Så jeg vil gerne begynde med at fokusere på verdens mest farlige dyr.
So I'd like to start by focusing on the world's most dangerous animal.
Men, når man taler om farlige dyr, tænker de fleste mennesker måske på løver eller tigere eller hajer. Men selvfølgelig er det farligste dyr myggen. Myggen har dræbt flere mennesker end noget andet dyr i den menneskelige historie. Faktisk, hvis man lægger det hele sammen, har myggen dræbt flest mennesker. Og myggen har dræbt flere mennesker end krige og pesten.
Now, when you talk about dangerous animals, most people might think of lions or tigers or sharks. But of course the most dangerous animal is the mosquito. The mosquito has killed more humans than any other creature in human history. In fact, probably adding them all together, the mosquito has killed more humans. And the mosquito has killed more humans than wars and plague.
Og man skulle tro, skulle man ikke, at med al vores videnskab, med alle vores udviklinger i samfundet, med bedre byer, bedre civilisation, bedre sanitet, rigdom, at vi ville være bedre til at kontrollere myggene, og dermed reducere denne sygdom. Og det er i virkeligheden ikke sådan. Hvis det var sådan, ville der ikke have været mellem 200 og 300 millioner tilfælde af malaria hvert eneste år, og vi ville ikke have haft halvanden million døde af malaria, og vi ville ikke have en sygdom der var relativt ukendt for 50 år siden der nu pludselig er forvandlet til den største myggespredte virus trussel som vi har, og den hedder denguefeber.
And you would think, would you not, that with all our science, with all our advances in society, with better towns, better civilizations, better sanitation, wealth, that we would get better at controlling mosquitos, and hence reduce this disease. And that's not really the case. If it was the case, we wouldn't have between 200 and 300 million cases of malaria every year, and we wouldn't have a million and a half deaths from malaria, and we wouldn't have a disease that was relatively unknown 50 years ago now suddenly turned into the largest mosquito-borne virus threat that we have, and that's called dengue fever.
Så for 50 år siden, var der mere eller mindre ingen der havde hørt om det, bestemt ingen i det europæiske miljø. Men denguefeber nu, ifølge World Health Organization, inficerer mellem 50 og 100 million mennesker hvert år, så det er det samme som hele Englands befolkning der bliver inficeret hvert år. Andre skøn sætter det antal på cirka det dobbelte antal infektioner. Og denguefeber er vokset ret fænomenalt i hastighed. I løbet af de sidste 50 år, er er vokset tredive fold.
So 50 years ago, pretty much no one had heard of it, no one certainly in the European environment. But dengue fever now, according to the World Health Organization, infects between 50 and 100 million people every year, so that's equivalent to the whole of the population of the U.K. being infected every year. Other estimates put that number at roughly double that number of infections. And dengue fever has grown in speed quite phenomenally. In the last 50 years, the incidence of dengue has grown thirtyfold.
Lad mig fortælle jer en lille smule om hvad denguefeber er, for dem af jer der ikke ved det. Lad os antage at man tager på ferie. Lad os antage at man tager til de Caribien, eller man tager måske til Mexico. Man tager måske til Latinamerika, Asien, Afrika, hvor som helst i Saudi Arabien. Man tager måske til Indien, det fjerne østen. Det betyder ikke så meget. Det er den samme myg, og det er den samme sygdom. Man er i fare. Og lad os antage at man bliver bidt af en myg der bærer det virus. Jamen, men kunne udvikle influenza-lignende symptomer. De kunne være ret milde. Man kunne udvikle kvalme, hovedpine, ens muskler kunne føles som om de trækker sig sammen, og det kunne føles som om ens knogler faktisk brækker. Og det er øgenavnet denne sygdom har fået. Den kaldes breakbone fever, fordi det er sådan det føles.
Now let me tell you a little bit about what dengue fever is, for those who don't know. Now let's assume you go on holiday. Let's assume you go to the Caribbean, or you might go to Mexico. You might go to Latin America, Asia, Africa, anywhere in Saudi Arabia. You might go to India, the Far East. It doesn't really matter. It's the same mosquito, and it's the same disease. You're at risk. And let's assume you're bitten by a mosquito that's carrying that virus. Well, you could develop flu-like symptoms. They could be quite mild. You could develop nausea, headache, your muscles could feel like they're contracting, and you could actually feel like your bones are breaking. And that's the nickname given to this disease. It's called breakbone fever, because that's how you can feel.
Men det mærkelige er, at når man først er blevet smittet af denne myg, og man har haft denne sygdom, udvikler ens krop antistoffer, så hvis man bliver bidt igen med den stamme, påvirker det ikke en. Men det er ikke et virus, det er fire, og den samme beskyttelse der giver en antistofferne og beskytter en fra den samme virus som man havde før, gør en faktisk mere modtagelig overfor de andre tre. Så den næste gang man får denguefeber, er det en anden stamme, man er mere modtagelig, det er sandsynligt at man får værre symptomer, og det er mere sandsynligt at man får de værre former, blødningsfeber eller shock syndrom. Så man vil bestemt ikke have denguefeber en gang, og man vil helt sikkert ikke have det igen.
Now the odd thing is, is that once you've been bitten by this mosquito, and you've had this disease, your body develops antibodies, so if you're bitten again with that strain, it doesn't affect you. But it's not one virus, it's four, and the same protection that gives you the antibodies and protects you from the same virus that you had before actually makes you much more susceptible to the other three. So the next time you get dengue fever, if it's a different strain, you're more susceptible, you're likely to get worse symptoms, and you're more likely to get the more severe forms, hemorrhagic fever or shock syndrome. So you don't want dengue once, and you certainly don't want it again.
Så hvorfor spreder dette sig så hurtigt? Og svaret er denne ting. Dette er Aedes aegypti. Nu er dette en myg der kom, ligesom dens navn antyder, fra Nordafrika, og den har spredt sig rundt om i verden. Men, faktisk, vil en enkelt myg kun rejse omkring 100 meter hele dens liv. De rejser ikke særlig langt. Det de er rigtig gode til er at blaffe, især æggene. De lægger deres æg i rent vand, enhver pool, enhver vandpyt, ethvert fuglebad, enhver urtepotte, hvor som helst der er rent vand, vil de lægge deres æg, og hvis det rene vand er i nærheden af befordring, det er i nærheden af en havn, hvis det er i nærheden af transport, vil de æg blive transporteret rundt i verden. Og det er hvad der skete. Mennesket har transporteret disse æg hele vejen rundt i verden, og disse insekter har inficeret mere end 100 lande, og der er nu 2,5 milliarder mennesker der bor i lande hvor denne myg bor.
So why is it spreading so fast? And the answer is this thing. This is Aedes aegypti. Now this is a mosquito that came, like its name suggests, out of North Africa, and it's spread round the world. Now, in fact, a single mosquito will only travel about 200 yards in its entire life. They don't travel very far. What they're very good at doing is hitchhiking, particularly the eggs. They will lay their eggs in clear water, any pool, any puddle, any birdbath, any flower pot, anywhere there's clear water, they'll lay their eggs, and if that clear water is near freight, it's near a port, if it's anywhere near transport, those eggs will then get transported around the world. And that's what's happened. Mankind has transported these eggs all the way around the world, and these insects have infested over 100 countries, and there's now 2.5 billion people living in countries where this mosquito resides.
For at give jer bare et par eksempler på hvor hurtigt dette er sket, i midten af 70'erne, bekendtgjorde Brasilien, "Vi har ikke nogen Aedes aegypti," og for øjeblikket bruger de omkring en milliard dollars om året for at prøve på at komme af med det, for at prøve at kontrollere det, bare en myggeart. For to dage siden, eller i går, jeg kan ikke huske hvilken, så jeg en rapport fra Reuters der skrev at Madeira havde haft deres første tilfælde af dengue, omkring 52 tilfælde, men omkring 400 sandsynlige tilfælde. Det er to dage siden. Interessant nok, fik Madeira først insektet i 2005, og her er vi, et par år senere, de første tilfælde med dengue. Så den ene ting man finder ud af er, at hvor myggen findes følger dengue efter. Når først man har myggen i ens område, enhver der kommer ind i det område med dengue, vil myggen stikke dem, myggen vil stikke et andet sted, et andet sted, et andet sted, og man har en epidemi.
To give you just a couple of examples how fast this has happened, in the mid-'70s, Brazil declared, "We have no Aedes aegypti," and currently they spend about a billion dollars now a year trying to get rid of it, trying to control it, just one species of mosquito. Two days ago, or yesterday, I can't remember which, I saw a Reuters report that said Madeira had had their first cases of dengue, about 52 cases, with about 400 probable cases. That's two days ago. Interestingly, Madeira first got the insect in 2005, and here we are, a few years later, first cases of dengue. So the one thing you'll find is that where the mosquito goes, dengue will follow. Once you've got the mosquito in your area, anyone coming into that area with dengue, mosquito will bite them, mosquito will bite somewhere else, somewhere else, somewhere else, and you'll get an epidemic.
Så vi skal være gode til at dræbe myggen. Jeg mener, det kan ikke være så svært. Jamen, der er i princippet to muligheder. Den første måde er at man bruger larvicider. Man bruger kemikalier. Man putter dem i vand hvor de yngler. Man i et urbant miljø, er det ekstremt svært. Man skal putte ens kemikalie i hver eneste vandpyt, hvert fuglebad, hver træstamme. Det er bare ikke praktisk. Den anden måde man kan gøre det på er faktisk at prøve at dræbe insekterne i takt med at de flyver rundt. Dette er et billede af tåge. Det hvad nogen gør er at de mikser et kemikalie i røg og dybest set spreder det i miljøet. Man kunne gøre det samme med en spray. Dette er virkelig ubehagelige sager, og hvis det virkede, ville vi ikke have denne massive stigning i antallet af myg og vi ville ikke have denne massive stigning i denguefeber. Så det er ikke særlig effektivt, men det er muligvis det bedste vi har i øjeblikket. Når det er sagt, faktisk, den bedste form for beskyttelse og min bedste form for beskyttelse er en lang-ærmet bluse og en lille smule DEET inden under.
So we must be good at killing mosquitos. I mean, that can't be very difficult. Well, there's two principle ways. The first way is that you use larvicides. You use chemicals. You put them into water where they breed. Now in an urban environment, that's extraordinarily difficult. You've got to get your chemical into every puddle, every birdbath, every tree trunk. It's just not practical. The second way you can do it is actually trying to kill the insects as they fly around. This is a picture of fogging. Here what someone is doing is mixing up chemical in a smoke and basically spreading that through the environment. You could do the same with a space spray. This is really unpleasant stuff, and if it was any good, we wouldn't have this massive increase in mosquitos and we wouldn't have this massive increase in dengue fever. So it's not very effective, but it's probably the best thing we've got at the moment. Having said that, actually, your best form of protection and my best form of protection is a long-sleeve shirt and a little bit of DEET to go with it.
Så lad os starte forfra. Lad os designe et produkt, lige fra ordet go, og beslutte hvad vi vil. Jamen vi har tydeligvis brug for noget der er effektivt til at reducere myggebestanden. Der er ikke nogen ide i bare at dræbe den tilfældige myg her og der. Vi vil have noget der får bestanden hele vejen ned så det ikke kan sprede sygdommen. Tydeligvis skal det produkt man har være sikkert for mennesker. Vi vil bruge det i og omkring mennesker. Det skal være sikkert. Vi vil ikke have en varig indvirkning på miljøet. Vi vil ikke gøre noget som vi ikke kan gøre om. Måske kommer der et bedre produkt om 20, 30 år. Fint. Vi vil ikke have en vedvarende indvirkning på miljøet. Vi vil have noget der er relativt billigt, eller omkostningseffektivt, fordi der er forfærdelig mange lande involveret, og nogle af dem er nye markeder, nogle af dem er nye lande, lav-indkomst. Og til slut vil man have noget der er art specifik. Man vil af med den myg der spreder dengue, men man vil virkelig ikke få ram på alle de andre insekter. Nogle er temmelig gavnlige. Nogle er vigtige for økosystemet. Det er denne ikke. Den har invaderet os. Men man vil ikke få ram på alle insekterne. Man vil kun have ram på denne ene. Og for det meste, man opdager at dette insekt lever i og rundt om ens hjem, så dette -- hvad vi end gør, skal det få ram på det insekt. Den er kommet ind i folks hjem, ind i deres soveværelser, ind i deres køkkener.
So let's start again. Let's design a product, right from the word go, and decide what we want. Well we clearly need something that is effective at reducing the mosquito population. There's no point in just killing the odd mosquito here and there. We want something that gets that population right the way down so it can't get the disease transmission. Clearly the product you've got has got to be safe to humans. We are going to use it in and around humans. It has to be safe. We don't want to have a lasting impact on the environment. We don't want to do anything that you can't undo. Maybe a better product comes along in 20, 30 years. Fine. We don't want a lasting environmental impact. We want something that's relatively cheap, or cost-effective, because there's an awful lot of countries involved, and some of them are emerging markets, some of them emerging countries, low-income. And finally, you want something that's species-specific. You want to get rid of this mosquito that spreads dengue, but you don't really want to get all the other insects. Some are quite beneficial. Some are important to your ecosystem. This one's not. It's invaded you. But you don't want to get all of the insects. You just want to get this one. And most of the time, you'll find this insect lives in and around your home, so this -- whatever we do has got to get to that insect. It's got to get into people's houses, into the bedrooms, into the kitchens.
Nu er der to kendetegn ved myggebiologi der virkelig hjælper os med dette projekt, og det er, for det første, at hannerne ikke stikker. Det er kun hunnen der faktisk vil stikke en. Hannen kan ikke stikke en, stikker ikke en, har ikke delene i munden til at stikke en. Det er kun hunnen. Den anden ting er et fænomen at hannerne er meget, meget gode til at finde hunnerne. Hvis der er en myggehan som man frigiver, og hvis der er en hun i nærheden, vil den han finde hunnen.
Now there are two features of mosquito biology that really help us in this project, and that is, firstly, males don't bite. It's only the female mosquito that will actually bite you. The male can't bite you, won't bite you, doesn't have the mouth parts to bite you. It's just the female. And the second is a phenomenon that males are very, very good at finding females. If there's a male mosquito that you release, and if there's a female around, that male will find the female.
Så dybest set, har vi brugt de to faktorer. Så der er en speciel situation, han møder hun, masser af yngel. En enkelt hun vil lægge op til 100 æg ad gangen, på til 500 i hendes liv. Hvis det er manden der bærer et gen som forårsager døden for afkommet, så afkommet ikke overlever, og i stedet for at have 500 myg flyvende omkring, har man ingen. Og hvis man kan sætte flere, jeg kalder dem sterile, at afkommet faktisk vil dø i forskellige stadier, men jeg kalder dem sterile indtil videre. Hvis man putter flere sterile hanner ud i miljøet, så er der større sandsynlighed for at hunnerne finder sterile hanner frem for frugtbare hanner, og man vil få bestanden bragt ned. Så hannerne vil tage ud, de vil kigge efter hunner, de parrer sig. Hvis de parer sig succesfuldt så er der ingen yngel. Hvis de ikke finder en hun, så vil de dø alligevel. De lever kun et par dage.
So basically, we've used those two factors. So here's a typical situation, male meets female, lots of offspring. A single female will lay about up to 100 eggs at a time, up to about 500 in her lifetime. Now if that male is carrying a gene which causes the death of the offspring, then the offspring don't survive, and instead of having 500 mosquitos running around, you have none. And if you can put more, I'll call them sterile, that the offspring will actually die at different stages, but I'll call them sterile for now. If you put more sterile males out into the environment, then the females are more likely to find a sterile male than a fertile one, and you will bring that population down. So the males will go out, they'll look for females, they'll mate. If they mate successfully, then no offspring. If they don't find a female, then they'll die anyway. They only live a few days.
Og det er præcist der vi er. Så denne teknologi der blev udviklet på Oxford University for et par år siden. Selve firmaet, Oxitec, har vi arbejdet de sidste 10 år, meget lig en udviklingsvej man ville have med et medicinalfirma. Så cirka 10 års med intern evaluation, forsøg, for at komme til dette stadie hvor vi mener det faktisk er klart. Og så er vi taget ud i de store vidder, altid med det lokale samfunds samtykke, altid med de nødvendige tilladelser. Så vi har lavet forsøg i marken nu i Cayman Islands, et lille i Malaysia, og nu to mere i Brasilien.
And that's exactly where we are. So this is technology that was developed in Oxford University a few years ago. The company itself, Oxitec, we've been working for the last 10 years, very much on a sort of similar development pathway that you'd get with a pharmaceutical company. So about 10 years of internal evaluation, testing, to get this to a state where we think it's actually ready. And then we've gone out into the big outdoors, always with local community consent, always with the necessary permits. So we've done field trials now in the Cayman Islands, a small one in Malaysia, and two more now in Brazil.
Og hvad er resultatet? Jamen, resultatet har været rigtig godt. Efter omkring fire måneders udledelse, har vi nedbragt bestanden af myg -- i de fleste tilfælde har vi at gøre med byer på omkring 2.000, 3.000 mennesker, cirka den størrelse, starter i det små -- vi har nedbragt myggebestanden med omkring 85 procent på cirka fire måneder. Faktisk, bliver tallene derefter, de bliver meget svære at tælle, fordi der er bare ikke nogen tilbage. Så det er det vi har set i Cayman, det er det vi har set i Brasilien i de forsøg.
And what's the result? Well, the result has been very good. In about four months of release, we've brought that population of mosquitos — in most cases we're dealing with villages here of about 2,000, 3,000 people, that sort of size, starting small — we've taken that mosquito population down by about 85 percent in about four months. And in fact, the numbers after that get, those get very difficult to count, because there just aren't any left. So that's been what we've seen in Cayman, it's been what we've seen in Brazil in those trials.
Og det vi gør nu, er at vi gennemgår en process hvor vi skalerer op til en by på omkring 50.000, så vi kan se dette fungere på stor skala. Og vi har en produktions enhed i Oxford, eller lige syd for Oxford, hvor vi faktisk producerer disse myg. Vi kan producere dem, et sted der er lidt større end dette røde tæppe, kan jeg producere omkring 20 millioner om ugen. Vi kan transportere dem verden rundt. Det er ikke særlig dyrt, fordi det er en kop kaffe -- noget på størrelse med en kop kaffe indeholder omkring tre millioner æg. Så fragtomkostninger er ikke vores største problem. (Latter) Så det har vi. Man kunne kalde det en myggefabrik. Og for Brasilien, hvor vi har lavet nogle forsøg, den brasilianske regering har selv bygget deres egen myggefabrik, meget bedre end vores, og vi bruger det til at skalere det op i Brasilien.
And now what we're doing is we're going through a process to scale up to a town of about 50,000, so we can see this work at big scale. And we've got a production unit in Oxford, or just south of Oxford, where we actually produce these mosquitos. We can produce them, in a space a bit more than this red carpet, I can produce about 20 million a week. We can transport them around the world. It's not very expensive, because it's a coffee cup -- something the size of a coffee cup will hold about three million eggs. So freight costs aren't our biggest problem. (Laughter) So we've got that. You could call it a mosquito factory. And for Brazil, where we've been doing some trials, the Brazilian government themselves have now built their own mosquito factory, far bigger than ours, and we'll use that for scaling up in Brazil.
Sådan. Vi har sendt myggeæg. Vi har skilt hannerne fra hunnerne. Hannerne er sat i små potter og lastbilen kører ned af vejen og de udsætter hannerne hen af vejen. Det er faktisk en lille smule mere præcist end det. Man vil udsætte dem så man dækker et område godt. Så man tager Google Map, man deler det op, regner ud hvor langt de kan flyve, og sikrer at man sætter dem ud så man dækker området, og så tager man tilbage, og inden for meget kort tid, nedbringer man bestanden.
There you are. We've sent mosquito eggs. We've separated the males from the females. The males have been put in little pots and the truck is going down the road and they are releasing males as they go. It's actually a little bit more precise than that. You want to release them so that you get good coverage of your area. So you take a Google Map, you divide it up, work out how far they can fly, and make sure you're releasing such that you get coverage of the area, and then you go back, and within a very short space of time, you're bringing that population right the way down.
Vi har også gjort dette inden for landbrug. Der kommer adskillige forskellige arter af landbrug og jeg håber at vi snart vil være i stand til at få noget støtte så vi kan starte forfra og begynde at kigge på malaria.
We've also done this in agriculture. We've got several different species of agriculture coming along, and I'm hoping that soon we'll be able to get some funding together so we can get back and start looking at malaria.
Så det er der vi er for øjeblikket, og jeg har kun et par afsluttende tanker, som er at dette nu er en anden på hvordan biologi kommer ind for at supplere kemi i nogle af vores samfundsmæssige fremskridt på dette område, og disse biologiske fremgangsmåder kommer i meget forskellige former, og når man tænker på genetisk ingeniørvidenskab, vi har nu enzymer for industriel bearbejdning, enzymer, genetisk designede enzymer i mad. Vi har genmodificerede afgrøder, vi har medicin, vi har nye vacciner, de bruger alle groft set den samme teknologi, men med meget forskellige resultater. Og jeg er fortaler, faktisk. Selvfølgelig er jeg det. Jeg er især fortaler for det hvor de ældre teknologier ikke virker godt eller er blevet uacceptable. Og selvom teknikkerne er ens, er resultatet meget, meget forskelligt, og hvis man bruger en anden fremgangsmåde, og man sammenligner det med, for eksempel genmanipulerede afgrøder, begge teknikker prøver at producere massiv gevinst. Begge har en sidegevinst, hvilket er at vi reducerer brugen af pesticider enormt. Men hvorimod genmodificerede afgrøder prøver at beskytte planten, for eksempel, og give den en fordel, det vi faktisk gør er at vi tager myggen og giver den den største ulempe som det overhovedet kan have, og gør det ude af stand til at formere sig effektivt. Så for myggen, er det en blindgyde.
So that's where we stand at the moment, and I've just got a few final thoughts, which is that this is another way in which biology is now coming in to supplement chemistry in some of our societal advances in this area, and these biological approaches are coming in in very different forms, and when you think about genetic engineering, we've now got enzymes for industrial processing, enzymes, genetically engineered enzymes in food. We have G.M. crops, we have pharmaceuticals, we have new vaccines, all using roughly the same technology, but with very different outcomes. And I'm in favor, actually. Of course I am. I'm in favor of particularly where the older technologies don't work well or have become unacceptable. And although the techniques are similar, the outcomes are very, very different, and if you take our approach, for example, and you compare it to, say, G.M. crops, both techniques are trying to produce a massive benefit. Both have a side benefit, which is that we reduce pesticide use tremendously. But whereas a G.M. crop is trying to protect the plant, for example, and give it an advantage, what we're actually doing is taking the mosquito and giving it the biggest disadvantage it can possibly have, rendering it unable to reproduce effectively. So for the mosquito, it's a dead end.
Mange tak. (Bifald)
Thank you very much. (Applause)