Сега искам да си представите годен за носене робот, който ви дава свръхчовешки способности, или друг, който кара ползващите инвалидни колички да станат и да проходят отново. Ние от Бъркли Бионикс наричаме тези роботи екзоскелети. Те не са нищо по-различно от това, което слагате сутринта, и то ще ви даде допълнителна здравина, и допълнително ще засили скоростта ви, и ще ви помогне, например, да управлявате баланса си. Всъщност, това е истинската интеграция на човека и машината. Но не само това - ще ви интегрира и ще ви свърже с вселената и други външни устройства.
I want you now to imagine a wearable robot that gives you superhuman abilities, or another one that takes wheelchair users up standing and walking again. We at Berkeley Bionics call these robots exoskeletons. These are nothing else than something that you put on in the morning, and it will give you extra strength, and it will further enhance your speed, and it will help you, for instance, to manage your balance. It is actually the true integration of the man and the machine. But not only that -- it will integrate and network you to the universe and other devices out there.
Това не е просто пожелателно мислене. За да ви покажа това, върху което работим, ще започна като говоря за американските войници, които средно носят около 100 паунда (45 кг.) на гърба си, и са били помолени да носят повече оборудване. Очевидно е, че това води до някои големи усложнения - увреждания на гърба, 30 процента от тях - хронични увреждания на гърба. Така че ние решихме да разгледаме това предизвикателство и да създадем екзоскелет, който ще спомогне за разрешаването на този въпрос. Така че нека сега да ви представя ХЪЛК - или Универсалния Човек Превозвач на Товари.
This is just not some blue sky thinking. To show you now what we are working on by starting out talking about the American soldier, that on average does carry about 100 lbs. on their backs, and they are being asked to carry more equipment. Obviously, this is resulting in some major complications -- back injuries, 30 percent of them -- chronic back injuries. So we thought we would look at this challenge and create an exoskeleton that would help deal with this issue. So let me now introduce to you HULC -- or the Human Universal Load Carrier.
Войник: С екзоскелета ХЪЛК, мога да нося 200 паунда (90 кг.) по различен терен в продължение на дълги часове. Неговия гъвкав дизайн дава възможност за ниски клякания, пълзения и много гъвкави движения. Той усеща това, което искам да правя, къде искам да отида, и тогава засилва моята сила и издръжливост.
Soldier: With the HULC exoskeleton, I can carry 200 lbs. over varied terrain for many hours. Its flexible design allows for deep squats, crawls and high-agility movements. It senses what I want to do, where I want to go, and then augments my strength and endurance.
Ейтор Бендер: Ние сме готови с нашия индустриален партньор да представим това устройство, този нов екзоскелет тази година. Така че това е реалност. Сега нека да се обърнем към ползвателите на инвалидни колички, нещо, към което аз съм особено пристрастен. Има 68 милиона души приблизително в инвалидни колички в световен мащаб. Това е около един процент от цялото население. И това всъщност е една скромна оценка. Ние говорим тук за, често, много млади хора с увреждания на гръбначния стълб, които в разцвета на живота си - 20-те, 30-те, 40-те години - се удрят в стената и инвалидната количка е единствената им опция. Но също така застаряващото население се увеличава на брой. И единственият вариант, тогава - при инсулт или други усложнения - е инвалидната количка. И така е всъщност за последните 500 години, от много успешното й въвеждане трябва да кажа. Така че ние решихме, че ще започнем написването на нова глава на мобилността. Позволете ми сега да ви запозная с eLEGS (еКРАКА), които се носят от Аманда Бокстел, която преди 19 години е получила нараняване на гръбначния си мозък, и в резултат на това не е била в състояние да ходи за последните 19 години до сега.
Eythor Bender: We are ready with our industry partner to introduce this device, this new exoskeleton this year. So this is for real. Now let's turn our heads towards the wheelchair users, something that I'm particularly passionate about. There are 68 million people estimated to be in wheelchairs worldwide. This is about one percent of the total population. And that's actually a conservative estimate. We are talking here about, oftentimes, very young individuals with spinal cord injuries, that in the prime of their life -- 20s, 30s, 40s -- hit a wall and the wheelchair's the only option. But it is also the aging population that is multiplying in numbers. And the only option, pretty much -- when it's stroke or other complications -- is the wheelchair. And that is actually for the last 500 years, since its very successful introduction, I must say. So we thought we would start writing a brand new chapter of mobility. Let me now introduce you to eLEGS that is worn by Amanda Boxtel that 19 years ago was spinal cord injured, and as a result of that she has not been able to walk for 19 years until now.
(Аплодисменти)
(Applause)
Аманда Бокстел: Благодаря ви.
Amanda Boxtel: Thank you.
(Аплодисменти)
(Applause)
ЕБ: Аманда носи нашите eLEGS, както казах. Те имат сензори - това са напълно неинвазивни сензори в патериците, които изпращат сигнали обратно към нашия бордови компютър, който седи тук, на гърба. Тук има и батерии също, които задвижват двигателите, които седят на бедрата й, също така и коленните й стави, които я движат напред, в тази плавна и съвсем естествена походка.
EB: Amanda is wearing our eLEGS set. It has sensors. It's completely non-invasive, sensors in the crutches that send signals back to our onboard computer that is sitting here at her back. There are battery packs here as well that power motors that are sitting at her hips, as well as her knee joints, that move her forward in this kind of smooth and very natural gait.
AБ: Бях на 24 години и в разцвета на силите ми, когато едно жестоко салто по време на ски спускане ме парализира. В част от секундата, изгубих всички усещания и движение под таза. Не след дълго, лекар дойде в болничната ми стая и каза: "Аманда, ти никога няма да ходиш отново." И това беше преди 19 години. Той ограби всяка частица на надежда от моето същество. Адаптивната технология оттогава ми позволи да се науча как да се спускам със ски отново, да се катеря по скали и дори да карам колело с ръце. Но нищо не бе изобретено, което да ми даде възможността да ходя, до сега.
AB: I was 24 years old and at the top of my game when a freak summersault while downhill skiing paralyzed me. In a split second, I lost all sensation and movement below my pelvis. Not long afterwards, a doctor strode into my hospital room, and he said, "Amanda, you'll never walk again." And that was 19 yeas ago. He robbed every ounce of hope from my being. Adaptive technology has since enabled me to learn how to downhill ski again, to rock climb and even handcycle. But nothing has been invented that enables me to walk, until now.
(Аплодисменти)
(Applause)
Благодаря ви.
Thank you.
(Аплодисменти)
(Applause)
ЕБ: Както виждате, ние имаме технологията, имаме платформите, да седнем и да дискутираме с вас. Това е в нашите ръце, и всички ние тук имаме потенциала да променим живота на бъдещите поколения - не само на войниците, или на Аманда тук и всички ползватели на инвалидни колички, но на всички.
EB: As you can see, we have the technology, we have the platforms to sit down and have discussions with you. It's in our hands, and we have all the potential here to change the lives of future generations -- not only for the soldiers, or for Amanda here and all the wheelchair users, but for everyone.
АБ: Благодаря ви.
AB: Thanks.
(Аплодисменти)
(Applause)