What's in the box? Whatever it is must be pretty important, because I've traveled with it, moved it, from apartment to apartment to apartment.
توي این جعبه چیه؟ هر چي كه هست باید خيلي مهم باشه، چون من با اون سفر كردهام، جابهجاش كردهام از يه آپارتمان به آپارتمان ديگه و آپارتمان دیگه.
(Laughter)
( خنده تماشاگران)
(Applause)
( تشویق تماشاگران)
Sound familiar? Did you know that we Americans have about three times the amount of space we did 50 years ago? Three times. So you'd think, with all this extra space, we'd have plenty of room for all our stuff. Nope. There's a new industry in town, a 22 billion-dollar, 2.2 billion sq. ft. industry: that of personal storage. So we've got triple the space, but we've become such good shoppers that we need even more space. So where does this lead? Lots of credit card debt, huge environmental footprints, and perhaps not coincidentally, our happiness levels flat-lined over the same 50 years.
به نظر آشنا میاد؟ میدونستيد ما آمریکاییها حدود سه برابر فضاي بيشتر از چيزي كه پنجاه سال پیش داشتيم، داريم؟ سه برابر. خب شاید فکر کنید، با اينهمه فضای بيشتر، ما ميتونيم جای بيشتري برای همه وسايلمان داشته باشیم. نه. صنعت جدیدي در شهر ايجاد شده، يه صنعت 22 میليارد دلاری با فضاي 2.2 ميليارد فوت مربعي براي انبارهای شخصی. خب، فضاي ما سه برابر بيشتر شده، اما چنان خریدارهای خوبی شدیم که باز هم جاي بیشتری نیاز داریم. خب این به كجا ختم میشه؟ بدهیهاي فراوان روی کارت اعتباری، و يه دنيا تاثيرات زيستمحيطي، و شاید اتفاقی نباشه، كه سطح رضايت ما همسطح پنجاه سال گذشته است.
Well I'm here to suggest there's a better way, that less might actually equal more. I bet most of us have experienced at some point the joys of less: college -- in your dorm, traveling -- in a hotel room, camping -- rig up basically nothing, maybe a boat. Whatever it was for you, I bet that, among other things, this gave you a little more freedom, a little more time. So I'm going to suggest that less stuff and less space are going to equal a smaller footprint. It's actually a great way to save you some money. And it's going to give you a little more ease in your life.
بسیار خوب، من اینجا هستم که بگم راه بهتری هم هست، که در آن کمتر عملا ميتونه با بیشتر برابر باشه. شرط میبندم که بیشتر ماها در برخي موارد شادی حاصل از کمتر را تجربه کردهایم: [مثلا در] کالج-- در خوابگاهتان، هنگام سفر- در يك اتاق هتل، در اردوگاه- اساسا" بدون هیچ چیز، يا شاید در یک قایق. اون مورد برای شما هرچه كه بوده، شرط میبندم، در كنار چیزهای دیگر، به شما آزادی بیشتر و وقت بیشتری داده. خب من ميخوام بگم که وسائل کمتر و فضای کمتر مساويه با يك جاي كوچكتر. در واقع این يه روش بسیار عالی برای پسانداز يه مقدار پوله. و به شما راحتی بیشتری در زندگیتون ميده.
So I started a project called Life Edited at lifeedited.org to further this conversation and to find some great solutions in this area. First up: crowd-sourcing my 420 sq. ft. apartment in Manhattan with partners Mutopo and Jovoto.com. I wanted it all -- home office, sit down dinner for 10, room for guests, and all my kite surfing gear. With over 300 entries from around the world, I got it, my own little jewel box. By buying a space that was 420 sq. ft. instead of 600, immediately I'm saving 200 grand. Smaller space is going to make for smaller utilities -- save some more money there, but also a smaller footprint. And because it's really designed around an edited set of possessions -- my favorite stuff -- and really designed for me, I'm really excited to be there.
به همين خاطر، من پروژهای را شروع کردم به نام " اصلاح زندگی" در وب سایت lifeedited.org تا اين موضوع را پیش ببرم و راهحلهاي بزرگی در اين حوزه پيدا كنم. قدم اول: مساله آپارتمان 420 فوت مربع و انباشته از وسايلم در منطقه منهتن را با شرکای Mutopo and Jovoto.com در ميان گذاشتم. من همه اینها را خواستم-- دفتر کار خانگی، فضای غذاخوری برای ده نفر، جايي برای مهمانان، و همه وسائل کایت سواریم. با بیش از 300 طراح داخلی از سراسر جهان، من جعبه جواهر کوچکم را بهدست آوردم. با خرید یک خونه 420 فوت مربعي( 39 متر مربعي) به جاي يه خونه 600 فوت مربعي(56 متر مربعي)، بلافاصله 200 فوت مربع صرفهجويي کردهام. فضای کوچکتر تجهيزات کوچکتري ميخواد-- اینجا هم يه مقدار ديگه پول صرفهجوئی ميشه، و در كنار آن تاثيرات زيستمحيطي كمتري هم ايجاد ميشه. و چون این واقعا" برای یک مجموعه لوازم گلچين شده -- يعني وسائل مورد علاقه من--طراحی شده بود و واقعا برای من طراحی شده بود، من از اينكه آنجا زندگي ميكنم خيلي هیجانزده هستم.
So how can you live little? Three main approaches. First of all, you have to edit ruthlessly. We've got to clear the arteries of our lives. And that shirt that I hadn't worn in years? It's time for me to let it go. We've got to cut the extraneous out of our lives, and we've got to learn to stem the inflow. We need to think before we buy. Ask ourselves, "Is that really going to make me happier? Truly?" By all means, we should buy and own some great stuff. But we want stuff that we're going to love for years, not just stuff.
خب، چطور ميشه کوچک زندگی کرد؟ سه رویکرد اصلی هست. اول از همه، باید بیرحمانه اصلاح کنی. ما باید شاهراههاي زندگیمان را پاکسازي کنیم. و این تيشرت که چند ساله نپوشیدمش؟ وقتشه که بندازمش دور. باید چیزهای زائد را از زندگیمون بندازيم بیرون، و بايد یاد بگيریم که مانع ورود آنها بشیم. بايد قبل از هر خرید فکر کنیم. و از خودمان بپرسیم، " آیا خريد اين واقعاً منو خوشحالتر خواهد کرد؟ حقيقتاً؟" به هرترتيب، ما باید خريد كنيم و يه سري وسائل عالی داشته باشیم. اما وسایلی میخوایم که چند سال آنها را دوست داشته باشیم، نه صِرف یک وسیله.
Secondly, our new mantra: small is sexy. We want space efficiency. We want things that are designed for how they're used the vast majority of the time, not that rare event. Why have a six burner stove when you rarely use three? So we want things that nest, we want things that stack, and we want it digitized. You can take paperwork, books, movies, and you can make it disappear -- it's magic.
دوم: عبارت تاكيدي جديد ما: کوچيک جذابه. ما بهرهوری فضا را میخوایم. ما وسايلي رو میخوایم که برای استفاده در مدت زمان زیاد طراحيشده باشن، نه صرفا براي یه مورد نادر. چرا یک اجاق گاز شش شعله داشته باشيم وقتی که از سه تاي آن هم به ندرت استفاده میکنیم؟ خب ما چيزهايي رو ميخوايم كه مجموعه باشن و توي هم جا بشن، چيزهايي رو میخوایم كه روي هم جمع بشن، دیجیتالیزه باشن. میتونید کاغذ، کتاب ، فیلم بردارید و بعد ناپدیدش کنید-- این جادوئیه.
Finally, we want multifunctional spaces and housewares -- a sink combined with a toilet, a dining table becomes a bed -- same space, a little side table stretches out to seat 10. In the winning Life Edited scheme in a render here, we combine a moving wall with transformer furniture to get a lot out of the space. Look at the coffee table -- it grows in height and width to seat 10. My office folds away, easily hidden. My bed just pops out of the wall with two fingers. Guests? Move the moving wall, have some fold-down guest beds. And of course, my own movie theater.
و سرانجام اينكه، ما فضاها و وسايل خانه چند منظوره میخوایم-- یک روشویی كه با يه توالت تركيب شده، میز غذايي که تبدیل به تخت خواب ميشه-- همان فضا، یک میز کناري کوچک كه قابل بزرگ شدن برای نشستن ده نفر است. در اينجا در طرح برنده "اصلاح زندگی" در بازسازي يك خانه، ما یک دیوار متحرک را با اثاثیه متحرك تركيب كرديم تا فضاي بيشتري داشته باشيم. به میز قهوه نگاه کنید-- این ميز از طول و عرض به اندازه نشستن ده نفر بزرگ میشه. دفتر کار من تا شد و کنار رفت، به آسانی پنهان شد. تخت خوابم با اشاره دو انگشت از ديوار بالا رفت. مهمانان؟ دیوار متحرک را حرکت بديد، و چندتا تخت تاشده برای مهمانان داشته باشید. و البته، سينماي خانگي من.
So I'm not saying that we all need to live in 420 sq. ft. But consider the benefits of an edited life. Go from 3,000 to 2,000, from 1,500 to 1,000. Most of us, maybe all of us, are here pretty happily for a bunch of days with a couple of bags, maybe a small space, a hotel room. So when you go home and you walk through your front door, take a second and ask yourselves, "Could I do with a little life editing? Would that give me a little more freedom? Maybe a little more time?"
خب من نمیگویم که همه بايد در 420 فوت مربع فضا زندگی کنن. اما منافع اصلاح زندگی را در نظر داشته باشيد. از 3000 به 2000 از 1500 به 1000 فوت مربع. بیشتر ماها، شاید همه ما، برای چند روزی در اينجا با چند تا چمدان، با یک فضای کوچک، در يك اتاق هتل شايد خيلي خوشحال باشیم. بنابراين، وقتی به خانه میروید و از در وارد میشيد، یک ثانیه صبر کنين و از خودتان بپرسین، " آیا میتوانم "زندگيم را به سبك كوچكتر اصلاح" کنم؟ آیا اينكار به من آزادی بیشتري ميده؟ شاید یک کم وقت بیشتر؟
What's in the box? It doesn't really matter. I know I don't need it. What's in yours? Maybe, just maybe, less might equal more. So let's make room for the good stuff.
توي این جعبه چیه؟ این واقعا" مهم نیست. میدونم که بهش نياز ندارم. در جعبه شما چیه؟ شاید، فقط شاید، کمتر بتوانه با بیشتر برابر باشه. بنابراين، اجازه بديد جا را برای وسائل خوب فراهم کنیم.
Thank you.
سپاسگزارم.
(Applause)
( تشویق تماشاگران)