ηνωμένων Πολιτειών. Και αυτοί είστε εσείς. Να 'στε. Ωω. Συγχαρητήρια, είστε δύο φορές καλύτεροι,από τους Σουηδούς αλλά δεν με χρειάζεστε -
Let's look at the next answer here: women in school. Here, you can see men went eight years. How long did women go to school? Well, we asked the Swedes like this, and that gives you a hint, doesn't it? The right answer is probably the one the fewest Swedes picked, isn't it? (Laughter) Let's see, let's see. Here we come. Yes, yes, yes, women have almost caught up. This is the U.S. public. And this is you. Here you come. Ooh. Well, congratulations, you're twice as good as the Swedes, but you don't need me —
Πώς κι έτσι; Νομίζω ότι είναι επειδή όλοι γνωρίζουν ότι υπάρχουν χώρες και υπάρχουν περιοχές όπου τα κορίτσια έχουν πολλές δυσκολίες. Τα σταματούν όταν πάνε στο σχολείο, και είναι αποκρουστικό. Αλλά η πλειοψηφία του κόσμου, όπου ζουν οι περισσότεροι στον κόσμο, οι περισσότερες χώρες, τα κορίτσια σήμερα πάνε σχολείο περίπου όσο και τα αγόρια. Αυτό δεν σημαίνει ότι έχουμε επιτύχει την ισότητα των φύλων, καθόλου. Συνεχίζουν να έχουν τρομερούς περιορισμούς, αλλά σήμερα υπάρχει εκπαίδευση στον κόσμο. Τώρα, χάνουμε την πλειοψηφία. Όταν απαντάτε, απαντάτε σύμφωνα με τα χειρότερα μέρη, και εκεί έχετε δίκιο, αλλά χάνετε την πλειοψηφία.
So how come? I think it's like this, that everyone is aware that there are countries and there are areas where girls have great difficulties. They are stopped when they go to school, and it's disgusting. But in the majority of the world, where most people in the world live, most countries, girls today go to school as long as boys, more or less. That doesn't mean that gender equity is achieved, not at all. They still are confined to terrible, terrible limitations, but schooling is there in the world today. Now, we miss the majority. When you answer, you answer according to the worst places, and there you are right, but you miss the majority.
Τι γίνεται με τη φτώχεια; Είναι πολύ ξεκάθαρο ότι η φτώχεια εδώ έχει μειωθεί σχεδόν στο μισό, και στις Η.Π.Α., όταν ρωτήσαμε το κοινό, μόνο το πέντε τοις εκατό το βρήκε. Κι εσείς; Α, σχεδόν φτάσατε τους χιμπατζήδες. (Γέλια) (Χειροκρότημα) Τόσο λίγοι, μόνο μερικοί από εσάς! Πρέπει να υπάρχουν προκαταλήψεις, ξέρετε. Πολλοί άνθρωποι σε πλούσιες χώρες πιστεύουν οτι δεν θα καταφέρουμε ποτέ να εξαλείψουμε την ακραία φτώχεια. Φυσικά και το πιστεύουν, επειδή δεν ξέρουν καν τι έχει γίνει. Το πρώτο πράγμα όταν σκεφτόμαστε το μέλλον είναι να γνωρίζουμε το παρόν.
What about poverty? Well, it's very clear that poverty here was almost halved, and in U.S., when we asked the public, only five percent got it right. And you? Ah, you almost made it to the chimps. (Laughter) (Applause) That little, just a few of you! There must be preconceived ideas, you know. And many in the rich countries, they think that oh, we can never end extreme poverty. Of course they think so, because they don't even know what has happened. The first thing to think about the future is to know about the present.
Αυτές οι ερωτήσεις ήταν μερικές από τις πρώτες ερωτήσεις στην πιλοτική φάση του Έργου Άγνοιας στο Ίδρυμα Gapminder που τρέχουμε, και αυτό το έργο ξεκίνησε πέρσι από το αφεντικό μου και γιο μου, τον Όλα Ρόσλινγκ. (Γέλια) Είναι ο συνιδρυτής και διευθυντής, και ήθελε, μου είπε ο Όλα, ότι πρέπει να είμαστε πιο συστηματικοί όταν πολεμούμε την καταστροφική άγνοια. Τα πιλοτικά το αποκάλυψαν αυτό ήδη, ότι τόσοι πολλοί στο κοινό βαθμολογούνται χειρότερα από τις τυχαίες επιλογές, έτσι πρέπει να σκεφτούμε τις προκαταλήψεις και μία από τις κύριες προκαταλήψεις είναι η κατανομή του παγκόσμιου εισοδήματος.
These questions were a few of the first ones in the pilot phase of the Ignorance Project in Gapminder Foundation that we run, and it was started, this project, last year by my boss, and also my son, Ola Rosling. (Laughter) He's cofounder and director, and he wanted, Ola told me we have to be more systematic when we fight devastating ignorance. So already the pilots reveal this, that so many in the public score worse than random, so we have to think about preconceived ideas, and one of the main preconceived ideas is about world income distribution.
Κοιτάξτε εδώ. Έτσι ήταν το 1975. Είναι ο αριθμός των ανθρώπων σε κάθε εισόδημα, από το ένα δολάριο την ημέρα - (Χειροκρότημα) Βλέπετε, εδώ υπήρχε μία καμπούρα, περίπου ένα δολάριο την ημέρα, και μετά μία καμπούρα εδώ περίπου ανάμεσα στα 10 με 100 δολάρια. Ο κόσμος έχει δύο ομάδες. Ήταν ένας κόσμος-καμήλα όπως μια καμήλα με δύο καμπούρες, οι φτωχοί και οι πλούσιοι, και υπήρχαν λιγότεροι ενδιάμεσα.
Look here. This is how it was in 1975. It's the number of people on each income, from one dollar a day — (Applause) See, there was one hump here, around one dollar a day, and then there was one hump here somewhere between 10 and 100 dollars. The world was two groups. It was a camel world, like a camel with two humps, the poor ones and the rich ones, and there were fewer in between.
Αλλά δείτε πώς άλλαξε αυτό. Καθώς προχωράω, αυτό που έχει αλλάξει, έχει αυξηθεί ο πληθυσμός της Γης και οι καμπούρες αρχίζουν να ενώνονται. Οι χαμηλότερες καμπούρες ενώθηκαν με την υψηλότερη καμπούρα, και η καμήλα πεθαίνει και έχουμε έναν κόσμο καμήλα-δρομέα με μία μόνο καμπούρα. Το ποσοστό φτώχειας έχει μειωθεί. Εξακολουθεί να είναι φρικτό ότι τόσοι πολλοί παραμένουν σε ακραία φτώχεια. Έχουμε ακόμη αυτή την ομάδα, σχεδόν ένα δισεκατομμύριο, εκεί, αλλά μπορεί να τελειώσει αυτό τώρα.
But look how this has changed: As I go forward, what has changed, the world population has grown, and the humps start to merge. The lower humps merged with the upper hump, and the camel dies and we have a dromedary world with one hump only. The percent in poverty has decreased. Still it's appalling that so many remain in extreme poverty. We still have this group, almost a billion, over there, but that can be ended now.
Η πρόκληση που έχουμε τώρα είναι να ξεφύγουμε, να καταλάβουμε που είναι η πλειοψηφία, και αυτό φαίνεται ξεκάθαρα σε αυτή την ερώτηση. Ρωτήσαμε, ποιο είναι το ποσοστό στον κόσμο όπου τα παιδιά ενός έτους έχουν τα βασικά εμβόλια ενάντια στην ιλαρά και σε άλλα πράγματα που είχαμε για πολλά χρόνια: 20, 50 ή 80 τοις εκατό; Τώρα, αυτές είναι οι απαντήσεις του κοινού στις Η.Π.Α. και στη Σουηδία. Δείτε το σουηδικό αποτέλεσμα: Ξέρετε ποια είναι η σωστή απάντηση. (Γέλια) Ποιος στο καλό είναι ο καθηγητής της παγκόσμιας υγείας σε αυτή τη χώρα; Εγώ είμαι, εγώ. (Γέλια) Είναι πολύ δύσκολο, αυτό. Πολύ δύσκολο. (Χειροκρότημα)
The challenge we have now is to get away from that, understand where the majority is, and that is very clearly shown in this question. We asked, what is the percentage of the world's one-year-old children who have got those basic vaccines against measles and other things that we have had for many years: 20, 50 or 80 percent? Now, this is what the U.S. public and the Swedish answered. Look at the Swedish result: you know what the right answer is. (Laughter) Who the heck is a professor of global health in that country? Well, it's me. It's me. (Laughter) It's very difficult, this. It's very difficult. (Applause)
Όμως, η προσέγγιση του Όλα να μετρήσει πραγματικά αυτό που ξέρουμε ότι πήγε στα πρωτοσέλιδα, και το CNN δημοσίευσε αυτά τα αποτελέσματα στο διαδίκτυο και είχαν τις ερωτήσεις εκεί, εκατομμύρια απάντησαν, και νομίζω ότι υπήρχαν περίπου 2.000 σχόλια, και αυτό ήταν ένα από τα σχόλια. «Πάω στοίχημα ότι ούτε ένας δημοσιογράφος δεν πέρασε το τεστ», είπε.
However, Ola's approach to really measure what we know made headlines, and CNN published these results on their web and they had the questions there, millions answered, and I think there were about 2,000 comments, and this was one of the comments. "I bet no member of the media passed the test," he said.
Έτσι ο Όλα μου είπε, «Πάρε αυτές τις συσκευές. Σε προσκαλούν σε συνεντεύξεις τύπου. Δώστο τους και μέτρα τι γνωρίζουν οι δημοσιογράφοι». Κυρίες και κύριοι, για πρώτη φορά, τα ανεπίσημα αποτελέσματα από ένα συνέδριο με δημοσιογράφους των Η.Π.Α. Και μετά, πρόσφατα, από δημοσιογράφους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. (Γέλια) Βλέπετε, το πρόβλημα δεν είναι ότι ο κόσμος δεν διαβάζει και δεν ακούει τους δημοσιογράφους. Το πρόβλημα είναι δεν ξέρουν οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι.
So Ola told me, "Take these devices. You are invited to media conferences. Give it to them and measure what the media know." And ladies and gentlemen, for the first time, the informal results from a conference with U.S. media. And then, lately, from the European Union media. (Laughter) You see, the problem is not that people don't read and listen to the media. The problem is that the media doesn't know themselves.
Τι θα κάνουμε γι' αυτό, Όλα; Έχουμε καμιά ιδέα; (Χειροκρότημα)
What shall we do about this, Ola? Do we have any ideas? (Applause)
Όλα Ρόσλινγκ: Ναι, έχω μια ιδέα, αλλά πρώτα, λυπάμαι που σας κέρδισαν οι χιμπατζήδες. Ευτυχώς, θα μπορώ να σας παρηγορήσω δείχνοντάς σας γιατί δεν φταίτε εσείς. Μετά, θα σας εξοπλίσω με μερικά κόλπα για να κερδίσετε τους χιμπατζήδες στο μέλλον. Βασικά αυτό θα κάνω.
Ola Rosling: Yes, I have an idea, but first, I'm so sorry that you were beaten by the chimps. Fortunately, I will be able to comfort you by showing why it was not your fault, actually. Then, I will equip you with some tricks for beating the chimps in the future. That's basically what I will do.
Αλλά πρώτα ας δούμε γιατί είμαστε τόσο αδαείς, και όλα ξεκινούν σε αυτό το μέρος. Είναι το Χούντικσβαλ. Είναι μια πόλη στη βόρεια Σουηδία. Είναι μια γειτονιά στην οποία μεγάλωσα, και είναι μια γειτονιά με ένα μεγάλο πρόβλημα. Στην πραγματικότητα, έχει ακριβώς το ίδιο πρόβλημα που υπήρχε σε όλες τις γειτονιές όπου μεγαλώσατε κι εσείς. Δεν ήταν αντιπροσωπευτικό. Εντάξει; Μου έδωσε μια πολύ προκατελειμένη όψη του πώς είναι η ζωή στον πλανήτη αυτό. Αυτό είναι λοιπόν το πρώτο κομμάτι του παζλ της άγνοιας. Έχουμε προσωπικές προκαταλήψεις.
But first, let's look at why are we so ignorant, and it all starts in this place. It's Hudiksvall. It's a city in northern Sweden. It's a neighborhood where I grew up, and it's a neighborhood with a large problem. Actually, it has exactly the same problem which existed in all the neighborhoods where you grew up as well. It was not representative. Okay? It gave me a very biased view of how life is on this planet. So this is the first piece of the ignorance puzzle. We have a personal bias.
Όλοι μας έχουμε διαφορετικές εμπειρίες από κοινότητες και άτομα που συναντάμε, και επιπλέον, ξεκινάμε το σχολείο, και προσθέτουμε το επόμενο πρόβλημα. Μου αρέσουν τα σχολεία, αλλά οι δάσκαλοι τείνουν να διδάσκουν ξεπερασμένες κοσμοαντιλήψεις, επειδή έμαθαν κάτι όταν πήγαν στο σχολείο, και τώρα περιγράφουν αυτόν τον κόσμο στους μαθητές χωρίς κακές προθέσεις, και αυτά τα βιβλία, φυσικά, που τυπώνονται είναι ξεπερασμένα σε έναν κόσμο που αλλάζει. Πραγματικά δεν υπάρχει μια πρακτική για να κρατάμε το διδακτικό υλικό ενημερωμένο. Οπότε επικεντρωνόμαστε σε αυτό. Έχουμε αυτά τα ξεπερασμένα δεδομένα που προστίθενται στις προσωπικές μας προκαταλείψεις.
We have all different experiences from communities and people we meet, and on top of this, we start school, and we add the next problem. Well, I like schools, but teachers tend to teach outdated worldviews, because they learned something when they went to school, and now they describe this world to the students without any bad intentions, and those books, of course, that are printed are outdated in a world that changes. And there is really no practice to keep the teaching material up to date. So that's what we are focusing on. So we have these outdated facts added on top of our personal bias.
Αυτό που συμβαίνει μετά είναι οι ειδήσεις, εντάξει; Ένας εξαιρετικός δημοσιογράφος ξέρει πώς να διαλέξει την ιστορία που θα κάνει πρωτοσέλιδο, και ο κόσμος θα την διαβάζει επειδή είναι συναρπαστική. Τα ασυνήθιστα γεγονότα είναι πιο ενδιαφέροντα, έτσι δεν είναι; Και υπερβάλλουν, ιδίως για τα πράγματα που φοβόμαστε. Η επίθεση ενός καρχαρία σε έναν Σουηδό θα είναι στα πρωτοσέλιδα στη Σουηδία για εβδομάδες.
What happens next is news, okay? An excellent journalist knows how to pick the story that will make headlines, and people will read it because it's sensational. Unusual events are more interesting, no? And they are exaggerated, and especially things we're afraid of. A shark attack on a Swedish person will get headlines for weeks in Sweden.
Αυτές είναι τρεις λανθασμένες πηγές πληροφοριών από τις οποίες είναι πραγματικά δύσκολο να ξεφύγουμε. Μας βομβαρδίζουν και εξοπλίζουν το μυαλό μας με πολλές περίεργες ιδέες, και επιπλέον βάζουμε αυτό το πράγμα που μας κάνει να είμαστε άνθρωποι, την ανθρώπινή μας διαίσθηση. Ήταν καλή για την εξέλιξη. Μας βοήθησε να γενικεύσουμε και να βγάζουμε συμπεράσματα πολύ πολύ γρήγορα. Μας βοήθησε να μεγαλοποιούμε αυτά που φοβόμαστε, και ψάχνουμε αιτιότητα εκεί που δεν υπάρχει, και μετά έχουμε μια ψευδαίσθηση σιγουριάς όπου πιστεύουμε ότι είμαστε οι καλύτεροι οδηγοί αυτοκινήτου, πάνω από τον μέσο όρο. Όλοι απάντησαν στην ερώτηση, «Ναι, είμαι καλύτερος οδηγός».
So these three skewed sources of information were really hard to get away from. They kind of bombard us and equip our mind with a lot of strange ideas, and on top of it we put the very thing that makes us humans, our human intuition. It was good in evolution. It helped us generalize and jump to conclusions very, very fast. It helped us exaggerate what we were afraid of, and we seek causality where there is none, and we then get an illusion of confidence where we believe that we are the best car drivers, above the average. Everybody answered that question, "Yeah, I drive cars better."
Εντάξει, αυτό ήταν καλό εξελικτικά, αλλά τώρα που έχει να κάνει με την κοσμοθεωρία, αυτός είναι ακριβώς ο λόγος για τον οποίο είναι ανάποδα. Οι τάσεις που αυξάνονται αντί να μειώνονται, και αντίθετα, και εδώ, οι χιμπατζήδες χρησιμοποιούν τη διαίσθησή μας εναντίον μας, και γίνεται η αδυναμία μας αντί να είναι η δύναμή μας. Έπρεπε να είναι η δύναμή μας, έτσι δεν είναι;
Okay, this was good evolutionarily, but now when it comes to the worldview, it is the exact reason why it's upside down. The trends that are increasing are instead falling, and the other way around, and in this case, the chimps use our intuition against us, and it becomes our weakness instead of our strength. It was supposed to be our strength, wasn't it?
Πώς λύνουμε τέτοια προβλήματα λοιπόν; Πρώτα πρέπει να το μετρήσουμε, και μετά να το θεραπεύσουμε. Μετρώντας το μπορούμε να καταλάβουμε ποιο είναι το μοτίβο της άγνοιας. Ξεκινήσαμε το πιλοτικό πέρσι, και τώρα είμαστε αρκετά σίγουροι ότι θα συναντήσουμε πολλή άγνοια σε όλον τον κόσμο, και η ιδέα είναι να κλιμακωθεί σε όλους τους τομείς ή διαστάσεις της παγκόσμιας ανάπτυξης, όπως το κλίμα, τα απειλούμενα είδη, τα ανθρώπινα δικαιώματα, η ισότητα των φύλων, η ενέργεια, η οικονομία. Όλοι οι διαφορετικοί τομείς έχουν δεδομένα, και υπάρχουν οργανισμοί που προσπαθούν να διαδώσουν γνώση γι' αυτά τα δεδομένα. Άρχισα να επικοινωνώ με μερικούς από αυτούς, όπως τη WWF, τη Διεθνή Αμνηστία και τη UNICEF, και τους ρώτησα ποια είναι τα αγαπημένα τους δεδομένα που πιστεύουν ότι δεν γνωρίζει το κοινό;
So how do we solve such problems? First, we need to measure it, and then we need to cure it. So by measuring it we can understand what is the pattern of ignorance. We started the pilot last year, and now we're pretty sure that we will encounter a lot of ignorance across the whole world, and the idea is really to scale it up to all domains or dimensions of global development, such as climate, endangered species, human rights, gender equality, energy, finance. All different sectors have facts, and there are organizations trying to spread awareness about these facts. So I've started actually contacting some of them, like WWF and Amnesty International and UNICEF, and asking them, what are your favorite facts which you think the public doesn't know?
Συλλέγω αυτά τα δεδομένα. Φανταστείτε μια μεγάλη λίστα, με, ας πούμε, 250 δεδομένα. Μετά κάνουμε μια δημοσκόπηση και βλέπουμε που έχουν το χειρότερο σκορ. Παίρνουμε μια μικρότερη λίστα με τα χειρότερα αποτελέσματα, όπως μερικά παραδείγματα από τον Χανς, και δεν έχουμε πρόβλημα να βρούμε τέτοια άσχημα αποτελέσματα. Εντάξει, αυτή η μικρή λίστα, τι θα την κάνουμε; Την κάνουμε ένα πιστοποιητικό γνώσης, ένα πιστοποιητικό παγκόσμιας γνώσης, που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε, αν είστε μεγάλος οργανισμός, ένα σχολείο, πανεπιστήμιο, ή ακόμη και ένα πρακτορείο ειδήσεων, για να πιστοποιήσετε ότι έχετε παγκόσμιες γνώσεις. Βασικά σημαίνει ότι δεν προσλαμβάνουμε κόσμο που σκοράρει όπως οι χιμπατζήδες. Φυσικά και δεν θα έπρεπε. Ίσως σε 10 χρόνια από τώρα, αν πετύχει αυτό το έργο, θα κάθεστε σε μια συνέντευξη και θα πρέπει να συμπληρώσετε αυτές τις τρελές παγκόσμιες γνώσεις.
Okay, I gather those facts. Imagine a long list with, say, 250 facts. And then we poll the public and see where they score worst. So we get a shorter list with the terrible results, like some few examples from Hans, and we have no problem finding these kinds of terrible results. Okay, this little shortlist, what are we going to do with it? Well, we turn it into a knowledge certificate, a global knowledge certificate, which you can use, if you're a large organization, a school, a university, or maybe a news agency, to certify yourself as globally knowledgeable. Basically meaning, we don't hire people who score like chimpanzees. Of course you shouldn't. So maybe 10 years from now, if this project succeeds, you will be sitting in an interview having to fill out this crazy global knowledge.
Τώρα ερχόμαστε στα πρακτικά κόλπα. Πώς θα επιτύχετε; Υπάρχει φυσικά ένας τρόπος, δηλαδή να κάτσετε αργά τα βράδια και να αποστηθίσετε όλα αυτά τα δεδομένα διαβάζοντας όλες αυτές τις αναφορές. Αυτό φυσικά δεν θα γίνει ποτέ. Ούτε καν ο Χανς δεν πιστεύει ότι θα γίνει. Ο κόσμος δεν έχει χρόνο. Τους αρέσουν οι συντομεύσεις, και να οι συντομεύσεις. Πρέπει να κάνουμε τη διαίσθηση και πάλι δύναμή μας. Πρέπει να μπορούμε να γενικεύουμε. Τώρα θα σας δείξω μερικά κόλπα όπου οι εσφαλμένες αντιλήψεις αναστρέφονται σε εμπειρικούς κανόνες.
So now we come to the practical tricks. How are you going to succeed? There is, of course, one way, which is to sit down late nights and learn all the facts by heart by reading all these reports. That will never happen, actually. Not even Hans thinks that's going to happen. People don't have that time. People like shortcuts, and here are the shortcuts. We need to turn our intuition into strength again. We need to be able to generalize. So now I'm going to show you some tricks where the misconceptions are turned around into rules of thumb.
Ας ξεκινήσουμε με την πρώτη εσφαλμένη αντίληψη. Είναι πολύ διαδεδομένη. Όλα γίνονται χειρότερα. Το ακούσατε. Το νομίζατε κι εσείς οι ίδιοι. Ο άλλος τρόπος να το σκέφτεστε είναι ότι τα περισσότερα βελτιώνονται. Κάθεστε με μια ερώτηση μπροστά σας και είστε αβέβαιος. Θα πρέπει να μαντέψετε «βελτίωση». Εντάξει; Μην πάτε στο χειρότερο. Αυτό θα βοηθήσει να σκοράρετε καλύτερα στα τεστ μας. (Χειροκρότημα) Αυτό ήταν το πρώτο.
Let's start with the first misconception. This is very widespread. Everything is getting worse. You heard it. You thought it yourself. The other way to think is, most things improve. So you're sitting with a question in front of you and you're unsure. You should guess "improve." Okay? Don't go for the worse. That will help you score better on our tests. (Applause) That was the first one.
Υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί και το χάσμα μεγαλώνει. Είναι μια τρομερή ανισότητα. Ναι, είναι ένας άνισος κόσμος, αλλά όταν κοιτάξετε τα δεδομένα, είναι μία καμπούρα. Εντάξει; Αν νιώθετε αβεβαιότητα, επιλέξτε το «περισσότερος κόσμος είναι στο μέσο». Αυτό θα σας βοηθήσει να απαντήσετε σωστά.
There are rich and poor and the gap is increasing. It's a terrible inequality. Yeah, it's an unequal world, but when you look at the data, it's one hump. Okay? If you feel unsure, go for "the most people are in the middle." That's going to help you get the answer right.
Τώρα, η επόμενη προδικασμένη ιδέα είναι οι πρώτες χώρες και ο κόσμος πρέπει να είναι πολύ, πολύ πλούσιοι για να έχουν την κοινωνική ανάπτυξη όπως κορίτσια στο σχολείο και ετοιμότητα για φυσικές καταστροφές. Όχι, όχι, όχι. Είναι λάθος. Κοιτάξτε: αυτή η μεγάλη καμπούρα στο κέντρο έχει ήδη κορίτσια στο σχολείο. Αν δεν είστε σίγουροι, επιλέξτε «η πλειοψηφία το έχει ήδη αυτό», όπως ηλεκτρικό και κορίτσια στο σχολείο, τέτοια πράγματα. Είναι μόνο εμπειρικοί κανόνες, οπότε φυσικά δεν ισχύουν για τα πάντα, αλλά έτσι μπορείτε να γενικεύσετε.
Now, the next preconceived idea is first countries and people need to be very, very rich to get the social development like girls in school and be ready for natural disasters. No, no, no. That's wrong. Look: that huge hump in the middle already have girls in school. So if you are unsure, go for the "the majority already have this," like electricity and girls in school, these kinds of things. They're only rules of thumb, so of course they don't apply to everything, but this is how you can generalize.
Ας κοιτάξουμε το τελευταίο. Ναι, είναι καλό αυτό, αν οι καρχαρίες είναι επικίνδυνοι. Όχι, - βασικά ναι, αλλά δεν είναι τόσο σημαντικοί στα παγκόσμια στατιστικά, αυτό λέω. Στην πραγματικότητα, εγώ φοβάμαι πολύ τους καρχαρίες. Έτσι μόλις δω μια ερώτηση για κάτι που φοβάμαι, το οποίο μπορεί να είναι σεισμοί, άλλες θρησκείες, ίσως να φοβάμαι τους τρομοκράτες ή τους καρχαρίες, οτιδήποτε με κάνει να αισθάνομαι, να υποθέσετε ότι αυτό θα μεγαλοποιήσει το πρόβλημα. Αυτός είναι εμπειρικός κανόνας. Βέβαια υπάρχουν σπουδαία επικίνδυνα πράγματα. Οι καρχαρίες σκοτώνουν πάρα πολύ λίγους. Έτσι θα πρέπει να σκέφτεστε.
Let's look at the last one. If something, yes, this is a good one, sharks are dangerous. No — well, yes, but they are not so important in the global statistics, that is what I'm saying. I actually, I'm very afraid of sharks. So as soon as I see a question about things I'm afraid of, which might be earthquakes, other religions, maybe I'm afraid of terrorists or sharks, anything that makes me feel, assume you're going to exaggerate the problem. That's a rule of thumb. Of course there are dangerous things that are also great. Sharks kill very, very few. That's how you should think.
Με αυτούς τους τέσσερις εμπειρικούς κανόνες, πιθανόν να απαντήσετε καλύτερα από τους χιμπατζήδες, επειδή οι χιμπατζήδες δεν μπορούν να το κάνουν αυτό. Δεν μπορούν να γενικεύσουν τέτοιους κανόνες. Και ελπίζουμε να μπορέσουμε να αλλάξουμε τα πράγματα και θα νικήσουμε τους χιμπατζήδες. Εντάξει; (Χειροκρότημα) Αυτή είναι μια συστηματική προσέγγιση.
With these four rules of thumb, you could probably answer better than the chimps, because the chimps cannot do this. They cannot generalize these kinds of rules. And hopefully we can turn your world around and we're going to beat the chimps. Okay? (Applause) That's a systematic approach.
Τώρα η ερώτηση, είναι σημαντικό; Ναι, είναι σημαντικό να καταλαβαίνουμε τη φτώχεια, την ακραία φτώχεια και πώς να την καταπολεμήσουμε, και πώς να φέρουμε τα κορίτσια στο σχολείο. Όταν συνειδητοποιήσουμε ότι πραγματικά λειτουργεί, μπορούμε να το καταλάβουμε. Αλλά είναι σημαντικό για όλους που νοιάζονται για το πλούσιο άκρο της κλίμακας αυτής; Θα έλεγα ναι, εξαιρετικά σημαντικό, για τον ίδιο λόγο. Αν έχετε μια κοσμοθεωρία του σήμερα που βασίζεται σε δεδομένα, ίσως να έχετε την ευκαιρία να καταλάβετε τι θα έρθει στο μέλλον.
Now the question, is this important? Yeah, it's important to understand poverty, extreme poverty and how to fight it, and how to bring girls in school. When we realize that actually it's succeeding, we can understand it. But is it important for everyone else who cares about the rich end of this scale? I would say yes, extremely important, for the same reason. If you have a fact-based worldview of today, you might have a chance to understand what's coming next in the future.
Θα πάμε πίσω σε αυτές τις δύο καμπούρες το 1975. Τότε γεννήθηκα, και επέλεξα τη Δύση. Αυτές είναι οι τρέχουσες χώρες της ΕΕ και η Βόρεια Αμερική. Ας δούμε τώρα πώς συγκρίνεται το υπόλοιπο και η Δύση σχετικά με τον πλούτο. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που μπορούν να πάνε στο εξωτερικό αεροπορικώς για διακοπές. Το 1975, μόνο το 30 τοις εκατό από αυτούς ζούσε εκτός της ΕΕ και της Βόρειας Αμερικής. Αλλά αυτό έχει αλλάξει, εντάξει; Πρώτα, ας δούμε την αλλαγή μέχρι σήμερα, το 2014. Σήμερα είναι 50/50. Σήμερα τελείωσε η κυριαρχία της Δύσης. Ωραία. Τι θα γίνει μετά; Βλέπετε τη μεγάλη καμπούρα; Είδατε πώς μετακινήθηκε; Έκανα ένα πείραμα. Πήγα στην ιστοσελίδα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Έχουν μια πρόβλεψη για το κατά κεφαλήν ΑΕΠ για τα επόμενα πέντε χρόνια. Έτσι μπορώ να το χρησιμοποιήσω για να δω πέντε χρόνια στο μέλλον, υποθέτοντας ότι η ανισότητα εισοδήματος σε κάθε χώρα είναι η ίδια. Το έκανα, αλλά πήγα ακόμη παραπέρα. Χρησιμοποίησα αυτά τα πέντε χρόνια για τα επόμενα 20 χρόνια με την ίδια ταχύτητα, τι θα γινόταν, σαν πείραμα. Ας πάμε στο μέλλον. Το 2020, είναι 57 τοις εκατό στο υπόλοιπο. Το 2025, 63 τοις εκατό. 2030, 68. Και το 2035, η Δύση είναι μικρότερη στην πλούσια καταναλωτική αγορά. Αυτές είναι απλώς προβλέψεις του κατά κεφαλήν ΑΕΠ στο μέλλον. Το 73 τοις εκατό των πλούσιων καταναλωτών θα ζει εκτός Βόρειας Αμερικής και Ευρώπης. Νομίζω ότι είναι καλή ιδέα να χρησιμοποιεί μια εταιρία αυτό το πιστοποιητικό για να μπορεί στο μέλλον να παίρνει αποφάσεις βασισμένη σε δεδομένα.
We're going back to these two humps in 1975. That's when I was born, and I selected the West. That's the current EU countries and North America. Let's now see how the rest and the West compares in terms of how rich you are. These are the people who can afford to fly abroad with an airplane for a vacation. In 1975, only 30 percent of them lived outside EU and North America. But this has changed, okay? So first, let's look at the change up till today, 2014. Today it's 50/50. The Western domination is over, as of today. That's nice. So what's going to happen next? Do you see the big hump? Did you see how it moved? I did a little experiment. I went to the IMF, International Monetary Fund, website. They have a forecast for the next five years of GDP per capita. So I can use that to go five years into the future, assuming the income inequality of each country is the same. I did that, but I went even further. I used those five years for the next 20 years with the same speed, just as an experiment what might actually happen. Let's move into the future. In 2020, it's 57 percent in the rest. In 2025, 63 percent. 2030, 68. And in 2035, the West is outnumbered in the rich consumer market. These are just projections of GDP per capita into the future. Seventy-three percent of the rich consumers are going to live outside North America and Europe. So yes, I think it's a good idea for a company to use this certificate to make sure to make fact- based decisions in the future.
Σας ευχαριστώ πολύ. (Χειροκρότημα)
Thank you very much. (Applause)
Μπρούνο Τζιουσάνι: Χανς και Όλα Ρόσλινγκ!
Bruno Giussani: Hans and Ola Rosling!