Along the Nile River, in what is now northern Sudan, lay the ancient civilization of Kush. Though they were once conquered by a powerful neighbor, the kings and queens of Kush would go on to successfully challenge two of the most dominant empires in history.
در امتداد رود نیل، جایی که الان سودان شمالی است، تمدن باستانی کوش آرمیده است. هرچند توسط همسایهای قدرتمند فتح شدند، شاهان و ملکههای کوش با موفقیت باقی ماندند و دو امپراتوری قدرتمند تاریخ را به چالش کشیدند.
From 1500 to 1100 BCE, Egypt controlled Kush, introducing many Egyptian cultural and religious practices. The civilization of Kush was more than a thousand years old at that time. Its early capital city at Kerma had impressive temples, palaces, and houses, including a massive mudbrick temple structure that had a chapel deep inside, reached by a long staircase at the center. Rich gold mines helped the Kushites build a flourishing commercial network, making bronze weapons and tools and trading materials like incense, animal skins, ivory, and ebony wood from sub-Saharan Africa.
از سال ۱۵۰۰ تا ۱۱۰۰ پیش از میلاد، مصر کنترل کوش را در دست داشت، و بسیاری از سنتها و آیینهای دینی مصری را به آن وارد کرد. تمدن کوش در آن زمان بیش از هزار سال قدمت داشت. پایتخت اولیه آن در کرما دارای معابد، کاخها و خانههای چشمگیر بود، از جمله ساختار معبدی عظیم از خشت که در اعماق آن کلیسای کوچکی وجود داشت که از طریق پلکانی طولانی در مرکز به آن میرسید. معادن غنی طلا به کوشیها کمک کرد تا یک شبکه تجاری پررونق، سلاحها و ابزار برنزی بسازند و موادی مانند عود، پوست حیوانات، عاج و چوب آبنوس را از جنوب صحرای آفریقا معامله کنند.
The tide started to change for Kush as Egypt descended into civil war. By 750 BCE, Egypt was divided into local kingdoms with fluctuating alliances. The Kushite king Piankhy saw an opportunity. He led his navy, flanked by horsemen and archers, up the Nile to the gateway city of Khemenu. As Piankhy’s army constructed siege ramps and battle towers, the city’s ruler sent his wives and daughters to negotiate— not with Piankhy, but with the women of his royal household, later known as kandake, who were extremely influential in military affairs and political succession. At the end of a long siege, Piankhy entered the conquered city and bitterly criticized the conditions in its stables.
با درگیر شدن مصر به جنگ داخلی، دوران شکوفایی کوش تغییر کرد. تا سال ۷۵۰ قبل از میلاد،مصر به پادشاهیهای محلی با اتحادیههای ناپایدار تقسیم شد. فرعون کوش، بعنخی، فرصتی یافت. او نیروی دریایی خود را با سواران و کمانداران در کنار نیل به سمتِ دروازه شهر خمنو (الاشمونین امروزی) هدایت کرد. همانطور که ارتش بعنخی رمپهای محاصره و برجهای جنگی را ساخت، حاکم شهر زنان و دختران خود را برای مذاکره فرستاد – نه با بعنخی، بلکه با زنان خاندان سلطنتی او که بعدها به نام کانداکه شناخته شدند زنانی که در امور نظامی و جانشینی سیاسی بسیار تأثیرگذار بودند. در پایان یک محاصره طولانی، بعنخی وارد شهر فتحشده شد و از شرایط موجود در اصطبل آن به شدت انتقاد کرد.
From there, Piankhy and the Kushite forces conquered the Egyptian capital of Memphis. Piankhy installed his sister, Amunirdis, as priestess of the great god Amun, in the Egyptian city of Thebes, and left other Kushite officials there before returning to live in Kush. His successors extended control all the way to the Nile Delta. This was a high point for the Empire of Kush: trade thrived, and they built magnificent temples, palaces, and pyramid tombs all along the Nile. But the Assyrian army was approaching Egypt in its annual campaigns. When the Assyrians began to encroach on trade routes near Jerusalem, the Kushite king Taharqo moved to stop them. The Assyrians defeated him with the help of some rebelling Egyptian princes, and drove him out of Egypt in the 7th century BCE.
از آنجا او و نیروهای کوشی پایتخت مصر، ممفیس، را فتح کردند. بعنخی خواهرش آمونیردیس را به عنوان کاهن خدای بزرگ آمون در شهر تبس مصر منصوب کرد و سایر مقامات کوشی را قبل از بازگشت به کوش در آنجا مستقر کرد. جانشینان او قلمروی حکمرانی را تا دلتای نیل گسترش دادند. این نقطه اوجی برای امپراتوری کوش بود: تجارت رونق گرفت و آنها معابد، قصرها و مقبرههای هرمی باشکوهی را در سراسر رود نیل ساختند. اما ارتش آشور در لشکرکشیهای سالانه خود به خاک مصر نزدیک میشد. هنگامی که آشوریها شروع به تجاوز به راههای تجاری در نزدیکی اورشلیم کردند، «تهارقا» پادشاه کوش برای متوقف کردن آنها حرکت کرد. آشوریها او را با کمک برخی از شاهزادگان شورشی مصر شکست دادند و در قرن هفتم پیش از میلاد او را از مصر به بیرون راندند.
The Kushites continued to rule in their homeland for nearly 1,000 years that were prosperous and innovative. They moved their capital farther south to the city of Meroe, where they built temples to a new god called Apedemak. They built new cities in the savannah south of the Sahara Desert, some of which contained huge reservoirs for water.
کوشیها نزدیک به ۱,۰۰۰ سال در سرزمین شکوفا و نوآور خود به حکمرانی ادامه دادند. آنها پایتخت خود را به سمت جنوب به شهر مرو منتقل کردند و در آنجا معابدی برای خدای جدیدی به نام آپدماک ساختند. آنها شهرهای جدیدی در ساوانا در جنوب صحرای صحرا ساختند که برخی از آنها مخازن عظیم آبی داشتند.
When the Roman Empire conquered Egypt in 31 BCE, Kushite armies again traveled north, led by Queen Amanirenas. She led them to success in battle against the Romans, capturing the bronze head of a statue of the Roman emperor Augustus, and bringing it back to Kush. They buried it under the doorway of a temple in the capital, so that worshippers would step on it as they crossed the threshold.
هنگامی که امپراتوری روم مصر را در سال ۳۱ قبل از میلاد فتح کرد، ارتش کوش به رهبری ملکه آمانیرناس دوباره به شمال لشکرکشی کرد. او آنها را در نبرد علیه رومیان به پیروزی رساند و سر برنزی مجسمه امپراتور روم، آگوستوس، را تصرف کرد و آن را به کوش بازگرداند. آنها مجسمه را در زیر درب معبدی در پایتخت دفن کردند تا نمازگزاران هنگام عبور از دروازه بر روی آن قدم بگذارند.
After brokering peace with the Romans, Kush continued to prosper. Over time, however, groups of people called the Noba raided from the west, and trade routes were disrupted by the rising kingdom of Aksum. Around 350 CE, the Aksumite king sacked Meroe, effectively bringing Kushite rule to an end.
پس از صلح با رومیان، کوش به پیشرفت خود ادامه داد. با این حال، با گذشت زمان گروههایی از مردم به نام «نوبه» از غرب یورش بردند و مسیرهای تجاری به دلیل ظهور پادشاهی اکسوم مختل شد. در حدود سال ۳۵۰ پس از میلاد، پادشاه اکسومیت، مرو را غارت کرد و عملاً به حکومت کوشها پایان داد.
Since then, some have argued that Kush’s history has been overlooked by generations of European and American scholars who promoted the idea that Egypt was part of the origin of Western civilization, while Kush, as an African culture, was excluded. Today, there’s still much to learn about Kush— including a writing system we haven’t deciphered fully.
از آن زمان، برخی استدلال کردهاند که تاریخ کوش توسط نسلهایی از دانشمندان اروپایی و آمریکایی نادیده گرفته شده است که این ایده را ترویج میکنند که مصر بخشی از خاستگاه تمدن غربی است، در حالی که کوش، بهعنوان یک فرهنگ آفریقایی کنار گذاشته شده است. امروزه، هنوز چیزهای زیادی برای یادگیری در مورد کوش وجود دارد - از جمله سیستم نوشتاری که ما به طور کامل رمزگشایی نکردهایم.