Nature's my muse and it's been my passion. As a photographer for National Geographic, I've portrayed it for many. But five years ago, I went on a personal journey. I wanted to visualize the story of life. It's the hardest thing I've ever attempted, and there have been plenty of times when I felt like backing out. But there were also revelations. And one of those I'd like to share with you today.
De natuur is mijn muze en mijn passie. Als fotograaf voor National Geographic heb ik ze jarenlang geportretteerd. Vijf jaar geleden vertrok ik op een persoonlijke reis. Ik wilde de geschiedenis van het leven visualiseren. Het is het moeilijkste dat ik ooit heb geprobeerd. Er zijn vele momenten geweest dat ik ermee wilde stoppen. Maar ik heb ook revelaties gekend. Eén daarvan wil ik vandaag met jullie delen.
I went down to a remote lagoon in Australia, hoping to see the Earth the way it was three billion years ago, back before the sky turned blue. There's stromatolites down there -- the first living things to capture photosynthesis -- and it's the only place they still occur today. Going down there was like entering a time capsule, and I came out with a different sense of myself in time. The oxygen exhaled by those stromatolites is what we all breathe today.
Ik ging naar een afgelegen lagune in Australië. Ik hoopte de Aarde te zien zoals ze drie miljard jaar geleden was, voor de hemel blauw werd. Je hebt daar stromatolieten -- de eerste levende wezens die gebruik maakten van fotosynthese -- en het is de enige plek waar die nog bestaan. Daarheen gaan, was als in een tijdscapsule stappen. Na afloop had ik een ander besef van mezelf in de tijd. De zuurstof die deze stromatolieten uitademen, is alles wat we vandaag ademen.
Stromatolites are the heroes in my story. I hope it's a story that has some resonance for our time. It's a story about you and me, nature and science. And with that said, I'd like to invite you for a short, brief journey of life through time. Our journey starts in space, where matter condenses into spheres over time ... solidifying into surface, molded by fire. The fire gave way, Earth emerged -- but this was an alien planet. The moon was closer; things were different. Heat from within made geysers erupt -- that is how the oceans were born. Water froze around the poles and shaped the edges of the Earth. Water is the key to life, but in frozen form, it is a latent force. And when it vanishes, Earth becomes Mars.
De stromatolieten zijn de helden van mijn verhaal. Ik hoop dat dit verhaal wat weerklank krijgt in onze tijd. Het is een verhaal over jou en mij, natuur en wetenschap. Dit gezegd zijnde, nodig ik jullie graag uit voor een korte, beknopte reis van het leven door de tijd. Onze reis begint in de ruimte, waar materie door de tijd heen tot bollen indikt. Ze stolt tot oppervlak, gevormd door het vuur. Waar het vuur het begaf, verscheen de Aarde - maar het was een vreemde planeet. De maan stond dichterbij. Alles was anders. De hitte vanbinnen deed geisers uitbarsten. Zo werden de oceanen geboren. Het water bevroor rond de polen en vormde de uiteinden van de Aarde. Water is de sleutel tot leven, maar in bevroren toestand is het een latente macht. Als het verdwijnt, wordt de Aarde Mars.
But this planet is different -- it's roiling inside. And where that energy touches water, something new emerges: life. It arises around cracks in the Earth. Mud and minerals become substrate; there are bacteria. Learn to multiply, thickening in places ... Growing living structures under an alien sky ... Stromatolites were the first to exhale oxygen. And they changed the atmosphere. A breath that's fossilized now as iron.
Deze planeet is anders. Ze kolkt vanbinnen. Als die energie met water botst, ontstaat iets nieuws: leven. Het ontstaat rond de barsten in de Aarde. Modder en mineralen worden substraat. Er zijn bacteriën. Ze leren zich vermenigvuldigen. Hier en daar klonteren ze samen. Levende structuren gedijen onder een vreemde hemel. De stromatolieten waren de eersten die zuurstof uitademden. Ze veranderden de atmosfeer. Hun adem is nu gefossiliseerd tot ijzer.
Meteorites delivered chemistry, and perhaps membranes, too. Life needs a membrane to contain itself so it can replicate and mutate. These are diatoms, single-celled phytoplankton with skeletons of silicon ... circuit boards of the future. Shallow seas nurtured life early on, and that's where it morphed into more complex forms. It grew as light and oxygen increased. Life hardened and became defensive. It learned to move and began to see. The first eyes grew on trilobites. Vision was refined in horseshoe crabs, among the first to leave the sea. They still do what they've done for ages, their enemies long gone.
Meteorieten leverden chemie, en misschien ook membranen. Het leven heeft een membraan nodig om zichzelf te bevatten, zodat het zich kan vermenigvuldigen en kan repliceren. Dit zijn diatomeeën, eencellig fytoplankton met een skelet van silicium. Printplaten van de toekomst. Ondiepe zeeën herbergden al vroeg leven. Daar ontpopte het zich tot complexere vormen. Het groeide naarmate er meer licht en zuurstof kwam. Het leven verhardde en werd defensief. Het leerde bewegen en begon te zien. De eerste ogen ontstonden bij trilobieten. Het zicht werd verfijnd bij de degenkrabben, die bij de eersten waren om de zee te verlaten. Ze doen nog steeds wat ze al eeuwen doen, al zijn hun vijanden al lang verdwenen.
Scorpions follow prey out of the sea. Slugs became snails. Fish tried amphibian life. Frogs adapted to deserts. Lichens arose as a co-op. Fungi married algae ... clinging to rock, and eating it too ... transforming barren land. True land plants arose, leafless at first. Once they learn how to stay upright, they grew in size and shape. The fundamental forms of ferns followed, to bear spores that foreshadowed seeds. Life flourished in swamps.
Schorpioenen volgden hun prooi, de zee uit. Naaktslakken werden slakken. Vissen probeerden het leven van een amfibie. Kikkers pasten zich aan de woestijn aan. Korstmossen ontstonden als een coöperatieve: schimmels trouwden met algen. Ze klampten zich aan rots vast en aten het ook. Ze vormden het onvruchtbare land om. Echte landplanten verschenen, eerst zonder bladeren. Zodra ze leerden hoe ze rechtop moesten blijven staan, werden ze groter en omvangrijker. De basisvormen van de varen volgden, met sporen die een voorafschaduwing van zaden waren. Het leven floreerde in de moerassen.
On land, life turned a corner. Jaws formed first; teeth came later. Leatherbacks and tuataras are echoes from that era. It took time for life to break away from water, and it still beckons all the time. Life turned hard so it could venture inland. And the dragons that arose are still among us today. Jurassic Park still shimmers in part of Madagascar, and the center of Brazil, where plants called "cycads" remain rock hard. Forests arose and nurtured things with wings. One early form left an imprint, like it died only yesterday. And others fly today like echoes of the past. In birds, life gained new mobility. Flamingos covered continents. Migrations got underway.
Op het land bereikte het leven een omslagpunt. Kaken vormden zich eerst. Tanden volgden later. Lederschildpadden en brughagedissen zijn echo's uit die tijd. Het leven had tijd nodig om los te komen van het water, en het wenkt nog voortdurend. Het leven werd hard om zich in het binnenland te kunnen wagen. De draken die ontstonden, zijn er vandaag nog steeds. Jurassic Park sluimert nog steeds in delen van Madagascar en in het centrum van Brazilië. Planten met de naam cycaden blijven hard als rotsen. Wouden ontstonden en herbergden dingen met vleugels. Eén vroege vorm liet een indruk na, alsof hij pas gisteren uitstierf. Andere vliegen vandaag rond als echo's uit het verleden. Met de vogels kreeg het leven een nieuwe mobiliteit. Flamingo's bedekten de continenten. Migraties geraakten op dreef.
Birds witnessed the emergence of flowering plants. Water lilies were among the first. Plants began to diversify and grew, turning into trees. In Australia, a lily turned into a grass tree, and in Hawaii, a daisy became a silver sword. In Africa, Gondwana molded Proteas. But when that ancient continent broke up, life got lusher. Tropical rainforests arose, sparking new layers of interdependence. Fungi multiplied. Orchids emerged, genitalia shaped to lure insects ... a trick shared by the largest flower on Earth. Co-evolution entwined insects and birds and plants forever. When birds can't fly, they become vulnerable. Kiwis are, and so are these hawks trapped near Antarctica.
Vogels zagen de opkomst van de bloeiplanten. Waterlelies waren bij de eerste. Planten begonnen te diversifiëren en werden groter. Het werden bomen. In Australië werd een lelie een grasboom, en in Hawaii werd een madelief een argyroxiphium. In Afrika vormde Gondwana Proteas. Maar toen dat oude continent in stukken brak, werd het leven weliger. Tropische regenwouden ontstonden, en creëerden nieuwe lagen van onderlinge afhankelijkheid. Paddenstoelen vermenigvuldigden zich. Orchideeën ontstonden, met de vorm van genitaliën om insecten te lokken. Een truc die ze gemeen hebben met de grootste bloem ter aarde. Co-evolutie maakte insecten, vogels en planten deel van dezelfde keten. Als vogels niet kunnen vliegen, worden ze kwetsbaar. Dat is zo voor kiwi's, en voor deze haviken, die nabij Antarctica in de val zitten.
Extinction can come slowly, but sometimes it arrives fast. An asteroid hits, and the world went down in flames. But there were witnesses, survivors in the dark. When the skies cleared, a new world was born. A world fit for mammals. From tiny shrews [came] tenrecs, accustomed to the dark. New forms became bats. Civets. New predators, hyenas, getting faster and faster still.
Uitsterving kan langzaam gaan, maar soms komt ze erg snel. Een asteroïde slaat in, en de wereld verging in vlammen. Maar er waren getuigen, overlevenden in het duister. Toen de hemel opklaarde, was een nieuwe wereld geboren. Een wereld die geschikt was voor zoogdieren. Uit kleine spitsmuizen, en tenreks die aan het donker waren gewend, ontstonden nieuwe levensvormen, vleermuizen, civetten. Nieuwe roofdieren, hyena's die alsmaar sneller werden.
Grasslands created opportunities. Herd safety came with sharpened senses. Growing big was another answer, but size always comes at a price. Some mammals turned back to water. Walruses adapted with layers of fat. Sea lions got sleek. And cetaceans moved into a world without bounds. There are many ways to be a mammal. A 'roo hops in Oz; a horse runs in Asia; and a wolf evolves stilt legs in Brazil. Primates emerge from jungles, as tarsiers first, becoming lemurs not much later. Learning became reinforced. Bands of apes ventured into the open. And forests dried out once more. Going upright became a lifestyle.
Graslanden schiepen kansen. De kudde dankte haar veiligheid aan verbeterde zintuigen. Groot worden was nog een oplossing, maar grootte heeft altijd haar prijs. Sommige zoogdieren keerden terug naar het water. Walrussen pasten zich aan met vetlagen. Zeeleeuwen werden glad. Walvissen bewogen zich in een wereld zonder grenzen. Er zijn vele manieren om zoogdier te zijn. Een kangoeroe hupt rond in Australië. Een paard rent in Azië, en een wolf ontwikkelt steltpoten in Brazilië. Primaten komen uit de regenwouden, eerst als spookdiertjes, die niet veel later lemuren worden. Het leerproces wordt versterkt. Groepen apen wagen zich in het open veld. En de wouden droogden nogmaals op. Rechtop lopen werd een manier van leven.
So who are we? Brothers of masculine chimps, sisters of feminine bonobos? We are all of them, and more. We're molded by the same life force. The blood veins in our hands echoed a course of water traces on the Earth. And our brains -- our celebrated brains -- reflect a drainage of a tidal marsh.
Wie zijn wij? Broers van de mannelijke chimpansees. Zussen van de vrouwelijke bonobo's. Dat zijn we allemaal, en nog meer. We zijn gevormd door dezelfde levenskracht. De bloedvaten in onze handen zijn echo's van de loop van watersporen op de aarde. Ons brein -- ons gevierde brein -- is een afspiegeling van het droogleggen van een getijdenmoeras.
Life is a force in its own right. It is a new element. And it has altered the Earth. It covers Earth like a skin. And where it doesn't, as in Greenland in winter, Mars is still not very far. But that likelihood fades as long as ice melts again. And where water is liquid, it becomes a womb for cells green with chlorophyll -- and that molecular marvel is what's made a difference -- it powers everything. The whole animal world today lives on a stockpile of bacterial oxygen that is cycled constantly through plants and algae, and their waste is our breath, and vice versa. This Earth is alive, and it's made its own membrane. We call it "atmosphere." This is the icon of our journey. And you all here today can imagine and will shape where we go next. (Applause) Thank you. Thank you.
Leven is een kracht op zich. Het is een nieuw element. Het heeft de Aarde gewijzigd. Het bedekt de Aarde als een huid. Waar dat niet zo is, zoals in Groenland in de winter, is Mars nog steeds niet ver weg. Maar dat wordt minder waarschijnlijk zolang ijs blijft smelten. Waar water vloeibaar is, wordt het een baarmoeder. Voor cellen die groen zijn door chlorofyl -- dat is het moleculaire wonder dat het verschil maakte -- het geeft alles energie. De hele dierenwereld van vandaag leeft op een voorraad bacteriële zuurstof die constant wordt gerecycleerd door planten en algen. Hun afval is onze adem, en omgekeerd. Deze Aarde leeft, en ze heeft haar eigen omhulsel gemaakt. We noemen het de atmosfeer. Het is het icoon van onze reis. Jullie allen die hier vandaag zijn, kunnen zich inbeelden waar we heen gaan, en geven het mee vorm. (Applaus) Dankjewel. Dankjewel.