Θα ήθελα να σας προσκαλέσω να επισκεφτούμε μια σκοτεινή ήπειρο. Είναι η ήπειρος που είναι κρυμμένη κάτω από την επιφάνεια της Γης. Το μεγαλύτερο μέρος της δεν έχει εξερευνηθεί, φαίνεται ακατανόητη κι έχει γίνει τροφή για πολλούς μύθους. Αποτελείται όμως από φοβερά τοπία, όπως αυτή η τεράστια υπόγεια αίθουσα, και είναι πλούσια σε εκπληκτικούς βιολογικούς και ορυκτολογικούς κόσμους.
I would like to invite you to come along on a visit to a dark continent. It is the continent hidden under the surface of the earth. It is largely unexplored, poorly understood, and the stuff of legends. But it is made also of dramatic landscapes like this huge underground chamber, and it is rich with surprising biological and mineralogical worlds.
Χάρη στις προσπάθειες τολμηρών ταξιδιωτών τους τελευταίους τρεις αιώνες -και φυσικά χάρη στους δορυφόρους- γνωρίζουμε σχεδόν κάθε τετραγωνικό μέτρο της επιφάνειας του πλανήτη μας. Ωστόσο, γνωρίζουμε ελάχιστα για το τι κρύβεται μέσα στη γη. Διότι ένα σπηλαιώδες τοπίο, όπως αυτό το πηγάδι στην Ιταλία, είναι κρυμμένο, οι δυνατότητες της εξερεύνησης των σπηλαίων -η γεωγραφική διάσταση- δεν είναι ιδιαίτερα κατανοητές ούτε εκτιμώμενες. Καθώς είμαστε πλάσματα που ζούμε στην επιφάνεια της Γης, η αντίληψή μας για την εσωτερική πλευρά του πλανήτη είναι κατά κάποιο τρόπο διαστρεβλωμένη, όπως ακριβώς και για το βάθος των ωκεανών ή για την ανώτερη ατμόσφαιρα.
Thanks to the efforts of intrepid voyagers in the last three centuries -- actually, we know also thanks to satellite technology, of course -- we know almost every single square meter of our planet's surface. However, we know still very little about what is hidden inside the earth. Because a cave landscape, like this deep shaft in Italy, is hidden, the potential of cave exploration -- the geographical dimension -- is poorly understood and unappreciated. Because we are creatures living on the surface, our perception of the inner side of the planet is in some ways skewed, as is that of the depth of the oceans or of the upper atmosphere.
Ωστόσο, από τότε που άρχισε η συστηματική εξερεύνηση των σπηλαίων, έναν αιώνα πριν, γνωρίζουμε ότι υπάρχουν σπηλιές σε κάθε ήπειρο του κόσμου. Ένα απλό σύστημα σπηλιών, όπως το Σπήλαιο Μαμούθ στο Κεντάκι, μπορεί να έχει μήκος περισσότερα από 600 χιλιόμετρα. Από την άλλη μια άβυσσος όπως η Κρουμπέρα Βορόνια στον Καύκασο, -η πιο βαθιά σπηλιά που έχει εξερευνηθεί στον κόσμο- μπορεί να έχει βάθος πάνω από 2.000 μέτρα κάτω από την επιφάνεια. Αυτό σημαίνει πολλές βδομάδες εξερεύνησης για έναν εξερευνητή σπηλαίων.
However, since systematic cave exploration started about one century ago, we know actually that caves exist in every continent of the world. A single cave system, like Mammoth Cave, which is in Kentucky, can be as long as more than 600 kilometers. And an abyss like Krubera Voronya, which is in the Caucasus region, actually the deepest cave explored in the world, can go as far as more than 2,000 meters below the surface. That means a journey of weeks for a cave explorer.
Οι σπηλιές διαμορφώνονται στις καρστικές περιοχές. Καρστικές είναι περιοχές του κόσμου όπου το νερό που περνάει μέσα από ρωγμές και σχισμές μπορεί εύκολα να διαλύσει ευδιάλυτα πετρώματα, σχηματίζοντας ένα αποχετευτικό σύστημα από σήραγγες, αγωγούς - ένα σύστημα τριών διαστάσεων για την ακρίβεια. Οι καρστικές περιοχές καλύπτουν σχεδόν το 20% της επιφάνειας των ηπείρων και ξέρουμε ότι οι σπηλαιολόγοι μέσα στα τελευταία 50 χρόνια έχουν εξερευνήσει σχεδόν 30.000 χιλιόμετρα σπηλαίων σε όλον τον κόσμο, αριθμός αρκετά μεγάλος. Οι γεωλόγοι υπολογίζουν ότι απομένουν ακόμη για να εξερευνηθούν και να χαρτογραφηθούν περίπου 10 εκατομμύρια χιλιόμετρα.
Caves form in karstic regions. So karstic regions are areas of the world where the infiltrating water along cracks, fractures, can easily dissolve soluble lithologies, forming a drainage system of tunnels, conduits -- a three-dimensional network, actually. Karstic regions cover almost 20 percent of the continents' surface, and we know actually that speleologists in the last 50 years have explored roughly 30,000 kilometers of cave passages around the world, which is a big number. But geologists have estimated that what is still missing, to be discovered and mapped, is something around 10 million kilometers.
Aυτό σημαίνει ότι για κάθε μέτρο σπηλιάς που ήδη γνωρίζουμε, που ήδη έχουμε εξερευνήσει, υπάρχουν ακόμη μερικές δεκάδες χιλιόμετρα ανεξερεύνητου εδάφους. Αυτό σημαίνει ότι πρόκειται πράγματι για μια ατελειώτη ήπειρο κι ότι δεν πρόκειται ποτέ να μπορέσουμε να την εξερευνήσουμε εντελώς. Αυτός ο υπολογισμός έγινε χωρίς να λάβουμε υπόψιν κι άλλους τύπους σπηλιών, όπως για παράδειγμα, το εσωτερικό των παγετώνων ή τις σπηλιές των ηφαιστείων, που δεν είναι καρστικές αλλά σχηματίζονται από τη ροή της λάβας. Εάν τώρα ρίξουμε μια ματιά σε άλλους πλανήτες, για παράδειγμα τον Άρη, θα δούμε ότι αυτό το χαρακτηριστικό δεν είναι αποκλειστικό του πλανήτη μας. Ωστόσο θα σας δείξω ότι δεν χρειάζεται να πάμε στον Άρη για να εξερευνήσουμε εξωγήινους κόσμους.
That means that for each meter of a cave that we already know, that we have explored, there are still some tens of kilometers of undiscovered passages. That means that this is really an endless continent, and we will never be able to explore it completely. And this estimation is made without considering other types of caves, like, for example, inside glaciers or even volcanic caves, which are not karstic, but are formed by lava flows. And if we have a look at other planets like, for example, Mars, you will see that this characteristic is not so specific of our home planet. However, I will show to you now that we do not need to go to Mars to explore alien worlds.
Εγώ είμαι σπηλαιολόγος, δηλαδή εξερευνητής των σπηλαίων. Το πάθος μου αυτό ξεκίνησε σε πολύ νεαρή ηλικία, στα βουνά που βρίσκονται κοντά στη γενέτειρα πόλη μου στη Βόρεια Ιταλία, στις καρστικές περιοχές των Άλπεων και των Δολομιτών. Σύντομα όμως η ανάγκη της έρευνας με έφερε στην πιο απόμακρη γωνιά του πλανήτη να ψάχνω για πιθανές διόδους αυτής της ανεξερεύνητης ηπείρου. Το 2009 είχα την ευκαιρία να επισκεφτώ τα τραπεζοειδή βουνά Τεπούι, που βρίσκονται στις λεκάνες των ποταμών Ορινόκο και Αμαζονίου. Τα ογκώδη αυτά βουνά με γοήτευσαν από την πρώτη στιγμή που τα αντίκρισα. Είναι πλαισιωμένα από κάθετους, πέτρινους τοίχους που προκαλούν ίλιγγο με ασημένιους καταρράκτες οι οποίοι χάνονται μέσα στο δάσος. Μου ενέπνευσαν ένα συναίσθημα άγριας φύσης έχοντας μια ψυχή εκατομμυρίων χρόνων. Αυτό το συνταρακτικό τοπίο ενέπνευσε μεταξύ άλλων και τη νουβέλα του 1912 «Ο Χαμένος Κόσμος» του Κόναν Ντόιλ. Και είναι πράγματι ένας χαμένος κόσμος. Οι επιστήμονες θεωρούν αυτά τα βουνά ως νησιά μέσα στο χρόνο τα οποία διαχωρίστηκαν από τα γύρω πεδινά δεκάδες εκατομμύρια χρόνια πριν. Περιβάλλονται από ψηλούς τοίχους ύψους μέχρι και 1.000 μέτρα, σχηματίζοντας ένα οχυρό απόρθητο από τους ανθρώπους. Και πράγματι μόνο σε ελάχιστα από αυτά τα βουνά έχουν αναρριχηθεί κι έχουν εξερευνηθεί οι κορυφές τους.
I'm a speleologist, that means a cave explorer. And I started with this passion when I was really young in the mountains not far from my hometown in North Italy, in the karstic regions of the Alps and the Dolomites. But soon, the quest for exploration brought me to the farthest corner of the planet, searching for new potential entrances of this undiscovered continent. And in 2009, I had the opportunity to visit the tepui table mountains, which are in the Orinoco and Amazon basins. These massifs enchanted me from the first time I saw them. They are surrounded by vertical, vertiginous rock walls with silvery waterfalls that are lost in the forest. They really inspired in me a sense of wilderness, with a soul older than millions and millions of years. And this dramatic landscape inspired among other things also Conan Doyle's "The Lost World" novel in 1912. And they are, really, a lost world. Scientists consider those mountains as islands in time, being separated from the surrounding lowlands since tens of millions of years ago. They are surrounded by up to 1,000-meter-high walls, resembling a fortress, impregnable by humans. And, in fact, only a few of these mountains have been climbed and explored on their top.
Τα βουνά αυτά όμως έχουν κι ένα επιστημονικό παράδοξο: Είναι φτιαγμένα από χαλαζία, το οποίο είναι ένα πολύ κοινό ορυκτό του φλοιού της Γης, ενώ το πέτρωμα που φτιάχνεται από χαλαζία ονομάζεται χαλαζίτης, ο οποίος είναι ένα από τα σκληρότερα και δυσδιάλυτα ορυκτά της Γης. Οπότε δεν θα περιμέναμε να βρούμε κάποια σπηλιά εκεί. Ωστόσο, τα τελευταία 10 χρόνια, σπηλαιολόγοι από την Ιταλία, τη Σλοβακία, την Τσεχία και φυσικά τη Βενεζουέλα και τη Βραζιλία, έχουν εξερευνήσει αρκετές σπηλιές στην περιοχή. Πώς είναι λοιπόν δυνατόν;
These mountains contain also a scientific paradox: They are made by quartz, which is a very common mineral on the earth's crust, and the rock made up by quartz is called quartzite, and quartzite is one of the hardest and least soluble minerals on earth. So we do not expect at all to find a cave there. Despite this, in the last 10 years, speleologists from Italy, Slovakia, Czech Republic, and, of course, Venezuela and Brazil, have explored several caves in this area. So how can it be possible?
Για να κατανοηθεί αυτή η αντίφαση πρέπει να αναλογιστούμε τον παράγοντα χρόνο, διότι η ιστορία των Τεπούι είναι εξαιρετικά μεγάλη, αρχίζει περίπου 1,6 δισεκατομμύρια χρόνια, με τον σχηματισμό του πετρώματος, κι έπειτα εξελίσσεται με την ανύψωση της περιοχής 150 εκατομμύρια χρόνια πριν, ύστερα από τη διάσπαση της υπερηπείρου Παγγαίας και το άνοιγμα του Ατλαντικού Ωκεανού. Μπορείτε να φανταστείτε ότι το νερό είχε δεκάδες ή εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια για να λαξεύσει τις μυστήριες μορφές στην επιφάνεια των Τεπούι, αλλά και να ανοίξει ρωγμές σχηματίζοντας πέτρινες και βραχώδεις πόλεις, πεδία με πύργους που είναι χαρακτηριστικά του περίφημου τοπίου των Τεπούι. Κανείς όμως δεν μπορούσε να φανταστεί τι γινόταν μέσα στο βουνό στο μεγάλο αυτό χρονικό διάστημα.
To understand this contradiction, we have to consider the time factor, because the history of the tepuis is extremely long, starting about 1.6 billion years ago with the formation of the rock, and then evolving with the uplift of the region 150 million years ago, after the disruption of the Pangaea supercontinent and the opening of the Atlantic Ocean. So you can imagine that the water had tens or even hundreds of millions of years to sculpt the strangest forms on the tepuis' surfaces, but also to open the fractures and form stone cities, rock cities, fields of towers which are characterized in the famous landscape of the tepuis. But nobody could have imagined what was happening inside a mountain in so long a time frame.
Το 2010 ήμουν απασχολημένος με ένα από τα ογκώδη αυτά βουνά, το Αουγιάν Τεπούι που είναι ξακουστό για τους Καταρράκτες των Αγγέλων που είναι οι μεγαλύτεροι καταρράκτες του κόσμου - περίπου 979 μέτρα κάθετης πτώσης. Έψαχνα για στοιχεία ύπαρξης κάποιου συστήματος σπηλαίων μέσα από δορυφορικές εικόνες και τελικά ανακαλύψαμε μια περιοχή με καταρρεύσεις της επιφάνειας - μεγάλους ογκόλιθους, σωρούς βράχων- κι αυτό σήμαινε ότι από κάτω υπήρχε κενό. Ήταν ξεκάθαρη ένδειξη ότι υπήρχε κάτι μέσα στο βουνό.
And so I was focusing in 2010 on one of those massifs, the Auyán-tepui, which is very famous because it hosts Angel Falls, which is the highest waterfall in the world -- about 979 meters of vertical drop. And I was searching for hints of the existence of cave systems through satellite images, and finally we identified an area of collapses of the surface -- so, big boulders, rock piles -- and that means that there was a void below. It was a clear indication that there was something inside the mountain.
Κάναμε λοιπόν αρκετές προσπάθειες να φτάσουμε την περιοχή, από τη στεριά και με ελικόπτερο, αλλά ήταν εξαιρετικά δύσκολο διότι - πρέπει να φανταστείτε ότι αυτά τα βουνά είναι καλυμμένα με σύννεφα, με ομίχλη, σχεδόν όλον τον χρόνο. Υπάρχουν δυνατοί ανέμοι και περίπου 4.000 χιλιοστά βροχής κάθε χρόνο, έτσι είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρεις καλές συνθήκες. Μόνο το 2013 καταφέραμε να φτάσουμε στο σημείο και να αρχίσουμε την εξερεύνηση της σπηλιάς.
So we did several attempts to reach this area, by land and with a helicopter, but it was really difficult because -- you have to imagine that these mountains are covered by clouds most of the year, by fog. There are strong winds, and there are almost 4,000 millimeters of rainfall per year, so it's really, really difficult to find good conditions. And only in 2013 we finally landed on the spot and we started the exploration of the cave.
Η συγκεκριμένη σπηλιά είναι τεράστια. Πρόκειται για ένα τεράστιο δίκτυο κάτω από την επιφάνεια του οροπεδίου του Τεπούι και μέσα σε μόνο 10 μέρες δουλειάς εξερευνήσαμε περισσότερα από 20 χιλιόμετρα της επιφάνειας του σπηλαίου. Πρόκειται για ένα τεράστιο δίκτυο από υπόγεια ποτάμια, κανάλια, μεγάλα δωμάτια, εξαιρετικά βαθιές κάθετες σπηλιές.
The cave is huge. It's a huge network under the surface of the tepui plateau, and in only ten days of expedition, we explored more than 20 kilometers of cave passages. And it's a huge network of underground rivers, channels, big rooms, extremely deep shafts.
Είναι ένα πραγματικά απίθανο μέρος. Το ονομάσαμε Ιμαγουαρί Γέουτα. Αυτό στα Πεμόν, την τοπική διάλεκτο, σημαίνει «Το Σπίτι των Θεών». Να φανταστείτε ότι οι αυτόχθονες της περιοχής δεν έχουν βρεθεί ποτέ εκεί. Ήταν αδύνατο να φτάσουν σε εκείνη την περιοχή. Ωστόσο υπήρχαν μύθοι για την ύπαρξη μιας σπηλιάς στο βουνό. Όταν λοιπόν ξεκινήσαμε την εξερεύνηση έπρεπε να δείξουμε τεράστιο σεβασμό, αφενός για τις θρησκευτικές πεποιθήσεις των αυτοχθόνων κι αφετέρου γιατί ήταν ένα εξαιρετικά ιερό μέρος αφού κανένας άνθρωπος δεν είχε ποτέ μπει εκεί. Ακολουθήσαμε λοιπόν ειδικούς κανονισμούς ώστε να μην μιανθεί το περιβάλλον από την παρουσία μας και προσπαθήσαμε να μοιραστούμε με την κοινότητα, με την αυτόχθονη κοινότητα, τις ανακαλύψεις μας.
So it's really an incredible place. And we named it Imawarì Yeuta. That means, in the Pemón indigenous language, "The House of the Gods." You have to imagine that indigenous people have never been there. It was impossible for them to reach this area. However, there were legends about the existence of a cave in the mountain. So when we started the exploration, we had to explore with a great respect, both because of the religious beliefs of the indigenous people, but also because it was really a sacred place, because no human had entered there before. So we had to use special protocols to not contaminate the environment with our presence, and we tried also to share with the community, with the indigenous community, our discoveries.
Οι σπηλιές είναι ουσιαστικά ένα φωτογραφικό στιγμιότυπο του παρελθόντος. Ο απαιτούμενος χρόνος για την δημιουργία τους ποικίλει από 50 έως και 100 εκατομμύρια χρόνια, που τις καθιστά τις παλαιότερες σπηλιές που μπορούμε να εξερευνήσουμε πάνω στη Γη. Αυτά που θα ανακαλύψετε εκεί είναι πράγματι μαρτυρίες ενός χαμένου κόσμου.
And the caves represent, really, a snapshot of the past. The time needed for their formation could be as long as 50 or even 100 million years, which makes them possibly the oldest caves that we can explore on earth. What you can find there is really evidence of a lost world.
Όταν εισέρχεστε σε μια σπηλιά από χαλαζία πρέπει να ξεχάσετε παντελώς ό,τι ξέρετε για τα σπήλαια - τα κλασσικά σπήλαια από ασβεστόλιθο ή τα τουριστικά σπήλαια που μπορείς να επισκεφτείς σε αρκετά μέρη του κόσμου. Διότι αυτό που εδώ φαίνεται σαν απλός σταλακτίτης δεν είναι φτιαγμένος από ανθρακικό ασβέστιο, αλλά από οπάλιο, κι ένας σταλακτίκης ίσως να θέλει δεκάδες εκατομμύρια χρόνια για να σχηματιστεί. Μπορεί να βρούμε κι ακόμη πιο περίεργες μορφές, όπως αυτά τα μανιτάρια από πυρίτιο που φυτρώνουν πάνω σε βράχο. Μπορείτε να φανταστείτε τις συζητήσεις μας καθώς εξερευνούσαμε τη σπηλιά. Ήμασταν οι πρώτοι που μπήκαμε και ανακαλύψαμε όλα αυτά τα άγνωστα πράγματα όπως αυτά τα τερατώδη αυγά. Ήμασταν κάπως φοβισμένοι γιατί ήταν όλα μια ανακάλυψη και δεν θέλαμε να βρούμε έναν δεινόσαυρο. Δεν βρήκαμε δεινόσαυρο.
When you enter a quartzite cave, you have to completely forget what you know about caves -- classic limestone caves or the touristic caves that you can visit in several places in the world. Because what seems a simple stalactite here is not made by calcium carbonate, but is made by opal, and one of those stalactites can require tens of millions of years to be formed. But you can find even stranger forms, like these mushrooms of silica growing on a boulder. And you can imagine our talks when we were exploring the cave. We were the first entering and discovering those unknown things, things like those monster eggs. And we were a bit scared because it was all a discovery, and we didn't want to find a dinosaur. We didn't find a dinosaur.
(Γέλια)
(Laughter)
Τώρα όμως γνωρίζουμε ότι αυτού του είδους οι σχηματισμοί, έπειτα από πολλές έρευνες, γνωρίζουμε ότι αυτού του είδους οι σχηματισμοί είναι ζωντανοί οργανισμοί. Είναι αποικίες βακτηρίων που χρησιμοποιούν πυρίτιο για να χτίσουν ορυκτές κατασκευές που μοιάζουν με στρωματολίτες. Οι στρωματολίτες είναι από τις παλαιότερες μορφές ζωής που βρίσκουμε στη Γη. Το περίεργο εδώ στα Τεπούι είναι ότι αυτές οι αποικίες βακτηρίων έχουν εξελιχθεί όντας σε απόλυτη απομόνωση από την εξωτερική επιφάνεια και χωρίς να έχουν έρθει σε επαφή με τους ανθρώπους. Δεν έχουν έρθει ποτέ σε επαφή με ανθρώπους. Έτσι οι δυσκολίες για την επιστήμη είναι τεράστιες, γιατί εδώ μπορείς να βρεις για παράδειγμα, μικρόβια που μπορούν να δώσουν στην ιατρική λύσεις για αρρώστιες ή μπορείς να βρεις ένα εντελώς καινούριο υλικό με άγνωστες ιδιότητες. Πράγματι ανακαλύψαμε στη σπηλιά ένα νέο είδος ορυκτού σχηματισμού για την επιστήμη το οποίο είναι ο rossiantonite, ένα φωσφορικό-θειικό άλας.
Anyway, actually, we know that this kind of formation, after several studies, we know that these kinds of formations are living organisms. They are bacterial colonies using silica to build mineral structures resembling stromatolites. Stromatolites are some of the oldest forms of life that we can find on earth. And here in the tepuis, the interesting thing is that these bacteria colonies have evolved in complete isolation from the external surface, and without being in contact with humans. They have never been in contact with humans. So the implications for science are enormous, because here you could find, for example, microbes that could be useful to resolve diseases in medicine, or you could find even a new kind of material with unknown properties. And, in fact, we discovered in the cave a new mineral structure for science, which is rossiantonite, a phosphate-sulfate.
Οτιδήποτε λοιπόν κι αν βρεις στη σπηλιά, ακόμη κι έναν μικρό γρύλο, έχει εξελιχθεί στο σκοτάδι σε πλήρη απομόνωση. Ακόμη, οτιδήποτε νοιώθεις στη σπηλιά είναι αληθινές συνδέσεις μεταξύ του βιολογικού και του ορυκτολογικού κόσμου. Όσο λοιπόν εξερευνούμε αυτήν τη σκοτεινή ήπειρο κι ανακαλύπτουμε την ορυκτολογική και βιολογική ποικιλία και τη μοναδικότητά της θα βρούμε πιθανώς στοιχεία για την προέλευση της ζωής στον πλανήτη μας και για την εξέλιξη της ζωής σε σχέση με τον κόσμο των ορυκτών. Αυτό που φαντάζει ως ένα σκοτεινό, άδειο περιβάλλον μπορεί στην πραγματικότητα να είναι ένα κιβώτιο θαυμάτων, γεμάτο με χρήσιμες πληροφορίες.
So whatever you find in the cave, even a small cricket, has evolved in the dark in complete isolation. And, really, everything that you can feel in the cave are real connections between the biological and the mineralogical world. So as we explore this dark continent and discover its mineralogical and biological diversity and uniqueness, we will find probably clues about the origin of life on our planet and on the relationship and evolution of life in relationship with the mineral world. What seems only a dark, empty environment could be in reality a chest of wonders full of useful information.
Με μια ομάδα από Ιταλούς, Βενεζουελανούς και Βραζιλιάνους σπηλαιολόγους, που ονομάζεται Λα Βέντα Τεραφόζα, θα επιστρέψουμε σύντομα στη Λατινική Αμερική, διότι θέλουμε να εξερευνήσουμε κι άλλα Τεπούι στις πιο απόμακρες περιοχές του Αμαζονίου. Υπάρχουν ακόμη πολλά άγνωστα βουνά, όπως το Μαραουάκα, το οποίο είναι 3.000 μέτρα πάνω από το επίπεδο της θάλασσας ή το Αρακά που βρίσκεται στις πηγές του Ρίο Νέγρο στη Βραζιλία. Ελπίζουμε ότι θα βρούμε εκεί ακόμη μεγαλύτερα συστήματα σπηλαίων, το καθένα με τον δικό του ανεξερεύνητο κόσμο.
With a team of Italian, Venezuelan and Brazilian speleologists, which is called La Venta Teraphosa, we will be back soon to Latin America, because we want to explore other tepuis in the farthest areas of the Amazon. There are still very unknown mountains, like Marahuaca, which is almost 3,000 meters high above sea level, or Aracà, which is in the upper region of Rio Negro in Brazil. And we suppose that we could find there even bigger cave systems, and each one with its own undiscovered world.
Σας ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Μπρούνο Τζιουσάνι: Ευχαριστούμε, Φραντσέσκο. Δώστο μου αυτό για να μην το ξεχάσουμε. Φραντσέσκο, είπες ότι δεν χρειάζεται να πάμε στον Άρη για να βρούμε εξωγήινη ζωή και πράγματι, την τελευταία φορά που μιλήσαμε ήσουν στη Σαρδηνία κι εκπαίδευες Ευρωπαίους αστροναύτες. Τι λέει και τι μαθαίνει στους αστροναύτες ένας σπηλαιολόγος όπως εσύ;
Bruno Giussani: Thank you, Francesco. Give me that to start so we don't forget. Francesco, you said we don't need to go to Mars to find alien life, and indeed, last time we spoke, you were in Sardinia and you were training European astronauts. So what do you, a speleologist, tell and teach to the astronauts?
Φραντσέσκο Σάουρο: Ναι, είναι ένα πρόγραμμα εκπαίδευσης όχι μόνο για Ευρωπαίους, αλλά για τη ΝΑΣΑ, τη Ροσκόσμος, τους αστροναύτες JAXA, σε σπηλιά. Μένουνε σε μια σπηλιά για περίπου μία εβδομάδα σε απομόνωση. Πρέπει να δουλέψουν μαζί σε ένα πραγματικά επικίνδυνο περιβάλλον και είναι αληθινά ένα μέρος εξωγήινο γι' αυτούς καθώς είναι τόσο παράξενο. Επικρατεί πάντοτε σκοτάδι. Πρέπει να κάνουν επιστήμη. Έχουν πολλά καθήκοντα. Είναι αρκετά παραπλήσιο με ένα ταξίδι στον Άρη ή στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.
Francesco Sauro: Yeah, we are -- it's a program of training for not only European, but also NASA, Roskosmos, JAXA astronauts, in a cave. So they stay in a cave for about one week in isolation. They have to work together in a real, real dangerous environment, and it's a real alien environment for them because it's unusual. It's always dark. They have to do science. They have a lot of tasks. And it's very similar to a journey to Mars or the International Space Station.
ΜΤ: Στη θεωρία. ΦΣ: Ναι.
BG: In principle. FS: Yes.
ΜΤ: Θέλω να επιστρέψω σε μία από τις φωτογραφίες που ήταν στις διαφάνειές σου και είναι αντιπροσωπευτική των άλλων φωτογραφιών -
BG: I want to go back to one of the pictures that was in your slide show, and it's just representative of the other photos --
Δεν ήταν απίστευτες αυτές οι εικόνες; Ναι;
Weren't those photos amazing? Yeah?
Κοινό: Ναι!
Audience: Yeah!
(Χειροκρότημα)
(Applause)
ΦΣ: Θα πρέπει να ευχαριστήσω τους φωτογράφους της ομάδας Λα Βέντα, γιατί όλες αυτές οι εικόνες είναι από τους φωτογράφους.
FS: I have to thank the photographers from the team La Venta, because all of those photos are from the photographers.
ΜΤ: Φέρνεις φωτογράφους μαζί σου στις εξερευνήσεις σου. Είναι επαγγελματίες, είναι σπηλαιολόγοι και φωτογράφοι. Όταν όμως κοιτάζω τις εικόνες αυτές, αναρωτιέμαι: δεν έχει καθόλου φωτισμό εκεί κάτω κι όμως μοιάζουν υπέροχες. Πώς τραβάς αυτές τις φωτογραφίες; Πώς τραβούν οι συνάδελφοί σου τις φωτογραφίες;
BG: You bring, actually, photographers with you in the expedition. They're professionals, they're speleologists and photographers. But when I look at these pictures, I wonder: there is zero light down there, and yet they look incredibly well-exposed. How do you take these pictures? How do your colleagues, the photographers, take these pictures?
ΦΣ: Ναι. Δουλεύουν ουσιαστικά σε σκοτεινό δωμάτιο, οπότε μπορείς να ανοίξεις το διάφραγμα της κάμερας και να χρησιμοποιήσεις το φωτισμό για να βάψεις το περιβάλλον. ΜΤ: Ώστε βασικά - ΦΣ: Ναι. Μπορείς να αφήσεις το διάφραγμα ανοιχτό για ένα λεπτό κι έπειτα να χρωματίσεις το περιβάλλον.
FS: Yeah. They are working in a darkroom, basically, so you can open the shutter of the camera and use the lights to paint the environment. BG: So you're basically -- FS: Yes. You can even keep the shutter open for one minute and then paint the environment.
Το τελικό αποτέλεσμα είναι αυτό που θέλεις.
The final result is what you want to achieve.
ΜΤ: Ψεκάζεις το περιβάλλον με φως και να το αποτέλεσμα. Ίσως το δοκιμάσουμε κάποια φορά στο σπίτι, δεν ξέρω. (Γέλια)
BG: You spray the environment with light and that's what you get. Maybe we can try this at home someday, I don't know. (Laughter)
ΜΤ: Φραντσέσκο, ευχαριστώ. ΦΣ: Ευχαριστώ. (Χειροκρότημα)
BG: Francesco, grazie. FS: Grazie. (Applause)