Listen, I'm British-born and by a Nigerian raised. There were expectations, different ways I was supposed to go. My career options for one, some of you may already know. As an African, you get three choices. Please, repeat after me. You are going to be a doctor --
Jag är född i Storbritannien och av nigerianskt ursprung. Det fanns förväntningar, olika vägar jag förväntades gå. Mina karriärvägar till exempel, ni kanske känner till detta. När man är afrikan får man tre valmöjligheter. Säg efter mig: Du ska bli läkare.
Audience: A doctor.
Publiken: Läkare.
FB: A lawyer.
FB: Advokat.
Audience: A lawyer.
Publiken: Advokat.
FB: Or a business man.
FB: Eller affärsman.
Audience: Or a businessman.
Publiken: Eller affärsman.
FB: Now, I did a thing that brought on quite a bit of stress. That was me saying, "Mum, babes, I did my best, but that's not how I'm going to go. I'm going to be an actor."
FB: Jag gjorde något som medförde en del stress. Jag sade: Mamma, jag har verkligen försökt, men det kommer inte att bli så. Jag ska bli skådespelare.
"Why do you want to prostitute your emotions for money?" Was my mum's reaction.
“Varför vill du sälja ditt känsloliv för pengar?” Så reagerade min mamma.
Now, in all fairness, what I was asking for was this complete abstraction. But the more I succeeded, the more my mum could see, right? Her idea of what was possible was being reimagined with me.
Men ärligt talat var det jag efterfrågade något helt abstrakt. Men ju mer framgång jag hade, desto mer kunde min mamma förstå. Hennes tankar om vad som var möjligt förändrades med mig.
I was the lead on the West End. I was about to be a part, a small part, a walk-on part in a massive film. I'm building my career and then boom. I’m falling apart, and it seems I am dealing with climate anxiety. Building my dream and watching the world literally burn in front of me and very little being done. I'm panicking. Frozen like a mannequin. Until I see environmental activism happening, and I jump in. But whilst on the protests and in the meeting rooms, a question takes over me. Why don't these people look like me? Why is it when I think about climate activism, I think about white middle-class people? Is it a white middle-class problem? A crisis that seems to require more time, effort, money, work to do or know anything about and I'm talking about those that have the privilege to think about anything else but survival. It feels like people of color experience barriers towards the forefront of the climate movement, and it seems that the reasons lie behind our underlining principles of survival. To keep your head down. Do your work, and don’t get into trouble. Survive, and dare to thrive. Protest, yeah, but only for imminent survival. See, we've got family that's been in this country for 40 years and still feel like new arrivals. And we have a history of disappearing in the night. Shipped off to someplace or just mourned. No room for the eco fight.
Jag var skådespelare i West End. Jag skulle påbörja en roll, en liten roll, en statistroll i en jättefilm. Jag bygger mig en karriär och då - pang! Jag var förkrossad. Jag hade drabbats av klimatångest. Förverkliga min dröm och betrakta hur världen brinner och hur lite som görs. Jag får panik. Förstenad som en skyltdocka. Tills jag ser att miljöaktivism pågår och jag ansluter. Men på demonstrationerna och i mötesrummen väcks en fråga inom mig. Varför ser de inte ut som jag? När jag tänker på klimataktivism, varför tänker jag då på vita medelklasspersoner? Är det ett medelklassproblem? En kris som verkar kräva mer tid, ansträngning, arbete och pengar och kunskap än något annat och då talar jag om dem som har förmånen att tänka på annat än sin överlevnad. Det verkar som om mörkhyade känner hinder inför att gå i spetsen i klimatrörelsen. Och det verkar som om anledningen finns bland våra överlevnadsprinciper. Ligg lågt. Sköt ditt jobb och hamna inte i bråk. Överlev och våga lyckas. Protestera, jovisst, men bara för sin direkta överlevnad. Det finns familjer som har varit i landet i 40 år och som känner sig som nyanlända. Vi har en historia av nattliga försvinnanden. Ivägskickade nånstans och begråtna. Inget utrymme för klimatkamp.
I mean, me Fehinti Balogun, on this stage right now doing a TED Talk, I am about four times more likely to have force used against me if I'm arrested than my white counterpart. I’m about seven times more likely to be stopped and searched. And with a new policing bill and public order bill, these biases are only set to increase. Noise restriction on protests. Criminalization of protesters without having to convict them of a crime. Police can stop and search anyone saying they have reasonable suspicion and threaten peaceful protest tactics. The fear is real.
Jag, Fehinti Balogun, just nu på scen med ett TED Talk, har fyra gånger högre risk att bli utsatt för polisvåld än min vita kollega. Det är sju gånger så troligt att jag blir stoppad och visiterad. Med de nya lagförslagen kommer snedvridningen troligen att öka. Tystande av protester. Kriminalisering av demonstranter utan att man ens behöver anklaga dem för brott. Polisen kan visitera dig under förespegling av brottsmisstanke och därmed hota fredliga demonstrationer. Fruktan är på riktigt.
So, you know. Keep your head down. Do your work. And don't get into trouble. Get yourself a piece of the pie, right? But that suggests the payoff will be in a world similar to the ones our parents grew up in.
Så ni fattar. Ligg lågt. Sköt ditt jobb. Hamna inte i bråk. Se till att få din beskärda del. Men det förutsätter att vi är på väg mot en värld som liknar den våra föräldrar växte upp i.
London was hot, boy. Forty degrees, one of the hottest summers in history after one of the hottest summers in history. Some people couldn’t go outside. Plants were either dried up or on fire. Countries were either underwater or on fire. This extreme weather is only set to increase. If crops die, well, that makes food more expensive, affecting working class communities, communities of color first. That world that they grew up in is gone.
London var varmt, herregud. Fyrtio grader, en av de varmaste somrarna i historien som följde på en av de varmaste somrarna i historien. En del kunde inte vistas utomhus. Växter torkade eller brann upp. Länder var antingen översvämmade eller i brand. Det extrema vädret kommer att förvärras. Om skörden slår fel blir maten dyrare, vilket framförallt påverkar arbetarklassen och icke-vita först. Den värld de växte upp i finns inte mer.
But what if, and go with me on this, what if climate change is just a symptom of a bigger problem? And what if it is the same problem that causes racism and sexism and ableism? What if all of these things are just symptoms of a bigger problem? Ready? White supremacist patriarchal capitalism.
Men tänk om, och lyssna nu, tänk om klimatkrisen bara är symtom på ett ännu större problem? Och tänk om det är samma problem som leder till rasism, sexism och funkofobi? Tänk om allt detta bara är symtom på ett större problem? Är ni beredda? Den vita patriarkala kapitalismens överhöghet.
(Applause)
(Applåder)
It feels scary because it feels like a concept, even though our society is quite literally based on it. Infinite growth with finite resources at whatever the cost. Those forms of oppression wouldn't exist if it didn't make someone money. I mean, in the UK. slavery plantations in the Caribbean provided the raw materials needed for industrial change and growth in the British Empire, money. Not to mention the genocides and the conquests, more money. The liberation of oil by liberators, that deliberate the price of liberation whilst polluting soil. Get that money.
Det är skrämmande, för det känns som ett begrepp trots att hela vårt samhälle bygger på det. Oändlig tillväxt med ändliga resurser till vilken kostnad som helst. Sådant förtryck skulle inte finnas om ingen tjänade pengar på det. Jag menar, Storbritannien fick råvaror från slavplantagerna på de karibiska öarna. De användes till den industriella tillväxten i det brittiska imperiet. För att inte tala om folkmord och erövringar. Oljeutvinning av de som förhandlar om priset medan de förstör vår jord. Ta de pengarna.
Shout out to Shell, by the way, who historically have taken oil from my country of origin, Nigeria. Nigeria, who pollutes almost ten times less than England. As do so many colonized countries, and you know what? It seems to me that some of the people who are the most affected pollute the least. The ones who have been historically stolen from.
En hälsning till Shell förresten. De har genom historien tagit olja från mitt ursprungsland, Nigeria. Nigeria, som smutsar ner en tiondel av vad England gör. På samma sätt som så många andra forna kolonier. Det verkar som om de människor som drabbas hårdast är de som smutsar ner minst. Det är just de som har blivit bestulna.
Climate change is modern colonialism. So we know, with all of this, with a colonial mindset, with a capitalist mindset that even if we have a magical technology that clears the air and makes everything safe, it would only operate in certain neighborhoods. We’re dealing with structure. A structure that told me to keep my head down. A structure and a media that chose to omit that six percent of the population, Indigenous people, protect 80 percent of the world's biodiversity. Chose to omit that one of the most important climate protests in history was led by a Nigerian, Ken Saro-Wiwa of the Ogoni people. Chose to omit the effectiveness of grassroots movements and community action. People like BEN and Wretched of the Earth May Garden Projects, to name a few. Chose to omit the UK's constant investment in fossil fuels takes away from any aid it wants to send to countries like Pakistan but then reminds me I should recycle more.
Klimatförändringarna är dagens kolonialism. Vi vet alltså att med ett kolonialt tankesätt, med ett kapitalistiskt tankesätt att även om vi med magisk teknik renade luften och gjorde allt säkert, så skulle det bara fungera på vissa ställen. Det handlar om struktur. En struktur som sade åt mig att ligga lågt. En struktur och så media som höll tyst om att sex procent av befolkningen, urbefolkningarna, skyddar åttio procent av världens biologiska mångfald. De valde att hålla tyst om att en av de viktigaste klimatprotesterna i världen leddes av en nigerian. Ken Saro-Wiwa från Ogoni-folket. De valde att inte nämna effektiviteten i gräsrotsrörelserna eller lokalsamhällesaktioner. Människor som de i BEN, Wretched of the Earth, och May Garden Projects till exempel. De valde att inte nämna Storbritanniens investeringar i fossila bränslen, som stjäl från den hjälp man vill skicka till länder som Pakistan men påminner mig om att jag ska källsortera mer.
If it is that structure that tells me it is about my own individual purpose and guilt, maybe it's worthless, I feel the power is in the masses. So I joined groups. Local and in my job like cooking. With all my different hobs. One being Equity for a Green New Deal. Pension divestment, putting pressure on heels. Then I took lessons from Copwatch UK. Taught me my rights with police arrests and interventions, discerning their intentions.
Om det är den strukturen som säger mig att det är min individuella skuld, då känns det meningslöst. Jag känner kraften från massorna. Så jag gick med i grupper. Lokala grupper och på jobbet: matlagning. Med alla kokplattor jag har... En var Equity for a Green New Deal. Avyttring av pensionsfonder, vilket sätter press på ägarna. Sedan tog jag lektioner på Copwatch UK. Lärde mig om mina rättigheter vid konfrontation med polisen, att uppfatta deras intentioner.
I learned I have to think radically now. About strategy. And kindness. Kindness for myself and those right behind us. To be held by them and to hold right back. Well, that’s community, right there is strategy in that.
Jag lärde mig att jag måste tänka radikalt nu. Om strategi. Och vänlighet. Vänlighet mot mig själv och de som kommer efter oss. Att ta hand om varandra. Det är gemenskap, eller hur? Det är strategi.
Then what's my capacity? How much can I give? Because I got rent, auditions, I've got to live. And when I have my capacity, I think, well, what's my aim? Where am I helpful? How do I give weight to my claims? It's about strategy, right? So why integrate? Well, I speak to ignite, connect and always agitate.
Vad är min kapacitet? Vad kan jag bidra med? Jag har också hyra, auditions. Jag har ett liv att leva. När jag så känner till min kapacitet: Vad är mitt mål? Var kan jag hjälpa till? Hur ger jag tyngd åt mina argument? Det handlar om strategi. Varför integrera sig? Jag talar för att tända en gnista, få kontakt och för att agera.
Let's go back. Because this is important, agitate. Call out inaction, point to solution, tell the truth. Get all that money out of fossil fuels, pension investments, accounts, hand over power, make them want to be radical. Connect. There are people in spaces just like this that need to be connected to grassroots movements, who need the attention, the space, the funding, and they need you.
Vi backar lite. För att agera är viktigt. Få ett slut på passiviteten, visa på lösningar, berätta sanningen. Få bort pengarna från fossilindustrin, från pensionsfonderna, kontona, flytta makten, få dem att vilja bli radikala. Få kontakt. Det finns människor på ställen som det här som behöver lära känna gräsrotsrörelserna, som behöver uppmärksamheten, utrymmet, finansieringen. Och de behöver dig.
Ignite. Remind everybody watching that you are not powerless. That, "Ah man, there's nothing we can do, just keep going." is a symptom, not cure. That you stand on years worth of resistance and success, that you are needed. That you, just like my mum, have the power to reimagine what you think is possible.
Tänd gnistan. Påminn alla om att vi inte saknar makt. Det där: “Ah, vi kan inte göra något, kör på bara.” Det är ett symtom. Det är ingen bot. Du har mångårig erfarenhet och styrka. Du är behövd. Att du, precis som min mamma, har styrkan att omvärdera vad du tror är möjligt.
So now we speak. We strategize. And we think: How does this action aid the next step?
Nu snackar vi. Vi planerar. Och vi tänker: Hur påverkar den här åtgärden nästa?
Thank you.
Tack.
(Applause and cheers)
(Applåder)