This is a vending machine in Los Angeles. It's in a shopping mall, and it sells fish eggs. It's a caviar-vending machine.
Ovo je automat za prodaju u Los Angelesu. Nalazi se u tržnom centru i prodaje riblja jaja. To je automat za prodaju kavijara.
This is the Art-o-mat, an art-vending machine that sells small artistic creations by different artists, usually on small wood blocks or matchboxes, in limited edition.
Ovo je Art-o-mat, automat za prodaju umjetnosti koji prodaje mala umjetnička djela raznih umjetnika, obično na malim drvenim blokovima ili kutijama od šibica, u ograničenim edicijama.
This is Oliver Medvedik. He is not a vending machine, but he is one of the founders of Genspace, a community biolab in Brooklyn, New York, where anybody can go and take classes and learn how to do things like grow E. coli that glows in the dark or learn how to take strawberry DNA. In fact, I saw Oliver do one of these strawberry DNA extractions about a year ago, and this is what led me into this bizarre path that I'm going to talk to you right now. Strawberry DNA is really fascinating, because it's so beautiful. I'd never thought about DNA being a beautiful thing before, before I saw it in this form. A lot of people, especially in the art community, don't necessarily engage in science in this way. I instantly joined Genspace after this, and asked Oliver, "If we can do this with strawberries, can we do this with people?" About 10 minutes later, we were both spitting in vials, coming up with a protocol for human DNA extraction. I started doing this on my own. This is what my DNA actually looks like.
Ovo je Oliver Medvedik. On nije automat za prodaju, ali je jedan od osnivača Genspace-a, bio-laboratorija zajednice u Brooklynu, New York, gdje svatko može otići na satove i naučiti stvari poput uzgajanja Escherichia coli koja svijetli u mraku ili naučiti kako uzeti DNK jagode. U stvari, vidio sam Olivera kako prije otprilike godinu dana uzima DNK jagode, i to me je odvelo na ovaj bizarni put o kojem ću vam sada pričati. DNK jagode je stvarno očaravajući, jer je tako lijep. Nikada prije nisam mislio kako je DNK toliko lijepa stvar, prije nego što sam je vidio u ovoj formi. I puno ljudi, posebno u umjetničkoj zajednici, ne bavi se nužno znanošću na ovaj način. Odmah sam se priključio Genspace-u poslije ovoga, i pitao sam Olivera: „Ako možemo raditi te jagode, možemo li to raditi i s ljudima?“ I 10 minuta kasnije, oboje smo to vrtili u bočicama i smišljali protokol za ekstrakciju ljudskog DNK. I to sam počeo raditi na svoju ruku, i ovako u stvari izgleda moj DNK.
And I was at a dinner party with some artist friends, and I was telling them about this project, and they couldn't believe that you could actually see DNA. So I said, all right, let's get out some supplies right now. And I started having these bizarre dinner parties on Friday nights, where people would come over and we'd do DNA extractions, and I would capture them on video, because it created this kind of funny portrait as well.
Dok sam bio na večeri s nekim prijateljima, umjetnicima, i dok sam im pričao o ovom projektu, oni nisu mogli vjerovati da možemo stvarno vidjeti DNK. Tako sam im rekao, idemo po neke zalihe odmah. I tako sam krenuo s tim bizarnim večerama u mojoj kući petkom navečer gdje bi ljudi došli i onda bi radili ekstrakcije DNK, a ja bi ih snimao, jer je to također stvaralo tu vrstu nekog smiješnog portreta.
(Laughter)
(Smijeh)
These are people who don't necessarily regularly engage with science. You can kind of tell from their reactions.
To su ljudi koji se obično ne bave uopće znanošću. To možete zaključiti iz njihovih reakcija.
(Laughter)
Ali postaju fascinirani njome,
But they became fascinated by it, and it was really exciting for me to see them get excited about science.
a to je bilo zaista zanimljivo gledati kako ih znanost uzbuđuje.
And so I started doing this regularly.
Tako sam to počeo raditi redovito.
(Laughter)
To je na neki način čudna stvar za raditi petkom navečer,
It's an odd thing to do with your Friday nights, but this is what I started doing. I started collecting a whole group of my friends' DNA in small vials and categorizing them. This is what that looked like. And it started to make me think about a couple of things. First, this looked a lot like my Facebook wall. So in a way, I created sort of a genetic social network.
ali to je ono što sam započeo raditi, počeo sam skupljati cijele grupe DNK mojih prijatelja u bočicama i kategorizirati ih. Tako je to izgledalo. I to me navelo razmišljati o par stvari. Prije svega, to me prilično podsjećalo na moj zid na Facebook-u. Na neki način, stvorio sam genetičku mrežu, zapravo genetičku društvenu mrežu.
And the second thing was, one time a friend came over and looked at this on my table and was like, "Uh ... why are they numbered? Is this person more rare than the other one?" And I hadn't even thought about that. They were just numbered because that was the order that I extracted the DNA in. But that made me think about collecting toys, and what's going on right now in the toy world with blind box toys, and being able to collect these rare toys. You buy these boxes, but aren't sure what's going to be inside. But when you open them, you have different rarities of the toys. I thought that was interesting; I thought about this and the caviar vending machine and the Art-o-mat all together. And for some reason, I was one night drawing a vending machine, thinking of doing paintings of a vending machine. The vial of my DNA was sitting there, and I saw a beautiful collaboration between the strands of DNA and the coils of a vending machine. So I decided to create an art installation called the DNA Vending Machine. Here it is.
A druga stvar je bila, jednom je svratio prijatelj i pogledao na moj stol i rekao, "Oh. Zašto su numerirani? Je li ova osoba rijeđa od druge?" A ja uopće o tome nisam nikada razmišljao. Bili su numerirani redoslijedom kojim sam im uzeo DNK. Ali to me je natjeralo da pomislim na sakupljanje igračaka, i ovo što se sada događa u svijetu igračaka s neobilježenim kutijama, i skupljanjem tih rijetkih igračaka. Kupite te kutije. Niste sigurni što će biti u njima. Ali onda, kada ih otvorite, imate igračke različitog rariteta. I tako sam pomislio kako je to interesantno. Počeo sam razmišljati o ovome, automatu za kavijar, Art-o-matu i svemu, i iz nekog razloga jedne večeri sam crtao automat za prodaju, razmišljajući o slikanju automata za prodaju, i bočica s mojom DNK je stajala tu, onda sam vidio ovu predivnu suradnju između niti DNK i zavojnica na automatu za prodaju. Naravno, odlučio sam napraviti umjetničku instalaciju koja se zove Automat za prodaju DNK. Evo ga.
(Music)
(Glazba)
[DNA Vending Machine is an art installation about our increasing access to biotechnology.]
["Automat za prodaju DNK je umjetnička instalacija o našem rastućem pristupu biotehnologiji."]
(Music)
["Za razumnu cijenu, možete kupiti uzorak
[For a reasonable cost, you can purchase a sample of human DNA from a traditional vending machine.]
ljudskog DNK iz tradicionalnog automata za prodaju."]
(Music)
[Each sample comes packaged with a collectible limited edition portrait of the human specimen.]
["Svaki uzorak je upakiran s rijetkim portretom ljudskog primjerka iz ograničene serije."]
(Music)
[DNA Vending Machine treats DNA as a collectible material and brings to light legal issues over the ownership of DNA.]
["Automat za prodaju DNK tretira DNK kao rijedak kolekcionarski materijal i rasvjetljava
(Music ends)
pravne probleme vlasništva DNK."]
Gabriel Barcia-Colombo: The DNA Vending Machine is currently in a couple of galleries in New York, and it's selling out pretty well. We're in the first edition of 100 pieces, hoping to do another edition pretty soon. I'd like to get it into more of a metro hub, like Grand Central or Penn Station, next to some of the other vending machines in that location.
Gabriel Garcia-Colombo: Tako je Automat za prodaju DNK trenutno u nekoliko galerija u New Yorku, i prilično dobro prodaje. Trenutno smo unutar prve edicije od 100 komada, nadajući se drugoj ediciji uskoro. Zapravo bih više volio ubaciti ga u metro, poput metro stanica Grand Central ili Penn, pored nekih drugih, stvarnih automata za prodaju na toj lokaciji.
But really, with this and a lot of my art projects, I want to ask the audience a question: When biotechnology and DNA sequencing becomes as cheap as, say, laser cutting or 3D printing or buying caviar from a vending machine, will you submit your sample of DNA to be part of the vending machine? How much will these samples be worth? Will you buy someone else's sample? And what will you be able to do with that sample?
Ali zapravo s ovim i dosta drugih umjetničkih projekata želim publici postaviti pitanje, a to je kada bio-tehnologija i DNK sekvenciranje postanu jeftini poput recimo, laserskog rezanja ili 3D printanja ili kupnje kavijara iz automata za prodaju, hoćete li još uvijek davati svoj uzorak DNK da bude dijelom automata? I koliko će vrijediti ti uzorci? I hoćete li kupiti nečiji uzorak? I što ćete moći napraviti s tim uzorkom?
Thank you.
Hvala vam.
(Applause)
(Pljesak)