The world makes you something that you're not, but you know inside what you are, and that question burns in your heart: How will you become that? I may be somewhat unique in this, but I am not alone, not alone at all. So when I became a fashion model, I felt that I'd finally achieved the dream that I'd always wanted since I was a young child. My outside self finally matched my inner truth, my inner self. For complicated reasons which I'll get to later, when I look at this picture, at that time I felt like, Geena, you've done it, you've made it, you have arrived. But this past October, I realized that I'm only just beginning. All of us are put in boxes by our family, by our religion, by our society, our moment in history, even our own bodies. Some people have the courage to break free, not to accept the limitations imposed by the color of their skin or by the beliefs of those that surround them. Those people are always the threat to the status quo, to what is considered acceptable.
Świat czyni cię kimś, kim nie jesteś, ale wewnętrznie wiesz kim jesteś i ta kwestia pali cię w sercu. Jak się stać tym kimś? Mogę być w tym nieco wyjątkowa, ale nie jestem sama, wcale nie jestem sama. Kiedy zostałam modelką, czułam, że spełniłam marzenie, którego pragnęłam od dzieciństwa. Mój wygląd zgadzał się z prawdziwym ja, wewnętrznym ja. Z przyczyn, które omówię za chwilę, kiedy patrzę na to zdjęcie, wtedy myślała: Geena udało ci się, zrobiłaś to, wreszcie dopięłaś swego. Ale zeszłego października zdałam sobie sprawę, że dopiero zaczynam. Każdy jest szufladkowany przez rodzinę, religię, społeczeństwo, nasz moment w historii, nawet przez własne ciała. Niektórzy mają odwagę nie godzić się na ograniczenia narzucane przez kolor skóry, czy przekonania otaczających ich osób. Tacy ludzie zawsze są zagrożeniem dla status quo, tego co jest akceptowane. W moim przypadku, przez ostatnie dziewięć lat
In my case, for the last nine years, some of my neighbors, some of my friends, colleagues, even my agent, did not know about my history. I think, in mystery, this is called the reveal. Here is mine.
niektórzy moi sąsiedzi, przyjaciele, współpracownicy, nawet agenci nie znali mojej historii. W przypadku tajemnicy mówi się o ujawnieniu. Oto moje. Po urodzeniu nadano mi płeć męską
I was assigned boy at birth based on the appearance of my genitalia. I remember when I was five years old in the Philippines walking around our house, I would always wear this t-shirt on my head. And my mom asked me, "How come you always wear that t-shirt on your head?" I said, "Mom, this is my hair. I'm a girl." I knew then how to self-identify.
na podstawie moich narządów płciowych. Pamiętam, że jako pięciolatka chodziłam po domu na Filipinach w T-shircie na głowie. Mama pytała: "Dlaczego nosisz ten T-shirt na głowie?". "Mamo, to moje włosy, jak u dziewczynki". Wiedziałam wtedy jak się określić. Płeć zawsze była uważana za fakt,
Gender has always been considered a fact, immutable, but we now know it's actually more fluid, complex and mysterious. Because of my success, I never had the courage to share my story, not because I thought what I am is wrong, but because of how the world treats those of us who wish to break free. Every day, I am so grateful because I am a woman. I have a mom and dad and family who accepted me for who I am. Many are not so fortunate.
coś niezmiennego, ale teraz wiemy, że jest bardziej płynna, złożona i tajemnicza. Z uwagi na sukces nie miałam odwagi, by podzielić się swoją historią. Nie dlatego, że uważałam się za złą osobę, ale wobec tego jak traktuje się tych, którzy chcą się wyłamać. Każdego dnia jestem wdzięczna za to, że jestem kobietą. Mam mamę, tatę i rodzinę, którzy zaakceptowali to, kim jestem. Wielu nie ma takiego szczęścia.
There's a long tradition in Asian culture that celebrates the fluid mystery of gender. There is a Buddhist goddess of compassion. There is a Hindu goddess, hijra goddess. So when I was eight years old, I was at a fiesta in the Philippines celebrating these mysteries. I was in front of the stage, and I remember, out comes this beautiful woman right in front of me, and I remember that moment something hit me: That is the kind of woman I would like to be. So when I was 15 years old, still dressing as a boy, I met this woman named T.L. She is a transgender beauty pageant manager. That night she asked me, "How come you are not joining the beauty pageant?" She convinced me that if I joined that she would take care of the registration fee and the garments, and that night, I won best in swimsuit and best in long gown and placed second runner up among 40-plus candidates. That moment changed my life. All of a sudden, I was introduced to the world of beauty pageants. Not a lot of people could say that your first job is a pageant queen for transgender women, but I'll take it.
Azjatycka kultura posiada długą tradycję celebracji płynnej tajemnicy płci. Jest buddyjska bogini współczucia. Jest hinduska bogini hidźrów. Kiedy miałam osiem lat, byłam na Filipinach na fieście ku czci tych tajemnic. Stałam tuż przy scenie i pamiętam jak wyszła piękna kobieta tuż przede mną. Pamiętam, że w coś we mnie drgnęło, taką kobietą chciałam zostać. Kiedy miałam 15 lat, nadal ubierając się jak chłopak, spotkałam kobietę nazywającą się T.L. Prowadzi ona konkurs piękności dla osób transpłciowych. Tej nocy zapytała mnie: "Dlaczego nie dołączysz do konkursu?". Przekonała mnie, że jeśli wezmę udział, wniesie za mnie wpisowe i da mi stroje. Tamtej nocy zajęłam pierwsze miejsce w kategorii kostium kąpielowy i suknia wieczorowa, a także zajęłam drugie miejsce wśród ponad 40. kandydatek. Ta chwila zmieniła moje życie. Nagle wprowadzono mnie do świata konkursów piękności. Niewielu może oznajmić, że pierwszą pracą było zostanie miss kobiet transpłciowych, ale biorę to na siebie.
So from 15 to 17 years old, I joined the most prestigious pageant to the pageant where it's at the back of the truck, literally, or sometimes it would be a pavement next to a rice field, and when it rains -- it rains a lot in the Philippines -- the organizers would have to move it inside someone's house. I also experienced the goodness of strangers, especially when we would travel in remote provinces in the Philippines. But most importantly, I met some of my best friends in that community.
Od 15. do 17. roku życia brałam udział w najbardziej prestiżowych konkursach, ale i w konkursach na tyłach ciężarówki, a czasem na chodniku obok pola ryżowego. Kiedy padało, a często pada na Filipinach, organizatorzy musieli przenieść konkurs do czyjegoś domu. Doświadczyłam życzliwości obcych ludzi, szczególnie gdy podróżowaliśmy do odległych prowincji Filipin. Ale co najważniejsze, poznałam w tym środowisku moich najlepszych przyjaciół. W 2001 roku moja mama, która przeprowadziła się do San Francisco,
In 2001, my mom, who had moved to San Francisco, called me and told me that my green card petition came through, that I could now move to the United States. I resisted it. I told my mom, "Mom, I'm having fun. I'm here with my friends, I love traveling, being a beauty pageant queen." But then two weeks later she called me, she said, "Did you know that if you move to the United States you could change your name and gender marker?" That was all I needed to hear. My mom also told me to put two E's in the spelling of my name. She also came with me when I had my surgery in Thailand at 19 years old. It's interesting, in some of the most rural cities in Thailand, they perform some of the most prestigious, safe and sophisticated surgery. At that time in the United States, you needed to have surgery before you could change your name and gender marker. So in 2001, I moved to San Francisco, and I remember looking at my California driver's license with the name Geena and gender marker F. That was a powerful moment. For some people, their I.D. is their license to drive or even to get a drink, but for me, that was my license to live, to feel dignified. All of a sudden, my fears were minimized. I felt that I could conquer my dream and move to New York and be a model.
oznajmia o przyjęciu mojego wniosku na pobyt, że mogę się przenieść do Stanów. Opierałam się. Powiedziałam: "Mamo, dobrze się bawię. Jestem z przyjaciółmi, uwielbiam podróżować, być miss piękności". Ale dwa tygodnie później zakomunikowała: "Wiesz, że przeprowadzka do Stanów oznacza zmianę imienia i symbolu płci?". To wszystko, co chciałam usłyszeć. To moja mama powiedziała mi, by dodać dwa "e" do mojego imienia. Była także przy mnie, gdy miałam operację w Tajlandii w wieku 19 lat. Ciekawe, że w wiejskich rejonach Tajlandii przeprowadza się najbardziej prestiżowe, bezpieczne i skomplikowane zabiegi. Wówczas w Stanach Zjednoczonych trzeba było dokonać zabiegu przed zmianą imienia i oznaczenia płci. W 2001 zamieszkałam w San Francisco i pamiętam, jak spojrzałam na prawo jazdy z imieniem Geena i oznaczeniem płci K. To była niesamowita chwila. Dla niektórych dokument uprawnia do prowadzenia auta czy do kupna alkoholu, ale mnie dawał prawo do życia, poczucia godności. Moje lęki nagle zmalały. Czułam, że mogę spełniać swoje marzenie, zamieszkać w Nowym Jorku i zostać modelką. Wielu nie ma takiego szczęścia.
Many are not so fortunate. I think of this woman named Islan Nettles. She's from New York, she's a young woman who was courageously living her truth, but hatred ended her life. For most of my community, this is the reality in which we live. Our suicide rate is nine times higher than that of the general population. Every November 20, we have a global vigil for Transgender Day of Remembrance. I'm here at this stage because it's a long history of people who fought and stood up for injustice. This is Marsha P. Johnson and Sylvia Rivera. Today, this very moment, is my real coming out. I could no longer live my truth for and by myself. I want to do my best to help others live their truth without shame and terror. I am here, exposed, so that one day there will never be a need for a November 20 vigil.
Myślę tu o Ayli Nettles. Jest z Nowego Jorku, to młoda kobieta, która odważnie żyła w zgodzie ze sobą, ale nienawiść położyła kres jej życiu. Dla większości osób z mojego środowiska to rzeczywistość, w jakiej żyjemy. Nasz odsetek samobójstw jest dziewięć razy wyższy niż w ogólnej populacji. Każdego 20 listopada obchodzimy międzynarodowe święto, Dzień Pamięci Osób Transgender. Stoję na tej scenie przez wzgląd na ludzi, którzy walczyli i stawiali czoła niesprawiedliwości. To Marsha P. Johnson i Sylvia Rivera. Dziś, dokładnie w tej chwili, następuje moje prawdziwe ujawnienie się. Nie mogę dłużej żyć w swojej prawdzie dla siebie samej. Chcę zrobić co w mojej mocy, by pomóc innym żyć w ich prawdzie bez wstydu i przerażenia. Stoję tu odsłonięta, by pewnego dnia nie był potrzebny Dzień 20 Listopada.
My deepest truth allowed me to accept who I am. Will you?
Dzięki prawdzie zaakceptowałam siebie. Czy wy też to zrobicie?
Thank you very much.
Dziękuję bardzo.
(Applause) Thank you. Thank you. Thank you. (Applause)
(Brawa) Dziękuję. (Brawa)
Kathryn Schulz: Geena, one quick question for you. I'm wondering what you would say, especially to parents, but in a more broad way, to friends, to family, to anyone who finds themselves encountering a child or a person who is struggling with and uncomfortable with a gender that's being assigned them, what might you say to the family members of that person to help them become good and caring and kind family members to them?
Kathryn Schulz: Geena, króciutkie pytanie. Ciekawa jestem, co byś powiedziała, szczególnie rodzicom, a szerzej także przyjaciołom, rodzinom, każdemu kto styka się z dzieckiem lub osobą zmagającą się i niepogodzoną z nadaną im płcią. Co powiedziałabyś członkom rodziny takiej osoby, jak być dobrą, troskliwą i życzliwą rodziną dla kogoś takiego? Geena: Po pierwsze, to błogosławieństwo,
Geena Rocero: Sure. Well, first, really, I'm so blessed. The support system, with my mom especially, and my family, that in itself is just so powerful. I remember every time I would coach young trans women, I would mentor them, and sometimes when they would call me and tell me that their parents can't accept it, I would pick up that phone call and tell my mom, "Mom, can you call this woman?" And sometimes it works, sometimes it doesn't, so — But it's just, gender identity is in the core of our being, right? I mean, we're all assigned gender at birth, so what I'm trying to do is to have this conversation that sometimes that gender assignment doesn't match, and there should be a space that would allow people to self-identify, and that's a conversation that we should have with parents, with colleagues. The transgender movement, it's at the very beginning, to compare to how the gay movement started. There's still a lot of work that needs to be done. There should be an understanding. There should be a space of curiosity and asking questions, and I hope all of you guys will be my allies.
że mam wsparcie, szczególnie mamy i rodziny, które samo w sobie jest tak potężne. Pamiętam, że gdy udzielałam wskazówek młodym transpłciowym kobietom, czasem dzwoniły i mówiły, że rodzice tego nie akceptują, brałam telefon i prosiłam mamę, by zadzwoniła do tej kobiety. Czasem to działa, czasem nie. Tożsamość płciowa jest po prostu sednem naszego jestestwa. Wszystkim nam nadano płeć po urodzeniu, więc staram się prowadzić dialog na temat tego, że czasem płeć nadana nie pasuje do nas, więc powinna być przestrzeń, by ludzie mogli ją sami określić. To dialog, który powinniśmy prowadzić z rodzicami, kolegami. Ruch osób transpłciowych jest na samym początku drogi, jeśli zestawić go z powstaniem ruchu homoseksualistów. Wciąż jest wiele do zrobienia. Chodzi o wzajemne zrozumienie. Powinna istnieć pewna ciekawość oraz przestrzeń do zadawania pytań. Ufam, że i wy będziecie mi sprzyjać.
KS: Thank you. That was so lovely. GR: Thank you.
KS: Dziękuję, to było piękne.
(Applause)
GR: Dziękuję.