I want you now to imagine a wearable robot that gives you superhuman abilities, or another one that takes wheelchair users up standing and walking again. We at Berkeley Bionics call these robots exoskeletons. These are nothing else than something that you put on in the morning, and it will give you extra strength, and it will further enhance your speed, and it will help you, for instance, to manage your balance. It is actually the true integration of the man and the machine. But not only that -- it will integrate and network you to the universe and other devices out there.
Dëshiroj që ju të imagjinoni një robot të veshur i cili ju jerp aftësi supërnjerëzore, apo një tjetër i cili merr një karrige shfrytzuese të qendroi lart dhe të ecë prapë. Ne tek Berkeley Bionics i quajmë këta robotë egzoskeletë. Këto nuk janë asgjë tjetër përveq diqka që ju i vendosni në mengjes, dhe do të japin juve një ekstra fuqi, dhe do t'ju rrisë shpejtësin tuaj, dhe do t'ju ndihmoj juve, përshembull, për të menagjuar balancin. Faktikisht është një integrim i vërtet i një njeri dhe makine. Mirpo jo vetem atë -- do të integroj dhe lidhë juve me universinë dhe me paisjet tjera jashtë.
This is just not some blue sky thinking. To show you now what we are working on by starting out talking about the American soldier, that on average does carry about 100 lbs. on their backs, and they are being asked to carry more equipment. Obviously, this is resulting in some major complications -- back injuries, 30 percent of them -- chronic back injuries. So we thought we would look at this challenge and create an exoskeleton that would help deal with this issue. So let me now introduce to you HULC -- or the Human Universal Load Carrier.
Ky nuk është ndonjë mendin nga qielli i kaltër. Për t'ju treguar juve atë që ne jemi duke punuar duke filluar të flasë rreth ushtarve Amerikanë, të cilet mesatarisht mbajnë rreth 100 kilogram. Në qantat e tyre, dhe atyre po ju kërkohet të mbajnë më shumë paisje. Faktikisht kjo rezulton në disa komplikime kryesore -- sëmundje të shpines, 30 përqind e tyre -- sëmundje kronike të shpines. Pra ne menduam ne do të shiqojmë këtë sfidë dhe të krijojmë një egzoskiletë i cili do të ndihmonte me këto qështje. Pra me lejoni që tani t'ju paraqes me HULC-- apo njeriun univerzalë Ngarkues.
Soldier: With the HULC exoskeleton, I can carry 200 lbs. over varied terrain for many hours. Its flexible design allows for deep squats, crawls and high-agility movements. It senses what I want to do, where I want to go, and then augments my strength and endurance.
Ushëtar: Mew HULC egzoskiletin, Unë mund të mbaj 200 kilogran. Në gjdo terenë për shumë orë. Është dizajn fleksibils lejon për helme të renda, grupore dhe lëvizje të shkathëta. E nuhatë atë që une dua ta bejë, ku dua të shkoj, dhe pastaj i aktivizonë fuqit e mija.
Eythor Bender: We are ready with our industry partner to introduce this device, this new exoskeleton this year. So this is for real. Now let's turn our heads towards the wheelchair users, something that I'm particularly passionate about. There are 68 million people estimated to be in wheelchairs worldwide. This is about one percent of the total population. And that's actually a conservative estimate. We are talking here about, oftentimes, very young individuals with spinal cord injuries, that in the prime of their life -- 20s, 30s, 40s -- hit a wall and the wheelchair's the only option. But it is also the aging population that is multiplying in numbers. And the only option, pretty much -- when it's stroke or other complications -- is the wheelchair. And that is actually for the last 500 years, since its very successful introduction, I must say. So we thought we would start writing a brand new chapter of mobility. Let me now introduce you to eLEGS that is worn by Amanda Boxtel that 19 years ago was spinal cord injured, and as a result of that she has not been able to walk for 19 years until now.
Eythor Bender: Ne jemi gati më partnerin industris sonë për të paraqitur këtë paisje, ky egzoskilet i ri këtë vitë. Pra kjo është me të vërtet. Tani le të levizim kokat tona drejtë shfrytëzuesve hendikepë, diqka që unë jamë në veqanti i pasjonuar nga. Janë 68 miljonë njerëz të paramenduar në karroca në të gjithë boten. Kjo ështe rreth një përqind e popullsis. Dhe faktikisht është një përmbledhje konservative. Ne po flasim këtu, shpeshëherë, individed shumë të ri më dhimbje kurrizore, që në mesin e jetës se tyre -- 20-atë, 30, 40-atë -- godasin një muri dhe karriga është opcjoni i vetem. Mirpo gjithashtu është prapë popullësia ajo që po e shumëfishon numërin. Dhe opcjoni i veetm tani -- kur është i bllokuar apo komplikime tjera -- është karriga. Dhe faktikisht kjo ishte për 500 vitet e fundit, me që është një përmbledhje shumë e sukëseshme, unë duhet të them. Pra ne menduam që ne mund të fillojm të shkruajm një kapitull të ri të mobilitetit. Më lejoni t'ju njoftoj më eLEGS i cili është i lindur nga Amanda Boxtel e cila 19 vite më parë ishte thyer boshtin kurrizorë, dhe si rezultat i asaj ajo nuk ishte në gjendje të ecte më për 19 deri tani.
(Applause)
(Duartrokitje)
Amanda Boxtel: Thank you.
Amanda Boxtel: Faliminderit.
(Applause)
(Duartrokitje)
EB: Amanda is wearing our eLEGS set. It has sensors. It's completely non-invasive, sensors in the crutches that send signals back to our onboard computer that is sitting here at her back. There are battery packs here as well that power motors that are sitting at her hips, as well as her knee joints, that move her forward in this kind of smooth and very natural gait.
EB: Amanda ka të veshur eLEGS kompletin tonë. Ka senzorë. Është komple jo-invazivë, senzorë në patericë e cila dërgon sinjale në bordin e kompjtuerit tonë i cili është i vendosur këtu mbapra saj. Këtu janë edhe baterit e paketuara gjithashtu i cili i furnizonë motoret të cilet janë të vendosur në vithet e saj, gjithashtu edhe pikat e gjurit të saj, e cila e lëvizë atv përpara në këtë lloje lëvizje të lehët dhe aq natyrale.
AB: I was 24 years old and at the top of my game when a freak summersault while downhill skiing paralyzed me. In a split second, I lost all sensation and movement below my pelvis. Not long afterwards, a doctor strode into my hospital room, and he said, "Amanda, you'll never walk again." And that was 19 yeas ago. He robbed every ounce of hope from my being. Adaptive technology has since enabled me to learn how to downhill ski again, to rock climb and even handcycle. But nothing has been invented that enables me to walk, until now.
AB: Unë isha 24 vjeq e vjetër dhe në krye të lojës sime kur një i qmendur duke zbritur nga kodra e skijimit më paralizoi mua. Në vetem disa sekonda, Unë humba vemendjen dhe lëvizjen përfundit legenit timë. Jo shumë gjatë, një doktorr më uli në dhomen time të spitalit, dhe ai me tha, "Amanda, ti nuk do të ecësh kurr më." Dhe kjo ishte 19 vite më parë. Ai më robroi secilen dëshirë nga të qenit timë. Teknogjia adaptive që atëher më ka mundësuar mua për të mësuar se si të lëshohem me ski prapë, për tu ngjitur neper bjesht dhe cikëluar. Mirpo asgjë nuk është zbuluar e cila më lejonë mua të lëviz, deri tani.
(Applause)
(Duartrokitje)
Thank you.
Faliminderit.
(Applause)
(Duartrokitje)
EB: As you can see, we have the technology, we have the platforms to sit down and have discussions with you. It's in our hands, and we have all the potential here to change the lives of future generations -- not only for the soldiers, or for Amanda here and all the wheelchair users, but for everyone.
EB:Siq mund të shihni këtu, ne kemi teknologjinë, ne kemi platëformen për tu ulur dhe biseduar me ju. Është në duart e mija, dhe ne kemi të gjtihë potencjalin këtu për të ndryshuar jetrat e gjeneratave të ardhëshme -- jo vetem për ushtarët, apo për Amanden këtu dhe për të gjtihë shfrytëzuesit e karigave, mirpo për secilin.
AB: Thanks.
AB: Faliminderit.
(Applause)
(Duartrokitje)