What's in the box? Whatever it is must be pretty important, because I've traveled with it, moved it, from apartment to apartment to apartment.
מה בקופסה? מה שזה לא יהיה זה כנראה די חשוב, מפני שנסעתי איתה, הזזתי אותה, מדירה לדירה לדירה.
(Laughter)
(צחוק)
(Applause)
(מחיאות כפיים)
Sound familiar? Did you know that we Americans have about three times the amount of space we did 50 years ago? Three times. So you'd think, with all this extra space, we'd have plenty of room for all our stuff. Nope. There's a new industry in town, a 22 billion-dollar, 2.2 billion sq. ft. industry: that of personal storage. So we've got triple the space, but we've become such good shoppers that we need even more space. So where does this lead? Lots of credit card debt, huge environmental footprints, and perhaps not coincidentally, our happiness levels flat-lined over the same 50 years.
נשמע מוכר? האם ידעתם שלנו האמריקאים יש יותר מפי שלושה מהמקום שהיה לנו לפני 50 שנה? פי שלושה. אז הייתם חושבים, עם כל המקום העודף הזה, שיהיה לנו הרבה מקום לכל הדברים שלנו. לא. יש תעשייה חדשה בעיר, של 22 מיליארד דולר, תעשיה של 204 מיליון מטרים רבועים: והיא אחסון אישי. אז יש לנו פי שלושה מקום, אבל נעשנו קונים טובים כל כך שאנחנו צריכים אפילו יותר מקום. אז לאן זה מוביל? הרבה חובות אשראי, טביעת רגל אקולוגית ענקית, ואולי לא במקרה, רמות האושר שלנו לא עלו כבר 50 שנה.
Well I'm here to suggest there's a better way, that less might actually equal more. I bet most of us have experienced at some point the joys of less: college -- in your dorm, traveling -- in a hotel room, camping -- rig up basically nothing, maybe a boat. Whatever it was for you, I bet that, among other things, this gave you a little more freedom, a little more time. So I'm going to suggest that less stuff and less space are going to equal a smaller footprint. It's actually a great way to save you some money. And it's going to give you a little more ease in your life.
ובכן אני פה כדי להגיד שיש דרך טובה יותר, ופחות יכול להיות בעצם שווה יותר. אני מתערב שרובנו חווינו בנקודה מסויימת את האושר של הפחות: במכללה -- במעונות, בנסיעה -- בחדר מלון, בקמפינג -- עם פחות או יותר כלום, אולי על סירה. לא משנה מה זה היה בשבילכם, אני מתערב שבין היתר, זה נתן לכם תחושת חופש, קצת יותר זמן. אז אני עומד להציע שפחות דברים ופחות מקום יהיו שווים לטביעת רגל קטנה יותר. זו למעשה דרך מעולה לחסוך לכם קצת כסף. וזה יתן לכם יותר נוחות בחיים.
So I started a project called Life Edited at lifeedited.org to further this conversation and to find some great solutions in this area. First up: crowd-sourcing my 420 sq. ft. apartment in Manhattan with partners Mutopo and Jovoto.com. I wanted it all -- home office, sit down dinner for 10, room for guests, and all my kite surfing gear. With over 300 entries from around the world, I got it, my own little jewel box. By buying a space that was 420 sq. ft. instead of 600, immediately I'm saving 200 grand. Smaller space is going to make for smaller utilities -- save some more money there, but also a smaller footprint. And because it's really designed around an edited set of possessions -- my favorite stuff -- and really designed for me, I'm really excited to be there.
אז התחלתי פרוייקט שנקרא "החיים ערוכים" ב lifeedited.org כדי לקדם את הדיון הזה ולמצוא כמה פתרונות מעולים בתחום. ראשית: מיקור המונים בנושא דירת 40 המ"ר שלי במנהטן עם השותפים Mutopo ו Jovoto.com. רציתי את הכל -- משרד ביתי, מקום לסעודה של 10, חדר לאורחים, וכל ציוד גלישת העפיפונים שלי. עם יותר מ300 כניסות מרחבי העולם, קיבלתי את תיבת התכשיטים האישית שלי. על ידי קניית חלל שהיה 40 מ"ר במקום 50, מייד חסכתי 200 אלף. חלל קטן יותר ידרוש פחות משאבים -- ויחסוך לי קצת כסף גם שם, אבל גם ישאיר טביעת רגל קטנה יותר. ומפני שהוא באמת מתוכנן סביב מערך ערוך של רכוש -- הדברים האהובים עלי -- ובאמת מעוצב בשבילי, אני באמת מתרגש להיות שם.
So how can you live little? Three main approaches. First of all, you have to edit ruthlessly. We've got to clear the arteries of our lives. And that shirt that I hadn't worn in years? It's time for me to let it go. We've got to cut the extraneous out of our lives, and we've got to learn to stem the inflow. We need to think before we buy. Ask ourselves, "Is that really going to make me happier? Truly?" By all means, we should buy and own some great stuff. But we want stuff that we're going to love for years, not just stuff.
אז איך אפשר לחיות עם מעט? שלוש גישות עיקריות. ראשית, צריך לערוך ללא רחמים. אנחנו צריכים לפנות את עורקי חיינו. והחולצה ההיא שלא לבשתי שנים? הגיע הזמן שאפטר ממנה. צריך לחתוך את המעיק מחיינו, וצריך ללמוד להקטין את הצריכה. אנחנו צריכים לחשוב לפני שאנחנו קונים. לשאול את עצמנו, "האם זה באמת יעשה אותי יותר מאושר? באמת?" בהחלט, אנחנו צריכים לקנות דברים טובים. אבל אנחנו רוצים דברים שנאהב שנים, לא סתם דברים.
Secondly, our new mantra: small is sexy. We want space efficiency. We want things that are designed for how they're used the vast majority of the time, not that rare event. Why have a six burner stove when you rarely use three? So we want things that nest, we want things that stack, and we want it digitized. You can take paperwork, books, movies, and you can make it disappear -- it's magic.
שנית, המנטרה החדשה שלנו: קטן זה סקסי. אנחנו רוצים יעילות בחלל. אנחנו רוצים דברים שמתוכננים לצורה בה משתמשים בהם רוב הזמן, לא למקרים הנדירים. למה שיהיה לנו תנור עם שש להבות כשנדיר שאנחנו משתמשים בשלוש? אז אנחנו רוצים דברים שמקננים, אנחנו רוצים דברים שניתן לערום, ואנחנו רוצים אותם דיגיטליים. אפשר לקחת את הניירת, ספרים, סרטים, ולגרום להם להעלם -- זה קסם.
Finally, we want multifunctional spaces and housewares -- a sink combined with a toilet, a dining table becomes a bed -- same space, a little side table stretches out to seat 10. In the winning Life Edited scheme in a render here, we combine a moving wall with transformer furniture to get a lot out of the space. Look at the coffee table -- it grows in height and width to seat 10. My office folds away, easily hidden. My bed just pops out of the wall with two fingers. Guests? Move the moving wall, have some fold-down guest beds. And of course, my own movie theater.
ולסיום, אנחנו רוצים חלל ומוצרים רב שימושיים -- כיור משולב בשרותים, שולחן אוכל שהופך למיטה -- אותו מקום, שולחן צד קטן שמתארך ל10 מקומות. התוכנית הזוכה של חיים ערוכים שמרונדרת פה, אנחנו משלבים קיר זז עם רהיטים רובוטריקים כדי לקבל הרבה מהחלל. תראו את שולחן הקפה -- הוא גדל בגובה וברוחב ל10 מקומות. המשרד שלי מתקפל, מוחבא בקלות. המיטה שלי פשוט קופצת מהקיר עם שתי אצבעות. אורחים? מזיזים את הקיר הנייד, יש כמה מיטות אורחים מתקפלות. וכמובן, הקולנוע הפרטי שלי.
So I'm not saying that we all need to live in 420 sq. ft. But consider the benefits of an edited life. Go from 3,000 to 2,000, from 1,500 to 1,000. Most of us, maybe all of us, are here pretty happily for a bunch of days with a couple of bags, maybe a small space, a hotel room. So when you go home and you walk through your front door, take a second and ask yourselves, "Could I do with a little life editing? Would that give me a little more freedom? Maybe a little more time?"
אז אני לא אומר שכולנו צריכים לחיות ב40 מטר מרובעים. אבל תשקלו את היתרונות של חיים ערוכים. לרדת מ3000 ל2000, מ1500 ל1000. רובנו, אולי כולנו, כאן די שמחים לכמה ימים עם זוג תיקים, אולי חלל קטן, חדר מלון. אז כשאתם הולכים הביתה ואתם נכנסים בדלת הראשית, קחו שנייה ושאלו את עצמכם, "האם אני צריך קצת עריכת חיים? האם זה יתן לי יותר חופש? אולי קצת יותר זמן?"
What's in the box? It doesn't really matter. I know I don't need it. What's in yours? Maybe, just maybe, less might equal more. So let's make room for the good stuff.
מה בקופסה? זה לא ממש משנה. אני יודע שאני לא צריך את זה. מה יש בשלכם? אולי, רק אולי, פחות יכול להיות יותר. אז בואו נפנה מקום לדברים הטובים.
Thank you.
תודה לכם.
(Applause)
(מחיאות כפיים)