I design engineering projects for middle school and high school students, often using materials that are pretty unexpected. My inspiration comes from problems in my daily life. For example, one time I needed a costume to go to a comic convention, but I didn't want to spend too much money, so I made my own ... with a light-up crown and skirt.
Ik ontwerp technische projecten voor scholieren waarbij ik vaak onverwachte materialen gebruik. Mijn inspiratie komt van problemen waar ik in het dagelijks leven tegenaan loop. Bijvoorbeeld toen ik een verkleedpak nodig had voor een stripverhalenconferentie. Omdat ik niet teveel geld wou uitgeven, heb ik mijn eigen pak gemaakt met een oplichtende kroon en rok.
(Laughter)
(Gelach)
Another time, I was devastated because my favorite mobile game, Flappy Bird, was being taken off the app store.
Een ander voorbeeld: ik was er kapot van toen mijn favoriete spel, Flappy Bird, uit de app-store verwijderd werd.
(Laughter)
(Gelach)
So I was faced with the dilemma to either never update my phone or never play Flappy Bird again.
Ik moest dus kiezen tussen nooit meer mijn telefoon updaten en nooit meer Flappy Bird spelen.
(Laughter)
(Gelach)
Unhappy with both options, I did the only thing that made sense to me. I made a physical version of Flappy Bird that could never be taken off the app store.
Deze opties maakten mij niet blij. Ik koos dus voor de enige logische oplossing, namelijk zelf een echte versie van Flappy Bird maken. Die zou nooit uit de app-store verwijderd kunnen worden.
(Laughter)
(Gelach)
(Music)
(Muziek)
(Beeping)
(Piepjes)
(Music)
(Gelach)
(Laughter)
So a few of my friends were also pretty addicted to the game, and I invited them to play as well.
Een paar van mijn vrienden waren ook verslaafd aan het spel, dus ik nodigde hen uit om ook te spelen.
(Video) Friend: Ah!
<i>Ah!</i>
(Laughter)
(Gelach)
(Video) Friend: What the heck?
<i>Huh?</i>
(Laughter)
(Gelach)
And they told me that it was just as infuriating as the original game.
Ze zeiden dat het net zo ergerlijk was als het oorspronkelijke spel.
(Laughter)
(Gelach)
So I uploaded a demo of this project online, and to my surprise it went viral. It had over two million views in just a few days.
Ik heb toen een demo van het project op internet gezet, en tot mijn verbazing ging het viraal. Het project werd binnen een paar dagen twee miljoen keer bekeken.
(Laughter)
(Gelach)
And what's more interesting are people's comments. A lot of people wanted to make it their own, or asked me how it was made. So this kind of confirmed my idea that through a creative project, we can teach people about engineering.
Nog interessanter vond ik de reacties van mensen. Veel mensen wilden zelf zo'n spel maken of vroegen me hoe het gemaakt was. Dit bevestigde mijn idee dat we creatieve projecten kunnen gebruiken om anderen te leren over techniek.
With the money made from the viral video, we were able to let students in our classroom all make their own game in a box. Although it was pretty challenging, they learned a lot of new concepts in engineering and programming. And they were all eager to learn so they could finish the game as well.
Met het geld dat de virale video opbracht konden we scholieren in de klas hun eigen spel laten maken. Hoewel niet makkelijk, leerden ze veel over techniek en programmeren. En ze wilden graag meer leren zodat ze het spel ook konden uitspelen.
(Laughter)
(Gelach)
So before Flappy Bird Box, I had the idea of using creative engineering projects to teach students. When I was teaching at a middle school, we asked our students to build a robot from a standard technology kit. And I noticed that a lot of them seemed bored. Then a few of them started taking pieces of paper and decorating their robots. And then more of them got into it, and they became more interested in the project. So I started looking for more creative ways to introduce technology to students. What I found was that most technology kits available in school look a little intimidating. They're all made of plastic parts that you can't customize. On top of that, they're all very expensive, costing hundreds of dollars per kit. So that's certainly not very affordable for most classroom budgets.
Vóór Flappy Bird Box wilde ik al graag creatieve technische projecten gebruiken in het onderwijs. Toen ik lesgaf op een middelbare school lieten we scholieren een robot bouwen met een standaard techniekpakket. Veel scholieren vonden dat maar saai. Totdat enkelen van hen papier pakten en hun robots gingen versieren. Toen de scholieren meer van zichzelf kwijt konden in hun robot raakten ze meer geïnteresseerd. Ik ging daarom op zoek naar meer creatieve manieren om scholieren met techniek in aanraking te brengen. Ik kwam erachter dat de meeste techniekpakketten die op school gebruikt worden intimiderend ogen. Ze zijn allemaal gemaakt van kunststof onderdelen die je niet zelf kunt aanpassen. Bovendien zijn ze duur: honderden euro's per pakket. Voor de meeste scholen onbetaalbaar.
Since I didn't find anything, I decided to make something on my own. I started with paper and fabric. After all, we all played with those since we were kids, and they are also pretty cheap and can be found anywhere around the house. And I prototyped a project where students can create a light-up creature using fabric and googly eyes. They were all helping each other in classrooms, and were laughing and discussing the project. And most importantly, they were able to insert their own creativity into the project.
Toen ik niets vond, besloot ik zelf iets te maken. Ik begon met papier en stof. Daar spelen we immers van jongs af aan al mee. Het is bovendien goedkoop en makkelijk verkrijgbaar. Ik maakte een prototype van een project waarmee studenten een wezen konden maken dat oplichtte, gebruikmakend van stof en rare ogen. Ze hielpen elkaar in de klas en hadden lol en praatten over het project. Het belangrijkste was dat ze hun eigen creativiteit in het project konden stoppen.
So because of the success of this project, I continued to create more engineering projects to challenge my students. And I also started to take these workshops outside of school and into the community. And something really interesting happened. I noticed a lot of people from very diverse backgrounds started coming to our workshops. And specifically, there were a lot more women and minorities than I expected, and that you wouldn't usually see at a traditional engineering workshop.
Vanwege het succes van dit project ben ik doorgegaan met het ontwikkelen van technische projecten waarmee ik mijn scholieren kon uitdagen. Ik ging de workshops ook buiten de school organiseren. Er gebeurde iets heel interessants. De mensen die naar mijn workshops kwamen hadden een heel diverse achtergrond. In het bijzonder waren er veel meer vrouwen en minderheden dan ik had verwacht en gebruikelijk is in een traditionele technische workshop.
Now take a look at this employee report at a major technology company in 2016. Women make up only 19 percent of the technology workforce. And underrepresented minorities make up only four percent. This statistic might look familiar if you walked into a high school robotics club, or a college engineering class.
Kijk eens naar dit werknemersoverzicht van een technologiebedrijf in 2016. Het werknemersbestand bestaat voor slechts 19 procent uit vrouwen. En voor slechts 4 procent uit minderheden. Deze cijfers zijn vergelijkbaar met wat je ziet in een robotclub op school of bij techniekopleidingen.
Now, there's a wide variety of problems that contribute to the lack of diversity in the technology force. Perhaps one solution could be to introduce technology to students through creative projects. I'm not saying that this could solve everything, but it could introduce technology to people who originally wouldn't be interested in it because of how it has been portrayed and taught in school.
Er zijn veel oorzaken die bijdragen tot het gebrek aan diversiteit onder werknemers in de technologie. Een oplossing is wellicht om studenten via creatieve projecten in aanraking te brengen met technologie. Ik zeg niet dat dit de oplossing voor alles is, maar het kan interesse wekken voor technologie bij mensen die er daarvoor niet in geïnteresseerd waren door de manier waarop technologie op school gedoceerd wordt.
So how do we start to change the perception of technology? Most students think that it's boring or unwelcoming, so I have always designed projects following three principles. First is having a low floor, and that means this project is easy to get started. So take a look at this tutorial. The first project we asked students to learn is to make a circuit on paper. As you can see, it doesn't take very long to learn, and it's pretty easy even for beginners. And having a low floor also means that we're removing the financial barrier that prevents people from completing a project. So with paper, copper tape, lightbulb and a battery, people can complete this project for under a dollar.
Dus, hoe veranderen we de perceptie van technologie? De meeste scholieren denken dat het saai en afstandelijk is. Daarom ontwerp ik mijn projecten volgens drie principes. Het eerste: ze zijn laagdrempelig. Je kan heel makkelijk starten. Kijk maar naar deze instructie. Bij het eerste project vragen we de scholieren om een schakeling te maken op papier. Zoals je ziet kun je dit snel leren en is het ook voor beginners makkelijk. Laagdrempelig betekent ook geen financiële drempels die zouden kunnen verhinderen dat deelnemers een project afronden. Met papier, kopertape, een gloeilamp en een batterij kunnen deelnemers het project afmaken voor minder dan een euro.
So second principle is having a high ceiling. This means that there's a lot of room to grow, and students are constantly being challenged. At first it might just be a light-up creature, but then you can add sensors and microcontrollers, and start to program the creature to interact with its environment.
Het tweede principe is om de lat hoog te leggen. Dat betekent dat er veel ruimte is om te groeien en dat scholieren continu uitgedaagd worden. Eerst is het alleen een lichtgevend beest, maar daarna voeg je sensoren en microcontrollers toe en laat je je creatie spelen met zijn omgeving.
(Laughter)
(Gelach)
And finally, the third principle is customization. This means that we can make this project relevant to anyone. That's the beauty of using everyday materials; it's very easy to customize using paper and fabric. So even if you don't like Flappy Bird, you can still make your own game.
En tot slot is er het derde principe: maatwerk. We kunnen het project voor iedereen relevant maken. Dat is het mooie van het gebruik van alledaags materiaal: het is makkelijk aan te passen met papier en stof. Dus zelfs als je Flappy Bird niet leuk vindt kun je nog steeds je eigen spel maken.
(Video) Student: So our game is about Justin Bieber, because he's been speeding, and the object is to prevent him from getting caught by the LAPD --
Student: Ons spel gaat over Justin Bieber omdat hij te hard heeft gereden. Het doel is te verhinderen dat hij gepakt wordt door de politie.
(Laughter)
(Gelach)
(Video) Student: Yeah, but he's changing so -- we're a part of his posse.
Hij verandert. Wij maken deel uit van zijn troep.
(Laughter)
(Gelach)
Thank you.
Dankjewel.
(Applause)
(Applaus)