I have a confession to make. I am addicted to adventure, and as a young boy, I would rather look outside the window at the birds in the trees and the sky than looking at that two-dimensional chalky blackboard where time stands still and even sometimes dies. My teachers thought there was something wrong with me because I wasn't paying attention in class. They didn't find anything specifically wrong with me, other than being slightly dyslexic because I'm a lefty. But they didn't test for curiosity. Curiosity, to me, is about our connection with the world, with the universe. It's about seeing what's around that next coral head or what's around that next tree, and learning more not only about our environment but about ourselves.
Tôi muốn thú nhận một điều. Tôi ghiền phiêu lưu. và khi còn bé, tôi thích nhìn ra ngoài cửa sổ nhìn lũ chim trên cây và trên bầu trời. hơn là nhìn bảng đen phấn trắng vẻn vẹn hai chiều và bất động thậm chí đôi lúc như là đã chết. Thầy cô giáo nghĩ rằng tôi có vấn đề vì không bao giờ chú ý nghe giảng. Họ chẳng tìm ra điều gì khác thường ở tôi ngoài chứng chứng khó đọc viết bởi tôi thuận tay trái. Nhưng họ đã không tìm ra sự tò mò. Sự tò mò, với tôi là mối liên hệ giữa chúng ta với thế giới và vũ trụ. Quan sát xem có gì trong rạn san hô đó, hoặc trên cái cây đó, và tìm hiểu thêm về không chỉ môi trường mà còn cả chính bản thân mình.
Now, my dream of dreams, I want to go explore the oceans of Mars, but until we can go there, I think the oceans still hold quite a few secrets. As a matter of fact, if you take our planet as the oasis in space that it is and dissect it into a living space, the ocean represents over 3.4 billion cubic kilometers of volume, within which we've explored less than five percent. And I look at this, and I go, well, there are tools to go deeper, longer and further: submarines, ROVs, even Scuba diving. But if we're going to explore the final frontier on this planet, we need to live there. We need to build a log cabin, if you will, at the bottom of the sea.
Hiện tại, ước mơ vĩ đại nhất trong đời tôi là được đi khám phá đại dương ở sao Hỏa, nhưng cho đến khi có thể đặt chân lên đó, tôi nghĩ đại dương này vẫn còn chứa đựng khá nhiều bí mật. Thật ra thì, nếu coi hành tinh này như một ốc đảo trong không gian và gói ghém nó vào một ô vuông đại dương sẽ chiếm dung tích hơn 3.4 tỷ ki lô mét khối trong đó, ta chỉ mới khám phá chưa tới năm phần trăm. Tôi quan sát và thấy, ồ, có những công cụ hỗ trợ lặn xuống sâu hơn, lâu hơn và sâu hơn: tàu ngầm, các ROV, và cả đồ lặn. Nhưng nếu muốn thăm dò đến giới hạn sâu nhất, chúng ta phải sống dưới đó, phải xây một cái chòi sắt, tận sâu đáy biển.
And so there was a great curiosity in my soul when I went to go visit a TED [Prize winner] by the name of Dr. Sylvia Earle. Maybe you've heard of her. Two years ago, she was staked out at the last undersea marine laboratory to try and save it, to try and petition for us not to scrap it and bring it back on land. We've only had about a dozen or so scientific labs at the bottom of the sea. There's only one left in the world: it's nine miles offshore and 65 feet down. It's called Aquarius. Aquarius, in some fashion, is a dinosaur, an ancient robot chained to the bottom, this Leviathan. In other ways, it's a legacy. And so with that visit, I realized that my time is short if I wanted to experience what it was like to become an aquanaut.
Và sự tò mò ngày một lớn thêm trong tôi khi đến thăm một buổi TED của tiến sỹ Sylvia Earle. Có lẽ các bạn biết bà ấy. Hai năm trước, bà ấy đã nhận phòng thí nghiệm cuối cùng dưới biển cố gắng cứu nó, ra sức thỉnh cầu chúng ta không phá hủy và đưa nó trở về mặt đất. Chúng ta chỉ có khoảng chừng một chục phòng thí nghiệm dưới đáy biển. Chỉ còn một cái trên thế giới: Hơn 14km ngoài khơi, và sâu gần 20m, được gọi là Aquarius. Aquarius, về khía cạnh nào đó, là một con khủng long, một con rô bốt cổ đại bị xích dưới đáy biển, quái vật Leviathan này đây. Nói cách khác, nó là một di sản. Sau chuyến thăm đó, tôi nhận ra thời gian của tôi quá ngắn ngủi nếu muốn trải nghiệm cảm giác của một nhà thám hiểm dưới đại dương.
When we swam towards this after many moons of torture and two years of preparation, this habitat waiting to invite us was like a new home. And the point of going down to and living at this habitat was not to stay inside. It wasn't about living at something the size of a school bus. It was about giving us the luxury of time outside to wander, to explore, to understand more about this oceanic final frontier.
Khi chúng tôi bơi tới nơi này sau hàng tháng trời bị tra tấn và hai năm chuẩn bị, khối sắt này đã mở rộng vòng tay chào đón chúng tôi như một ngôi nhà mới vậy. Ý nghĩa việc lặn xuống và sống trong ngôi nhà này không chỉ là, sống bên trong nó. Không phải chuyện sinh tồn trong không gian chật hẹp mà là khoảng thời gian quý báu để ra ngoài lang thang và khám phá, để hiểu nhiều hơn về biên giới chiều sâu của biển cả. Các loài động vật biển khổng lồ hay đến chơi nhà chúng tôi.
We had megafauna come and visit us. This spotted eagle ray is a fairly common sight in the oceans. But why this is so important, why this picture is up, is because this particular animal brought his friends around, and instead of being the pelagic animals that they were, they started getting curious about us, these new strangers that were moving into the neighborhood, doing things with plankton. We were studying all sorts of animals and critters, and they got closer and closer to us, and because of the luxury of time, these animals, these residents of the coral reef, were starting to get used to us, and these pelagics that normal travel through stopped. This particular animal actually circled for 31 full days during our mission. So mission 31 wasn't so much about breaking records. It was about that human-ocean connection.
Con cá đuối đốm này là quan cảnh khá quen thuộc trong đại dương. Tại sao nó lại quan trọng thế, sao tấm hình này được đưa lên, bởi vì sinh vật đặc biệt này thường mang theo bạn bè, và thay vì làm một sinh vật biển như vốn dĩ, chúng trở nên tò mò về chúng tôi, những người lạ mặt cứ qua lại trong "khu phố" của chúng, làm quái gì đó với mấy loài phù du. Trong quá trình nghiên cứu các loài sinh vật sống, chúng lại càng thân thiết với chúng tôi hơn. Trong khoảng thời gian quý báu đó, những động vật này, cư dân của rạn san hô bắt đầu quen với chúng tôi và các sinh vật biển thường di chuyển cũng dừng lại. Con vật đặc biệt này bơi vòng quanh trong suốt 31 ngày nhiệm vụ của chúng tôi. Vậy nên, nhiệm vụ 31 ngày không hẳn là để phá vỡ kỷ lục. Mà là để kết nối con người và đại dương.
Because of the luxury of time, we were able to study animals such as sharks and grouper in aggregations that we've never seen before. It's like seeing dogs and cats behaving well together. Even being able to commune with animals that are much larger than us, such as this endangered goliath grouper who only still resides in the Florida Keys. Of course, just like any neighbor, after a while, if they get tired, the goliath grouper barks at us, and this bark is so powerful that it actually stuns its prey before it aspirates it all within a split second. For us, it's just telling us to go back into the habitat and leave them alone.
Nhờ nó, chúng tôi có thể nghiên cứu các loài động vật như cá mập và cá mú sống hòa thuận một cách không tưởng. Giống như nhìn thấy chó và mèo chung sống hòa bình với nhau vậy. Thậm chí có thể kết thân với những loài to hơn ta gấp nhiều lần. Như với con cá mú khổng lồ sắp tuyệt chủng chỉ sống ở quần đảo Florida này. Tất nhiên, giống như những người hàng xóm, sau vài chập, nếu thấy mệt mỏi, nó sẽ táp lại, cú táp này uy lực đến nỗi khiến con mồi chết lặng trước khi nó hít hơi vào chỉ trong một giây. Còn ta cần hiểu là cần quay trở lại ngôi nhà sắt và để chúng yên.
Now, this wasn't just about adventure. There was actually a serious note to it. We did a lot of science, and again, because of the luxury of time, we were able to do over three years of science in 31 days. In this particular case, we were using a PAM, or, let me just see if I can get this straight, a Pulse Amplitude Modulated Fluorometer. And our scientists from FIU, MIT, and from Northeastern were able to get a gauge for what coral reefs do when we're not around. The Pulse Amplitude Modulated Fluorometer, or PAM, gauges the fluorescence of corals as it pertains to pollutants in the water as well as climate change-related issues. We used all sorts of other cutting-edge tools, such as this sonde, or what I like to call the sponge proctologist, whereby the sonde itself tests for metabolism rates in what in this particular case is a barrel sponge, or the redwoods of the [ocean]. And this gives us a much better gauge of what's happening underwater with regard to climate change-related issues, and how the dynamics of that affect us here on land. And finally, we looked at predator-prey behavior. And predator-prey behavior is an interesting thing, because as we take away some of the predators on these coral reefs around the world, the prey, or the forage fish, act very differently. What we realized is not only do they stop taking care of the reef, darting in, grabbing a little bit of algae and going back into their homes, they start spreading out and disappearing from those particular coral reefs. Well, within that 31 days, we were able to generate over 10 scientific papers on each one of these topics.
Giờ thì, đây không chỉ là thám hiểm. Có một ghi chú quan trọng. Nghiên cứu nhiều rồi nhưng phải cám ơn khoảng thời gian này đã giúp chúng tôi làm những công trình phải mất hơn 3 năm chỉ trong 31 ngày. Trong trường hợp đặc biệt này, chúng tôi sử dụng PAM, hoặc chính xác hơn là, một máy điều chế biên độ xung. (Pulse Amplitude Modulated Fluorometer) Các nhà khoa học của chúng tôi từ FIU, MIT, và vùng Đông Bắc có thể quan sát hoạt động của quần thể quanh rặng san hô khi chúng tôi vắng mặt. Thiết bị điều biến biên độ xung, PAM đo mức độ phát huỳnh quang của san hô khi phản ứng với các chất ô nhiễm trong nước cũng như những vấn đề liên quan đến thay đổi khí hậu. Chúng tôi sử dụng nhiều loại công cụ tiên tiến nhất như cái máy dò này, à, tôi thích gọi nó là Bác sỹ nội soi Bọt biển, nó có thể tự kiểm tra tỉ lệ trao đổi chất trong trường hợp này là một ống bọt biển hay còn gọi là gỗ đỏ của đại dương. Và cho số liệu đo chính xác hơn về mọi hoạt động dưới biển đối với những vấn đề về thay đổi khí hậu và những vận động này ảnh hưởng tới chúng ta trên mặt đất. Cuối cùng, chúng tôi quan sát hành vi của kẻ săn mồi và con mồi. Một điều rất thú vị, bởi vì khi chúng tôi lôi kéo một vài loài săn mồi trong quần thể san hô này đi khắp thế giới con mồi, hay là cá mồi, có biểu hiện rất khác thường. Chúng tôi nhận ra rằng chúng không chỉ dừng chăm sóc đám san hô mà lao vút đi, mang theo một đám tảo trở về nhà. Chúng bắt đầu tản ra và biến mất khỏi những bãi san hô đặc biệt đó. Chỉ trong vòng 31 ngày, chúng tôi đã tạo ra hơn 10 tài liệu khoa học trên từng chủ đề một. Nhưng ý nghĩa của cuộc thám hiểm không chỉ để nghiên cứu
But the point of adventure is not only to learn, it's to be able to share that knowledge with the world, and with that, thanks to a couple of engineers at MIT, we were able to use a prototype camera called the Edgertronic to capture slow-motion video, up to 20,000 frames per second in a little box that's worth 3,000 dollars. It's available to every one of us. And that particular camera gives us an insight into what fairly common animals do but we can't even see it in the blink of an eye. Let me show you a quick video of what this camera does. You can see the silky bubble come out of our hard hats. It gives us an insight into some of the animals that we were sitting right next to for 31 days and never normally would have paid attention to, such as hermit crabs. Now, using a cutting-edge piece of technology that's not really meant for the oceans is not always easy. We sometimes had to put the camera upside down, cordon it back to the lab, and actually man the trigger from the lab itself. But what this gives us is the foresight to look at and analyze in scientific and engineering terms some of the most amazing behavior that the human eye just can't pick up, such as this manta shrimp trying to catch its prey, within about .3 seconds. That punch is as strong as a .22 caliber bullet, and if you ever try to catch a bullet in mid-flight with your eye, impossible. But now we can see things such as these Christmas tree worms pulling in and fanning out in a way that the eye just can't capture, or in this case, a fish throwing up grains of sand. This is an actual sailfin goby, and if you look at it in real time, it actually doesn't even show its fanning motion because it's so quick.
mà còn là chia sẻ những kiến thức đó với thế giới. Nhờ hai kỹ sư ở MIT, chúng tôi có thể sử dụng máy ảnh nguyên mẫu gọi là Edgertronic để quay được những đoạn phim quay chậm tới tận 20000 hình một giây trong một chiếc hộp nhỏ xíu có giá 3000 đô la. Chúng tôi được trang bị mỗi người một cái. Chiếc máy ảnh đặc biệt này cho phép nhìn cận cảnh hoạt động của các sinh vật thông thường mà mắt thường không thể nhìn kịp. Cho phép tôi trình chiếu một đoạn phim ngắn về khả năng của chiếc máy ảnh này. Các bạn có thể thấy bong bóng nước thoát ra từ mũ phòng hộ của chúng tôi. Cho chúng tôi cái nhìn cận cảnh về những loài động vật mà chúng tôi kề bên suốt 31 ngày mà thường chẳng bao giờ để ý đến, ví dụ như con ốc mượn hồn này. Tuy nhiên, sử dụng những công nghệ hàng đầu vốn không dành cho đại dương không phải lúc nào cũng dễ dàng. Chúng tôi thỉnh thoảng phải đặt ngược máy quay xuống, điều khiển nó từ phòng thí nghiệm và để một người cắm chốt trong phòng thí nghiệm Nhưng cái chúng đem lại là cái nhìn xa hơn để định hướng và phân tích về khía cạnh khoa học và công nghệ, những hình ảnh tuyệt vời nhất mà mắt thường không thể nhìn thấy chẳng hạn như con tôm Manta này đột nhiên phóng lên bắt con mồi trong chưa đầy 0.3 giây. Cú đớp này mạnh bằng viên đạn nòng 22 li việc nhìn thấy đường bay của viên đạn bằng mắt thường là hoàn toàn không thể. Nhưng giờ, ta đang được chứng kiến những con trùng biển giống cây giáng sinh này hút vào và tỏa ra trên phương thức mà mắt thường không bắt kịp, hoặc trong trường hợp này, một con cá phun ra một nhúm cát. Đây là chuyển động vẫy vây của một chú cá bống và việc nhìn bằng mắt thường gần như là không thể bởi vì quá nhanh. Một trong những món quà quý giá nhất chúng tôi nhận được
One of the most precious gifts that we had underwater is that we had WiFi, and for 31 days straight we were able to connect with the world in real time from the bottom of the sea and share all of these experiences. Quite literally right there I am Skyping in the classroom with one of the six continents and some of the 70,000 students that we connected every single day to some of these experiences. As a matter of fact, I'm showing a picture that I took with my smartphone from underwater of a goliath grouper laying on the bottom. We had never seen that before.
dưới biển, là Wifi, trong suốt 31 ngày, chúng tôi có thể kết nối với thế giới thực từ sâu dưới đáy biển và chia sẻ tất cả những trải nghiệm này. Ngay đằng kia, tôi đang Skype trong lớp học với một trong sáu lục địa và chia sẻ với vài trong số 70000 học sinh mỗi ngày về từng trải nghiệm này. Thực tế là, tôi đang khoe bức ảnh tôi chụp bằng chiếc smartphone ở dưới nước một con cái mú khổng lồ nằm lăn dưới đáy biển. Chúng tôi chưa bao giờ nhìn thấy nó.
And I dream of the day that we have underwater cities, and maybe, just maybe, if we push the boundaries of adventure and knowledge, and we share that knowledge with others out there, we can solve all sorts of problems. My grandfather used to say, "People protect what they love." My father, "How can people protect what they don't understand?" And I've thought about this my whole life. Nothing is impossible. We need to dream, we need to be creative, and we all need to have an adventure in order to create miracles in the darkest of times. And whether it's about climate change or eradicating poverty or giving back to future generations what we've taken for granted, it's about adventure. And who knows, maybe there will be underwater cities, and maybe some of you will become the future aquanauts.
Và tôi mơ đến ngày ta có được một thành phố dưới đại dương và có lẽ, chỉ có lẽ thôi, nếu thúc đẩy ranh giới giữa thám hiểm và tri thức và chia sẻ những kiến thức đó với những người khác ngoài kia, chúng ta có thể giải quyết tất thảy mọi vấn đề. Ông ngoại tôi từng nói: "Con người bảo vệ những gì họ yêu quý." Còn cha tôi thì: "Làm sao có thể bảo vệ những gì chúng ta không hiểu?" Và tôi nghĩ về điều này suốt cuộc đời mình. Không gì là không thể. Chúng ta cần phải biết mơ ước, cần phải sáng tạo và chúng ta đều cần một chuyến thám hiểm để tạo ra kỳ tích vào những lúc đen tối nhất. Có thể là về thay đổi khí hậu hay xóa đói giảm nghèo hay trả lại cho thế hệ tương lai những gì chúng ta đã chiếm đoạt - Đó là về mặt mạo hiểm. Ai mà biết được, có lẽ sẽ có một thành phố dưới biển và các bạn đây sẽ trở thành một nhà thám hiểm đại dương.
Thank you very much.
Xin cảm ơn!
(Applause)
(Vỗ tay)