This is a vending machine in Los Angeles. It's in a shopping mall, and it sells fish eggs. It's a caviar-vending machine.
Ini adalah mesin layan diri di Los Angeles. Ia di dalam pusat beli-belah, dan ia menjual telur ikan. Ia adalah mesin layan diri kaviar.
This is the Art-o-mat, an art-vending machine that sells small artistic creations by different artists, usually on small wood blocks or matchboxes, in limited edition.
Ini adalah Art-o-mat, mesin layan diri seni yang menjual ciptaan seni kecil hasil artis berbeza, biasanya atas blok kayu kecil atau kotak mancis, dalam edisi terhad.
This is Oliver Medvedik. He is not a vending machine, but he is one of the founders of Genspace, a community biolab in Brooklyn, New York, where anybody can go and take classes and learn how to do things like grow E. coli that glows in the dark or learn how to take strawberry DNA. In fact, I saw Oliver do one of these strawberry DNA extractions about a year ago, and this is what led me into this bizarre path that I'm going to talk to you right now. Strawberry DNA is really fascinating, because it's so beautiful. I'd never thought about DNA being a beautiful thing before, before I saw it in this form. A lot of people, especially in the art community, don't necessarily engage in science in this way. I instantly joined Genspace after this, and asked Oliver, "If we can do this with strawberries, can we do this with people?" About 10 minutes later, we were both spitting in vials, coming up with a protocol for human DNA extraction. I started doing this on my own. This is what my DNA actually looks like.
Ini Oliver Medvedik. Dia bukan mesin layan diri, tapi dia merupakan salah seorang pengasas Genspace, suatu biolab komuniti di Brooklyn, New York, di mana sesiapa saja boleh mendaftar dan mempelajari teknik seperti membesarkan E. coli yang bercahaya dalam gelap atau belajar bagaimana mengambil DNA strawberri. Malah, saya lihat Oliver mengekstrak DNA strawberi seperti ini kira-kira setahun lalu, dan inilah yang membawa saya ke jalan aneh ini yang akan saya ceritakan sekarang. Kerana DNA strawberi sungguh menarik, begitu cantik sekali. Saya tak pernah terfikir bahawa DNA sesuatu yang cantik, sehingga melihatnya dalam bentuk ini. Dan ramai orang, terutamanya dalam komuniti seni, tidak semestinya terlibat dalam sains sebegini. Saya menyertai Genspace dengan serta-merta dan saya tanya Oliver, "Jika boleh lakukan pada strawberi, bolehkah kita lakukan dengan manusia juga?" Dan 10 minit nanti, kami berdua memusingkannya dalam botol dan menulis protokol bagi pengekstrakan DNA manusia. Dan saya mula melakukannya sendiri, dan inilah rupa sebenar DNA saya.
And I was at a dinner party with some artist friends, and I was telling them about this project, and they couldn't believe that you could actually see DNA. So I said, all right, let's get out some supplies right now. And I started having these bizarre dinner parties on Friday nights, where people would come over and we'd do DNA extractions, and I would capture them on video, because it created this kind of funny portrait as well.
Di parti makan malam bersama rakan, rakan artis, saya ceritakan tentang projek ini, dan mereka tak percaya bahawa DNA sebenarnya boleh dilihat. Saya berkata, mari keluarkan beberapa bekalan. Dan saya mula mengadakan parti makan malam aneh ini setiap malam Jumaat di mana orang akan bertandang dan kami melakukan pengekstrakan DNA, malah saya juga merakamkannya, kerana ia juga menimbulkan riak wajah lucu.
(Laughter)
(Ketawa)
These are people who don't necessarily regularly engage with science. You can kind of tell from their reactions.
Mereka ini boleh dikatakan tidak selalunya melibatkan diri dengan sains. Anda boleh lihat melalui reaksi mereka.
(Laughter)
Tapi mereka terpesona dengannya,
But they became fascinated by it, and it was really exciting for me to see them get excited about science.
dan saya amat tertarik melihat mereka teruja tentang sains.
And so I started doing this regularly.
Maka saya mula melakukannya dengan kerap.
(Laughter)
Agak ganjil untuk melakukan ini pada malam Jumaat anda,
It's an odd thing to do with your Friday nights, but this is what I started doing. I started collecting a whole group of my friends' DNA in small vials and categorizing them. This is what that looked like. And it started to make me think about a couple of things. First, this looked a lot like my Facebook wall. So in a way, I created sort of a genetic social network.
tapi inilah yang saya mula lakukan, dan saya mula mengumpul DNA rakan saya di dalam bebuli-bebuli kecil dan mengkategorikannya. Inilah rupa DNA tersebut. Dan saya mula berfikir tentang beberapa perkara. Pertama, ini amat serupa dengan dinding Facebook saya. Jadi, saya telah mencipta suatu rangkaian genetik, satu rangkaian sosial genetik.
And the second thing was, one time a friend came over and looked at this on my table and was like, "Uh ... why are they numbered? Is this person more rare than the other one?" And I hadn't even thought about that. They were just numbered because that was the order that I extracted the DNA in. But that made me think about collecting toys, and what's going on right now in the toy world with blind box toys, and being able to collect these rare toys. You buy these boxes, but aren't sure what's going to be inside. But when you open them, you have different rarities of the toys. I thought that was interesting; I thought about this and the caviar vending machine and the Art-o-mat all together. And for some reason, I was one night drawing a vending machine, thinking of doing paintings of a vending machine. The vial of my DNA was sitting there, and I saw a beautiful collaboration between the strands of DNA and the coils of a vending machine. So I decided to create an art installation called the DNA Vending Machine. Here it is.
Dan keduanya, suatu hari rakan saya datang dan melihatnya di atas meja saya dan berkata, "Oh. Kenapa mereka bernombor? Adakah orang ini lebih unik daripada yang lain? Saya langsung tak terfikir tentang itu. Mereka bernombor mengikut susunan DNA yang diekstrak oleh saya. Tapi ia membuatkan saya terfikir untuk mengumpulkan mainan, dan apa yang berlaku sekarang di dalam dunia mainan dengan kotak tanpa gambar, dan dapat mengumpul mainan yang jarang ini. Anda beli kotak ini. Anda tak pasti apa yang ada dalamnya. Tapi kemudian, setelah membukanya, anda dapati pelbagai mainan unik. Dan pada saya itu amat menarik. Saya mula berfikir tentang ini dan mesin layan diri kaviar dan Art-o-mat, dan entah mengapa, suatu malam saya melukis mesin layan diri, berfikir tentang membuat lukisan mesin layan diri, dan bebuli kecil berisi DNA saya dalamnya, dan saya lihat kerjasama indah antara helaian DNA dan gegelung mesin layan diri. Jadi, saya membuat keputusan untuk mencipta instalasi seni bergelar Mesin Layan Diri DNA. Inilah dia.
(Music)
(Muzik)
[DNA Vending Machine is an art installation about our increasing access to biotechnology.]
["Mesin Layan Diri DNA adalah instalasi seni berkaitan akses kita terhadap bioteknologi yang meningkat."]
(Music)
["Dengan harga berpatutan, anda boleh membeli satu sampel
[For a reasonable cost, you can purchase a sample of human DNA from a traditional vending machine.]
DNA manusia daripada mesin layan diri tradisional."]
(Music)
[Each sample comes packaged with a collectible limited edition portrait of the human specimen.]
["Setiap sampel datang berpakej dengan satu koleksi edisi terhad gambaran spesimen manusia."]
(Music)
[DNA Vending Machine treats DNA as a collectible material and brings to light legal issues over the ownership of DNA.]
["Mesin Layan Diri DNA menyifatkan DNA sebagai barang koleksi dan mengetengahkan
(Music ends)
isu undang-undang ke atas pemilikan DNA."]
Gabriel Barcia-Colombo: The DNA Vending Machine is currently in a couple of galleries in New York, and it's selling out pretty well. We're in the first edition of 100 pieces, hoping to do another edition pretty soon. I'd like to get it into more of a metro hub, like Grand Central or Penn Station, next to some of the other vending machines in that location.
Gabriel Garcia-Colombo: Jadi Mesin Layan Diri DNA kini berada di beberapa galeri di New York dan nampaknya dapat dijual dengan laris. Kami dalam edisi pertama, berjumlah 100 keping harapnya dapat membuat edisi lain tak lama lagi. Saya berhasrat untuk memasarkannya ke pusat metro seperti Grand Central atau Penn Station, bersebelahan beberapa mesin layan diri lain di situ.
But really, with this and a lot of my art projects, I want to ask the audience a question: When biotechnology and DNA sequencing becomes as cheap as, say, laser cutting or 3D printing or buying caviar from a vending machine, will you submit your sample of DNA to be part of the vending machine? How much will these samples be worth? Will you buy someone else's sample? And what will you be able to do with that sample?
Tapi dengan projek ini dan ramai projek lain saya saya mahu bertanya satu soalan kepada anda, iaitu, apabila penjujukan DNA dan bioteknologi, menjadi semurah pemotongan laser, misalnya, atau pencetakan 3D atau membeli kaviar dari mesin layan diri, sediakah anda memberi sampel DNA anda menjadi milik mesin ini? Dan berapakah nilai sampel-sampel ini? Dan adakah anda akan membeli sampel orang lain? Dan apakah yang anda boleh buat dengan sampel tersebut?
Thank you.
Terima kasih.
(Applause)
(Tepukan)