This is a vending machine in Los Angeles. It's in a shopping mall, and it sells fish eggs. It's a caviar-vending machine.
Iată un tonomat din Los Angeles. Este într-un mall și vinde icre. E un tonomat cu caviar.
This is the Art-o-mat, an art-vending machine that sells small artistic creations by different artists, usually on small wood blocks or matchboxes, in limited edition.
Acesta e Art-o-mat, un tonomat de obiecte de artă care vinde creații mici ale diverșilor artiști, din piese mici de lemn sau cutii de chibrite, în ediție limitată.
This is Oliver Medvedik. He is not a vending machine, but he is one of the founders of Genspace, a community biolab in Brooklyn, New York, where anybody can go and take classes and learn how to do things like grow E. coli that glows in the dark or learn how to take strawberry DNA. In fact, I saw Oliver do one of these strawberry DNA extractions about a year ago, and this is what led me into this bizarre path that I'm going to talk to you right now. Strawberry DNA is really fascinating, because it's so beautiful. I'd never thought about DNA being a beautiful thing before, before I saw it in this form. A lot of people, especially in the art community, don't necessarily engage in science in this way. I instantly joined Genspace after this, and asked Oliver, "If we can do this with strawberries, can we do this with people?" About 10 minutes later, we were both spitting in vials, coming up with a protocol for human DNA extraction. I started doing this on my own. This is what my DNA actually looks like.
Acesta e Oliver Medvedik. Nu este un tonomat, dar e unul dintre fondatorii Genspace, un biolaborator communitar din Brooklyn, New York, unde oricine poate lua cursuri să învețe să facă lucruri cum ar fi să cultive E. coli care strălucesc la întuneric sau cum să preleve ADN de căpșună. L-am văzut pe Oliver făcând una dintre extracțiile lui de ADN în urmă cu un an și asta m-a adus pe calea această bizară despre care vă voi spune acum. Pentru că ADNul de căpșună e fascinant, e atât de frumos. Nu mi-ar fi trecut prin cap că ANDul ar fi ceva frumos, până să-l văd în această formă. Mulți, mai ales în comunitatea artiștilor, nu se prea implică în știință. M-am înscris la Genspace imediat și l-am întrebat pe Oliver: ”Dacă putem face așa ceva cu căpșuni, putem face la fel și cu oamenii?” 10 minute mai târziu, agitam mostre în fiole și puneam la cale un protocol pentru prelevarea de ADN uman. Am început să fac asta pe cont propriu și iată cum arată ADNul meu.
And I was at a dinner party with some artist friends, and I was telling them about this project, and they couldn't believe that you could actually see DNA. So I said, all right, let's get out some supplies right now. And I started having these bizarre dinner parties on Friday nights, where people would come over and we'd do DNA extractions, and I would capture them on video, because it created this kind of funny portrait as well.
Eram la o cină cu niște prieteni artiști și le spuneam despre acest proiect și nu le venea să creadă că ADNul e vizibil. Așa că am decis să scoatem mostre pe loc. Am inițiat cinele acestea ciudate acasă vineri seara la care puteau veni oameni cărora le făceam prelevări de ADN și le și capturau pe film deoarece creau un fel de portrete nostime.
(Laughter)
(Râsete)
These are people who don't necessarily regularly engage with science. You can kind of tell from their reactions.
Sunt oameni care nu se implică în știință de nicio formă. Îți poți da seama din reacțiile lor.
(Laughter)
Dar au devenit fascinați de asta
But they became fascinated by it, and it was really exciting for me to see them get excited about science.
și era palpitant pentru mine să-i văd entuziasmați de știintă.
And so I started doing this regularly.
Am început să fac asta regulat.
(Laughter)
E oarecum ciudat de făcut în fiecare vineri,
It's an odd thing to do with your Friday nights, but this is what I started doing. I started collecting a whole group of my friends' DNA in small vials and categorizing them. This is what that looked like. And it started to make me think about a couple of things. First, this looked a lot like my Facebook wall. So in a way, I created sort of a genetic social network.
dar asta am început să fac și am strâns ANDul unui grup întreg de prieteni în fiole mici și le categorisesc. Iată cum arăta. M-a făcut să mă gîndesc la două lucruri. În primul rând, semăna mult cu pagina mea de Facebook. Într-un fel, am creat un fel de rețea genetică, o rețea socială genetică, de fapt.
And the second thing was, one time a friend came over and looked at this on my table and was like, "Uh ... why are they numbered? Is this person more rare than the other one?" And I hadn't even thought about that. They were just numbered because that was the order that I extracted the DNA in. But that made me think about collecting toys, and what's going on right now in the toy world with blind box toys, and being able to collect these rare toys. You buy these boxes, but aren't sure what's going to be inside. But when you open them, you have different rarities of the toys. I thought that was interesting; I thought about this and the caviar vending machine and the Art-o-mat all together. And for some reason, I was one night drawing a vending machine, thinking of doing paintings of a vending machine. The vial of my DNA was sitting there, and I saw a beautiful collaboration between the strands of DNA and the coils of a vending machine. So I decided to create an art installation called the DNA Vending Machine. Here it is.
În al doilea rând, a venit un prieten la mine odată, s-a uitat pe masa mea și a zis: “Oh. De ce sunt numerotate? Persoana asta e mai rară decât cealaltă?” Nici măcar nu mă gândisem la asta. Erau numerotați pentru că așa fusese ordinea în care am extras ADNul. Dar m-a făcut să mă gândesc la colecționarea jucăriilor și la ceea ce se întâmplă în momentul de față cu jucării în cutii luate orbește și la colecționarea acestor jucării rare. Cumperi jucării. Nu știi sigur ce e înăuntru. Dar când le deschizi, ai grade diferite de raritate a jucăriilor. Mi s-a părut interesant. M-am gândit la asta, la tonomatul de caviar și la Art-o-mat, și dintr-un oarecare motiv, desenam într-o noapte un tonomat, gândindu-mă să fac tablouri după un tonomat și fiola mică cu ADNul meu stătea acolo și mi-am imaginat un fel de colaborare frumoasă între catenelee de ADN și bobinele unui tonomat. Și evident, m-am hotărât să creez o instalație de artă numită Tonomatul de ADN. Iată-l.
(Music)
(Muzică)
[DNA Vending Machine is an art installation about our increasing access to biotechnology.]
[“Tonomatul de ADN - o instalație artistică despre accesul crescând la biotehnologie.”]
(Music)
[“La un preț rezonabil, puteți cumpăra o mostră
[For a reasonable cost, you can purchase a sample of human DNA from a traditional vending machine.]
de ADN uman de la un tonomat convențional”]
(Music)
[Each sample comes packaged with a collectible limited edition portrait of the human specimen.]
[“Fiecare mostră vine împachetată cu un portret colecționabil în ediție limitată a specimenului uman”]
(Music)
[DNA Vending Machine treats DNA as a collectible material and brings to light legal issues over the ownership of DNA.]
[“Tonomatul de ADN tratează ADNul drept material colecționabil și aduce în evidență
(Music ends)
probleme legale asupra împroprietăririi de ADN.”]
Gabriel Barcia-Colombo: The DNA Vending Machine is currently in a couple of galleries in New York, and it's selling out pretty well. We're in the first edition of 100 pieces, hoping to do another edition pretty soon. I'd like to get it into more of a metro hub, like Grand Central or Penn Station, next to some of the other vending machines in that location.
Gabriel Garcia-Colombo. Tonomatul de ADN e momentan expus la câteva galerii din New York și chiar vinde destul de bine. Suntem la prima ediție cu 100 de piese și sperăm să pregătim încă o ediție în curând. Mi-ar plăcea mai degrabă să-l aduc într-o stație centrală de metrou, cum ar fi Grand Central sau Stația Penn, chiar lângă alte tonomate din acea locație.
But really, with this and a lot of my art projects, I want to ask the audience a question: When biotechnology and DNA sequencing becomes as cheap as, say, laser cutting or 3D printing or buying caviar from a vending machine, will you submit your sample of DNA to be part of the vending machine? How much will these samples be worth? Will you buy someone else's sample? And what will you be able to do with that sample?
Cu acest proiect și cu multe proiecte artistice ale mele vreau să întreb publicul un lucru: atunci când biotehnologia și secvențierea ADNului devin la fel de ieftine precum, să zicem, tăierea cu laser, imprimarea 3D sau cumpărarea caviarului de la tonomat, v-ați mai ceda mostra de ADN ca să facă parte dintr-un tonomat? Și cât vor valora aceste mostre? Veți mai cumpăra mostra altcuiva? Și ce veți putea face cu acea mostră?
Thank you.
Vă mulțumesc.
(Applause)
(Aplauze)