I want you now to imagine a wearable robot that gives you superhuman abilities, or another one that takes wheelchair users up standing and walking again. We at Berkeley Bionics call these robots exoskeletons. These are nothing else than something that you put on in the morning, and it will give you extra strength, and it will further enhance your speed, and it will help you, for instance, to manage your balance. It is actually the true integration of the man and the machine. But not only that -- it will integrate and network you to the universe and other devices out there.
Ik wil dat je je het volgende voorstelt: een robot die je kunt aandoen, die je bovenmenselijke krachten geeft, of een andere die rolstoelgebruikers doet opstaan en weer lopen. Wij bij Berkeley Bionics noemen deze robots exoskeletten. Het is niets anders dan iets dat je ’s morgen aandoet, dat je extra kracht geeft, je snelheid verhoogt, en het zal je helpen om, bijvoorbeeld, je evenwicht te behouden. Het is de echte integratie van mens en machine. Maar dat niet alleen - het zal je integreren en in verbinding brengen met het universum en andere bestaande apparatuur.
This is just not some blue sky thinking. To show you now what we are working on by starting out talking about the American soldier, that on average does carry about 100 lbs. on their backs, and they are being asked to carry more equipment. Obviously, this is resulting in some major complications -- back injuries, 30 percent of them -- chronic back injuries. So we thought we would look at this challenge and create an exoskeleton that would help deal with this issue. So let me now introduce to you HULC -- or the Human Universal Load Carrier.
Dit is niet zomaar wat brainstorming. Om jullie te laten zien waar we mee bezig zijn wil ik het eerst hebben over de Amerikaanse soldaat. Zij dragen gemiddeld ongeveer 45 kg op hun rug, en er wordt van hen verwacht dat ze meer apparatuur zouden meenemen. Uiteraard resulteert dat in soms grote complicaties - rugklachten, 30 procent van hen - heeft chronische rugklachten. We dachten dat we deze uitdaging zouden aangaan en een exoskelet maken dat een oplossing zou kunnen bieden. Laat me jullie voorstellen aan de HULC - of de Universele Menselijke Lastdrager.
Soldier: With the HULC exoskeleton, I can carry 200 lbs. over varied terrain for many hours. Its flexible design allows for deep squats, crawls and high-agility movements. It senses what I want to do, where I want to go, and then augments my strength and endurance.
Soldaat: Met het HULC exoskelet kan ik 90 kilo dragen, over gevarieerd terrein, gedurende vele uren. Het flexibele ontwerp laat diepe buigingen, kruipen en snelle bewegingen toe. Het voelt wat ik wil doen, waar ik naar toe wil, en vergroot dan mijn kracht en uithoudingsvermogen.
Eythor Bender: We are ready with our industry partner to introduce this device, this new exoskeleton this year. So this is for real. Now let's turn our heads towards the wheelchair users, something that I'm particularly passionate about. There are 68 million people estimated to be in wheelchairs worldwide. This is about one percent of the total population. And that's actually a conservative estimate. We are talking here about, oftentimes, very young individuals with spinal cord injuries, that in the prime of their life -- 20s, 30s, 40s -- hit a wall and the wheelchair's the only option. But it is also the aging population that is multiplying in numbers. And the only option, pretty much -- when it's stroke or other complications -- is the wheelchair. And that is actually for the last 500 years, since its very successful introduction, I must say. So we thought we would start writing a brand new chapter of mobility. Let me now introduce you to eLEGS that is worn by Amanda Boxtel that 19 years ago was spinal cord injured, and as a result of that she has not been able to walk for 19 years until now.
Eythor Bender: We zijn klaar met onze industriële partner om dit jaar het apparaat te introduceren, dit nieuwe exoskelet. Het wordt werkelijkheid. Laat ons nu kijken naar rolstoelgebruikers, iets waar ik een bijzondere passie voor heb. Er zijn naar schatting 68 miljoen mensen in een rolstoel over de hele wereld. Dat is ongeveer één procent van de totale bevolking. Dat is eigenlijk een conservatieve schatting. We hebben het hier over, vaak, zeer jonge mensen met ruggenmergletsels, die in de bloei van hun leven - 20, 30, 40 jaar - tegen een muur botsen. De rolstoel is de enige optie. Ook de vergrijzing van de bevolking speelt een rol in de verhoging van de aantallen. En de enige optie - wanneer het een beroerte is of andere complicaties - is de rolstoel. En dat eigenlijk al gedurende de laatste 500 jaar, sinds de zeer succesvolle introductie van de rolstoel. We dachten te beginnen met het schrijven van een nieuw hoofdstuk in de mobiliteit. Maak kennis met eLEGS die gedragen wordt door Amanda Boxtel. 19 jaar geleden werd zij gewond aan het ruggenmerg, en als gevolg daarvan was ze niet meer in staat om te lopen, al 19 jaar lang.
(Applause)
(Applaus)
Amanda Boxtel: Thank you.
Amanda Boxtel: Dank je wel.
(Applause)
(Applaus)
EB: Amanda is wearing our eLEGS set. It has sensors. It's completely non-invasive, sensors in the crutches that send signals back to our onboard computer that is sitting here at her back. There are battery packs here as well that power motors that are sitting at her hips, as well as her knee joints, that move her forward in this kind of smooth and very natural gait.
EB: Amanda draagt de eLEGS. Het heeft sensoren. Er is geen operatie nodig. Sensoren in de krukken sturen signalen naar de ingebouwde computer op haar rug. Er zitten ook accu’s in, die de motoren op haar heupen en kniegewrichten aandrijven, en haar doen voortbewegen in een vlotte en zeer natuurlijke gang.
AB: I was 24 years old and at the top of my game when a freak summersault while downhill skiing paralyzed me. In a split second, I lost all sensation and movement below my pelvis. Not long afterwards, a doctor strode into my hospital room, and he said, "Amanda, you'll never walk again." And that was 19 yeas ago. He robbed every ounce of hope from my being. Adaptive technology has since enabled me to learn how to downhill ski again, to rock climb and even handcycle. But nothing has been invented that enables me to walk, until now.
AB: Ik was 24 jaar oud en in de bloei van mijn leven toen een zotte salto bij het skiën me verlamde. In een fractie van een seconde, verloor ik alle gevoel en beweging onder mijn bekken. Niet lang daarna, liep een arts binnen in mijn kamer in het ziekenhuis, en zei: "Amanda, je zult nooit meer kunnen lopen. " Dat was 19 jaar geleden. Hij beroofde mij van elk grammetje hoop. Adaptieve technologie heeft mij sindsdien toegelaten opnieuw te skiën, te klimmen en zelfs handfiets te rijden. Maar niets werd uitgevonden dat mij in staat stelde om te lopen, tot nu toe.
(Applause)
(Applaus)
Thank you.
Dank je.
(Applause)
(Applaus)
EB: As you can see, we have the technology, we have the platforms to sit down and have discussions with you. It's in our hands, and we have all the potential here to change the lives of future generations -- not only for the soldiers, or for Amanda here and all the wheelchair users, but for everyone.
EB: Zoals je kunt zien, hebben we de technologie, we hebben de platformen om samen te zitten en met jullie te overleggen. Het is in onze handen. We hebben alle potentieel hier om levens te veranderen van toekomstige generaties - niet alleen voor soldaten, of voor Amanda hier en alle rolstoelgebruikers, maar voor iedereen.
AB: Thanks.
AB: Bedankt.
(Applause)
(Applaus)