Η τεχνολογία μπορεί να αλλάξει την αντίληψή μας για τη φύση.
Technology can change our understanding of nature.
Πάρτε για παράδειγμα την περίπτωση των λιονταριών. Για αιώνες, λέγεται πως τα θηλυκά λιοντάρια κάνουν όλο το κυνήγι έξω στην ανοιχτή σαβάνα και τ' αρσενικά λιοντάρια δεν κάνουν τίποτα μέχρι την ώρα του γεύματος. Το έχετε ακούσει και εσείς, το ξέρω. Πρόσφατα, ηγήθηκα μιας εκστρατείας εναέριας χαρτογράφησης στο Εθνικό Πάρκο Κρούγκερ στη Νότια Αφρική. Οι συνάδελφοί μας έβαλαν κολάρα εντοπισμού GPS σε αρσενικά και θηλυκά λιοντάρια και χαρτογραφήσαμε την κυνηγετική συμπεριφορά τους εξ αέρος. Κάτω αριστερά φαίνεται ένα λιοντάρι που προσεγγίζει ένα κοπάδι αντιλόπες για εξολόθρευση και δεξιά φαίνεται αυτό που ονομάζω οπτικό πεδίο του λιονταριού. Τόσο μακριά μπορεί να δει το λιοντάρι σε όλες τις κατευθύνσεις μέχρι η θέα του/της να παρεμποδιστεί από βλάστηση. Αυτό που βρήκαμε είναι πως τα αρσενικά λιοντάρια δεν είναι οι τεμπέληδες κυνηγοί που θεωρούσαμε πως είναι. Απλά χρησιμοποιούν διαφορετική στρατηγική. Ενώ τα θηλυκά λιοντάρια κυνηγούν στην ανοιχτή σαβάνα σε μεγάλες αποστάσεις, συνήθως κατά τη διάρκεια της ημέρας, τα αρσενικά λιοντάρια χρησιμοποιούν στρατηγική ενέδρας σε πυκνή βλάστηση και συχνά τη νύχτα. Αυτή η προβολή δείχνει τα πραγματικά κυνηγετικά οπτικά πεδία αρσενικών λιονταριών αριστερά και θηλυκών δεξιά. Κόκκινα και πιο σκούρα χρώματα δείχνουν πιο πυκνή βλάστηση και το λευκό είναι ανοιχτοί χώροι. Αυτό είναι το οπτικό πεδίο στην κυριολεξία στο επίπεδο του ματιού θηλυκών κι αρσενικών λιονταριών την ώρα που κυνηγούν. Ξαφνικά, καταλαβαίνεις επακριβώς τις εξαιρετικά τρομακτικές συνθήκες κάτω απ' τις οποίες τα αρσενικά λιοντάρια κάνουν το κυνήγι τους.
Take for example the case of lions. For centuries, it's been said that female lions do all of the hunting out in the open savanna, and male lions do nothing until it's time for dinner. You've heard this too, I can tell. Well recently, I led an airborne mapping campaign in the Kruger National Park in South Africa. Our colleagues put GPS tracking collars on male and female lions, and we mapped their hunting behavior from the air. The lower left shows a lion sizing up a herd of impala for a kill, and the right shows what I call the lion viewshed. That's how far the lion can see in all directions until his or her view is obstructed by vegetation. And what we found is that male lions are not the lazy hunters we thought them to be. They just use a different strategy. Whereas the female lions hunt out in the open savanna over long distances, usually during the day, male lions use an ambush strategy in dense vegetation, and often at night. This video shows the actual hunting viewsheds of male lions on the left and females on the right. Red and darker colors show more dense vegetation, and the white are wide open spaces. And this is the viewshed right literally at the eye level of hunting male and female lions. All of a sudden, you get a very clear understanding of the very spooky conditions under which male lions do their hunting.
Αναφέρω αυτό το παράδειγμα για αρχή, επειδή τονίζει πόσα λίγα γνωρίζουμε για τη φύση. Έχει γίνει πολλή δουλειά μέχρι στιγμής για την επιβράδυνση των απωλειών μας σε τροπικά δάση και χάνουμε τα δάση μας με γοργό ρυθμό, όπως φαίνεται με κόκκινο στη διαφάνεια. Το βρίσκω ειρωνικό ότι κάνουμε τόσα πολλά, ενώ αυτές οι περιοχές είναι σχετικά άγνωστες στην επιστήμη. Πώς μπορούμε να σώσουμε αυτό που δεν καταλαβαίνουμε;
I bring up this example to begin, because it emphasizes how little we know about nature. There's been a huge amount of work done so far to try to slow down our losses of tropical forests, and we are losing our forests at a rapid rate, as shown in red on the slide. I find it ironic that we're doing so much, yet these areas are fairly unknown to science. So how can we save what we don't understand?
Είμαι παγκόσμιος οικολόγος και εξερευνητής της Γης με υπόβαθρο στη φυσική και τη χημεία και τη βιολογία και πολλά άλλα βαρετά αντικείμενα, αλλά πάνω απ' όλα, έχω μανία με όσα δε γνωρίζουμε για τον πλανήτη μας. Γι' αυτό, δημιούργησα αυτό, το Εναέριο Παρατηρητήριο Κάρνεγκι ή CAO. Μπορεί να φαίνεται σαν αεροπλάνο με φανταχτερό βάψιμο αλλά το φόρτωσα με περισσότερα από 1.000 κιλά αισθητήρες υψηλής τεχνολογίας, υπολογιστές και πολύ ενθουσιώδες προσωπικό γεοεπιστημόνων και πιλότων. Δυο απ' τα όργανά μας είναι μοναδικά: το ένα ονομάζεται απεικονιστικός φασματογράφος που μπορεί να μετρήσει τη χημική σύσταση των φυτών καθώς πετάμε από πάνω τους. Ένα άλλο είναι μια σειρά από λέιζερ, πολύ υψηλής ισχύος λέιζερ, που βγαίνουν απ' το κάτω μέρος του αεροπλάνου, και σαρώνουν το οικοσύστημα και το υπολογίζουν σχεδόν 500.000 φορές το δευτερόλεπτο σε τρισδιάστατη υψηλή ανάλυση. Εδώ έχουμε μια απεικόνιση της Γέφυρας Γκόλντεν Γκέιτ στο Σαν Φρανσίσκο, όχι μακριά απ' όπου μένω. Αν και πετάξαμε ακριβώς πάνω απ' τη γέφυρα, την απεικονίσαμε τρισδιάστατα, συλλάβαμε το χρώμα της σε λίγα δευτερόλεπτα μόνο. Αλλά η πραγματική δύναμη του παρατηρητηρίου CAO είναι η δυνατότητά του να συλλάβει τα πραγματικά δομικά στοιχεία των οικοσυστημάτων. Αυτό είναι μια μικρή πόλη στον Αμαζόνιο, που απεικονίστηκε με το CAO. Μπορούμε να τεμαχίσουμε τα δεδομένα μας και να δούμε, για παράδειγμα, την τρισδιάστατη δομή της βλάστησης και των κτιρίων, ή μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τις χημικές πληροφορίες για να καταλάβουμε πραγματικά πόσο γρήγορα αναπτύσσονται τα φυτά καθώς πετάμε από πάνω τους. Τα πιο έντονα ροζ είναι τα φυτά ταχύτερης ανάπτυξης. Μπορούμε να δούμε τη βιοποικιλότητα με τρόπους που ποτέ δεν θα μπορούσατε να φανταστείτε. Έτσι μπορεί να φαίνεται ένα τροπικό δάσος καθώς πετάτε από πάνω του με ένα αερόστατο. Έτσι βλέπουμε ένα τροπικό δάσος, σε καλειδοσκοπικό χρωματισμό που μας λέει πως υπάρχουν πολλά είδη που ζουν μαζί. Αλλά πρέπει να θυμάστε πως αυτά τα δέντρα είναι κυριολεκτικά μεγαλύτερα από φάλαινες κι αυτό σημαίνει πως είναι αδύνατο να τα κατανοήσουμε μόνο με το να περπατάμε στο έδαφος από κάτω τους. Έτσι η απεικόνισή μας είναι τρισδιάστατη, είναι χημική, είναι βιολογική κι αυτό μας λέει όχι μόνο τα είδη που ζουν στην κομοστέγη, αλλά μας δίνει πολλές πληροφορίες για τα υπόλοιπα είδη που κατοικούν στο τροπικό δάσος.
Now I'm a global ecologist and an Earth explorer with a background in physics and chemistry and biology and a lot of other boring subjects, but above all, I'm obsessed with what we don't know about our planet. So I created this, the Carnegie Airborne Observatory, or CAO. It may look like a plane with a fancy paint job, but I packed it with over 1,000 kilos of high-tech sensors, computers, and a very motivated staff of Earth scientists and pilots. Two of our instruments are very unique: one is called an imaging spectrometer that can actually measure the chemical composition of plants as we fly over them. Another one is a set of lasers, very high-powered lasers, that fire out of the bottom of the plane, sweeping across the ecosystem and measuring it at nearly 500,000 times per second in high-resolution 3D. Here's an image of the Golden Gate Bridge in San Francisco, not far from where I live. Although we flew straight over this bridge, we imaged it in 3D, captured its color in just a few seconds. But the real power of the CAO is its ability to capture the actual building blocks of ecosystems. This is a small town in the Amazon, imaged with the CAO. We can slice through our data and see, for example, the 3D structure of the vegetation and the buildings, or we can use the chemical information to actually figure out how fast the plants are growing as we fly over them. The hottest pinks are the fastest-growing plants. And we can see biodiversity in ways that you never could have imagined. This is what a rainforest might look like as you fly over it in a hot air balloon. This is how we see a rainforest, in kaleidoscopic color that tells us that there are many species living with one another. But you have to remember that these trees are literally bigger than whales, and what that means is that they're impossible to understand just by walking on the ground below them. So our imagery is 3D, it's chemical, it's biological, and this tells us not only the species that are living in the canopy, but it tells us a lot of information about the rest of the species that occupy the rainforest.
Έχω δημιουργήσει το παρατηρητήριο CAO προκειμένου ν' απαντήσω σε ερωτήσεις που έχουν αποδειχθεί εξαιρετικά δύσκολες να απαντηθούν από κάθε άλλη οπτική γωνία, όπως από το έδαφος ή από δορυφορικούς ανιχνευτές. Θέλω να μοιραστώ τρεις από αυτές τις ερωτήσεις μαζί σας σήμερα. Η πρώτη ερώτηση είναι: «Πώς διαχειριζόμαστε τα ανθρακικά μας αποθέματα στα τροπικά δάση;» Τα τροπικά δάση περιέχουν μια τεράστια ποσότητα άνθρακα στα δέντρα και χρειάζεται να διατηρήσουμε τον άνθρακα στα δάση αυτά αν πρόκειται να αποφύγουμε περισσότερη υπερθέρμανση του πλανήτη. Δυστυχώς, οι παγκόσμιες εκπομπές άνθρακα από την αποψίλωση ισούνται πλέον με τον τομέα παγκοσμίων μεταφορών, δηλαδή, όλα τα πλοία, αεροπλάνα, τρένα και αυτοκίνητα σε συνδυασμό. Είναι κατανοητό ότι οι διαπραγματευτές πολιτικής εργάζονται σκληρά για την ελάττωση της αποψίλωσης των δασών, αλλά το κάνουν σε τοπία ελάχιστα γνωστά στην επιστήμη. Εάν δεν ξέρετε πού ακριβώς είναι ο άνθρακας, λεπτομερώς, πώς μπορείτε να ξέρετε τι χάνετε; Βασικά, χρειαζόμαστε ένα λογιστικό σύστημα υψηλής τεχνολογίας. Με το σύστημά μας, είμαστε σε θέση να δούμε τα αποθέματα άνθρακα των τροπικών δασών με απόλυτη λεπτομέρεια. Το κόκκινο δείχνει, προφανώς, κλειστή κομοστέγη τροπικού δάσους και στη συνέχεια βλέπετε την κοπή σε καλούπι, ή την κοπή του δάσους σε κίτρινα και πράσινα. Είναι σαν να κόβεις τούρτα, μόνο που αυτή η τούρτα έχει ύψος φάλαινας. Κι όμως, μπορούμε να εστιάσουμε και να δούμε το δάσος και τα δέντρα, ταυτόχρονα. Κι αυτό που είναι εκπληκτικό, αν και πετάξαμε πολύ ψηλά πάνω από αυτό το δάσος, αργότερα σε ανάλυση, μπορούμε να μπούμε και πραγματικά να βιώσουμε τις κορυφές των δέντρων, φύλλο με φύλλο, κλαδί με κλαδί, ακριβώς όπως τα άλλα είδη που ζουν σε αυτό το δάσος τα βιώνουν μαζί με τα ίδια τα δέντρα.
Now I created the CAO in order to answer questions that have proven extremely challenging to answer from any other vantage point, such as from the ground, or from satellite sensors. I want to share three of those questions with you today. The first questions is, how do we manage our carbon reserves in tropical forests? Tropical forests contain a huge amount of carbon in the trees, and we need to keep that carbon in those forests if we're going to avoid any further global warming. Unfortunately, global carbon emissions from deforestation now equals the global transportation sector. That's all ships, airplanes, trains and automobiles combined. So it's understandable that policy negotiators have been working hard to reduce deforestation, but they're doing it on landscapes that are hardly known to science. If you don't know where the carbon is exactly, in detail, how can you know what you're losing? Basically, we need a high-tech accounting system. With our system, we're able to see the carbon stocks of tropical forests in utter detail. The red shows, obviously, closed-canopy tropical forest, and then you see the cookie cutting, or the cutting of the forest in yellows and greens. It's like cutting a cake except this cake is about whale deep. And yet, we can zoom in and see the forest and the trees at the same time. And what's amazing is, even though we flew very high above this forest, later on in analysis, we can go in and actually experience the treetrops, leaf by leaf, branch by branch, just as the other species that live in this forest experience it along with the trees themselves.
Χρησιμοποιούμε την τεχνολογία να εξερευνήσουμε και να βγάλουμε τους πρώτους γεωγραφικούς χάρτες άνθρακα σε υψηλή ανάλυση που απεικονίζουν μακρινούς τόπους όπως η Κοιλάδα του Αμαζονίου κι όχι τόσο μακρινούς τόπους όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Κεντρική Αμερική. Θα σας κάνω μια υψηλής ανάλυσης, πρωτόγνωρη περιήγηση στα τοπία άνθρακα του Περού και μετά του Παναμά. Τα χρώματα θα περνάνε από κόκκινο σε μπλε. Το κόκκινο είναι εξαιρετικά υψηλά αποθέματα άνθρακα, τα μεγαλύτερα δάση-μητροπόλεις που μπορείτε να φανταστείτε και το μπλε είναι πολύ χαμηλά αποθέματα άνθρακα. Να σας πω, το Περού είναι ένας καταπληκτικός τόπος, εντελώς άγνωστος ως προς τη γεωγραφία του άνθρακα μέχρι σήμερα. Μπορούμε να φτάσουμε αεροπορικά σε αυτήν την περιοχή του βόρειου Περού και να δούμε τα υψηλά αποθέματα άνθρακα με κόκκινο χρώμα και τον Αμαζόνιο ποταμό και την πλημμυρική πεδιάδα να τα διασχίζουν. Μπορούμε να πάμε σε μια περιοχή ολοσχερούς καταστροφής που προκάλεσε η αποψίλωση, με μπλε, και τον ιό της αποψίλωσης που απλώνεται με πορτοκαλί χρώμα. Επίσης μπορούμε να πετάξουμε στις Νότιες Άνδεις να δούμε τη δεντροστοιχία και να δούμε ακριβώς πώς καταλήγει η γεωγραφία του άνθρακα όπως ανεβαίνουμε στο ορεινό σύστημα. Και μπορούμε να πάμε στον μεγαλύτερο βάλτο στον δυτικό Αμαζόνιο. Είναι ένας υδάτινος ονειρικός κόσμος παρόμοιος με το «Άβαταρ» του Τζιμ Κάμερον. Μπορούμε να πάμε σε μια από τις μικρότερες τροπικές χώρες, τον Παναμά, και να δούμε επίσης μια τεράστια σειρά παραλλαγών του άνθρακα, από υψηλή περιεκτικότητα, με κόκκινο, σε χαμηλή, με μπλε. Δυστυχώς, το μεγαλύτερο μέρος του άνθρακα χάνεται στα πεδινά, αλλά αυτό που βλέπετε να έχει απομείνει, όσον αφορά τα υψηλά αποθέματα άνθρακα με πράσινα και κόκκινα, είναι ο άνθραπας που βρίσκεται στα βουνά. Μια ενδιαφέρουσα εξαίρεση σε αυτό είναι ακριβώς στη μέση της οθόνης σας. Βλέπετε την ουδέτερη ζώνη κοντά στη Διώρυγα του Παναμά. Είναι με κόκκινα και κίτρινα. Οι αρχές του καναλιού χρησιμοποιούν δύναμη για να προστατέψουν τη λεκάνη απορροής τους και το παγκόσμιο εμπόριο. Αυτό το είδος της χαρτογράφησης του άνθρακα έχει μεταμορφώσει την προστασία του περιβάλλοντος και την πολιτική ανάπτυξης των πόρων. Πραγματικά προωθεί την ικανότητά μας να σώσουμε τα δάση και να περιορίσουμε την κλιματική αλλαγή.
We've been using the technology to explore and to actually put out the first carbon geographies in high resolution in faraway places like the Amazon Basin and not-so-faraway places like the United States and Central America. What I'm going to do is I'm going to take you on a high-resolution, first-time tour of the carbon landscapes of Peru and then Panama. The colors are going to be going from red to blue. Red is extremely high carbon stocks, your largest cathedral forests you can imagine, and blue are very low carbon stocks. And let me tell you, Peru alone is an amazing place, totally unknown in terms of its carbon geography until today. We can fly to this area in northern Peru and see super high carbon stocks in red, and the Amazon River and floodplain cutting right through it. We can go to an area of utter devastation caused by deforestation in blue, and the virus of deforestation spreading out in orange. We can also fly to the southern Andes to see the tree line and see exactly how the carbon geography ends as we go up into the mountain system. And we can go to the biggest swamp in the western Amazon. It's a watery dreamworld akin to Jim Cameron's "Avatar." We can go to one of the smallest tropical countries, Panama, and see also a huge range of carbon variation, from high in red to low in blue. Unfortunately, most of the carbon is lost in the lowlands, but what you see that's left, in terms of high carbon stocks in greens and reds, is the stuff that's up in the mountains. One interesting exception to this is right in the middle of your screen. You're seeing the buffer zone around the Panama Canal. That's in the reds and yellows. The canal authorities are using force to protect their watershed and global commerce. This kind of carbon mapping has transformed conservation and resource policy development. It's really advancing our ability to save forests and to curb climate change.
Το δεύτερο ερώτημά μου: «Πώς προετοιμαζόμαστε για την κλιματική αλλαγή σε έναν τόπο όπως το τροπικό δάσος του Αμαζονίου;» Επιτρέψτε μου να σας πω, περνώ πολύ χρόνο σε αυτούς τους τόπους και βλέπουμε το κλίμα ν' αλλάζει ήδη. Αυξάνονται οι θερμοκρασίες και αυτό που συμβαίνει πραγματικά είναι πως έχουμε πολλή ξηρασία, επαναλαμβανόμενες ξηρασίες. Εδώ εμφανίζεται η μεγάλη ξηρασία του 2010 με κόκκινο, σε μια περιοχή περίπου στο μέγεθος της Δυτικής Ευρώπης. Ο Αμαζόνιος ήταν τόσο ξηρός το 2010 που ακόμη και το κύριο στέλεχος του ίδιου του ποταμού Αμαζονίου στέρεψε μερικώς, όπως βλέπετε στη φωτογραφία στο κάτω τμήμα της διαφάνειας. Αυτό που βρήκαμε είναι ότι, σε πολύ απομακρυσμένες περιοχές, αυτές οι ξηρασίες έχουν μεγάλη αρνητική επίδραση στα τροπικά δάση. Για παράδειγμα, με κόκκινο βλέπουμε όλα τα νεκρά δέντρα που επλήγησαν από θνησιμότητα μετά την ξηρασία του 2010. Αυτή η περιοχή τυγχάνει να είναι στα σύνορα του Περού και της Βραζιλίας, εντελώς ανεξερεύνητη, σχεδόν εντελώς άγνωστη επιστημονικά.
My second question: How do we prepare for climate change in a place like the Amazon rainforest? Let me tell you, I spend a lot of time in these places, and we're seeing the climate changing already. Temperatures are increasing, and what's really happening is we're getting a lot of droughts, recurring droughts. The 2010 mega-drought is shown here with red showing an area about the size of Western Europe. The Amazon was so dry in 2010 that even the main stem of the Amazon river itself dried up partially, as you see in the photo in the lower portion of the slide. What we found is that in very remote areas, these droughts are having a big negative impact on tropical forests. For example, these are all of the dead trees in red that suffered mortality following the 2010 drought. This area happens to be on the border of Peru and Brazil, totally unexplored, almost totally unknown scientifically.
Έτσι αυτό που σκεφτόμαστε, ως γεωεπιστήμονες, είναι ότι τα είδη θα πρέπει να μεταναστεύσουν με την αλλαγή του κλίματος από την ανατολή, τη Βραζιλία πέρα για πέρα δυτικά, στις Άνδεις και πάνω προς τα βουνά ώστε να ελαχιστοποιήσουν την έκθεσή τους στην κλιματική αλλαγή. Ένα από τα προβλήματα με αυτό είναι ότι οι άνθρωποι αποσυναρμολογούν τον Δυτικό Αμαζόνιο καθώς μιλάμε. Κοιτάξτε αυτή την βαθιά πληγή των 100 χιλιομέτρων μέσα στο δάσος που δημιουργήθηκε από χρυσωρύχους. Βλέπετε το δάσος με πράσινο, τρισδιάστατα και βλέπετε τις επιπτώσεις της χρυσωρυχείας κάτω από την επιφάνεια του εδάφους. Τα είδη δεν έχουν πού να μεταναστεύσουν σε ένα σύστημα όπως αυτό, προφανώς.
So what we think, as Earth scientists, is species are going to have to migrate with climate change from the east in Brazil all the way west into the Andes and up into the mountains in order to minimize their exposure to climate change. One of the problems with this is that humans are taking apart the western Amazon as we speak. Look at this 100-square-kilometer gash in the forest created by gold miners. You see the forest in green in 3D, and you see the effects of gold mining down below the soil surface. Species have nowhere to migrate in a system like this, obviously.
Εάν δεν έχετε πάει στον Αμαζόνιο, πρέπει να πάτε. Είναι μια καταπληκτική εμπειρία κάθε φορά, δεν έχει σημασία πού θα πάτε. Πιθανώς θα τον δείτε έτσι, από το ποτάμι. Αλλά συμβαίνει πολλές φορές οι ποταμοί να αποκρύπτουν τι πραγματικά συμβαίνει μέσα στο ίδιο το δάσος. Πετάξαμε πάνω από το ίδιο ποτάμι, απεικονίσαμε το σύστημα τρισδιάστατα. Το δάσος είναι στα αριστερά. Στη συνέχεια μπορούμε να αφαιρέσουμε ψηφιακά το δάσος και να δούμε τι συμβαίνει κάτω από την κομοστέγη. Και σε αυτή την περίπτωση, βρήκαμε δραστηριότητα εξώρυξης χρυσού, όλη παράνομη, που λαβαίνει χώρα μακριά από την όχθη του ποταμού, όπως θα δείτε σε αυτούς τους παράξενους κρατήρες που εμφανίζονται στην οθόνη σας στα δεξιά. Μην ανησυχείτε, συνεργαζόμαστε με τις αρχές για να τακτοποιήσουμε αυτό και πολλά άλλα προβλήματα στην περιοχή.
If you haven't been to the Amazon, you should go. It's an amazing experience every time, no matter where you go. You're going to probably see it this way, on a river. But what happens is a lot of times the rivers hide what's really going on back in the forest itself. We flew over this same river, imaged the system in 3D. The forest is on the left. And then we can digitally remove the forest and see what's going on below the canopy. And in this case, we found gold mining activity, all of it illegal, set back away from the river's edge, as you'll see in those strange pockmarks coming up on your screen on the right. Don't worry, we're working with the authorities to deal with this and many, many other problems in the region.
Ώστε για να καταρτίσουμε ένα σχέδιο προστασίας για τους μοναδικούς, σημαντικούς αυτούς διαδρόμους όπως ο Δυτικός Αμαζόνιος και ο διάδρόμος Άνδεις Αμαζόνιος, πρέπει να αρχίσουμε να κάνουμε γεωγραφικά σαφή σχέδια τώρα. Πώς το κάνουμε αυτό αν δεν γνωρίζουμε τη γεωγραφία της βιοποικιλότητας στην περιοχή, αν είναι τόσο άγνωστη στην επιστήμη; Λοιπόν, αυτό που κάνουμε είναι να χρησιμοποιούμε τη φασματοσκοπία του CAO που δημιουργείται με τα λέιζερ για να χαρτογραφήσουμε για πρώτη φορά τη βιοποικιλότητα του τροπικού δάσους του Αμαζονίου. Εδώ βλέπετε πραγματικά στοιχεία που δείχνουν διαφορετικά είδη σε διάφορα χρώματα. Τα κόκκινα είναι ένας τύπος ειδών, τα μπλε είναι άλλος και τα πράσινα είναι ένας άλλος. Κι όταν το συγκεντρώνουμε αυτό κι αυξάνουμε την κλίμακα στο περιφερειακό επίπεδο, έχουμε μια εντελώς νέα γεωγραφία της βιοποικιλότητας, άγνωστη πριν από αυτή τη δουλειά. Αυτό μας λέει πού συμβαίνουν οι μεγάλες αλλαγές βιοποικιλότητας από βιότοπο σε βιότοπο κι αυτό είναι πραγματικά σημαντικό διότι μας λέει πολλά για το πού μπορεί να μεταναστεύσουν τα είδη κι από πού μεταναστεύουν καθώς μετατοπίζεται το κλίμα. Αυτή η θεμελιώδης πληροφορία είναι απαραίτητη στους ιθύνοντες λήψης αποφάσεων για να αναπτύξουν προστατευόμενες περιοχές στο πλαίσιο των σχεδίων τους για περιφερειακή ανάπτυξη.
So in order to put together a conservation plan for these unique, important corridors like the western Amazon and the Andes Amazon corridor, we have to start making geographically explicit plans now. How do we do that if we don't know the geography of biodiversity in the region, if it's so unknown to science? So what we've been doing is using the laser-guided spectroscopy from the CAO to map for the first time the biodiversity of the Amazon rainforest. Here you see actual data showing different species in different colors. Reds are one type of species, blues are another, and greens are yet another. And when we take this together and scale up to the regional level, we get a completely new geography of biodiversity unknown prior to this work. This tells us where the big biodiversity changes occur from habitat to habitat, and that's really important because it tells us a lot about where species may migrate to and migrate from as the climate shifts. And this is the pivotal information that's needed by decision makers to develop protected areas in the context of their regional development plans.
Και η τρίτη και τελευταία ερώτηση είναι: Πώς διαχειριζόμαστε τη βιοποικιλότητα σε έναν πλανήτη προστατευομένων οικοσυστημάτων; Το παράδειγμα με το οποίο ξεκίνησα για τα λιοντάρια που κυνηγούν, αυτή ήταν μια μελέτη που κάναμε πίσω από τον φράχτη μιας προστατευόμενης περιοχής στη Νότια Αφρική. Η αλήθεια είναι, ένα μεγάλο μέρος της Αφρικανικής φύσης πρόκειται να διατηρηθεί στο μέλλον σε προστατευόμενες περιοχές, σαν αυτές που βλέπετε με μπλε στην οθόνη. Αυτό ασκεί απίστευτη πίεση κι ευθύνη στη διεύθυνση του πάρκου. Πρέπει να κάνουν και να λάβουν αποφάσεις που θα ωφελήσουν όλα τα είδη που προστατεύουν. Ορισμένες από τις αποφάσεις τους έχουν πραγματικά μεγάλες επιπτώσεις. Για παράδειγμα, πόσο και πού να χρησιμοποιούν τη φωτιά ως εργαλείο διαχείρισης; Ή, πώς να αντιμετωπίσουν ένα μεγάλο είδος όπως οι ελέφαντες, που μπορεί, αν οι πληθυσμοί τους πάρουν μεγάλες διαστάσεις, να έχουν αρνητικές επιπτώσεις στο οικοσύστημα και στα υπόλοιπα είδη. Επιτρέψτε μου να σας πω, αυτοί οι τύποι δυναμικής πραγματικά αναπαριστούνται στο τοπίο. Σε πρώτο πλάνο είναι μια περιοχή με πολλή φωτιά και πολλούς ελέφαντες: ανοιχτή σαβάνα σε μπλε και λιγοστά δέντρα. Καθώς διασχίζουμε αυτή τη διαχωριστική γραμμή, μπαίνουμε σε μια περιοχή που προστατεύεται από τη φωτιά και μηδέν ελέφαντες: πυκνή βλάστηση, ένα ριζικά διαφορετικό οικοσύστημα. Σε ένα μέρος όπως το Κρούγκερ, οι ραγδαία αυξανόμενες μάζες ελεφάντων είναι μεγάλο πρόβλημα. Ξέρω ότι είναι ένα ευαίσθητο θέμα για πολλούς από εσάς και δεν υπάρχουν εύκολες απαντήσεις γι' αυτό. Αλλά είναι καλό το ότι η τεχνολογία που έχουμε αναπτύξει και με την οποία εργαζόμαστε στη Νότια Αφρική, για παράδειγμα, μας επιτρέπει να χαρτογραφήσουμε κάθε δέντρο στη σαβάνα και στη συνέχεια, μέσα από επαναλαμβανόμενες πτήσεις είμαστε σε θέση να δούμε ποια δέντρα ανατρέπονται από ελέφαντες -με το κόκκινο όπως βλέπετε στην οθόνη- και πόσο συμβαίνει αυτό σε διαφορετικούς τύπους τοπίων στη σαβάνα. Αυτό δίνει στους διαχειριστές του πάρκου μια πρώτη ευκαιρία να χρησιμοποιήσουν στρατηγικές τακτικής διαχείρισης που είναι πιο λεπτές και δεν οδηγούν στα άκρα που μόλις σας έδειξα. Έτσι, πραγματικά, ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε τις προστατευόμενες περιοχές στις μέρες μας είναι σαν την φροντίδα ενός κύκλου ζωής, όπου έχουμε διαχείριση φωτιάς, διαχείριση ελεφάντων, τις επιπτώσεις τους στη διάρθρωση του οικοσυστήματος και στη συνέχεια εκείνες τις επιπτώσεις που επηρεάζουν τα πάντα, από έντομα μέχρι τα κορυφαία αρπακτικά όπως τα λιοντάρια.
And third and final question is, how do we manage biodiversity on a planet of protected ecosystems? The example I started out with about lions hunting, that was a study we did behind the fence line of a protected area in South Africa. And the truth is, much of Africa's nature is going to persist into the future in protected areas like I show in blue on the screen. This puts incredible pressure and responsibility on park management. They need to do and make decisions that will benefit all of the species that they're protecting. Some of their decisions have really big impacts. For example, how much and where to use fire as a management tool? Or, how to deal with a large species like elephants, which may, if their populations get too large, have a negative impact on the ecosystem and on other species. And let me tell you, these types of dynamics really play out on the landscape. In the foreground is an area with lots of fire and lots of elephants: wide open savanna in blue, and just a few trees. As we cross this fence line, now we're getting into an area that has had protection from fire and zero elephants: dense vegetation, a radically different ecosystem. And in a place like Kruger, the soaring elephant densities are a real problem. I know it's a sensitive issue for many of you, and there are no easy answers with this. But what's good is that the technology we've developed and we're working with in South Africa, for example, is allowing us to map every single tree in the savanna, and then through repeat flights we're able to see which trees are being pushed over by elephants, in the red as you see on the screen, and how much that's happening in different types of landscapes in the savanna. That's giving park managers a very first opportunity to use tactical management strategies that are more nuanced and don't lead to those extremes that I just showed you. So really, the way we're looking at protected areas nowadays is to think of it as tending to a circle of life, where we have fire management, elephant management, those impacts on the structure of the ecosystem, and then those impacts affecting everything from insects up to apex predators like lions.
Πηγαίνοντας προς τα εμπρός, σκοπεύω να επεκτείνω σημαντικά το εναέριο παρατηρητήριο. Ελπίζω να θέσω την τεχνολογία σε τροχιά ώστε να μπορούμε να διαχειριστούμε ολόκληρο τον πλανήτη με τέτοιες τεχνολογίες. Μέχρι τότε, θα με βρείτε να πετάω πάνω από κάποιο απομακρυσμένο μέρος που δεν έχετε ακουστά. Θα ήθελα να ολοκληρώσω λέγοντας ότι η τεχνολογία είναι εξαιρετικά απαραίτητη για τη διαχείριση του πλανήτη μας, αλλά ακόμη πιο σημαντική είναι η κατανόηση και η σοφία για να την εφαρμόσουμε.
Going forward, I plan to greatly expand the airborne observatory. I'm hoping to actually put the technology into orbit so we can manage the entire planet with technologies like this. Until then, you're going to find me flying in some remote place that you've never heard of. I just want to end by saying that technology is absolutely critical to managing our planet, but even more important is the understanding and wisdom to apply it.
Σας ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)