Toto je prodejní automat v Los Angeles. Je v nákupním středisku a prodává rybí vajíčka. Prodává kaviár.
This is a vending machine in Los Angeles. It's in a shopping mall, and it sells fish eggs. It's a caviar-vending machine.
Je to Art-o-mat umělecký prodejní automat, který prodává drobné kreace různých umělců obvykle na malých dřevěných destičkách nebo zápalkách, v limitované edici.
This is the Art-o-mat, an art-vending machine that sells small artistic creations by different artists, usually on small wood blocks or matchboxes, in limited edition.
Toto je Oliver Medvedik. Není prodejní automat, ale je jeden ze zakladatelů Genspace, komunitní bio-laboratoře v Brooklynu, v New Yorku, kde každý může přijít na lekci a naučit se třeba pěstovat E. coli, které svítí ve tmě nebo izolovat DNA z jahody. Viděl jsem Olivera extrahovat DNA z jahody asi před rokem, a přivedlo mě to na tuhle bizarní cestu, o níž teď budu povídat. Jahodová DNA je fascinující, protože je krásná. Nenapadlo mne přemýšlel o DNA jako estetické věci, dokud jsem ji neviděl v této podobě. A většina lidí, hlavně z umělecké komunity, se nezabývají vědou. Okamžitě jsem vstoupil do Genspace a povídám Oliverov: "Když to dokážeme s jahodami, dokážeme to i s lidmi?" O deset minut později jsme už oba otáčeli zkumavkami a přišli jsme s postupem extrakce lidské DNA. A já jsem to začal dělat samostatně a takhle moje DNA skutečně vypadá.
This is Oliver Medvedik. He is not a vending machine, but he is one of the founders of Genspace, a community biolab in Brooklyn, New York, where anybody can go and take classes and learn how to do things like grow E. coli that glows in the dark or learn how to take strawberry DNA. In fact, I saw Oliver do one of these strawberry DNA extractions about a year ago, and this is what led me into this bizarre path that I'm going to talk to you right now. Strawberry DNA is really fascinating, because it's so beautiful. I'd never thought about DNA being a beautiful thing before, before I saw it in this form. A lot of people, especially in the art community, don't necessarily engage in science in this way. I instantly joined Genspace after this, and asked Oliver, "If we can do this with strawberries, can we do this with people?" About 10 minutes later, we were both spitting in vials, coming up with a protocol for human DNA extraction. I started doing this on my own. This is what my DNA actually looks like.
Byl jsem na party se kamarády umělci a povídal jsem jim o tomto projektu a oni nevěřili, že je možné vidět DNA. Tak jsem řekl, OK, sežeňme si nějaké dodávky. A začal jsem pořádat takové bizarní páteční večírky u sebe doma, kam lidé přišli a my jsme udělali DNA extrakci, a já to natáčel na video, což také vytvořilo druh legračního portrétu. (smích) Tihle lidé se běžně nedostávají do styku s vědou. Můžete to i říct podle jejich reakcí. Ale fascinovalo je to a pro mě bylo vzrušující vidět je, jak je ta věda nadchla.
And I was at a dinner party with some artist friends, and I was telling them about this project, and they couldn't believe that you could actually see DNA. So I said, all right, let's get out some supplies right now. And I started having these bizarre dinner parties on Friday nights, where people would come over and we'd do DNA extractions, and I would capture them on video, because it created this kind of funny portrait as well. (Laughter) These are people who don't necessarily regularly engage with science. You can kind of tell from their reactions. (Laughter) But they became fascinated by it, and it was really exciting for me to see them get excited about science.
Začal jsem to dělat pravidelně. Je to trochu divný způsob, jak naložit s pátečním večerem, ale začal jsem s tím a se sbírkou DNA svých přátel v malých zkumavkách a roztřídil jsem je. Takhle to vypadalo. A vedlo mě to k úvahám o pár dalších věcech. Zaprvé, vypadalo to skoro jako moje zeď na Facebooku. Takže jsem vytvořil něco jako genetickou síť, genetickou společenskou síť.
And so I started doing this regularly. (Laughter) It's an odd thing to do with your Friday nights, but this is what I started doing. I started collecting a whole group of my friends' DNA in small vials and categorizing them. This is what that looked like. And it started to make me think about a couple of things. First, this looked a lot like my Facebook wall. So in a way, I created sort of a genetic social network.
A druhá věc bylo to, že přišel kamarád, podíval se na můj stůl a povídá: "Proč jsou očíslované? Copak je tahle osoba víc než jiná?" A nad tím jsem předtím neuvažoval. Byly prostě očíslované v pořadí, jak jsme extrahovali DNA. Ale to mne vedlo k přemýšlení o sbírání hraček a tahle věc teď probíhá ve světě hraček s neoznačenými krabičkami, kde můžete sbírat vzácné hračky. Koupíte si krabičku a nevíte, co v ní najdete. A když je otevřete, máte různé vzácné hračky. A říkal jsem si, to je zajímavé. Spojil jsem myšlenky na prodejní automat na kaviár, Artomat a najednou jsem jednou v noci kreslil prodejní automat, o malovaných obrázcích automatu, a ona malá zkumavka s mou DNA ležela vedle a já uviděl krásnou vazbu vláken DNA a cívek prodejního automatu. A tak jsem se samozřejmě rozhodl vytvořit uměleckou instalaci nazvanou "Prodejní automat na DNA". Tady je.
And the second thing was, one time a friend came over and looked at this on my table and was like, "Uh ... why are they numbered? Is this person more rare than the other one?" And I hadn't even thought about that. They were just numbered because that was the order that I extracted the DNA in. But that made me think about collecting toys, and what's going on right now in the toy world with blind box toys, and being able to collect these rare toys. You buy these boxes, but aren't sure what's going to be inside. But when you open them, you have different rarities of the toys. I thought that was interesting; I thought about this and the caviar vending machine and the Art-o-mat all together. And for some reason, I was one night drawing a vending machine, thinking of doing paintings of a vending machine. The vial of my DNA was sitting there, and I saw a beautiful collaboration between the strands of DNA and the coils of a vending machine. So I decided to create an art installation called the DNA Vending Machine. Here it is.
(Hudba)
(Music)
["DNA automat je umělecká instalace o lepším přístupu k biotechnologiím."]
[DNA Vending Machine is an art installation about our increasing access to biotechnology.]
["Za rozumnou cenu si můžete koupit vzorek
(Music)
lidské DNA v běžném prodejním automatu."]
[For a reasonable cost, you can purchase a sample of human DNA from a traditional vending machine.]
(Music)
["Každý vzorek je v obalu se sběratelským portrétem lidského jedince."]
[Each sample comes packaged with a collectible limited edition portrait of the human specimen.]
(Music)
["Prodejní automat na DNA nabízí DNA jako sběratelský materiál a vynáší na světlo právní otázky spojené s vlastnictvím DNA."]
[DNA Vending Machine treats DNA as a collectible material and brings to light legal issues over the ownership of DNA.] (Music ends)
Gabriel Garcia-Colombo: Takže automat na DNA je již nyní v několika New Yorkských galeriích a prodává docela dobře. Máme první edici o sto kusech a doufáme v další edici velmi brzy. Rád bych jej umístil do sítě metra, třeba na Grand Central nebo Penn Station, hned vedle ostatních, běžných prodejních automatů.
Gabriel Barcia-Colombo: The DNA Vending Machine is currently in a couple of galleries in New York, and it's selling out pretty well. We're in the first edition of 100 pieces, hoping to do another edition pretty soon. I'd like to get it into more of a metro hub, like Grand Central or Penn Station, next to some of the other vending machines in that location.
Ale tímto projektem, stejně jako řadou ostatních projektů se chci obecenstva tázat, když biotechnologie a sekvencování DNA je najednou levné, jako například řezání laserem nebo 3D tisk nebo kaviár z prodejního automatu, dodáte i tak svůj vzorek DNA do prodejního automatu? A kolik za to? A koupíte si cizí vzorek? A co s ním budete dělat?
But really, with this and a lot of my art projects, I want to ask the audience a question: When biotechnology and DNA sequencing becomes as cheap as, say, laser cutting or 3D printing or buying caviar from a vending machine, will you submit your sample of DNA to be part of the vending machine? How much will these samples be worth? Will you buy someone else's sample? And what will you be able to do with that sample?
Děkuji.
Thank you.
(aplaus)
(Applause)