Η φύση είναι η μούσα μου και το πάθος μου. Ως φωτογράφος για το National Geographic, το έχω δείξει σε πολλούς. Αλλά πριν από πέντε χρόνια, πήγα σε ένα προσωπικό ταξίδι. Ήθελα να απεικονίσω την ιστορία της ζωής. Είναι το πιο δύσκολο πράγμα που έχω προσπαθήσει ποτέ μου και υπήρξαν πολλές φορές που αισθάνθηκα πως ήθελα να τα παρατήσω. Αλλά υπάρχουν επίσης αποκαλύψεις. Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας σήμερα μία από αυτές.
Nature's my muse and it's been my passion. As a photographer for National Geographic, I've portrayed it for many. But five years ago, I went on a personal journey. I wanted to visualize the story of life. It's the hardest thing I've ever attempted, and there have been plenty of times when I felt like backing out. But there were also revelations. And one of those I'd like to share with you today.
Πήγα σε μια απομακρυσμένη λιμνοθάλασσα στην Αυστραλία, ελπίζοντας να δω τη Γη όπως ήταν πριν τρία δισεκατομμύρια χρόνια, προτού ο ουρανός γίνει μπλε. Υπάρχουν στρωματόλιθοι εκεί κάτω -- τα πρώτα ζωντανά πράγματα διαβίωσης που δέσμευαν φωτοσύνθεση-- και είναι το μόνο μέρος όπου παρουσιάζονται ακόμη και σήμερα. Το να πηγαίνεις εκεί κάτω είναι σαν να μπαίνεις σε μια χρονοκάψουλα και βγήκα με διαφορετική αίσθηση του χρόνου του εαυτού μου. Το οξυγόνο που εκπνέεται από αυτούς τους στρωματόλιθους είναι αυτό που αναπνέουμε όλοι σήμερα.
I went down to a remote lagoon in Australia, hoping to see the Earth the way it was three billion years ago, back before the sky turned blue. There's stromatolites down there -- the first living things to capture photosynthesis -- and it's the only place they still occur today. Going down there was like entering a time capsule, and I came out with a different sense of myself in time. The oxygen exhaled by those stromatolites is what we all breathe today.
Οι στρωματόλιθοι είναι οι ήρωες στην ιστορία μου. Ελπίζω να είναι μια ιστορία που έχει κάποια απήχηση στην εποχή μας. Είναι μια ιστορία για εσάς και εμένα, τη φύση και την επιστήμη. Με αυτό, θα ήθελα να σας καλέσω για ένα μικρό, σύντομο ταξίδι της ζωής μέσα στον χρόνο. Το ταξίδι μας ξεκινά στο διάστημα, όπου η ύλη συμπυκνώνεται σε σφαίρες με το χρόνο σταθεροποιείται σε επιφάνεια, διαμορφώνεται από τη φωτιά. Η φωτιά έσβησε, προέκυψε η Γη--, αλλά ήταν ένας ξένος πλανήτης. Το φεγγάρι ήταν πιο κοντά, τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Η εσωτερική θερμότητα έκανε τους θερμοπίδακες να εκραγούν -- έτσι γεννήθηκαν οι ωκεανοί. Το νερό πάγωσε γύρω από τους πόλους και διαμόρφωσε τα άκρα της Γης. Το νερό είναι το κλειδί για τη ζωή, αλλά παγωμένο, είναι μια λανθάνουσα δύναμη. Όταν εξαφανιστεί, η Γη γίνεται Άρης.
Stromatolites are the heroes in my story. I hope it's a story that has some resonance for our time. It's a story about you and me, nature and science. And with that said, I'd like to invite you for a short, brief journey of life through time. Our journey starts in space, where matter condenses into spheres over time ... solidifying into surface, molded by fire. The fire gave way, Earth emerged -- but this was an alien planet. The moon was closer; things were different. Heat from within made geysers erupt -- that is how the oceans were born. Water froze around the poles and shaped the edges of the Earth. Water is the key to life, but in frozen form, it is a latent force. And when it vanishes, Earth becomes Mars.
Αλλά αυτός ο πλανήτης είναι διαφορετικός -- αναταράσσεται εσωτερικά. Όπου αυτή η ενέργεια αγγίζει το νερό, προκύπτει κάτι νέο: ζωή. Προκύπτει γύρω από τις ρωγμές στη Γη. Η λάσπη και τα ανόργανα στοιχεία γίνονται υπόστρωμα, υπάρχουν βακτήρια. Μαθαίνουν να πολλαπλασιάζονται, να πήζουν σε σημεία ... Αναπτύσσουν ζωντανές δομές κάτω από έναν ξένο ουρανό... Οι στρωματόλιθοι ήταν οι πρώτοι που εξέπνευσαν οξυγόνο. Αυτοί αλλάξαν την ατμόσφαιρα. Μια ανάσα που τώρα έχει απολιθωθεί ως σιδήρο.
But this planet is different -- it's roiling inside. And where that energy touches water, something new emerges: life. It arises around cracks in the Earth. Mud and minerals become substrate; there are bacteria. Learn to multiply, thickening in places ... Growing living structures under an alien sky ... Stromatolites were the first to exhale oxygen. And they changed the atmosphere. A breath that's fossilized now as iron.
Οι μετεωρίτες απελευθέρωσαν χημεία και ίσως και μεμβράνες. Η ζωή χρειάζεται μια μεμβράνη για να περιλαμβάνει τον εαυτό της έτσι ώστε να μπορεί να αναπαράγεται και να μεταλλάσσεται. Αυτά είναι διάτομα, μονοκύτταρα φυτοπλαγκτόν με σκελετό από ... πλακέτες κυκλωμάτων σιλικόνης του μέλλοντος. Οι ρηχές θάλασσες καλλιέργησαν τη ζωή από νωρίς και εκεί μεταμορφώθηκε σε πιο σύνθετες φόρμες. Αναπτύχθηκε καθώς αυξήθηκε το φως και το οξυγόνο. Η ζωή συγκεκριμενοποιήθηκε και έγινε αμυντική. Έμαθε να κινείται και άρχισε να βλέπει. Τα πρώτα μάτια βγήκαν στους τριλοβίτες. Η όραση εξευγενίστηκε στα ξιφόσουρα, μεταξύ των πρώτων που εγκαταλείπουν τη θάλασσα. Ακόμη κάνουν αυτό που έκαναν για χρόνια, με τους εχθρούς τους να έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί.
Meteorites delivered chemistry, and perhaps membranes, too. Life needs a membrane to contain itself so it can replicate and mutate. These are diatoms, single-celled phytoplankton with skeletons of silicon ... circuit boards of the future. Shallow seas nurtured life early on, and that's where it morphed into more complex forms. It grew as light and oxygen increased. Life hardened and became defensive. It learned to move and began to see. The first eyes grew on trilobites. Vision was refined in horseshoe crabs, among the first to leave the sea. They still do what they've done for ages, their enemies long gone.
Οι σκορπιοί ακολούθησαν τα θηράματά τους από τη θάλασσα. Οι γυμνοσάλιαγκες έγιναν σαλιγκάρια. Τα ψάρια δοκίμασαν την αμφίβια ζωή. Οι βάτραχοι προσαρμόστηκαν στις ερήμους. Οι λειχήνες ξεπήδησαν ως ένας συνεταιρισμός. Οι μύκητες παντρεύτηκαν τα φύκη... που ήταν προσκολλημένα σε βράχους και τα έφαγαν ... μετασχηματίζοντας το άγονο έδαφος. Προέκυψαν αληθινά φυτά ξηράς, αρχικά χωρίς φύλλα. Μόλις έμαθαν πώς να παραμένουν όρθια, αναπτύχθηκαν σε μέγεθος και σχήμα. Ακολούθησαν οι βασικές μορφές φτέρης, που φέρνουν τα σπόρια που προανήγγειλαν τους σπόρους. Η ζωή άκμασε σε βάλτους.
Scorpions follow prey out of the sea. Slugs became snails. Fish tried amphibian life. Frogs adapted to deserts. Lichens arose as a co-op. Fungi married algae ... clinging to rock, and eating it too ... transforming barren land. True land plants arose, leafless at first. Once they learn how to stay upright, they grew in size and shape. The fundamental forms of ferns followed, to bear spores that foreshadowed seeds. Life flourished in swamps.
Στη γη, η ζωή άλλαξε πορεία. Πρώτα σχηματίστηκαν τα σαγόνια, τα δόντια ήρθαν αργότερα. Οι δερματοχελώνες και τα ερπετά τουατάρα είναι απόηχοι από εκείνη την εποχή. Πήρε χρόνο στη ζωή να φύγει από το νερό, και εξακολουθεί να την δελεάζει συνεχώς. Η ζωή έγινε σκληρή ώστε να μπορέσει να τολμήσει στην ενδοχώρα. Οι δράκοι που προέκυψαν είναι ακόμη ανάμεσά μας σήμερα. Το Ιουράσιο Πάρκο εξακολουθεί να υπάρχει σε κομμάτια της Μαδαγασκάρης και το κέντρο της Βραζιλίας, όπου κάποια φυτά σαν φοινικόθαμνοι παραμένουν σκληρά. Προέκυψαν τα δάση και φρόντισαν τα φτερωτά πλάσματα. Μία πρώιμη μορφή άφησε μια σφραγίδα, σαν να πέθανε μόλις χθες. Άλλοι σήμερα πετούν σαν αναμνήσεις από το παρελθόν. Στα πτηνά, η ζωή απέκτησε νέα κινητικότητα. Τα φλαμίνγκο κάλυψαν ηπείρους. Άρχισαν να γίνονται αποδημίες.
On land, life turned a corner. Jaws formed first; teeth came later. Leatherbacks and tuataras are echoes from that era. It took time for life to break away from water, and it still beckons all the time. Life turned hard so it could venture inland. And the dragons that arose are still among us today. Jurassic Park still shimmers in part of Madagascar, and the center of Brazil, where plants called "cycads" remain rock hard. Forests arose and nurtured things with wings. One early form left an imprint, like it died only yesterday. And others fly today like echoes of the past. In birds, life gained new mobility. Flamingos covered continents. Migrations got underway.
Τα πτηνά έγιναν μάρτυρες της εμφάνισης αγγειόσπερμων φυτών. Τα νούφαρα ήταν από τα πρώτα. Τα φυτά άρχισαν να διαφοροποιούνται και να μεγαλώνουν, να γίνονται δέντρα. Στην Αυστραλία, ένα νούφαρο μετατράπηκε σε ένα δέντρο χλόης Xanthorrhoea και στη Χαβάη, μια μαργαρίτα έγινε ένα το φυτό αργυρό ξίφος. Στην Αφρική, η Γκοντβάνα έκανε τον Πρωτέα. Αλλά όταν διαλύθηκε η αρχαία ήπειρος, η ζωή έγινε πιο πλούσια. Εμφανίστηκαν τροπικά δάση, δημιουργώντας νέα επίπεδα αλληλεξάρτησης. Μύκητες πολλαπλασιάστηκαν. Οι ορχιδέες ξεπρόβαλαν γεννητικά όργανα σχηματισμένα για να παρασύρουν έντομα... ένα τέχνασμα που διαθέτει και το μεγαλύτερο λουλούδι στη γη. Η συνεξέλιξη παρέσυρε έντομα, πτηνά και φυτά για πάντα. Όταν τα πτηνά δεν μπορούν να πετάξουν, γίνονται ευάλωτα. Έτσι είναι τα απτέρυγα και αυτά τα γεράκια που παγιδεύονται κοντά στην Ανταρκτική.
Birds witnessed the emergence of flowering plants. Water lilies were among the first. Plants began to diversify and grew, turning into trees. In Australia, a lily turned into a grass tree, and in Hawaii, a daisy became a silver sword. In Africa, Gondwana molded Proteas. But when that ancient continent broke up, life got lusher. Tropical rainforests arose, sparking new layers of interdependence. Fungi multiplied. Orchids emerged, genitalia shaped to lure insects ... a trick shared by the largest flower on Earth. Co-evolution entwined insects and birds and plants forever. When birds can't fly, they become vulnerable. Kiwis are, and so are these hawks trapped near Antarctica.
Η εξαφάνιση μπορεί να έρθει αργά, αλλά μερικές φορές φτάνει γρήγορα. Πέφτει ένας αστεροειδής και ο κόσμος φλέγεται. Υπήρξαν όμως μάρτυρες, επιζώντες στο σκοτάδι. Όταν καθάρισαν οι ουρανοί, γεννήθηκε ένας νέος κόσμος. Ένας κόσμος που ταιριάζει στα θηλαστικά. Από μικροσκοπικά ποντίκια [ήρθαν] τα θηλαστικά tenrec, συνηθισμένα στο σκοτάδι. Οι νέες μορφές έγιναν νυχτερίδες. Οι μοσχογαλές. Νέοι θηρευτές, οι ύαινες, γίνονται ακόμη και πιο γρήγορες.
Extinction can come slowly, but sometimes it arrives fast. An asteroid hits, and the world went down in flames. But there were witnesses, survivors in the dark. When the skies cleared, a new world was born. A world fit for mammals. From tiny shrews [came] tenrecs, accustomed to the dark. New forms became bats. Civets. New predators, hyenas, getting faster and faster still.
Τα λιβάδια δημιούργησαν ευκαιρίες. Η ασφάλεια της αγέλης ήρθε με οξυμένες αισθήσεις. Το μεγάλο μέγεθος ήταν μια άλλη απάντηση, αλλά το μέγεθος έχει πάντα ένα τίμημα. Ορισμένα θηλαστικά επέστρεψαν στο νερό. Οι θαλάσσιοι ελέφαντες προσαρμόστηκαν με στρώματα λίπους. Τα θαλάσσια λιοντάρια έγιναν λεία. Τα κητοειδή μετακινήθηκαν σε έναν κόσμο χωρίς όρια. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να είσαι θηλαστικό. Ένα καγκουρό χοροπηδάει στην Αυστραλία, ένα άλογο τρέχει στην Ασία και ένας λύκος αναπτύσσει ψηλόλεπτα πόδια στη Βραζιλία. Τα πρωτεύοντα θηλαστικά βγαίνουν από τις ζούγκλες, αρχικά ως τάρσιοι, και όχι πολύ αργότερα γίνονται λεμούριοι. Η μάθηση ενισχύθηκε. Ζώνες πιθήκων τόλμησαν να πάνε στα ανοιχτά. Τα δάση ξεράθηκαν και πάλι. Το να στέκεσαι όρθιος έγινε τρόπος ζωής.
Grasslands created opportunities. Herd safety came with sharpened senses. Growing big was another answer, but size always comes at a price. Some mammals turned back to water. Walruses adapted with layers of fat. Sea lions got sleek. And cetaceans moved into a world without bounds. There are many ways to be a mammal. A 'roo hops in Oz; a horse runs in Asia; and a wolf evolves stilt legs in Brazil. Primates emerge from jungles, as tarsiers first, becoming lemurs not much later. Learning became reinforced. Bands of apes ventured into the open. And forests dried out once more. Going upright became a lifestyle.
Ποιοι είμαστε λοιπόν; Τα αδέλφια των αρσενικών χιμπατζήδων, οι αδελφές των θηλυκών ουραγκοτάγκων; Είμαστε όλοι αυτοί, και παραπάνω. Είμαστε πλασμένοι από την ίδια δύναμη ζωής. Το αίμα κυλάει στα χέρια μας απηχώντας μια πορεία με ίχνη νερού στη Γη. Ο εγκέφαλός μας-- ο περίφημος εγκέφαλός μας-- αντικατοπτρίζει την αποστράγγιση ενός παλιρροιακού έλους.
So who are we? Brothers of masculine chimps, sisters of feminine bonobos? We are all of them, and more. We're molded by the same life force. The blood veins in our hands echoed a course of water traces on the Earth. And our brains -- our celebrated brains -- reflect a drainage of a tidal marsh.
Η ζωή είναι μια δύναμη από μόνη της. Είναι ένα νέο στοιχείο. Αυτό έχει μεταβάλει τη Γη. Καλύπτει τη Γη σαν ένα δέρμα. Όπου δεν το κάνει, όπως στη Γροιλανδία τον χειμώνα, ο Άρης δεν είναι ακόμη πολύ μακριά. Αλλά η πιθανότητα εξασθενίζει όσο ο πάγος ξαναλιώνει. Όπου το νερό είναι υγρό, γίνεται μια μήτρα για τα κύτταρα με πράσινο χρώμα με χλωροφύλλη-- και αυτό το μοριακό θαύμα είναι αυτό που κάνει τη διαφορά -- δίνει δύναμη στα πάντα. Το σύνολο των ζώων στον κόσμο σήμερα ζει σε ένα απόθεμα βακτηριακού οξυγόνου που ανακυκλώνεται συνεχώς μέσω των φυτών και των φυκών και τα απόβλητά τους είναι η ανάσα μας, και το αντίστροφο. Αυτή η Γη είναι ζωντανή και έκανε τη δική της μεμβράνη. Την ονομάζουμε «ατμόσφαιρα». Αυτή είναι η εικόνα του ταξιδιού μας. Όλοι εδώ σήμερα μπορείτε να φανταστείτε και να σχεδιάσετε το επόμενο βήμα. (Χειροκρότημα) Σας ευχαριστώ. Σας ευχαριστώ.
Life is a force in its own right. It is a new element. And it has altered the Earth. It covers Earth like a skin. And where it doesn't, as in Greenland in winter, Mars is still not very far. But that likelihood fades as long as ice melts again. And where water is liquid, it becomes a womb for cells green with chlorophyll -- and that molecular marvel is what's made a difference -- it powers everything. The whole animal world today lives on a stockpile of bacterial oxygen that is cycled constantly through plants and algae, and their waste is our breath, and vice versa. This Earth is alive, and it's made its own membrane. We call it "atmosphere." This is the icon of our journey. And you all here today can imagine and will shape where we go next. (Applause) Thank you. Thank you.