We are now going through an amazing and unprecedented moment where the power dynamics between men and women are shifting very rapidly, and in many of the places where it counts the most, women are, in fact, taking control of everything. In my mother's day, she didn't go to college. Not a lot of women did. And now, for every two men who get a college degree, three women will do the same. Women, for the first time this year, became the majority of the American workforce. And they're starting to dominate lots of professions -- doctors, lawyers, bankers, accountants. Over 50 percent of managers are women these days, and in the 15 professions projected to grow the most in the next decade, all but two of them are dominated by women. So the global economy is becoming a place where women are more successful than men, believe it or not, and these economic changes are starting to rapidly affect our culture -- what our romantic comedies look like, what our marriages look like, what our dating lives look like, and our new set of superheroes.
We leven op een verbazend en baanbrekend moment waarin de machtsdynamiek tussen mannen en vrouwen snel aan het verschuiven is. Op veel plekken waar het het meest telt nemen vrouwen in feite de macht helemaal over. In de tijd van mijn moeder ging ze niet studeren. De meeste vrouwen niet. Maar nu vinden we voor elke twee mannen die afstuderen drie vrouwen die dat ook doen. Vrouwen vormen dit jaar voor het eerst de meerderheid van de Amerikaanse beroepsbevolking. Langzaam maar zeker gaan ze een hoop beroepen domineren -- dokters, advocaten, bankiers, accountants. Meer dan 50% van de managers zijn nu vrouwen. En van de 15 beroepen die naar verwachting de komende 10 jaar het meest zullen groeien worden er slechts twee niet door vrouwen beheerst. De wereldeconomie wordt een plaats waar vrouwen meer succes hebben dan mannen, of je het nu gelooft of niet, en deze economische veranderingen beginnen snel effect te hebben op onze cultuur -- hoe onze romcoms eruit zien, hoe onze huwelijken eruit zien, hoe we daten, en wie onze nieuwe superhelden zijn.
For a long time, this is the image of American manhood that dominated -- tough, rugged, in control of his own environment. A few years ago, the Marlboro Man was retired and replaced by this much less impressive specimen, who is a parody of American manhood, and that's what we have in our commercials today. The phrase "first-born son" is so deeply ingrained in our consciousness that this statistic alone shocked me. In American fertility clinics, 75 percent of couples are requesting girls and not boys. And in places where you wouldn't think, such as South Korea, India and China, the very strict patriarchal societies are starting to break down a little, and families are no longer strongly preferring first-born sons.
Lange tijd voerde dit beeld van Amerikaanse mannelijkheid de boventoon -- stoer, ruig, meester over zijn omgeving. Een paar jaar geleden ging de Marlboro Man met pensioen om vervangen te worden door dit veel minder indrukwekkende model, een parodie op Amerikaanse mannelijkheid. Dat beheerst tegenwoordig onze reclames. De term 'eerste zoon' is zo geworteld in ons bewustzijn dat ik geschokt was door deze gegevens op zichzelf. In Amerikaanse vruchtbaarheidklinieken vraagt 75% van de stellen om een meisje en niet om een jongen. En op plaatsen waar je het niet zou verwachten zoals Zuid-Korea, India en China, zeer streng-patriarchale samenlevingen, daar begint het af te brokkelen, families hebben niet langer zo'n sterke voorkeur voor een eerste zoon.
If you think about this, if you just open your eyes to this possibility and start to connect the dots, you can see the evidence everywhere. You can see it in college graduation patterns, in job projections, in our marriage statistics, you can see it in the Icelandic elections, which you'll hear about later, and you can see it on South Korean surveys on son preference, that something amazing and unprecedented is happening with women. Certainly this is not the first time that we've had great progress with women. The '20s and the '60s also come to mind. But the difference is that, back then, it was driven by a very passionate feminist movement that was trying to project its own desires, whereas this time, it's not about passion, and it's not about any kind of movement. This is really just about the facts of this economic moment that we live in. The 200,000-year period in which men have been top dog is truly coming to an end, believe it or not, and that's why I talk about the "end of men."
Als je dit bedenkt, je ogen opent voor deze mogelijkheid en de optelsom maakt zie je overal bewijzen. Je ziet het in afstudeerpatronen, in werkprognoses, in onze huwelijksstatistieken, je ziet het in de verkiezingen op IJsland, daarover later meer, en je ziet het in Zuid-Koreaanse onderzoeken naar de voorkeur voor zoons dat er iets verbazends en baanbrekends aan de hand is met vrouwen. Zeker, dit is niet de eerste keer dat vrouwen grote vooruitgang boekten. De jaren '20 en '60 waren ook belangrijk. Maar het verschil is dat op dat moment de beweging werd aangedreven door vurige feministen die probeerden hun eigen verlangens te projecteren, terwijl het nu niet gaat om passie en niet om een of andere beweging. Nu gaat het slechts om de feiten van het economische punt waarop we zijn. De periode van 200.000 jaar waarin de mannen echt het mannetje waren komt nu echt tot een einde, geloof het of niet, en daarom heb ik het over het einde van de man.
Now all you men out there, this is not the moment where you tune out or throw some tomatoes, because the point is that this is happening to all of us. I myself have a husband and a father and two sons whom I dearly love. And this is why I like to talk about this, because if we don't acknowledge it, then the transition will be pretty painful. But if we do take account of it, then I think it will go much more smoothly. I first started thinking about this about a year and a half ago. I was reading headlines about the recession just like anyone else, and I started to notice a distinct pattern -- that the recession was affecting men much more deeply than it was affecting women. And I remembered back to about 10 years ago when I read a book by Susan Faludi called "Stiffed: The Betrayal of the American Man," in which she described how hard the recession had hit men, and I started to think about whether it had gotten worse this time around in this recession. And I realized that two things were different this time around. The first was that these were no longer just temporary hits that the recession was giving men -- that this was reflecting a deeper underlying shift in our global economy. And second, that the story was no longer just about the crisis of men, but it was also about what was happening to women.
Alle mannen hier in de zaal, dit is niet het moment om je af te sluiten of met tomaten te gaan gooien, want het punt is dat deze ontwikkelingen ons allemaal aangaan. Ik heb zelf een echtgenoot en een vader en twee zoons van wie ik enorm hou. Daarom wil ik het erover hebben, want als we het niet erkennen zal de overgang behoorlijk pijnlijk worden. Maar als we er rekening mee houden denk ik dat het een stuk soepeler zal gaan. Ik begon hier ongeveer anderhalf jaar geleden over na te denken. Ik las de koppen over de recessie, net als iedereen en ik begon een duidelijk patroon te zien -- de recessie had een effect op mannen dat veel groter was dan het effect op vrouwen. Ik dacht terug aan zo'n 10 jaar geleden toen ik een boek las van Susan Faludi getiteld "Bekocht: Het verraad van de Amerikaanse man" waarin ze beschrijft hoe hard de recessie mannen raakte. Ik begon na te denken of het effect erger was in deze recessie. Ik raakte me bewust van twee verschillen. Ten eerste waren het niet langer tijdelijke tegenslagen die de recessie voor mannen in petto had -- dit was een weerspiegeling van een diepere onderliggende verschuiving in de wereldeconomie. En ten tweede ging het verhaal niet meer alleen over de mannencrisis, maar ook over wat er gebeurde met vrouwen.
And now look at this second set of slides. These are headlines about what's been going on with women in the next few years. These are things we never could have imagined a few years ago. Women, a majority of the workplace. And labor statistics: women take up most managerial jobs. This second set of headlines -- you can see that families and marriages are starting to shift. And look at that last headline -- young women earning more than young men. That particular headline comes to me from a market research firm. They were basically asked by one of their clients who was going to buy houses in that neighborhood in the future. And they expected that it would be young families, or young men, just like it had always been. But in fact, they found something very surprising. It was young, single women who were the major purchasers of houses in the neighborhood. And so they decided, because they were intrigued by this finding, to do a nationwide survey. So they spread out all the census data, and what they found, the guy described to me as a shocker, which is that in 1,997 out of 2,000 communities, women, young women, were making more money than young men. So here you have a generation of young women who grow up thinking of themselves as being more powerful earners than the young men around them.
Bekijk nu deze tweede set dia's. Dit zijn koppen over wat er de afgelopen paar jaar te doen is geweest rond vrouwen. Dit zijn dingen die we ons een paar jaar geleden niet hadden kunnen voorstellen. Vrouwen, een meerderheid op 't werk. Arbeidsstatistieken: de meeste managers zijn vrouwen. Deze tweede set koppen: je ziet dat families en huwelijken beginnen te verschuiven. En kijk eens naar die laatste kop: jonge vrouwen verdienen beter dan jonge mannen. Juist die kop heb ik gekregen van een bedrijf voor marktonderzoek. In feite vroeg een van hun klanten ze wie in de toekomst huizen ging kopen in die buurt. Ze verwachtten dat het zou gaan om jonge gezinnen of jonge mannen, precies zoals het altijd was. Maar, zo bleek, ze vonden iets heel verrassends. Jonge alleenstaande vrouwen kochten de meeste huizen in de buurt. Daarom besloten ze, geïntrigeerd door deze uitkomst, om een landelijk onderzoek te doen. Ze keken naar alle gegevens van de volkstelling en ze vonden iets wat de kerel die het me vertelde, schokte: namelijk dat in 1.997 van elke 2.000 gemeentes vrouwen, jonge vrouwen, meer geld verdienden dan jonge mannen. We hebben het dus over een generatie jonge vrouwen die zichzelf zijn gaan zien als krachtiger verdieners dan de jonge mannen in hun omgeving.
Now, I've just laid out the picture for you, but I still haven't explained to you why this is happening. And in a moment, I'm going to show you a graph, and what you'll see on this graph -- it begins in 1973, just before women start flooding the workforce, and it brings us up to our current day. And basically what you'll see is what economists talk about as the polarization of the economy. Now what does that mean? It means that the economy is dividing into high-skill, high-wage jobs and low-skill, low-wage jobs -- and that the middle, the middle-skill jobs, and the middle-earning jobs, are starting to drop out of the economy. This has been going on for 40 years now. But this process is affecting men very differently than it's affecting women. You'll see the women in red, and you'll see the men in blue. You'll watch them both drop out of the middle class, but see what happens to women and see what happens to men. There we go. So watch that. You see them both drop out of the middle class. Watch what happens to the women. Watch what happens to the men. The men sort of stagnate there, while the women zoom up in those high-skill jobs. So what's that about? It looks like women got some power boost on a video game, or like they snuck in some secret serum into their birth-control pills that lets them shoot up high. But of course, it's not about that.
Goed, ik heb jullie het plaatje laten zien, maar ik heb jullie nog steeds niet uitgelegd waarom dit gebeurt. Zometeen ga ik jullie een grafiek tonen en wat je op die grafiek kunt zien -- het begint in 1973, net voordat vrouwen de arbeidsmarkt op stroomden, en hij loopt tot vandaag. In feite zie je wat economen benoemen als de polarisatie van de economie. Wat betekent dat? Het betekent dat de economie is verdeeld in hooggeschoolde, goed verdienende banen en laaggeschoolde, slecht betalende banen -- en dat de gemiddeld geschoolde banen in het midden, de gemiddeld verdienende banen beginnen te verdwijnen uit de economie. Dit is al 40 jaar gaande. Maar dit proces raakt mannen op een heel andere manier dan vrouwen. De vrouwen zijn rood, de mannen blauw. Je ziet ze wegvallen uit de middenklasse, maar let op wat er gebeurt met vrouwen ten opzichte van mannen. Daar gaan we. Kijk eens. Beiden verdwijnen uit de middenklasse. Kijk wat er gebeurt met de vrouwen. Kijk wat er gebeurt met de mannen. De man staan min of meer stil hier, terwijl de vrouwen omhoog schieten in die hooggeschoolde banen. Wat is er aan de hand? Het lijkt of vrouwen een soort powerboost hebben gekregen in een game, alsof ze een geheim ingrediënt hebben toegevoegd aan de pil waardoor ze zo hoog scoren. Maar dat is het natuurlijk niet.
What it's about is that the economy has changed a lot. We used to have a manufacturing economy, which was about building goods and products, and now we have a service economy and an information and creative economy. Those two economies require very different skills, and as it happens, women have been much better at acquiring the new set of skills than men have been. It used to be that you were a guy who went to high school who didn't have a college degree, but you had a specific set of skills, and with the help of a union, you could make yourself a pretty good middle-class life. But that really isn't true anymore. This new economy is pretty indifferent to size and strength, which is what's helped men along all these years. What the economy requires now is a whole different set of skills. You basically need intelligence, you need an ability to sit still and focus, to communicate openly, to be able to listen to people and to operate in a workplace that is much more fluid than it used to be, and those are things that women do extremely well, as we're seeing.
Het betekent dat de economie enorm is veranderd. We hadden een producerende economie die goederen en producten bouwde, en nu hebben we een diensteneconomie en een informatie- en creatieve economie. Die twee economieën vragen heel andere vaardigheden. Het blijkt dat vrouwen zich veel beter de nieuwe vaardigheden eigen maken dan mannen. Vroeger was je een man met een middelbare-schooldiploma zonder een universitaire opleiding, maar je had bepaalde vaardigheden en met hulp van een vakbond kon je een prettig middenklasse-leven leiden. Maar zo werkt het helemaal niet meer. De nieuwe economie is niet geïnteresseerd in formaat of kracht, zaken die mannen al die jaren hebben geholpen. Wat de economie nu vereist zijn heel andere vaardigheden. Het begint met intelligentie, je moet stil kunnen zitten en je concentreren, open communiceren, naar mensen luisteren en opereren in een werkveld dat veel meer fluctueert dan vroeger. Dat zijn zaken waar vrouwen extreem goed in zijn, zoals we zien.
If you look at management theory these days, it used to be that our ideal leader sounded something like General Patton, right? You would be issuing orders from above. You would be very hierarchical. You would tell everyone below you what to do. But that's not what an ideal leader is like now. If you read management books now, a leader is somebody who can foster creativity, who can get his -- get the employees -- see, I still say "his" -- who can get the employees to talk to each other, who can basically build teams and get them to be creative. And those are all things that women do very well.
Als je naar de huidige managementtheorieën kijkt zie je dat onze ideale leider vroeger klonk als Generaal Patton, toch? Je gaf orders van bovenaf. Het was erg hiërarchisch. Je zei iedereen onder je precies wat te doen. Maar dat is niet wat we nu een ideale leider vinden. Als je actuele managementboeken leest blijkt een leider creativiteit te kunnen stimuleren en zijn -- de medewerkers -- zie je, ik zeg nog steeds "zijn" -- en zijn medewerkers met elkaar in gesprek te krijgen, teams te kunnen vormen en ze creatief aan het werk te krijgen. Allemaal zaken waar vrouwen erg goed in zijn.
And then on top of that, that's created a kind of cascading effect. Women enter the workplace at the top, and then at the working class, all the new jobs that are created are the kinds of jobs that wives used to do for free at home. So that's childcare, elder care and food preparation. So those are all the jobs that are growing, and those are jobs that women tend to do. Now one day it might be that mothers will hire an out-of-work, middle-aged, former steelworker guy to watch their children at home, and that would be good for the men, but that hasn't quite happened yet.
Bovendien heeft dit een cascade-effect gehad. Vrouwen betreden het werkveld aan de top en in de onderklasse zie je dat alle nieuwe banen het soort werk zijn dat vrouwen vroeger thuis gratis deden. Denk aan kinderopvang, ouderenverzorging en koken. Dit zijn sectoren die groeien, dit zijn banen die vrouwen meestal doen. Misschien zullen op een dag moeders een werkloze man aannemen, een oud-staalwerker van middelbare leeftijd om thuis op de kinderen te passen, en dat zou goed zijn voor de mannen, maar op dat punt zijn we nog niet.
To see what's going to happen, you can't just look at the workforce that is now, you have to look at our future workforce. And here the story is fairly simple. Women are getting college degrees at a faster rate than men. Why? This is a real mystery. People have asked men, why don't they just go back to college, to community college, say, and retool themselves, learn a new set of skills? Well it turns out that they're just very uncomfortable doing that. They're used to thinking of themselves as providers, and they can't seem to build the social networks that allow them to get through college. So for some reason men just don't end up going back to college. And what's even more disturbing is what's happening with younger boys. There's been about a decade of research about what people are calling the "boy crisis." Now the boy crisis is this idea that very young boys, for whatever reason, are doing worse in school than very young girls, and people have theories about that. Is it because we have an excessively verbal curriculum, and little girls are better at that than little boys? Or that we require kids to sit still too much, and so boys initially feel like failures? And some people say it's because, in 9th grade, boys start dropping out of school. Because I'm writing a book about all this, I'm still looking into it, so I don't have the answer. But in the mean time, I'm going to call on the worldwide education expert, who's my 10-year-old daughter, Noa, to talk to you about why the boys in her class do worse.
Om te zien wat er gebeurt, kun je niet naar de huidige beroepsbevolking kijken, je moet juist kijken naar wat er komt. Daar is het een vrij simpel verhaal. Vrouwen behalen aan de universiteit sneller hun diploma dan mannen. Waarom? Dat is een echt mysterie. Mannen werd gevraagd waarom ze niet gewoon terug naar school gingen, naar een beroepsopleiding bijvoorbeeld om om te scholen en iets nieuws te leren. Het blijkt dat ze zich daar gewoon enorm ongemakkelijk bij voelen. Vroeger zagen ze zichzelf als kostwinners, maar nu lijken ze niet in staat de sociale netwerken op te bouwen die ze zouden helpen hun studie af te maken. Om een of andere reden gaan mannen simpelweg niet terug naar school. Wat nog veel verontrustender is, is wat er speelt onder jonge jongens. We hebben ongeveer tien jaar aan onderzoek over wat men wel de 'jongenscrisis' noemt. Die jongenscrisis is het idee dat zeer jonge jongens, om wat voor reden dan ook, het slechter doen op school dan zeer jonge meisjes. Mensen hebben daar theorieën over. Komt het doordat de lessen teveel op taal zijn gericht, en dat meisjes daar beter in zijn dan jongetjes? Of gaan we te ver in onze eis dat kinderen stil moeten zitten, zodat jongetjes zich vanaf het begin mislukt voelen? Sommigen zeggen dat het komt doordat jongens in de tweede klas schoolverlaters worden. Omdat ik bezig ben met een boek over dit onderwerp, doe ik nog onderzoek, dus ik heb geen antwoord klaar. Maar ondertussen ga ik een beroep doen op een wereldwijde onderwijsspecialist, namelijk mijn tienjarige dochter Noah, om jullie te vertellen waarom de jongens in haar klas het slechter doen.
(Video) Noa: The girls are obviously smarter. I mean they have much larger vocabulary. They learn much faster. They are more controlled. On the board today for losing recess tomorrow, only boys.
(Video) Noah: De meisjes zijn duidelijk slimmer. Ik bedoel, ze kennen veel meer woorden. Ze leren veel sneller. Ze hebben zichzelf beter in de hand. Op de lijst van wie moest nablijven stonden vandaag alleen jongens.
Hanna Rosin: And why is that?
Hanna Rosin: En waarom is dat?
Noa: Why? They were just not listening to the class while the girls sat there very nicely.
Noah: Waarom? Ze letten gewoon niet op in de les terwijl de meisjes keurig stilzaten.
HR: So there you go. This whole thesis really came home to me when I went to visit a college in Kansas City -- working-class college. Certainly, when I was in college, I had certain expectations about my life -- that my husband and I would both work, and that we would equally raise the children. But these college girls had a completely different view of their future. Basically, the way they said it to me is that they would be working 18 hours a day, that their husband would maybe have a job, but that mostly he would be at home taking care of the kiddies. And this was kind of a shocker to me. And then here's my favorite quote from one of the girls: "Men are the new ball and chain."
HR: Daar heb je het. Deze kwestie raakte me pas echt toen ik op bezoek ging bij een school in Kansas City -- een arbeidersschool. Zeker toen ik studeerde had ik bepaalde verwachtingen van mijn leven -- dat mijn man en ik allebei zouden werken en dat we onze kinderen samen zouden opvoeden. Maar deze vrouwelijke studenten hadden een totaal andere kijk op hun toekomst. In feite vertelden ze me dat ze verwachtten 18 uur per dag te zullen werken, dat hun man misschien een baan zou hebben maar dat hij vooral thuis voor de katten zou zorgen. Dit was nogal een schok voor mij. Dit is mijn favoriete citaat van een van de meisjes: "Mannen zijn de nieuwe molensteen."
(Laughter)
(Gelach)
Now you laugh, but that quote has kind of a sting to it, right? And I think the reason it has a sting is because thousands of years of history don't reverse themselves without a lot of pain, and that's why I talk about us all going through this together. The night after I talked to these college girls, I also went to a men's group in Kansas, and these were exactly the kind of victims of the manufacturing economy which I spoke to you about earlier. They were men who had been contractors, or they had been building houses and they had lost their jobs after the housing boom, and they were in this group because they were failing to pay their child support. And the instructor was up there in the class explaining to them all the ways in which they had lost their identity in this new age. He was telling them they no longer had any moral authority, that nobody needed them for emotional support anymore, and they were not really the providers. So who were they? And this was very disheartening for them. And what he did was he wrote down on the board "$85,000," and he said, "That's her salary," and then he wrote down "$12,000." "That's your salary. So who's the man now?" he asked them. "Who's the damn man? She's the man now." And that really sent a shudder through the room. And that's part of the reason I like to talk about this, because I think it can be pretty painful, and we really have to work through it.
Jullie lachen nu wel, maar dat citaat is eigenlijk best pittig, toch? Ik denk dat het zo pittig is, omdat duizenden jaren geschiedenis niet zomaar ongedaan worden gemaakt zonder veel pijn. En daarom zeg ik dat we er samen doorheen gaan. De avond nadat ik praatte met deze studentes ging ik ook naar een mannengroep in Kansas. Dit waren precies de slachtoffers van de productie-economie waar ik het eerder over had. Deze mannen waren aannemers, of ze bouwden huizen en ze hadden na de huizencrisis hun baan verloren. Ze zaten in deze groep omdat ze hun alimentatie niet langer konden betalen. Vooraan de klas stond een instructeur ze uit te leggen op welke manieren ze hun identiteit hadden verloren in deze nieuwe tijd. Hij vertelde ze dat ze niet langer moreel overwicht hadden, dat niemand ze meer nodig had voor emotionele steun en dat ze geen echte kostwinnaars meer waren. Wie waren ze dan? Dit was erg ontmoedigend voor ze. Hij schreef op het bord $ 85.000 en ze: "Dat is haar salaris." En toen schreef hij $ 12.000. "Dat is jouw salaris. Wie is de man thuis?" vroeg hij ze. "Wie er nou de man? Zij is nu de man." Daar kreeg iedereen in de zaal rillingen van. Dat is ook deels de reden dat ik het hierover heb, want ik denk dat het behoorlijk pijnlijk kan zijn, maar we moeten er echt doorheen.
And the other reason it's kind of urgent is because it's not just happening in the U.S. It's happening all over the world. In India, poor women are learning English faster than their male counterparts in order to staff the new call centers that are growing in India. In China, a lot of the opening up of private entrepreneurship is happening because women are starting businesses, small businesses, faster than men. And here's my favorite example, which is in South Korea. Over several decades, South Korea built one of the most patriarchal societies we know about. They basically enshrined the second-class status of women in the civil code. And if women failed to birth male children, they were basically treated like domestic servants. And sometimes family would pray to the spirits to kill off a girl child so they could have a male child. But over the '70s and '80s, the South Korea government decided they wanted to rapidly industrialize, and so what they did was, they started to push women into the workforce. Now they've been asking a question since 1985: "How strongly do you prefer a first-born son?" And now look at the chart. That's from 1985 to 2003. How much do you prefer a first-born son?
Een andere reden dat het nogal dringend wordt, is dat het niet alleen in de VS gebeurt, maar overal ter wereld. In India leren arme vrouwen Engels in een hoger tempo dan hun mannelijke gelijken om werk te vinden in de nieuwe callcenters die groeien in India. In China zie je steeds meer particuliere ondernemers omdat vrouwen bedrijven starten, kleine bedrijven, sneller dan mannen. Dit is mijn favoriete voorbeeld, uit Zuid-Korea. In een paar decennia heeft Zuid-Korea een van de meest patriarchale samenlevingen opgebouwd die we kennen. De tweede-klas status van vrouwen was bijna vastgelegd in de grondwet. Als vrouwen geen mannelijke kinderen baarden werden ze eigenlijk behandeld als huisbedienden. Soms ging de familie zelfs de geesten bidden om een meisje te doden zodat ze een jongetje konden krijgen. Maar in de jaren '70 en '80 besloot de Zuid-Koreaanse overheid tot een snelle industrialisatie en daarom begonnen ze vrouwen naar de arbeidsmarkt te duwen. Ze stellen sinds 1985 deze vraag: "Hoe sterk is je voorkeur voor een eerstgeboren zoon?" Bekijk nu deze grafiek. Dat is van 1985 tot 2003. Hoe sterk is je voorkeur voor een eerstgeboren zoon?
So you can see that these economic changes really do have a strong effect on our culture. Now because we haven't fully processed this information, it's kind of coming back to us in our pop culture in these kind of weird and exaggerated ways, where you can see that the stereotypes are changing. And so we have on the male side what one of my colleagues likes to call the "omega males" popping up, who are the males who are romantically challenged losers who can't find a job. And they come up in lots of different forms. So we have the perpetual adolescent. We have the charmless misanthrope. Then we have our Bud Light guy who's the happy couch potato. And then here's a shocker: even America's most sexiest man alive, the sexiest man alive gets romantically played these days in a movie. And then on the female side, you have the opposite, in which you have these crazy superhero women. You've got Lady Gaga. You've got our new James Bond, who's Angelina Jolie. And it's not just for the young, right? Even Helen Mirren can hold a gun these days. And so it feels like we have to move from this place where we've got these uber-exaggerated images into something that feels a little more normal.
Je kunt zien dat deze economische veranderingen echt een sterk effect hebben op onze cultuur. Omdat we deze informatie nog niet helemaal hebben verwerkt zien we het terugkeren in onze populaire cultuur op allerlei vreemde en overdreven manieren, waarop je kunt zien dat de stereotypen aan het veranderen zijn. Zo zie je aan de mannelijke kant wat een van mijn collega's wel "omega males" noemt verschijnen, dat zijn de mannelijke losers met een romantisch probleem die geen werk vinden. Die komen in allerlei soorten en maten. Zo heb je de eeuwige jongere. De saaie mensenhater. Je hebt de Bud Light-kerel die lekker op de bank zit. Maar dan deze: zelfs Amerika's meest sexy levende man, de meest sexy man die we hebben krijgt het tegenwoordig romantisch zwaar in films. Aan de vrouwelijke kant zie je het omgekeerde, daar zie je vrouwen als ongelooflijke superheldinnen. Je hebt Lady Gaga. Je hebt de nieuwe James Bond, namelijk Angelina Jolie. En het geldt niet alleen voor jonge vrouwen. Zelfs Helen Mirren kan een geweer vasthouden nu. Het voelt alsof we ons minder moeten aantrekken van al die enorm overdreven beelden en moeten kiezen voor iets dat wat normaler voelt.
So for a long time in the economic sphere, we've lived with the term "glass ceiling." Now I've never really liked this term. For one thing, it puts men and women in a really antagonistic relationship with one another, because the men are these devious tricksters up there who've put up this glass ceiling. And we're always below the glass ceiling, the women. And we have a lot of skill and experience, but it's a trick, so how are you supposed to prepare to get through that glass ceiling? And also, "shattering the glass ceiling" is a terrible phrase. What crazy person would pop their head through a glass ceiling?
Lange tijd hebben we in de economie gesproken over een glazen plafond. Nu vond ik dat nooit een prettige term. Om te beginnen plaats het mannen en vrouwen recht tegenover elkaar in een vijandige relatie, want mannen zijn die slechte valsspelers daarboven die dat glazen plafond hebben geplaatst. En wij vrouwen zitten altijd onder dat glazen plafond. We hebben allerlei kwaliteiten en ervaring, maar het is een val, want hoe moet je je voorbereiden om door dat glazen plafond te breken? Bovendien is het doorbreken van het glazen plafond een vreselijke term. Welke idioot steekt nu z'n hoofd door een glazen plafond?
So the image that I like to think of, instead of glass ceiling, is the high bridge. It's definitely terrifying to stand at the foot of a high bridge, but it's also pretty exhilarating, because it's beautiful up there, and you're looking out on a beautiful view. And the great thing is there's no trick like with the glass ceiling. There's no man or woman standing in the middle about to cut the cables. There's no hole in the middle that you're going to fall through. And the great thing is that you can take anyone along with you. You can bring your husband along. You can bring your friends, or your colleagues, or your babysitter to walk along with you. And husbands can drag their wives across, if their wives don't feel ready. But the point about the high bridge is that you have to have the confidence to know that you deserve to be on that bridge, that you have all the skills and experience you need in order to walk across the high bridge, but you just have to make the decision to take the first step and do it.
Ik denk dus liever aan het beeld, in plaats van een glazen plafond, van een hoge brug. Zeker, het is ontzettend eng aan de voet van een hoge brug, maar tegelijk ook behoorlijk opwindend, want het is prachtig daarboven, je hebt er een schitterend uitzicht. Het goede is dat er ook geen valstrik is zoals bij het glazen plafond. In het midden staat geen man of vrouw klaar om de kabels door te knippen. Er zit geen gat in het midden waar je in kunt vallen. Het goede is dat je iedereen mee kan nemen die je maar wilt. Je kunt je man meenemen. Je kunt je vrienden meenemen, of je collega's, of je babysitter om met je te wandelen. Mannen slepen hun vrouwen mee, als de vrouwen zich nog niet klaar voelen. Maar het punt van de hoge brug is dat je het zelfvertrouwen moet hebben om te weten dat je het verdient om op dit brug te zijn, dat je over al het talent en de ervaring beschikt die je nodig hebt om over die hoge brug te lopen. Je moet slechts de beslissing nemen om de eerste stap te zetten en het te doen.
Thanks very much.
Dank jullie wel.
(Applause)
(Applaus)