This is a vending machine in Los Angeles. It's in a shopping mall, and it sells fish eggs. It's a caviar-vending machine.
Ovo je automat za prodaju u Los Anđelesu. Nalazi se u tržnom centru i prodaje riblja jaja. To je automat za kavijar.
This is the Art-o-mat, an art-vending machine that sells small artistic creations by different artists, usually on small wood blocks or matchboxes, in limited edition.
Ovo je Art-o-mat, umetnički automat koji prodaje male umetničke kreacije raznih umetnika, obično na malim drvenim blokovima ili kutijama od šibica, u ograničenom izdanju.
This is Oliver Medvedik. He is not a vending machine, but he is one of the founders of Genspace, a community biolab in Brooklyn, New York, where anybody can go and take classes and learn how to do things like grow E. coli that glows in the dark or learn how to take strawberry DNA. In fact, I saw Oliver do one of these strawberry DNA extractions about a year ago, and this is what led me into this bizarre path that I'm going to talk to you right now. Strawberry DNA is really fascinating, because it's so beautiful. I'd never thought about DNA being a beautiful thing before, before I saw it in this form. A lot of people, especially in the art community, don't necessarily engage in science in this way. I instantly joined Genspace after this, and asked Oliver, "If we can do this with strawberries, can we do this with people?" About 10 minutes later, we were both spitting in vials, coming up with a protocol for human DNA extraction. I started doing this on my own. This is what my DNA actually looks like.
Ovo je Oliver Medvedik. On nije automat, ali on je jedan od osnivača Dženspejsa, biolaboratorije zajednice u Bruklinu, Njujork, gde svako može da pohađa časove i nauči stvari poput uzgajanja ešerihije koli koja svetli u mraku ili kako da uzme DNK iz jagode. U stvari, video sam Olivera pre oko godinu dana kako izdvaja DNK jagode i to me je navelo na ovaj bizarni put o kom ću vam govoriti sada. Jer je DNK jagode vrlo očaravajući, jer je tako lep. Nikada pre nisam razmišljao o DNK kao lepoj, pre nego što sam je video u ovoj formi. I dosta ljudi, posebno u umetničkoj zajednici, se ne bave nužno naukom na ovaj način. Odmah sam se pridružio Dženspejsu posle ovoga, i pitao sam Olivera: „Ako možemo jagode, možemo li da radimo i ljude?“ I nakon 10 minuta, oboje smo je vrteli u bočicama i smišljali protokol za izdvajanje ljudske DNK. I počeo sam da radim ovo na svoju ruku, ovako u stvari izgleda moja DNK.
And I was at a dinner party with some artist friends, and I was telling them about this project, and they couldn't believe that you could actually see DNA. So I said, all right, let's get out some supplies right now. And I started having these bizarre dinner parties on Friday nights, where people would come over and we'd do DNA extractions, and I would capture them on video, because it created this kind of funny portrait as well.
Bio sam na večeri sa prijateljima, umetnicima, i pričao sam im o ovom projektu, i oni nisu verovali da stvarno može da se vidi DNK. Onda sam rekao, u redu, hajdemo po neki pribor odmah. I počeo sam da priređujem te bizarne večere kod mene petkom uveče gde bi ljudi došli i mi bismo radili DNK izdvajanje, a ja bih ih snimao, jer stvara vrstu smešnog portreta takođe.
(Laughter)
(Smeh)
These are people who don't necessarily regularly engage with science. You can kind of tell from their reactions.
To su ljudi koji se obično uopšte ne bave naukom. To možete videti iz njihovih reakcija.
(Laughter)
Ali postaju fascinirani
But they became fascinated by it, and it was really exciting for me to see them get excited about science.
i bilo je zaista zanimljivo da gledam kako ih nauka uzbuđuje.
And so I started doing this regularly.
Počeo sam da radim ovo redovno.
(Laughter)
To je prilično čudna stvar da se radi petkom uveče,
It's an odd thing to do with your Friday nights, but this is what I started doing. I started collecting a whole group of my friends' DNA in small vials and categorizing them. This is what that looked like. And it started to make me think about a couple of things. First, this looked a lot like my Facebook wall. So in a way, I created sort of a genetic social network.
ali ovo sam počeo da radim i počeo sam da skupljam grupe DNK mojih prijatelja u bočicama i da ih kategorišem. To je izgledalo ovako. I navelo me je da razmislim o par stvari. Prvo, ovo me je prilično podsećalo na moj zid na Fejsbuku. Na neki način, stvorio sam genetičku mrežu, genetičku društvenu mrežu.
And the second thing was, one time a friend came over and looked at this on my table and was like, "Uh ... why are they numbered? Is this person more rare than the other one?" And I hadn't even thought about that. They were just numbered because that was the order that I extracted the DNA in. But that made me think about collecting toys, and what's going on right now in the toy world with blind box toys, and being able to collect these rare toys. You buy these boxes, but aren't sure what's going to be inside. But when you open them, you have different rarities of the toys. I thought that was interesting; I thought about this and the caviar vending machine and the Art-o-mat all together. And for some reason, I was one night drawing a vending machine, thinking of doing paintings of a vending machine. The vial of my DNA was sitting there, and I saw a beautiful collaboration between the strands of DNA and the coils of a vending machine. So I decided to create an art installation called the DNA Vending Machine. Here it is.
Druga stvar, jednom je svratio prijatelj i pogledao na moj sto i rekao: "Oh. Zašto su numerisani? Da li je ova osoba veća retkost od one osobe?" A ja nisam ni pomislio na to. Samo su bili numerisani jer je to bio raspored po kom sam uzeo DNK. Ali to me je nateralo da pomislim na skupljanje igračaka i ovo što se sada dešava u svetu igračaka s neobeleženim kutijama i skupljanjem ovih retkih igračaka. Kupite kutije. Niste sigurni šta je u njima. Ali onda kada ih otvorite, imate igračke različitog rariteta. Mislio sam da je ovo zanimljivo. Počeo sam da razmišljam o ovome, automatu za kavijar, Art-o-matu i svemu, i iz nekog razloga jedne večeri sam crtao automat za prodaju, razmišljajući o slikanju automata, i bočica sa mojom DNK je stajala tu, i video sam ovu predivnu saradnju između niti DNK i koturova na automatu za prodaju. Naravno, odlučio sam da napravim umetničku instalaciju koja se zove Automat za DNK. Evo ga.
(Music)
(Muzika)
[DNA Vending Machine is an art installation about our increasing access to biotechnology.]
["Automat za DNK je umetnička instalacija o našem većem pristupu biotehnologiji."]
(Music)
["Za razumnu cenu, možete kupiti uzorak
[For a reasonable cost, you can purchase a sample of human DNA from a traditional vending machine.]
ljudske DNK iz tradicionalnog automata."]
(Music)
[Each sample comes packaged with a collectible limited edition portrait of the human specimen.]
["Svaki uzorak je upakovan sa retkim portretom ljudskog primerka iz ograničene serije."]
(Music)
[DNA Vending Machine treats DNA as a collectible material and brings to light legal issues over the ownership of DNA.]
["Automat za DNK se prema DNK odnosi kao retkom materijalu i fokusira se
(Music ends)
na pravne probleme vlasništva DNK."]
Gabriel Barcia-Colombo: The DNA Vending Machine is currently in a couple of galleries in New York, and it's selling out pretty well. We're in the first edition of 100 pieces, hoping to do another edition pretty soon. I'd like to get it into more of a metro hub, like Grand Central or Penn Station, next to some of the other vending machines in that location.
Gabrijel Garsija-Kolombo: Automat za DNK je trenutno u nekoliko galerija u Njujorku, i zapravo se prilično brzo rasprodaje. Trenutno smo kod prve serije od 100 komada i nadamo se još jednoj uskoro. Zapravo bih više voleo da ga ubacim u metro, poput stanica Grand Sentral ili Pen, odmah pored drugih, pravih automata na tim mestima.
But really, with this and a lot of my art projects, I want to ask the audience a question: When biotechnology and DNA sequencing becomes as cheap as, say, laser cutting or 3D printing or buying caviar from a vending machine, will you submit your sample of DNA to be part of the vending machine? How much will these samples be worth? Will you buy someone else's sample? And what will you be able to do with that sample?
Ali zapravo sa ovim i dosta drugih umetničkih projekata, želim da publici postavim pitanje, a to je, kada biotehnologija i DNK sekvenciranje postanu jeftini poput, recimo, laserskog sečenja ili 3D štampanja ili kupovine kavijara iz automata, da li ćete još uvek dati svoj uzorak DNK da bude deo automata? I koliko će vredeti ti uzorci? I da li ćete kupiti nečiji uzorak? I šta ćete moći da uradite s tim uzorkom?
Thank you.
Hvala vam.
(Applause)
(Aplauz)