What I want to talk about today is one idea. It's an idea for a new kind of school, which turns on its head much of our conventional thinking about what schools are for and how they work. And it might just be coming to a neighborhood near you soon. Where it comes from is an organization called the Young Foundation, which, over many decades, has come up with many innovations in education, like the Open University and things like Extended Schools, Schools for Social Entrepreneurs, Summer Universities and the School of Everything.
Ik wil het vandaag hebben over één idee. Het is een idee voor een nieuw type school, dat een hoop van onze conventionele ideeën over de functie en werking van scholen, volledig overhoop gooit. Misschien vind je het binnenkort zelfs ergens bij je in de buurt. Het idee komt vanuit een organisatie met de naam Young Foundation, die over de afgelopen decennia verantwoordelijk is geweest voor vele innovaties in het onderwijs, zoals de Open Universiteit, maar ook voor vernieuwingen als de Brede School, scholen voor sociale ondernemers, zomeruniversiteiten, en de "School van Alles".
And about five years ago, we asked what was the most important need for innovation in schooling here in the U.K. And we felt the most important priority was to bring together two sets of problems. One was large numbers of bored teenagers who just didn't like school, couldn't see any relationship between what they learned in school and future jobs. And employers who kept complaining that the kids coming out of school weren't actually ready for real work, didn't have the right attitudes and experience.
Ongeveer vijf jaar geleden vroegen we ons af waar de belangrijkste behoefte aan innovatie zat in het onderwijs hier in het Verenigd Koninkrijk. We meenden dat we de hoogste prioriteit moesten geven aan het koppelen van twee problemen. Het ene betrof het grote aantal verveelde tieners die gewoon een hekel hadden aan school, en totaal geen verband zagen tussen wat ze leerden op school en een toekomstige baan. En werkgevers die alsmaar klaagden dat de kinderen die van school kwamen in feite niet voorbereid waren op echt werk, en niet de juiste houding en ervaring hadden.
And so we try to ask: What kind of school would have the teenagers fighting to get in, not fighting to stay out? And after hundreds of conversations with teenagers and teachers and parents and employers and schools from Paraguay to Australia, and looking at some of the academic research, which showed the importance of what's now called non-cognitive skills -- the skills of motivation, resilience -- and that these are as important as the cognitive skills -- formal academic skills -- we came up with an answer, a very simple answer in a way, which we called the Studio School. And we called it a studio school to go back to the original idea of a studio in the Renaissance where work and learning are integrated. You work by learning, and you learn by working. And the design we came up with had the following characteristics.
Daarom proberen wij de vraag te stellen: Voor welk soort school zouden tieners zich verdringen om erin te geraken, in plaats van te vechten om eruit te geraken? Na honderden gesprekken met tieners, docenten, ouders, werkgevers en scholen van Paraguay tot Australië, en na het raadplegen van academisch onderzoek dat het belang aantoonde van wat we nu non-cognitieve vaardigheden noemen -- gemotiveerdheid, veerkracht -- en dat ook aantoonde dat deze net zo belangrijk zijn als de cognitieve vaardigheden -- de formele academische vaardigheden -- hebben wij een antwoord bedacht, een heel simpel antwoord eigenlijk, we noemden het de 'Studioschool'. We gaven het de naam Studioschool om een link te leggen met het oorspronkelijke idee van een studio of atelier in de Renaissance waar werken en leren zijn geïntegreerd. Je werkt door te leren, en je leert door te werken. Het ontwerp dat we bedachten had de volgende kenmerken.
First of all, we wanted small schools -- about 300, 400 pupils -- 14 to 19 year-olds, and critically, about 80 percent of the curriculum done not through sitting in classrooms, but through real-life, practical projects, working on commission to businesses, NGO's and others. That every pupil would have a coach, as well as teachers, who would have timetables much more like a work environment in a business. And all of this will be done within the public system, funded by public money, but independently run. And all at no extra cost, no selection, and allowing the pupils the route into university, even if many of them would want to become entrepreneurs and have manual jobs as well. Underlying it was some very simple ideas that large numbers of teenagers learn best by doing things, they learn best in teams and they learn best by doing things for real -- all the opposite of what mainstream schooling actually does.
Ten eerste wilde we kleine scholen -- ongeveer 300 tot 400 leerlingen -- 14 tot 19 jaar oud, en, uiterst belangrijk: ongeveer 80 percent van het curriculum werd gedaan, niet door het zitten in een klaslokaal, maar door het uitvoeren van echte, praktische projecten, in opdracht van bedrijven, NGO's en andere organisaties. Elke leerling zou, behalve docenten, ook een coach hebben. Hun lesrooster zou meer lijken op een planning in een bedrijf. Het wordt allemaal gedaan binnen het kader van het openbaar onderwijs, gefinancierd door overheidsgeld maar onafhankelijk geleid. En al dit zonder extra kosten, zonder selectie, en het biedt leerlingen de kans naar de universiteit te gaan, zelfs als velen van hen liever ondernemer willen worden of handenarbeid willen doen. De grondslag van ons concept bestond uit een paar simpele ideeën: veel tieners leren het beste door dingen te doen, ze leren het beste in teams en ze leren het beste door dingen in het echt te doen. Allemaal het tegenovergestelde van wat de conventionele school in feite doet.
Now that was a nice idea, so we moved into the rapid prototyping phase. We tried it out, first in Luton -- famous for its airport and not much else, I fear -- and in Blackpool -- famous for its beaches and leisure. And what we found -- and we got quite a lot of things wrong and then improved them -- but we found that the young people loved it. They found it much more motivational, much more exciting than traditional education. And perhaps most important of all, two years later when the exam results came through, the pupils who had been put on these field trials who were in the lowest performing groups had jumped right to the top -- in fact, pretty much at the top decile of performance in terms of GCSE's, which is the British marking system.
Welnu, dat was een prachtig idee, en daarom schakelden we over naar de fase van 'rapid prototyping'. We probeerden het uit in de praktijk, eerst in Luton -- bekend vanwege zijn luchthaven en weinig anders, vrees ik -- en in Blackpool -- vermaard vanwege zijn stranden en ontspanningsindustrie. Wat we constateerden -- behalve dat we op veel punten fout zaten en die meteen verbeterden -- maar wat we constateerden was dat de jonge mensen er gek op waren. Ze vonden het veel meer motiverend en stimulerend dan het traditionele onderwijs. En wellicht het belangrijkste van alles was dat twee jaar later, toen de examenresultaten bekend gemaakt werden, de leerlingen die aan dit experiment hadden deelgenomen, en die in de minst presterende groep zaten, helemaal naar de top waren gesprongen -- vrijwel allemaal zelfs in het bovenste deciel van prestaties gemeten naar de normen van het GCSE [General Certificate of Secondary Education], het Britse beoordelingssysteem.
Now not surprisingly, that influenced some people to think we were onto something. The minister of education down south in London described himself as a "big fan." And the business organizations thought we were onto something in terms of a way of preparing children much better for real-life work today. And indeed, the head of the Chambers of Commerce is now the chairman of the Studio Schools Trust and helping it, not just with big businesses, but small businesses all over the country.
Het was dan ook geen verrassing dat dit op sommige mensen de indruk maakte dat we iets op het spoor waren. De minister van onderwijs helemaal in het zuiden in Londen liet weten dat hij een "grote fan" was. De ondernemersorganisaties vonden ook dat we met iets bijzonders bezig waren, met het veel beter voorbereiden van kinderen op echt werk vandaag. De algemeen directeur Kamer van Koophandel is nu zelfs de voorzitter van de Studioschool-trust en hij helpt ons, niet alleen met de grote ondernemingen, maar ook met kleine bedrijven over het hele land.
We started with two schools. That's grown this year to about 10. And next year, we're expecting about 35 schools open across England, and another 40 areas want to have their own schools opening -- a pretty rapid spread of this idea. Interestingly, it's happened almost entirely without media coverage. It's happened almost entirely without big money behind it. It spread almost entirely through word of mouth, virally, across teachers, parents, people involved in education. And it spread because of the power of an idea -- so the very, very simple idea about turning education on its head and putting the things which were marginal, things like working in teams, doing practical projects, and putting them right at the heart of learning, rather than on the edges.
We zijn met twee scholen begonnen. Het aantal staat nu op ongeveer 10. Volgend jaar verwachten we ongeveer 35 scholen te openen in heel Engeland, en nog 40 andere regio's willen hun eigen school openen -- een behoorlijk snelle verspreiding van dit idee. Opvallend is ook dat het allemaal bijna geheel zonder media-aandacht is gebeurd. Het is bijna volledig tot stand gekomen zonder grote investering van buiten. Het heeft zich bijna volledig verspreid via mond-tot-mondreclame, als een virus, naar leraren, ouders, mensen in het onderwijs. Het heeft zich zo snel verspreid vanwege de kracht van een idee, dit zeer eenvoudige idee om het onderwijs ondersteboven te keren door zaken die bijkomstig waren, zoals het werken in teams, het uitvoeren van praktische projecten, volledig in het hart van het leerproces te plaatsen, en juist niet in de marge.
Now there's a whole set of new schools opening up this autumn. This is one from Yorkshire where, in fact, my nephew, I hope, will be able to attend it. And this one is focused on creative and media industries. Other ones have a focus on health care, tourism, engineering and other fields.
Zo gaan er een heel stel nieuwe scholen open dit komende najaar. Deze hier is in Yorkshire waar, als alles goed gaat, mijn neefje hopelijk naartoe zal gaan. Deze is gericht op de creatieve en media-industrie. Andere richten zich op gezondheidszorg, toerisme, techniek, en andere gebieden.
We think we're onto something. It's not perfect yet, but we think this is one idea which can transform the lives of thousands, possibly millions, of teenagers who are really bored by schooling. It doesn't animate them. They're not like all of you who can sit in rows and hear things said to you for hour after hour. They want to do things, they want to get their hands dirty, they want education to be for real. And my hope is that some of you out there may be able to help us.
Wij denken dat we met iets waardevols bezig zijn. Het is nog niet perfect, maar we menen dat dit een idee is dat het leven kan transformeren van duizenden, zoniet miljoenen tieners die helemaal zijn afgestompt door het onderwijs. Het inspireert hen niet. Ze zijn niet als jullie allemaal die netjes in een rij kunnen zitten en urenlang gepraat kunnen aanhoren. Ze willen dingen doen, ze willen hun handen vuil maken, ze willen écht onderwijs. Ik hoop dat sommigen van jullie ons zullen willen helpen.
We feel we're on the beginning of a journey of experiment and improvement to turn the Studio School idea into something which is present, not as a universal answer for every child, but at least as an answer for some children in every part of the world. And I hope that a few of you at least can help us make that happen.
We staan nog maar net aan het begin van een reis van experimenteren en verbeteren om het idee van de Studioschool om te zetten naar iets dat echt bestaat, niet als universele oplossing voor elk kind, maar wel als een oplossing voor sommige kinderen in alle delen van de wereld. Daarom hoop ik dat tenminste sommigen van jullie ons kunnen helpen om dit tot stand te brengen.
Thank you very much.
Bedankt voor jullie aandacht.
(Applause)
(Applaus)