The future of life, where the unraveling of our biology -- and bring up the lights a little bit. I don't have any slides. I'm just going to talk -- about where that's likely to carry us.
De toekomst van het leven en waar het ontrafelen van onze biologie -- en steek wat meer licht aan. Ik heb geen dia's. Ik ga gewoon spreken -- over waar dit ons waarschijnlijk toe zal leiden.
And you know, I saw all the visions of the first couple of sessions. It almost made me feel a little bit guilty about having an uplifting talk about the future. It felt wrong to do that in some way. And yet, I don't really think it is because when it comes down to it, it's this larger trajectory that is really what is going to remain -- what people in the future are going to remember about this period.
Weet je, ik heb alle visies gezien van de eerste sessies. Ik voel me daardoor bijna schuldig om een optimistische boodschap te brengen over de toekomst. Op een of andere manier leek het wel verkeerd. Maar ik denk niet dat dat echt zo is, want als het erop aankomt is het dit langere pad dat echt gaat overblijven -- waar de mensen in de toekomst zich deze periode voor zullen herinneren.
I want to talk to you a little bit about why the visions of Jeremy Rivkins, who would like to ban these sorts of technologies, or of the Bill Joys who would like to relinquish them, are actually -- to follow those paths would be such a tragedy for us. I'm focusing on biology, the biological sciences. The reason I'm doing that is because those are going to be the areas that are the most significant to us. The reason for that is really very simple. It's because we're flesh and blood. We're biological creatures. And what we can do with our biology is going to shape our future and that of our children and that of their children -- whether we gain control over aging, whether we learn to protect ourselves from Alzheimer's, and heart disease, and cancer.
Ik wil het erover hebben waarom de visies van Jeremy Rivkins, die dit soort technologieën graag zou verbieden, of van Bill Joys, die ze graag zou stopzetten, waarom dit zo'n tragedie zou zijn voor ons. Ik concentreer mij op biologie, de biologische wetenschappen. Ik doe dat omdat dat de gebieden zijn die het belangrijkste zullen zijn voor ons. De reden daarvoor is zeer eenvoudig. Het is omdat wij vlees en bloed zijn. Wij zijn biologische wezens. Wat wij kunnen met onze biologie gaat de toekomst vormen en die van onze kinderen en die van hun kinderen -- of we nu controle krijgen over ons verouderingsproces of we onszelf leren beschermen tegen Alzheimer, hartkwalen en kanker.
I think that Shakespeare really put it very nicely. And I'm actually going to use his words in the same order that he did. (Laughter) He said, "And so from hour to hour we ripe and ripe. And then from hour to hour we rot and rot. And thereby hangs a tale." Life is short, you know. And we need to think about planning a little bit. We're all going to eventually, even in the developed world, going to have to lose everything that we love. When you're beginning to rot a little bit, all of the videos crammed into your head, all of the extensions that extend your various powers, are going to being to seem a little secondary. And you know, I'm getting a little bit gray -- so is Ray Kurzweil, so is Eric Drexler.
Ik vind dat Shakespeare het heel mooi heeft gezegd. Ik ga zowaar zijn woorden gebruiken in dezelfde volgorde als hij dat deed. (Gelach) Hij zei: "En dus van uur tot uur rijpen we en rijpen we. En dan van uur tot uur, rotten we en rotten we. En daar hangt een verhaal aan." Het leven is kort, weet je wel. We moeten een beetje vooruitplannen. We zullen uiteindelijk, zelfs in de ontwikkelde wereld, allemaal alles verliezen waar we van houden. Wanneer je een beetje begint te rotten, zullen alle video's die in je hoofd gepropt zitten en alle extensies waarmee je je verscheidene krachten uitbreidt, er een beetje tweederangs uit beginnen zien. Weet je, ik begin al een beetje grijs te worden, Ray Kurzweil ook en Eric Drexler ook.
This is where it's really central to our lives. Now I know there's been a whole lot of hype about our power to control biology. You just have to look at the Human Genome Project. It wasn't two years ago that everybody was talking about -- we've found the Holy Grail of biology. We're deciphering the code of codes. We're reading the book of life. It's a little bit reminiscent of 1969 when Neil Armstrong walked on the moon, and everybody was about to race out toward the stars. And we've all seen "2001: A Space Odyssey." You know it's 2003, and there is no HAL. And there is no odyssey to our own moon, much less the moons of Jupiter. And we're still picking up pieces of the Challenger. So it's not surprising that some people would wonder whether maybe 30 or 40 years from now, we'll look back at this instant in time, and all of the sort of talk about the Human Genome Project, and what all this is going to mean to us -- well, it will really mean precious little. And I just want to say that that is absolutely not going to be the case. Because when we talk about our genetics and our biology, and modifying and altering and adjusting these things, we're talking about changing ourselves. And this is very critical stuff.
Dit is wat echt centraal staat in onze levens. Nu ik weet dat er een grote hype is geweest over onze macht om de biologie te controleren. Kijk maar naar het Menselijk Genoom-Project. Het is nog geen twee jaar geleden dat iedereen aan het zeggen was dat we de heilige graal van de biologie hadden gevonden. We zijn de code der codes aan het ontcijferen. We zijn het boek des levens aan het lezen. Het doet wat denken aan 1969 toen Neil Armstrong op de maan wandelde. Iedereen was klaar om naar de sterren te vliegen. We hebben allemaal 2001: A Space Odyssey gezien. Nu is het 2003. En er is geen HAL. Er is geen uittocht naar onze maan, laat staan naar de manen van Jupiter. We rapen de stukjes van de Challenger nog steeds bij elkaar. Dus is het niet verrassend dat sommige mensen zich afvragen of we misschien binnen 30 of 40 jaar zullen terugkijken naar dit moment in de tijd, en dat al dit gepraat over het Menselijk Genoom-Project en wat dit allemaal voor ons zal betekenen. Wel, het zal maar heel weinig betekenen. Ik wil alleen maar zeggen dat dat absoluut niet het geval zal zijn. Want wanneer we het hebben over onze genetica en onze biologie en het aanpassen en veranderen van deze dingen, dan hebben we het over onszelf veranderen. Dit is een heel cruciale materie.
If you have any doubts about how technology affects our lives, you just have to go to any major city. This is not the stomping ground of our Pleistocene ancestors. What's happening is we're taking this technology -- it's becoming more precise, more potent -- and we're turning it back upon ourselves. Before it's all done we are going to alter ourselves every bit as much as we have changed the world around us. It's going to happen a lot sooner than people imagine. On the way there it's going to completely revolutionize medicine and health care; that's obvious. It's going to change the way we have children. It's going to change the way we manage and alter our emotions. It's going to probably change the human lifespan. It will really make us question what it is to be a human being.
Als je enige twijfel hebt over hoe technologie ons leven beïnvloedt, moet je maar naar eender welke grote stad gaan. Dit is niet dezelfde grond als die waar onze Pleistoceen-voorouders op liepen. Wat er aan het gebeuren is, is dat we onze technologie, die preciezer en krachtiger aan het worden is, nu op onszelf toespitsen. Voor het allemaal voorbij is, gaan we onszelf veranderen, net even hard als we de wereld rond ons veranderd hebben. Dit gaat veel vroeger gebeuren dan mensen zich voorstellen. Op de weg daar naartoe gaat het een revolutie zijn in de geneeskunde en de gezondheidszorg. Zoveel is duidelijk. Het gaat de manier waarop we kinderen krijgen veranderen. Het gaat de manier veranderen waarop we omgaan met onze emoties en hoe we ze veranderen. Het zal waarschijnlijk de menselijke levensduur veranderen. Het zal ons echt in vraag doen stellen wat het betekent om een mens te zijn.
The larger context of this is that are two unprecedented revolutions that are going on today. The first of them is the obvious one, the silicon revolution, which you all are very, very familiar with. It's changing our lives in so many ways, and it will continue to do that. What the essence of that is, is that we're taking the sand at our feet, the inert silicon at our feet, and we're breathing a level of complexity into it that rivals that of life itself, and may even surpass it. As an outgrowth of that, as a child of that revolution, is the revolution in biology.
De grotere context hiervan is dat er twee ongeziene revoluties aan de gang zijn vandaag. De eerste is de duidelijke, de siliciumrevolutie. Waarmee jullie allemaal zeer vertrouwd zijn. Ze verandert onze levens op zoveel manieren en zal dat blijven doen. Wat de essentie ervan is, is dat we het zand onder onze voeten, het inerte silicium onder onze voeten, nemen en er een complexiteit aan weten te geven die deze van het leven zelf evenaart, en misschien zelfs zal voorbijstreven. Als uitloper daarvan, als kind van die revolutie, is er de revolutie in de biologie.
The genomics revolution, proteomics, metabolomics, all of these "omics" that sound so terrific on grants and on business plans. What we're doing is we are seizing control of our evolutionary future. I mean we're essentially using technology to just jam evolution into fast-forward. It's not at all clear where it's going to take us. But in five to ten years we're going to start see some very profound changes. The most immediate changes that we'll see are things like in medicine. There is going to be a big shift towards preventative medicine as we start to be able to identify all of the risk factors that we have as individuals. But who is going to pay for all this? And how are we going to understand all this complex information? That is going to be the IT challenge of the next generation, is communicating all this information.
De revolutie van de genomica, proteomica, metabolomica en al deze "omica's" die zo geweldig klinken op toelages en zakenplannen. Wat we aan het doen zijn, is controle verwerven over onze evolutionaire toekomst. Ik bedoel dat we in essentie onze technologie aan het gebruiken zijn om de evolutie simpelweg in een stroomversnelling te rammen. Het is niet geheel duidelijk waar dit ons heen zal leiden. Maar over vijf tot tien jaar zullen we enkele diepgaande veranderingen beginnen zien. De eerste veranderingen die we zullen zien, zijn dingen als geneeskunde. Er gaat een grote verschuiving komen naar preventieve geneeskunde, omdat we beginnen te zien wat al onze risico factoren zijn als individuen. Maar wie gaat hier allemaal voor betalen? Hoe gaan we al deze ingewikkelde informatie begrijpen? Dat wordt de uitdaging voor de IT van de volgende generatie. Al deze informatie overbrengen.
There's pharmacogenomics, the combination of pharmacology and genetics: tailoring drugs to our individual constitutions that Juan talked about a little bit earlier. That's going to have amazing impacts. And it's going to be used for diet as well, and nutritional supplements and such. But it's going to have a big impact because we're going to have niche drugs. And we aren't going to be able to support the kinds of expenses that we have to create blockbuster drugs today. The approval process is going to fall apart, actually. It's too slow. It's too risk-averse. And it is really not suited for the future that we're moving into.
Er is de farmacogenomica -- een combinatie van farmacologie en genetica -- die medicijnen specifiek voor onze individuele condities maakt waarover Juan daarnet over sprak. Dat gaat ongelooflijke gevolgen hebben. Het zal ook gebruikt worden voor diëten en voedingssupplementen en dergelijke. Maar het gaat een grote impact hebben, omdat we niche-medicijnen zullen hebben. We zullen de grote kosten van de productie van de mega-populaire medicijnen van vandaag niet meer kunnen dragen. Het goedkeuringsproces zal instorten. Het is te traag. Het mijdt risico te veel en het is echt niet geschikt voor de toekomst waar we naartoe gaan.
Another thing is that we're just going to have to deal with this knowledge. It's really wonderful when we hear, "Oh, 99.9 percent of the letters in the code are the same. We're all identical to each other. Isn't it wonderful?" And look around you and know that what we really care about is that little bit of difference. We look the same to a visitor from another planet, maybe, but not to each other because we compete with each other all time. And we're going to have to come to grips with the fact that there are differences between us as individuals that we will know about, and between subpopulations of humans as well. To deny that that's the case is not a very good start on that.
We zullen gewoon moeten leren omgaan met deze kennis. Het is echt prachtig wanneer we horen: "Oh, 99,9 procent van de letters in de code zijn hetzelfde. We zijn allemaal identiek aan mekaar. Is dat niet prachtig?" Maar kijk rond en je weet dat al waar we echt om geven dat klein beetje verschil is. We zien er misschien hetzelfde uit voor een bezoeker van een andere planeet maar niet voor mekaar, want we concurreren heel de tijd met elkaar. We gaan moeten aanvaarden dat er verschillen tussen ons zijn als individuen waar we weet van zullen hebben en ook tussen subpopulaties van mensen. Ontkennen dat dat het geval is, is geen goede manier om daar mee te beginnen.
A generation or so away there are going to be even more profound things that are going to happen. That's when we're going to begin to use this knowledge to modify ourselves. Now I don't mean extra gills or something -- something we care about, like aging. What if we could unravel aging and understand it -- begin to retard the process or even reverse it? It would change absolutely everything. And it's obvious to anyone, that if we can do this, we absolutely will do this, whatever the consequences are.
Over een generatie of zo gaan er nog diepgaandere dingen gebeuren. Dan gaan we deze kennis beginnen te gebruiken om onszelf te veranderen. Nu bedoel ik geen extra kieuwen of zo, maar iets waar we om geven, zoals ouder worden. Wat als we ouder worden konden ontrafelen en het begrijpen? En het proces vertragen of zelfs omkeren? Dat zou absoluut alles veranderen. Het is overduidelijk dat als we dit kunnen doen, we dit absoluut zullen doen, wat de gevolgen ook zijn.
The second is modifying our emotions. I mean Ritalin, Viagra, things of that sort, Prozac. You know, this is just clumsy little baby steps. What if you could take a little concoction of pharmaceuticals that would make you feel really contented, just happy to be you. Are you going to be able to resist that if it doesn't have any overt side effects? Probably not. And if you don't, who are you going to be? Why do you do what you do? We're sort of circumventing evolutionary programs that guide our behavior. It's going to be very challenging to deal with.
Het tweede is het veranderen van onze emoties. Ik bedoel maar Ritalin, Viagra, dat soort zaken... Prozac. Dat zijn maar de eerste onhandige kleine stapjes. Wat als je een klein farmaceutisch brouwsel kon innemen dat je heel tevreden zou doen voelen, gewoon gelukkig om jezelf te zijn. Zal je dat kunnen weerstaan als het geen duidelijke bijwerkingen heeft? Waarschijnlijk niet. Zoniet, wie zal je dan zijn? Waarom doe je wat je doet? We zijn de evolutionaire programma's die ons gedrag bepalen aan het omzeilen. Dat gaat een hele uitdaging zijn om mee om te gaan.
The third area is reproduction. The idea that we're going to chose our children's genes, as we begin to understand what genes say about who we are. That's the focus of my book "Redesigning Humans," where I talk about the kinds of choices we'll make, and the challenges it's going to present to society. There are three obvious ways of doing this. The first is cloning. It didn't happen. It's a total media circus. It will happen in five to 10 years. And when it does it's not going to be that big a deal. The birth of a delayed identical twin is not going to shake western civilization.
Het derde gebied is reproductie. Het idee dat we de genen van onze kinderen zullen kiezen, naarmate we beginnen te begrijpen wat onze genen zeggen over wie we zijn. Dat is het belangrijkste onderwerp van mijn boek 'Mensen Herontwerpen', waarin ik het heb over het soort keuzes dat we zullen maken en de uitdagingen die ze met zich zullen meebrengen voor de maatschappij. Er zijn drie duidelijke manieren om dit te doen. De eerste is klonen. Dat is niet gebeurd. Het is een compleet mediacircus. Het zal gebeuren over 5 a 10 jaar. Wanneer het gebeurt, zal het niet zo'n groot nieuws zijn. De geboorte van een vertraagde identieke tweeling zal de westerse beschaving niet door elkaar schudden.
But there are more important things that are already occurring: embryo screening. You take a six to eight cell embryo, you tease out one of the cells, you run a genetic test on that cell, and depending on the results of that test you either implant that embryo or you discard it. It's already done to avoid rare diseases today. And pretty soon it's going to be possible to avoid virtually all genetic diseases in that way. As that becomes possible this is going to move from something that is used by those who have infertility problems and are already doing in vitro fertilization, to the wealthy who want to protect their children, to just about everybody else. And in that process that's going to morph from being just for diseases, to being for lesser vulnerabilities, like risk of manic depression or something, to picking personalities, temperaments, traits, these sorts of things. Of course there is going to be genetic engineering. Directly going in -- it's a little bit further away, but not that far away -- going in and altering the genes in the first cell in an embryo. The way I suspect it will happen is using artificial chromosomes and extra chromosomes, so we go from 46 to 47 or 48. And one that is not heritable because who would want to pass on to their children the archaic enhancement modules that they got 25 years earlier from their parents? It's a joke; of course they wouldn't want to do that. They'll want the new release.
Maar er zijn belangrijkere dingen die nu al gebeuren: embryoscreening. Je neemt een embryo van zes tot acht cellen, je haalt er een cel uit en voert er een genetische test op uit en afhankelijk van de resultaten van die test plant je dat embryo in of gooi je het weg. Dat gebeurt vandaag al om zeldzame ziektes te vermijden. Spoedig zal het mogelijk worden om zowat alle genetische ziektes op deze manier te vermijden. Wanneer dat mogelijk wordt, zal het verschuiven van iets dat gebruikt wordt door mensen met vruchtbaarheidsproblemen die al aan in vitro bevruchting doen, naar de rijken die hun kinderen willen beschermen, tot zowat iedereen. Dat proces gaat veranderen: eerst wordt het enkel voor ziektes gebruikt, dan voor minder belangrijke kwetsbaarheden, zoals het risico op manische depressie of zo, en tenslotte voor het kiezen van persoonlijkheden, temperamenten, karaktertrekken... dat soort dingen. Natuurlijk gaat er genetische manipulatie zijn. Rechtstreeks ingrijpen -- dit is een beetje verder weg, maar niet zo ver weg -- en de genen veranderen in de eerste cel in een embryo. De manier waarop ik verwacht dat het zal gebeuren is door gebruik van artificiële chromosomen en extra chromosomen. We gaan dus van 46 naar 47 of 48. En een chromosoom dat niet erfelijk is, want wie zou er nu aan zijn kinderen een archaïsche verbeteringsmodule willen doorgeven die zij 25 jaar geleden van hun ouders kregen? Dat is een grap. Natuurlijk zouden ze dat niet willen. Ze zullen de nieuwe uitgave willen.
Those kinds of loose analogies with (Laughter) computers, and with programming, are actually much deeper than that. They are really going to come to operate in this realm. Now not everything that can be done should be done. And it won't be done. But when something is feasible in thousands of laboratories all over the world, which is going to be the case with these technologies, when there are large numbers of people who see them as beneficial, which is already the case, and when they're almost impossible to police, it's not a question of if this is going to happen, it's when and where and how it's going to happen.
Dit soort losse analogieën met (Gelach) computers en met programmeren gaan eigenlijk veel dieper dan dat. Zij gaan echt werkelijkheid worden in dit gebied. Nu, niet alles dat kan gedaan worden, zou gedaan moeten worden. Dat zal ook niet gebeuren. Maar wanneer iets mogelijk wordt in duizenden laboratoria over de gehele wereld, wat het geval zal zijn met deze technologieën, en wanneer er veel mensen zijn die ze als goed beschouwen, wat nu al het geval is, en wanneer ze bijna onmogelijk te controleren zijn, dan is het geen vraag of het zal gebeuren, maar waar en wanneer het zal gebeuren.
Humanity is going to go down this path. And it's going to do so for two reasons. The first is that all these technologies are just a spin-off of mainstream medical research that everybody wants to see happen. It is being funded very very -- in a big way. The second is, we're human. That's what we do. We try and use our technology to improve our lives in one way or another. To imagine that we're not going to use these technologies when they become available, is as much a denial of who we are as to imagine that we'll use these technologies and not fret and worry about it a great deal. The lines are going to blur. And they already are between therapy and enhancement, between treatment and prevention, between need and desire. That's really the central one, I believe.
De mensheid zal dit pad bewandelen. Dat gaat ze doen omwille van twee redenen. De eerste is dat al deze technologieën gewoon een gevolg zijn van alledaags medisch onderzoek dat iedereen wil zien gebeuren. En het wordt heel goed gefinancierd. De tweede is dat we mensen zijn. Het is wat we doen. We proberen onze technologie te gebruiken om onze levens op de een of andere manier te verbeteren. Ons inbeelden dat we deze technologieën niet zullen gebruiken wanneer ze beschikbaar worden, is even goed een ontkenning van wie we zijn, als ons in te beelden dat we deze technologieën zullen gebruiken en er ons niet enorm veel zorgen over zullen maken. De grenzen zullen vervagen. En dat doen ze nu al. Tussen therapie en verbetering, tussen behandeling en preventie, tussen noodzaak en verlangen. Dat is echt het belangrijkste, geloof ik.
People can try and ban these things. They undoubtedly will. They have. But ultimately all this is going to do is just shift development elsewhere. It's going to drive these things from view. It's going to reserve the technology for the wealthy because they are in the best position to circumvent any of these sorts of laws. And it's going to deny us the information that we need to make wise decisions about how to use these technologies. So, sure, we need to debate these things. And I think it's wonderful that we do. But we shouldn't kid ourselves and think that we're going to reach a consensus about these things. That is simply not going to happen. They touch us too deeply. And they depend too much upon history, upon philosophy, upon religion, upon culture, upon politics. Some people are going to see this as an abomination, as the worst thing, as just awful. Other people are going to say, "This is great. This is the flowering of human endeavor."
Mensen kunnen proberen deze zaken te verbannen. Dat zullen ze ook ongetwijfeld. Dat hebben ze gedaan. Maar uiteindelijk is het enige gevolg daarvan dat de ontwikkeling naar ergens anders verhuist. Het zal deze dingen uit het zicht verdrijven. Het zal deze technologie voor de rijken reserveren, want zij zijn in de beste positie om dit soort wetten te omzeilen. Het zal ons de informatie die we nodig hebben om wijze beslissingen te maken over hoe we deze technologieën moeten gebruiken, ontnemen. Natuurlijk moeten we over deze dingen debatteren. Ik vind het geweldig dat we dat doen. Maar we moeten onszelf niets wijsmaken en denken dat we een consensus gaan bereiken over deze dingen. Dat gaat simpelweg niet gebeuren. Ze raken ons te diep. Ze hangen te veel af van geschiedenis, van filosofie, van religie, van cultuur, van politiek. Sommige mensen zullen dit zien als een gruwel, als het ergste ooit, als gewoonweg verschrikkelijk. Andere mensen gaan zeggen: "Dit is geweldig. Dit is het openbloeien van het menselijke streven."
The one thing though that is really dangerous about these sorts of technologies, is that it's easy to become seduced by them. And to focus too much on all the high-technology possibilities that exist. And to lose touch with the basic rhythms of our biology and our health. There are too many people that think that high-technology medicine is going to keep them, save them, from overeating, from eating a lot of fast foods, from not getting any exercise. It's not going to happen.
Echter het ene ding dat echt gevaarlijk is aan deze soort technologieën, is dat het makkelijk is om erdoor verleid te worden, en om ons te veel te concentreren op de hoogtechnologische mogelijkheden die er zijn, om het contact te verliezen met de elementaire ritmes van onze biologie en onze gezondheid. Er zijn te veel mensen die denken dat hoogtechnologische medicijnen hen zullen beschermen, hen zullen redden, van overeten, van te veel fast food eten, van helemaal niets doen. Dat gaat niet gebeuren.
In the midst of all this amazing technology, and all these things that are occurring, it's really interesting because there is sort of a counter-revolution that is going on: a resurgence of interest in remedies from the past, in nutraceuticals, in all of these sorts of things that some people, in the pharmaceutical industry particularly, like to brand as non-science. But this whole effort is generated, is driven, by IT as well because that is how we're gathering all this information, and linking it, and integrating it together. There is a lot in this rich biota that is going to serve us well. And that's where about half of our drugs come. So we shouldn't dismiss this because it's an enormous opportunity to use these sorts of results, or these random loose trials from the last thousand years about what has impacts on our health. And to use our advanced technologies to pull out what is beneficial from this sea of noise, basically.
Te midden van al deze ongelooflijke technologie en al die dingen die aan het gebeuren zijn, is het heel interessant te zien dat er ook een soort contra-revolutie aan de gang is. Een heropleving van interesse in remedies van het verleden. In genezende voeding en dat soort zaken, die sommige mensen, vooral dan binnen de farmaceutische industrie, graag onwetenschappelijk noemen. Maar deze gehele inspanning komt van en is ook gedreven door de IT, want dat is hoe we al deze informatie vergaren, aan mekaar linken en samenbrengen. Er zit veel in deze rijke biologische producten dat ons goed zal dienen. Dat is waar ongeveer de helft van onze medicijnen vandaan komt. Dus moeten we het niet negeren, want het is een enorme kans om dit soort resultaten, of deze losse willekeurige probeersels van de laatste duizend jaar, te gebruiken om te zien wat een impact heeft op onze gezondheid. En om onze geavanceerde technologieën te gebruiken om wat voordelig is uit deze hele hoop informatie te halen.
In fact this isn't just abstract. I just formed a biotechnology company that is using this sort of an approach to develop therapeutics for Alzheimer's and other diseases of aging, and we're making some real progress. So here we are. It's the beginning of a new millennium. If you look forward, I mean future humans, far before the end of this millennium, in a few hundred years, they are going to look back at this moment. And from the beginning of today's sessions you'd think that they're going to see this as this horrible difficult, painful period that we struggled through. And I don't think that's what's going to happen. They're going to do like everybody does. They are going to forget about all that stuff. And they are actually going to romanticize this moment in time. They are going to think about it as this glorious instant when we laid down the very foundations of their lives, of their society, of their future. You know it's a little bit like a birth. Where there is this bloody, awful mess happens. And then what comes out of it? New life. Actually as was pointed out earlier, we forget about all the struggle there was in getting there.
Dit is niet enkel abstract. Ik heb net een biotechnologiebedrijf opgericht dat deze aanpak gebruikt voor de ontwikkeling van therapieën tegen Alzheimer en andere ouderdomsziektes. We maken echte vooruitgang. Dus hier zijn we. Het is het begin van een nieuw millennium. Als je vooruit kijkt, naar de mensen van de toekomst nog lang voor het einde van dit millennium, over een paar honderd jaar, dan zullen zij terugkijken naar dit moment. Afgaand op het begin van de sessies van vandaag, zou je denken dat zij dit gaan bekijken als een verschrikkelijke, moeilijke en pijnlijke periode, waar wij doorgeworsteld zijn. Ik denk niet dat dat is wat er gaat gebeuren. Ze gaan doen wat iedereen doet. Ze gaan dat allemaal vergeten. Ze gaan dit moment romantiseren. Zij gaan het bezien als een glorieus moment waarop wij de basis van hun levens gelegd hebben. Van hun maatschappij, van hun toekomst. Weet je, het is een beetje als een geboorte. Het is een bloedige, verschrikkelijke gebeurtenis. En wat komt er uit voort? Nieuw leven. Eigenlijk, zoals al gezegd is, vergeten we de hele strijd die er was om er te geraken.
So to me, it's clear that one of the foundations of that future is going to be the reworking of our biology. It's going to come gradually at first. It's going to pick up speed. We're going to make lots of errors. That's the way these things work. To me it's an incredible privilege to be alive now and to be able to witness this thing. It is something that is a unique instant in the history of all of life. It will always be remembered. And what's extraordinary is that we're not just observing this, we are the architects of this. I think that we should be proud of it. What is so difficult and challenging is that we are also the objects of these changes. It's our health, it's our lives, it's our future, it's our children. And that is why they are so very troubling to so many people who would pull back in fear. I think that our choice in the choice of life, is not whether we're going to go down this path. We are, definitely. It's how we hold it in our hearts. It's how we look at it. I think Thucydides really spoke to us very clearly in 430 B.C. He put it nicely. Again, I'll use the words in the same order he did. "The bravest are surely those who have the clearest vision of what is before them, both glory and danger alike. And yet notwithstanding, they go out and they meet it."
Dus voor mij is het duidelijk dat een van de fundamenten van die toekomst het herwerken van onze biologie zal zijn. Het zal eerst langzaamaan gebeuren. Het zal snelheid winnen. We gaan veel fouten maken. Dat is hoe die dingen gaan. Voor mij is het een ongelooflijk privilege om nu te leven en dit te kunnen meemaken. Het is een uniek moment in de geschiedenis van alle leven. Het zal altijd onthouden worden. Wat bijzonder is, is dat we het niet gewoon aan het observeren zijn, maar er de architecten van zijn. Ik vind dat we er trots op moeten zijn. Wat er zo moeilijk en uitdagend aan is, is dat we ook de objecten zijn van deze veranderingen. Het gaat om onze gezondheid, onze levens, onze toekomst, onze kinderen. Dat is waarom dit zo zorgwekkend is voor zo veel mensen die zich liever in angst zouden terugtrekken. Ik denk dat onze keuze in de keuze van het leven niet is of we dit pad zullen bewandelen. Want dat gaan we zeker. Het is hoe we het zullen ervaren in onze harten. Het is hoe we er naar kijken. Ik denk dat Thucydides heel duidelijk tot ons sprak in 430 voor Christus. Hij verwoordde het mooi. Ik zal de woorden opnieuw gebruiken in dezelfde volgorde als hij. "De dappersten zijn zeker zij die de duidelijkste visie hebben van wat voor hen ligt, zowel glorie als gevaar. En het toch tegemoet gaan."
Thank you. (Applause)
Dank u. (Applaus)