Είμαι καθηγητής μηχανολογίας και τα 14 τελευταία χρόνια διδάσκω σκατά. (Γέλια) Όχι επειδή είμαι κακός δάσκαλος, αλλά τελευταία μελετώ και διδάσκω για τα ανθρώπινα λύματα και πώς οι ακαθαρσίες μεταφέρονται μέσω των μονάδων επεξεργασίας λυμάτων και πώς σχεδιάζουμε τις μονάδες αυτές ώστε να προστατεύσουμε επιφανειακά ύδατα όπως τα ποτάμια.
I am an engineering professor, and for the past 14 years I've been teaching crap. (Laughter) Not that I'm a bad teacher, but I've been studying and teaching about human waste and how waste is conveyed through these wastewater treatment plants, and how we engineer and design these treatment plants so that we can protect surface water like rivers.
Έχω βασίσει την επιστημονική μου σταδιοδρομία στη χρήση μοριακών τεχνικών αιχμής, μεθόδων που βασίζονται στο DNA και στο RNA για να παρατηρήσω μικροβιακούς πληθυσμούς σε βιολογικούς αντιδραστήρες και για να βελτιστοποιήσω τα συστήματα αυτά. Και με τα χρόνια, έχω αποκτήσει μια αρρωστημένη ψύχωση με τις τουαλέτες, και φημίζομαι πως τρυπώνω στις τουαλέτες, με το κινητό μου που διαθέτει κάμερα, σε όλον τον κόσμο.
I've based my scientific career on using leading-edge molecular techniques, DNA- and RNA-based methods to look at microbial populations in biological reactors, and again to optimize these systems. And over the years, I have developed an unhealthy obsession with toilets, and I've been known to sneak into toilets and take my camera phone all over the world.
Στην πορεία, ωστόσο, έμαθα πως δεν είναι μόνο η τεχνική πλευρά, αλλά και κάτι το οποίο ονομάζεται «η κουλτούρα του σκατού». Επομένως, για παράδειγμα, πόσοι από εσάς πλένονται και πόσοι από εσάς σκουπίζονται; (Γέλια) Κατά πόσον... τέλος πάντων, καταλαβαίνετε τι εννοώ. Αν πλένεστε, χρησιμοποιείτε νερό για την πρωκτική πλύση. Πρόκειται για τεχνικό όρο. Κι αν σκουπίζεστε, χρησιμοποιείτε χαρτί υγείας ή, σε μερικά μέρη του κόσμου όπου δεν διατίθεται, εφημερίδες ή κουρέλια ή κότσαλο καλαμποκιού.
But along the way, I've learned that it's not just the technical side, but there's also this thing called the culture of crap. So for example, how many of you are washers and how many of you are wipers? (Laughter) If, well, I guess you know what I mean. If you're a washer, then you use water for anal cleansing. That's the technical term. And if you're a wiper, then you use toilet paper or, in some regions of the world where it's not available, newspaper
Και δεν μιλάμε εγκυκλοπαιδικά, αλλά είναι πολύ σημαντικό να κατανοήσουμε και να επιλύσουμε το πρόβλημα υγιεινής. Πρόκειται για σημαντικό πρόβλημα: 2,5 δις άνθρωποι στον κόσμο δεν έχουν πρόσβαση σε κατάλληλη αποχέτευση. Γι' αυτούς, η σύγχρονη τουαλέτα δεν υπάρχει. Και 1,1 δισεκατομμύριο άνθρωποι, οι οποίοι ως τουαλέτες χρησιμοποιούν τους δρόμους ή τις όχθες ποταμών ή ανοιχτούς χώρους, και πάλι, ο τεχνικός όρος γι' αυτό είναι ανοιχτή αφόδευση, αυτό που κοινώς αποκαλούμε, υπαίθριο χέσιμο. Και αν ζεις κοντά σε περιττωματικό υλικό και περιστοιχίζεσαι από αυτό, θ' αρρωστήσεις. Θα εισχωρήσει στο νερό που πίνεις, στο φαγητό σου, στο άμεσο περιβάλλον σου. Τα Ηνωμένα Έθνη υπολογίζουν πως κάθε χρόνο, 1,5 εκατομμύρια θάνατοι παιδιών οφείλονται σε ανεπαρκή αποχέτευση. Ήτοι, ένας θάνατος ανά 20 δευτερόλεπτα που θα μπορούσε να προληφθεί, 171 θάνατοι κάθε ώρα, 4.100 θάνατοι κάθε μέρα. Για να αποφευχθεί η αφόδευση σε ανοιχτό χώρο. οι δήμοι και οι πόλεις χτίζουν υποδομές, για παράδειγμα, λάκκους-αποχωρητήρια, περιμετρικά των πόλεων και σε αγροτικές περιοχές. Για παράδειγμα στο Κουαζούλου Νατάλ, επαρχία της Νοτίου Αφρικής, έχουν χτίσει δεκάδες χιλιάδες τέτοιους λάκκους-αποχωρητήρια. Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα όταν φτάνεις τις δεκάδες χιλιάδες και το πρόβλημα είναι, τι γίνεται όταν γεμίσουν οι λάκκοι; Να τι γίνεται. Οι άνθρωποι αφοδεύουν γύρω από την τουαλέτα. Στα σχολεία, τα παιδιά αφοδεύουν στο πάτωμα και μετά αφήνουν ίχνη έξω από το κτίριο και αρχίζουν να αφοδεύουν γύρω από το κτίριο, και οι λάκκοι αυτοί πρέπει να καθαριστούν και να τους αδειάσουν χειρωνακτικά. Και ποιος τους αδειάζει; Υπάρχουν εργάτες που κάποιες φορές κατεβαίνουν στους λάκκους αυτούς και απομακρύνουν το περιεχόμενο με τα χέρια τους. Πρόκειται για μια βρώμικη και επικίνδυνη υπόθεση. Όπως βλέπετε, δεν έχουν προστατευτικό εξοπλισμό, ούτε ρούχα που προστατεύουν. Ένας εργάτης εκεί κάτω. Ελπίζω να μπορείτε να τον δείτε. Φοράει μάσκα στο πρόσωπο, αλλά δε φοράει μπλούζα. Και σε κάποιες χώρες, σαν την Ινδία, οι χαμηλότερες κάστες είναι καταδικασμένες να αδειάζουν τους λάκκους, και έτσι καταδικάζονται επιπλέον από την κοινωνία.
or rags or corncobs. And this is not just a piece of trivia, but it's really important to understand and solve the sanitation problem. And it is a big problem: There are 2.5 billion people in the world who don't have access to adequate sanitation. For them, there's no modern toilet. And there are 1.1 billion people whose toilets are the streets or river banks or open spaces, and again, the technical term for that is open defecation, but that is really simply shitting in the open. And if you're living in fecal material and it's surrounding you, you're going to get sick. It's going to get into your drinking water, into your food, into your immediate surroundings. So the United Nations estimates that every year, there are 1.5 million child deaths because of inadequate sanitation. That's one preventable death every 20 seconds, 171 every hour, 4,100 every day. And so, to avoid open defecation, municipalities and cities build infrastructure, for example, like pit latrines, in peri-urban and rural areas. For example, in KwaZulu-Natal province in South Africa, they've built tens of thousands of these pit latrines. But there's a problem when you scale up to tens of thousands, and the problem is, what happens when the pits are full? This is what happens. People defecate around the toilet. In schools, children defecate on the floors and then leave a trail outside the building and start defecating around the building, and these pits have to be cleaned and manually emptied. And who does the emptying? You've got these workers who have to sometimes go down into the pits and manually remove the contents. It's a dirty and dangerous business. As you can see, there's no protective equipment, no protective clothing. There's one worker down there. I hope you can see him. He's got a face mask on, but no shirt. And in some countries, like India, the lower castes are condemned to empty the pits,
Κι έτσι αναρωτιέται κανείς, πώς μπορούμε να το επιλύσουμε αυτό και γιατί δεν χτίζουμε απλώς δυτικού τύπου τουαλέτες με καζανάκι γι' αυτά τα 2,5 δις ανθρώπων; Και η απάντηση είναι πως δεν είναι εφικτό. Σε κάποια από αυτά τα μέρη δεν υπάρχει αρκετό νερό, δεν υπάρχει ενέργεια, θα στοιχίσει τρισεκατομμύρια δολάρια η εγκατάσταση αποχετευτικού δικτύου και εξοπλισμού, η λειτουργία και συντήρηση των συστημάτων αυτών, και αν δεν τα χτίσεις σωστά, στην ουσία θα τραβάς καζανάκι και τα υγρά θα πηγαίνουν κατευθείαν σε κάποιο ποτάμι όπως συμβαίνει σε πολλές πόλεις στον αναπτυσσόμενο κόσμο. Είναι όμως αυτή η λύση; Καθότι, αυτό που κάνουμε είναι να χρησιμοποιούμε καθαρό νερό και το ξοδεύουμε για να καθαρίσει η λεκάνη, αυτό μεταφέρεται σε μονάδα επεξεργασίας λυμάτων και έπειτα διοχετεύεται σε ποτάμι, το οποίο ποτάμι αποτελεί πηγή πόσιμου νερού.
and they're further condemned by society. So you ask yourself, how can we solve this and why don't we just build Western-style flush toilets for these two and a half billion? And the answer is, it's just not possible. In some of these areas, there's not enough water, there's no energy, it's going to cost tens of trillions of dollars to lay out the sewer lines and to build the facilities and to operate and maintain these systems, and if you don't build it right, you're going to have flush toilets that basically go straight into the river, just like what's happening in many cities in the developing world. And is this really the solution? Because essentially, what you're doing is you're using clean water and you're using it to flush your toilet, convey it to a wastewater treatment plant which then discharges to a river, and that river, again, is a drinking water source.
Επομένως θα πρέπει να επανεξετάσουμε το θέμα υγεινής και θα πρέπει να εφεύρουμε εκ νέου τις αποχετευτικές υποδομές και θα υποστηρίξω πως για να γίνει αυτό χρειάζεται συστημική προσέγγιση. Πρέπει να εξετάσουμε ολόκληρη την αποχετευτική αλυσίδα. Ξεκινάμε με την ανθρώπινη διεπαφή και μετά πρέπει να δούμε πώς τα κόπρανα συλλέγονται και αποθηκεύονται, πώς μεταφέρονται, ποια επεξεργασία και επανάχρηση γίνεται - όχι μόνο την απόρριψη αλλά την επανάχρηση.
So we've got to rethink sanitation, and we've got to reinvent the sanitation infrastructure, and I'm going to argue that to do this, you have to employ systems thinking. We have to look at the whole sanitation chain. We start with a human interface, and then we have to think about how feces are collected and stored, transported, treated and reused —
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν με την ανθρώπινη παράμετρο. Κατ' εμέ, δεν έχει σημασία αν πλένεστε ή σκουπίζεστε, αν κάθεστε ή γονατίζετε, το σημείο διεπαφής θα πρέπει να είναι καθαρό και εύχρηστο, καθότι, σε τελική ανάλυση, το χέσιμο θα 'πρεπε να είναι κάτι ευχάριστο. (Γέλια) Κι όταν δούμε ευρύτερα τις δυνατότητες κατανόησης της αποχετευτικής αλυσίδας τότε η υποστηρικτική τεχνολογία για τη διαδικασία, από τη συλλογή μέχρι την επανάχρηση, δε θα 'πρεπε να 'χει σημασία, και τότε μπορούμε να εφαρμόσουμε λύσεις προσαρμοσμένες στο εν λόγω περιβάλλον. Έτσι μπορούμε να είμαστε ανοιχτοί σε δυνατότητες όπως, για παράδειγμα, αυτή η τουαλέτα εκτροπής ούρων και η λεκάνη αυτή έχει δύο τρύπες. Η μπροστινή και η πίσω, η μπροστινή συλλέγει τα ούρα και η πίσω τις ακαθαρσίες. Διαχωρίζουμε έτσι τα ούρα, που περιέχουν 80% από το άζωτο και 50% από το φώσφορο και μπορούν έτσι να υποστούν επεξεργασία και να οδηγήσουν στην καθίζηση π.χ. του στρουβίτη, ένα λίπασμα υψηλής αξίας, και μετά το περιττωματικό υλικό μπορεί να απολυμανθεί και να μετατραπεί σε τελικό προϊόν υψηλής αξίας. Ή, για παράδειγμα, σε κάποιες από τις έρευνές μας χρησιμοποιούμε εκ νέου το νερό μετά από επεξεργασία σε επί-τόπου αποχετευτικά συστήματα όπως ζαρντινιέρες ή τεχνητούς υδροβιότοπους. Επομένως μπορούμε να οδηγηθούμε σε όλες αυτές τις δυνατότητες αν απομακρύνουμε το παλιό παράδειγμα της τουαλέτας και των μονάδων επεξεργασίας.
and not just disposal but reuse. So let's start with the human user interface. I say, it doesn't matter if you're a washer or a wiper, a sitter or a squatter, the human user interface should be clean and easy to use, because after all, taking a dump should be pleasurable. (Laughter) And when we open the possibilities to understanding this sanitation chain, then the back-end technology, the collection to the reuse, should not really matter, and then we can apply locally adoptable and context-sensitive solutions. So we can open ourselves to possibilities like, for example, this urine-diverting toilet, and there's two holes in this toilet. There's the front and the back, and the front collects the urine, and the back collects the fecal material. And so what you're doing is you're separating the urine, which has 80 percent of the nitrogen and 50 percent of the phosphorus, and then that can then be treated and precipitated to form things like struvite, which is a high-value fertilizer, and then the fecal material can then be disinfected and again converted to high-value end products. Or, for example, in some of our research, you can reuse the water by treating it in on-site sanitation systems like planter boxes or constructed wetlands. So we can open up all these possibilities if we take away the old paradigm of flush toilets and treatment plants.
Θα αναρωτηθείτε, ποιος θα πληρώσει; Η άποψή μου είναι πως οι κυβερνήσεις θα έπρεπε να χρηματοδοτούν τις αποχετευτικές υποδομές. Οι ΜΚΟ και οι οργανώσεις-δωρητές κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν, αλλά αυτό δε φτάνει. Η κυβέρνηση πρέπει να τις χρηματοδοτεί όπως χρηματοδοτεί και τους δρόμους και τα σχολεία και τα νοσοκομεία και άλλες υποδομές όπως γέφυρες καθότι γνωρίζουμε, ο ΠΟΥ έχει κάνει τη σχετική μελέτη, πως για κάθε δολάριο που επενδύουμε σε αποχετευτικές υποδομές, έχουμε όφελος περίπου 34 δολάρια.
So you might be asking, who's going to pay? Well, I'm going to argue that governments should fund sanitation infrastructure. NGOs and donor organizations, they can do their best, but it's not going to be enough. Governments should fund sanitation the same way they fund roads and schools and hospitals and other infrastructure like bridges, because we know, and the WHO has done this study, that for every dollar that we invest in sanitation infrastructure,
Ας δούμε όμως πάλι πώς αδειάζουμε τους λάκκους. Στο Πανεπιστήμιο της Ν. Καρολίνας ζητήσαμε από τους φοιτητές να σκεφτούν μία απλή λύση, και να τι σκέφτηκαν: ένα απλό, τροποποιημένο τρυπάνι που σπρώχνει τα λύματα προς τα πάνω από το λάκκο σ' ένα κάδο συλλογής και πλέον ο εργάτης δε χρειάζεται να κατέβει στο λάκκο. Το δοκιμάσαμε στη Νότιο Αφρική. Λειτουργεί. Πρέπει να το κάνουμε πιο εύρωστο, να κάνουμε κι άλλες δοκιμές στο Μαλάουι και στη Νότιο Αφρική του χρόνου. Σκοπός μας είναι να αποτελέσει έναν επαγγελματικό τρόπο εκκένωσης λάκκων, ούτως ώστε να δημιουργήσουμε μία μικρή επιχείρηση, να δημιουργήσουμε κέρδος και θέσεις εργασίας και η ελπίδα είναι πως επαναπροσδιορίζοντας τα αποχετευτικά συστήματα επιμηκύνουμε τη διάρκεια ζωής αυτών των λάκκων, ώστε να μη χρειάζεται να προστρέξουμε σε γρήγορες λύσεις που δεν έχουν νόημα.
we get something like three to 34 dollars back. Let's go back to the problem of pit emptying. So at North Carolina State University, we challenged our students to come up with a simple solution, and this is what they came up with: a simple, modified screw auger that can move the waste up from the pit and into a collecting drum, and now the pit worker doesn't have to go down into the pit. We tested it in South Africa, and it works. We need to make it more robust, and we're going to do more testing in Malawi and South Africa this coming year. And our idea is to make this a professionalized pit-emptying service so that we can create a small business out of it, create profits and jobs, and the hope is that, as we are rethinking sanitation, we are extending the life of these pits so that we don't have to resort to quick solutions
Πιστεύω πως η πρόσβαση σε επαρκή αποχετευτικά συστήματα είναι θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα. Πρέπει να σταματήσει η πρακτική η κατώτερη κάστα και οι άνθρωποι της χαμηλότερης τάξης να καταδικάζονται να κατεβαίνουν και να αδειάζουν λάκκους. Πρόκειται για ηθική και κοινωνική και περιβαλλοντική υποχρέωση.
that don't really make sense. I believe that access to adequate sanitation is a basic human right. We need to stop the practice of lower castes and lower-status people going down and being condemned to empty pits. It is our moral, it is our social and our environmental obligation.
Ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)