Αυτός είναι ένας αυτόματος πωλητής στο Λος Άντζελες. Είναι σε ένα εμπορικό κέντρο όπου πουλιούνται αυγά ψαριών. Είναι αυτόματος πωλητής χαβιαριού.
This is a vending machine in Los Angeles. It's in a shopping mall, and it sells fish eggs. It's a caviar-vending machine.
Αυτό είναι ο Άρτ-ο-ματ, ένας αυτόματος πωλητής τέχνης με μικρά τεχνήματα διαφόρων καλλιτεχνών συνήθως σε μικρά κομμάτια ξύλου ή σπιρτόκουτα, σε περιορισμένη έκδοση.
This is the Art-o-mat, an art-vending machine that sells small artistic creations by different artists, usually on small wood blocks or matchboxes, in limited edition.
Αυτός είναι ο 'Ολιβερ Μεντβέντικ. Δεν είναι αυτόματος πωλητής αλλά ένας από τους ιδρυτές του Genspace, ενός δημοτικού βιοεργαστηρίου στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης όπου καθένας μπορεί να πάει και να παρακολουθήσει μαθήματα, όπως να καλλιεργεί φωσφορίζοντα βακτήρια E. coli ή να μάθει πως να εκχυλίζει DNA από φράουλα. Είδα τον Όλιβερ να κάνει εκχύλιση DNA φράουλας πέρσι, και αυτό με οδήγησε στο ιδιότυπο μονοπάτι για το οποίο θα σας μιλήσω αμέσως. Το DNA φράουλας είναι πραγματικά συναρπαστικό επειδή είναι τόσο όμορφο. Δεν είχα σκεφτεί ποτέ το DNA ως κάτι όμορφο πριν το δω σε αυτή τη μορφή. Πολλοί άνθρωποι, ειδικά στον καλλιτεχνικό χώρο, δεν ασχολούνται έτσι με την επιστήμη. Έγινα μέλος της Genspace αμέσως μετά και ρώτησα τον Όλιβερ «Αφού το κάνουμε με τις φράουλες, μπορούμε επίσης να το κάνουμε και με τους ανθρώπους;» Και 10 λεπτά αργότερα το αναδεύαμε μέσα σε φιαλίδια με ένα πρωτόκολλο εκχύλισης ανθρώπινου DNA. Άρχισα να το κάνω μόνος μου, έτσι μοιάζει στην πραγματικότητα το δικό μου DNA.
This is Oliver Medvedik. He is not a vending machine, but he is one of the founders of Genspace, a community biolab in Brooklyn, New York, where anybody can go and take classes and learn how to do things like grow E. coli that glows in the dark or learn how to take strawberry DNA. In fact, I saw Oliver do one of these strawberry DNA extractions about a year ago, and this is what led me into this bizarre path that I'm going to talk to you right now. Strawberry DNA is really fascinating, because it's so beautiful. I'd never thought about DNA being a beautiful thing before, before I saw it in this form. A lot of people, especially in the art community, don't necessarily engage in science in this way. I instantly joined Genspace after this, and asked Oliver, "If we can do this with strawberries, can we do this with people?" About 10 minutes later, we were both spitting in vials, coming up with a protocol for human DNA extraction. I started doing this on my own. This is what my DNA actually looks like.
Ήμουν σε κάποιο γεύμα με φίλους καλλιτέχνες, τους έλεγα γι' αυτό το σχέδιο και δεν πίστευαν ότι μπορείς πραγματικά να δεις το DNA. Έτσι είπα, ας πάρουμε κάποια δείγματα τώρα. Και άρχισα αυτά τα περίεργα πάρτι στο σπίτι μου βράδια Παρασκευής όπου έρχονταν άνθρωποι και κάναμε εκχύλιση DNA τους βιντεοσκοπούσα κιόλας επειδή δημιουργούνταν επίσης αυτό το περίεργο πορτρέτο. (Γέλια) Είναι άνθρωποι που δεν εμπλέκονται συχνά κατ' ανάγκην με την επιστήμη. Μπορείτε να το δείτε από τις αντιδράσεις τους. Αλλά τους καταγοήτευσε και ενθουσιαζόμουν να τους βλέπω να συναρπάζονται από την επιστήμη.
And I was at a dinner party with some artist friends, and I was telling them about this project, and they couldn't believe that you could actually see DNA. So I said, all right, let's get out some supplies right now. And I started having these bizarre dinner parties on Friday nights, where people would come over and we'd do DNA extractions, and I would capture them on video, because it created this kind of funny portrait as well. (Laughter) These are people who don't necessarily regularly engage with science. You can kind of tell from their reactions. (Laughter) But they became fascinated by it, and it was really exciting for me to see them get excited about science.
Έτσι άρχισα να το κάνω συχνά. Παράξενο πράγμα για βράδια Παρασκευής, αλλά αυτό άρχισα να κάνω, άρχισα να μαζεύω το DNA των φίλων μου σε φιαλίδια και να τα κατηγοριοποιώ. Αυτό έμοιαζε κάπως έτσι. Με έκανε να αρχίσω να σκέφτομαι διάφορα. Πρώτον, έμοιαζε με τον τοίχο μου στο Facebook. Έτσι με αυτό τον τρόπο έφτιαξα κάτι σαν γενετικό δίκτυο, ένα γενετικό κοινωνικό δίκτυο.
And so I started doing this regularly. (Laughter) It's an odd thing to do with your Friday nights, but this is what I started doing. I started collecting a whole group of my friends' DNA in small vials and categorizing them. This is what that looked like. And it started to make me think about a couple of things. First, this looked a lot like my Facebook wall. So in a way, I created sort of a genetic social network.
Και δεύτερον, είχε έρθει ένας φίλος, κοίταξε το τραπέζι και είπε «Γιατί είναι αριθμημένα; Είναι αυτό το άτομο σπανιότερο από το άλλο;» Ούτε που το είχα σκεφτεί αυτό. Ήταν αριθμημένα με την σειρά που εκχύλιζα το DNA. Με έκανε όμως να σκεφτώ τα συλλεκτικά παιχνίδια, και αυτό που γίνεται αυτή τη στιγμή στον κόσμο των παιχνιδιών με τις κρυφές συσκευασίες παιχνιδιών και την δυνατότητά να συλλέγεις αυτά τα σπάνια παιχνίδια. Αγοράζεις τα κουτιά και δεν ξέρεις τι θα είναι μέσα. Αλλά μετά, όταν τα ανοίγεις έχεις σπάνιες εκδόσεις παιχνιδιών. Το θεώρησα ενδιαφέρον. Σκεφτόμουν αυτό, τον πωλητή χαβιαριού και τον Άρτ-ο-ματ και για κάποιο λόγο, ένα βράδυ σχεδίαζα έναν αυτόματο πωλητή σκεφτόμουν εικόνες αυτόματων πωλητών, και το φιαλίδιο του DNA μου ήταν εκεί και είδα αυτό τον ωραίο συσχετισμό ανάμεσα στους κλώνους του DNA και τις σπείρες του αυτόματου πωλητή. Έτσι φυσικά αποφάσισα να φτιάξω μια κατασκευή τέχνης που να λέγεται Αυτόματος Πωλητής DNA. Εδώ είναι.
And the second thing was, one time a friend came over and looked at this on my table and was like, "Uh ... why are they numbered? Is this person more rare than the other one?" And I hadn't even thought about that. They were just numbered because that was the order that I extracted the DNA in. But that made me think about collecting toys, and what's going on right now in the toy world with blind box toys, and being able to collect these rare toys. You buy these boxes, but aren't sure what's going to be inside. But when you open them, you have different rarities of the toys. I thought that was interesting; I thought about this and the caviar vending machine and the Art-o-mat all together. And for some reason, I was one night drawing a vending machine, thinking of doing paintings of a vending machine. The vial of my DNA was sitting there, and I saw a beautiful collaboration between the strands of DNA and the coils of a vending machine. So I decided to create an art installation called the DNA Vending Machine. Here it is.
(Μουσική)
(Music)
[«Ο Αυτόματος Πωλητής DNA είναι μια κατασκευή τέχνης για την αυξανόμενη πρόσβασή μας στην βιοτεχνολογία»]
[DNA Vending Machine is an art installation about our increasing access to biotechnology.]
[«Με ένα λογικό κόστος μπορείτε να αποκτήσετε
(Music)
ένα δείγμα ανθρώπινου DNA από ένα παραδοσιακό αυτόματο πωλητή.»]
[For a reasonable cost, you can purchase a sample of human DNA from a traditional vending machine.]
(Music)
[«Κάθε δείγμα είναι συσκευασμένο με συλλεκτικό πορτρέτο περιορισμένης έκδοσης του ανθρώπινου δείγματος.»]
[Each sample comes packaged with a collectible limited edition portrait of the human specimen.]
(Music)
[«Ο Αυτόματος Πωλητής DNA διαχειρίζεται το DNA ως συλλεκτικό υλικό και φέρνει στην επιφάνεια νομικά θέματα σχετικά με την ιδιοκτησία του DNA.»]
[DNA Vending Machine treats DNA as a collectible material and brings to light legal issues over the ownership of DNA.]
Γκάμπριελ Μπαρσία-Κολόμπο: Έτσι ο Αυτόματος Πωλητής DNA είναι σε μερικές γκαλερί της Νέας Υόρκης και κάνει πραγματικά καλές πωλήσεις. Είμαστε στην πρώτη έκδοση 100 κομματιών, ελπίζοντας συντόμως σε επόμενη έκδοση. Θα ήθελα περισσότερο να το δω σε κόμβους του μετρό σαν τον Grand Central ή τον Penn Station, ακριβώς δίπλα στους κανονικούς πωλητές εκεί πέρα.
(Music ends) Gabriel Barcia-Colombo: The DNA Vending Machine is currently in a couple of galleries in New York, and it's selling out pretty well. We're in the first edition of 100 pieces, hoping to do another edition pretty soon. I'd like to get it into more of a metro hub, like Grand Central or Penn Station,
Αλλά πραγματικά με αυτό, όπως και με αλλά σχέδια μου, θέλω να ρωτήσω το ακροατήριο: Όταν η βιοτεχνολογία και τροποποίηση DNA γίνουν τόσο φθηνές όπως, ας πούμε, η κοπή με λέιζερ, η τρισδιάστατη εκτύπωση, η πώληση χαβιαριού από αυτόματο πωλητή, θα δίνατε παρ' όλα αυτά το δικό σας δείγμα DNA να μπει σε αυτόματο πωλητή; Πόσο θα αξίζουν αυτά τα δείγματα; Θα αγοράζατε το δείγμα κάποιου άλλου; Τι θα μπορούσατε να κάνετε με αυτό το δείγμα;
next to some of the other vending machines in that location. But really, with this and a lot of my art projects, I want to ask the audience a question: When biotechnology and DNA sequencing becomes as cheap as, say, laser cutting or 3D printing or buying caviar from a vending machine, will you submit your sample of DNA to be part of the vending machine? How much will these samples be worth? Will you buy someone else's sample? And what will you be able to do with that sample?
Σας ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)