A few years ago, I always had this thing happening to me, especially at family gatherings like teas with aunts and uncles or something like this. When people come up to you, and they ask you, "So, what are you doing?" And I would have this magical one-word reply, which would make everybody happy: "Medicine. I'm going to be a doctor." Very easy, that's it, everybody's happy and pleased. And it could be so easy, but this effect really only lasts for 30 seconds with me, because that's then the time when one of them would ask, "So, in what area of medicine? What specialty do you want to go into?" And then I would have to strip down in all honesty and just say, "OK, so I'm fascinated with the colon. It all started with the anus, and now it's basically the whole intestinal tract."
Már néhány éve mindig ugyanaz fordul elő velem, kiváltképp családi összejöveteleken, pl. nagynéniknél vagy nagybácsiknál tartott teadélutánokon. Amikor a rokonság érdeklődik: "Aztán, mivel foglalkozol?" A bűvös egy szóval szoktam felelni, amely mindenkit elégedettséggel tölt el: "Orvostudomány, orvos leszek." Ennyi az egész; mindenki örül s elégedett. Egyszerűnek látszik, de a hatás csupán fél percig tart, mert aztán egyikük meg szokta kérdezni: "Aztán az orvoslás melyik részében? Mire fogsz szakosodni?" Ilyenkor meg szoktam mondani az őszintét: "Borzasztóan érdekel a vastagbél. A végbélnyílásnál kezdődött minden, de most már az egész béltraktus érdekel."
(Laughter)
(Nevetés)
And this would be the moment when the enthusiasm trickled, and it would maybe also get, like, awkwardly silent in the room, and I would think this was terribly sad, because I do believe our bowels are quite charming.
E pillanatban szokott alábbhagyni a rajongás, és döbbent csönd üli meg a szobát. Ezt nagyon szomorúnak tartom, mert biztos vagyok benne, hogy beleink valóban elragadók.
(Laughter)
(Nevetés)
And while we're in a time where many people are thinking about what new superfood smoothie to make or if gluten is maybe bad for them, actually, hardly anyone seems to care about the organ where this happens, the concrete anatomy and the mechanisms behind it. And sometimes it seems to me like we're all trying to figure out this magic trick, but nobody's checking out the magician, just because he has, like, an embarrassing hairstyle or something. And actually, there are reasons science disliked the gut for a long time; I have to say this.
Miközben manapság rengetegen azon törik a fejüket, hogy milyen új gyümölcsturmixot keverjenek maguknak, vagy a sikér talán káros nekik, alig valakit érdekel a szerv, amelyben e folyamatok zajlanak, a szerv pontos anatómiája és a háttérben lévő működés. Néha az az érzésem, hogy igyekszünk ugyan megfejteni a bűvész trükkjét, de senki sem a bűvészt figyeli, mindössze azért, mert mondjuk kínos a hajviselete. Voltaképpen megvan az oka, hogy a tudomány sokáig miért ódzkodott a belektől; nem hallgathatom el.
So, it's complex. There's a lot of surface area -- about 40 times the area of our skin. Then, in such a tight pipe, there are so many immune cells that are being trained there. We have 100 trillion bacteria doing all sorts of things -- producing little molecules. Then there's about 20 different hormones, so we are on a very different level than our genitals, for example. And the nervous system of our gut is so complex that when we cut out a piece, it's independent enough that when we poke it, it mumbles back at us, friendly.
Mert bonyolult. Nagy a felülete, kb. negyvenszerese a bőrfelületnek. Aztán meg egy ilyen szűk csőben oly sok gyakorlatozó immunsejt van. 100 billió baktérium szorgoskodik benne, és hoz létre új molekulákat. Van benne még kb. 20 hormon, ezért más szinten vagyunk, mint pl. a nemi szerveink. A bél idegrendszere annyira összetett, hogy ha kivágunk belőle egy darabot, és megpiszkáljuk, elég önálló, hogy barátságosan visszamormogjon ránk.
(Laughter)
(Nevetés)
But at least those reasons are also the reasons why it's so fascinating and important.
Legalábbis ezek indokolják, miért oly elragadó és fontos.
It took me three steps to love the gut. So today, I invite you to follow me on those three steps. The very first was just looking at it and asking questions like, "How does it work?" and "Why does it have to look so weird for that sometimes?" And it actually wasn't me asking the first kind of these questions, but my roommate. After one heavy night of partying, he came into our shared-room kitchen, and he said, "Giulia, you study medicine. How does pooping work?"
A belek iránti érdeklődésem három szakaszban bontakozott ki. Tartsanak velem, és tekintsük át e három szakaszt. Az első a szemlélődésé volt és a kérdésföltevésé: pl. "Hogyan működik?", "Miért néz ki néha annyira furcsán?" Egyébként nem is én tettem föl az ilyen kérdéseket, hanem a lakótársam. Egy durva bulizós este után bejött közös konyhánkba, és azt kérdezte: "Giulia, te orvosira jársz. Hogy működik a kakálás?"
(Laughter)
(Nevetés)
And I did study medicine but I had no idea, so I had to go up to my room and look it up in different books. And I found something interesting, I thought, at that time. So it turns out, we don't only have this outer sphincter, we also have an inner sphincter muscle. The outer sphincter we all know, we can control it, we know what's going on there; the inner one, we really don't. So what happens is, when there are leftovers from digestion, they're being delivered to the inner one first. This inner one will open in a reflex and let through a little bit for testing.
Bár az orvosira jártam, de fogalmam sem volt róla. Ezért a szobámba kellett mennem, hogy egy csomó könyvben utánanézzek. Ekkor érdekes dolgot találtam. Kiderült számomra, hogy nemcsak külső, hanem belső záróizmunk is van. A külsőt jól ismerjük, képesek vagyunk szabályozni, tudjuk, mi történik ott. A belsőt valójában nem ismerjük. Az történik, hogy az emésztésből származó maradványok először a belső záróizomig jutnak el. A belső izom reflexszerűen megnyílik, és egy keveset tesztelésre átenged.
(Laughter)
(Nevetés)
So, there are sensory cells that will analyze what has been delivered: Is it gaseous or is it solid? And they will then send this information up to our brain, and this is the moment when our brain knows, "Oh, I have to go to the toilet."
Az ott lévő érzékelősejtek elemzik, hogy mi került oda: gáznemű vagy szilárd halmazállapotú? A sejtek az agyba küldik az információt, és e pillanatban tudatosul agyunkban: "Hűha, vécére kell mennem!"
(Laughter)
(Nevetés)
The brain will then do what it's designed to do with its amazing consciousness. It will mediate with our surroundings, and it will say something like, "So, I checked. We are at this TEDx conference -- "
Agyunk ezután elképesztő tudatossággal végzi feladatát. Összekapcsolódik környezetünkkel, és valami ilyesmire jut: "Ellenőriztem, TEDx konferencián vagyunk."
(Laughter)
(Nevetés)
(Applause)
(Taps)
Gaseous? Maybe, if you're sitting on the sides, and you know you can pull it off silently.
"Gáznemű? Talán, ha a széksor szélén ülünk, és csöndben ki tudjuk ereszteni."
(Laughter)
(Nevetés)
But solid -- maybe later.
"De a szilárdat majd talán csak később."
(Laughter) Since our outer sphincter and the brain is connected with nervous cells, they coordinate, cooperate, and they put it back in a waiting line --
(Nevetés) Mivel a külső záróizmot és agyunkat idegsejtek kötik össze, azok összehangolnak, együttműködnek, és a nagydolgot várólistára teszik,
(Laughter)
(Nevetés)
for other times, like, for example, when we're at home sitting on the couch, we have nothing better to do, we are free to go.
legközelebbre, mint amikor pl. otthon ülünk a díványon, és nincs jobb dolgunk, akkor kimehetünk.
(Laughter)
(Nevetés)
Us humans are actually one of the very few animals that do this in such an advanced and clean way. To be honest, I had some newfound respect for that nice, inner sphincter dude -- not connected to nerves that care too much about the outer world or the time -- just caring about me for once. I thought that was nice. And I used to not be a great fan of public restrooms, but now I can go anywhere, because I consider it more when that inner muscle puts a suggestion on my daily agenda.
Mi, emberek vagyunk az igen kevés állat egyike, amely ezt ilyen fejlett és tiszta módon csinálja. Őszintén szólva, új keletű tiszteletet éreztem a kedves belső izom iránt, – amely nem kapcsolódik idegekhez –, hogy túl sokat törődik a külvilággal vagy az idővel, hogy egyúttal velem is törődjön. Szerintem ez rendes tőle. Valaha nem voltam a nyilvános vécék híve, de most bárhol igénybe veszem, és többre értékelem, mikor a belső záróizom napirendre tűzi javaslatát.
(Laughter)
(Nevetés)
And also I learned something else, which was: looking closely at something I might have shied away from -- maybe the weirdest part of myself -- left me feeling more fearless, and also appreciating myself more. And I think this happens a lot of times when you look at the gut, actually. Like those funny rumbling noises that happen when you're in a group of friends or at the office conference table, going, like, "Merrr, merrr..." This is not because we're hungry. This is because our small intestine is actually a huge neat freak, and it takes the time in between digestion to clean everything up, resulting in those eight meters of gut -- really, seven of them -- being very clean and hardly smelling like anything. It will, to achieve this, create a strong muscular wave that moves everything forward that's been leftover after digestion. This can sometimes create a sound, but doesn't necessarily have to always. So what we're embarrassed of is really a sign of something keeping our insides fine and tidy.
Megtanultam még valami mást is: ha alaposan megvizsgálok valamit, amitől valaha visszarettentem, legyen az testem legkülönösebb része, alábbhagy a félelmem, és többre is becsülöm magam. Sokszor ez történik, amikor pl. a beleket vizsgáljuk. Pl. a furcsa korgó hangok, amikor ismerősök társaságában vagyunk vagy hivatalos megbeszélésen. "krrr, krrr", nem az éhséget jelzik. Azért van, mert vékonybelünk valójában irtó tisztaságmániás. Ezért az egyes emésztések közt alaposan kisuvickol mindent, így a bélnek ez a 8 méteres szakasza – valójában heten vannak –, nagyon tiszta és majdnem szagtalan. Ehhez a bél izmai erőteljes perisztaltikus hullámmozgást végeznek, ami továbbítja a béltartalmat. Ettől néha hang keletkezik, de nem mindig. Amitől zavarba jövünk, az nem más, mint hogy valami állandóan tisztán tartja belsőnket.
Or this weird, crooked shape of our stomach -- a bit Quasimodo-ish. This actually makes us be able to put pressure on our belly without vomiting, like when we're laughing and when we're doing sports, because the pressure will go up and not so much sideways. This also creates this air bubble that's usually always very visible in X-rays, for example, and can sometimes, with some people, when it gets too big, create discomfort or even some sensations of pain. But for most of the people, is just results that it's far easier to burp when you're laying on your left side instead of your right.
Ott van pl. gyomrunk furcsa görbe alakja, kissé quasimodós. Miatta gyakorolhatunk nyomást a hasunkra anélkül, hogy elhánynánk magunkat nevetés vagy sportolás közben, mert a nyomás felfelé és kevéssé oldalirányban hat. Ettől légbuborék keletkezik, amely általában röntgennel jól látható, és egyeseknél néha, ha túl nagy, kellemetlen érzést, esetleg fájdalmat okozhat. De a legtöbb embernél csak azt eredményezi, hogy a bal oldalán fekve könnyebben böfög, mint a jobb oldalán.
And soon I moved a bit further and started to look at the whole picture of our body and health. This was actually after I had heard that someone I knew a little bit had killed himself. It happened that I had been sitting next to that person the day before, and I smelled that he had very bad breath. And when I learned of the suicide the next day, I thought: Could the gut have something to do with it? And I frantically started searching if there were scientific papers on the connection of gut and brain. And to my surprise, I found many.
Nemsokára továbbléptem, és testünk s egészségünk összképét kezdtem tanulmányozni. Ez azt követően történt, hogy megtudtam, egy általam futólag ismert beteg meghalt. Előző nap ott ültem mellette, és éreztem, hogy rossz szagú a lehelete. Amikor másnap értesültem az öngyilkosságáról, elgondolkoztam: Van-e ennek köze a beleihez? Kétségbeesetten nekiláttam szakcikkeket keresni a belek és az agy kapcsolatáról. Meglepetésemre sokat találtam.
It turns out it's maybe not as simple as we sometimes think. We tend to think our brain makes these commands and then sends them down to the other organs, and they all have to listen. But really, it's more that 10 percent of the nerves that connect brain and gut deliver information from the brain to the gut. We know this, for example, in stressful situations, when there are transmitters from the brain that are being sensed by our gut, so the gut will try to lower all the work, and not be working and taking away blood and energy to save energy for problem-solving. This can go as far as nervous vomiting or nervous diarrhea to get rid of food that it then doesn't want to digest.
Kiderül, hogy az ügy bonyolultabb, mint gondolnánk. Hajlamosak vagyunk azt hinni, hogy agyunk kiadja a parancsot, és elküldi szerveinknek, s azoknak engedelmeskedniük kell. Az agyat és a beleket összekötő idegeknek több mint 10%-a juttat információt az agyból a belekbe. Ez ismerős a stresszes helyzetekből, amikor az agyból érkező ingerületátvivő anyagokat beleink érzik, ezért csökkentik működésüket, s az ingerületátvivők hatására eláramlik onnan a vér és az energia, hogy az energiát a problémamegoldásra fordíthassuk. Ez megnyilvánulhat idegi alapú hányásban vagy hasmenésben, hogy szervezetünk megszabaduljon a megemészteni nem kívánt ételtől.
Maybe more interestingly, 90 percent of the nervous fibers that connect gut and brain deliver information from our gut to our brain. And when you think about it a little bit, it does make sense, because our brain is very isolated. It's in this bony skull surrounded by a thick skin, and it needs information to put together a feeling of "How am I, as a whole body, doing?" And the gut, actually, is possibly the most important advisor for the brain because it's our largest sensory organ, collecting information not only on the quality of our nutrients, but really also on how are so many of our immune cells doing, or things like the hormones in our blood that it can sense. And it can package this information, and send it up to the brain. It can, there, not reach areas like visual cortex or word formations -- otherwise, when we digest, we would see funny colors or we would make funny noises -- no. But it can reach areas for things like morality, fear or emotional processing or areas for self-awareness.
Sokkal érdekesebb, hogy beleinket és agyunkat összekötő idegrostok 90%-a beleinkből agyunkba juttat információt. Ha jobban belegondolunk, ennek igenis van értelme, hiszen agyunk nagyon el van szigetelve. E csontos, vastag bőrrel fedett koponyában van, és kell neki tájékoztatás, hogy összerakhassa az érzést: "Hogy érzem magam mint egy teljes test?" A belek az agy lehető legjobb és legfontosabb tanácsadói, mert az a legnagyobb érzékszervünk, amely nemcsak táplálékunk minőségéről gyűjt információt, de arról is, hogy érzi magát a rengeteg immunsejtünk, vérünkben lévő hormonjaink. Beleink ezt az információcsomagot felküldik agyunkba. Nem jut el a látókéregbe vagy a beszédközpontba, különben emésztés közben különös színeket vagy különös hangokat észlelnénk; nem. De eljut az erkölccsel, a félelemmel vagy az érzelem-földolgozással kapcsolatos területekre, vagy amelyek az öntudattal kapcsolatosak.
So it does make sense that when our body and our brain are putting together this feeling of, "How am I, as a whole body, doing?" that the gut has something to contribute to this process. And it also makes sense that people who have conditions like irritable bowel syndrome or inflammatory bowel disease have a higher risk of having anxiety or depression. I think this is good information to share, because many people will think, "I have this gut thing, and maybe I also have this mental health thing." And maybe -- because science is not clear on that right now -- it's really just that the brain is feeling sympathy with their gut.
Tehát van értelme annak, hogy mikor testünk és agyunk kialakítja az érzést: "Hogy érzem magam mint egy teljes test?", a belek valamivel hozzájárultak a folyamathoz. Annak is van értelme, hogy aki irritábilis bél szindrómában vagy gyulladásos bélbetegségben szenved, esélyesebb a szorongásra vagy depresszióra. Jó ezt tudni, mert sokan elgondolkozhatnak: "Van ez a bélmicsodám, lehet, hogy a pszichikumommal is baj van? Bár ezt a tudomány egyelőre még nem tisztázta, valóban arról van szó, hogy az agy együttérez a belekkel.
This has yet to grow in evidence until it can come to practice. But just knowing about these kinds of research that's out there at the moment helps me in my daily life. And it makes me think differently of my moods and not externalize so much all the time. I feel oftentimes during the day we are a brain and a screen, and we will tend to look for answers right there and maybe the work is stupid or our neighbor -- but really, moods can also come from within. And just knowing this helped me, for example, when I sometimes wake up too early, and I start to worry and wander around with my thoughts. Then I think, "Stop. What did I eat yesterday? Did I stress myself out too much? Did I eat too late or something?" And then maybe get up and make myself a tea, something light to digest. And as simple as that sounds, I think it's been surprisingly good for me.
Több bizonyítékra van szükség, mielőtt gyakorlati alkalmazása lenne. De pusztán az, hogy tudok a jelenlegi kutatásokról, sokat segít nekem mindennapi életemben. Ezért másként értékelem a hangulatomat, és nem keresek minduntalan külső okokat. Napközben gyakran úgy érzem, hogy agyak vagyunk képernyők előtt, ezért gyakran ott keressük a választ, és persze lehet, hogy a munka vagy a szomszéd hülye .. de valójában a hangulatunk a belsőnkből jön. Már ennek a tudata is segített, pl. amikor néha túl korán ébredek föl, és idegeskedni kezdek, gondolataim cikáznak, majd: "Ácsi! Mit ettem tegnap? Fölidegesítettem magam? Talán túl későn vacsoráztam?" Aztán fölkelek, elkészítem a teámat, valami könnyű reggelit. S olyan egyszerűen, amilyennek hangzik, meglepődve gondolok rá, hogy hiszen ez jó nekem!
Step three took me further away from our body, and to really understanding bacteria differently. The research we have today is creating a new definition of what real cleanliness is. And it's not the hygiene hypothesis -- I think many maybe know this. So it states that when you have too little microbes in your environment because you clean all the time, that's not really a good thing, because people get more allergies or autoimmune diseases then. So I knew this hypothesis, and I thought I wouldn't learn so much from looking at cleanliness in the gut. But I was wrong.
A harmadik szakasz eltávolított a testünktől, és a baktériumokat már egész másként értékeltem. Jelen kutatásunk új módon határozza meg a valódi tisztaság fogalmát. Ez nem a higiénia hipotézise, amelyet tán sokan ismernek. Azt állítja: ha túl kevés mikroba van környezetünkben, mert folyton-folyvást takarítunk, ez tulajdonképpen nem jó dolog, mert attól lehet allergiát vagy autoimmun betegségeket kapni. Ismertem a hipotézist, s azt hittem, hogy nem túl sok újat tudok meg a belek tisztaságának tanulmányozásából. De tévedtem.
It turns out, real cleanliness is not about killing off bacteria right away. Real cleanliness is a bit different. When we look at the facts, 95 percent of all bacteria on this planet don't harm us -- they can't, they don't have the genes to do so. Many, actually, help us a lot, and scientists at the moment are looking into things like: Do some bacteria help us clean the gut? Do they help us digest? Do they make us put on weight or have a lean figure although we're eating lots? Are others making us feel more courageous or even more resilient to stress? So you see, there are more questions when it comes to cleanliness. And, actually, the thing is, it's about a healthy balance, I think. You can't avoid the bad all the time. This is simply not possible; there's always something bad around. So what really the whole deal is when you look at a clean gut, it's about having good bacteria, enough of them, and then some bad. Our immune system needs the bad, too, so it knows what it's looking out for.
Kiderült, hogy a valódi tisztaság nem a baktériumok teljes kiirtását jelenti, hanem egy kicsit mást. A tények szerint a világ baktériumainak 95%-a nem árt nekünk, nem is képesek rá, mert nincsenek ehhez szükséges génjeik. Sokuk valójában hasznunkra van, és a kutatók jelenleg ilyen kérdésekkel foglalkoznak: Bizonyos baktériumok elősegítik beleink tisztítását? Segítik az emésztést? Hizlalnak vagy fogyasztanak, habár sokat eszünk? Másoktól bátrabbak vagy még ellenállóbbak leszünk a stresszel szemben? Láthatják, sok kérdés fölmerül a tisztaságot illetően. Szerintem a dolog kulcsa a helyes egyensúly. A rosszat nem mindig kerülhetjük el. Egyszerűen lehetetlen; valami mindig becsúszik. A tiszta beleket az jellemzi, hogy elég sok jó baktériumunk van, meg egy pár rossz. Immunrendszerünknek a rosszak is kellenek, hogy tudja, mit keressen.
So I started having this different perspective on cleanliness and a few weeks later, I held a talk at my university, and I made a mistake by 1,000. And I went home and I realized in that moment, I was like, "Ah! I made a mistake by 1,000. Oh God, that's so much, and that's so embarrassing." And I started to think about this, I was like, "Ugh!" And after a while I said, "OK, I made this one mistake, but then I also told so many good and right and helpful things, so I think it's OK, you know? It's a clean thing." And then I was like, "Oh, wait. Maybe I took my perspective on cleanliness further." And it's my theory at the moment that maybe we all do. Take it a bit further than just cleaning our living room, where maybe we make it to sort like a life hygiene. Knowing that this is about fostering the good just as much as trying to shelter yourself from the bad had a very calming effect on me.
Kezdett kialakulni nálam a tisztaság más szemlélete, s pár héttel később az egyetememen tartott előadásomban bakot lőttem. Hazafelé tartva jöttem rá: "Ó, mekkora bakot lőttem! Istenem, mekkora, és milyen kínos!" És valahogy így reagáltam: "A francba!" Kissé később ezt mondtam: "Jó, egy hibát követtem el, de azért mondtam egy csomó jó, helyes és hasznos dolgot, szerintem rendben van, ugye? A dolog tiszta." De aztán meg: "Várjunk csak, lehet, hogy a tisztaság fogalmát kibővítettem." Jelenleg ez az elméletem, s lehet, hogy mindenki így tesz. Fejlesszük tovább a nappalink takarításánál, és ezzel talán az élet higiéniáját alakíthatjuk ki. Tudván, hogy ez épp annyira a jó elősegítése, mint magunk megóvása a rossztól, ez megnyugtató hatást gyakorolt rám.
So in that sense, I hope today I told you mostly good and helpful things, and thank you for your time, for listening to me.
E szellemben remélem, hogy ma önöknek főleg jó és hasznos dolgokat mondtam, Köszönöm, hogy időt szántak a meghallgatásomra.
(Applause)
(Taps)