This is the exact moment that I started creating something called Tinkering School.
Ayni mana shu paytda men Duradgorlik maktabini ocha boshladim.
Tinkering School is a place where kids can pick up sticks and hammers and other dangerous objects, and be trusted. Trusted not to hurt themselves, and trusted not to hurt others. Tinkering School doesn't follow a set curriculum, and there are no tests. We're not trying to teach anybody any specific thing.
Duradgorlik maktabi shunday joyki, bu yerda bolalar tayoqlarni bolg'alarni va boshqa havfli narsalarni oladi, va bu bolalarga ishonib bo'ladi. O'zlariga zarar yetkazmasliklari uchun va boshqalarga zarar yetkazmasliklari uchun ularga ishonishadi. Duradgorlik maktabi aniq bir o'quv dasturiga amal qilmaydi. Shu bilan birga sinovlar ham yo'q. Biz hech kimga hech qanday mahsus narsa o'rgatmoqchi emasmiz.
When the kids arrive they're confronted with lots of stuff: wood and nails and rope and wheels, and lots of tools, real tools. It's a six-day immersive experience for the kids. And within that context, we can offer the kids time -- something that seems in short supply in their over-scheduled lives. Our goal is to ensure that they leave with a better sense of how to make things than when they arrived, and the deep internal realization that you can figure things out by fooling around.
Bolalar maktabga kelganlarida, ular ko'p narsalarga, ya'ni yog'och, mixlar, arqon va g'ildiraklar, hamda ko'plab asboblar, haqiqiy asboblarga duch keladilar. Bu bolalar uchun 6-kunlik juda mashg'ul tajriba. O'sha paytning o'zida bolalarga vaqt ajratib beramiz. Juda ham band bo'lgan hayotlarida kam deb hisoblangan narsaga vaqt ajratamiz. Bizning maqsadimiz, ular maktabga kelgan paytidan ko'ra, ketayotganlarida narsalarni qanday bajarish haqida yaxshiroq tushunchaga ega bo'lish va shunchaki narsalrni o'yanb ko'rish orqali narsalarning mohiyatini tushunib yetsih kabi chuqur ichki hissiyotga ega bo'lishidir.
Nothing ever turns out as planned ... ever. (Laughter) And the kids soon learn that all projects go awry -- (Laughter) and become at ease with the idea that every step in a project is a step closer to sweet success, or gleeful calamity. We start from doodles and sketches. And sometimes we make real plans. And sometimes we just start building. Building is at the heart of the experience: hands on, deeply immersed and fully committed to the problem at hand. Robin and I, acting as collaborators, keep the landscape of the projects tilted towards completion. Success is in the doing, and failures are celebrated and analyzed. Problems become puzzles and obstacles disappear.
Hech qachon hech narsa rejalashtirilgandek bo'lmaydi. (Kulgi) Bolalar tez orada hamma proyektlar noto'g'i yo'lda ketishini anglab yetdailar, (Kulgi) va proyektdagi har bir qadam shirin muvaffaqiyat yoki quvnoq muvafaqqiyatsizlik sari yanada bir qadam yaqinlashganilik g'oyasi bilan o'zlarini hursand his qiladilar. Biz rasmlar chizish va eskizdan boshlaymiz. Ba'zida haqiqiy rejalar tuzamiz. Va ba'zi paytlarda qurilishdan boshlaymiz. Qurilish tajribaning eng markaziy qismi hisoblanadi. Amaliy, juda ham mashg'ul va oldidagi vazifaga to'liq berilgandir. Robin va men, birgalikda ishlovchi hamkasblar, tugallanishiga yaqinlab qolgan proektlarning peyzajini saqlab qo'yamiz. Muvaffaqiyat ish bajarishdadir. Omadsizliklar esa nishonlanib tahlil qilinadi. Muammolar jumboqlarga aylanadi va to'sqinliklar yo'q bo'ladi.
When faced with particularly difficult setbacks or complexities, a really interesting behavior emerges: decoration. (Laughter) Decoration of the unfinished project is a kind of conceptual incubation. From these interludes come deep insights and amazing new approaches to solving the problems that had them frustrated just moments before.
Ayni qiyin bo'lgan to'sqinlik yoki murakkabliklarga uchraganda, juda ham qiziqarli hulq paydo bo'ladi: bezash. (Kulgi) Tugallanmagan proektni bezash ongli inkubatsiya kabidir. Ularni hozirgina qiyin ahvolga qo'yib turgan muammolarni echish uchun ajoyib va yangi usullar huddi yuqorida aytilgan antraktlardan kelib chiqadi.
All materials are available for use. Even those mundane, hateful, plastic grocery bags can become a bridge stronger than anyone imagined. And the things that they build amaze even themselves.
Biz foydalanishimiz uchun hamma materialla bor. Hattoki o'sha oddiy, jirkanchli, plastik o'ziq ovqat sumkalari sizlar tasavvur qilmagan darajada kuchli ko'prik bo'la oladi. Ular quradigan narsalar hatto ularning o'zlarini ham hayratda qoldiradi.
Video: Three, two, one, go!
Video: uch, ikki, bir, kettik!
Gever Tulley: A rollercoaster built by seven-year-olds.
Gever Tulley: Yetti yoshlilalr qurgan uchar chang'i.
Video: Yay! (Applause)
Video: Yay! (Qarsaklar)
GT: Thank you. It's been a great pleasure. (Applause)
Gever Tulley: Rahmat sizlarga. Judam ham maroqli bo'ldi. (Qarsaklar)