At various points over the past 20 years, I've studied two fundamental human experiences that have taught me an awful lot about emotion and that may hold the keys to a revolution in psychiatry. The first is how we experience music. The second is how we experience psychedelic drugs such as LSD and magic mushrooms, or psilocybin, which is the active component in magic mushrooms.
În diferite momente din ultimii 20 de ani, am studiat două experiențe umane esențiale care m-au învățat multe despre emoție și care ar putea face posibilă o revoluție în psihiatrie. Prima e cum experimentăm muzica. A doua e cum experimentăm drogurile psihedelice precum LSD și ciupercile halucinogene, sau psilocibina, care e componentul activ din ciupercile halucinogene.
You may be wondering what these two things have in common outside of Woodstock. After all, music is not a physical substance. It can be described as a limited set of vibrations in the air that can be detected by your ear. And music may seem to have more to do with aesthetics than with biology or chemistry. Psychedelic drugs, on the other hand, are physical substances. They are chemical compounds that you can ingest that directly interact with brain chemistry and change your experience of the world. This change is temporary, but the effects of this change can alter the course of your life. But let's face it: psychedelics have the potential to trigger unexpected and potentially dangerous effects. So what could these two very different things possibly have in common?
Probabil te întrebi ce au în comun cele două în afară de Woodstock. La urma urmei, muzica nu e o substanță fizică. Poate fi descrisă ca un set limitat de vibrații în aer care pot fi detectate de ureche. Iar muzica pare să aibă mai mult de-a face cu estetica decât cu biologia sau chimia. Drogurile psihedelice, pe de altă parte, sunt substanțe fizice. Acestea sunt compuși chimici pe care îi poți ingera și care interacționează direct cu chimia creierului și produc o schimbare în percepția ta asupra lumii. Schimbarea e temporară, dar efectele acestei schimbări îți pot modifica cursul întregii vieți. Dar să recunoaștem: psihedelicele au potențialul să declanșeze efecte neașteptate și potențial periculoase. Deci, ce ar putea avea în comun aceste două lucruri complet diferite?
I've found that music and psychedelics can impact our well-being in powerful and complementary ways. Music can have a direct impact on our emotions, with measurable impacts in the brain; psychedelic drugs, under the right circumstances, may have therapeutic effects. These effects can be manifest in patterns that we can study and document with brain scans. And together, and leveraged in a purposeful fashion, music and psychedelics may have an even greater healing impact on patients. What's more, these effects can be manifest in healthier and happier lives and more integrated personalities.
Am aflat că muzica și psihedelicele pot contribui la bunăstarea noastră în moduri puternice și complemetare. Muzica poate avea o influență directă asupra emoțiilor noastre, cu efecte măsurabile în creier; drogurile psihedelice, în circumstanțele potrivite pot avea efecte terapeutice. Aceste efecte se pot manifesta în tipare pe care le putem studia și documenta cu tomografii. Împreună, ancorate în finalitate, muzica și psihedelicele pot avea un efect de vindecare și mai mare la pacienți. Mai mult de-atât, aceste efecte se pot manifesta prin vieți sănătoase și fericite și în personalități mai integrate. Am început periplul beneficiilor muzicii pentru sănătatea mintală
I began my journey into the mental health benefits of music long before I ever intended to make such a journey. For roughly half of my life, I've been a musician, having played in community orchestras, community theaters, wedding bands, a salsa-merengue band. I was a member of a string band in Philadelphia for many years. And for the better part of my formative years, I was the drummer in a Weezer-Nirvana cover band that morphed into a hardcore punk band.
cu mult înainte să intenționez să fac vreodată o astfel de călătorie. Aproape jumătate din viața mea am fost muzician, am cântat în orchestre comunitare, în teatre comunitare, în trupe pentru nunți, o trupă de salsa-merengue. Am fost membru al unei fanfare din Philadelphia timp de mulți ani. Și în cea mai mare parte din anii mei de formare, am fost toboșar într-o trupă de imitații Weezer-Nirvana care s-a transformat într-o trupă de hardcore punk.
(Laughter)
(Râsete)
That's right. Drummer in a punk band.
Așa e. Toboșar într-o formație punk.
But it wasn't until I really began my career in psychology and neuroscience that I began to also appreciate how widely and how deeply we as a species, both implicitly and explicitly, use music as a tool to try to regulate our emotions and to heal. And for some of us, music keeps us going. For others, music isn't quite enough. For me, this led to some fascinating questions. I began to use music as a tool to study emotion and memory in the brain.
Dar abia după ce mi-am început cariera în psihologie și neuroștiințe, am început să apreciez complexitatea și profunzimea speciei noastre, atât implicit, cât și explicit, ne folosim de muzică pentru a ne pune în ordine emoțiile și pentru a ne vindeca. Iar pe unii dintre noi, muzica ne ajută să mergem înainte. Pentru alții, muzica nu e nici pe departe suficientă. Pentru mine, a condus la câteva întrebări fascinante. Am început să utilizez muzica drept unealtă de studiu
My first scientific study was focused on music-evoked nostalgia. Nostalgia's a rich and bittersweet emotion
a memoriei și a emoției în creier. Primul meu studiu științific s-a bazat pe nostalgia creată de muzică.
that is intimately tied up with our autobiographical memories. We can often encounter nostalgia in unexpected places. You may have had the experience of driving down the highway, turning on the radio or firing up your favorite music recommendation service, and you hear a song you haven't heard in ages, and you get immediately transported back in time and dumped into this immersive memory -- something you haven't thought about in ages but was very meaningful to you -- maybe wedding day or senior prom or the birth of your first child or the death of a loved one. Music can serve as a powerful context cue for deeply meaningful and intensely vivid nostalgic memories such as these.
Nostalgia e un sentiment bogat și amar strâns legat de amintirile noastre autobiografice. Putem să ne întâlnim cu nostalgia în locuri neașteptate. Poate ai avut și tu experiența de a conduce pe șosea, ascultând radioul sau muzica ta favorită, și auzi o melodie pe care nu ai auzit-o de mult, și această melodie te teleportează în trecut, te aruncă în această amintire captivantă, ceva la care nu te-ai gândit de-o veșnicie, dar foarte importantă pentru tine, poate ziua nunții sau balul de absolvire, nașterea primului tău copil, sau moartea unei persoane iubite. Muzica poate servi drept un indiciu contextual puternic pentru amintirile profund semnificative și vii ca acestea.
Nostalgia, in a sense, is deeply woven into our sense of self. Who are we at our most authentic selves? By connecting us with our emotional histories, nostalgia can help us to stave off sadness, loneliness, existential threat and even the imminence of death and the approaching horizon of our lives as we age.
Nostalgia, într-un sens, e adânc țesută în propriul sens de sine. Cine suntem în sinele nostru cel mai autentic? Conectându-ne cu propriile istorii emoționale, nostalgia ne poate ajuta să prevenim tristețea, singurătatea, amenințarea existențială și chiar iminența morții din orizontul apropiat al vieții noastre cu cât îmbătrânim.
To try to get a better understanding of how music may tap into nostalgia and what that may be doing in the brain, I began to work with computational models of music cognition. I applied these models to interrogate brain activity that was recorded while people were listening to nostalgia-evoking and nonnostalgia-evoking music. And importantly, at least to a brain geek like me, I found that nostalgia was able to recruit a wide network of brain regions involved in multiple levels of different cognitive processes. Whereas nonnostalgic music could recruit brain regions such as Heschl's gyrus, involved in basic auditory processing, or Broca's area, which is involved in processing grammar and syntax not only in language but also in music, nostalgia was able to recruit these brain regions and more. Brain regions such as the substantia nigra involved in reward processing or the anterior insula involved in the visceral experience of emotion or brain regions in the inferior frontal gyrus that are involved in autobiographical memories. Nostalgia was also able to recruit a wide network of brain regions in prefrontal, frontal, cingulate, insular, parietal, occipital and subcortical brain regions that span nearly all of our cognitive faculties. This may explain why nostalgia can have such an outsized impact on us.
Ca să înțeleg mai bine cum muzica poate accesa nostalgia și ce se întâmplă în creier, am început să lucrez cu modele computaționale ale cogniției muzicale. Am interogat activitatea creierului cu ajutorul acestor modele care a fost înregistrată în timp ce oamenii ascultau muzică nostalgică și muzică non-nostalgică. Și, mai important, cel puțin pentru cei pasionați de creier ca și mine, am aflat că nostalgia a fost capabilă să activeze diferite regiuni ale creierului implicate în forme diferite în multe procese cognitive. În timp ce muzica non-nostalgică putea să activeze regiuni ale creierului precum girusul lui Heschl, implicat în prelucrarea auditivă primară, sau aria lui Broca, care e implicată în prelucrarea gramaticii sau a sintaxei nu doar în limbă, ci și în muzică, nostalgia a reușit să activeze aceste regiuni ale creierului și nu numai. Regiuni precum „substantia nigra” implicată în prelucrarea recompensei sau insula anterioara implicată în experiența viscerală a emoției sau regiunile creierului din girusul frontal inferior care sunt implicate în amintirile autobiografice. Nostalgia a reușit să activeze o varietate de regiuni ale creierului în regiunile prefrontale, frontale, cingulare, insulare, parietale, occipitale și subcorticale care se extind pe aproape toate facultățile noastre cognitive. Asta explică de ce nostalgia poate avea un astfel de impact asupra noastră.
But as powerful as it is in the moment, the salve of music-evoked nostalgia eventually fades. Nostalgia may be more of a Band-Aid, less of an antibiotic and typically far from a surgical intervention for our emotional health. Music can draw out nostalgia and music and nostalgia can move our feelings, but how do we make these feelings stick?
Dar oricât de puternic e acest moment, alinarea creată prin intermediul muzicii nostalgice se evaporă în cele din urmă. Nostalgia e mai mult un plasture, mai puțin un antibiotic și e departe de a fi o intervenție chirurgicală pentru sănătatea emoțională. Muzica poate atrage nostalgia, iar muzica și nostalgia pot să ne mângâie sentimentele, dar cum facem ca aceste sentimente să dăinuie?
After studying the nostalgic brain, I joined a team at Johns Hopkins University that was studying the effects of psychedelic drugs, and I quickly began to learn how deeply a piece of music could impact a person during a psychedelic experience. I was previously vexed by the difficulty in predicting precisely what musical stimulus would evoke precisely what response within a given individual. A song that evokes nostalgia in one person could just as easily evoke disinterest or disgust in another person. I began to learn how deeply most music seemed to impact most people during psychedelic experiences.
După studii asupra creierului nostalgic, m-am alăturat echipei de la Universitatea Johns Hopkins care studia efectul psihedelicelor și am învățat repede cât de mult poate o melodie să influențeze o persoană în timpul unei experiențe psihedelice. Am fost uimit anterior de dificultatea de a prezice exact ce stimul muzical ar putea evoca un anume răspuns într-un individ. O melodie ce evocă nostalgie unei persoane, ar putea să evoce dezinteres sau dezgust altei persoane. Am început să învăț cât de profund poate să-i influențeze muzica pe oameni în timpul experiențelor psihedelice.
Since at least the late '50s, the value of using music to help people to navigate psychedelic experiences was clear. We continue this tradition in our modern research, asking volunteers to listen to music during the course of a psychedelic therapy session, and despite most people being mostly naive to the music that we play before they get into the sessions, after these sessions, our volunteers practically beg us for the playlists. And some of them report returning to the songs that were most impactful to them during their psychedelic experience weeks, months and even many years after the experience. Somehow, these songs can turn into touchstones that can rekindle the most powerful and impactful and insightful experiences that people encountered during their psychedelic sessions.
De la sfârșitul anilor '50, valoarea utilizării muzicii pentru a ajuta oamenii să conducă aceste experiențe psihedelice a fost clară. Am continuat această tradiție în cercetările moderne, cerând voluntarilor să asculte muzică în timpul unui curs de terapie psihedelică, și în ciuda faptului că cei mai mulți au fost indiferenți față de muzică înainte de terapie, după terapie, voluntarii ne implorau să le oferim lista de melodii. Și unii dintre ei au declarat că s-au întors la melodiile ce au avut un impact major asupra lor în timpul experienței psihedelice săptămâni, luni sau chiar ani după experiență. Cumva aceste melodii se pot transforma în pietre de încercare care pot reaprinde cele mai puternice, profunde și importante experiențe pe care oamenii le-au avut în timpul experiențelor psihedelice.
Of course, I had to know what was going on here. I began to deploy my batteries of questionnaires and my carefully crafted experiments and my big, fancy MRI machines to try to determine just what could be happening during these experiences that could explain the depth of impact that people were encountering. At a basic psychological level, my colleagues and I determined that, for instance, LSD can increase positive emotions that are uniquely encountered during music listening. This may have relevance just by itself for healthy individuals as well as people suffering from mood and substance-use disorders. But what was happening in the brain?
Bineînțeles că a trebuit să știu ce se petrece. Am început să implementez mulțimea de chestionare, experimentele concepute atent și mașinăria mea sofisticată de IRM încercând să determin ce se poate întâmpla în timpul acestor experiențe care să explice profunzimea impactului pe care oamenii îl experimentează. La un nivel psihologic fundamental, alături de colegii mei am aflat că LSD-ul poate intensifica emoțiile pozitive. care sunt întâlnite doar când ascultăm muzică. Acest lucru poate fi relevant pentru personale sănătoase, dar și pentru cei care suferă de tulburări de dispoziție sau abuz de substanțe. Dar ce se întâmplă în creier?
Earlier we learned that the entire brain listens to nostalgic music. When applying computational models of music cognition to interrogate brain activity that was recorded during music listening under the effects of LSD, we found that the entire brain was listening to music and psychedelics were turning up the gain. Where nostalgia could recruit brain regions involved in language, memory and emotion, psychedelics were recruiting these brain regions at least twice as strongly. Brain regions such as the thalamus, that's involved in basic sensory processing or the medial prefrontal cortex and the posterior singular cortex, which can be involved in memory and emotion and mental imagery. These brain regions were recruited up to four times as strongly during the effects of LSD than without LSD. Psychedelics turn the knob up to 11. Sensory information is more richly experienced in the brain; emotions, memories and mental imagery are supercharged, and it may be the wholesale and strong recruitment of a wide range of brain regions during these experiences that is the necessary key to unlocking change that sets these drugs and these experiences apart from others.
Adineaori, am aflat că întregul creier ascultă muzica nostalgică. Aplicând modele computaționale ale cogniției muzicii pentru a examina activitatea creierului înregistrată în timpul audiției sub efectele LSD-ului, am aflat că întregul creier ascultă muzica, iar psihedelicele amplificau starea. Unde nostalgia ar fi putut să activeze regiuni din creier implicate în limbă, memorie și emoție, psihedelicele activau aceste regiuni cel puțin de două ori mai puternic. Regiuni ale creierului precum talamusul, implicat în evaluarea fundamentală senzorială sau cortexul prefrontal medial, și cortexului posterior cingular, implicat în memorie, emoție, reprezentări. Aceste regiuni ale creierului au fost activate de patru ori mai puternic în timpul efectelor LSD-ului decât în afara lor. Psihedelicele pot să crească aceste efecte de până la 11 ori. Informația senzorială e mult mai abundentă în creier; emoțiile, amintirile și imaginile mintale sunt supraîncărcate, iar activarea puternică la scară mare a unei game variate de regiuni din creier în timpul acestor experiențe e cheia esențială pentru deblocarea schimbării, lucru care diferențiază aceste experiențe de celelalte.
And the effects can be long-lasting. In a study of healthy individuals, I demonstrated that a single high dose of psilocybin could reduce negative affect in volunteers for at least a week after psilocybin, and increase positive affect for at least a month after a single high dose of psilocybin. The reduction in negative affect that we observed after psilocybin administration was accompanied by a reduction, one week after psilocybin, in the response of a primitive brain region called the amygdala to emotional stimuli. In a separate study in patients with major depressive disorder, not only did we observe a substantial decrease in depression severity in most of our patients after two doses of psilocybin, but we also observed a reduction in the amygdala response to negative affective stimuli, specifically, one week after psilocybin. This reduction in amygdala response was associated with an enduring reduction in depression severity for at least three months after psilocybin administration, but frankly, we're still counting.
Iar efectele pot fi durabile. Într-un studiu al unor persoane sănătoase, am demonstrat că o singură doză de psilocibină ar putea reduce afectele negative la voluntari cel puțin o săptămână după psilocibină și să mărească afectul pozitiv pentru cel puțin o lună după o singură doză mare de psilocibină. Scăderea în afectul negativ pe care îl observăm după administrarea psilocibinei a fost însoțită de o scădere o săptămână după psilocibină în răspunsul regiunii primitive din creier numită amigdală la stimuli emoționali. Într-un studiu separat la pacienții cu tulburare depresivă majoră, am observat nu doar o scădere substanțială în severitatea depresiei în majoritatea pacienților după două doze de psilocibină, dar și o scădere în răspunsul amigdalei la un stimul negativ afectiv, în special o săptămână după psilocibină. Această scădere în răspunsul amigdalei a fost asociată cu o scădere puternică în severitatea depresiei pentru cel puțin trei luni după administrarea psilocibinei, dar sincer, încă numărăm.
So what does this all mean? It means that music and psychedelics may be able to alter the entire brain for a period of time, and that may lead to a change in neural circuitry that may be stuck in patterns of negative emotional bias. This may be able to give people a period of relief from the grip and the claws of negative emotion. And that may be just enough to give someone access to new perspectives on their selves and their lives and begin on the road to healing from years of depression.
Deci, până la urmă, ce înseamnă toate astea? Înseamnă că muzica și psihedelicele ar putea să modifice întregul creier pentru o anumită perioadă de timp și poate duce la o schimbare în circuitele nervoase care poate au fost blocate în tiparele prejudecăților emoționale negative. Asta ar putea să le ofere oamenilor o perioadă de eliberare din ghearele emoțiilor negative. Și poate e suficient să oferi cuiva acces la noi perspective asupra propriei identități și vieți și să începi călătoria spre vindecare după mulți ani de depresie.
These drugs are early in stages of research, but they're now being researched for a wide range of medical indications. There's evidence growing that psychedelics may be effective in helping to treat mood disorders such as major depressive disorder, treatment-resistant depression and the depression and anxiety that accompany a late-stage cancer diagnosis. There's also evidence accumulating that psychedelics may be effective in helping to treat a wide range of substance-use disorders, including smoking, drinking and cocaine use. Additional studies are either being planned or are already underway to determine whether psychedelics may be effective in treating an even wider range of intractable disorders such as OCD, PTSD, opioid-use disorder and anorexia.
Aceste droguri sunt la începutul cercetărilor, dar acum sunt cercetate pentru o gamă largă de indicații medicale. Există dovezi în continuă creștere că psihedelicele pot fi eficiente în tratarea tulburărilor de dispoziție ca tulburarea depresivă majoră, depresia rezistentă la tratament, depresia și anxietatea care însoțesc un cancer în stadiu terminal. Există și dovezi care susțin că psihedelicele pot fi eficiente în tratarea unei varietăți de tulburări legate de consumul de substanțe, inclusiv fumatul, alcoolul și consumul de cocaină. Studii suplimentare fie sunt în curs de planificare, fie sunt deja în curs de desfășurare pentru a determina dacă psihedelicele sunt eficiente în tratarea unei game și mai largi de tulburări refractare precum: TOC, TSPT, consumul de opioide și anorexia.
At this point it might be reasonable to take a step back and say, "Are psychedelics being sold as a panacea?" And if so, we should be rightfully skeptical. Why should we expect such a small family of compounds to be so effective in treating such a wide range of disparate disorders? Here's a perspective we might consider. Some of these disorders share a common thread. At some level, mood disorders and substance-use disorders involve negative affect and a disconnection from our most authentic selves. Psychedelics may break that mold. Psychedelics and music may represent a one-two punch that can operate on psychological neural processes such as negative affect that cut across and contribute to multiple disorders. It may be that targeting such transdiagnostic processes is what's necessary to really help people to develop the resources that they need to begin to recover from years of depression and substance use.
În acest punct ar fi bine să facem un pas înapoi și să spunem: „Sunt psihedelicele un remediu universal?” Și dacă e așa, ar trebui să fim sceptici pe bună dreptate. De ce ar trebui să ne așteptăm ca o familie atât de mică de compuși să fie atât de eficientă în tratarea unei game variate de tulburări? Iată un punct de vedere pe care l-am putea lua în considerare. Unele dintre tulburări împărtășesc o caracteristică. La un anumit nivel, tulburările de dispoziție și tulburările consumului de substanțe includ un afect negativ și o deconectare de la cel mai autentic sine. Psihedelicele pot să distrugă acest tipar. Psihedelicele și muzica sunt grozave împreună și reușesc să influențeze procese neurale și psihologice ca afectul negativ care contribuie la apariția a multiplelor tulburări. Poate că aceste procese transdiagnostice sunt necesare pentru ajuta oamenii să își dezvolte resursele necesare pentru a se recupera din anii de depresie și abuz de substanțe.
They say you never get a second chance to make a first impression, and that may be true for psychedelic drugs. After all, no matter how much data come out for the potential of therapeutic effects of these drugs, there are still some who are stuck on the stigma from the '60s and '70s: myths of the wildly addictive properties of these drugs or myths of genetic abnormalities or birth defects after being exposed to these drugs, or fears that people are going to lose their minds and go insane -- or maybe even most pervasive is the sense that these effects are necessarily real and that they're a necessary outcome of having been exposed to these compounds. It may be time to change our thinking on that point.
Se spune că nu primești o a doua șansă pentru a face o bună impresie și poate e adevărat în cazul substanțelor psihedelice. Până la urmă, nu contează cât de multă informație apare pentru un potențial efect terapeutic al acestor droguri, mai există persoane care sunt blocate în această stigmă din anii '60-'70: mituri despre dependența puternică de aceste droguri sau mituri de anomalii genetice sau defecte congenitale după expunerea la aceste droguri sau teama că oamenii își vor pierde mințile și vor înnebuni sau cel mai răspândit e sentimentul că aceste efecte sunt reale și că acești compuși au efect de fiecare dată. Cred că e timpul să ne schimbăm mentalitatea în această privință.
No one should expect psychedelic drugs to work for everyone. No one should expect psychedelic drugs to work for everything. They're powerful compounds that need to be administered under carefully controlled circumstances. And there are almost certainly people in this world for whom psychedelics are incredibly dangerous. But ... antibiotics administered to the wrong person under the wrong conditions can be incredibly dangerous, if not worse. But administered to the right person under the right conditions, antibiotics save lives. Administered to the right people under the right conditions, psychedelic drugs may save lives.
Nimeni nu ar trebui să se aștepte ca psihedelicele să funcționeze pentru toată lumea. Nimeni nu ar trebui să se aștepte ca psihedelicele să funcționeze pentru orice. Sunt compuși puternici care trebuie administrați în circumstanțe controlate atent. Și există, aproape sigur, oameni în această lume pentru care psihedelicele sunt incredibil de periculoase. Dar... Antibioticele, administrate persoanei greșite în condițiile greșite pot fi incredibil de periculoase, dacă nu mai rău. Dar administrate persoanelor potrivite în condițiile potrivite, antibioticele pot salva vieți. Administrate persoanelor potrivite în condițiile potrivite, drogurile psihedelice pot salva vieți.
It can often feel like it's impossible to heal our hearts and our minds and to grow, but I truly believe that we all have the resources within ourselves to do just that. The challenge is often identifying and connecting with those resources, and it may be that psychedelics and music can help people to do just that. Together, psychedelics and music may be able to open our minds to change and direct that change, reconnect us with our most authentic selves and allow us access to the things that really allow us to make meaning in this world and reconnect with our most authentic selves.
Poate părea uneori că e imposibil să ne vindecăm inimile și mințile și să creștem, dar cred că toți avem în interiorul nostru resursele să facem asta. Provocarea e deseori identificarea și conectarea cu aceste resurse, și poate psihedelicele și muzica pot ajuta oamenii să facă asta. Împreună psihedelicele și muzica sunt capabile să ne deschidă mințile spre schimbare și să direcționeze această schimbare, să ne reconecteze cu sinele autentic și să ne permită accesul la lucrurile care ne permit să avem un rol în această lume și să ne reconectăm cu cel mai autentic sine.
Thank you.
Vă mulțumesc!
(Applause)
(Aplauze)