This is Mabel. Mabel is an aphid, a small insect in the same order as cicadas, stink bugs, and bed bugs.
זו היא מייבל. מייבל היא כנימה, חרק זעיר מאותו ענף של הציקדות, החרקים המסריחים, ופשפשים.
All these bugs pierce their prey and suck out vital fluids. Aphids’ prey are plants. And what aphids are after is buried within the plant, flowing in tubes made from single cells strung end-to-end. These are called sieve tubes and together they form the plumbing system for a plant’s most valuable resource: sap.
כל החרקים האלה חודרים לטרף שלהם ומוצצים נוזלים חיוניים. כנימות טורפות צמחים. ומה שכנימות מחפשות קבור בתוך הצמח, זורם בצינוריות שעשויות מתאים בודדים שמשוכים מקצה לקצה. אלה נקראים צינוריות עצה ויחד הן יוצרות את מערכת הצנרת למשאב החשוב ביותר של הצמח: לשד.
Sap is mostly water and sugar. Some species’ sap has as much sugar per liter as a can of soda. Photosynthesis is constantly producing sugar. You can think of it as a chemical “pump” which generates incredibly high pressure— up to 9 times that of a car tire— in the sieve tubes.
לשד עשוי בעיקר מים וסוכר. בלשד של כמה מינים יש אותה כמות סוכר לליטר כמו פחית סודה. פוטוסינטזה כל הזמן מייצרת סוכר. אתם יכולים לחשוב על זה כמשאבה כימית שמייצרת לחץ אדיר -- עד פי 9 מצמיג של מכונית -- בצינוריות העצה.
To feed, Mabel uses her stylet, which is a long, flexible needle. She slowly worms it into the tissue, between the plant’s cells, until she pierces one of those sieve tubes. Because the sap is under so much pressure, Mabel doesn’t even have to suck it out of the plant. She just opens a valve in her head and lets the pressure push the sap through her digestive system. We’ll come back to what comes out of her butt, but for now, you should know that plants don’t want to be punctured and sipped. So they try to defend themselves.
כדי לאכול, מייבל משתמשת בפגיון הדק שלה, שהוא מחט ארוכה וגמישה. הוא מתעלת אותה באיטיות לתוך הרקמה, בין תאי הצמח, עד שהיא חודרת לאחת הצינוריות האלו. בגלל שהלשד תחת הרבה לחץ, מייבל לא צריכה לשאוב אותו מהצמח. היא רק פותחת את השסתום בראשה ונותנת ללחץ לדחוף את הלשד דרך מערכת העיכול שלה. נחזור למה שיוצא מהתחת שלה, אבל בינתיים, אתם צריכים לדעת שצמחים לא רוצים להדקר או להשתות. אז הם מנסים להגן על עצמם.
One defense is the sap itself. To see how that works, let’s hypothetically hook up some other insect’s digestive tract to a steady stream of sap. When that sap touches the insect’s cells, its high sugar content encourages the water in the cells to come out by osmosis… exactly like salt encourages water to come out of a slug. The more sap that passes through the insect, the more water it loses. Eventually, it shrivels up and dies.
הגנה אחת היא הלשד עצמו. כדי לראות איך זה עובד, בואו נחבר היפוטטית מערכות עיכול אחרות לזרם קבוע של לשד. כשהלשד נוגע בתאי החרק, תוכן הסוכר הגבוה שלו מעודד את המים בתאים לצאת באוסמוזה... בדיוק כמו שמלח מעודד מים לצאת מחילזון. ככל שעובר יותר לשד דרך החרק, הוא מאבד יותר מים. לבסוף, הוא מתצטמק ומת.
Mabel’s gut, however, is packed with an enzyme called sucrase, which takes two molecules of sucrose and converts them into one molecule of fructose and one of… this three-unit sugar. Mabel burns the fructose for energy, leaving the three-unit-sugar behind.
המעיים של מייבל, עם זאת, עמוסים אנזימים שנקראים סוקראז, שלוקחים שתי מולקולות של סוכרוז וממירות אותן למולקולה אחת של פרוקטוז ואחת של שלוש יחידות סוכר. מייבל שורפת את הפרוקטוז לאנרגיה, ומשאירה את סוכר שלוש היחידות.
Now, how does that help her?
עכשיו, איך זה עוזר לה?
The more molecules of sugar that are dissolved in the sap, the more water it can suck out of Mabel’s cells. By reducing the number of molecules of sugar in the sap, Mabel reduces its ability to suck water out of her cells. Plant sap neutralized.
ככל שיש יותר מולקולות סוכר שמומסות בלשד, יותר מים יכולים להשאב מהתאים של מייבל. על ידי הפחתת מספר המולקולות של הסוכר בלשד, מייבל מפחיתה את היכולת לשאוב מים מתאיה. לשד צמחי מנוטרל.
Now that means Mabel can feed for days, getting all the energy she needs to reproduce.
עכשיו זה אומר שמייבל יכולה לאכול במשך ימים, ולקבל את כל האנרגיה שהיא צריכה להתרבות.
Some aphid species have an incredible life cycle. For example, the green peach aphid. During the fall, males and females mate, and the females lay eggs. But in the spring, when the eggs hatch, all the nymphs that emerge are female. When those females reach maturity, they don’t lay eggs. Instead, they give birth to live young… that are clones of themselves… and already pregnant… with their own clones. So, these female aphids have two generations of baby aphid clones forming inside themselves at the same time. Scientists call this telescopic development.
לכמה מיני כנימות יש מחזור חיים מדהים. לדוגמה, כנימת האפרסק הירוקה. במהלך הסתיו, זכרים ונקבות מזדווגים, והנקבות מטילות ביצים. אבל באביב, כשהביצים בוקעות, כל הנימפות שבוקעות הן נקבות. כשהנקבות האלו מגיעות לבגרות, הן לא מטילות ביצים. במקום, הן יולדות צעירים חיים... שהן שיכפול שלהן... וכבר בהריון... עם השכפולים שלהן. אז, לכנימות הנקבות שלהן יש שני דורות של שיבוטי כנימות תינוקות שנוצרים בתוכן באותו זמן. מדענים קוראים לזה התפתחות טלסקופית.
That means that aphids can make more of themselves fast— there can be 20 generations within a single season— and that means lots of aphid poop. Mabel can poop her entire body weight every two hours, making her one of the most prolific poopers on the planet. Some aphid populations can produce hundreds of kilograms of poop per acre.
זה אומר שהכנימות יכולות ליצר עוד מעצמן במהירות -- יכולים להיות 20 דורות בעונה אחת -- וזה אומר הרבה קקי של כנימות. מייבל יכולה לחרבן את כל משקל גופה כל שעתים, מה שהופך אותה לאחת המחרבנות הכי פוריות על הפלנטה. כמה אוכלוסיות כנימות יכולות לייצר מאות קילוגרמים של קקי לדונם.
Now, aphid poop is not like your poop. Chemically, it’s not all that different from sap; it’s a clear and colorless sweet, syrupy liquid. You might already know it by a different name: honeydew.
עכשיו, קקי של כנימות לא דומה לקקי שלכם. כימית, הוא לא שונה כל כך מלשד; הוא נוזל שקוף, נטול צבע סירופי ומתוק. אתם אולי כבר מכירים אותו בשם אחר: טל דבש.
Other species love honeydew. Some species of ants love it so much they sort of herd and defend entire aphid colonies. In return, the ants get a steady supply of sweet honeydew, which they can drink directly from the aphids’ butts.
מינים אחרים אוהבים טל דבש. כמה מינים של נמלים אוהבות אותו כל כך שהן סוג של רועות ומגינות על מושבות כנימות שלמות. בתמורה, הנמלים מקבלות אספקה שוטפת של טל דבש מתוק, שהן יכולות לשתות ישירות מהתחת של הכנימות.
Bottom’s up!
לחיים!
Humans love honeydew, too. Several Native American tribes used to harvest it from tall reeds and make it into cake. And some species of bee make honey from honeydew, which humans then harvest and eat.
אנשים גם אוהבים טל דבש. מספר שבטים של אינדיאנים נהגו לאסוף אותו מקנים גבוהים והפכו אותן לעוגה. וכמה מינים של דבורים יוצרות דבש מטל דבש, שאנשים אוספים ואוכלים.
So plants make the sap, which is eaten and pooped out by aphids, regurgitated by bees, harvested by humans, and dolloped into a cup of Earl Grey tea.
אז צמחים מייצרים לשד, שנאכל ומחורבן על ידי כנימות, מועלה כגרה על ידי דבורים, נאסף על ידי אנשים, ומוסף לכוס של תה ארל גריי.