«Το μόνο που ήθελα ήταν η προαγωγή που άξιζα και αυτός μου είπε να ανέβω στο γραφείο και να ανοίξω τα πόδια».
"All I wanted was a much-deserved promotion, and he told me to 'Get up on the desk and spread 'em.'"
«Όλοι οι άνδρες στο γραφείο έγραψαν σε ένα κομμάτι χαρτί τις σεξουαλικές χάρες που θα μπορούσα να τους κάνω. Το μόνο που ζήτησα ήταν ένα γραφείο με παράθυρο».
"All the men in my office wrote down on a piece of paper the sexual favors that I could do for them. All I had asked for was an office with a window."
«Ζήτησα τη συμβουλή του για το πώς θα μπορούσα να φτάσω στην επιτροπή, και εκείνος με ρώτησε αν έφερα τις επιγονατίδες μου».
"I asked for his advice about how I could get a bill out of committee; he asked me if I brought my kneepads."
Είναι μόνο μερικές από τις φρικτές ιστορίες που άκουσα από γυναίκες κατά το τελευταίο έτος, καθώς ερευνούσα για τη σεξουαλική παρενόχληση στο χώρο εργασίας. Και αυτό που ανακάλυψα είναι ότι πρόκειται για παγκόσμια επιδημία. Είναι μια φρικτή πραγματικότητα για εκατομμύρια γυναίκες, όταν το μόνο που θέλουν να κάνουν κάθε μέρα είναι να πάνε στη δουλειά. Η σεξουαλική παρενόχληση δεν κάνει διακρίσεις. Μπορεί να φοράς φούστα, νοσοκομειακή στολή, στρατιωτική στολή. Μπορεί να είσαι νέα ή ηλικιωμένη, παντρεμένη ή ελεύθερη, μαύρη ή λευκή. Μπορεί να είσαι Ρεπουμπλικανή, Δημοκράτης ή Ανεξάρτητη. Επικοινώνησαν μαζί μου πολλές γυναίκες: αστυνομικοί, στρατιωτικοί, βοηθοί οικονομικών διευθυντών, ηθοποιοί, μηχανικοί, δικηγόροι, τραπεζίτες, λογίστριες, δασκάλες, δημοσιογράφοι. Η σεξουαλική παρενόχληση αποδεικνύεται ότι δεν αφορά το σεξ. Πρόκειται για τη δύναμη και το τι κάνει κάποιος σε σένα για να σου αρπάξει την δύναμή σου. Είμαι σήμερα εδώ για να σας δώσω κουράγιο και να σας πω ότι μπορείτε να πάρετε πίσω αυτή την δύναμη.
Those are just a few of the horrific stories that I heard from women over the last year, as I've been investigating workplace sexual harassment. And what I found out is that it's an epidemic across the world. It's a horrifying reality for millions of women, when all they want to do every day is go to work. Sexual harassment doesn't discriminate. You can wear a skirt, hospital scrubs, army fatigues. You can be young or old, married or single, black or white. You can be a Republican, a Democrat or an Independent. I heard from so many women: police officers, members of our military, financial assistants, actors, engineers, lawyers, bankers, accountants, teachers ... journalists. Sexual harassment, it turns out, is not about sex. It's about power, and about what somebody does to you to try and take away your power. And I'm here today to encourage you to know that you can take that power back.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Στις 6 Ιουλίου του 2016, πήδηξα στο κενό μόνη μου. Ήταν η πιο τρομακτική στιγμή της ζωής μου, μια βασανιστική επιλογή. Έπεσα μόνη σε μια άβυσσο, χωρίς να γνωρίζω τι θα συναντούσα εκεί κάτω. Αλλά τότε, κάτι θαυματουργό άρχισε να συμβαίνει. Χιλιάδες γυναίκες άρχισαν να με πλησιάζουν για να μοιραστούν τις δικές τους ιστορίες πόνου, αγωνίας και ντροπής. Μού είπαν ότι έγινα η φωνή τους - αυτές δεν είχαν δική τους φωνή. Και ξαφνικά, συνειδητοποίησα ότι ακόμα και στον 21ο αιώνα, κάθε γυναίκα έχει ακόμα μια ιστορία.
On July 6, 2016, I jumped off a cliff all by myself. It was the scariest moment of my life; an excruciating choice to make. I fell into an abyss all alone, not knowing what would be below. But then, something miraculous started to happen. Thousands of women started reaching out to me to share their own stories of pain and agony and shame. They told me that I became their voice -- they were voiceless. And suddenly, I realized that even in the 21st century, every woman still has a story.
Όπως η Τζόις, επόπτρια αεροσυνοδών. Το αφεντικό της, στις συναντήσεις τους της περιέγραφε τσόντες που είχε δει το προηγούμενο βράδυ ενώ σχεδίαζε πέη στο σημειωματάριό του. Πήγε να παραπονεθεί, την είπαν «τρελή» και την απέλυσαν. Όπως η Τζοάν, τραπεζίτης στη Γουόλ Στριτ. Οι άνδρες συνάδελφοί της την αποκαλούσαν καθημερινά με χυδαίες λέξεις. Παραπονέθηκε, χαρακτηρίστηκε ταραχοποιός, δεν έκανε ποτέ ξανά άλλη συμφωνία στη Γουόλ Στριτ. Όπως η Ελίζαμπεθ, αξιωματικός του στρατού. Οι άντρες υφιστάμενοί της της πρόσφεραν χαρτονομίσματα του ενός δολαρίου λέγοντας: «Χόρεψε για μένα!» Όταν πήγε να παραπονεθεί στο διοικητή, της είπε: «Τι; Μόνο ένα δολάριο; Εσύ αξίζεις τουλάχιστον πέντε ή δέκα!»
Like Joyce, a flight attendant supervisor whose boss, in meetings every day, would tell her about the porn that he'd watched the night before while drawing penises on his notepad. She went to complain. She was called "crazy" and fired. Like Joanne, Wall Street banker. Her male colleagues would call her that vile c-word every day. She complained -- labeled a troublemaker, never to do another Wall Street deal again. Like Elizabeth, an army officer. Her male subordinates would wave one-dollar bills in her face, and say, "Dance for me!" And when she went to complain to a major, he said, "What? Only one dollar? You're worth at least five or ten!"
Διάβασα και απάντησα όλα τα μηνύματα, έκλαψα για όλες αυτές τις ιστορίες, και μετά συνειδητοποίησα ότι είχα πάρα πολλή δουλειά να κάνω. Να κάποια ενδιαφέροντα νούμερα: μία στις τρεις γυναίκες που γνωρίζουμε, έχει παρενοχληθεί σεξουαλικά στον χώρο εργασίας της. Το 71% των περιπτώσεων αυτών δεν έχουν καταγγελθεί. Γιατί;
After reading, replying to all and crying over all of these emails, I realized I had so much work to do. Here are the startling facts: one in three women -- that we know of -- have been sexually harassed in the workplace. Seventy-one percent of those incidences never get reported. Why?
Γιατί όταν μια γυναίκα κάνει καταγγελία, την αποκαλούν ψεύτρα και ταραχοποιό, την υποβαθμίζουν, την καταστρέφουν τη μειώνουν, τη βάζουν στη μαύρη λίστα και την απολύουν. Η καταγγελία για σεξουαλική παρενόχληση σημαίνει, σε πολλές περιπτώσεις, το τέλος μιας καριέρας. Από όλες τις γυναίκες που με πλησίασαν, σχεδόν καμία δεν συνεχίζει να εργάζεται σήμερα στο επάγγελμα που είχε επιλέξει, και αυτό είναι απαράδεκτο.
Because when women come forward, they're still called liars and troublemakers and demeaned and trashed and demoted and blacklisted and fired. Reporting sexual harassment can be, in many cases, career-ending. Of all the women that reached out to me, almost none are still today working in their chosen profession, and that is outrageous.
Κι εγώ σιωπούσα στην αρχή. Μου συνέβη στο τέλος της χρονιάς μου ως Μις Αμερική, όταν συνάντησα ένα υψηλόβαθμο στέλεχος της τηλεόρασης στη Νέα Υόρκη. Νόμιζα ότι με βοηθούσε κάνοντας τηλεφωνήματα. Πήγαμε για δείπνο και στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου ξαφνικά όρμησε πάνω μου και έβαλε την γλώσσα του βαθειά στο στόμα μου. Δεν συνειδητοποίησα ότι για να «μπω μέσα στον χώρο» - τι ανόητη - έπρεπε αυτός να «μπει» μέσα σε μένα. Μόλις μία εβδομάδα αργότερα πήγα στο Λος Άντζελες για να συναντήσω έναν υψηλόβαθμο ατζέντη, μου συνέβη ξανά το ίδιο. Και πάλι σε ένα αυτοκίνητο. Άρπαξε τον λαιμό μου με το χέρι του και έσπρωξε το κεφάλι μου με τόση δύναμη στον καβάλο του, που δεν μπορούσα να αναπνεύσω. Αυτά είναι τα γεγονότα που σε κάνουν να χάσεις εντελώς την αυτοπεποίθησή σου. Αυτά είναι τα γεγονότα που μέχρι πρόσφατα δεν τα αποκαλούσα καν επίθεση. Και γι' αυτό έχουμε πολλή δουλειά να κάνουμε.
I, too, was silent in the beginning. It happened to me at the end of my year as Miss America, when I was meeting with a very high-ranking TV executive in New York City. I thought he was helping me throughout the day, making a lot of phone calls. We went to dinner, and in the back seat of a car, he suddenly lunged on top of me and stuck his tongue down my throat. I didn't realize that to "get into the business" -- silly me -- he also intended to get into my pants. And just a week later, when I was in Los Angeles meeting with a high-ranking publicist, it happened again. Again, in a car. And he took my neck in his hand, and he shoved my head so hard into his crotch, I couldn't breathe. These are the events that suck the life out of all of your self-confidence. These are the events that, until recently, I didn't even call assault. And this is why we have so much work to do.
Μετά τη χρονιά μου ως Μις Αμερική, συνέχισα να συναντώ πολλούς διάσημους ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένου του Ντόναλντ Τραμπ. Το 1988 όταν τραβήχτηκε αυτή η φωτογραφία, κανείς δε θα μπορούσε να προβλέψει πού θα ήμασταν σήμερα.
After my year as Miss America, I continued to meet a lot of well-known people, including Donald Trump. When this picture was taken in 1988, nobody could have ever predicted where we'd be today.
(Γέλια)
(Laughter)
Εγώ καταπολεμώ την σεξουαλική παρενόχληση στην εργασία, ενώ αυτός έγινε πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, παρ' όλα αυτά.
Me, fighting to end sexual harassment in the workplace; he, president of the United States in spite of it.
Σύντομα είχα την πρώτη μου δουλειά στις ειδήσεις στο Ρίτσμοντ, Βιρτζίνια. Δείτε το γεμάτο αυτοπεποίθηση χαμόγελο και το φωτεινό ροζ σακάκι, ας μην πω για το μαλλί.
And shortly thereafter, I got my first gig in television news in Richmond, Virginia. Check out that confident smile with the bright pink jacket. Not so much the hair.
(Γέλια)
(Laughter)
Δούλευα σκληρά, για να αποδείξω ότι οι ξανθιές είναι πανέξυπνες. Αλλά κατά ειρωνικό τρόπο, ένα από τα πρώτα μου ρεπορτάζ ήταν η δικαστική ακρόαση της αίτησης της Ανίτα Χίλ στην Ουάσινγκτον. Λίγο μετά, παρενοχλήθηκα σεξουαλικά κι εγώ στον χώρο εργασίας μου. Κάλυπτα ένα θέμα στην αγροτική περιοχή της Βιρτζίνια, κι όταν επιστρέψαμε στο αυτοκίνητο, ο κινηματογραφιστής με ρώτησε αν μου άρεσε όταν μου άγγιξε το στήθος, όταν μου έβαζε το μικρόφωνο. Και η κατάσταση χειροτέρεψε. Είχα κολλήσει στην πόρτα. Αυτό έγινε πριν τα κινητά τηλέφωνα. Ήμουν τρομοκρατημένη. Φαντάστηκα να κυλάω έξω από την πόρτα καθώς το αυτοκίνητο έτρεχε με 80 χλμ/ώρα όπως είχα δει στις ταινίες, και αναρωτιόμουν πόσο θα πόναγα.
I was working so hard to prove that blondes have a lot of brains. But ironically, one of the first stories I covered was the Anita Hill hearings in Washington, DC. And shortly thereafter, I, too, was sexually harassed in the workplace. I was covering a story in rural Virginia, and when we got back into the car, my cameraman started saying to me, wondering how much I had enjoyed when he touched my breasts when he put the microphone on me. And it went downhill from there. I was bracing myself against the passenger door -- this was before cellphones. I was petrified. I actually envisioned myself rolling outside of that door as the car was going 50 miles per hour like I'd seen in the movies, and wondering how much it would hurt.
Όταν ήρθε στο φως η ιστορία του Χάρβεϊ Γουαϊνστάιν, ενός από τους γνωστότερους μεγιστάνες ταινιών του Χόλιγουντ, οι κατηγορίες ήταν φρικιαστικές. Όμως πολλές γυναίκες έκαναν καταγγελίες και συνειδητοποίησα ότι όσα είχα κάνει έπιασαν τόπο.
When the story about Harvey Weinstein came to light -- one the most well-known movie moguls in all of Hollywood -- the allegations were horrific. But so many women came forward, and it made me realize what I had done meant something.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Εκείνος είχε μια πολύ φτωχή δικαιολογία. Είπε ότι ήταν παιδί από τις δεκαετίες του '60 και '70 και της τότε νοοτροπίας. Ναι, αυτή ήταν η νοοτροπία τότε, και δυστυχώς είναι ακόμα. Γιατί; Εξαιτίας των μύθων που εξακολουθούν να συνδέονται με την σεξουαλική παρενόχληση.
He had such a lame excuse. He said he was a product of the '60s and '70s, and that that was the culture then. Yeah, that was the culture then, and unfortunately, it still is. Why? Because of all the myths that are still associated with sexual harassment.
«Οι γυναίκες πρέπει να κάνουν άλλη δουλειά και να βρουν άλλη καριέρα». Ναι, καλά. Πείτε το στην ανύπαντρη μητέρα που κάνει δυο δουλειές, που προσπαθεί να τα βγάλει πέρα, που επίσης υφίσταται σεξουαλική παρενόχληση.
"Women should just take another job and find another career." Yeah, right. Tell that to the single mom working two jobs, trying to make ends meet, who's also being sexually harassed.
«Οι γυναίκες οι ίδιες τα προκαλούν αυτά.» Εξαιτίας των ρούχων που φοράμε και του μακιγιάζ που βάζουμε. Ναι, τα φούτερ που φορούν οι μηχανικοί της Ούμπερ στη Σίλικον Βάλεϊ είναι πολύ προκλητικά.
"Women -- they bring it on themselves." By the clothes that we wear and the makeup that we put on. Yeah, I guess those hoodies that Uber engineers wear in Silicon Valley are just so provocative.
«Οι γυναίκες λένε ψέματα». Ναι, γιατί είναι τόσο διασκεδαστικό και ευχάριστο να σε περιφρονούν και να σε μειώνουν. Ξέρω πώς είναι.
"Women make it up." Yeah, because it's so fun and rewarding to be demeaned and taken down. I would know.
«Οι γυναίκες τα ισχυρίζονται αυτά επειδή θέλουν φήμη και χρήματα». Ο ίδιος ο πρόεδρός μας το είπε. Σίγουρα η Τέιλορ Σουίφτ, μία από τις πιο γνωστές και πλούσιες τραγουδίστριες στον κόσμο, δεν χρειαζόταν περισσότερα χρήματα ή φήμη όταν κατάγγειλε την περίπτωση παρενόχλησης για ένα δολάριο. Χαίρομαι πολύ που το έκανε.
"Women bring these claims because they want to be famous and rich." Our own president said that. I bet Taylor Swift, one of the most well-known and richest singers in the world, didn't need more money or fame when she came forward with her groping case for one dollar. And I'm so glad she did.
Έκτακτη είδηση: η άγνωστη ιστορία για τις γυναίκες και τη σεξουαλική παρενόχληση στον χώρο εργασίας. Οι γυναίκες θέλουν απλά ένα ασφαλές και φιλόξενο μέρος και ένα περιβάλλον χωρίς παρενοχλήσεις. Aυτό είναι όλο.
Breaking news: the untold story about women and sexual harassment in the workplace: women just want a safe, welcoming and harass-free environment. That's it.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Τι θα κάνουμε για να πάρουμε τη δύναμή μας πίσω; Έχω τρεις λύσεις.
So how do we go about getting our power back? I have three solutions.
Νούμερο ένα: να μετατρέψουμε τους παρευρισκομένους και τους συνεργούς σε συμμάχους μας. Σήμερα το 98% των αμερικανικών εταιρειών έχει πολιτική κατάρτισης για τη σεξουαλική παρενόχληση. Το 70% έχει προγράμματα πρόληψης.
Number one: we need to turn bystanders and enablers into allies. Ninety-eight percent of United States corporations right now have sexual harassment training policies. Seventy percent have prevention programs.
Αλλά και πάλι, με συντριπτική πλειοψηφία, οι παρευρισκόμενοι και οι μάρτυρες δεν παρουσιάζονται. To 2016, η Επισκόπηση Επιχειρήσεων του Χάρβαρντ το χαρακτήρισε ως «αντίδραση των παρευρισκομένων». Θυμηθείτε την 11η Σεπτεμβρίου. Το έχουμε ακούσει εκατομμύρια φορές. «Αν δεις κάτι, πες κάτι». Σκεφτείτε πόσο αποτελεσματικό θα ήταν αυτό, αν το εφαρμόζαμε στους παρευρισκόμενους στον χώρο εργασίας σχετικά με τη σεξουαλική παρενόχληση. Να αναγνωρίζουν και να διακόπτουν αυτά τα περιστατικά. Να αντιμετωπίζουν τους δράστες κατά πρόσωπο. Να βοηθούν και να προστατεύουν τα θύματα. Αυτή είναι η έκκλησή μου στους άνδρες: σας χρειαζόμαστε σε αυτόν τον αγώνα. Και στις γυναίκες, επίσης, από συνεργοί σύμμαχοι.
But still, overwhelmingly, bystanders and witnesses don't come forward. In 2016, the Harvard Business Review called it the "bystander effect." And yet -- remember 9/11. Millions of times we've heard, "If you see something, say something." Imagine how impactful that would be if we carried that through to bystanders in the workplace regarding sexual harassment -- to recognize and interrupt these incidences; to confront the perpetrators to their face; to help and protect the victims. This is my shout-out to men: we need you in this fight. And to women, too -- enablers to allies.
Νούμερο δύο: να αλλάξουν οι νόμοι. Πόσοι από εσάς γνωρίζετε αν έχετε ή όχι μια ρήτρα υποχρεωτικής διαιτησίας στη σύμβαση εργασίας σας; Όχι πολλά χέρια. Αν δεν ξέρετε, πρέπει να μάθετε, και θα σας πω το γιατί. Όπως βλέπετε στην οθόνη, το περιοδικό ΤIME το ονομάζει: «Τα μικροσκοπικά γράμματα στις συμβάσεις που κατασιγάζουν τους ισχυρισμούς για σεξουαλική παρενόχληση». Αυτό είναι. Αυτή η ρήτρα αφαιρεί το δικαίωμα της 7ης Τροποποίησης για μια ανοιχτή νομική διαδικασία. Γίνεται μυστικά. Δεν έχετε τις ίδιες μαρτυρίες ή καταθέσεις. Σε πολλές περιπτώσεις, η εταιρεία επιλέγει τον διαιτητή για εσάς. Δεν υπάρχουν προσφυγές, και μόνο το 20% των εργαζόμενων κερδίζει. Αλλά και πάλι γίνεται μυστικά, ώστε ποτέ κανείς να μην μάθει τι σου συνέβη. Για αυτό το λόγο εργάζομαι τόσο επιμελώς στο Καπιτώλιο στην Ουάσινγκτον για να αλλάξουν οι νόμοι. Λέω στους Γερουσιαστές: η σεξουαλική παρενόχληση είναι απολιτική. Πριν κάποιοι σας παρενοχλήσουν, δεν σας ρωτούν πρώτα εάν είστε Ρεπουμπλικανή ή Δημοκρατική. Απλώς το κάνουν. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πρέπει να μας ενδιαφέρει όλους.
Number two: change the laws. How many of you out there know whether or not you have a forced arbitration clause in your employment contract? Not a lot of hands. And if you don't know, you should, and here's why. TIME Magazine calls it, right there on the screen, "The teeny tiny little print in contracts that keeps sexual harassment claims unheard." Here's what it is. Forced arbitration takes away your Seventh Amendment right to an open jury process. It's secret. You don't get the same witnesses or depositions. In many cases, the company picks the arbitrator for you. There are no appeals, and only 20 percent of the time does the employee win. But again, it's secret, so nobody ever knows what happened to you. This is why I've been working so diligently on Capitol Hill in Washington, DC to change the laws. And here's what I tell the Senators: sexual harassment is apolitical. Before somebody harasses you, they don't ask you if you're a Republican or Democrat first. They just do it. And this is why we should all care.
Νούμερο τρία: να είστε γενναίες. Αυτό ξεκινά όταν σηκωθούμε και χτίσουμε την αυτοπεποίθησή μας. Όταν σηκωθούμε, υψώσουμε τη φωνή μας και πούμε στον κόσμο αυτό που μας συνέβη. Ξέρω ότι είναι τρομακτικό. Ας το κάνουμε για τα παιδιά μας. Ας το σταματήσουμε για τις επόμενες γενιές. Ξέρω ότι εγώ το έκανα για τα παιδιά μου. Έπαιξαν ουσιαστικό ρόλο στην απόφασή μου για το αν θα έκανα την καταγγελία. Τα όμορφα παιδιά μου, ο γιος μου Κρίστιαν, δώδεκα ετών, η κόρη μου Κάια, δεκατεσσάρων ετών. Ναι, τα υποτίμησα.
Number three: be fierce. It starts when we stand tall, and we build that self-confidence. And we stand up and we speak up, and we tell the world what happened to us. I know it's scary, but let's do it for our kids. Let's stop this for the next generations. I know that I did it for my children. They were paramount in my decision-making about whether or not I would come forward. My beautiful children, my 12-year-old son, Christian, my 14-year-old daughter, Kaia. And boy, did I underestimate them.
Την πρώτη μέρα του σχολείου πέρυσι ανακοινώθηκε και το πόρισμα, και ήμουν πολύ ανήσυχη για το τι θα αντιμετώπιζαν. Η κόρη μου γύρισε από το σχολείο και είπε: «Μαμά, πολλοί με ρώτησαν τι σου συνέβη το καλοκαίρι». Τότε με κοίταξε στα μάτια και είπε: «Μαμά, ήμουν τόσο περήφανη όταν τους είπα ότι είσαι η μαμά μου». Μετά από δύο εβδομάδες, όταν τελικά βρήκε το κουράγιο να αντιμετωπίσει τα δύο παιδιά που έκαναν τη ζωή της άθλια, γύρισε σπίτι μου και μου είπε: «Μαμά, βρήκα το θάρρος να το κάνω επειδή είδα εσένα να το κάνεις».
The first day of school last year happened to be the day my resolution was announced, and I was so anxious about what they would face. My daughter came home from school and she said, "Mommy, so many people asked me what happened to you over the summer." Then she looked at me in the eyes and she said, "And mommy, I was so proud to say that you were my mom." And two weeks later, when she finally found the courage to stand up to two kids who had been making her life miserable, she came home to me and she said, "Mommy, I found the courage to do it because I saw you do it."
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Βλέπετε, το να δωρίζεις θάρρος είναι μεταδοτικό. Ελπίζω το ταξίδι μου να σας ενέπνευσε γιατί αυτή τη στιγμή είμαστε σε κομβικό σημείο. Παρακολουθούμε την ιστορία να συμβαίνει. Όλο και περισσότερες γυναίκες λένε: «Αρκετά, φτάνει πια».
You see, giving the gift of courage is contagious. And I hope that my journey has inspired you, because right now, it's the tipping point. We are watching history happen. More and more women are coming forward and saying, "Enough is enough."
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Αυτή είναι η τελευταία μου έκκληση προς τις εταιρείες. Ας προσλάβουν ξανά τις γυναίκες που έχασαν την καριέρα τους εξαιτίας κάποιου κόπανου. Να τι ξέρω για τις γυναίκες. Δεν θα είμαστε πλέον υποτιμημένες, εκφοβισμένες ή υποβιβασμένες. Δεν θα μας φιμώσει η κυρίαρχη τάξη ή τα κατάλοιπα του παρελθόντος. Όχι. Θα σηκωθούμε, θα μιλήσουμε και οι φωνές μας θα ακουστούν. Θα είμαστε οι γυναίκες που πρέπει να είμαστε. Και πάνω από όλα, θα είμαστε πάντα γενναίες.
Here's my one last plea to companies. Let's hire back all those women whose careers were lost because of some random jerk. Because here's what I know about women: we will not longer be underestimated, intimidated or set back; we will not be silenced by the ways of the establishment or the relics of the past. No. We will stand up and speak up and have our voices heard. We will be the women we were meant to be. And above all, we will always be fierce.
Σας ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)