I feel incredibly lucky to be from a country that's generally considered to be the best place in the world to be a woman.
Ik heb het geluk dat ik geboren ben in een land dat vaak beschouwd wordt als de beste plaats in de wereld om vrouw te zijn.
In 1975, when I was seven years old, women in Iceland went on a strike. They did no work that day, whether they held professional jobs or had the work of the home. They marched into the center of Reykjavík -- 90 percent of women participated -- and peacefully and in solidarity asked for equality. Nothing worked in Iceland that day, because nothing works when women are not at work.
In 1975 was ik zeven jaar oud. De IJslandse vrouwen staakten. Gedurende één dag werkten ze niet. Of ze nu een professionele baan hadden of huisvrouw waren. Ze marcheerden door de straten van Reykjavik. 90 percent van de vrouwen nam deel. Vredig en solidair protesteerden ze voor gelijkheid. Niets werkte in IJsland die dag, want er werkt nooit iets als vrouwen niet aan de slag zijn.
(Applause)
(Applaus)
Five years later, Icelanders had the courage to be the first country in the world to democratically elect a woman as their president. I will never forget this day, that President Vigdís, as we know her by her first name, stepped out on the balcony of her own home, a single mom with her daughter by her side as she had won.
Vijf jaar later hadden de IJslanders de moed om het eerste land te zijn ter wereld waar een vrouw tot president werd verkozen. Ik zal die dag nooit vergeten. President Vigdis -- want iedereen sprak haar aan bij haar voornaam -- stapte het balkon op van haar eigen huis. Een single vrouw met een dochter had de verkiezingen gewonnen.
(Applause)
(Applaus)
This woman was an incredible role model for me and everyone growing up at that time, including boys. She frequently shares the story of how a young boy approached her after a couple of terms in office and asked, "Can boys really grow up to be president?"
Ze was een enorm rolmodel voor mij en iedereen die toen opgroeide. Ook voor jongens. Ze vertelde vaak het verhaal van hoe een jongen haar aansprak na enkele ambtstermijnen. Hij vroeg haar: "Kunnen jongens ook president worden als ze groot zijn?"
(Laughter)
(Gelach)
Role models really matter, but even with such strong role models who I am so grateful for, when I was encouraged to run for president, my first reaction was, "Who am I to run for president? Who am I to be president?"
Rolmodellen zijn belangrijk, maar zelfs met zulke sterke rolmodellen -- waar ik zo dankbaar voor ben -- toen ze vroegen of ik mij kandidaat wou stellen als president was mijn eerste reactie: "Wie ben ik nu om me kandidaat te stellen als president?" Waarom zou ik president kunnen zijn?
It turns out that women are less likely to consider running than men. So a study done in the US in 2011 showed that 62 percent of men had considered running for office, but 45 percent of women. That's gap of 16 percentage points, and it's the same gap that existed a decade earlier. And it really is a shame, because I am so convinced that the world is in real need for women leaders and more principle-based leadership in general.
Blijkbaar zijn vrouwen minder geneigd om zich verkiesbaar te stellen dan mannen. Een Amerikaanse studie uit 2011 heeft aangetoond dat 62 procent van de mannen ooit overwogen hadden om zich verkiesbaar te stellen als president. Bij vrouwen was dit maar 45 procent. Dat is een verschil van 16 procentpunten. En deze kloof bestond tien jaar daarvoor ook al. En dat is echt jammer, want ik ben ervan overtuigd dat de wereld vrouwelijke leiders nodig heeft en in het algemeen meer leiderschap met duidelijke standpunten.
So my decision to run ultimately came down to the fact that I felt that I had to do my bit, even if I had no political experience, to step up and try to be part of creating the world that will make sense and be sustainable for our kids, and a world where we truly allow both our boys and girls to be all they can be.
Mijn besluit om me verkiesbaar te stellen werd uiteindelijk veroorzaakt door het feit dat ik het gevoel had dat ik mijn bijdrage moest leveren. Ook al had ik geen enkele politieke ervaring. Ik moest me laten horen als ik een wereld wou creëren die duurzaam en zinvol is voor onze kinderen. Een wereld waarin alle jongens en meisjes mogen zijn wat ze willen zijn.
And it was the journey of my life. It was amazing. The journey started with potentially as many as 20 candidates. It boiled down to nine candidates qualifying, and ultimately the race came down to four of us, three men and me.
En het werd de reis van mijn leven. Het was geweldig. De reis begon met mogelijk zo'n twintig kandidaten. Uiteindelijk werden er negen kandidaten genomineerd. Uiteindelijk zou de race beslecht worden door de laatste vier: drie mannen en mijzelf.
(Applause)
(Applaus)
But that's not all the drama yet. You may think you have drama in the US, but I can --
Maar daar eindigt het drama niet. Je denkt misschien dat je weet wat drama is in Amerika, maar ik kan... (Gelach)
(Laughter)
I can assure you we had our own drama in Iceland. So our sitting president of 20 years announced initially that he was not going to run, which is probably what gave rise to so many candidates considering running. Then later he changed his mind when our prime minister resigned following the infamous Panama Papers that implicated him and his family. And there was a popular protest in Iceland, so the sitting president thought they needed a trusted leader. A few days later, relations to his wife and her family's companies were also discovered in the Panama Papers, and so he withdrew from the race again. Before doing so, he said he was doing that because now there were two qualified men who he felt could fill his shoes running for office.
Ik kan jullie verzekeren dat we ook drama gekend hebben in IJsland. Onze president zat toen al 20 jaar aan de macht. Aanvankelijk wou hij zich niet kandidaat stellen. Waarschijnlijk waren er daarom zoveel kandidaten. Maar later veranderde hij van mening toen onze eerste minister ontslag nam na de beruchte Panama-papers, waarin hij en zijn familie verwikkeld waren. Dat zorgde voor een groot protest in IJsland. Hij dacht dat het volk een president nodig had die ze konden vertrouwen. Enkele dagen later ontdekten ze verbanden tussen hem en de bedrijven van z'n vrouw in de Panama-papers. Dus trok hij zich opnieuw terug uit de race. Vlak daarvoor had hij verklaard dat hij zich terugtrok omdat er nu twee geschikte mannen waren waarvan hij het gevoel had dat ze zijn job konden overnemen.
So on May 9, 45 days before election day, it was not looking too good for me. I did not even make the graph in the newspaper. The polls had me at 1 percent, but that was still the highest that any woman announcing her candidacy had earned. So it would be an understatement to say that I had to work extremely hard to get my seat at the table and access to television, because the network decided that they would only include those with 2.5 percent or more in the polls in the first TV debate. I found out on the afternoon of the first TV debate that I would participate along with the three men, and I found out on live TV that I came in at exactly 2.5 percent on the day of the first TV debate.
Op 9 mei, 45 dagen voor de verkiezingen, zag het er niet goed uit voor mij. Ik werd zelfs niet vermeld in de grafieken in de krant. De polls gaven me één procent. Dat was nog altijd het hoogste percentage dat een vrouw ooit behaald had. Het zou een understatement zijn om te zeggen dat ik hard werkte om mijn plaatsje aan de tafel te verzekeren en mijn gezicht op de televisie te krijgen. De kabeltelevisie besloot dat ze voor het eerste televisiedebat alleen kandidaten zou uitnodigen met meer dan 2,5% in de peilingen. In de namiddag voorafgaand aan het debat vernam ik dat ik mocht deelnemen, samen met de drie mannen. En ik ontdekte live op televisie dat ik die dag exact 2,5% had behaald.
(Applause)
(Applaus)
So, challenges. The foremost challenges I had to face and overcome on this journey had to do with media, muscle and money. Let's start with media. There are those who say gender doesn't matter when it comes to media and politics. I can't say that I agree. It proved harder for me to both get access and airtime in media. As a matter of fact, the leading candidate appeared in broadcast media 87 times in the months leading up to the elections, whereas I appeared 31 times. And I am not saying media is doing this consciously. I think largely this has to do with unconscious bias, because in media, much like everywhere else, we have both conscious and unconscious bias, and we need to have the courage to talk about it if we want to change it.
Dus... Uitdagingen. De belangrijkste uitdagingen waarmee ik geconfronteerd werd tijdens mijn reis hadden te maken met de media, spierkracht en geld. Laten we beginnen met de media. Sommigen beweren dat je geslacht er niet toe doet in de media en de politiek. Ik ben het daar niet mee eens. Ik had het moeilijk om toegang te krijgen tot de media en hun aandacht. De leidende kandidaat werd 87 keer vermeld in de media in de maanden voor de verkiezingen, terwijl ik maar 31 keer aan bod kwam. Ik denk niet dat de media dat doelbewust doet. Ik denk dat dit eerder te maken heeft met onbewuste vooroordelen. De media heeft -- net als iedereen -- bewuste en onbewuste vooroordelen. We moeten daarover durven praten als we hier iets willen aan doen.
When I finally got access to TV, the first question I got was, "Are you going to quit?" And that was a hard one. But of course, with 1 percent to 2.5 percent in the polls, maybe it's understandable. But media really matters, and every time I appeared on TV, we saw and experienced a rise in the polls, so I know firsthand how much this matters and why we have to talk about it. I was the only one out of the final four candidates that never got a front page interview. I was sometimes left out of the questions asked of all other candidates and out of coverage about the elections. So I did face this, but I will say this to compliment the Icelandic media. I got few if any comments about my hair and pantsuit.
Toen ik eindelijk op tv verscheen, was het eerste wat men mij vroeg: "Denk je al aan opstappen?" Dat was even moeilijk. Maar ik had maar anderhalf of twee percent in de peilingen. Het was begrijpelijk. De media doen er echt toe. Iedere keer ik op tv verscheen, gingen de peilingen omhoog. Ik weet zelf hoe belangrijk dat is, en waarom we erover moeten praten. Ik stond nooit met een interview op het voorblad van een krant. Ik mocht niet altijd antwoorden op vragen die aan de andere kandidaten werd gesteld, zoals over de verslaggeving over de verkiezingen. Daar werd ik mee geconfronteerd. Ik moet de IJslandse media wel meegeven dat ik nooit vragen kreeg over mijn kapsel of mijn kledij.
(Applause)
(Gelach)
So kudos to them. But there is another experience that's very important. I ran as an independent candidate, not with any political party or muscle behind me. That lack of experience and lack of access to resources probably came at a cost to our campaign, but it also allowed us to innovate and do politics differently. We ran a positive campaign, and we probably changed the tone of the election for others by doing that. It may be the reason why I had less airtime on TV, because I wanted to show other contenders respect.
Waarvoor dank. Maar ik heb wel nog iets anders meegemaakt. Ik was een onafhankelijke kandidaat. Ik had geen enkele partij die me steunde. Ik had een gebrek aan ervaring en financiële middelen. Dat had zijn gevolgen voor de campagne, maar het leerde ons ook om creatief te zijn en op een andere manier aan politiek te doen. Met 'n positieve campagne. En hierdoor veranderden we waarschijnlijk de toon van de campagne ook voor de rest. Misschien had ik minder zendtijd omdat ik respect had voor de andere kandidaten.
When access to media proved to be so difficult, we ran our own media. I ran live Facebook sessions where I took questions from voters on anything and responded on the spot. And we put all the questions I got and all the answers on an open Facebook because we thought transparency is important if you want to establish trust. And when reaching young voters proved to be challenging, I became a Snapchatter. I got young people to teach me how to do that, and I used every filter on Snapchat during the last part of the campaign. And I actually had to use a lot of humor and humility, as I was very bad at it. But we grew the following amongst young people by doing that. So it's possible to run a different type of campaign.
Aangezien het zo moeilijk was om toegang te krijgen tot de media, maakten we dan maar onze eigen verslaggeving. Ik hield live-Facebooksessies, waarbij ik alle vragen van de kiezers beantwoordde. We publiceerden alle vragen en antwoorden op onze Facebookpagina, want we waren ervan overtuigd dat transparantie belangrijk was als je het vertrouwen wilt winnen. Jonge kiezers bereiken was moeilijk, dus ging ik alles leren over Snapchat. Ik liet enkele jongeren me alles uitleggen en tegen het einde van de verkiezingen gebruikte ik ieder filter op Snapchat. Ik moest veel humor en nederigheid gebruiken, want ik was er niet goed in. Maar onze aanhang groeide bij de jongeren. Het is dus mogelijk om op een andere manier campagne te voeren.
But unfortunately, one cannot talk about politics without mentioning money. I am sad that it is that way, but it's true, and we had less financial resources than the other candidates. This probably was partly due to the fact that I think I had a harder time asking for financial support. And maybe I also had the ambition to do more with less. Some would call that very womanly of me.
Jammer genoeg kan je niet praten over politiek zonder het te hebben over geld. Ik vind het erg, maar het is nu eenmaal zo. We beschikten over minder middelen dan de andere kandidaten. Dit had er waarschijnlijk mee te maken dat ik het moeilijker had om financiële steun te vragen. En ik had misschien ook wel de ambitie om meer te doen met minder geld. Misschien is dat iets typisch voor vrouwen.
But even with one third the media, one third the financial resources, and only an entrepreneurial team, but an amazing team, we managed to surprise everyone on election night, when the first numbers came in. I surprised myself, as you may see in that photo.
Maar zelfs met maar één derde van de media-aandacht, één derde van de financiële middelen, en slechts een team van ondernemers, maar dan wel een geweldig team, slaagden we erin om iedereen te verrassen op de nacht van de verkiezingen, toen de eerste resultaten binnenkwamen. Ik was zelf verrast, zoals je ziet op deze foto.
(Laughter)
(Gelach)
So the first numbers, I came in neck to neck to the leading candidate.
In de eerste resultaten stond ik nek-aan-nek met de leidende kandidaat.
(Cheers)
(Gejuich)
Well, too early, because I didn't quite pull that, but I came in second, and we went a long way from the one percent, with nearly a third of the vote, and we beat the polls by an unprecedented margin, or 10 percentage points above what the last poll came in at.
Niet zo snel, want uiteindelijk heb ik dat niet kunnen waarmaken, maar ik werd wel tweede. We zaten ver boven die één procent. We behaalden bijna 'n derde van de stemmen. We overtroffen de polls met een onverwachte marge van tien procentpunten ten opzichte van wat de voorgaande poll had voorspeld.
Some people call me the real winner of the election because of this, and there are many people who encouraged me to run again. But what really makes me proud is to know that I earned proportionately higher percentage support from the young people, and a lot of people encouraged my daughter to run in 2040.
Sommigen noemen mij hierdoor de echte winnaar van de verkiezingen, en veel mensen moedigen me aan om me opnieuw kandidaat te stellen. Maar waar ik echt trots op ben, is dat ik bijzonder veel steun heb gekregen van de jongeren. Veel mensen moedigen mijn dochter aan om zich verkiesbaar te stellen in 2040.
(Applause)
(Applaus)
She is 13, and she had never been on TV before. And on election day, I observed her on TV repeatedly, and she was smart, she was self-confident, she was sincere, and she was supportive of her mother. This was probably the highlight of my campaign.
Ze is 13 jaar oud. Ze was nog nooit op televisie geweest. Op de dag van de verkiezingen sprak ze meermaals op televisie. Ze was bijdehand en zelfverzekerd. Ze was oprecht en ze steunde haar moeder. Dat was waarschijnlijk het hoogtepunt van mijn campagne.
(Applause)
(Applaus)
But there was another one. These are preschool girls out on a walk, and they found a poster of me on a bus stop, and they saw the need to kiss it.
Maar er was nog iemand. Deze kleuters zijn aan het wandelen. Ze vonden een poster van me aan 'n bushalte en ze wouden er een kusje op geven.
Audience: Aw!
Publiek: Ahhhhh!
This picture was really enough of a win for me. What we see, we can be. So screw fear and challenges.
Deze foto was echt een overwinning voor mij. We kunnen alles worden wat we zien. De pot op met angst en uitdagingen.
(Applause)
(Applaus)
It matters that women run, and it's time for women to run for office, be it the office of the CEO or the office of the president. I also managed to put an impression on your very own "New Yorker." I earned a new title, "A living emoji of sincerity."
Vrouwen moeten zich ook kandidaat stellen. Het wordt tijd dat vrouwen zich verkiesbaar stellen, of het nu is als bedrijfsleider, of als president. Ik heb ook blijkbaar indruk gemaakt in jullie krant, de 'New Yorker'. Ik werd er bedacht met de titel 'een nieuwe emoji van oprechtheid'.
(Cheers)
(Gejuich)
It is possibly my proudest title yet, and the reason is that women too often get penalized for using what I call their emotional capital, but I know from experience that we become so good when we do just that.
Het is waarschijnlijk de titel waar ik het meest trots op ben totnogtoe. Dat komt omdat vrouwen nog vaak worden afgestraft als ze gebruik maken van wat ik noem hun 'emotioneel kapitaal'. Maar ik weet uit ervaring dat we er goed aan doen om zo te handelen.
(Applause)
(Applaus)
And we need more of that.
En we zouden dat vaker moeten doen.
We celebrated as if we had won on election night, because that's how we felt. So you don't necessarily have to reach that office. You just have to go for it, and you, your family, your friends, everyone working with you, if you do it well, you will grow beyond anything you will experience before.
We hebben gevierd alsof we gewonnen hadden die avond. En zo voelde het ook. Je hoeft die functie dus niet te bereiken, maar je moet er wel voor gaan, samen met je familie, je vrienden, en iedereen die met je samenwerkt. Als je je best doet, kan je verder komen dan je ooit gedacht had.
So we had a good time, and I learned a lot on this journey, probably more lessons than I can share here in the time we have today. But rest assured, it was hard work. I lost a lot of sleep during those months. It took resilience and perseverance to not quit, but I learned something that I knew before on the one percent day, and that is that you can only be good when you are truly, authentically listening to your own voice and working in alignment with that. As a good sister of mine sometimes says, you may cheat on your intuition, but your intuition never cheats on you.
We hebben ons geamuseerd en ik heb veel geleerd van deze ervaring. Waarschijnlijk meer dan dat ik hier nu kan uitleggen, in de tijd die we vandaag hebben. Maar neem van mij aan: het was zwaar werk. Ik heb veel slaap gelaten tijdens die maanden. Ik was vastberaden om niet op te geven, maar ik leerde ook iets wat ik voordien nog niet wist, namelijk dat je enkel goed kunt doen wanneer je echt luistert naar de stem binnenin jezelf, en hiernaar handelt. Zoals mijn lieve zus ooit gezegd heeft: "Je kunt je intuïtite in de steek laten, maar je intuïtie zal jou nooit in de steek laten."
I think it's also very important, and you all know this, that on any journey you go on, it's the team you take along. It's having people around you who share your values, your vision, but are different in every other way. That's the formula for success for me, and I am blessed with an amazing husband, here today, an incredible family --
Het is ook zeer belangrijk, en dat weten jullie vast allemaal, dat, ongeacht de reis die je onderneemt, het draait om je team. Je moet mensen om je heen hebben die jouw waarden en visies delen, maar die op elk ander vlak verschillen. Dat is volgens mij de succesformule. Ik heb het geluk dat ik een fantastische man heb, die hier vandaag ook aanwezig is, een fantastische familie...
(Applause)
(Applaus)
and great friends, and we came together as entrepreneurs in the political arena, and pulled something off that everyone said would be impossible. As a matter of fact, the leading PR expert told me before I made my decision that I would do well to get seven percent. I appreciated his perspective, because he was probably right, and he was basing it on valuable experience. But on the one percent day, I decided here to show him that he was wrong.
en goede vrienden. We betraden de politieke arena als ondernemers. We hebben iets voor elkaar gekregen waarvan iedereen dacht dat het onmogelijk was. Een pr-expert vertelde me trouwens, voor ik mijn besluit genomen had, dat ik tevreden mocht zijn als ik zeven procent zou behalen. Ik apprecieerde zijn mening, want hij had waarschijnlijk gelijk. Hij baseerde zich op zijn ervaring. Maar op die dag van één procent wou ik bewijzen dat hij het verkeerd had.
It's very important to mention this, because I did lose a lot of sleep, and I worked hard, and so did the people with me. We can never go the distance if we forget to take care of ourselves. And it's two things that I think are very important in that, in surrounding yourself with people and practices that nourish you, but it's equally important, maybe even more important, to have the courage to get rid of people and practices that take away your energy, including the wonderful bloggers and commentators. I took a lot of support from others in doing this, and I made the decision to go high when others went low, and that's partly how I kept my energy going throughout all of this. And when I lost my energy for a moment -- and I did from time to time, it wasn't easy -- I went back to why I decided to run, and how I had decided to run my own race.
Ik moet wel benadrukken dat ik veel slaap heb moeten laten. Ik werkte hard, samen met vele anderen. We kunnen deze inspanning niet leveren als we niet zorg dragen voor onszelf. Daar zijn twee dingen zeer belangrijk in. Je moet je laten omringen door mensen en methodes die je verrijken, maar het is even belangrijk, en misschien wel belangrijker, dat je de moed hebt om de personen en de methodes te schrappen die je energie opslorpen. Waaronder ook de bloggers en de critici. Ik heb daarbij veel steun gekregen van de mensen. Ik had besloten om mij niet te verlagen tot het niveau van anderen. Op die manier heb ik mijn energie kunnen spreiden gedurende de hele campagne. En als ik mijn energie even verloor -- en dat gebeurde af en toe, het was niet gemakkelijk -- dan stelde ik me weer de vraag waarom ik had meegedaan, en waarom ik besloten had om mijn eigen campagne te voeren.
I called it a 4G campaign, the G's representing the Icelandic words. And the first one is called "Gagn." I ran to do good, to be of service, and I wanted servant leadership to be at the center of how I worked and everybody else in the campaign. Second one is "Gleði," or joy. I decided to enjoy the journey. There was a lot to be taken out of the journey, no matter if the destination was reached or not. And I tried my utmost to inspire others to do so as well. Third is "Gagnsæi." I was open to any questions. I kept no secrets, and it was all open, on Facebook and websites. Because I think if you're choosing your president, you deserve answers to your questions. Last but not least, I don't need to explain that in this room, we ran on the principle of Girlpower.
Ik noem het mijn 4G-campagne. De G's staan voor woorden in het IJslands. Het eerste woord is 'Gagn'. Ik deed mee om goed te doen, wou iedereen ten dienste zijn. Ik wou dat dienend leiderschap centraal zou staan in hoe ik en iedereen in mijn team werkte. Het tweede is 'Gleði', of 'genieten'. Ik besloot te genieten van de reis. Ik kon er veel uit leren, of ik nu de bestemming zou bereiken of niet. En ik probeerde de rest te inspireren om hetzelfde te doen. Het derde woord is 'Gagnsæi'. Ik stond open voor alle vragen. Ik had geen geheimen. Het stond allemaal te lezen op Facebook en websites. Ik vind dat je als president de vragen moet beantwoorden van je volk. En ten laatste -- en dat hoef ik niet uit te leggen in deze zaal -- geloofden we in de kracht van 'girlpower'.
(Cheers)
(Gejuich)
I am incredibly glad that I had the courage to run, to risk failure but receive success on so many levels. I can't tell you that it was easy, but I can tell you, and I think my entire team will agree with me, that it was worth it.
Ik ben zeer blij dat ik de moed had om mee te doen. Om het risico te lopen te falen, maar dan toch te slagen op zo veel niveau's. Ik kan niet zeggen dat het gemakkelijk geweest is, maar ik kan wel zeggen -- en ik denk dat heel mijn team het eens zal zijn -- dat het de moeite waard was.
Thank you.
Dank jullie.
(Applause)
(Applaus)
Thank you. Thank you.
Dank jullie. (Applaus) Dank jullie.
(Applause)
Pat Mitchell: I'm not letting you go yet.
Pat Mitchell: Ik laat je nog niet vertrekken.
Halla Tómasdóttir: What a great crowd.
Halla Tómasdóttir: Wat een geweldig publiek.
PM: I can't let you go without saying that probably everybody in the room is ready to move to Iceland and vote for you. But of course we probably can't vote there, but one thing we can get from Iceland and have always gotten is inspiration. I mean, I'm old enough to remember 1975 when all the Icelandic women walked out, and that really was a very big factor in launching the women's movement. You made a reference to it earlier. I'd love to bring the picture back up and just have us remember what it was like when a country came to a standstill. And then what you may not know because our American media did not report it, the Icelandic women walked out again on Monday. Right?
PM: Ik kan je niet laten gaan zonder te zeggen dat iedereen nu ongetwijfeld naar IJsland wil verhuizen om op je stemmen. We mogen daar wellicht niet stemmen, maar we kunnen wel jouw inspiratie uit IJsland overnemen, zoals altijd. Ik ben oud genoeg om me 1975 te herinneren, en het protest van de IJslandse vrouwen. Dat was een zeer belangrijke aanzet in de vrouwenbeweging. Je verwees ernaar en ik zou het graag nog even daarover hebben. Vertel ons nog eens wat er gebeurde toen het hele land stillag. Jullie weten het misschien niet, want onze media, hier in Amerika, hebben er toen niets over gezegd, maar de IJslandse vrouwen protesteerden op maandag opnieuw, niet?
HT: Yes, they did. PM: Can you tell us about that?
HT: Ja, inderdaad. PM: Kan je daar iets over vertellen?
HT: Yes, so 41 years after the original strike, we may be the best place in the world to be a woman, but our work isn't done. So at 2:38pm on Monday, women in Iceland left work, because that's when they had earned their day's salary.
HT: 41 jaar na de eerste staking zijn we dan wel de beste plaats voor vrouwen, maar ons werk zit er nog niet op. Maandag om 14 uur 38 verlieten de IJslandse vrouwen hun kantoor, omdat ze dan hun loon voor die dag hadden verdiend.
(Applause)
(Applaus)
What's really cool about this is that young women and men participated in greater numbers than before, because it is time that we close the pay gap.
Het geweldige hieraan was dat jonge vrouwen en mannen hieraan deelnamen, in groteren getale dan voordien. Het wordt tijd dat we de loonkloof dichten.
PM: So I'm not going to ask Halla to commit right now to what she's doing next, but I will say that you'd have a very large volunteer army should you decide to do that again. Thank you Halla.
(Applaus) PM: Ik ga Halla niet vragen wat er nu op haar agenda staat, maar weet dat je een heel leger vrijwilligers achter je hebt staan mocht je je ooit opnieuw verkiesbaar stellen. Dank je, Halla.
HT: Thank you all.
Dank jullie wel, allemaal.
(Applause)
(Applaus)