Μονάχα μια παράκληση για σήμερα. Σας παρακαλώ μη μου πείτε ότι είμαι φυσιολογική.
Today I have just one request. Please don't tell me I'm normal.
Θα ήθελα να σας συστήσω τα αδέλφια μου. Ο Ρέμι είναι 22, ψηλός και πολύ όμορφος. Δε μπορεί να μιλήσει αλλά επικοινωνεί τη χαρά με τρόπο που αδυνατούν πολλοί άριστοι ρήτορες. Ο Ρέμι ξέρει τι είναι αγάπη. Τη μοιράζεται άνευ όρων και τη μοιράζεται ανεξαρτήτως. Δεν είναι άπληστος. Δεν κάνει διακρίσεις ανάλογα με το χρώμα του δέρματος. Δε νοιάζεται για θρησκευτικές διαφορές και, σημειώστε: Ποτέ δεν είπε ψέμματα. Όταν τραγουδά τραγούδια από την παιδική μας ηλικία, δοκιμάζοντας λέξεις που ούτε εγώ θυμάμαι, μου θυμίζει ένα πράγμα: πόσα λίγα πράγματα ξέρουμε για το μυαλό και πόσο υπέροχο πρέπει να είναι το άγνωστο.
Now I'd like to introduce you to my brothers. Remi is 22, tall and very handsome. He's speechless, but he communicates joy in a way that some of the best orators cannot. Remi knows what love is. He shares it unconditionally and he shares it regardless. He's not greedy. He doesn't see skin color. He doesn't care about religious differences, and get this: He has never told a lie. When he sings songs from our childhood, attempting words that not even I could remember, he reminds me of one thing: how little we know about the mind, and how wonderful the unknown must be.
Ο Σάμιουελ είναι 16. Είναι ψηλός. Είναι πολύ όμορφος. Έχει την τελειότερη μνήμη. Βέβαια, είναι επιλεκτική. Δε θυμάται αν μου έκλεψε τη σοκολάτα μου, αλλά θυμάται τη χρονιά κυκλοφορίας κάθε τραγουδιού στο i-pod μου, συζητήσεις που κάναμε όταν ήταν τεσσάρων, που έκανε τσίσα στο χέρι μου στο πρώτο-πρώτο επεισόδιο Teletubbies, και τα γενέθλια της Λέιντι Γκάγκα.
Samuel is 16. He's tall. He's very handsome. He has the most impeccable memory. He has a selective one, though. He doesn't remember if he stole my chocolate bar, but he remembers the year of release for every song on my iPod, conversations we had when he was four, weeing on my arm on the first ever episode of Teletubbies, and Lady Gaga's birthday.
Δεν είναι απίστευτοι; Ο περισσότερος κόσμος δε συμφωνεί, ωστόσο. Στην πραγματικότητα επειδή τα μυαλά τους δεν ανταποκρίνονται στην εκδοχή της κοινωνίας περί του φυσιολογικού, συχνά τα προσπερνούν και τα παρανοούν.
Don't they sound incredible? But most people don't agree. And in fact, because their minds don't fit into society's version of normal, they're often bypassed and misunderstood.
Αυτό όμως που με ενθάρρυνε και με ενδυνάμωσε ήταν ότι ακόμη και αν έτσι ήταν τα πράγματα, αν και δεν τους θεωρούσαν φυσιολογικούς, αυτό σήμαινε ένα μόνο πράγμα: ότι ήταν εξαιρετικοί -- αυτιστικοί και εξαιρετικοί.
But what lifted my heart and strengthened my soul was that even though this was the case, although they were not seen as ordinary, this could only mean one thing: that they were extraordinary -- autistic and extraordinary.
Όσοι από εσάς δεν είστε πιθανόν εξοικειωμένοι με τον όρο "αυτισμός", είναι μια περίπλοκη εγκεφαλική διαταραχή που επηρεάζει την κοινωνική επικοινωνία τη μάθηση και μερικές φορές τις σωματικές δεξιότητες. Εμφανίζεται με διαφορετικό τρόπο σε κάθε άτομο, ως εκ τούτου ο Ρέμι είναι διαφορετικός από τον Σαμ. Σε όλο τον κόσμο, κάθε 20 λεπτά, ένα νέο άτομο διαγιγνώσκεται με αυτισμό και αν και είναι μια από τις ταχύτατα αναπτυσσόμενες αναπτυξιακές διαταραχές στον κόσμο, δεν έχει βρεθεί η αιτία ή η θεραπεία.
Now, for you who may be less familiar with the term "autism," it's a complex brain disorder that affects social communication, learning and sometimes physical skills. It manifests in each individual differently, hence why Remi is so different from Sam. And across the world, every 20 minutes, one new person is diagnosed with autism, and although it's one of the fastest-growing developmental disorders in the world, there is no known cause or cure.
Δε μπορώ να θυμηθώ την πρώτη φορά που ήρθα αντιμέτωπη με τον αυτισμό αλλά δε μπορώ να ανακαλέσω ούτε μέρα χωρίς αυτόν. Ήμουν τριών χρονών όταν γεννήθηκε ο αδελφός μου, και ήμουν τόσο ενθουσιασμένη που είχα μια νέα ύπαρξη στη ζωή μου. Αφού πέρασαν κάποιοι μήνες, κατάλαβα ότι ήταν διαφορετικός. Τσίριζε πολύ. Δεν ήθελε να παίζει όπως τα άλλα μωρά, και στην πραγματικότητα δεν έδειχνε να τον ενδιαφέρω και πολύ. Ο Ρέμι ζούσε και βασίλευε στον κόσμο του, με τους δικούς του κανόνες, και ευχαριστιόταν με μικρά πράγματα, όπως να βάζει στη σειρά αυτοκινητάκια γύρω στο δωμάτιο και να χαζεύει στο πλυντήριο και να τρώει οτιδήποτε εμφανιζόταν στο μεσοδιάστημα. Καθώς μεγάλωνε, γινόταν διαφορετικός, και οι διαφορές ήταν εμφανέστερες. Πέρα όμως από τα ξεσπάσματα οργής και την απογοήτευση και την ατελείωτη υπερ-δραστηριότητα υπήρχε κάτι πραγματικά μοναδικό: μια αγνή και αθώα φύση, ένα αγόρι που έβλεπε τον κόσμο χωρίς προκατάληψη, ένας άνθρωπος που δεν είπε ποτέ ψέματα. Εξαιρετικός.
And I cannot remember the first moment I encountered autism, but I cannot recall a day without it. I was just three years old when my brother came along, and I was so excited that I had a new being in my life. And after a few months went by, I realized that he was different. He screamed a lot. He didn't want to play like the other babies did, and in fact, he didn't seem very interested in me whatsoever. Remi lived and reigned in his own world, with his own rules, and he found pleasure in the smallest things, like lining up cars around the room and staring at the washing machine and eating anything that came in between. And as he grew older, he grew more different, and the differences became more obvious. Yet beyond the tantrums and the frustration and the never-ending hyperactivity was something really unique: a pure and innocent nature, a boy who saw the world without prejudice, a human who had never lied. Extraordinary.
Ασφαλώς και αναγνωρίζω ότι δοκιμαστήκαμε στην οικογένεια, περάσαμε στιγμές που ευχόμουν να ήτανσαν κι εμένα. Φέρνω όμως στη μνήμη μου πράγματα που μου έμαθαν για την ατομικότητα και την επικοινωνία και την αγάπη, και κατανοώ ότι αυτά είναι πράγματα που δε θα ήθελα να αλλάξουν με τη φυσιολογικότητα. Η φυσιολογικότητα παραβλέπει την ομορφιά που μας προσφέρουν οι διαφορές, και το ότι όλοι είμαστε διαφορετικοί δεν σημαίνει ότι κάποιος από εμάς είναι λάθος. Σημαίνει απλώς ότι υπάρχει διαφορετικό είδος του σωστού. Αν μπορούσα να μεταδώσω ένα και μόνο πράγμα στον Ρέμι και στον Σαμ και σ' εσάς, θα ήταν ότι δεν χρειάζεται να είσαστε φυσιολογικοί. Μπορεί να είσαστε εξαιρετικοί. Διότι είτε είναι κανείς αυτιστικός είτε όχι, οι διαφορές που έχουμε -- Έχουμε ένα χάρισμα! Ο καθένας μας έχει μέσα του ένα χάρισμα, και με κάθε ειλικρίνεια, η αναζήτηση της φυσιολογικότητας είναι η απόλυτη θυσία της δυνατότητας. Η ευκαιρία για μεγαλοσύνη, για πρόοδο και για αλλαγή πεθαίνει τη στιγμή που προσπαθούμε να είμαστε σαν κάποιος άλλος.
Now, I cannot deny that there have been some challenging moments in my family, moments where I've wished that they were just like me. But I cast my mind back to the things that they've taught me about individuality and communication and love, and I realize that these are things that I wouldn't want to change with normality. Normality overlooks the beauty that differences give us, and the fact that we are different doesn't mean that one of us is wrong. It just means that there's a different kind of right. And if I could communicate just one thing to Remi and to Sam and to you, it would be that you don't have to be normal. You can be extraordinary. Because autistic or not, the differences that we have -- We've got a gift! Everyone's got a gift inside of us, and in all honesty, the pursuit of normality is the ultimate sacrifice of potential. The chance for greatness, for progress and for change dies the moment we try to be like someone else.
Παρακαλώ -- μη μου πείτε ότι είμαι κανονική. Ευχαριστώ. (Χειροκρότημα) (Χειροκρότημα)
Please -- don't tell me I'm normal. Thank you. (Applause) (Applause)