We are now going through an amazing and unprecedented moment where the power dynamics between men and women are shifting very rapidly, and in many of the places where it counts the most, women are, in fact, taking control of everything. In my mother's day, she didn't go to college. Not a lot of women did. And now, for every two men who get a college degree, three women will do the same. Women, for the first time this year, became the majority of the American workforce. And they're starting to dominate lots of professions -- doctors, lawyers, bankers, accountants. Over 50 percent of managers are women these days, and in the 15 professions projected to grow the most in the next decade, all but two of them are dominated by women. So the global economy is becoming a place where women are more successful than men, believe it or not, and these economic changes are starting to rapidly affect our culture -- what our romantic comedies look like, what our marriages look like, what our dating lives look like, and our new set of superheroes.
Tani ne jemi duke kaluar nëpër një moment të jashtëzakonshëm ku dinamikat e fuqisë mes meshkujve dhe femrave po ndryshojnë shumë shpejt. Dhe në shumë vende, ku kjo po ndodh më së shpeshti, femrat, faktikisht, janë duke marrë kontrollin mbi gjithçka. Në kohën e nënës time, ajo nuk ka shkuar në universitet. Jo shumë femra kanë shkuar. Dhe tani, për çdo dy meshkuj që diplomohen nga universiteti, tre femra do të bëjnë të njejtën. Femrat, për hërë të parë këtë vit, përbëjnë shumicën e fuqisë punëtore në Amerikë. Dhe kanë filluar të dominojnë shumë profesione si – doktorë, juristë, bankierë, kontabilistë. Aktualisht, më shumë se 50 përqind të menaxherëve janë femra. Dhe nga 15 profesionet që parashikohet të zhvillohen më së shumti gjatë dekadës tjetër, vetëm dy prej tyre nuk dominohen nga femrat. Pra, ekonomia globale është duke u bërë një vend ku femrat janë më të suksesshme se meshkujt, besoni apo jo, dhe këto ndryshime ekonomike po fillojnë të kenë ndikim në kulturën tonë -- se si duken komeditë romantike, se si duken martesat tona, se si duken takimet tona të dashurisë, si dhe superheronjtë tanë të ardhshëm.
For a long time, this is the image of American manhood that dominated -- tough, rugged, in control of his own environment. A few years ago, the Marlboro Man was retired and replaced by this much less impressive specimen, who is a parody of American manhood, and that's what we have in our commercials today. The phrase "first-born son" is so deeply ingrained in our consciousness that this statistic alone shocked me. In American fertility clinics, 75 percent of couples are requesting girls and not boys. And in places where you wouldn't think, such as South Korea, India and China, the very strict patriarchal societies are starting to break down a little, and families are no longer strongly preferring first-born sons.
Për një kohë të gjatë, ky ka qenë imazhi i burrërisë që ka dominuar në Amerikë -- i ashpër, i fortë, në kontroll të mjedisit të tij. Para disa viteve, Marlboro Man është pensionuar dhe zëvendësuar nga një personazh më pak impresiv, që është parodi e burrërisë Amerikane. Dhe kjo është ajo që kemi në reklama sot. Shprehja “fëmija i parë djalë” është aq e rrënjosur në vetëdijen tonë saqë vetëm kjo statistikë më ka shokuar. Në klinikat e fertilitetit në Amerikë, 75 përqind e çifteve kërkojnë vajza dhe jo djem. Dhe në vendet ku nuk do ta besonit, si Korea e Jugut, India dhe Kina, shoqëritë e rrepta patriarkale, kanë filluar të zbuten pak, dhe familjet jo gjithmonë tani preferojnë që fëmija i parë të jetë djalë.
If you think about this, if you just open your eyes to this possibility and start to connect the dots, you can see the evidence everywhere. You can see it in college graduation patterns, in job projections, in our marriage statistics, you can see it in the Icelandic elections, which you'll hear about later, and you can see it on South Korean surveys on son preference, that something amazing and unprecedented is happening with women. Certainly this is not the first time that we've had great progress with women. The '20s and the '60s also come to mind. But the difference is that, back then, it was driven by a very passionate feminist movement that was trying to project its own desires, whereas this time, it's not about passion, and it's not about any kind of movement. This is really just about the facts of this economic moment that we live in. The 200,000-year period in which men have been top dog is truly coming to an end, believe it or not, and that's why I talk about the "end of men."
Nëse e mendoni për këtë, nëse vetëm ia hapni sytë kësaj mundësie dhe të filloni të bashkoni pikat, atëherë mund të shihni faktet gjithandej. Mund ta shihni tek struktura e të diplomuarve në fakultet, në parashikimet për punë, në statistikat e martesave, mund ta shihni në zgjedhjet në Islandë, për të cilat do të dëgjoni më vonë, dhe mund ta shihni tek studimet në Korenë Jugore mbi preferencat për djalë, që një gjë e mahnitshme dhe e paparë është duke ndodhur me gjininë femërore. Sigurisht, kjo nuk është hera e parë që kemi pasur progres kaq të madh të femrës. Vitet e 20-ta dhe 60-ta gjithashtu mund të përmenden. Por dallimi është se atëherë, ka qenë një lëvizje e pasionuar feministe që provonte të paraqiste dëshirat e veta, kurse tani, nuk ka të bëjë me passion, e as me ndonjë lëvizje. Kjo realisht është vetëm për faktet e këtij momenti ekonomik në të cilin po jetojmë. Periudha 200,000 vjeçare ku mashkulli gjithnjë ka qenë në rolin kryesor është më të vërtetë duke marrë fund, besoni apo jo, dhe ja përse unë flas për fundin e gjinisë mashkullore.
Now all you men out there, this is not the moment where you tune out or throw some tomatoes, because the point is that this is happening to all of us. I myself have a husband and a father and two sons whom I dearly love. And this is why I like to talk about this, because if we don't acknowledge it, then the transition will be pretty painful. But if we do take account of it, then I think it will go much more smoothly. I first started thinking about this about a year and a half ago. I was reading headlines about the recession just like anyone else, and I started to notice a distinct pattern -- that the recession was affecting men much more deeply than it was affecting women. And I remembered back to about 10 years ago when I read a book by Susan Faludi called "Stiffed: The Betrayal of the American Man," in which she described how hard the recession had hit men, and I started to think about whether it had gotten worse this time around in this recession. And I realized that two things were different this time around. The first was that these were no longer just temporary hits that the recession was giving men -- that this was reflecting a deeper underlying shift in our global economy. And second, that the story was no longer just about the crisis of men, but it was also about what was happening to women.
Tani të gjithë ju meshkujve atje, nuk është momenti të distancoheni sepse çështja është se kjo është duke na ndodhur të gjithëve. Une vetë kam burrin, babanë dhe dy djem të cilët i dua shumë. Dhe kjo është arsyeja pse kam dëshirë të flas për këtë, sespse nëse nuk e pranojmë këtë, atëherë tranzicioni do të jetë mjaft i vështirë. Por nëse e marrim parasysh këtë, mendoj se do ta kalojmë shumë më lehtë. Për herë të parë fillova të mendoj për këtë para një viti e gjysëm. Po lexoja tituj për krizën ekonomike sikurse të gjitë të tjerët, dhe fillova të vërej diçka të veçantë -- se kriza po prekte më shumë meshkujt se femrat. Dhe m’u kujtua para 10 viteve kur kam lexuar librin e Susan Faludi të quajtur “Stiffed: The Betrayal of the American Man” ("Të shtanguar: Tradhtia ndaj mashkullit Amerikan') ku ajo përshkruan se sa rëndë kriza kishte goditur meshkujt. Dhe fillova të mendoj nëse tani kriza kishte goditur më rëndë këtë herë. Dhe kuptova se dy gjëra ishin më ndryshe kësaj here. E para ishte se këto më nuk ishin vetëm goditje të perkohshme që recesioni po u bënte mashkujve -- por ishte një reflektim i një ndryshimi të thellë e të vazhdueshëm në ekonominë tonë globale. Dhe e dyta, se kjo nuk kishte më të bëjë me një krizë se çfarë u bëri meshkujve, por poashtu se çfarë po ndodhte me femrat.
And now look at this second set of slides. These are headlines about what's been going on with women in the next few years. These are things we never could have imagined a few years ago. Women, a majority of the workplace. And labor statistics: women take up most managerial jobs. This second set of headlines -- you can see that families and marriages are starting to shift. And look at that last headline -- young women earning more than young men. That particular headline comes to me from a market research firm. They were basically asked by one of their clients who was going to buy houses in that neighborhood in the future. And they expected that it would be young families, or young men, just like it had always been. But in fact, they found something very surprising. It was young, single women who were the major purchasers of houses in the neighborhood. And so they decided, because they were intrigued by this finding, to do a nationwide survey. So they spread out all the census data, and what they found, the guy described to me as a shocker, which is that in 1,997 out of 2,000 communities, women, young women, were making more money than young men. So here you have a generation of young women who grow up thinking of themselves as being more powerful earners than the young men around them.
Dhe tani shikoni grupin e dytë të sllajdeve. Këta janë titujt që tregojnë se çfarë do ndodhë me femrën në vitet në vijim. Këto janë gjëra për të cilat vite më parë as që kemi imagjinuar. Femra, shumicë e fuqisë punëtore. Dhe statistikat e punës: femrat i marrin shumicën e pozitave menaxheriale. Ky grup i dytë i titutjve: mund të shihni se familjet dhe martesat po fillojnë të ndryshojnë. Dhe shikoni titullin e fundit: femrat e reja fitojnë më shumë se meshkujt e rinj. Pikërisht ky titull vjen nga një firmë e hulumtimeve. Ata ishin pyetur nga njëri prej klientëve të tyre se kush do të blente shtëpi në atë lagje në të ardhmen. Dhe kishin pritur se do të ishin familjet e reja, ose meshkujt e rinj, sikur që ka qenë gjithmonë. Por në fakt, ata gjetën diçka shumë befasuese. Ishin femrat e reja beqare ato që po blenin shtëpi në atë lagje. Dhe kështu ata vendosën, pasi ishin të intriguar nga ky rezultat, të bënin një studim mbarëkombëtar. Kështu ata shpërndanë gjithë hulumtimin, dhe çfarë gjetën, njëri ma përshkroi si shokuese, që është se në 1,997 prej 2,000 komuniteteve, femrat, femrat e reja, kishin më shumë të ardhura se meshkujt e rinj. Dhe ja ku e keni një gjeneratë të femrave të cilat rriten duke menduar për veten e tyre se janë gjeneruese më të mëdha të te ardhurave se meshkujt e rinj,
Now, I've just laid out the picture for you, but I still haven't explained to you why this is happening. And in a moment, I'm going to show you a graph, and what you'll see on this graph -- it begins in 1973, just before women start flooding the workforce, and it brings us up to our current day. And basically what you'll see is what economists talk about as the polarization of the economy. Now what does that mean? It means that the economy is dividing into high-skill, high-wage jobs and low-skill, low-wage jobs -- and that the middle, the middle-skill jobs, and the middle-earning jobs, are starting to drop out of the economy. This has been going on for 40 years now. But this process is affecting men very differently than it's affecting women. You'll see the women in red, and you'll see the men in blue. You'll watch them both drop out of the middle class, but see what happens to women and see what happens to men. There we go. So watch that. You see them both drop out of the middle class. Watch what happens to the women. Watch what happens to the men. The men sort of stagnate there, while the women zoom up in those high-skill jobs. So what's that about? It looks like women got some power boost on a video game, or like they snuck in some secret serum into their birth-control pills that lets them shoot up high. But of course, it's not about that.
Tani, unë vetëm u dhashë një pasqyrë, por ende nuk ua kam sqaurar përse po ndodh kjo. Dhe tani do t’u tregoj një grafik, dhe ajo që do të shihni në grafik -- fillon në vitin 1973, vetëm pak para se femrat të vërshonin fuqinë punëtore, dhe vazhdon deri të ditët e sotme. Dhe çfarë do të shihni është ajo që ekonomistat e quajnë polarizim të ekonomisë. Tani, çfarë do të thotë kjo? Do të thotë që ekonomia është duke u ndarë në punë më aftësi të lartë, rroga të larta, dhe punë më aftësi të vogla, rroga të vogla -- dhe mesi, punët më aftësi mesatare, dhe punët me rroga mesatare po fillojnë të largohen nga ekonomia. Kjo ka vazhduar të ndodhë për 40 vjet. Por ky proces është duke ndikuar ndryshe tek meshkujt në krahasim me femrat. Do të shihni femra në të kuqe, dhe meshkujt në të kaltër. Do t’i shikoni të dy tek largohen nga klasa e mesme, po shikoni çfarë u ndodh femrave e çfarë u ndodh meshkujve. Ja ku është. Pra shikoni atë. Ju e shihni se si të dy largohen nga klasa e mesme. Shikoni se çfarë ndodh me femra. Shikoni se çfarë ndodh më meshkuj. Meshkujt disi rrijnë në ate pikë, kurse femrat ngjiten drejt punëve më aftësi më të larta. Pra çfarë do të thotë kjo? Duket sikur femrat kanë marrë fuqi nga ndonjë video lojë, apo kanë futur fshehtësisht ndonjë serum sekret në pilulat e tyre kundër shtatëzanisë që u jep fuqi të ngrihen lart. Por natyrisht, nuk është kjo.
What it's about is that the economy has changed a lot. We used to have a manufacturing economy, which was about building goods and products, and now we have a service economy and an information and creative economy. Those two economies require very different skills, and as it happens, women have been much better at acquiring the new set of skills than men have been. It used to be that you were a guy who went to high school who didn't have a college degree, but you had a specific set of skills, and with the help of a union, you could make yourself a pretty good middle-class life. But that really isn't true anymore. This new economy is pretty indifferent to size and strength, which is what's helped men along all these years. What the economy requires now is a whole different set of skills. You basically need intelligence, you need an ability to sit still and focus, to communicate openly, to be able to listen to people and to operate in a workplace that is much more fluid than it used to be, and those are things that women do extremely well, as we're seeing.
Ajo çfarë është, është se ekonomia ka ndryshuar shumë. Më herët kemi pasur ekonomi prodhimi, që ka pasur të bëjë më prodhimin e produkteve dhe mallrave, kurse sot kemi ekonomi të shërbimeve dhe ekonomi informative dhe krijuese. Këto dy ekonomi kërkojnë aftësi shumë të ndryshme. Dhe siç ndodh, femrat janë treguar më të mira sesa meshkujt në përvetësimin e aftësive të reja. Dikur nëse ishe mashkull dhe kishe përfunduar shkollën e mesme po jo universitetin, dhe kishe aftësi të veçanta, atëherë me ndihmën e sindikatës, shumë lehtë i siguroje vetes një jetë të mirë si klasë e mesme. Por tani më nuk është ashtu. Ekonomia e re është mjaft indiferente ndaj forces dhe madhësisë, çka edhe i ka ndihmuar meshkujt gjatë gjithë këtyre viteve. Çfarë ekonomia kërkon tani është një lloj krejt tjetër i aftësive të punës. Parimisht duhet ta keni intelegjencën, ju nevojitet aftësia për të qëndruar të qetë dhe të fokusuar, të komunikoni lirshëm dhe të dëgjoni të tjerët, dhe të veproni në një vend pune që është shumë më dinamik se ç’ka qenë më parë. Dhe këto janë gjërat më të cilat femrat po tregohen shumë të sukseshme, siç po e shohim.
If you look at management theory these days, it used to be that our ideal leader sounded something like General Patton, right? You would be issuing orders from above. You would be very hierarchical. You would tell everyone below you what to do. But that's not what an ideal leader is like now. If you read management books now, a leader is somebody who can foster creativity, who can get his -- get the employees -- see, I still say "his" -- who can get the employees to talk to each other, who can basically build teams and get them to be creative. And those are all things that women do very well.
Nëse keni parasysh teorinë e menaxhmentit, sipas saj udhëheqës ideal i yni ishte dikush si Gjeneral Patton. Ju do të lëshonit urdhëra nga lartë. Do të ishit shumë hierarkik. Ju do t’i tregonit çdokujt nën juve se çfarë të bënte. Por një udheheqës i sotshëm nuk do të tingëllonte i tillë. Nëse lexoni libra mbi menaxhmentin, një udhehëqes i mirë është ai që nxit krijimtarine, që mund të kuptojë – t’i kuptojë punëtorët e tij – a po e vëreni, ende them “tij” – që mund të bëjë punëtorët të flasin me njëri tjetrin, të krijojë ekipe, dhe t’i bëjë ata krijuesë. Dhe të gjitha këto femrat i kryejnë me shumë sukses.
And then on top of that, that's created a kind of cascading effect. Women enter the workplace at the top, and then at the working class, all the new jobs that are created are the kinds of jobs that wives used to do for free at home. So that's childcare, elder care and food preparation. So those are all the jobs that are growing, and those are jobs that women tend to do. Now one day it might be that mothers will hire an out-of-work, middle-aged, former steelworker guy to watch their children at home, and that would be good for the men, but that hasn't quite happened yet.
Dhe në maje të kësaj, është krijuar një lloj efekti i proceseve të njëpasnjëshme. Femrat hyjnë në fuqinë punëtore në maje, dhe pastaj tek klasa punëtore, të gjitha punët e reja që krijohen janë punë që femrat i kanë bërë më herët pa kompensim në shtëpi. Siç janë kujdesi për fëmijë, kujdesi për të moshuarit dhe përgatitja e ushqimit. Këto lloje pune janë në rritje të vazhdueshme, dhe këto janë punët që femrat kanë tendencë t’i kryejnë. Tani mund të vijë një ditë kur nënat do të punësojnë një të papunë, mesatarisht të moshuar, ish-punëtor fabrike, për t’u kujdesur për fëmijët e tyre në shtëpi, dhe do të ishte e dobishme për meshkujt, por kjo ende nuk është duke ndodhur.
To see what's going to happen, you can't just look at the workforce that is now, you have to look at our future workforce. And here the story is fairly simple. Women are getting college degrees at a faster rate than men. Why? This is a real mystery. People have asked men, why don't they just go back to college, to community college, say, and retool themselves, learn a new set of skills? Well it turns out that they're just very uncomfortable doing that. They're used to thinking of themselves as providers, and they can't seem to build the social networks that allow them to get through college. So for some reason men just don't end up going back to college. And what's even more disturbing is what's happening with younger boys. There's been about a decade of research about what people are calling the "boy crisis." Now the boy crisis is this idea that very young boys, for whatever reason, are doing worse in school than very young girls, and people have theories about that. Is it because we have an excessively verbal curriculum, and little girls are better at that than little boys? Or that we require kids to sit still too much, and so boys initially feel like failures? And some people say it's because, in 9th grade, boys start dropping out of school. Because I'm writing a book about all this, I'm still looking into it, so I don't have the answer. But in the mean time, I'm going to call on the worldwide education expert, who's my 10-year-old daughter, Noa, to talk to you about why the boys in her class do worse.
Për të kuptuar se çfarë do të ndodhë, nuk mund të shikoni vetëm fuqinë punëtorë të sotme, por duhet të shikoni edhe atë të së ardhmes. Dhe ja sa e thjeshtë është historia. Femrat po diplomohen nga universitetet më shpejtë se meshkujt. Përse? Ky është një mister i vërtetë. I kanë pyetur meshkujt, pse nuk i kthehen studimeve, ose të themi në kolegjet e komuniteteve, të rimarrin veten, të mësojnë aftësi të reja pune. Por del që ata nuk ndihen rehat ta bëjnë atë. Ata janë mësuar të shohin veten si kryefamiljarë, dhe duket sikur nuk mund të krijojnë rrethe shoqërore që u mundësojnë ta përfundojnë kolegjin. Pra për çfarëdo arsye meshkujt përfundojnë duke mos u kthyer në studime. Dhe çfarë është edhe më shqetësuese është se çfarë po ndodh më djemtë e rinj. Pothuajse një dekade hulumtimesh janë bërë për atë që njerzit po e quajnë krizë e djemve. Tani kriza e djemve është ideja që djem shumë të rinjë, për çfarëdo arsye, po bëjnë më keq në shkollë se vajzat shumë të reja. Dhe njerëzit kanë teori për këtë. A është sepse kemi kurikulumin shumë verbal, dhe për këtë vajzat janë shumë më të mira se djemtë? Apo ne kërkojmë nga fëmijët të qëndrojnë të ulur gjatë, dhe kjo fillimisht i bën djemtë të ndihen të dështuar? Dhe disa të tjerë thonë se arsyeja është se në klasë të 9-të, djemtë fillojnë ta braktisin shkollën. Pasi unë po shkruaj një libër për gjithë këtë, ende jam duke kërkuar, dhe nuk kam gjetur përgjigjen. Por ndërkohë, do të ftoj eksperten mbarëbotërore për edukim, që është vajza ime 10 vjeçare, Noah, t’u tregojë se përse djemtë në klasë shkojnë më keq se vajzat.
(Video) Noa: The girls are obviously smarter. I mean they have much larger vocabulary. They learn much faster. They are more controlled. On the board today for losing recess tomorrow, only boys.
(Video) Noah: Siç po shihet, vajzat janë më të mençura. Dua të them se ato kanë fjalor më të pasur. Mësojnë shumë më shpejtë. Janë më të kontrolluara. Kurse djemtë bëhen problem sot dhe humbin pushimin nesër.
Hanna Rosin: And why is that?
Hanna Rosin: Dhe pse ndodh kështu?
Noa: Why? They were just not listening to the class while the girls sat there very nicely.
Noah: Pse? Ata thjeshtë nuk kanë qenë duke dëgjuar në klasë ndërsa vajzat kanë qëndruar shumë mirë.
HR: So there you go. This whole thesis really came home to me when I went to visit a college in Kansas City -- working-class college. Certainly, when I was in college, I had certain expectations about my life -- that my husband and I would both work, and that we would equally raise the children. But these college girls had a completely different view of their future. Basically, the way they said it to me is that they would be working 18 hours a day, that their husband would maybe have a job, but that mostly he would be at home taking care of the kiddies. And this was kind of a shocker to me. And then here's my favorite quote from one of the girls: "Men are the new ball and chain."
HR: Dhe ja pra. E tërë kjo tezë më bëri të kuptoj kur vizitova një kolegj në Kanzas City -- kolegj i klasës punëtore. Sigurisht kur unë isha në kolegj, kisha pritje të caktuara në lidhje me jetën time-- ku burri im dhe unë do të punonim, dhe që do t’i rrisnim fëmijët tanë së bashku. Por këto vajza kolegji kishin krejt mendim krejt tjetër për të ardhmen e tyre. Siç ma thanë mua, ato do të punojnë nga 18 orë në ditë, burrat e tyre ndoshta do të kenë një punë, por në shumicën e rasteve ai do të jetë në shtëpi duke u kujdesur për të vegjëlit. Kjo ishte disi shokuese për mua. Dhe ja citimi im preferues prej njërës nga vajzat: “Meshkujt janë “topi dhe zingjiri” i ri.
(Laughter)
(Të qeshura)
Now you laugh, but that quote has kind of a sting to it, right? And I think the reason it has a sting is because thousands of years of history don't reverse themselves without a lot of pain, and that's why I talk about us all going through this together. The night after I talked to these college girls, I also went to a men's group in Kansas, and these were exactly the kind of victims of the manufacturing economy which I spoke to you about earlier. They were men who had been contractors, or they had been building houses and they had lost their jobs after the housing boom, and they were in this group because they were failing to pay their child support. And the instructor was up there in the class explaining to them all the ways in which they had lost their identity in this new age. He was telling them they no longer had any moral authority, that nobody needed them for emotional support anymore, and they were not really the providers. So who were they? And this was very disheartening for them. And what he did was he wrote down on the board "$85,000," and he said, "That's her salary," and then he wrote down "$12,000." "That's your salary. So who's the man now?" he asked them. "Who's the damn man? She's the man now." And that really sent a shudder through the room. And that's part of the reason I like to talk about this, because I think it can be pretty painful, and we really have to work through it.
Ju po qesheni tani, por kjo shprehje ka një thumb. Dhe unë mendoj se arsyeja që ka thumbin është sepse mijëra vite histori nuk zhduken vetvetiu pa shumë dhimbje. Dhe ja pse unë them që të gjithë duhet të kalojmë së bashku nëpër këtë. Një natë pasi bisedova me këto vajza kolegji, shkova poashtu tek një grup meshkujsh në Kanzas. Dhe këta janë pikërisht ato viktima të ekonomisë së prodhimit, për të cilën ju tregova më herët. Ata ishin meshkuj që kanë qenë punëtorë të kontraktuar, apo që kanë ndërtuar shtëpi dhe i kanë humbur vendet e tyre të punës pas ‘bumit’ të shtëpive, dhe ata ishin në këtë grup pasi nuk mund të paguanin për fëmijët e tyre. Dhe në klasë ishte instruktori që u shpjegonte të gjitha mënyrat se si meshkujt kishin humbur identitetin e tyre në këtë epokë të re. Ai po u thoshte se ata nuk kishin më një autoritet moral, se askush më nuk kishte nevojë për mbështetje emocionale nga ata, dhe realisht ata nuk ishin kryefamiljarët. Pra kush ishin ata? Dhe kjo ishte shumë zemërthyese për ta. Dhe ajo çfarë bëri ai është se në tabelë $85,000 dhe tha, “Kjo është pagesa e saj.” Dhe pastaj shkroi $12,000. “Kjo është pagesa juaj. Pra kush është burri tani?” i pyeti ata. “Kush është burri tani? Tani është ajo është burri.” Dhe kjo më të vërtetë shkaktoi një rrënqethje në dhomë. Dhe kjo është një pjesë e arsyes pse unë kam dëshirë të flas për këtë, sepse mendoj që mund të jetë mjaft e dhimbshme, dhe ne me të vërtetë duhet të kalojmë nëpër këtë.
And the other reason it's kind of urgent is because it's not just happening in the U.S. It's happening all over the world. In India, poor women are learning English faster than their male counterparts in order to staff the new call centers that are growing in India. In China, a lot of the opening up of private entrepreneurship is happening because women are starting businesses, small businesses, faster than men. And here's my favorite example, which is in South Korea. Over several decades, South Korea built one of the most patriarchal societies we know about. They basically enshrined the second-class status of women in the civil code. And if women failed to birth male children, they were basically treated like domestic servants. And sometimes family would pray to the spirits to kill off a girl child so they could have a male child. But over the '70s and '80s, the South Korea government decided they wanted to rapidly industrialize, and so what they did was, they started to push women into the workforce. Now they've been asking a question since 1985: "How strongly do you prefer a first-born son?" And now look at the chart. That's from 1985 to 2003. How much do you prefer a first-born son?
Dhe arsyeja tjetër pse është urgjente është sepse nuk është duke ndodhur vetëm në SH.B.A. Është duke ndodhur në gjithë botën. Në Indi, femrat e varfëra janë duke mësuar gjuhën angleze më shpejt se meshkujt në mënyrë që të mbulojnë me staf qendrat e thirrjeve që po shtohen vazhdimisht në Indi. Në Kinë, shume biznese private po hapen për shkak se femrat po hapin biznese, biznese të vogla më shpejt se meshkujt. Dhe shembulli që më pëlqen më së shumti është Korea Jugore. Gjate disa dekadave me rradhë, Koreja Jugore ka ndërtuar një ndër shoqëritë më patriarkale në botë. Ata në fakt kanë përcaktuar statusin e klasës së dytë për femrat në kodin e tyre civil. Dhe nëse femrat dështonin në lindjën e meshkujve, ato faktikisht trajtoheshin si shërbëtore shtëpiake. Dhe ndonjëherë familja u lutej shpirtërave të mbysnin fëmijën vajzë që pastaj të kishin djalë. Por gjatë viteve 70-ta dhe 80-ta, qeveria e Koresë vendosi se donte industrializim të shpejtë, dhe ajo çfarë bënë ishte, shtyrja e femrave drejt fuqisë punëtore. Dhe tani që nga viti 1985 ata kanë shtruar pyetjen: “Sa preferoni që fëmija i parë të jetë djalë?” Dhe shikoni tek tabela. Kjo është prej 1985 deri në 2003. Sa preferoni që femija i parë të jetë djalë?
So you can see that these economic changes really do have a strong effect on our culture. Now because we haven't fully processed this information, it's kind of coming back to us in our pop culture in these kind of weird and exaggerated ways, where you can see that the stereotypes are changing. And so we have on the male side what one of my colleagues likes to call the "omega males" popping up, who are the males who are romantically challenged losers who can't find a job. And they come up in lots of different forms. So we have the perpetual adolescent. We have the charmless misanthrope. Then we have our Bud Light guy who's the happy couch potato. And then here's a shocker: even America's most sexiest man alive, the sexiest man alive gets romantically played these days in a movie. And then on the female side, you have the opposite, in which you have these crazy superhero women. You've got Lady Gaga. You've got our new James Bond, who's Angelina Jolie. And it's not just for the young, right? Even Helen Mirren can hold a gun these days. And so it feels like we have to move from this place where we've got these uber-exaggerated images into something that feels a little more normal.
Pra mund të shihni që këto ndryshime ekonomike faktikisht kanë ndikim të madh në kulturën tonë. Tani, pasi nuk i kemi procesuar shumë këto informata, është duke na u kthyer në kulturën tonë në mënyra të çuditshme dhe të ekzagjeruara, ku ju mund të shihni se stereotipet janë duke ndryshuar. Dhe kështu në anën e gjinisë mashkullore, po dalin ata që një nga kolegët e mi do ti quante “mashkulli omega” , që janë meshkuj që janë humbësa romantikë që nuk mund të gjejnë punë. Dhe ata shfaqen në forma të ndryshme. Kështu kemi një adoleshent të përhershëm. Kemi një mizantrop josharmant. Pastaj kemi djaloshin Bud Light i cili është një dembel i lumtur. Dhe pastaj ja diçka shokuese: edhe mashkulli më seksi në Amerikë, mashkulli më seksi që jeton aktualisht në filma tradhtohet. Dhe pastaj në anën e gjinisë femërore, e keni të kundërtën, ku femrat janë superheroina të çmendura. E keni Lady Gaga. E keni James Bondin e ri, që është Angelina Jolie. Dhe nuk është vetëm për të rinjtë. Edhe Helen Mirren mund të mbajë një revole këto ditë. Dhe kështu mendoj se duhet të largohemi nga ky vend ku kemi këto imazhe të ekzagjeruara, në diçka që të jep ndjenjën si diçka më normale.
So for a long time in the economic sphere, we've lived with the term "glass ceiling." Now I've never really liked this term. For one thing, it puts men and women in a really antagonistic relationship with one another, because the men are these devious tricksters up there who've put up this glass ceiling. And we're always below the glass ceiling, the women. And we have a lot of skill and experience, but it's a trick, so how are you supposed to prepare to get through that glass ceiling? And also, "shattering the glass ceiling" is a terrible phrase. What crazy person would pop their head through a glass ceiling?
Pra për një kohë shumë të gjatë në sferën ekonomike, ne kemi jetuar me termin “tavani prej qelqi”. Asnjëherë nuk më ka pëlqyer ky term. Në një aspekt, i vendos meshkujt dhe femrat në marrëdhënie kundërshtuese më njëra tjetrën, sepse meshkujt janë ata mashtrues dinak që kanë krijuar këtë tavan prej qelqi. Dhe ne, femrat, gjithmonë jemi poshtë këtij tavani. Dhe ne kemi shumë përvojë dhe aftësi, por është një mashtrim, pra si duhet të përgatitesh të kalosh këtë tavan prej qelqi. Dhe poashtu, shkatërrimi i tavanit prej qelqi është një shprehje tmerrshme. Cili njeri i çmendur do të nxirrte kokën nga një tavan nga qelqi?
So the image that I like to think of, instead of glass ceiling, is the high bridge. It's definitely terrifying to stand at the foot of a high bridge, but it's also pretty exhilarating, because it's beautiful up there, and you're looking out on a beautiful view. And the great thing is there's no trick like with the glass ceiling. There's no man or woman standing in the middle about to cut the cables. There's no hole in the middle that you're going to fall through. And the great thing is that you can take anyone along with you. You can bring your husband along. You can bring your friends, or your colleagues, or your babysitter to walk along with you. And husbands can drag their wives across, if their wives don't feel ready. But the point about the high bridge is that you have to have the confidence to know that you deserve to be on that bridge, that you have all the skills and experience you need in order to walk across the high bridge, but you just have to make the decision to take the first step and do it.
Pra imazhi për të cilin unë dëshiroj të mendoj, në vend të tavanit prej qelqi, është një urë e lartë. Definitivisht është tmerruese të qëndrosh në fund të një ure të lartë, por në të njëjtën kohë është mjaft emocionuese, sepse është bukur atje lartë, dhe me një pamje të mrekullueshme. Dhe gjëja më e bukur është se nuk ka mashtrime si me rastin e tavanit prej qelqi. Nuk ka asnjë mashkull ose femër që qëndron në mes gati për t’i prerë kabllot. Nuk ka asnje vrimë në mes përmes së cilës mund të biesh. Dhe gjeja më e bukur është se mund ta marrësh këdo me vete. Mund ta marrësh burrin me vete. Mund të marrësh shoqërinë, kolegët, apo dadon për të ecur bashkë me ju. Dhe burrat mund t’i tërheqin gratë e tyre përtej, nese ato nuk ndihen të gatshme. Por qëllimi i urës së lartë është se duhet të kesh vetëbesimin të dish që e meriton të jesh në atë urë, që ke të gjitiha aftësitë dhe përvojën e duhur për të ecur përgjatë asaj ure të lartë, por vetëm duhet të marrësh vendimin që të bësh hapin e parë dhe ta realizosh.
Thanks very much.
Faleminderit shumë.
(Applause)
(Duartrokitje)